Giovanni Silva de Oliveira (Brazil, 1999-2005)

Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέϊρα. Ο "Τζιο", ο "Ζιο", ο "μάγος", όπως βαφτίστηκε εδώ στην Ελλάδα, προσέφερε απλόχερα 6 χρόνια μαγείας. 5 πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό, άλλο ένα κλεμμένο, δεκάδες πανέμορφα γκολ σε Ελλάδα και Ευρώπη, απίστευτες επινοήσεις και κινήσεις, μαγικές ασίστ, συγχώρεση, Αγία Γραφή και... εκρήξεις. Αυτός είναι ο Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέϊρα, ο ποιοτικότερος ξένος ποδοσφαιριστής που φόρεσε ποτέ τη φανέλα του Ολυμπιακού.

Ποιός είναι ο Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα

Ο Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέϊρα, γνωστός ως Τζιοβάνι γεννήθηκε στις 04/02/1972 στην Αμπαετούμπα της Βραζιλίας. Όπως όλα τα... Βραζιλιανάκια, τις περισσότερες ώρες βρισκόταν στους δρόμους, κλωτσώντας το τόπι και φαντασιωνόταν πως ήταν ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής... Στα 16 του αρχίζει να ξεχωρίζει απ'τους υπόλοιπους "συμπαίκτες" του στις αλάνες και το 1989 τον δέχονται στην ομάδα νέων της Τούνια Λούζο (Tuna Luso). Στην ομάδα νέων θα παίξει μόλις ένα χρόνο, καθώς οι άνθρωποι της ομάδας διέκριναν το μεγάλο του ταλέντο και τον έδωσαν δανεικό στην Τάσα ντε Λουζ (Taca de Luz) για να πάρει παιχνίδια στα πόδια του. Μια καλή σεζόν για το Τζιοβάνι και το κάλεσμα της Τούνια Λούζο, της πρώτης ομάδας αυτή τη φορά, δε θα αργήσει... Στη διετία 1991-1992, ο Τζιοβάνι θα πετύχει 24 γκολ σε 47 συμμετοχές, αλλά η Τούνια Λούζο δεν τον κάλυπτε αγωνιστικά... Στη διετία 1993-1994 ακολούθησε μια περιπλάνηση του Τζιοβάνι. Ρέμο (Remo), Παϊσάντου (Paysandu), Σάο Καρλένσε (Sao Carlense) : Τρείς ομάδες σε 2 μόλις χρόνια, 45 συμμετοχές και 19 γκολ για τον Τζιοβάνι. Ώσπου το 1994 θα κάνει το μεγάλο βήμα : Με εισήγηση του ίδιου του Πελέ, που κάλυψε τα έξοδα της μεταγραφής του, λόγω της δεινής θέσης της ομάδας της καρδιάς του και που δε διστάζει να πεί "αυτός είναι ο διάδοχος μου", ο Τζιοβάνι θα μεταπηδήσει στη Σάντος.

22 ετών πλέον, με αρκετή εμπειρία σε ομάδες όλων των κατηγοριών, αλλά πλαισιωμένος από αξιόλογους συμπαίκτες, ο Τζιοβάνι αρχίζει να ξεδιπλώνει το ταλέντο του. Στην πρώτη του σεζόν κιόλας, σκοράρει σχεδόν στα μισά παιχνίδια απ'όσα αγωνίστηκε, κερδίζοντας την αναγνώριση απ'το δύσκολο και απαιτητικό Βραζιλιάνικο κοινό. Στη 2η του σεζόν όμως, θα κάνει όργια : Με το νούμερο "10" στην πλάτη και τον Πελέ να τον καμαρώνει απ'τις εξέδρες, ο Τζιοβάνι πετυχαίνει 25 γκολ σε 19 παιχνίδια και οδηγεί κοντά στον τίτλο τη Σάντος. Στα ημιτελικά, η Σάντος θα χάσει με 4-1 απ'τη Φλουμινένσε εκτός έδρας στον 1ο αγώνα και θα δεί το όνειρο του τίτλου να σβήνει. Στη ρεβάνς όμως, ο Τζιοβάνι - που σε ένδειξη πίστης στην ομάδα έβαψε τα μαλλιά του κόκκινα - "παίρνει το σκαλπ" της Φλουμινένσε. Η Σάντος διέλυσε τη Φλουμινένσε με 5-2 με το Τζιοβάνι να πετυχαίνει 2 γκολ και να σερβίρει άλλο ένα. Η Σάντος προκρίθηκε στον τελικό, αλλά ηττήθηκε από τη Μποταφόγκο. Ο Τζιοβάνι έγινε είδωλο για τους οπαδούς της Σάντος που τον αποκαλούσαν "Μεσσία" και τους εαυτούς τους "μάρτυρες του... Τζιοβάνι".

Μπαρτσελόνα και απογείωση
Οι πάντοτε δραστήριοι scouts των Ισπανικών ομάδων, δε θα μπορούσαν να αγνοήσουν έναν Βραζιλιάνο ύψους 1.90 που κολλάει τη μπάλα στα πόδια του, την κάνει ότι θέλει, όπως θέλει και όποτε θέλει και οι οπαδοί της ομάδας του τον φωνάζουν "Μεσσία". Οι αναφορές των scouts της Μπαρτσελόνα φτάνουν στα χέρια του νέου προπονητή της ομάδας, Μπόμπι Ρόμπσον, που λέει "πάρτε τον". Ο Ρόμπσον φέρνει μαζί του απ'την Αϊντχόφεν τον νεαρό Ρονάλντο και μαζί με τον Τζιοβάνι και τους Βίτορ Μπαΐα, Σέρχι, Ποπέσκου, Μπλαν, Κόουτο, Αμπελάρδο, Γκουαρντιόλα, Φίγκο, Λουΐς Ενρίκε, Ντε λα Πένια, Αμουνίκε, Στόϊτσκοφ και Κούμαν θα κάνουν μια καταπληκτική χρονιά, παίρνοντας το "treble" : Κύπελλο Ισπανίας, Super Cup Ισπανίας και Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης. Ο Τζιοβάνι θα πάρει 30 συμμετοχές στην πρώτη του χρονιά, θα πετύχει 7 γκολ και θα γίνει "με τη μία" απ'τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας.

Τα δύσκολα για τον Τζιοβάνι θα άρχιζαν απ'την επόμενη σεζόν. Ο Μπόμπι Ρόμπσον αποχωρεί απ'τη Μπαρτσελόνα, καθώς θεωρείτο μια "εναλλακτική λύση" μέχρι να λήξει το συμβόλαιο του Λουΐς Φαν Χααλ με τον Άγιαξ. Ο Φαν Χάαλ πήγε λοιπόν το καλοκαίρι του 1997 στη Μπαρτσελόνα και θιασώτης του παραδοσιακού Γερμανο-Ολλανδικού ποδοσφαίρου που απαιτούσε πειθαρχία και τυφλή υπακοή στης εντολές του προπονητή, ήταν φυσικό να δεί με στραβό μάτι τον Τζιοβάνι. Όμως, ο Βραζιλιάνος άσος, παρέα με τους νεοαφιχθέντες συμπατριώτες του Ριβάλντο και Σόνι Άντερσον κάνουν όργια σε κάθε αγώνα και η Μπαρτσελόνα κάνει το νταμπλ τη σεζόν 1997-1998, με το Ριβάλντο να πετυχαίνει 19 γκολ, τον Άντερσον 10 και τον Τζιοβάνι 9. Η επόμενη σεζόν ήταν εξίσου επιτυχημένη. Ο Τζιοβάνι είχε γίνει "ένα" με τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα, καθώς όπου έβρισκε τη μισητή Ρεάλ Μαδρίτης, την... κέρναγε. Η Μπαρτσελόνα να κατακτά και πάλι τον τίτλο του πρωταθλητή, αλλά με τον Φαν Χάαλ που είχε ισχυροποιήσει τη θέση του να κάνει "χουνέρια" στους Λατινοαμερικάνους της ομάδας. Έφερε στην ομάδα το συμπατριώτη του Πάτρικ Κλάϊφερτ με σκοπό να εκπαραθυρώσει σταδιακά τους Σόνι Άντερσον και Τζιοβάνι απ'την ομάδα, όπως και έγινε. Ο Τζιοβάνι με 11 συμμετοχές μόλις (και 2 γκολ) ήξερε πως η θητεία του στη Μπαρτσελόνα πλησίαζε στο τέλος της.

Στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων "γιατί δε χρησιμοποιεί τον Τζιοβάνι", ο Φαν Χάαλ απαντούσε στερεότυπα : "Ο Τζιοβάνι δεν έχει θέση στην ομάδα. Πείτε μου σε ποιά θέση παίζει κι εγώ θα τον βάλω". Περιβαλλόμενος απ'την πλήρη στήριξη του προέδρου της Μπαρτσελόνα, ο Φαν Χάαλ προχωράει το σχέδιο του και το καλοκαίρι του 1999 διώχνει απ'την ομάδα τους Σόνι Άντερσον και Τζιοβάνι. Οι εφημερίδες που υποστηρίζουν τη Μπαρτσελόνα, την επόμενη της είδησης έγραψαν : "Διώχνουν την χαρά των φιλάθλων"...

Το τεράστιο κεφάλαιο "Τζιοβάνι και Ολυμπιακός"
Καλοκαίρι του 1999. Το "μπάσιμο" του Alpha Digital στον τηλεοπτικό χάρτη και η προσπάθεια του να "σπάσει" το μονοπώλιο της Multichoice (Filmnet, Supersport), αποφέρει τρελά (για την εποχή) χρήματα ως αντάλλαγμα για την παραχώρηση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων τους. Ο Ολυμπιακός υπογράφει μια "τρελή" σύμβαση, αξίας 15 εκατομμυρίων ευρώ, για 3 χρόνια (5 εκ. το χρόνο δηλαδή...). Με "καβάντζα" τα λεφτά των τηλεοπτικών λοιπόν, ο Σωκράτης Κόκκαλης αποφασίζει να διαθέσει κάποια χρήματα από αυτά για να κάνει μεταγραφές που θα προκαλέσουν αίσθηση.

Ο κόσμος εκείνη την εποχή, βρισκόταν σε έκσταση μετά τη μεγάλη μπάλα που έπαιξε η ομάδα τη σεζόν 1998-1999, πράγμα που απέφερε το νταμπλ στην Ελλάδα αλλά και την παρ'ολίγο πρόκριση στους "4" του Champions League. Με τη δημοσιοποίηση της πρόθεσης του προέδρου να "τινάξει τη μπάνκα στον αέρα", άρχισαν και τα όνειρα για Ευρωπαϊκούς τελικούς και μεγαλεία. Ο διακαής πόθος του κόσμου ήταν ένας γνωστός απ'την περυσινή σεζόν : Ζλάτκο Ζάχοβιτς το όνομα του, μεγάλο αστέρι της Πόρτο και ηγέτης της εθνικής Σλοβενίας. Το "μπαμ" όμως, έρχεται από εκεί που δε το περίμενε κανείς : Χωρίς καλά-καλά να καταλάβει κανείς πως, ο Ολυμπιακός έρχεται σε συμφωνία με τη Μπαρτσελόνα και πείθει τον Βραζιλιάνο άσο της, Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέϊρα να υπογράψει τριετές συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Μάλιστα, το γεγονός οτι ο Ολυμπιακός παράλληλα τα είχε βρεί με τη Μπαρτσελόνα και συζητούσε και με τον έτερο Βραζιλιάνο, Σόνι Άντερσον, είχε αφήσει την ποδοσφαιρική Ελλάδα "με ανοιχτό το στόμα". Η είδηση του ερχομού του Ζιοβάνι στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1999 για λογαριασμό του Ολυμπιακού προκάλεσε αίσθηση όχι μόνο στους εντός των συνόρων, αλλά και όλη την Ευρώπη. Δεν είναι και μικρό πράγμα η μεταγραφή πρωτοκλασάτου ποδοσφαιριστή στην Ελλάδα, στην καλύτερη του ποδοσφαιρική ηλικία (27 ετών)... Μάλιστα, δημοσίευμα Ισπανικής εφημερίδας είχε πρωτοσέλιδο τον Τζιοβάνι να απεικονίζεται πάνω στην... Ακρόπολη. Ο Σόνι Άντερσον, παρά την δεδομένη μεταγραφή του Τζιοβάνι στον Ολυμπιακό, τελικά προτίμησε το Γαλλικό πρωτάθλημα και τη Λιόν. Ο Ολυμπιακός, λίγες ημέρες αργότερα, ξέρανε και πάλι την ποδοσφαιρική Ελλάδα με την ανακοίνωση της συμφωνίας με την Πόρτο για την απόκτηση του Ζλάτκο Ζάχοβιτς.

Η υποδοχή των δύο αστέρων ήταν αποθεωτική. Ο Τζιοβάνι αμήχανος παρατηρούσε και χαιρετούσε τον κόσμο που... χοροπήδαγε πάνω στη Mercedes που πήγε να τον παραλάβει απ'το αεροδρόμιο και λίγο αργότερα υπέγραφε το συμβόλαιο του, δηλώνοντας πως υπόσχεται γκολ και τίτλους.

Αυτές τις πρώτες ημέρες, ήταν ξεκάθαρο πως ο Τζιοβάνι - αν και αποθεούμενος απ'τον κόσμο της ομάδας - έμενε "στη σκιά" του Ζλάτκο Ζάχοβιτς, που αποτελούσε το διακαή πόθο των οπαδών της ομάδας. Όλα αυτά μέχρι να δουν ιδίοις όμμασι τον Τζιοβάνι στον αγωνιστικό χώρο. Ο Βραζιλιάνος απλά... τρέλανε κόσμο και κοσμάκη : Ποδιές, λόμπες, απίστευτες ντρίμπλες, μαγικές ασίστ, περίτεχνα πλασέ, σουτ δυναμίτες... απ'όλα.

Ο Βραζιλιάνος έκανε "σεφτέ" σε εμφανίσεις και γκολ με τον Ολυμπιακό, στον αγώνα κυπέλλου με τη Νάουσα, στο 5-0 της 11/08/1999, όταν πέτυχε 2 γκολ μέσα σε ένα πεντάλεπτο. Όμως, από ίνδαλμα απέκτησε το προσωνύμιο "μάγος" στον ιστορικό αγώνα του ΟΑΚΑ της 15/09/1999 για την 1η αγωνιστική του Champions League της σεζόν 1999-2000 με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Με τον Ρομπέρτο Κάρλος της Ρεάλ να (τον) προκαλεί λέγοντας οτι "σιγά το Τζιοβάνι που θα πρέπει να φοβόμαστε", όταν του υπενθύμισαν οτι ο Βραζιλιάνος έκανε "κηδείες" στη Ρεάλ με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Ο Ολυμπιακός ήρθε ισόπαλος 3-3 με τη Ρεάλ, με τον Τζιοβάνι να... παίζει σχεδόν μόνος του τους Μαδριλένους και να τους "κερνάει" και 2 γκολ (11' - 64').

Ο Τζιοβάνι με τις εμφανίσεις του, ξετρέλαινε κυριολεκτικά τον κόσμο. Η φανέλα του με το νούμερο 10 ήταν είδος υπό... εξαφάνιση στην μπουτίκ του Ολυμπιακού. Ο τότε προπονητής της ομάδας, Ντούσαν Μπάγεβιτς προσπαθούσε να τον προφυλάξει απ'τα δρεπάνια των Ελληνικών γηπέδων και απέφευγε - εν γνώσει του παίκτη - να τον χρησιμοποιεί σε γήπεδα "στρούγκες" όπως του Κορυδαλλού, της Νίκαιας και της Ριζούπολης.

Ο Ολυμπιακός - αντίθετα με τις προσδοκίες - δε τα πήγαινε καλά στο Champions League. Ο Τζιοβάνι "κέρασε" άλλα δύο γκολ και τη Μόλντε στο ΟΑΚΑ, αλλά η ομάδα απέτυχε να προκριθεί στην επόμενη φάση. Ο Τζιοβάνι πάντως τα πήγαινε εξαιρετικά και στους 21 αγώνες που είχε δώσει ο Ολυμπιακός σε όλες τις διοργανώσεις, είχε πετύχει 12 γκολ - το ένα μάλιστα, στον αγώνα "κύκνειο άσμα" του Ντούσαν Μπάγεβιτς, το 4-1 με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ ήταν πραγματικό αριστούργημα - και οδηγούσε τον Ολυμπιακό σε πρωτάθλημα και κύπελλο.

Ο προπονητής είχε αλλάξει, είχε έρθει ο Μπιγκόν αλλά το κέφι του Τζιοβάνι δεν άλλαζε. Όμως, στις 04/12/1999, ο Τζιοβάνι έμελλε να σημειώσει το 13ο και προτελευταίο του τέρμα για εκείνη τη σεζόν. Ηρακλής - Ολυμπιακός στο Καυταντζόγλειο και ο Ολυμπιακός κάνει ένα μαγικό πρώτο σαραντάλεπτο, με τον Τζιοβάνι στο 39ο λεπτό να ανεβάζει το δείκτη του σκορ στο 4-0. Στο 2ο ημίχρονο, ένα σκληρό μαρκάρισμα του Λάζαρου Σέμου "ξαπλώνει" τον Τζιοβάνι και η διάγνωση του ιατρικού επιτελείου παγώνει τον κόσμο και τους συμπαίκτες του : Ρήξη χιαστών, ήτοι 4-6 μήνες εκτός δράσης ! Ο Σέμος σε κακή ψυχολογική κατάσταση μετά τα απίστευτα γαμωσταυρίδια που... εισέπραττε καθημερινά (ακόμα και απειλές) επισκέφθηκε στο νοσοκομείο τον Τζιοβάνι για να ζητήσει συγνώμη. Ενώ όλοι περίμεναν την έκρηξη του Βραζιλιάνου, αυτός σε μια ένδειξη μεγαλοψυχίας τον συγχωρεί και του χαρίζει την Αγία Γραφή. Ο μεγάλος Βραζιλιάνος επανήλθε στις 28/05/2000 - υπο τις οδηγίες άλλου προπονητή, αφού ο Μπιγκόν είχε απολυθεί και στη θέση του είχε έρθει ο Γιάννης Ματζουράκης - στην τελευταία αγωνιστική με την Παναχαϊκή στο ΟΑΚΑ, μετά απο πέντε μήνες απουσίας και σημείωσε μάλιστα το πρώτο γκολ του Ολυμπιακού στο 17ο λεπτό.

Η επόμενη σεζόν ξεκινάει με όνειρα χίλια πάλι και με το Ματζουράκη στο τιμόνι. Ο Τζιοβάνι είχε επιστρέψει για τα καλά, αλλά κάτι έμοιαζε να είναι διαφορετικό επάνω του. Η μαγεία του ήταν εκεί, αναλλοίωτη, αλλά υπήρχε κάτι το περίεργο επάνω του. Ο Βραζιλιάνος επέστρεψε, αλλά ποτέ δεν ήταν ο ίδιος Τζιοβάνι της σεζόν 1999-2000. Ο φόβος, πιθανολογουμένως, κι άλλου τραυματισμού δεν του επέτρεψε να γυρίσει όπως ήταν. Ακόμα κι έτσι όμως, η κλάση του ήταν... too much για τους περισσότερους αμυντικούς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Με τους προπονητές του ταλαιπωρήθηκε. Ο Μπάγεβιτς έφυγε νωρίς, ο Ματζουράκης προσπαθούσε να τον καλουπώσει, ο Λεμονής δε τον "πήγαινε" και φρόντιζε να διατυμπανίζει οτι "θα τον φάει". Η τριετία έφτασε στο τέλος της.

Στις 30/06/2002, το συμβόλαιο του Τζιοβάνι με τον Ολυμπιακό ολοκληρωνόταν και ο ίδιος ο Βραζιλιάνος δεν έχανε ευκαιρία να τονίσει οτι επιθυμούσε την παραμονή του στην ομάδα. Το είχε δείξει και έμπρακτα άλλωστε, αφού απέρριψε ασυζητητί πρόταση της παλιάς του ομάδας, της Σάντος, η οποία τον ήθελε πίσω στη Βραζιλία. Η διοίκηση δεν έδειχνε ιδιαίτερα ζεστή να τον κρατήσει, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα κυρίως χάρη στην εισήγηση του τότε προπονητή, Τάκη Λεμονή. Ο Sir Takis ερωτώμενος για το θέμα του Τζιοβάνι είχε απαντήσει "... δε θέλω να κάνω κριτική για τον Ζιοβάνι...", θέτοντας το μέλλον του μάγου εν αμφιβόλω. Ο Ολυμπιακός είχε ήδη ανανεώσει τα συμβόλαια των Τζόρτζεβιτς, Πατσατζόγλου, Κωστούλα, Ελευθερόπουλου και Νινιάδη, αλλά για τον "Τζιο" ούτε νύξη. Ο Ολυμπιακός θα κατακτήσει το πρωτάθλημα της σεζόν 2001-2002 στην ισοβαθμία με την ΑΕΚ και παραλίγο να κάνει το νταμπλ, με τον Τζιοβάνι να παλεύει μόνος του στον τελικό, αλλά η αποβολή του και η εμφανής δυσαρέσκεια του Λεμονή, έκαναν τον κόσμο να σκεφτεί πως "ήρθε το τέλος"...

Ο Ολυμπιακός διοργανώνει φιέστα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ δίνοντας φιλικό με την Πάρμα. Στο πρόγραμμα του αγώνα, είχε ανακοινωθεί οτι θα τιμηθεί ο Τζιοβάνι για την προσφορά του στην ομάδα και εκεί ήταν που όλοι σκέφτηκαν "τετέλεσται". Την ώρα που ο Σωκράτης Κόκκαλης έδινε την τιμητική πλακέτα στον Τζιοβάνι, αυθόρμητα και χωρίς προσχεδιασμό άρχισε να ακούγεται αμυδρά : "Τζιοβάνι, Τζιοβάνι, για πάντα στο λιμάνι". Σε χρόνο μηδέν, το ΟΑΚΑ σειόταν απ'την ιαχή : "ΤΖΙΟΒΑΝΙ, ΤΖΙΟΒΑΝΙ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ". Ο Κόκκαλης του'δωσε την τιμητική πλακέτα και τον αγκάλιασε, ο "Πρωταθλητής" είχε κυκλοφορήσει με πρωτοσέλιδο "ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ", αλλά το σύνθημα ακουγόταν ακόμα : "ΤΖΙΟΒΑΝΙ ΤΖΙΟΒΑΝΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ"...

Ο Λεμονής ξεκίνησε να αναζητά αντικαταστάτη του Τζιοβάνι, καθώς ο... αργός Βραζιλιάνος δεν χώραγε στην ομάδα που είχε στο μυαλό του. Μάλιστα, το μόνιμο επιχείρημα του Λεμονή ήταν η χαμηλή παραγωγικότητα του Τζιοβάνι τη σεζόν που πέρασε (2001-2002) και η περιβόητη απειθαρχία του, θεωρώντας πως ότι είχε να δώσει, το έδωσε. Ενώ όλα έδειχναν οτι βρισκόμασταν προ τετελεσμένων γεγονότων, στις 20/05/2002, ο Σωκράτης Κόκκαλης φωνάζει το μάγο στα γραφεία του Ολυμπιακού και αντί να του πεί "αντίο" του προτείνει νέο τριετές συμβόλαιο ! Ο Τζιοβάνι κατενθουσιασμένος υπογράφει και σπεύδει να δηλώσει : "Είμαι πολύ ευχαριστημένος που θα συνεχίσω για άλλα τρία χρόνια στον Ολυμπιακό. Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ο κόσμος του Ολυμπιακού και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ήθελα πάρα πολύ να μείνω. Ευχαριστώ τον Θεό που με οδηγεί και φρόντισε να κλείσω ακόμη ένα συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Αυτό που θέλω τώρα είναι να δικαιώσω τον κόσμο και τον πρόεδρο που πίστεψαν σε μένα", αφήνοντας έτσι το Λεμονή με την... όρεξη. Ο Τζιοβάνι μνημόνευσε και τον κόσμο της ομάδας που απαίτησε την παραμονή του : "Θέλω να ευχαριστήσω τους φιλάθλους, όχι με λόγια όμως, αλλά με έργα. Μέσα στο γήπεδο. Με θέαμα και τίτλους. Έχω τρία χρόνια συμβόλαιο και θέλω να πάρω ακόμη τρία πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό". Σε ερώτηση για το αν σκοπεύει να ολοκληρώσει την καριέρα του στους "ερυθρόλευκους", τόνισε: "Είναι νωρίς ακόμη να σκεφτούμε τι θα γίνει μετά από τρία χρόνια. Θέλω να μείνω, όπως λένε και οι φίλαθλοι, για πάντα το λιμάνι".

Αυτός που έφαγε τελικά το κεφάλι του, ήταν ο Λεμονής. Πριν καλά-καλά βγεί το 2002, λίγους μόλις μήνες μετά την ανανέωση του συμβολαίου του Τζιοβάνι, ο Λεμονής θα απολυθεί απ'τον Ολυμπιακό και θα ακολουθήσει η ταλαιπωρία. Κόλλιας και Κάτανετς. Ο Κόλλιας έμοιαζε να περιμένει πότε θα τελειώσει το μαρτύριο του για να'ρθει επιτέλους προπονητής. Ο Κάτανετς πίστευε οτι ο Ολυμπιακός δεν είχε ηγέτες και το έλεγε και δυνατά. Ο Προτάσοφ ήρθε στο τέλος χωρίς ουσιαστικά πλάνο, απλά προσπάθησε να εμψυχώσει την ομάδα για να πάρει το πολυπόθητο 7ο συνεχόμενο. Ο Τζιοβάνι είχε υποσχεθεί "εγώ θα το πάρω το 7ο". Και το έκανε πράξη. Σ'εκείνο τον αγώνα της Ριζούπολης, το 3-0, όταν άνοιξε το σκορ νωρίς-νωρίς και "τελείωσε" τον Παναθηναϊκό. Ο Τζιοβάνι είχε εκπληρώσει την υπόσχεση του.

Το 2003-2004 όλα έδειχναν ιδανικά. Ο Προτάσοφ τον πίστευε πολύ και του το έδειχνε. Ο Τζιοβάνι είχε αρχίσει να ανακτά την καλή ψυχολογία του και σε συνδυασμό με το γεγονός της προώθησης του "παιδιού του", Νέρι Καστίγιο στους βασικούς, ο Τζιοβάνι πάσχιζε πλέον για δύο : Για τη διάκριση του πιτσιρικά πρώτα, αλλά και για τη δική του. Τα αντίπαλα δίχτυα αναστέναζαν σε Ελλάδα και Ευρώπη. Τζιοβάνι - Καστίγιο διέλυαν τα αμυντικά συστήματα, αλλά πολλές φορές αυτό δεν έφτανε καθώς ο Ολυμπιακός είχε κενά και ο Προτάσοφ άλλοτε έδειχνε, άλλοτε δεν έδειχνε ικανός να ηγηθεί της ομάδας. Παρ'όλα αυτά, ο Ολυμπιακός πήγαινε τρένο στο πρωτάθλημα και εκείνο το μαγικό βράδυ στη Ριζούπολη με τη Γαλατάσαράϊ, στο 3-0, ο Τζιοβάνι έκανε την Ευρώπη να παραμιλάει με τη γκολάρα που έβαλε. Ώσπου, ήρθε εκείνη η αναθεματισμένη βραδιά του Τορίνο και τα γκρέμισε όλα. Εκείνο το 7-0 που έμελλε να κυνηγάει την ομάδα για το υπόλοιπο της σεζόν και εν τέλει να της στοιχίσει το πρωτάθλημα. Τι κι αν ο Τζιοβάνι συνέχιζε να φορτώνει τα αντίπαλα δίχτυα; Τι κι αν ο Προτάσοφ έφυγε και ο Αλέφαντος που ήρθε, "παιχταρά μου" τον ανέβαζε, "αστέρι μου, ηγέτη μου" τον κατέβαζε; Ο Ολυμπιακός είχε βρεθεί να κυνηγάει. Ο Παναθηναϊκός δε θα έκανε δεύτερη σερί σεζόν το ίδιο λάθος να χάσει το πρωτάθλημα μέσα απ'τα χέρια του. Ο Ολυμπιακός το πάλεψε, προηγήθηκε με 1-2 μέσα στη Λεωφόρο, αλλά ο Δούρειος Ίππος του Παναθηναϊκού τον έκανε εξιλαστήριο θύμα προκειμένου να μη φύγει ηττημένος και ντροπιασμένος ο αιώνιος δεύτερος. Ο κόσμος όμως, είχε κριτήριο και έβλεπε. Όσο και αν προσπάθησαν να μας πείσουν οτι "ο Τζιοβάνι φταίει που δεν κέρδισε ο Ολυμπιακός στη Λεωφόρο", ο κόσμος αποθέωσε το μεγάλο Βραζιλιάνο, που είχε κάνει το καθήκον του στο έπακρο : 21 γκολ άλλωστε στο πρωτάθλημα δεν είναι και λίγο πράγμα. Άλλωστε τόσα γκολ έχει να βάλει επιθετικός του Ολυμπιακού απ'την εποχή του Νικόλα του Αναστόπουλου...

Η επόμενη χρονιά ήταν εφιάλτης για το Τζιοβάνι. Όταν έμαθε οτι νέος προπονητής της ομάδας θα'ναι τελικά ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, φέρεται να είπε "ωραία, θα συνεργαστώ πάλι με έναν απ'τους καλύτερους προπονητές που'χω δουλέψει". Ο Μπάγεβιτς δεν είχε πρόβλημα με τον Τζιοβάνι, άλλωστε η (σύντομη) συνύπαρξη τους τη σεζόν 1999-2000 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολύ καλή. Όμως, ο Τζιοβάνι ήταν και μεγάλη προσωπικότητα και ως γνωστόν ο Μπάγεβιτς με τις μεγάλες προσωπικότητες ποτέ δε τα πήγαινε καλά. Ο Σερβοβόσνιος προπονητής ήρθε με το "καλημέρα" σε κόντρα με τους "λάτιν" του Ολυμπιακού : Αρχικά με το Νέρι Καστίγιο, "προς γνώσιν και συμμόρφωσιν όλων". Λίγο αργότερα με τον Τζιοβάνι, που ήταν άλλωστε και ο μέντορας του μικρού. Ακολούθως με τους νεοφερμένους Ριβάλντο - Σούρερ. Πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί η προετοιμασία, ο Μπάγεβιτς είχε καταφέρει να "σκοτωθεί" με τους τρείς αστέρες (και τον εκκολαπτόμενο αστέρα) της ομάδας με αποκορύφωμα το επεισόδιο στην Κύπρο.

Η σεζόν συνεχίστηκε εν μέσω προβλημάτων. Ο Τζιοβάνι πότε έμπαινε - πότε έβγαινε στην ομάδα και η κόντρα με τους "λάτιν" είχε κορυφωθεί. Έξω ο Καστίγιο, έξω ο Σούρερ, μέσα μόνο ο Ριβάλντο - που αν τον έβλεπε στον πάγκο ο Κόκκαλης που του'δινε 2 μύρια το χρόνο, θα έπαιρνε το κεφάλι του Μπάγεβιτς με... νυχοκόπτη - αλλά τα προβλήματα τα κουκούλωνε η καλή πορεία της ομάδας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η ήττα στο Άνφιλντ απ'τη Λίβερπουλ και ο αποκλεισμός απ'την επόμενη φάση του Champions League ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου στην ομάδα και το γλέντι ξεκινά : Η "Θύρα 7" εξαπολύει πυρ ομαδόν κατά του Μπάγεβιτς, ο Μπάγεβιτς κατηγορεί τους "λάτιν" για κλίκες και σαμποτάζ, ο Ριβάλντο πηγαίνει στη σουΐτα του Κόκκαλη και ζητάει να φύγει, σκηνές ροκ. Η διαφαινόμενη απώλεια του τίτλου κάνει άπαντες να βάλουν νερό στο κρασί τους και κάνουν παύση των εχθροπραξιών μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Ο Τζιοβάνι όμως, το'χει πάρει απόφαση : Θα φύγει απ'τον Ολυμπιακό. Η διοίκηση δεν έδειχνε ζεστή να τον κρατήσει και ο Τζιοβάνι δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει την ίδια υπομονή που έκανε το 2002 και να περιμένει τις ορέξεις του προέδρου την τελευταία στιγμή. Η Σάντος τον πολιορκούσε καιρό και ο Τζιοβάνι ενημέρωσε τον Κόκκαλη οτι θα αποδεχτεί την πρόταση της και θα αποχωρήσει απ'τον Ολυμπιακό. Ο Κόκκαλης του ζήτησε να παραμείνει και θα του λύσει όποιο πρόβλημα υπάρχει, αλλά ο Τζιοβάνι επέμεινε πως πρέπει να φύγει, καθώς είναι προσωπικοί οι λόγοι και άλλωστε έλειπε πολλά χρόνια απ'τη Βραζιλία, ενώ τόνισε πως ο Μπάγεβιτς δεν έπαιξε ρόλο στην απόφαση του. Ο Ολυμπιακός με "όλους τους παιχταράδες μέσα" όπως ωρυόταν ο Αλέφαντος στις αθλητικές εκπομπές οτι έπρεπε να κάνει ο Μπάγεβιτς τελικά θα κάνει το νταμπλ αλλά ο Τζιοβάνι θα κάνει πράξη αυτό που είχε πεί : Το τέλος είχε φτάσει...

Το τέλος μιας σχέσης
Ο Τζιοβάνι στις 26/05/2005 παραχώρησε την αποχαιρετηστήρια συνέντευξη τύπου του. Τις δηλώσεις άρχισε ο Σωκράτης Κόκκαλης που τον ευχαρίστησε για όλα : "Προσωπικά, σαν άνθρωπος, οπαδός και πρόεδρος λυπάμαι που φεύγει ο Τζιοβάνι. Είναι ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής και καλός άνθρωπος. Ευθής. Μας προσέφερε τόσα πολλά αλλά αποφάσισε να γυρίσει στην πατρίδα του. Είναι μεγάλη απώλεια. Ο Τζιοβάνι μας χάρισε αξέχαστες στιγμές και αποτέλεσε τον πρώτο μεγάλο ποδοσφαιριστή που ήρθε στην Ελλάδα. Είναι μεγάλη απώλεια. Ο Τζιοβάνι θα είναι για πάντα στην καρδιά μας. Ξέρω για την αγάπη του για τον Ολυμπιακό αλλά ξέρω και για την αγάπη του κόσμου για το πρόσωπό του. Του εύχομαι να έχει υγεία και καλή πορεία. Ο Ριβάλντο θα μείνει στην ομάδα μας αλλά ο χωρισμός είναι αναπόφευκτος. Έτσι έχουν τα πράγματα. Θα τον αγαπάμε και θα τον τιμήσουμε. Έχει βάλει τόσα ωραία γκολ αλλά αυτό που μου έμεινε ήταν αυτό με τη Γαλατά που πέρασε την μπάλα από πάνω. Δεν ήταν μόνο αυτό το γκολ αλλά και πολλά άλλα. Το κενό του δεν αναπληρώνεται αλλά οι οπαδοί πρέπει να σκεφτούν από εδώ και πέρα το νταμπλ και τη γιορτή που ακολουθεί. Από Δευτέρα θα τα πούμε όλα. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ επίσης και στη γυναίκα του καθώς έπαιξε σημαντικό ρόλο στα 6 χρόνια παραμονής του".

Εν συνεχεία το λόγο πήρε ο Τζιοβάνι : "Είμαι στενοχωρημένος που φεύγω αλλά έτσι πρέπει να γίνει. Λυπάμαι πολύ. Φεύγω με χαρά γιατί πέρασα τα έξι καλύτερα χρόνια της ζωής μου στον Ολυμπιακό. Και ως παίκτης και ως άνθρωπος. Είμαι χαρούμενος γιατί γνώρισα ανθρώπους όπως ο Κόκκαλης και ο Λούβαρης. Ευχαριστώ για όσα έχουν κάνει για μένα. Είμαι χαρούμενος και για τους οπαδούς που με αγάπησαν. Την τελευταία μου χρονιά έκανα και νταμπλ. Είμαι λυπημένος πάντως που αφήνω μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό πίσω μου. Αν άφησα κάποιους χαρούμενους, σε αυτό με βοήθησαν και οι συμπαίκτες μου όλα αυτά τα χρόνια. Η ζωή συνεχίζεται και ευχαριστώ και τους οπαδούς των άλλων ομάδων που με αγάπησαν. Η απόφαση πάρθηκε για δικούς μου λόγους. Έχω μάθει Ελληνικά αλλά ντρέπομαι να μιλήσω. Δεν ξεχωρίζω καμία χρονιά, όλα ήταν υπέροχα. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα και αξίζει να φέρει μεγάλους παίκτες. Εγώ θα μπορούσα να πω πολλά αλλά κρατώ μόνο τα ευχάριστα. Θα διαφημίζω την Ελλάδα όπου και αν πάω. Έχω πολλούς λόγους να το κάνω αυτό. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με κανέναν", είπε ο Τζιοβάνι σε ερώτηση για τις σχέσεις του με τον Μπάγεβιτς για να "πεταχτεί" ο Σ.Κόκκαλης και να πει το ίδιο ενώ οι τελευταίες κουβέντες του Βραζιλιάνου ήταν : "Δεν ξέρω αν κάποτε θα γίνω προπονητής. Αυτό είναι στο χέρι του Θεού. Ο προπονητής που με έβαζε να παίζω καταλάβαινε τη νοοτροπία μου".

Λίγους μήνες αργότερα, ο Τζιοβάνι με νέες δηλώσεις του έδωσε μια διαφορετική διάσταση στα πράγματα : "Μπορούσα να προσφέρω περισσότερα αυτή τη χρονιά στην ομάδα. Χαίρομαι για την κατάκτηση του νταμπλ και φεύγω από την ομάδα με το κεφάλι ψηλά, αλλά θα ήθελα να έχω μεγαλύτερη συμβολή σ'αυτό. Προερχόμουν από μια πολύ καλή χρονιά, ήμουν ο πρώτος σκόρερ του περσινού πρωταθλήματος και ένιωθα δυνατός να προσφέρω τις υπηρεσίες μου. Όμως από την αρχή διαπίστωσα μια αρνητική στάση του Μπάγεβιτς προς το πρόσωπό μου. Ο Θεός ξέρει αν ποτέ σκέφτηκα να κάνω κακό στην ομάδα ή στον προπονητή μου. Όμως περίμενα από τον Μπάγεβιτς να μου φερθεί καλύτερα. Να είναι πιο διαλλακτικός μαζί μου, να με πλησιάσει και να μην κρατάει αποστάσεις από μένα. Πολλά πράγματα θα μπορούσαν να μην έχουν πάρει τις διαστάσεις που πήραν για το καλό της ομάδας. Ετσι όλοι θα ήμασταν καλύτεροι και ο Ολυμπιακός δεν θα είχε τόσα πολλά προβλήματα μέσα στη χρονιά, που παραλίγο να του κοστίσουν την απώλεια του πρωταθλήματος. Με πίκρανε ο Μπάγεβιτς με τη συμπεριφορά του, αλλά δεν του κρατάω κακία".


Φασαρίες...
* Ο Τζιοβάνι, τον Οκτώβριο του 2000, στο περιθώριο του αγώνα με τον Πανηλειακό στον Πύργο είχε φραστικό επεισόδιο με τον Τάσο Μητρόπουλο και λίγο αργότερα με τον Γιάννη Μαντζουράκη. Τον Νοέμβριο, η κόντρα Τζιοβάνι-Μαντζουράκη κορυφώνεται. Ο Ολυμπιακός χάνει 1-0 στο «Ζερλάν» από τη Λιόν (και την πρόκριση), ο προπονητής αντικαθιστά στο δεύτερο ημίχρονο τον Βραζιλιάνο, ο οποίος πηγαίνει στον πάγκο, βγάζει και πετάει τη φανέλα του στο Μαντζουράκη, εκστομίζει παράλληλα κάποια "Γαλλικά" στη γλώσσα του, ενώ όταν ο Μαντζουράκης ανταπαντά, ο Τζιοβάνι κάνει να κινηθεί εναντίον του.

* Τον Δεκέμβριο, στον πάγκο βρίσκεται πλέον ο Τάκης Λεμονής, ο οποίος κοντράρεται με τους Τζιοβάνι, Ζε Ελίας και Άλβες, διότι εκείνοι καθυστερούν να επιστρέψουν τρεις ημέρες από τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές τους κι ενώ ο Ολυμπιακός καίγεται για το ματς με τον Ηρακλή στο Καυταντζόγλειο. Εισηγείται στη διοίκηση την επιβολή προστίμου, οι τρεις παίκτες καλούνται σε απολογία και δεν ταξιδεύουν στη Θεσσαλονίκη.

* Το 2002-2003, ο Ολυμπιακός κερδίζει 4-1 την Καλλιθέα στο "Ελ Πάσο" σε αγώνα κυπέλλου, αλλά ο Τζιοβάνι κλωτσάει τον Τσιμπλίδη εκτός φάσης, αποβάλλεται, τσακώνεται με τον Λεμονή, καλείται σε απολογία και τιμωρείται με πρόστιμο από την πειραϊκή ΠΑΕ, ενώ ο Λεμονής απολύεται.

* Τα καλύτερα όμως έγιναν την περίοδο 2004-2005, οπότε και ο Τζιοβάνι ουσιαστικά εξαναγκάστηκε σε φυγή. Αρχές Αυγούστου του 2004 έρχεται σε κόντρα με τον Μπάγεβιτς, επειδή ο τελευταίος τον αφήνει εκτός ενδεκάδας από τον φιλικό αγώνα με το Παλέρμο. Μία εβδομάδα αργότερα στην Κύπρο, οι Τζιοβάνι, Καστίγιο, Ριβάλντο δεν πηγαίνουν βόλτα με τους συμπαίκτες τους, δεν κατεβαίνουν έγκαιρα από τα δωμάτιά τους για το φαγητό και έχουν φραστικό επεισόδιο με τον Σέρβο. Τα επεισόδια ήταν σχεδόν καθημερινά και ο Κόκκαλης αναγκάζεται να πάει στο Ρέντη και ζητάει από τους Μπάγεβιτς, Ριβάλντο, Τζιοβάνι, Καστίγιο να τα βρούν για το καλό της ομάδας.

* Τον Ιανουάριο, ο Τζιοβάνι ζητάει ακρόαση από τον Γ. Λούβαρη με πρόσχημα την ανανέωση του συμβολαίου του, αλλά του κάνει παράπονα για τον Μπάγεβιτς και την μεταχείριση που έχει, καθώς μία παίζει και μία όχι. Ανήμερα του αγώνα με την Καλλιθέα στο «Ελ Πάσο», ο Μπάγεβιτς κοντράρεται με τους Σούρερ, Καστίγιο, Τζιοβάνι και Ριβάλντο, διότι δεν βγήκαν πάλι για περίπατο με τους συμπαίκτες τους.

* Το Φεβρουάριο, παραμονές του αγώνα κυπέλλου UEFA με τη Σοσό, ο Τζιοβάνι πηγαίνει στον οδοντίατρο, χωρίς να ειδοποιήσει διοίκηση και προπονητή, κάνει επέμβαση και χάνει το παιχνίδι. Την ίδια περίοδο, εντείνεται η κόντρα Ριβάλντο-Μπάγεβιτς, όταν ο παίκτης αντικαθίσταται στο ματς με τον Αρη. Φεύγει εκνευρισμένος από το «Καραϊσκάκη», διότι «ο προπονητής με βάζει πάντα δεξιά, σε θέση που δεν μπορώ να αποδώσω και του το έχω πει». Ο Κόκκαλης κατεβαίνει πάλι την επομένη στο Ρέντη, «να ακούτε τον προπονητή, παρατράβηξε αυτή η ιστορία». Ήταν και το τελευταίο επεισόδιο, αφού ο Τζιοβάνι ορκιζόταν οτι είχε ενημερώσει, ενώ ο Μπάγεβιτς έλεγε πως δεν ήξερε τίποτα... Λίγο καιρό μετά το συμβάν, ο Τζιοβάνι ενημέρωσε τον Σωκράτη Κόκκαλη οτι το καλοκαίρι επιστρέφει στην πατρίδα του "για προσωπικούς λόγους".


Η επιστροφή στη Βραζιλία και στη Σάντος
Ο Τζιοβάνι επέστρεψε στην πατρίδα του λοιπόν το καλοκαίρι του 2005 και η παλιά του αγάπη, η Σάντος, ήταν απ'τις πρώτες που τον πλησίασαν. Ο Τζιοβάνι ήταν πλέον 34 ετών και ο πρόεδρος της ομάδας, αλλά και ο προπονητής είχαν αμφιβολίες, καθώς η ομάδα βρισκόταν σε φάση ανανέωσης. Κατόπιν ωρίμου σκέψεως όμως (και πιέσεων από πλευράς του κόσμου) θεωρήθηκε πως ένας παίκτης με το ταλέντο και την πείρα του Τζιοβάνι θα βοηθούσε πολύ τους νέους παίκτες της ομάδας, όπως και έγινε. Αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει και ο Ρομπίνιο, ο οποίος με παρτενέρ το Τζιοβάνι και τις μαγικές του εμπνεύσεις, έκανε μια μαγική χρονιά που απέφερε πολλά λεφτά στη Σάντος και σ'αυτόν τη μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο ίδιος ο Τζιοβάνι είχε 27 συμμετοχές και 4 γκολ. Το συμβόλαιο του με τη Σάντος δεν ανανεώθηκε, αλλά οι οπαδοί της Σάντος ακόμα τον μνημονεύουν ως τον "Μεσσία" και εξακολουθούν να λένε οτι είναι "οι μάρτυρες του". Υπερβάλλουν; Κάντε click εδώ και δείτε μόνοι σας...

Επίσκεψη στην Ελλάδα και δάκρυα on-air
Τον Ιανουάριο του 2006, ο Τζιοβάνι αποδέχθηκε την πρόταση της Αλ-Χιλάλ του Ριάντ για μονοετές συμβόλαιο. Οι Σαουδάραβες - ως είθισται - έδιναν τρελλά λεφτά και ο Τζιοβάνι στα 35 του πλέον και χωρίς κάποια καλή πρόταση στα χέρια του, δε θα μπορούσε παρά να πεί το "Ναι". Δεν έμεινε για πολύ εκεί όμως, καθώς δε μπόρεσε να προσαρμοστεί στον τρόπο ζωής και έλυσε το συμβόλαιο του κοινή συναινέσει. Στις 24 Μαΐου του 2006, μετά την επιστροφή του απ'την ανεπιτυχή περιπλάνηση στο Ριάντ, ο Τζιοβάνι βρέθηκε στην Ελλάδα, καλεσμένος των Μπάμπη Χριστόγλου - Μιχάλη Λεάνη στον ραδιοφωνικό σταθμό Sport-FM. O Τζιοβάνι σε κάποια στιγμή λύγισε και ξέσπασε σε λυγμούς. Ένα θηρίο 1.90, ένας "χτιστός" ποδοσφαιριστής, αυτός που ακόμα και μπουνιές δε δίσταζε να "παίξει" με τους αντιπάλους του, έσπασε. Παραθέτω το σχετικό άρθρο, όπως είχε αναρτηθεί στην ιστοσελίδα www.bam.gr :

"Του έθεσα την πρώτη ερώτηση κοιτώντας τον στα μάτια. «Έχεις φορέσει βαριές φανέλες στην ποδοσφαιρική σου καριέρα. Αυτή της Σάντος, της Μπαρτσελόνα και εδώ στην Ελλάδα του Ολυμπιακού. Ποια βαραίνει περισσότερο στην καρδιά σου;». Μου απάντησε κοιτώντας με κι αυτός στα μάτια. «Όσο κι αν φανεί σε κάποιους περίεργο, αυτή του Ολυμπιακού. Στον Ολυμπιακό ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου και όχι μόνο της ποδοσφαιρικής». Πρόσεξα ότι στην προσπάθειά του να απαντήσει, ο «μάγος Ζιοβάνι» προσπαθούσε να κρύψει τη συγκίνησή του. Ο Μπάμπης πήρε τον λόγο για να τον ρωτήσει αν θέλει να γυρίσει στον Ολυμπιακό όχι μόνο ως παίκτης, αλλά από οποιοδήποτε πόστο κρίνει αυτός κατάλληλο. Ο «Ζιο» άρχισε να νιώθει αμήχανα. Αγκάλιασε με τα πελώρια χέρια του το κορμί του και απάντησε σαν να μιλάει στο πουθενά. «Θέλω όσο τίποτα να γυρίσω. Οι στιγμές στην Ελλάδα μου έχουν μείνει αξέχαστες και δεν μπορώ ακόμα να τις ξεπεράσω. Αλλά ειλικρινά δεν θέλω να φανεί ότι βάζω μπροστά τον κόσμο για να με φέρει πίσω. Αν θέλει η διοίκηση του Ολυμπιακού, εγώ είμαι έτοιμος να κλείσω την καριέρα μου στην ομάδα που αγαπώ. Δεν θέλω να δημιουργήσω κανένα πρόβλημα». Οι τελευταίες λέξεις έβγαιναν με κόπο. Η φωνή του άρχισε να τρέμει. Ίσως ήθελε να πει ότι δεν είναι διατεθειμένος να παρακαλέσει κανέναν, αλλά η περηφάνια του δεν τον άφησε να το πει. Μπορεί να μην ήθελε να δημιουργήσει και κλίμα. Ποιος ξέρει; Ίσως και τα δύο μαζί. Με μια κίνηση του χεριού του, πολύ διακριτική, προσπάθησε να κρύψει τα υγρά του μάτια. Ένιωσα αμήχανα και ανέλαβα την πρωτοβουλία να του διαβάσω ένα από τα πολλά μηνύματα που έρχονταν στο στούντιο. «Αυτό που θα σου διαβάσω δεν είναι από οπαδό του Ολυμπιακού», του είπα. «Το έστειλε κάποιος Βασίλης και είναι φίλαθλος της ΑΕΚ. Σε ευχαριστεί για το θέαμα που του πρόσφερες τόσα χρόνια και για όλες τις ωραίες ποδοσφαιρικές στιγμές που απόλαυσε βλέποντάς σε στο γήπεδο. Παρ’ όλο που γι’ αυτόν ήταν πικρές». Αυτό ήταν! Στο άκουσμα του μηνύματος ο «Ζιο» λύγισε. Έπεσε μπροστά στο μικρόφωνο και άρχισε να κλαίει. Σκέπασε το πρόσωπό του και έμεινε εκεί με το κορμί του να τραντάζεται από το κλάμα. Με τον Μπάμπη τα χάσαμε. Μείναμε βουβοί να κοιτάζει ο ένας τον άλλον, χωρίς να ξέρουμε τι να κάνουμε και πολύ περισσότερο τι να πούμε. Ο μεταφραστής του, ο Μαρσέλο, δεν πίστευε κι αυτός στα μάτια του. Για λίγα δευτερόλεπτα στο στούντιο ακούγονταν μόνο οι λυγμοί του «Ζιο». Ο Μπάμπης ευτυχώς αντέδρασε πρώτος, αλλά και αυτού η φωνή έτρεμε. «Πάμε σε ένα διάλειμμα γιατί ο Ζιοβάνι έχει συγκινηθεί και δεν μπορεί να μιλήσει». Κάτι τέτοιο, αν δεν κάνω λάθος, κατάφερε να πει. Σηκωθήκαμε από τις θέσεις μας και τον πλησιάσαμε. Ο Μαρσέλο του φώναζε, αλλά αυτός δεν άκουγε. Ο Μπάμπης τον αγκάλιασε, αλλά ο «μάγος» δεν σήκωνε το κεφάλι του. Ένιωθες ότι έβγαζε από μέσα του την πίκρα χρόνων, ότι αυτό το κλάμα τον συνόδευε χρόνια τώρα μέσα του βουβό, ώσπου να βρει επιτέλους τρόπο να ξεσπάσει. Με κόπο τον μεταφέραμε έξω από το στούντιο. Τα μάτια του κατακόκκινα δεν σταματούσαν να κατεβάζουν δάκρυα. Ντρεπόταν, αλλά δεν ήθελε να κρύψει το πρόσωπό του. Με δυσκολία κάθισε στον καναπέ. Φόρεσε γυαλιά ηλίου για να μη φαίνονται τα κλαμένα του μάτια. Τα μάτια εύκολα τα κρύβεις. Τα δάκρυα όμως; Τον κοίταζα που έπινε αργά το νερό που του πρόσφερα και τόλμησα να ρωτήσω τον εαυτό μου. «Πόσο έχουμε αδικήσει ορισμένους ανθρώπους; Πόσο έχουμε μπερδέψει την καρδιά με το πορτοφόλι»";


Επιστροφή στον Πειραιά, πίσω στη Βραζιλία και τέλος
Τον Αύγουστο του 2006, ο Τζιοβάνι θα δεχτεί ένα τηλεφώνημα από τον Γιώργο Γλού, με τον οποίο είχε πολύ καλές σχέσεις. Ο Γλού είπε στον Τζιοβάνι οτι τηλεφωνούσε εκ μέρους ενός Κύπριου επιχειρηματία. Ο επιχειρηματίας αυτός ονομαζόταν Φοίβος Μορίδης και υποστήριζε πως είχε πάρει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του Εθνικού Πειραιώς και πως είχε σκοπό να φτιάξει πολύ μεγάλη ομάδα που θα ανέβει στην Α' Εθνική και θα διεκδικήσει μελλοντικά την έξοδο στην Ευρώπη. Η πρόταση των 400.000 για ετήσιο συμβόλαιο δεν άφησε αδιάφορο τον Τζιοβάνι, που είχε την ευκαιρία να επιστρέψει και πάλι στην Ελλάδα. Ο Μορίδης φέρνει τον Τζιοβάνι στην Ελλάδα για λογαριασμό του Εθνικού λοιπόν, ο οποίος εκπλήσσει ξανά και αποκτά και τον Βασίλη Τσάρτα. Λίγους μήνες μόλις αργότερα, ο Μορίδης αποδείχθηκε "φούσκα", ο Εθνικός δε μπορούσε να εγγυηθεί τα χρήματα των Τζιοβάνι και Τσάρτα και αμφότεροι αποχώρησαν απ'τον Εθνικό. Ο Τζιοβάνι είχε 8 συμμετοχές και 3 γκολ στη Β' Εθνική, αλλά δεκάδες μελανιές απ'την "περιποίηση" των αμυντικών της κατηγορίας...

Ο Τζιοβάνι αναχώρησε για τη Βραζιλία στις αρχές Μαρτίου του 2007 και τον Απρίλιο του 2007 υπέγραψε με τη Σπορτ Ρεσίφε. Αγωνίστηκε εκεί ως το Δεκέμβρη του 2007 και αποφάσισε να πεί "τέλος" στην μεγάλη και γεμάτη τίτλους και διακρίσεις καριέρα του...

Η καριέρα του με αριθμούς

1989-1990 : Tuna Luso (Ομάδα Νέων)
1990-1991 : Taça de Luz
1991-1992 : Tuna Luso - 47 συμμετοχές, 24 γκολ
1993 : Remo - 15 συμμετοχές, 5 γκολ
1994 : Paysandu - 12 συμμετοχές, 6 γκολ
1994 : GE São Carlense, 18 συμμετοχές, 8 γκολ
1994-1996 : Santos - 101 συμμετοχές, 64 γκολ
1996-1999 : Barcelona - 68 συμμετοχές, 18 γκολ
1999-2005 : Ολυμπιακός Πειραιώς - 129 συμμετοχές, 61 γκολ
2005-2006 : Santos - 39 συμμετοχές, 9 γκολ
2006 : Al-Hilal Riyadh
2006-2007 : Εθνικός Πειραιώς - 8 συμμετοχές, 3 γκολ
2007 : Sport Recife

Ο Τζιοβάνι στην τετραετία 1995-1999 αγωνίστηκε 20 φορές με την Εθνική Βραζιλίας και πέτυχε 6 γκολ, ενώ έπαιξε και στο Μουντιάλ του 1998 στη Γαλλία.

Οι διακρίσεις του

1 Golden Ball (1995) - Βραβεύτηκε ως καλύτερος παίκτης της χώρας του στη δεύτερη σεζόν του στη Σάντος
1 Copa America (1997) με την Εθνική Βραζιλίας
1 Stanley Rouge Cup (1997) με την Εθνική Βραζιλίας
1 Campeonato Paraense (πρωτάθλημα Pará State, 1993) με την Ρέμο
3 Joao Gamper κύπελλα (1996, 1997, 1998)
1 Κύπελλο Κυπελλούχων (1997) με τη Μπαρτσελόνα
1 Ευρωπαϊκό Super Cup (1997) με τη Μπαρτσελόνα
2 Πρωταθλήματα Ισπανίας (1998, 1999) με τη Μπαρτσελόνα
2 Κύπελλα Ισπανίας (1997, 1998) με τη Μπαρτσελόνα
1 Ισπανικό Super Cup (1996) με τη Μπαρτσελόνα
5 Πρωταθλήματα Ελλάδος (2000, 2001, 2002, 2003, 2005) με τον Ολυμπιακό
1 Κύπελλο Ελλάδος (2005) με τον Ολυμπιακό
1 Πρωτάθλημα του São Paulo State (2006) με τη Σάντος

Ο Τζιοβάνι επίσης έχει κατακτήσει και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Ελλάδα με 21 γκολ τη σεζόν 2003-2004.

Επίλογος
Λένε πως μια εικόνα είναι όσο χίλιες λέξεις. Μερικές φορές οι εικόνες είναι πολύ λίγες για να χωρέσουν κάτι εξαιρετικά όμορφο. Έτσι ακριβώς, τα διάφορα videos είναι πολύ λίγα για να χωρέσουν τη μαγεία του Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέϊρα, του δικού μας "μάγου"...