Martin Novoselac (Croatia, 1980-1982)

Ο Κροατικής καταγωγής Μάρτιν Νοβοσέλατς γεννήθηκε στις 10/11/1950 στο Βινκόβτσι της πάλαι ποτέ ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο παίζοντας σε ομάδες των χαμηλότερων κατηγοριών - κυρίως της γεννέτειρας του - και έκανε το μεγάλο βήμα το 1974, όταν εντάχθηκε στο δυναμικό της Βοϊβοντίνα. Το επίσημο ντεμπούτο του το έκανε στις 31/05/1975 και απο τότε έγινε βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος στην άμυνα της ομάδας του, ενώ χρίστηκε και διεθνής με την εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας - πράγμα ενδεικτικό του πόσο μεγάλη εντύπωση είχαν κάνει οι εμφανίσεις του. Το καλοκαίρι του 1977, μετά από 4 διεθνείς συμμετοχές και 94 συμμετοχές και 3 γκολ με τη φανέλα της Βοϊβοντία έκανε ένα ακόμα βήμα παραπάνω και μεταπήδησε στη Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Στην ομάδα του Ζάγκρεμπ δεν αγωνίστηκε όσο θα ήθελε. 17 συμμετοχές το 1977-1978, 14 συμμετοχές το 1978-1979 και παρ'όλο που έκανε πολύ καλές εμφανίσεις, δε βρήκε ποτέ θέση βασικού. Τη σεζόν 1979-1980 ένας τραυματισμός του στοίχισε πολύτιμο χρόνο με αποτέλεσμα να μη παίξει καθόλου σ'εκείνη τη σεζόν. Το καλοκαίρι του 1980 ο Νοβοσέλατς και η Ντιναμό είχαν αποφασίσει να "χωρίσουν τα τσανάκια τους" και εκεί φτάνει η πρόταση του Ολυμπιακού.

Ο νέος πρόεδρος του Ολυμπιακού, Σταύρος Νταϊφάς, κατέκτησε το πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα που διοργανώθηκε στη χώρα μας και μαζί με τον τότε προπονητή, Κάζιμιρ Γκόρσκι, ψάχνουν να βρούν έναν στυλοβάτη για την άμυνα που να μπορεί να καθοδηγεί όλη την άμυνα. Ο στόχος εντοπίστηκε στο πρόσωπο του Νοβοσέλατς και ούτε και οι ίδιοι, Νταϊφάς και Γκόρσκι, μπορούσαν να φανταστούν τι φλέβα χρυσού ανακάλυψαν. Ο Κροάτης - επονομαζόμενος και "Μπεκενμπάουερ των φτωχών" στη χώρα του - θα ηγηθεί της άμυνας απ'την πρώτη στιγμή. Έπαιζε με το κεφάλι ψηλά, ανεβάζοντας με ασφάλεια τη μπάλα και οργάνωνε μαεστρικά την άμυνα, ενώ συνέθεσε εκπληκτικό δίδυμο τόσο με το Σταύρο Παπαδόπουλο, όσο και με τον Πέτρο Μίχο.

Στέφθηκε πρωταθλητής στο διάστημα που αγωνίστηκε στο Θρύλο καθώς και ένα κύπελλο, στο νταμπλ του 1981. Αγωνίστηκε σε 104 αγώνες (έλειψε μόλις από έναν αγώνα του Ολυμπιακού) και σκόραρε τρείς φορές με τη φανέλα της ομάδας. Έφυγε θριαμβευτής απ'τον Ολυμπιακό και ακόμα και σήμερα θεωρείται ως ένας εκ των πληρέστερων αμυντικών που πέρασαν απ'τον Ολυμπιακό. Συγκεκριμένα, από πολλούς θεωρείται ο καλύτερος ξένος αμυντικός που πέρασε ποτέ απ'την ομάδα, έχοντας κυριολεκτικά "στοιχειώσει" τη θέση! Έφυγε πρωταθλητής, με κάποιους ψίθυρους να τον ακολουθούν πάντως για την απαράδεκτη του εμφάνιση (στα όρια του "στησίματος") σε συγκεκριμένο αγώνα που είχε συζητηθεί πολύ εκείνη τη σεζόν.

Φεύγοντας απ΄τον Ολυμπιακό, έπαιξε άλλο ένα χρόνο ποδόσφαιρο στην ομάδα της γεννέτειρας του, τη Ντιναμό Βινκόβτσι. Αποχώρησε απ'την ενεργό δράση το καλοκαίρι του 1984 σε ηλικία 34 χρόνων και στη συνέχεια ασχολήθηκε με την προπονητική. Αποφάσισε να μην ασχοληθεί ως προπονητής ανδρών, αλλά με τις ακαδημίες. Έγινε ομοσπονδιακός εκλέκτορας της εθνικής Ελπίδων της Κροατίας την οποία οδήγησε με επιτυχία στην τελική φάση του παγκοσμίου πρωταθλήματος νέων του 1999 και το Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος νέων του 2004. Με τον τύπο της Κροατίας αλλά και την ποδοσφαιρόκοσμο της χώρας να του "βγάζει το καπέλο", ο Νοβοσέλατς ήταν ο βασικός υποψήφιος κάποια στιγμή ακόμη και για τον πάγκο της εθνικής ομάδας των ανδρών (*). Ο ίδιος προτίμησε να παραμείνει προπονητής ομάδων νέων και έγινε επικεφαλής του προγράμματος των ακαδημιών των εθνικών ομάδων νέων και παίδων στην Κροατική ομοσπονδία ποδοσφαίρου.

(*) Εγώ για να πω την αμαρτία μου, απόρησα με το "μάτι" του και αμφισβήτησα τις ικανότητες του ως έμπειρου προπονητή που διακρίνει το ταλέντο σ'ένα νέο ποδοσφαιριστή, όταν σε ερώτηση που του είχε γίνει απ'την εφημερίδα "ΦΩΣ" το καλοκαίρι του 2004 - λίγο μετά την απόκτηση του Ρέζιτς απ'τον Ολυμπιακό - είχε δηλώσει "ο Ρέζιτς είναι ταλέντο στυλ Μίχου". Ιδού το πειστήριο και είναι τυχερός που ο Πέτρος Μίχος δε τον πήγε στα... δικαστήρια για εξύβριση...