O Βορειοηπειρώτης τερματοφύλακας ήρθε στην Ελλάδα... στα κλεφτά το 1990, τότε που άνοιξαν τα σύνορα της Ελλάδας-Αλβανίας και οι Αλβανοί - ποδοσφαιριστές και μη - άρχισαν να συρρέουν... κατά δεκάδες. Ο γεννηθείς στις 29/03/1965 στο Τεπελένι της Αλβανίας (η καταγωγή του είναι απο τους Δρυμάδες) και ύψους 1.88 τερματοφύλακας είχε αγωνιστεί στην πατρίδα του στις Μινατόρι (1985-1988) και Ντιναμό Τιράνων (1998-1990). Προς τα τέλη του 1990 με την κατάρρευση του παλιού καθεστώτος στην Αλβανία και το άνοιγμα των συνόρων, ήρθε στην Ελλάδα για ένα καλύτερο αύριο. Το ξημέρωμα του 1991 τον βρήκε στα Γιάννινα να δοκιμάζεται στον τοπικό ΠΑΣ. Ο υψηλόσωμος γκολκίπερ εξέπληξε τον προπονητή των Ιωαννίνων και με τη σύμφωνη γνώμη της διοίκησης, τον αποκτά. Ο Στρακόσια θα κάνει το ντεμπούτο του τη 17η αγωνιστική στον αγώνα των Ιωαννίνων με τον Παναθηναϊκό και "βγάζει μάτια" με την απόδοση του. Ο Παναθηναϊκός επιτίθεται κατά κύματα αλλά ο Στρακόσα κυριολεκτικά μόνος του σταματάει τους επιθετικούς του και περιορίζει το σκορ στο τελικό 1-2 υπέρ του Παναθηναϊκού. Το ενδιαφέρον πολλών ομάδων άμεσα για τον Στρακόσα ήταν δεδομένο - απ'τη στιγμή που δεν έπιανε και θέση ξένου, ως Βορειοηπειρώτης - αλλά ο Εθνικός Πειραιώς ήταν αυτός που πρόλαβε να τον "τσιμπήσει" απ'τον πνιγμένο στα χρέη ΠΑΣ Γιάννινα το καλοκαίρι του 1991. Στον Εθνικό έμεινε μια διετία (1991-1993), όταν οι Κόκκαλης - Λούβαρης τον έφεραν στον Ολυμπιακό που έψαχνε για τερματοφύλακα μιας και ο Ταληκριάδης δεν ενέπνεε πια εμπιστοσύνη και ο Ράντος κάθε τρείς και λίγο μπαινόβγαινε στα χειρουργεία.
Ο Στρακόσα ήταν αρκετά ευλύγιστος και γρήγορος παρά το ύψος του και τον όγκο του. Πολύ δυνατός στις εξόδους και στα τετ-α-τετ, όχι όμως το ίδιο καλός και κάτω απ'τα δοκάρια (κάτι στο οποίο ο Αλέκος Ράντος ήταν "μετρ", σε αντίθεση με τις εξόδους του). Το μεγάλο του πρόβλημα ήταν πως... παραήταν συναισθηματικός για τερματοφύλακας. "Παιδί-διαμάντι" όπως έλεγαν οι συμπαίκτες του σε όποια ομάδα και αν αγωνίστηκε. Παίκτης ψυχολογίας, καθαρά, μπορούσε να κρατήσει το "μηδέν" κάνοντας πλάκα στους αντίπαλους επιθετικούς, αλλά μπορούσε και να σε "θάψει" αν τον έπαιρνε από κάτω για κάποιο λόγο. Η αρχή του τέλους του στον Ολυμπιακό ήρθε στις 26/09/1996, στη ρεβάνς του αγώνα με την Φερεντσβάρος στο Καραϊσκάκη. Ο νέος προπονητής της ομάδας τότε, Ντούσαν Μπάγεβιτς, είχε δείξει την σαφή προτίμηση του στον Στρακόσα έναντι του Αλέκου Ράντου που και πάλι, είχε προβλήματα τραυματισμών. Ο Στρακόσα ξεκινάει βασικός στον αγώνα με την Καστοριά στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος και στον 1ο αγώνα με τη Φερεντσβάρος στην Ουγγαρία. Εκεί επικρίνεται για το γκολ που δέχθηκε από μακρινό σουτ του Αράνιε στο 52', αλλά στη ρεβάνς του Καραϊσκάκη έζησε την απόλυτη ταπείνωση. Δέχθηκε δύο αστεία γκολ απ'τους Μιριούτα (22') και Λιμπέργκερ (47') και ουσιαστικά καταδίκασε τον Ολυμπιακό σε αποκλεισμό. Εν χορώ η κερκίδα άρχισε να τον αποδοκιμάζει και να τον χειροκροτεί ειρωνικά κάθε φορά που ερχόταν σε επαφή με τη μπάλα. Ο Στρακόσα, σε άθλια κατάσταση μετά το τέλος του αγώνα, ξέσπασε σε λυγμούς και ο Μπάγεβιτς βλέποντας τον σε τόσο άσχημη ψυχολογική κατάσταση προτίμησε να ρισκάρει και να χρησιμοποιήσει τον πιτσιρικά Δημήτρη Ελευθερόπουλο στο επερχόμενο ματς του Καυταντζογλείου με τον Ηρακλή, μιας και ο Ράντος ήταν τραυματίας.
Ο Στρακόσα ευτήχησε να σηκώσει την κούπα του πρωταθλητή το καλοκαίρι του 1997 με τον Ολυμπιακό και αποδεσμεύτηκε απ'την ομάδα. Συνέχισε την καριέρα του στον Πανιώνιο (1997-1999), Ιωνικό Νικαίας (1999-2002), Καλλιθέα (2002-2003) Εθνικό Αστέρα και Προοδευτική (2003-2004) και έκλεισε την καριέρα του τη σεζόν 2004-2005 με τη φανέλα του Πανιωνίου. Ο Στρακόσια είχε 73 συμμετοχές με την εθνική ομάδα της Αλβανίας και ήταν βασικός και αναντικατάστατος στο διάστημα 1990-2000 (πρώτη του συμμετοχή στις 30/05/1990 στο Ρέϊκιαβικ ενάντια στην Ισλανδία), ενώ στην εθνική ομάδα έπαιζε μέχρι τα... βαθιά του γεράματα (τελευταία διεθνής συμμετοχή του ήταν στις 09/02/2005 στα Τίρανα, στον αγώνα με την Ουκρανία, με τους Αλβανούς οπαδούς στις εξέδρες να αποθεώνουν τον Στρακόσια που αποφάσισε να αποσυρθεί σε ηλικία 40 ετών. Αργότερα εργάστηκε και σα γυμναστής των γκολκίπερς στον Ολυμπιακό, για σύντομο χρονικό διάστημα.
Ο Στρακόσα ήταν αρκετά ευλύγιστος και γρήγορος παρά το ύψος του και τον όγκο του. Πολύ δυνατός στις εξόδους και στα τετ-α-τετ, όχι όμως το ίδιο καλός και κάτω απ'τα δοκάρια (κάτι στο οποίο ο Αλέκος Ράντος ήταν "μετρ", σε αντίθεση με τις εξόδους του). Το μεγάλο του πρόβλημα ήταν πως... παραήταν συναισθηματικός για τερματοφύλακας. "Παιδί-διαμάντι" όπως έλεγαν οι συμπαίκτες του σε όποια ομάδα και αν αγωνίστηκε. Παίκτης ψυχολογίας, καθαρά, μπορούσε να κρατήσει το "μηδέν" κάνοντας πλάκα στους αντίπαλους επιθετικούς, αλλά μπορούσε και να σε "θάψει" αν τον έπαιρνε από κάτω για κάποιο λόγο. Η αρχή του τέλους του στον Ολυμπιακό ήρθε στις 26/09/1996, στη ρεβάνς του αγώνα με την Φερεντσβάρος στο Καραϊσκάκη. Ο νέος προπονητής της ομάδας τότε, Ντούσαν Μπάγεβιτς, είχε δείξει την σαφή προτίμηση του στον Στρακόσα έναντι του Αλέκου Ράντου που και πάλι, είχε προβλήματα τραυματισμών. Ο Στρακόσα ξεκινάει βασικός στον αγώνα με την Καστοριά στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος και στον 1ο αγώνα με τη Φερεντσβάρος στην Ουγγαρία. Εκεί επικρίνεται για το γκολ που δέχθηκε από μακρινό σουτ του Αράνιε στο 52', αλλά στη ρεβάνς του Καραϊσκάκη έζησε την απόλυτη ταπείνωση. Δέχθηκε δύο αστεία γκολ απ'τους Μιριούτα (22') και Λιμπέργκερ (47') και ουσιαστικά καταδίκασε τον Ολυμπιακό σε αποκλεισμό. Εν χορώ η κερκίδα άρχισε να τον αποδοκιμάζει και να τον χειροκροτεί ειρωνικά κάθε φορά που ερχόταν σε επαφή με τη μπάλα. Ο Στρακόσα, σε άθλια κατάσταση μετά το τέλος του αγώνα, ξέσπασε σε λυγμούς και ο Μπάγεβιτς βλέποντας τον σε τόσο άσχημη ψυχολογική κατάσταση προτίμησε να ρισκάρει και να χρησιμοποιήσει τον πιτσιρικά Δημήτρη Ελευθερόπουλο στο επερχόμενο ματς του Καυταντζογλείου με τον Ηρακλή, μιας και ο Ράντος ήταν τραυματίας.
Ο Στρακόσα ευτήχησε να σηκώσει την κούπα του πρωταθλητή το καλοκαίρι του 1997 με τον Ολυμπιακό και αποδεσμεύτηκε απ'την ομάδα. Συνέχισε την καριέρα του στον Πανιώνιο (1997-1999), Ιωνικό Νικαίας (1999-2002), Καλλιθέα (2002-2003) Εθνικό Αστέρα και Προοδευτική (2003-2004) και έκλεισε την καριέρα του τη σεζόν 2004-2005 με τη φανέλα του Πανιωνίου. Ο Στρακόσια είχε 73 συμμετοχές με την εθνική ομάδα της Αλβανίας και ήταν βασικός και αναντικατάστατος στο διάστημα 1990-2000 (πρώτη του συμμετοχή στις 30/05/1990 στο Ρέϊκιαβικ ενάντια στην Ισλανδία), ενώ στην εθνική ομάδα έπαιζε μέχρι τα... βαθιά του γεράματα (τελευταία διεθνής συμμετοχή του ήταν στις 09/02/2005 στα Τίρανα, στον αγώνα με την Ουκρανία, με τους Αλβανούς οπαδούς στις εξέδρες να αποθεώνουν τον Στρακόσια που αποφάσισε να αποσυρθεί σε ηλικία 40 ετών. Αργότερα εργάστηκε και σα γυμναστής των γκολκίπερς στον Ολυμπιακό, για σύντομο χρονικό διάστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου