31 Αυγ 2011

Γιάννης Ζαραδούκας (2011-...)


Ο Γιάννης Ζαραδούκας γεννήθηκε στις 12/12/1985. Ξεκίνησε την καριέρα του από τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού. Αν και υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο το 2003, δεν θεωρήθηκε αρκετά καλός για να παραμείνει στην πρώτη ομάδα από τον προπονητή του Παναθηναϊκού, Γιτζάκ Σουμ, αλλά η θετική εισήγηση του υπευθύνου των ακαδημιών του Παναθηναϊκού οδήγησε τη διοίκηση να τον παραχωρήσει ως δανεικό και να μην τον αποδεσμεύσει.

Vicente Monje (Argentina, 2011-2012)


Ο Βισέντε Μόνχε γεννήθηκε στις 21/06/1981 στην πόλη Γιούτο της Αργεντινής. Σε ηλικία 16 χρονών εντάχθηκε στις ακαδημίες της Ατλέτικο Ντεφενσόρες ντε Γιούτο, από την οποία μεταπήδησε 3 χρόνια αργότερα στην Χιμνάσια Υ Τίρο. Το 2001 προωθήθηκε στην 1η ομάδα και την επόμενη σεζόν έκανε το επίσημο ντεμπούτο του με τη Χιμνάσια. Εκεί έμεινε μια διετία και το 2004 έμεινε ελεύθερος, έχοντας σημειώσει 2 γκολ στις μόλις 9 συμμετοχές του.

Επόμενος σταθμός του, η Ατλέτικο Ατλάντα. Έμεινε 1,5 χρόνο εκεί σημειώνοντας 35 συμμετοχές προτού μεταγραφεί στην Φέρο Καρίλ Οέστε, της οποίας τράβηξε την προσοχή με τις εμφανίσεις του. Μετά από μια χρονιά στην Φέρο Καρίλ ακολούθησε κι άλλη μεταγραφή για τον Αργεντινό μεσοεπιθετικό, με τον επόμενο σταθμό του να είναι η Ευρώπη και συγκεκριμένα το Βέλγιο, στο οποίο έφτασε για λογαριασμό της Γκέρμιναλ Μπέερσοτ τον Ιανουάριο του 2007. 

30 Αυγ 2011

Pablo Orbaiz Lesaka (Spain, 2011-2012)

Ο Πάμπλο Ορμπαϊθ Λεσάκα γεννήθηκε στις 06/02/1979 στην Παμπλόνα στην Ισπανία και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην ομάδα εφήβων της Οσασούνα η οποία μετά από μια επιτυχημένη χρονιά τον προώθησε την επόμενη κιόλας στην πρώτη ομάδα. Τη διετία 1996-1998 αγωνίστηκε κυρίως στην Οσασούνα Β με την οποία έγραψε 28 συμμετοχές και 2 γκολ ενώ κλήθηκε και στην εθνική ομάδα της Ισπανίας κάτω των 18 ετών με την οποία συνολικά έκανε 15 συμμετοχές (ενδιάμεσα, το 1997 είχε και 5 συμμετοχές με την εθνική ομάδα κάτω των 17 ετών).

Από το καλοκαίρι του 1998 αποτέλεσε στέλεχος αποκλειστικά της πρώτης ομάδας. Είχε 26 συμμετοχές και 1 γκολ στη Segunda Division, ενώ προωθήθηκε στην εθνική ομάδα κάτω των 20 ετών, με την οποία συμμετείχε στο Παγκόσμιο κύπελλο Εθνικών ομάδων κάτω των 20 ετών το 1999 (12 συμμετοχές συνολικά), μια διοργάνωση στην οποία η Ισπανική ομάδα αναδείχθηκε νικήτρια. Η σεζόν 1999-2000 ήταν εξίσου καλή για τον Ορμπαϊθ (29 συμμετοχές, 1 γκολ) που όχι μόνο ήταν βασικός και αναντικατάστατος στην Οσασούνα, όχι μόνο είδε την πόρτα της Primera Division να ανοίγει καθώς η Οσασούνε κέρδισε την άνοδο, όχι μόνο προωθήθηκε στην ομάδα κάτω των 21 ετών (με την οποία σημείωσε άλλες 12 συμμετοχές) της Ισπανίας, αλλά είδε και την πόρτα μιας μεγαλύτερης ομάδας της Primera να του ανοίγει : Η Ατλέτικ Μπιλμπάο το καλοκαίρι του 2000 καταθέτει πρόταση στην νεοφώτιστη Οσασούνα και αποκτά τα δικαιώματα του Πάμπλο Ορμπαϊθ για μια πενταετία.

Στην ομάδα του Μπιλμπάο κέρδισε θέση βασικού με το "καλημέρα", αφού ο Τσετσού Ρόχο διέκρινε στον νεαρό διεθνή οτι μπορεί να κάνει καλά τη "βρώμικη" δουλειά στη μεσαία γραμμή της Μπιλμπάο και να τα βγάλει πέρα με τα αστέρια των μεγαλύτερων ομάδων : Ντεμπουτάρισε στις 09/09/2000 στην εκτός έδρας ήττα με 2-0 από τη Ντεπορτίβο λα Κορούνια και αγωνίστηκε σε 27 παιχνίδια στην πρώτη του σεζόν, στα 23 εκ των οποίων ξεκίνησε στη βασική εντεκάδα. Ο Τσετσού Ρόχο αποχώρησε και ανέλαβε ο Γιουπ Χάϊνκες, του οποίου ο Ορμπαϊθ εξακολούθησε να αποτελεί πρώτη επιλογή. 27 συμμετοχές λοιπόν και στη 2η σεζόν του, στην οποία πέτυχε και το παρθενικό του γκολ με τα χρώματα της Μπιλμπάο στη μεγάλη εκτός έδρας νίκη με 3-2 επί της Θέλτα στις 11/11/2001, ενώ κέρδισε και την πρώτη του συμμετοχή με την εθνική ανδρών της Ισπανίας σε έναν αγώνα προς τιμήν του Φέρεντς Πούσκας ενάντια στην Ουγγαρία στις 21/08/2002.

Η σεζόν 2002-2003 ίσως έδειχνε ευοίωνη με την κλήση του στην εθνική, αλλά δεν ήταν... Ο Ισπανός μέσος αγωνίστηκε κανονικά στον αγώνα με την Ρεάλ Σοσιεδάδ (01/09/2002, ήττα 4-2) αλλά τραυματίστηκε στο γόνατο και έμεινε εκτός αγώνων για 3,5 μήνες. Η επόμενη παρουσία του σημειώθηκε στις 08/12/2002 στην εντός έδρας ήττα από την Οσασούνα, έπαιξε άλλα τρία παιχνίδια (15/12/2002, ήττα 2-0 απ'τη Βαγιαδολίδ - 21/12/2002, νίκη 2-0 επί της Αλαβές) και 04/01/2003, νίκη εκτός έδρας επί της Σανταντέρ με 4-3) αλλά έπαθε υποτροπή στο τραύμα του και έμεινε άλλον έναν μήνα έξω με αποτέλεσμα να μην ξαναπαίξει μέχρι το τέλος της σεζόν. Το 2003 με τον Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο και τον ίδιο να δείχνει δυνατός μετά τον τραυματισμό του, ο Ορμπαϊθ επανέρχεται στην βασική 11άδα και θα βοηθήσει την ομάδα του να κάνει μια "υψηλή πτήση" στην Primera Division, τερματίζοντας στην πέμπτη θέση (εξασφαλίζοντας και το εισιτήριο για το κύπελλο UEFA της ερχόμενης σεζόν). Ο Ισπανός μέσος είχε 26 συμμετοχές σε εκείνη τη σεζόν με την Μπιλμπάο να καθοδηγείται από έναν άλλον παίκτη που έμελλε να φορέσει τη φανέλα του Θρύλου, τον Φραν Γέστε.

Η επόμενη διετία ήταν μακράν η πιο γεμάτη και παραγωγικότερη στην καριέρα του ποδοσφαιριστή. Αγωνίστηκε σε 71 ματς, στα οποία ξεκίνησε στη βασική 11άδα στα 70 και αντικαταστάθηκε μόλις στα 3 εξ'αυτών. Πέτυχε 6 γκολ και έκανε άλλες τρείς διεθνείς συμμετοχές, αποτελώντας πλέον ένα απ'τα κύρια αγωνιστικά γρανάζια της μεσαίας γραμμής της Μπιλμπάο. Το όνομα του άρχισε να συζητιέται στα χείλη των παραγόντων μεγαλύτερων ομάδων καθώς ο Ορμπαϊθ στα 26 του χρόνια έδειχνε να είναι έτοιμος να μπορεί να σταθεί ίσως ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά από εκεί που βρισκόταν. Φουριόζος μπήκε στη σεζόν 2006-2007 γράφοντας 9 συμμετοχές - όλες εννοείται ως βασικός - μέχρι που στην τελευταία του, την 9η συμμετοχή, έπαθε τη ζημιά... Στις 03/12/2006, στην εκτός έδρας αναμέτρηση με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο "Μπερναμπέου", η Μπιλμπάο έχει πάει στο ημίχρονο προηγούμενη με 0-1 με το γκολ του Πριέτο. Η Ρεάλ μπαίνει πιο δυνατά στο 2ο ημίχρονο και σε μια διεκδίκηση με τον Μεχία θα "γυρίσει" το γόνατο του και θα αντικατασταθεί λίγο πριν το 60' από τον Μουρίγιο. Η Ρεάλ ισοφάρισε στο 66ο λεπτό και πήρε τη νίκη τελικά με το γκολ του Ρονάλντο στο 80', αφού 4 λεπτά νωρίτερα είχε αποβληθεί ο γκολκίπερ της Μπιλμπάο, Αντουρίθ.

Ο Ορμπαϊθ υποβλήθηκε σε μαγνητική τομογραφία η οποία έδειξε ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου του δεξιού γονάτου του, πράγμα που σήμαινε οτι η σεζόν τελείωσε πρόωρα γι'αυτόν και όντως, ο Ισπανός μέσος έμεινε εκτός για περίπου ένα 8μηνο. Επανήλθε κανονικά στην ενεργό δράση από το ξεκίνημα της νέας σεζόν, παρέμενε ένας παίκτης πολύτιμος για την Μπιλμπάο, αλλά στη συνέχεια της καριέρας του δεν ήταν ποτέ ο Ορμπαϊθ της διετίας 2004-2006. Την πορεία του από εκεί κι έπειτα σημάδεψαν πολλοί μικροτραυματισμοί, κυρίως προερχόμενοι από το ταλαιπωρημένο του γόνατο, που έκαναν τους προπονητές να είναι προσεκτικοί στη χρησιμοποίηση του. Από το 2007-2008 μέχρι και το 2010-2011, ο Ορμπαϊθ έγραψε 96 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, ξεκίνησε βασικός στις 82 εξ'αυτών, αλλά αγωνίστηκε σε ολόκληρο το 90λεπτο στις 40 εξ'αυτών. 
 
O Ολυμπιακός προχώρησε στην απόκτηση του ως δανεικού για ένα χρόνο, χωρίς οψιόν αγοράς και αποτέλεσε διακαή πόθο του προπονητή, Ερνέστο Βαλβέρδε, που θεωρούσε απαραίτητο τον 32χρονο Βάσκο για τον Ολυμπιακό της σεζόν 2011-2012. Ο Ορμπαΐθ αρχικά προοριζόταν σαν έξτρα λύση στη μεσαία γραμμή, αφού το "μπαμ" του καλοκαιριού θεωρούταν ο Καμερουνέζος Ζαν Μακούν, που αγωνιζόταν στην ίδια θέση. Υπήρχαν αντιδράσεις και ερωτήματα για την απόκτηση του : Σε τι θα μπορούσε ένας 32άρης δανεικός με βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό να βοηθήσει τον Ολυμπιακό; Δεν είναι ρίσκο να έχεις δύο χαφ (Ορμπαΐθ - Φέισα) που έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ από τραυματισμούς; Και με αυτές τις σκέψεις και την απόλυτα λογική γκρίνια, ξεκίνησε η σεζόν...

Το ξεκίνημα του Ορμπαΐθ ήταν μάλλον αδιάφορο. Σε καμμία περίπτωση δεν θύμιζε Μοϊσές Ουρτάδο μεν, αλλά έδειχνε έξω απ'τα νερά του, δε. Το γεγονός οτι δεν ήταν γρήγορος, έφερνε στο μυαλό σκέψεις και εικασίες για το τι χρησιμότητα έχει ο Βάσκος στο πλάνο του Βαλβέρδε που προέβλεπε πρέσινγκ, πρέσινγκ και ξανά πρέσινγκ. Όλα αυτά τελικά όμως έμειναν σκέψεις... Γιατί ο Ορμπαΐθ μπήκε στην 11άδα της ομάδας και στην πορεία της σεζόν, μαζί με τον Γιάννη Μανιάτη, αποτέλεσαν βασικότατα στελέχη της ομάδας έχοντας άψογη συνεργασία.

Τα πρώτα δείγματα ποιότητας του Ορμπαΐθ ξεδιπλώθηκαν στο χορτάρι του Emirates, στην ήττα 2-1 από την Άρσεναλ, σε μια απ'τις καλύτερες εμφανίσεις του Ολυμπιακού εκτός έδρας. Ο Βάσκος από το 25ο λεπτό και μετά ήταν απροσπέλαστος, ενώ είχε σταθερά καλή απόδοση όχι μόνο στους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς αγώνες, αλλά και στους εν Ελλάδι αγώνες, αποτελώντας έναν εκ των βασικών πυλώνων του Ολυμπιακού που κατέκτησε το νταμπλ της σεζόν 2011-2012 και που έκανε μια αξιοπρεπέστατη πορεία στην Ευρώπη. Ο Ορμπαΐθ πέτυχε και ένα γκολ με τη φανέλα του Θρύλου στις 25/03/2012, στο επιβλητικό 7-2 επί του Αστέρα Τρίπολης, με το πέρας της σεζόν όμως και την ολοκλήρωση του δανεισμού του, επέστρεψε στην πατρίδα του. Ο Βάσκος μέσος αμφισβητήθηκε στον ερχομό του, φεύγοντας όμως άφησε την ανάμνηση ενός εξαιρετικού επαγγελματία και χρησιμότατου ποδοσφαιριστή, που αν ήταν νεότερος ή είχε πιο "βαριά" ποδοσφαιρική καταγωγή (π.χ. από Λατινική Αμερική) να μας έκανε να λέμε άλλα εξ'αρχής.

28 Αυγ 2011

Jean II Makoun (Cameroon, 2011-2012)


 Ο Ζαν Μακούν γεννήθηκε στις 29/05/1983 στην πόλη Γιαουντέ του Καμερούν και από νεαρή ηλικία εντάχθηκε στην ομάδα των παίδων της Κότονσπορ Γκαρουά, μιας ομάδας που ιδρύθηκε μόλις τρία χρόνια μετά τη γέννηση του (1986). Αγωνίστηκε επίσης στις ομάδες νέων των Ζενές Σταρ και Τονερέ Γιαουντέ, από την οποία και έκανε το μεγάλο βήμα λίγο πριν συμπληρώσει τα 18 του χρόνια, παίρνοντας μεταγραφή στην Γαλλική Λιλ.

25 Αυγ 2011

Άρσεναλ, Μαρσέιγ, Ντόρτμουντ...




Άρσεναλ, Μαρσέϊγ και Ντόρτμουντ έβγαλε ως αντιπάλους μας η κληρωτίδα του Champions League. Την 4η ομάδα του Αγγλικού πρωταθλήματος, την δευτεραθλήτρια Γαλλίας και την πρωταθλήτρια Γερμανίας Ντόρτμουντ, ήτοι τρεις απ'τις πιο γρήγορες και τρεχαλατζίδικες ομάδες της διοργάνωσης. Μια κλήρωση που σίγουρα δεν είναι εύκολη, αλλά ο καλός Ολυμπιακός τουλάχιστον μέσα στο Καραϊσκάκη, με σοβαρότητα και ψυχή, μπορεί να πάρει τρείς νίκες. Ο ΚΑΛΟΣ Ολυμπιακός, το τονίζω...

Djamel Abdoun (Algeria, 2011-...)

Ο Τζαμέλ Αμπντούν γεννήθηκε στις 14/02/1986 στο στο προάστιο Μοντροϊλ της περιοχής Σεν Σαν Ντενί της Γαλλίας, στα ανατολικά προάστια του Παρισίου. Κατάγεται από την Αλγερία, καθώς οι γονείς του προέρχονται από την επαρχία Πετί Καμπιλί της Αλγερίας και μετανάστευσαν στη Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του '80. Σε ηλικία 16 ετών, ο πατέρας του τον πήγε να δοκιμαστεί στις ακαδημίες της Παρί Σεν Ζερμέν, με τον προπονητή της ομάδας των εφήβων να διακρίνει το ταλέντο στον 16χρονο μέσο και να δέχεται να ενταχθεί ο νεαρός στις ακαδημίες της ομάδας.

Ωστόσο, το πέρασμα του από την ομάδα του Παρισίου ήταν βραχύβιο. Οι δυσκολίες πολλές, ο Αμπντούν δεν κατάφερε να ξεχωρίσει ανάμεσα στα υπόλοιπα "φιντάνια" των ακαδημιών και στο τέλος της σεζόν κρίθηκε ως ακατάλληλος και αποδεσμεύτηκε. Δεν άργησε να βρεί ομάδα πάντως, καθώς η Αζαξιό ενδιαφέρθηκε για την περίπτωση του και τον ενέταξε στο δυναμικό της λίγες εβδομάδες από την αποδέσμευση του, με τον Αλγερινό να μετακομίζει από το Παρίσι στην Κορσική. Λίγους μήνες μετά την ένταξη του στην ομάδα, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο και προωθήθηκε στην ομάδα των ανδρών, κάνοντας μάλιστα ντεμπούτο στις 20/03/2003, στην εκτός έδρας ήττα από την πρώην ομάδα του, Παρί Σεν Ζερμέν, αντικαθιστώντας τον Ντιαμπατέ στο 81ο λεπτό. Το 2003 κλήθηκε και για πρώτη φορά στην εθνική ομάδα κάτω των 18 ετών της Γαλλίας, τη φανέλα της οποίας φόρεσε 4 φορές. Στη συνέχεια προωθήθηκε στην ομάδα κάτω των 19 ετών με την οποία συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2005 (το οποίο και κατέκτησε η Γαλλία), με την οποία είχε 13 συμμετοχές και 2 γκολ. Σε συλλογικό επίπεδο, στο δυναμικό της Αζαξιό παρέμεινε μέχρι το 2008, αν και ουσιαστικά τη φανέλα της τη φόρεσε τελευταία φορά στις 03/08/2006, στο εκτός έδρας 1-1 με την Γκινγκάμπ. Με τη φανέλα της Αζαξιό πέτυχε 2 γκολ (το παρθενικό του μάλιστα στη μεγάλη εκτός έδρας νίκη με 2-4 επί της... Παρί Σεν Ζερμέν στις 06/05/2006 και το άλλο μια εβδομάδα αργότερα - 13/05/2006 - στη νίκη με 3-1 επί της Σεντ Ετιέν) στις 12 συμμετοχές του πριν μετακομίσει στην Αγγλία ως δανεικός για λογαριασμό της Μάντσεστερ Σίτι τον Ιανουάριο του 2007.

Στην Αγγλία "έγραψε" μόλις μια συμμετοχή, περνώντας σαν αλλαγή στις 28/01/2007 στην νίκη με 3-1 επί της Σαουθάμπτον. Έκτοτε, δεν κατάφερε να αγωνιστεί σε κανέναν άλλον αγώνα και στο τέλος της σεζόν επέστρεψε ουσιαστικά άπραγος στην Αζαξιό, η οποία τον έβγαλε και πάλι "στο σφυρί" είτε προς πώληση, είτε προς δανεισμό. Αναμένοντας το τι μέλλει γεννέσθαι με την καριέρα του, ο Αμπντούν συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της εθνικής ομάδας κάτω των 20 ετών της Γαλλίας για το τουρνουά της Τουλόν. Στο τουρνουά έκανε καλές εμφανίσεις, πετυχαίνοντας και ένα γκολ στη νίκη με 4-1 επί της Γερμανίας, σε ένα τουρνουά που κατέκτησε τελικά η Γαλλία. Σε εκείνο το σημείο εμφανίστηκε η Σεντάν, που αγωνιζόταν στην 2η κατηγορία και συμφώνησε με ομάδα και παίκτη για δανεισμό ενός χρόνου. Από το Νότο και την Κορσική στον Βορρά και τις Αρδέννες λοιπόν ο Αμπντούν, όπου ουσιαστικά "έβαλε μπροστά" την καριέρα του : Με τη φανέλα της Σεντάν σημείωσε 39 συμμετοχές (28 σαν βασικός, 11 ως αλλαγή) και πέτυχε 7 γκολ συνολικά. Ντεμπουτάρισε στις 27/07/2007 στο εκτός έδρας 0-0 με την Γκρενόμπλ και πέτυχε το πρώτο του γκολ στις 26/10/2007 στη νίκη της Σεντάν επί της Ρεμς, πετυχαίνοντας μάλιστα το νικητήριο γκολ στις καθυστερήσεις του αγώνα. Έκανε σπουδαία σεζόν με 33 συμμ. / 5 γκολ στο πρωτάθλημα, 1 συμμετοχή στο Coupe de la Ligue (το αντίστοιχο Αγγλικό League Cup) και 5 συμμ. / 2 γκολ στο κύπελλο Γαλλίας.

Ο δανεισμός του με το πέρας της σεζόν 2007-2008 τελείωσε και ο παίκτης θα επέστρεφε στην Αζαξιό για να μείνει ελεύθερος. Η Σεντάν έχασε την άνοδο στην 1η κατηγορία στις λεπτομέρειες από την Γκρενόμπλ, όμως η Ναντ που κέρδισε την άνοδο τερματίζοντας 2η είχε βάλει στο μάτι τον νεαρό μέσο και λίγες εβδομάδες αργότερα εξασφάλισε την υπογραφή του ενώ ο ίδιος ο Αμπντούν είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί ξανά στην μεγάλη κατηγορία. Νέα μετακόμιση λοιπόν από τον Βορρά προς τα δυτικά και ντεμπούτο με την φανέλα των "καναρινιών" στις 09/08/2008, στην εκτός έδρας ήττα με 2-1 από την Οσέρ. Ο Αλγερινός μέσος είχε συχνή παρουσία στην 11άδα τελειώνοντας τη σεζόν με 23 συμμετοχές και 1 γκολ (07/02/2009, στη βαριά εντός έδρας ήττα με 1-4 από την Παρί Σεν Ζερμέν) αλλά η σεζόν ήταν απογοητευτική για την Ναντ που τερμάτισε προτελευταία και υποβιβάστηκε εκ νέου στην 2η κατηγορία.

Επιστροφή από τα... σαλόνια στα αλώνια για τον Αμπντούν, που είχε ένα δίλημμα μπροστά του : Έπρεπε να επιλέξει αν θα αγωνίζεται με τα χρώματα της Γαλλίας ή της Αλγερίας, καθώς είχε διπλή υπηκοότητα. Θέλοντας να έχει ευκαιρίες να αγωνίζεται σε διεθνές επίπεδο, ο Αμπντούν επέλεξε την Αλγερία και έτσι στις 15/09/2009 συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στην αποστολή της εθνικής ανδρών της Αλγερίας για τον προκριματικό αγώνα ενάντια στην Ρουάντα. Το ντεμπούτο του το έκανε 4 μήνες αργότερα, στις 18/01/2010 όταν πέρασε ως αλλαγή στο 88ο λεπτό στον αγώνα με την Αγκόλα για το Κύπελλο Αφρικής. Με τη Ναντ τα πράγματα δεν πήγαιναν και τόσο καλά : Ο Αλγερινός μέσος ήταν συχνό πρόσωπο στην 11άδα, έκανε καλή χρονιά με 28 συμμετοχές και 2 γκολ, αλλά η Ναντ πάλευε μέχρι τις τελευταίες αγωνιστικές για να αποφύγει τον υποβιβασμό στην πιο κάτω κατηγορία. Έτσι, θα παρέμενε άλλη μια χρονιά στην 2η κατηγορία της Γαλλίας, ενώ είχε ήδη μάθει οτι θα ακολουθήσει την αποστολή της εθνικής Αλγερίας στο μουντιάλ του 2010 στη Νότια Αφρική.

Η νέα σεζόν ξεκίνησε με τον Αμπντούν να έχει  κάποιες προτάσεις, αλλά από ομάδες που δεν τον ενθουσίαζε η προοπτική να αγωνιστεί εκεί (όπως η παλιά του ομάδα, Σεντάν και η Χάβρη). Εκεί εμφανίζεται η Καβάλα με τον Σταύρο Ψωμιάδη να συμφωνεί με τον ομόλογο του της Ναντ για τη μεταγραφή, τον παίκτη να είναι θετικός να αγωνιστεί στο Ελληνικό πρωτάθλημα και στην Superleague και έτσι μετά την πρεμιέρα της Ligue 2 που τον βρίσκει να αγωνίζεται σε όλο το 90λεπτο στο εκτός έδρας 0-0 με τη Λαβάλ (20/08/2010), στις 24/08/2010 ο Αμπντούν πατάει το πόδι του στην Ελλάδα και υπογράφει τριετές συμβόλαιο με την Ελληνική ομάδα. Ντεμπουτάρισε 5 ημέρες μετά, στην εντός έδρας ήττα της Καβάλας από τον Άρη (0-1), όπου και αγωνίστηκε για ολόκληρο το 90λεπτο. Έκανε μια πολύ καλή σεζόν καθώς ήταν απ'τους καλύτερους παίκτες της Καβάλας η οποία τερμάτισε στην 7η θέση, έχοντας συνολικά 28 συμμετοχές και 3 γκολ (τα 2 εκ των οποίων στις 16/01/2011 στην εκτός έδρας ήττα απ'τον Παναθηναϊκό με 4-2 και το άλλο στις 16/01/2011 - το νικητήριο - στη νίκη με 1-0 επί του Αστέρα Τρίπολης). Αναδείχθηκε πρώτος στις ασίστ στη Superleague με 8 ασίστ σε 26 αγώνες, ενώ ψηφίστηκε ως ο 2ος καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος πίσω από τον μαέστρο Αριέλ Ιμπαγάσα.

Το όνομα του Αλγερινού μέσου ακουγόταν από τον Ιανουάριο του 2011 τόσο για τον Παναθηναϊκό όσο και για τον Ολυμπιακό, ωστόσο το θέμα των δικαιωμάτων του παίκτη ήταν περίεργο καθώς αποδείχθηκε πως η πρώην ομάδα του, Ναντ, είχε λαμβάνειν χρήματα σε περίπτωση μεταγραφής, ενώ ποσοστό θα δικαιούταν και εταιρεία μάνατζερ που είχε τα δικαιώματα του παίκτη. Τα προβλήματα της Καβάλας με το ιδιοκτησιακό της καθεστώς και την εμπλοκή της διοίκησης της σε κύκλωμα στοιχηματισμού και στησίματος αγώνων οδήγησαν στον υποβιβασμό της ομάδας στο περιφερειακό πρωτάθλημα και τον Αμπντούν να μένει ελεύθερος και να καταλήγει στον Ολυμπιακό, με τον οποίο φέρεται να είχε συμφωνήσει αρκετό καιρό πριν τα γεγονότα που οδήγησαν την Καβάλα στον υποβιβασμό, με το θέμα να "κολλούσε" στο κόστος της μεταγραφής.

Ο Αλγερινός μέσος αγωνίζεται στα άκρα της μεσαίας γραμμής - μπορεί να αγωνιστεί τόσο δεξιά όσο και αριστερά, ενώ υπό προϋποθέσεις παίζει και πίσω από τον φορ. Προορίζεται σαν εναλλακτική λύση κυρίως για την αριστερή πλευρά, πίσω από τον Αλμπέρ Ριέρα. Αποτέλεσε την 10η μεταγραφή της διοίκησης Μαρινάκη για τη σεζόν 2011-2012, μια μεταγραφική περίοδο πλούσια ποσοτικά μεν, φτωχή ποιοτικά δε. Μένει να αποδειχτεί αν μπορεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας του Ολυμπιακού...

24 Αυγ 2011

... And Justice For All...


Χαρές και πανηγύρια στον πολιτικό κόσμο για την χθεσινή απόφαση σύμφωνα με την οποία ο Ολυμπιακός Βόλου και η Καβάλα υποβιβάζονται στο περιφερειακό πρωτάθλημα. Αμέσως στήθηκε στις κάμερες ο υπουργός κος Παύλος Γερουλάνος με το σιδερωμένο μαλλί και διατράνωσε την πεποίθηση του οτι ο αγώνας για την κάθαρση συνεχίζεται και οτι η πολιτεία θα χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που έχει στα χέρια της για να το πετύχει. Για να επιβεβαιωθεί μάλιστα ο ισχυρισμός, ανακοίνωσε την διακοπή των επιχορηγήσεων στις ομάδες μέσω ΟΠΑΠ, τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο. Για γέλια και για κλάματα πλέον η κατάσταση καθώς τρείς μόλις ημέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος εκκρεμούν υποθέσεις στα δικαστήρια, άλλοι προσφεύγουν στα πολιτικά δικαστήρια, άλλοι κάνουν εφέσεις για να μην υποβιβαστούν, άλλοι δεν έχουν εξασφαλίσει πιστοποιητικό συμμετοχής και δεν ξέρουμε ποιές ομάδες θα αντικαταστήσουν τις δύο που υποβιβάστηκαν.

21 Αυγ 2011

Ίντερ-Ολυμπιακός 2-2 : Καλές αντιδράσεις...


Ανάμικτα συναισθήματα άφησε στο Stade de Geneve της Ελβετίας ο τελευταίος φιλικός αγώνας μας με αντίπαλο την Ίντερ. Αφ'ενός, ικανοποίηση γιατί ο Ολυμπιακός χωρίς να εντυπωσιάσει αλλά έχοντας σοβαρή παρουσία και παίζοντας εξαιρετικά τις αντεπιθέσεις ήρθε ισόπαλος 2-2 με την Ίντερ, αν και αγωνιζόταν με 10 παίκτες απ'το 28ο λεπτό του αγώνα λόγω αποβολής του Όλοφ Μέλμπεργκ. Οι παίκτες του Ερνέστο Βαλβέρδε αιφνιδίασαν και προηγήθηκαν με 0-2, αλλά δεν άντεξαν στην πίεση της Ιταλικής ομάδας που ισοφάρισε στο 89' και λίγο έλειψε να κλέψει τη νίκη στο 92'. Αφ'ετέρου προβληματισμός, γιατί είναι ορατή η απουσία ενός - δύο παικτών στην ερυθρόλευκη 11άδα, αλλά και γιατί η κόκκινη κάρτα που δέχθηκε ο Σουηδός θα του στερήσει τη συμμετοχή στον αγώνα με την Καβάλα.

19 Αυγ 2011

Ανδρέας Τάτος (2011-...)

Ο Ανδρέας Τάτος γεννήθηκε στις 11/05/1989. Έχει καταγωγή από τη Βόρεια Ήπειρο (γεννήθηκε στη Χιμάρα). Οι γονείς του τον πήραν και έφυγαν από την Αλβανία όταν ήταν ακόμη σε νεαρή ηλικία για να εγκατασταθούν μόνιμα στην Ζάκυνθο. Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον τοπικό Ζακυνθιακό, όπου ελλείψει άλλων ομάδων, ο προπονητής της ομάδας την κατέβαζε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα... 5x5.

18 Αυγ 2011

Ολυμπιακός-Γαλατάσαράϊ 1-0 : Νίκη με ερωτηματικά...


Ο γνωστός, καλός Ολυμπιακός του σταδίου Καραϊσκάκη εμφανίστηκε ξανά και έφτασε στη νίκη με 1-0 επί της Γαλατάσαράϊ στο τελευταίο εν Ελλάδι φιλικό του ματς. Οι παίκτες του Βαλβέρδε είχαν ένα εκρηκτικό ξεκίνημα "πιάνοντας απ'το λαιμό" τη Γαλατάσαράϊ στο πρώτο 25λεπτο και χάνοντας ευκαιρίες και για άλλα γκολ. Τα ερωτηματικά που αναφέρω στον τίτλο του άρθρου αφορούν την απορία που έμεινε σε όλους μας για το πως θα αντιδρούσε ο Ολυμπιακός στην πίεση μιας καλής ομάδας όπως η Τουρκική, κάτι που δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να μάθουμε γιατί μετά την ακύρωση του γκολ του Ζαν, αυτό που ακολούθησε θύμιζε περισσότερο κακόγουστο ριάλιτι με ολίγη από βιντεοταινίες πολεμικών τεχνών, μιας και οι Τούρκοι δεν είχαν διάθεση για μπάλα και είτε θα διαμαρτύρονταν, είτε θα κλωτσούσαν. Καλός και πάλι ο Φέισα, εξαιρετικοί οι Φουστέρ - Μιραλάς στο πρώτο μισάωρο, καλή εμφάνιση και απ'τον Φρανσουά Μοδέστο ενώ το ευχέλαιο είναι μονόδρομος μιας και τραυματίστηκαν και οι Ουρτάδο - Ριέρα (με τον πρώτο να έχει μάλλον ελαφρά διάσειση και τον δεύτερο μάλλον θλάση).

13 Αυγ 2011

ΠΑΣ Γιάννινα-Ολυμπιακός 0-0 : Απογοήτευση...


Κακός στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα ο Ολυμπιακός σε καμμιά περίπτωση δεν έπεισε οτι άξιζε την νίκη απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα στον φιλικό αγώνα που διεξήχθη σήμερα στο στάδιο των Ζωσιμάδων και έληξε ισόπαλο χωρίς τέρματα. Ανύπαρκτοι οι παίκτες του Βαλβέρδε στο πρώτο ημίχρονο, ανέβηκαν στο δεύτερο μετά τις αλλαγές του Βαλβέρδε αλλά δεν έφταναν στο τέρμα του ΠΑΣ ούτε με αίτηση. Ντεμπούτο για τους Φέισα και Γέστε, τραυματισμός για τον Ιμπαγάσα που θα υποβληθεί σε μαγνητική γιατί έχει ενοχλήσεις στο γόνατο.

9 Αυγ 2011

Μερικά εξωαγωνιστικά θέματα...



Τηλεοπτικά
Nova και επίσημα λοιπόν για τα τηλεοπτικά όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά όλης της Superleague. Η υπογραφή του συμφωνητικού σηματοδοτεί το τέλος της εποχής που ήθελε τον Ολυμπιακό να δίνει τα δικαιώματα των εντός έδρας αγώνων του σε ελεύθερο κανάλι. Με ανακοίνωση της η Nova γνωστοποίησε τη συμφωνία ως και το 2014-2015, με τον διευθύνοντα σύμβουλο του ομίλου Forthnet, Πάνο Παπαδόπουλο, να χαρακτηρίζει "ιστορική συμφωνία για το Ελληνικό ποδόσφαιρο και την Ελληνική τηλεόραση, η οποία προάγει τα συμφέροντα όλων των εμπλεκόμενων πλευρών, θέτοντας τις βάσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του Ελληνικού ποδοσφαίρου". Η συμφωνία αφορά Ελλάδα, Κύπρο και Αλβανία με τις ομάδες να μοιράζονται το ποσόν των 45 εκ. ευρώ ετησίως (και τον Ολυμπιακό να καρπώνεται "καθαρά" περίπου 4,5 εκ. ευρώ ετησίως για την προσεχή τριετία).

5 Αυγ 2011

Ολυμπιακός-Γουέστ Μπρομ 2-2 : Ποιότης υπαρκτή μεν, ενίσχυση απαραίτητη δε...


Ο Ολυμπιακός της σεζόν που μας πέρασε εμφανίστηκε στο πρώτο - έστω ανεπίσημο ματς - της σεζόν στο στάδιο Καραϊσκάκη, με πίεση ψηλά, τρέξιμο και γκολ στο πρώτο ημίχρονο και προβλήματα στο δεύτερο ημίχρονο. Με κορυφαίους τους Κέβιν Μιραλάς (MVP του αγώνα) και Νταβίδ Φουστέρ (σκόρερ και των δύο γκολ) ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε ισόπαλος 2-2 με τη Γουέστ Μπρομ και σαν πρώτη εικόνα ενώπιον 15.000 και πλέον οπαδών έδωσε αφ'ενός υπόσχεση οτι και πάλι θα πρωταγωνιστήσει στην Ελλάδα, υπενθύμισε προς πάντες, αφ'ετέρου, οτι χρειάζεται ενίσχυση.

1 Αυγ 2011

Kofi Amponsah (Ghana, 1998-2000)

Κόφι Αμπονσά. Άλλη μια "μεγάλη" μεταγραφή με τη σφραγίδα του Ντούσαν Μπάγεβιτς, άλλη μια μεταγραφή που απέδειξε τα τραγικά ποσοστά... ευστοχίας του Ολυμπιακού στην επιλογή παικτών απ'την Αφρικανική ήπειρο. Βλέποντας κανείς το βιογραφικό του σε λίγα χρόνια και παρατηρώντας πως ο συμπαθής Κόφι απ'το 1998 μέχρι και το 2004 αγωνίστηκε σε Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, θα βγάζει το συμπέρασμα πως επρόκειτο για έναν αξιόπιστο αμυντικό που έκανε καριέρα σε ομάδες που πάντοτε είχαν βλέψεις για κάποιον τίτλο. Οι παλαιότεροι όμως θα θυμούνται πως ο μόνος λόγος που ο παίκτουρ αγωνίστηκε σε αυτές τις ομάδες ήταν ένας : Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, που πέρασε εκείνες τις χρονιές απ'τον πάγκο και των τριών ομάδων...

Ο Κόφι Αμπονσά γεννήθηκε στις 23/04/1978 στην Άκρα της Γκάνα και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην ομάδα των πιτσιρικάδων της Γκαπόα Ρίντερς. Το 1997 προωθήθηκε στην ομάδα των ανδρών και το επόμενο καλοκαίρι με εισήγηση του Ντούσαν Μπάγεβιτς, προπονητή του Ολυμπιακού τότε, αποκτήθηκε απ'τον Ολυμπιακό - άγνωστο με τι κριτήρια. Ο Αμπονσά αποκτήθηκε ως "ένα ταλέντο που θα δοθεί δανεικός για να ψηθεί" όπως και έγινε, όταν παραχωρήθηκε δανεικός στον Πανελευσινιακό. Η καλή του απόδοση στην εντός έδρας "γκέλα" του Ολυμπιακού με την ομάδα της Ελευσίνας (1-1) έκαναν τον Μπάγεβιτς να ανακαλέσει το δανεισμό του μετά μόλις ένα τετράμηνο και τον Ιανουάριο του 1999 να τον φέρνει στον Ολυμπιακό, μέσα σε αποθέωση από το "γραφείο τύπου" του που έκανε λόγο για το μεγάλο ακατέργαστο διαμάντι που βρήκε ο πρίγκηπας του Νερέτβα.

Ο Κόφι όμως ακατέργαστος μπορεί να ήταν αλλά διαμάντι δεν ήταν με τίποτα... Δυνατός μεν, αλλά παντελώς άτεχνος αμυντικός, ήταν επικίνδυνος για την ίδια του την ομάδα αφού στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, όταν δεν τον πέρναγαν οι αντίπαλοι, τους έκανε φάουλ - ο ορισμός του αμυντικού δηλαδή που δεν έκοβε ούτε με βαλέ. Στην διετία 1998-2000 έκανε μόλις 15 εμφανίσεις, αποδεικνύοντας πως κάθε άλλο παρά κελεπούρι ήταν. Μάλιστα από ένα σημείο και μετά στοχοποιήθηκε - χωρίς να φταίει ο ίδιος βέβαια, τόσο ήξερε, τόσο έπαιζε - αφού η παρουσία του στην 11άδα της ομάδας συνδυάστηκε με άσχημα για την ομάδα αποτελέσματα. Στην ομάδα έμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2000, ώσπου έμεινε ελεύθερος και υπέγραψε στον ΠΑΟΚ με εισήγηση του... ευεργέτη του, του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Ο Σερβοέλληνας τεχνικός αποδείχθηκε πραγματικός ευεργέτης για τον Κόφι, αφού χάρη σε αυτόν μετά τον ΠΑΟΚ αγωνήστηκε για μια σεζόν και στην ΑΕΚ. Ο Ντούσαν έφυγε κακήν κακώς από την ΑΕΚ και δεν μπόρεσε να του κάνει κάποιο άλλο "προξενιό", αν και όταν ο Μπάγεβιτς επέστρεψε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2004, υπήρχε μια φημολογία που κυκλοφορούσε δίκην ανεκδότου, όταν ο Ολυμπιακός έψαχνε για στόπερ, οτι ο Μπάγεβιτς ήθελε να τον ξαναφέρει στο λιμάνι. Τελικά αποκτήθηκε ερήμην του Μπάγεβιτς ο Γκάμπριελ Σούρερ και πήγαν οι καρδιές μας στη θέση τους.

Ο Αμπονσά έπαιξε επίσης στο Αιγάλεω και τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, πριν μετακομίσει στην Κύπρο για λογαριασμό του Παραλιμνίου. Άλλη μια περίπτωση Αφρικανού παίκτη που ψώνισε ο Ολυμπιακός απ'ευθείας απ'την Αφρική (χωρίς να έχει αγωνιστεί σε άλλη ήπειρο δηλαδή) που αποδείχθηκε άνθρακας και όχι θησαυρός...

Leonardo de Jesus Geraldo (Brazil, 2008-2011)


Ο Λεονάρντο ντε Εζούς Ζεράλντο γεννήθηκε στις 04/08/1985 στο Σάο Πάουλο και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην Πορτουγκέζα. Σε ηλικία 19 ετών προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα και υπέγραψε νέο συμβόλαιο στο τέλος της πρώτης του σεζόν (2004-2005) στην ομάδα. Στην Πορτουγκέζα παρέμεινε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2007, έχοντας σημειώσει μέχρι τότε 58 συμμετοχές και 5 γκολ. Το συμβόλαιο του με την Πορτουγκέζα έληγε τον επόμενο Δεκέμβριο (2008) και δεδομένων των προσφορών που συχνά-πυκνά έφταναν στα γραφεία του Βραζιλιάνικου συλλόγου, αποφασίστηκε να βγει "στο σφυρί" από την ομάδα του που μεταξύ άλλων είχε προτάσεις από την Παλμέϊρας, την Κορίνθιανς αλλά και τη Ντιναμό Μόσχας που πρόσφερε 1,5 εκατομμύριο δολάρια αλλά δεν κατάφερε να τον αποκτήσει πριν ένα μήνα περίπου (11/2007).

Την άνοιξη του 2007 είχε μπει στον χορό της απόκτησής του και η Μπενφίκα που συζητούσε τον παράλληλο δανεισμό του τερματοφύλακα Μαρτσέλο Μορέτο (πέρασε για μια χρονιά από την ΑΕΚ σκορπώντας άφθονο γέλιο) στην Πορτουγκέζα με το ποσό της διαπραγμάτευσης που ανέφεραν τότε τα πορτογαλικά ΜΜΕ να φτάνει το ένα εκατομμύριο δολάρια. Το πράγμα κόλλαγε στο ιδιότυπο ιδιοκτησιακό του καθεστώς, καθώς η ομάδα κατείχε το 65% και ο ατζέντης του το 35%. Σε εκείνο το σημείο εμφανίστηκε ο αρχι-scout τότε του Ολυμπιακού, Ανδρέας Νινιάδης, ο οποίος παρακολούθησε επανειλημμένως τον παίκτη και "έβαζε το χέρι στη φωτιά" για την αξία του (να πούμε εδώ οτι η μεταγραφή του Λεονάρντο όπως και αυτή του Ντιόγο ήταν οι βασικοί λόγοι που η θητεία του Ανδρέα Νινιάδη σε ρόλο chief scout χαρακτηρίστηκε - όχι άδικα -  αποτυχημένη).

Ο Ολυμπιακός τελικά δαπάνησε ένα ποσό γύρω στα 2,5 εκ. ευρώ για το 65% που ανήκε στην ομάδα για να αποκτήσει τον Βραζιλιάνο αριστερό μπακ, κόστος υψηλό για παίκτη που έπαιζε στην Β' κατηγορία σε όλη του την καριέρα και μάλιστα στη συγκεκριμένη θέση. Η μεταγραφή έκλεισε και ο Λεονάρντο ήρθε στον Ολυμπιακό παίρνοντας φανέλα βασικού από τα πρώτα παιχνίδια. Με την ταχύτητα του βοήθησε αρκετά στον δεύτερο γύρο της σεζόν 2007-2008 ενισχύοντας την αριστερή πλευρά που είχε εκτός τον μονίμως τραυματία Ραούλ Μπράβο και τον 36άρη Τζόρτζεβιτς και έκλεισε τη σεζόν νταμπλούχος, σημειώνοντας 15 συμμετοχές συνολικά.

Η νέα σεζόν δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Ο Λεονάρντο είχε έναν τραυματισμό στις αρχές της περιόδου και έχασε τη θέση του στην 11άδα από τον Ντιντιέ Ντομί, ο οποίος ήταν η πρώτη επιλογή του νέου προπονητή, Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο Λεονάρντο εκείνη τη σεζόν είχε μόλις 13 συμμετοχές στις οποίες δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο. Τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο για τον Βραζιλιάνο τη σεζόν 2009-2010, όταν αποτέλεσε βασική επιλογή του νέου προπονητή, Τιμούρ Κετσπάγια, ο οποίος αποφάσισε να τον χρησιμοποιήσει ως αριστερό χαφ στη θέση του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς που εγκατέλειψε την ενεργό δράση. Ο Βραζιλιάνος ξεπλήρωσε την εμπιστοσύνη του Κετσπάγια με γκολ, καθώς στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της ομάδας για τη νέα σεζόν (29/07/2009 με τη Σλόβαν Μπρατισλάβας) πέτυχε και το πρώτο του γκολ με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Η καλύτερη σεζόν για τον Λεονάρντο από πλευράς συμμετοχών και γκολ (31 συμμετοχές / 4 γκολ, ένα εκ των οποίων στη φάση των ομίλων του Champions League, στον νικηφόρο αγώνα με την Άρσεναλ στο Καραϊσκάκη) συνέπεσε με τη χειρότερη χρονιά του Ολυμπιακού στην 20ετία, καθώς η ομάδα που άλλαξε τέσσερις φορές προπονητή (Κετσπάγια, Μπάντοβιτς, Ζίκο και ξανά Μπάντοβιτς) έχασε όχι μόνο το πρωτάθλημα, αλλά και την έξοδο στο Champions League.

Η σεζόν 2010-2011 βρήκε τον Ολυμπιακό με... νέους προπονητές και πρόεδρο, αφού αρχικά ανέλαβε ο Έβαλντ Λίνεν, αποχώρησε από την προεδρία ο Σωκράτης Κόκκαλης και ανέλαβε ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο οποίος έδιωξε τον Λίνεν μετά τον αποκλεισμό από την Μακάμπι στο Europa League και έφερε ξανά τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο Λεονάρντο δεν χώραγε στα πλάνα του Ισπανού τεχνικού αφού εκτός του οτι δεν είχε πείσει για την αξία του στα 2,5 χρόνια του στον Πειραιά, έπιανε και θέση ξένου και έτσι δόθηκε δανεικός στην Ιντερνασιονάλ, για να επιστρέψει έτσι στην πατρίδα του. Στην Ιντερνασιονάλ έγραψε 3 συμμετοχές στο ξεκίνημα του και στη συνέχεια... χάθηκε, αφού κάποια στιγμή βρέθηκε να αγωνίζεται στην 2η ομάδα! Τελικώς το καλοκαίρι του 2011 το συμβόλαιο του λύθηκε και έμεινε ελεύθερος, για να υπογράψει λίγες ημέρες αργότερα 6μηνο συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ.

Abdeslam Ouaddou (Morocco, 2006)


Ο Αμπντεσλάμ Ουαντού γεννήθηκε στις 01/11/1978 στην πόλη Ξαρ Ασκούρ του Μαρόκο. Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε σε τοπικές ομάδες της γεννέτειρας του και ανακαλύφθηκε σχετικά αργά, σε ηλικία 19 ετών από τη Γαλλική Νανσί, στην οποία υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο το καλοκαίρι του 1999. Στη Νανσί δεν δυσκολεύτηκε να βρεί θέση βασικού, αφού λόγω του ύψους του και της αρκετά καλής για το μπόϊ του ταχύτητας, αποτελούσε μια πολύ καλή λύση για τη θέση του στόπερ. Ο Ουαντού έκανε μια πολύ καλή δεύτερη σεζόν στην Νανσί που είχε ως αποτέλεσμα να τον εντοπίσουν οι ανιχνευτές της Αγγλικής Φούλαμ. Έτσι, το καλοκαίρι του 2001 ο Μαροκινός εντάσσεται στο δυναμικό της Φούλαμ. Στην Αγγλία ο Ουαντού τα βρήκε σκούρα, καθώς δεν μπορούσε να ανταποκριθεί επαρκώς στο Αγγλικό στυλ παιχνιδιού, με αποτέλεσμα μετά από μια διετία με μόλις 21 συμμετοχές (μόλις 8 την πρώτη σεζόν και άλλες 13 τη δεύτερη) να επιστρέψει στη Γαλλία για λογαριασμό της Ρεν, Πάντως, το 2001 δεν πήγε και εντελώς στραβά για τον Ουαντού, αφού χρίστηκε διεθνής με την εθνική ομάδα του Μαρόκο.

Στη Γαλλική ομάδα ο Ουαντού βρήκε την Ιθάκη του, καθώς έγινε βασικός και αναντικατάστατος στην 11άδα και έκανε ορισμένα πολύ καλά παιχνίδια, έχοντας πάντως κάποια αστάθεια στην απόδοση του. Οι πρώτες του δύο χρονιές ήταν "γεμάτες", με πολλές συμμετοχές ενώ στην τρίτη του σεζόν στην ομάδα έπαιξε σε μόλις 19 ματς, καθώς κάποιοι τραυματισμοί αλλά και η μέτρια απόδοση του του στοίχισαν τη θέση του στην 11άδα. Την άνοιξη του 2006 θα δεχτεί την πρόταση του Ολυμπιακού που έψαχνε έναν στόπερ για backup, αφού ο Ανατολάκης είχε αρχίσει να "καίει λάδια" και ο Κωστούλας ήταν υπό διωγμό, θα προσυμφωνήσει με την ομάδα και το καλοκαίρι θα ενταχθεί στο δυναμικό του θρύλου.

Ο Ουαντού ήρθε σαν "μπάλωμα", σαν "συμπλήρωμα" του "μεγάλου ξένου αμυντικού" που επρόκειτο να αποκτηθεί σύμφωνα με τη φημολογία από τον Ολυμπιακό. Αυτό είχε ως συνέπεια ο παίκτης να μην έρθει αγχωμένος και όσο οι διοικούντες και ο προπονητής έψαχναν για στόπερ, ο Μαροκινός έβγαζε μάτια στην προετοιμασία. Μακράν ο καλύτερος στην προετοιμασία της ομάδας και ηγέτης της άμυνας του Ολυμπιακού σε όλα τα φιλικά της ομάδας. Ο Ουαντού γίνεται δεκτός με χειροκροτήματα στην πρώτη του εμφάνιση ενώπιον του κόσμου στο Καραϊσκάκη, που έβλεπαν στο πρόσωπο του Μαροκινού μια καλή λύση που ήρθε από το πουθενά ουσιαστικά. Μέχρι που φτάνουμε στα μέσα Σεπτεμβρίου...

12/09/2006, 1η αγωνιστική για τη φάση των ομίλων του Champions League. Ο Ολυμπιακός υποδέχεται τη Βαλένθια στο στάδιο Καραϊσκάκη και από το 28ο λεπτό θα προηγηθεί στο σκορ με γκολ του Μιχάλη Κωνσταντίνου. Η συνέχεια ήταν πολύ δύσκολη, καθώς ο Μοριέντες έκανε το βράδυ των οπαδών και του Ουαντού που είχε αναλάβει το μαρκάρισμα του, κατάμαυρο. Με 2 γκολ σε ένα πεντάλεπτο και άλλο ένα στο 89' πέτυχε χατ τρικ στο τελικό Ολυμπιακός - Βαλένθια 2-4, ο κόσμος ξεσπάει και ο Ουαντού στοχοποιείται. Ο παίκτης ήταν σε κακή ψυχολογική κατάσταση με όσα άκουγε και ήρθε και το περιστατικό του Ηρακλείου να τον κλονίσει ακόμα περισσότερο : Κατά την υποδοχή της ομάδας από οπαδούς, ο Μαροκινός έφαγε στην πλάτη ένα... γιαούρτι, που όμως προοριζόταν για έναν δημοσιογράφο τοπικού σταθμού που είχε "ξεσπαθώσει" κατά του Ολυμπιακού με αφορμή την ήττα απ'την Βαλένθια. Ο Ουαντού νόμιζε πως προοριζόταν γι'αυτόν και τρελάθηκε, πίστεψε πως οι οπαδοί τα'βαλαν μαζί του. Οι πρώτες φωνές μέσα απ'την ΠΑΕ πως ο παίκτης είναι καταπονημένος λόγω του Ραμαζανίου και πως δεν είναι τόσο κακός όσο φάνηκε με τη Βαλένθια δεν είναι ιδιαίτερα πειστικές.

Ο δύσμοιρος Ουαντού τα'χε όλα, είχε και την κατάθλιψη της γυναίκας του. Η κυρία Ουαντού δεν μπορούσε με τίποτε να προσαρμοστεί στη ζωή στην Ελλάδα, δεν μπορούσε να φάει τα Ελληνικά φαγητά, δε μπορούσε να συνηθίσει τους ρυθμούς της χώρας και ήθελε να τα παρατήσει και να γυρίσει στη Γαλλία. Η ψυχολογία του είχε φτάσει στο ναδίρ και πριν τον αγώνα με την Ρόμα στο Καραϊσκάκη ο συνεργάτης του τότε προπονητή μας Τροντ Σόλιντ, ο Φαν Πιουβέλντε, σύστησε κάποιον ειδικό στον Ουαντού ο οποίος θα μπορούσε να του παρέχει ψυχολογική στήριξη. Κάτι "καλά παιδιά" μέσα από την ομάδα, συμπαίκτες του Ουαντού (με τις κακές γλώσσες να λένε πως ήταν και ανταγωνιστές ως προς τη θέση) έδωσαν στους ΑΡΔ την είδηση οτι... "ο Ουαντού έφερε το μάγο της φυλής του για να διώξει τα κακά πνεύματα". Η ιστορία με τον Ουαντού και τον μάγο κυκλοφόρησε άμεσα και διογκώθηκε τόσο απ'τους πάντα "αντικειμενικούς" ΑΡΔ, που ο κόσμος άρχισε να αναρωτιέται αν ο Ουαντού στέκει στα καλά του. Λεπτομέρεια πως ο ευγενικός, μορφωμένος, διόλου φανατικός Μουσουλμάνος Ουαντού είναι Γάλλος Μαροκινής καταγωγής και ως γνωστόν, "μάγοι της φυλής" δεν υπάρχουν ούτε στη Γαλλία, αλλά ούτε και στο Μαρόκο.
Μετά την ιστορία με το μάγο, με διαφορά μόλις λίγων ημερών, ήρθε και η ιστορία με τα... κλειδιά. Στις 22/10/2006 ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει τον Ατρόμητο στο Περιστέρι όπου θα γνωρίσει την ήττα με 1-0. Μετά το τέλος του αγώνα και την επιστροφή της ομάδας στου Ρέντη, ο Ουαντού ψάχνει τα κλειδιά του αυτοκινήτου του. Πουθενά τα κλειδιά, ο Μαροκινός ψάχνει όλο τον κόσμο αλλά κλειδιά δε βρίσκει. Τελικά μετά από 2 ώρες ψάξιμο, βρήκε τα κλειδιά του στα... σκουπίδια, όπου κάποιος "πλακατζής" συμπαίκτης του τα είχε πετάξει. Το τελειωτικό χτύπημα το δέχθηκε λίγες ημέρες αργότερα, όταν κάποιοι έγραψαν συνθήματα στους τοίχους του σπιτιού που έμενε. Η γυναίκα του έπαθε υστερία, κυριολεκτικά και μάζεψε τα πράγματα της για να σηκωθεί και να φύγει άμεσα από την Ελλάδα. Ο Ουαντού είδε κι αποείδε : Η γυναίκα του αντιμετώπιζε πρόβλημα κατάθλιψης, η ψυχολογία του ίδιου ήταν χάλια, οι οπαδοί τον θεωρούσαν παλτό... Μοναδική του λύση, να μιλήσει με τη διοίκηση και να ζητήσει να αποδεσμευτεί. Έτσι και έγινε : Στις 07/12/2006, σχεδόν ένα πεντάμηνο μετά την ένταξη του στην ομάδα, ο Αμπντεσλάμ Ουαντού μετά από μόλις 7 επίσημες συμμετοχές με τη φανέλα της ομάδας έλυσε το συμβόλαιο του κοινή συναινέσει με τον Ολυμπιακό με σκοπό να επιστρέψει στη Γαλλία, αφού το πρόβλημα υγείας της γυναίκας του ήταν αξεπέραστο εμπόδιο στην προσπάθεια του να προσαρμοστεί. Ο Ουαντού έδωσε συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό "ΣΚΑΪ" λίγο πριν την αναχώρηση του για τη Γαλλία, ενώ off camera δήλωσε πως δέχθηκε τηλεφώνημα από ανθρώπους του Παναθηναϊκού όταν ήρθε στην Ελλάδα για να υπογράψει στον Θρύλο, αλλά δεν μπήκε καν στη διαδικασία να το συζητήσει.

Οι δηλώσεις του Ουαντού : "Εγώ είμαι τίμιος και δεν κρύβω πως με τον Ολυμπιακό υπέγραψα ένα καλό συμβόλαιο. Με το πρόβλημα που προέκυψε δεν μπορούσα να είμαι εδώ. Δεν θα μπορούσα να παίρνω τα χρήματα και να κάθομαι όπως κάνουν μερικοί παίκτες. Είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος στον Ολυμπιακό, μου προσέφερε τα πάντα, οι παίκτες μου συμπαραστάθηκαν, η ομάδα ήταν κοντά όπως επίσης και ο κόσμος που με χειροκρότησε. Κυκλοφορούσαν φήμες για κακό κλίμα στην ομάδα και δεν μπορούν 30 παίκτες σε μια ομάδα να είναι όλοι φίλοι. Εγώ δεν είχα πρόβλημα με κανέναν. Εγώ είχα καλές σχέσεις με τους Καψή, Κωστούλα, Πατσατζόγλου και Ταραλίδη, ενώ αν συνεχίσω θα τους πω όλους. Κάποιοι παίκτες είναι πιο κοντά. Την ιστορία με τα κλειδιά την επιβεβαιώνω, αλλά για την κόλλα στα παπούτσια του Μπόρχα δεν την ξέρω. Εγώ έκανα καλή αρχή, αλλά στον αγώνα με τη Βαλένθια δεν τα κατάφερα. Είναι κακό για έναν αμυντικό να δέχεται τέσσερα γκολ αλλά η ομάδα δεν έπαιξε καλά. Ύστερα, ο Σόλιντ αποφάσισε να κάνει αλλαγές, ενώ εγώ είχα αυτό το πρόβλημα.

Η ιστορία του μάγου διογκώθηκε. Ο άνθρωπος που ήρθε, με βοήθησε με μερικές ασκήσεις ώστε να μου φύγει η πίεση και το άγχος. Οι μάγοι είναι αντίθετη με τη θρησκεία μου και δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο. Το θέμα διογκώθηκε από τον Τύπο. Όσο για την αποτυχία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, είναι δύσκολο αυτή τη στιγμή να βρεθούν οι υπαίτιοι, αλλά πρέπει να βρεθούν λύσεις. Υπάρχει απογοήτευση, αλλά ο Ολυμπιακός έχει τον πρόεδρό του και τον προπονητή. Κατά την άποψή μου, αυτό που φταίει είναι ο τρόπος παιχνιδιού. Ο Ολυμπιακός πρέπει να αγωνίζεται με περισσότερο πάθος και κυρίως να μην πιστεύει πως οι άλλες ομάδες είναι καλύτερες από αυτόν. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει πως και οι παίκτες είναι φιλόδοξοι. Είναι άδικο μετά από μια ήττα να λες άσχημα πράγματα για αυτούς. Ο προπονητής πρέπει να αναλύσει τι πήγε στραβά και η διοίκηση να κάτσει στο τραπέζι ώστε να βρει λύσεις. Το γιατρικό θα είναι ένα σερί νικών και η κατάκτηση του πρωταθλήματος".


Ο Ουαντού επιστρέφοντας στη Γαλλία, υπέγραψε συμβόλαιο με τον Βαλενσιέν. Έκλεισε τη χρονιά μέτρια, με μόλις 10 συμμετοχές στην ομάδα αλλά τη σεζόν 2007-2008 πραγματικά αναγεννήθηκε παίζοντας σε 32 αγώνες και αποτελώντας βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος στην άμυνα της ομάδας. Το καλοκαίρι του 2008 ο Ουαντού επέστρεψε στην αγαπημένη του Νανσί, απ'όπου ξεκίνησε την καριέρα του και μετά την υπογραφή στο τετραετές συμβόλαιο του δήλωσε πως το όνειρο του να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο επαγγελματικά. Το Μάϊο του 2007 ο Ουαντού έδωσε άλλη μια συνέντευξη σε Ελληνικό μέσο, αυτή τη φορά στο περιοδικό "Active", όπου ήταν λίγο πιο αιχμηρός :

- Έδωσες την εντύπωση πως έφυγες πικραμένος από τον Ολυμπιακό. Βρήκες κατανόηση και ανταπόκριση στο πρόβλημά σου;
«Εφυγα πικραμένος γιατί δεν είχα προσφέρει αυτά που ήξερα πως μπορώ στην ομάδα. Πρώτα πήγα στο γραφείο του Σόλιντ και τους έκανα γνωστό το αίτημά μου να αποχωρήσω από την ομάδα. Μου είπε: "Μπορείς να φύγεις αλλά πρώτα θα πρέπει να αφήσεις λεφτά στο τραπέζι"».

- Εννοείς πως σου ζήτησε λεφτά για να φύγεις από την ομάδα ο προπονητής σου;
«Οχι ακριβώς έτσι. Ηταν φανερό πως είχε πρόβλημα μαζί μου και θεωρώ πως μου το είπε αυτό απλώς για να με πικάρει. Δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση γι' αυτό που μου είπε, ούτε θέλω να πιστέψω κάτι άλλο. Εγινα έξαλλος και του απάντησα πως δεν έχει κανένα λόγο για το συμβόλαιό μου. Ετσι αποφάσισα να μιλήσω στον πρόεδρο».

- Η διοίκηση της ομάδας τι στάση τήρησε;
«Αψογη. Μίλησα με τον κ. Λούβαρη, ο οποίος με έστειλε στον κ. Πέτρο Κόκκαλη. Αυτός μου είπε πως κατανοεί το πρόβλημά μου. Πως η υγεία και η οικογένεια είναι σημαντικότερα από οποιαδήποτε δουλειά. Λόγια που με συγκίνησαν και θα τα θυμάμαι για πάντα».

- Για τον Σόλιντ ποια είναι η γνώμη σου; Ακούγεται πως δεν είχατε καλές σχέσεις...
«Ο Σόλιντ δεν άξιζε να είναι προπονητής του Ολυμπιακού! Οταν κέρδιζε, κέρδιζε με την τακτική του. Οταν έχανε, έφταιγαν μόνο οι παίκτες. Δεν έπαιρνε ποτέ την ευθύνη στις ήττες. Οταν χάσαμε από τη Βαλένθια, στο πρώτο ματς στο γήπεδό μας, άρχισαν και τα προβλήματα.Δεν είναι δυνατόν όμως να παίζουμε 4-3-3 κόντρα σε μια ομάδα όπως η Βαλένθια. Μια ομάδα που έφτασε μέχρι τα προημιτελικά στο Τσάμπιονς Λιγκ και την οποία σεβάστηκε ακόμα και ο Μουρίνιο, που θεωρώ πως είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο.Είναι δύσκολο να εξηγήσεις γιατί η ομάδα δεν κερδίζει στην Ευρώπη. Πιστεύω ότι το πρόβλημα ήταν πως η ομάδα έπαιζε πολύ επιθετικά. Ο κόσμος θέλει εντυπωσιακό ποδόσφαιρο και αυτό είναι κάτι που πρέπει να κοιτάξουν στο μέλλον».

- Στα αποδυτήρια ποιες ήταν οι σχέσεις σου με τους συμπαίκτες σου;
«Με τους Ελληνες δεν είχα κανένα πρόβλημα. Ισα ίσα ήταν όλοι τους καλά παιδιά. Με τους ξένους είχα την εντύπωση πως κάποιοι με ζήλευαν. Ο Αντώνης (Νικοπολίδης) είναι άριστος επαγγελματίας και πολύ καλός χαρακτήρας. Οπως και ο Μπουλούτ. Επίσης ξεχώρισα τον "Πάτσα", τον Ταραλίδη, τον Πάντο, τον Ντομί, τον "Ρίμπο" και τον Οκκά. Στον Ολυμπιακό άφησα πολλούς φίλους που δεν θα τους ξεχάσω ποτέ».

- Τι είχε γίνει με τα κλειδιά που είχες χάσει. Γράφτηκαν πολλά τότε...
«Είχα μείνει δύο ώρες μετά την προπόνηση στου Ρέντη και έψαχνα τα κλειδιά μου. Τελικά τα βρήκα εκεί που αφήνουμε τα σκουπίδια. Τώρα το σκέφτομαι και γελάω. Γενικά τέτοιες πλάκες γίνονται στα αποδυτήρια. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν».

- Εμεινες λίγο στην ομάδα αλλά ο κόσμος σε αγάπησε. Θέλεις να τους στείλεις κάποιο μήνυμα;
«Τους έχω μέσα στην καρδιά μου. Δεν θα ξεχάσω στο ματς με τη Σοσιεδάδ που φώναζαν ρυθμικά το όνομά μου. Τους ευχαριστώ. Ελπίζω να μπορέσω να βρεθώ στη φιέστα για να πανηγυρίσουμε μαζί το πρωτάθλημα. Αγαπώ τον Ολυμπιακό, υποστηρίζω την ομάδα και πιστεύω πως θα άξιζα να έπαιρνα συμβολικά το μετάλλιο του πρωταθλητή, θα ήμουν περήφανος. Αλλωστε, έπαιξα σε έξι παιχνίδια και μετρήσαμε ισάριθμες νίκες».

Ο Ουαντού έχει πάνω από 50 συμμετοχές με την εθνική ομάδα του Μαρόκου. Μπορεί να μην έδεσε με τον Ολυμπιακό, να μην πρόλαβε - ή να μην μπορούσε - να δείξει τίποτα ουσιαστικά στιαλλά ένα είναι το σίγουρο : Ο Μαροκινός ήταν κύριος, με κεφαλαίο το "Κ"...

Erol Bulut (Turkey, 2005-2007)


Ο Ερόλ Μπουλούτ κατάγεται απ'την Τουρκία και είναι ο πρώτος Τούρκος ποδοσφαιριστής που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού. Ο Τούρκος "γυρολόγος" γεννήθηκε στις 30/01/1975 στο Μπαντ Σβάλμπαχ της Γερμανίας από γονείς μετανάστες και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από τις ακαδημίες της Άϊντραχτ Φρανκφούρτης. Το 1994 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο και προωθήθηκε στην ομάδα των ανδρών τηςν Άϊντραχτ, στην οποία παρέμεινε για έναν χρόνο, μέχρι το καλοκαίρι του 1995. Τότε δέχτηκε πρόταση από την Φενέρμπαχτσέ για να επαναπατριστεί, την οποία και αποδέχθηκε. Στην Τουρκική ομάδα έγινε βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος, αγωνιζόμενος σε 110 αγώνες την τετραετία 1995-1999, σημειώνοντας μάλιστα και 10 γκολ, ενώ το 1997 χρίστηκε και διεθνής με την εθνική ανδρών της Τουρκίας (ήταν ήδη διεθνής με την εθνική νέων). Με την Τουρκική ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα Τουρκίας το 1995-1996, το κύπελλο TSYD (1995-1996) και το Τουρκικό League Cup (1997-1998), πριν επιστρέψει ξανά στη Γερμανία για λογαριασμό της Άϊντραχτ και πάλι.

Στη Γερμανική ομάδα τελικά δεν έμελλε ποτέ να καθιερωθεί. Μετά από ένα τετράμηνο παραμονής και 7 συμμετοχές, παραχωρήθηκε ως δανεικός στην Τράμπζονσπορ όπου και παρέμεινε ως τέλος της σεζόν. Έπεστρεψε στην Άϊντραχτ για να ακολουθήσει η ίδια ιστορία με διαφορετική κατάληξη : Μετά από ένα τετράμηνο παραμονής παραχωρήθηκε και πάλι ως δανεικός στην Άδανασπορ, όπου και παρέμεινε και πάλι ως το τέλος της σεζόν. Επιστροφή και πάλι στη Γερμανία, καμμία συμμετοχή με την Άϊντραχτ και το... καθιερωμένο "φευγιό" του Ιανουαρίου αυτή τη φορά είχε κατάληξη την Ελλάδα και τον Πανιώνιο. Αυτή τη φορά η εγκατάσταση ήταν μόνιμη και οι εμφανίσεις του στο διάστημα Ιανουάριος 2002 - Μάϊος 2002 τον έφεραν ως μεταγραφικό στόχο του Παναθηναϊκού. Ο Μπουλούτ παρέμεινε στον Πανιώνιο για άλλη μια σεζόν και το καλοκαίρι του 2003 υπέγραψε στην Μπούρσασπορ, στην οποία παρέμεινε μέχρι το τέλος της σεζόν. Επιστροφή στη Γερμανία και πάλι το καλοκαίρι του 2004 για λογαριασμό της Μόναχο 1860 (που αγωνιζόταν τότε στη Β' κατηγορία) αλλά η μοίρα του δεν... το'χε γραφτό με τη Γερμανία, καθώς έμεινε ελεύθερος το καλοκαίρι του 2005 μετά από 10 συμμετοχές και 1 γκολ.

Και φτάνουμε στο καλοκαίρι του 2005... Ο Μπουλούτ ανακοινώνεται από τον Ολυμπιακό εντελώς ξαφνικά, σε μια κίνηση που ξάφνιασε τόσο τους οπαδούς της ομάδας όσο και τον ίδιο τον (νέο) προπονητή της ομάδας, Τροντ Σόλιντ. Ο Τούρκος μέσος αποκτήθηκε ως "μια εναλλακτική λύση για την ομάδα" και αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Σωκράτη Κόκκαλη. Ο Μπουλούτ πέρασε όλη την καριέρα του αγωνιζόμενος ως αριστερός χαφ ή ως "μέσα αριστερά", όπως έπαιξε σε πολλά παιχνίδια με τον Πανιώνιο, αλλά στον Ολυμπιακό του Σόλιντ βρήκε θέση ως αριστερό μπακ, αγωνιζόμενος μάλιστα σε αρκετά παιχνίδια σε αυτή τη θέση, αφού ο Στέλιος Βενετίδης αντιμετώπιζε προβλήματα τραυματισμών, ενώ ο δε Γρηγόρης Γεωργάτος δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικός όπως παλιά, έχοντας πλέον αρκετά χρονάκια στην πλάτη. Ο Μπουλούτ δυσκολευόταν στην αρχή να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της νέας του θέσης, αλλά σε γενικές γραμμές τα κατάφερνε αξιοπρεπώς. Στις 06/12/2005, για την 6η αγωνιστική του Champions League o Τούρκος πέτυχε μια γκολάρα στο νικηφόρο 2-1 επί της Ρεάλ Μαδρίτης και στις 07/03/2006 πέτυχε και το 2ο (και τελευταίο) γκολ του με την ερυθρόλευκη φανέλα, στο 3-0 επί του Ατρομήτου στις 07/03/2006. Ο Μπουλούτ έπεσε σε δυσμένεια λόγω ενός επεισοδίου που είχε με τον Νέρι Καστίγιο. Ο Ολυμπιακός έπαιζε με το Αιγάλεω στο Καραϊσκάκη και κέρδιζε άνετα, όταν κέρδισε ένα φάουλ σε καλό σημείο. Ο Τούρκος πήρε θέση να εκτελέσει το φάουλ, όταν ο Νέρι Καστίγιο ήρθε απ'το πουθενά και το εκτέλεσε, σκοράροντας. Ακολούθησαν σκηνές ροκ με τον Τούρκο να ορμάει στον Καστίγιο και τον Γκάμπριελ Σούρερ να πιάνει τον Καστίγιο απ'τον λαιμό. Ο Μπουλούτ αρκέστηκε να δηλώσει : "Πρέπει να μάθει να παίζει περισσότερο για την ομάδα και όχι για τον εαυτό του. Είναι μικρός και πρέπει να μάθει πολλά. Η εντολή ήταν να χτυπήσω το φάουλ εγώ ή ο Ταραλίδης" ενώ ο Καστίγιο είπε "εγώ παίζω μόνο για τους οπαδούς αφού μόνο αυτοί με αγαπάνε στον Ολυμπιακό". Όπως και να'χει, ο Καστίγιο ήταν αγαπημένο παιδί και ο Τούρκος μπήκε στη μαύρη λίστα των οπαδών. Αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό για άλλη μια σεζόν, είχε έναν τραυματισμό και έπαιξε μόλις σε 5 ματς πριν αποχωρήσει απ'την ομάδα ως ελεύθερος το καλοκαίρι του 2007.

Στη συνέχεια της καριέρας του αγωνίστηκε για μια διετία στην Ουκρανία με τα χρώματα της Μέταλουργκ Ντόνετσκ για μιά διετία και από το καλοκαίρι του 2009 εντάχθηκε στο δυναμικό του Ολυμπιακού Βόλου που αγωνιζόταν στη Β' Εθνική. Ο Μπουλούτ έχει αγωνιστεί 18 φορές με την Εθνική Ελπίδων και 3 φορές με την Εθνική Ανδρών της Τουρκίας.

Peter Ofori-Quaye (Ghana, 1997-2003)

Ο Πίτερ Οφορίκουε γεννήθηκε στις 21/03/1980 στην Γκάνα και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα, Άκρα. Σε ηλικία 12 ετών εντάχθηκε στις ακαδημίες της Γκαπόα Ρίντερς, όταν σε ηλικία 15 ετών τον εντόπισε ο τότε πρόεδρος της Καλαμάτας, Σταύρος Παπαδόπουλος, ο οποίος βρισκόταν λόγω εργασίας συχνά στην Αφρική και είχε το... βίτσιο να κάνει τον scout της ομάδας της Καλαμάτας, παίρνοντας πολλές φορές μαζί του στην Καλαμάτα παίκτες για δοκιμή. Το καλοκαίρι λοιπόν του 1995 ο Παπαδόπουλος πήρε τον Οφορίκουε στην Καλαμάτα όπου αρχικά έπαιζε στην ομάδα των νέων, αφού ο τότε προπονητής της Καλαμάτας, Ντράγκαν Κοκότοβιτς, φοβούμενος και το νεαρό της ηλικίας του, δεν τον εμπιστευτόταν ως εναλλακτική λύση για την επιθετική γραμμή της ομάδας του, στην οποία είχε ήδη αρκετές λύσεις (Λυμπερόπουλος, Τζόνσον, Μουφ, Σεντεμέντες). Ο Κοκότοβιτς όμως δεν τελείωσε τη χρονιά και αντί αυτού ανέλαβε ο Σουηδός Μπο Γιόχανσον, ο οποίος έδειξε να εκτιμάει το ταλέντο του Οφορίκουε και τον "ανέβασε" στην πρώτη ομάδα, με την οποία πρόλαβε να κάνει και 8 συμμετοχές και να σημειώσει και το 1ο του γκολ στην Α' Εθνική. Το καλοκαίρι του 1996 η επιθετική γραμμή της Καλαμάτας άλλαξε δραστικά, αφού οι Σεντεμέντες - Στυλιανόπουλος - Μουφ αποχώρησαν μετά τον Λυμπερόπουλο που πήγε στον Παναθηναϊκό και αντί αυτών ήρθαν οι Ρίκαρντουρ Ντάντασον, Πέτερ Λάρσον και ο Βραζιλιάνος Αντεμάρ από τον ΑΟ Πύργου. Ο Γιόχανσον εμπιστεύτηκε απ'την αρχή τον 16χρονο Οφορίκουε και αυτός τον δικαίωσε, ενώ με το γκολ που πέτυχε στις 13/10/1996 στο ισόπαλο Ολυμπιακός - Καλαμάτα στο Καραϊσκάκη για την 4η αγωνιστική του πρωταθλήματος (2-2) μπήκε στο μάτι του Γιώργου Λούβαρη, στενού συνεργάτη του Σωκράτη Κόκκαλη.

Ο Οφορίκουε ξανασκόραρε εναντίον του Ολυμπιακού, πετυχαίνοντας το μοναδικό γκολ της ομάδας του στην ήττα με 1-4 για την 21η αγωνιστική του πρωταθλήματος και ο Σωκράτης Κόκκαλης πείθεται πως στο πρόσωπο του Οφορίκουε βρήκε ένα ακατέργαστο διαμάντι με μεγάλη ενδεχομένως μεταπωλητική αξία και το καλοκαίρι του 1997 θα δαπανήσει σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ένα ποσό που ξεπέρασε το 1 δισεκατομμύριο δραχμές (!) για να αποκτήσει τον νεαρό Γκανέζο. Ο Οφορίκουε λοιπόν πιάνει λιμάνι, μετά από 38 συμμετοχές και 8 γκολ με τη φανέλα της Καλαμάτας, παρά την περί του αντίθετου εισήγηση του τότε προπονητή Ντούσαν Μπάγεβιτς που δεν καιγόταν για την απόκτηση του. O κόσμος της ομάδας υποδέχεται με ενθουσιασμό τον Οφορίκουε, με τις εφημερίδες να "σιγοντάρουν" μιλώντας για τεράστιο ταλέντο που θα αφήσει εποχή με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Στο φιλικό με την Λέστερ τον Αύγουστο του 1997 ο Οφορίκουε θα σκοράρει και θα αποθεωθεί από τον κόσμο που βρέθηκε στο στάδιο Καραϊσκάκη ενώ οι εφημερίδες ξεκινάνε να μιλάνε για το ταλέντο του Αφρικανού.

Το πρώτο επίσημο γκολ του Οφορίκουε συζητήθηκε σε όλη την Ευρώπη, καθώς ο Γκανέζος σκόραρε στην ήττα του Ολυμπιακού από την Ρόζενμποργκ με 5-1 στην Νορβηγία για τη φάση των ομίλων του Champions League. Ο λόγος που συζητήθηκε το γκολ αυτό ήταν το γεγονός πως ο Οφορίκουε ήταν 17 ετών και 195 ημερών, πράγμα που τον έκανε τον νεαρότερο ποδοσφαιριστή που σκόραρε στη διοργάνωση. Παρά την βαριά ήττα και το επεισόδιο του Ντούσαν Μπάγεβιτς στο αεροδρόμιο με τον Μυριανάκη, έναν υπάλληλο του αεροδρομίου, το γκολ του Οφορίκουε είναι το επίκεντρο της συζήτησης. Τέσσερις ημέρες αργότερα, στις 05/10/1997 ο Οφορίκουε θα σκοράρει δύο φορές στο 6-1 επί της Ξάνθης στο ΟΑΚΑ για την 5η αγωνιστική ενώ συνεχίζει να ανεβάζει τις μετοχές του σκοράροντας στην Τούμπα με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ αλλά και στο ΟΑΚΑ στο 5-2 επί του Ηρακλή. Όλοι μιλάνε για "δικαίωση" των Λούβαρη και Κόκκαλη που δαπάνησαν ένα τεράστιο ποσό για να φέρουν στον Πειραιά το "next big thing" του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ενώ έχουν αρχίσει να ακούγονται και γκρίνιες για τον Μπάγεβιτς που δεν τον έχει μονίμως βασικό στην 11άδα της ομάδας. Και κάπου εκεί, ο Οφορίκουε καλείται στην εθνική ομάδα της Γκάνας... Ο νεαρός Αφρικανός θα φύγει για να συμμετάσχει με την εθνική της χώρας του στο Κόπα Άφρικα, θα αγωνιστεί εκεί αλλά θα... ξεχάσει να γυρίσει. Επικαλείται πρόβλημα με τη βίζα του και θα γυρίσει σχεδόν ένα δίμηνο μετά, κάνοντας έξαλλο τον Ντούσαν Μπάγεβιτς που τον στέλνει στη διοίκηση. Το αγαπημένο παιδί του Γιώργου Λούβαρη όμως δεν ήταν δυνατόν να τιμωρηθεί για το πρώτο του παράπτωμα στην ομάδα και παίρνει συγχωροχάρτι. Ο Οφορίκουε θα ολοκληρώσει τη σεζόν πετυχαίνοντας άλλα τρία γκολ και όλοι προβλέπουν / προβλέπουμε λαμπρό μέλλον για τον πιτσιρικά Αφρικανό...

Η δεύτερη σεζόν του Οφορίκουε στην ομάδα ξεκίνησε και πάλι με τους καλύτερους οιωνούς, αφού στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος πετυχαίνει ένα καταπληκτικό γκολ ενάντια στον Απόλλωνα Αθηνών στη νίκη με 2-5 και λίγες ημέρες αργότερα ξανασκοράρει τόσο στη νίκη επί της Βέροιας (0-3) όσο και στη νίκη επί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα (1-2). Σταδιακά έχασε τη θέση του στην εντεκάδα γιατί οι εμφανίσεις του δεν είχαν την απαιτούμενη σταθερότητα ενώ ο νεαρός Αφρικανός έδειχνε να έχει συνειδητοποιήσει πως ήταν "προστατευόμενος" της διοίκησης, με αποτέλεσμα τα πειθαρχικά παραπτώματα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Φυσικά απ'αυτά δεν θα μπορούσε να λείψει η καθυστερημένη επιστροφή του από την Γκάνα μετά από τη διακοπή των Χριστουγέννων, πράγμα που εξόργισε τον Μπάγεβιτς. Ο προπονητής της ομάδας τον επανέφερε στην ομάδα στον αγώνα κυπέλλου με τον Ιωνικό και o Οφορίκουε σκόραρε το τελευταίο γκολ του ματς στο χορταστικό 4-7 υπέρ του Ολυμπιακού. Παρ'ότι ο Οφορίκουε δεν κατάφερε να βρεί θέση βασικού στην 11άδα - μιας και ο Ολυμπιακός της σεζόν 1998-1999 με Γκόγκιτς - Αλεξανδρή μπροστά πήγαινε "τρένο", αλλά κατάφερε έστω να "κερδίσει" τον κόσμο που είχε αρχίσει να "παγώνει" απέναντι του με τα τερτίπια του : Στις 05/05/1999 πέτυχε το 2ο γκολ του Θρύλου στον τελικό κυπέλλου με τον αιώνιο πελάτη και αποθεώθηκε, ενώ το καλοκαίρι ο τύπος έγραφε οτι ο Οφορίκουε θα είναι το νέο όπλο του Θρύλου, ήταν υπόδειγμα στην προετοιμασία και το πολυπόθητο "συγχωροχάρτι" δόθηκε. Άλλωστε ο Οφορίκουε "πούλαγε", όντας βασικότατο στέλεχος της Γκάνας στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων το 1997.

Η νέα σεζόν ήταν ακόμα πιο δύσκολη. Ο Οφορίκουε ξεκίνησε με 2 γρήγορα γκολ, στο κύπελλο με τη Νάουσα και στην 2η αγωνιστική με τον Πανιώνιο, αλλά τα προβλήματα άρχισαν ξανά καθώς ο παίκτης έδειχνε άκεφος στις προπονήσεις και εκνεύριζε τον Μπάγεβιτς, ενώ συν τοις άλλοις η προσθήκη του μάγου Τζιοβάνι Σίλβα Ντε Ολιβέϊρα δεν άφηνε και πολλά περιθώρια επιλογής ως προς τον καταρτισμό της βασικής εντεκάδας. Τα χειρότερα ήρθαν με την παραίτηση του Μπάγεβιτς και την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Αλμπερτίνο Μπιγκόν, που έδειχνε ξεκάθαρα πως δεν έτρεφε και ιδιαίτερη εκτίμηση στις ικανότητες του Οφορίκουε, φροντίζοντας να ενισχύσει την ομάδα με άλλον έναν επιθετικό στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου (Λάμπρος Χούτος). Ο Οφορίκουε έκανε την καθιερωμένη του... τσάρκα στην Γκάνα φροντίζοντας να επιστρέψει καθυστερημένα, και ουσιαστικά θέτει εαυτόν εκτός ομάδας, απογοητεύοντας τον κόσμο που έβλεπε άλλο ένα "αιώνιο ταλέντο" να χάνεται. Λίγους μόλις μήνες πριν η διοίκηση του είχε κάνει αναπροσαρμογή συμβολαίου του, προσθέτοντας μια ιδιαίτερα υψηλή ρήτρα, πράγμα που έδειχνε αν μη τι άλλο οτι η διοίκηση πίστευε ακόμη πως ο νεαρός Γκανέζος έχει μεγάλη μεταπωλητική αξία, ορμώμενη προφανώς από τις πολύ καλές εμφανίσεις του Οφορίκουε με την εθνική Γκάνας στο Κόπα Άφρικα, όπου έφτασε μέχρι τα προημιτελικά αλλά ηττήθηκε από τη Νότια Αφρική. Ο Μπιγκόν έφυγε, ήρθε ο Ματζουράκης, ο οποίος μπορεί να μην πολυχρησιμοποίησε τον Οφορίκουε στις 8 "καυτές" αγωνιστικές της σεζόν 1999-2000 που έκριναν τον τίτλο, αλλά τον αντιμετώπισε σαν ίσο με τους άλλους από τη νέα σεζόν δίνοντας του ευκαιρίες. Ο Γκανέζος σκόραρε μάλιστα και στο νικηφόρο 2-1 επί της Λιόν για το Champions League στο ΟΑΚΑ, αλλά σιγά σιγά επανήλθε στις μέτριες εμφανίσεις και έχασε τη θέση του στην ομάδα. Ο Λεμονής που αντικατέστησε τον Ματζουράκη του έδωσε ευκαιρίες στην αρχή, αλλά κι αυτός σιγά σιγά έβλεπε οτι δεν μπορούσε να ποντάρει και πολλά στον Γκανέζο. Πάντως η σεζόν 2000-2001 ήταν απ'τις παραγωγικές του, αφού πέτυχε 7 γκολ στις 20 συμμετοχές του.

Η σεζόν 2001-2002 ήταν μια απ'τα ίδια με τον Οφορίκουε να κάνει τις καθιερωμένες κοπάνες του και την γενική παρουσία του να κυμαίνεται στη μετριότητα, αν και ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς σκοράροντας στο 2-2 με την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια για την 2η αγωνιστική του Champions League. Ο κόσμος πλέον ήταν φανερό οτι δεν πίστευε στον Οφορίκουε, ενώ και οι διοικούντες είχαν ομολογήσει σε ανύποπτο χρόνο πως "ίσως" παραχάϊδεψαν τον Γκανέζο. Ο Οφορίκουε ήταν "ζεστός" τον Μάρτιο του 2002 όπου πέτυχε συνολικά 5 γκολ, αφού έδωσε μια σπουδαία παράσταση στις 17/03/2002 πετυχαίνοντας χατ τρικ στον αγώνα με τον Εθνικό Αστέρα στο ΟΑΚΑ, αλλά στη συνέχεια "χάθηκε" πάλι. Ο Τάκης Λεμονής με το τέλος της σεζόν έκανε τα πλάνα του και μέσα σε αυτά δεν συμπεριλάμβανε τον Γκανέζο, που θεωρούσε πως για τον Ολυμπιακό του αύριο ήταν περιττός. Έτσι, στην πρώτη συγκέντρωση της ομάδας για τη σεζόν 2002-2003, γνωστοποιεί στον Οφορίκουε πως είναι περιττός για την ομάδα και πως πρέπει να ψάξει να βρεί άλλη, αφήνοντας τον να προπονείται μόνος του στου Ρέντη, με την υπόλοιπη ομάδα να αναχωρεί για το εξωτερικό για την πρώτη φάση της προετοιμασίας, προκαλώντας τη δυσφορία του Γιώργου Λούβαρη. Ο Λεμονής παρά το εκρηκτικό ξεκίνημα με το 6-2 επί της Λεβερκούζεν μπαίνει στο μάτι του Κόκκαλη μετά την βαριά ήττα με 3-0 απ'την Μακάμπι, ενώ αρχίζει να έχει προβλήματα πειθαρχίας στην ομάδα και στου Ρέντη "μυρίζει" απόλυση. Λίγο πριν απολυθεί πάντως, πήρε τον Οφορίκουε... απ'τις μπουλντόζες που έσκαβαν το προπονητήριο και τον έβαλε να παίξει βασικός στο Όλντ Τράφορντ στην βαριά ήττα με 4-0 από την Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ. Ακολούθησαν αλλαγές επί αλλαγών... Έφυγε ο Λεμονής, ήρθε ο Κόλλιας για λίγο, μετά ο Κάτανετς, έφυγε κι αυτός και ανέλαβε ο Προτάσοφ, ο οποίος ανέλαβε το δύσκολο έργο να πάρει το 7ο συνεχόμενο. Στην προσπάθεια του και με δεδομένους τους συνεχείς τραυματισμούς του Χούτου αλλά και το γεγονός οτι ο Αλέξης Αλεξανδρής δεν έκανε καλή χρονιά, αφού τα χρόνια βάραιναν την πλάτη του αρκετά, ο Ουκρανός συμπεριέλαβε στα σχέδια του και τον Οφορίκουε, ο οποίος πέτυχε τα τελευταία του 5 γκολ με τη φανέλα του Ολυμπιακού, αφού το καλοκαίρι του 2003 ο Σωκράτης Κόκκαλης πείστηκε οτι δεν μπορούσε να περιμένει τίποτα απ'τον Γκανέζο και συναίνεσε στην αποδέσμευση του.





Απόδειξη του πόσο σοβαρά έπαιρνε τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις και το μέλλον του ο Οφορίκουε ήταν το γεγονός πως μετά την αποδέσμευση του από τον Ολυμπιακό επέστρεψε στην Γκάνα για να ασχοληθεί με τις... ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της οικογένειας του! Μετά από ένα εξάμηνο περίπου επέστρεψε στο ποδόσφαιρο, όταν εντάχθηκε στο δυναμικό της Λίμπερτι Προφέσιοναλς, στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2005 όταν και επέστρεψε ξανά στην Ελλάδα για λογαριασμό του ΟΦΗ. Στον ΟΦΗ έμεινε για μιάμιση σεζόν, συμμετέχοντας σε 40 παιχνίδια και σκοράροντας σε 8, ένα εκ των οποίων με αντίπαλο τον Ολυμπιακό (17/9/2006, ΟΦΗ - Ολυμπιακός 1-2 για την 4η αγωνιστική). Το καλοκαίρι του 2007 μεταπήδησε στην Χάποελ Ιρόνι Κιριάτ-Σμόνα του Ισραήλ, απ'την οποία αποχώρησε ένα χρόνο μετά, έπειτα από 26 συμμετοχές και 4 γκολ. Η σεζόν 2008-2009 τον βρήκε στην Κύπρο να αγωνίζεται με τη φανέλα της ΑΕ Λεμεσού, η οποία τον αποδέσμευσε το καλοκαίρι του 2009 μετά από 11 συμμετοχές και 3 γκολ. Ο Οφορίκουε επέστρεψε στην Γκάνα όπου ενδεχομένως να ασχολείται με τα ξενοδοχεία των γονιών του. Ο Οφορίκουε ήταν ένας ταλαντούχος επιθετικός με καλή τεχνική κατάρτιση, αίσθηση του γκολ αλλά παντελή έλλειψη επαγγελματισμού και αισθήματος ευθύνης. Θα μπορούσε να γίνει ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, έμεινε όμως άλλο ένα ταλέντο που παρέμεινε αιώνιο ταλέντο. Με τη φανέλα του Ολυμπιακού είχε 90 συμμετοχές και 33 γκολ, ενώ χρίστηκε 18 φορές διεθνής εκ των οποίων σκόραρε στις 2.


Τα γκολ του Οφορίκουε με τη φανέλα του Ολυμπιακού
01/10/1997 (1997-1998, 2η Αγωνιστική Ομίλων Champions League), ΡΟΖΕΝΜΠΟΡΓΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 5-1 (68' 4-1)
05/10/1997 (1997-1998, 5η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - SKODA ΞΑΝΘΗ 6-1 (4' - 10' 1-0, 2-0)
18/10/1997 (1997-1998, 6η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-1 (27' 0-1)
16/11/1997 (1997-1998, 10η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΗΡΑΚΛΗΣ 5-2 (35' 3-0)
12/04/1998 (1997-1998, 30η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟΣ 4-2 (45' - 57' 2-1, 3-1)
03/05/1998 (1997-1998, 31η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2 (77' 0-2)
22/08/1998 (1998-1999, 1η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΘΗΝΩΝ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-5 (30' 0-2)
12/09/1998 (1998-1999, 3η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΒΕΡΟΙΑ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-3 (44' 0-3)
30/10/1998 (1998-1999, 8η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2 (7' 0-1)
12/01/1999 (1998-1999, Φάση 16, Κύπελλο), ΙΩΝΙΚΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 4-7 (90' 4-7)
05/05/1999 (1998-1999, Τελικός Κυπέλλου), ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-2 (90' 0-2)
11/08/1999 (1999-2000, Προκριματικά Κυπέλλου), ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΝΑΟΥΣΑ 5-0 (49' 3-0)
25/09/1999 (1999-2000, 2η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ 5-0 (31' 1-0)
12/08/2000 (2000-2001, Προκριματικά Κυπέλλου), ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-4 (72' 1-3)
23/08/2000 (2000-2001, Προκριματικά Κυπέλλου), ΤΡΙΚΑΛΑ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 3-5 (31' 1-2)
20/09/2000 (2000-2001, 2η Αγωνιστική Ομίλων Champions League), ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΛΙΟΝ 2-1 (19' 1-0)
11/12/2000 (2000-2001, 10η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), SKODA ΞΑΝΘΗ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-3 (24' 0-1)
07/01/2001 (2000-2001, 13η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ 2-0 (45' 2-0)
21/01/2001 (2000-2001, 15η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΡΗΣ 4-1 (39' 3-0)
24/01/2001 (2000-2001, Φάση 16, Κύπελλο), ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΕΚ 6-1 (53' 4-1)
18/09/2001 (2001-2002, 2η Αγωνιστική Ομίλων Champions League), ΝΤΕΠΟΡΤΙΒΟ ΛΑ ΚΟΡΟΥΝΙΑ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-2 (83' 1-2)
10/03/2002 (2001-2002, 19η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), SKODA ΞΑΝΘΗ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2 (45' 1-2)
17/03/2002 (2001-2002, 20η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ 6-0 (66' - 70' - 72' 4-0, 5-0, 6-0)
31/03/2002 (2001-2002, 22η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΟΦΗ 3-0 (42' 3-0)
16/02/2003 (2002-2003, 19η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-5 (74' 1-2)
02/03/2003 (2002-2003, 21η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-3 (80' - 84' 0-2, 1-3)
16/03/2003 (2002-2003, 23η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΙΩΝΙΚΟΣ ΝΙΚΑΙΑΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-2 (75' 0-2)
06/04/2003 (2002-2003, 25η Αγωνιστική, Πρωτάθλημα), ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-4 (60' 1-1)