Ο τεράστιος Ιβάν Ρέζιτς γεννήθηκε το 1979 στο Σπλιτ της Κροατίας. Ξεκίνησε να παίζει μπάλα το 1997 στην Βάρτεκς της Κροατίας, στην οποία παρέμεινε για μία μόλις σεζόν, μετά από 8 συμμετοχές. Οι εμφανίσεις του τράβηξαν το ενδιαφέρον του εκλέκτορα της εθνικής Ελπίδων της Κροατίας, Μάρτιν Νοβοσέλατς, που τον έχρισε διεθνή με την εθνική ομάδα των Νέων της Κροατίας το 1998. Το πιο ωραίο είναι οτι ο Ρέζιτς έμεινε ένα χρόνο μόλις στη Βάρτεκς, γιατί πήρε μεταγραφή στην... Ίντερ (γνωστός συλλέκτης... χειμερινών ενδυμάτων ο πρόεδρος της Ίντερ, Μάσιμο Μοράτι). Μετά από μια σεζόν όπου δεν έβρισκε θέση ούτε στις προπονήσεις της Ίντερ, επέστρεψε άρον άρον στη Βάρτεκς, όπου "φτιάχτηκε", καθώς έμεινε μια πενταετία κάνοντας 88 συμμετοχές και πετυχαίνοντας 8 γκολ.Το καλοκαίρι του 2004 το συμβόλαιο του είχε εκπνεύσει και βρισκόταν σε συζητήσεις (απ'ότι έλεγε τουλάχιστον τότε το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού) για την ανανέωση του με τη Βάρτεκς. Τότε, το άγρυπνο μάτι του Ντούσαν Μπάγεβιτς, ήθελε να κάνει άλλη μια μαγική κίνηση και να κάνει κουϊντέτο την εκπληκτική τετράδα των Μάριτς, Φιλιππάκου, Ντ'ακόλ και Οκκά. Ο Ρέζιτς χαρακτηρίστηκε "κελεπούρι", "δοκιμή που μπορεί να αποδειχθεί λίρα 100", "πολυεργαλείο αφού παίζει στόπερ, αμυντικό χαφ και δεξί χαφ" και άλλα όμορφα που γράφουν οι δημοσιογράφοι που γουστάρουν Μπάγεβιτς με χίλια. Μέσα σ'όλα έρχεται και η δήλωση του ομοσπονδιακού τεχνικού της εθνικής Ελπίδων της Κροατίας, του γνωστού μας Μάρτιν Νοβοσέλατς, που δηλώνει πως "ο Ρέζιτς είναι ταλέντο στυλ Μίχου" και οι πιο αισιόδοξοι σκέφτονται "προπονητής ήταν, αμυντικάρα ήταν, κάτι θα ξέρει"...
Έτσι λοιπόν ξεκινάει η καριέρα του Ρέζιτς στον Ολυμπιακό. Τα πρώτα ρεπορτάζ μιλάνε για "πόδι-φαρμάκι", αφού στο πρώτο φιλικό του Ολυμπιακού στο Ζέεφελντ σκοράρει με φάουλ από τα 20 και βάλε μέτρα. "Όργωσε το γήπεδο" ο παικταράς, πολύτιμος κλπ κλπ. Έρχονται τα επίσημα και ο Ρέζιτς δε βρίσκει θέση στην εντεκάδα φυσικά. Αρχίζουν τα πρώτα ρεπορτάζ οτι ο παίκτης δυσαρεστείται, οτι πρέπει να πάρει την ευκαιρία του, οτι είναι φορμαρισμένος κλπ κλπ. Οι μήνες περνάνε και φτάνουμε στο Δεκέμβριο του 2004. Ο Ολυμπιακός παίζει στο Άνφιλντ "τα ρέστα του" με τη Λίβερπουλ για την πρόκριση στην επόμενη φάση και πάει στο ημίχρονο προηγούμενος με 1-0 με το γκολ-φάουλ του Ριβάλντο. Η Λίβερπουλ μπαίνει αφιονισμένη, ισοφαρίζει γρήγορα-γρήγορα σε 1-1, ο Μπάγεβιτς βάζει μέσα το Ρέζιτς σε ρόλο δεξιού χαφ και κάνει την δεξιά πλευρά του Ολυμπιακού αεροδιάδρομο. Η Λίβερπουλ βάζει όσα γκολ χρειάζεται, κερδίζει 1-3 και περνάει στην επόμενη φάση αντί του Ολυμπιακού. Ο Μπάγεβιτς μπαίνει στο μάτι του κυκλώνα, ο Ρέζιτς γίνεται ανέκδοτο και βαφτίζεται "μίζα του Μπάγεβιτς" ή - πιο ευγενικά - "νέος Βαρεσάνοβιτς", στον Ολυμπιακό γίνεται τρελό γλέντι και ο Ρέζιτς το ρίχνει στην παλαβή. Έκανε τα δικά του στις προπονήσεις, ισχυριζόταν οτι τραυματιζόταν στα πιο απίθανα σημεία, έκανε απίστευτες γκάφες όποτε έμπαινε να παίξει. Έπειτα από 6 συμμετοχές μας άδειασε τη γωνιά, ενώ μετά την απομάκρυνση του Μπάγεβιτς "οι κύκλοι του Σερβοέλληνα προπονητή μετέφεραν την απογοήτευση του Ντούσαν επειδή έπεσε τόσο έξω με τον Ρέζιτς" (ενώ με τους άλλους έκανε διάνα)...
Ο Ρέζιτς έφυγε απ'τον Ολυμπιακό λοιπόν και μέχρι το 2006 έπαιζε... 5x5 στην πατρίδα του. Τότε, η Χάϊντουκ του Σπλιτ του εμπιστεύτηκε θέση στο ρόστερ της, αλλά μόλις μετά 8 συμμετοχές τον... ξαπόστειλε. Ο Ιβάν ο τρομερός έφτασε μέχρι το Ισραήλ για να βρεί συμβόλαιο και το βρήκε στο ρόστερ της Μακάμπι Τελ Αβίβ, όπου μετά από 10 συμμετοχές και ένα γκολ, το Δεκέμβρη του 2006 αποδεσμεύτηκε και απο τότε δεν παίζει πουθενά. Μια πραγματικά τεράστια μεταγραφή... Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος πέρασε απ'την Ίντερ και είχε και 1 διεθνή συμμετοχή με την εθνική ανδρών της Κροατίας...Υ.Γ. : Το καλύτερο δημοσίευμα το'χα διαβάσει τότε στο "ΦΩΣ". Έλεγε οτι ο Ρέζιτς είναι τρομερό ταλέντο, αλλά έχει προβληματικό χαρακτήρα. Ναι, αυτό έφταιγε...
1 σχόλιο:
Τα θερμότερά μου συγχαρητήρια για τη δουλειά που έχεις κάνει. Θησαυρός πραγματικός. Σε ότι αφορά την αλλαγή του Μπάγεβιτς στο Λίβερπουλ όταν έβαλε το Ρεζιτς νομίζω ότι κάνεις λάθος.Αν ξαναδείς το παιχνίδι,πίστεψέ με το έχω δει άπειρες φορές, με την είσοδο του Ρέζιτς ισορρόπησε η δεξιά πλευρά που έμπαζε όταν με την είσοδο του Πονγκόλ ο Πάντος βρέθηκε 2 με 1 (αφού είχε και τον Κίουελ από εκεί).Μέχρι το 2 γκολ,που είναι μλκια του Ζιοβάννι,δεν κάνει άλλη ευκαιρία η Λίβερπουλ.Μετά απο το 2ο το γήπεδο κατηφόρισε.Νομίζω ότι αν εκείνη τη χρονιά είχαμε φορ περιοχής,ακόμη και τον Κωνσταντίνου,θα πηγαίναμε πολύ μακριά.Όλοι οι επιθετικοί ήταν περιφερειακοί.
Ξανά συγχαρητήρια
Δημοσίευση σχολίου