31 Δεκ 2010

Σωκράτης Κόκκαλης

Σωκράτης Π. Κόκκαλης... Γεννηθείς το 1939 εν Αθήναις. Ο μακροβιότερος πρόεδρος της ιστορίας του Ολυμπιακού επί επαγγελματικού πρωταθλήματος, αναμορφωτής της ομάδας μπάσκετ και ποδοσφαίρου και ένας εκ των μεγαλύτερων (και πλουσιότερων) επιχειρηματιών παγκοσμίως. Το βιογραφικό του όπως είναι αναρτημένο στο επίσημο site της ΠΑΕ Ολυμπιακός είναι πραγματικά εντυπωσιακό :

Απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο στη Φυσική και στην Ηλεκτρονική από το Πανεπιστήμιο Ηumboldt του Βερολίνου το 1963. Μιλάει εκτός των Ελληνικών άλλες 6 γλώσσες (Αγγλικά, Γερμανικά, Ρωσικά, Ρουμανικά, Ιταλικά και Γαλλικά). Είναι ο ιδρυτής, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου INTRACOM HOLDINGS, του μεγαλύτερου ομίλου τεχνολογίας (τηλεπικοινωνίες, πληροφορική, κατασκευές, ηλεκτρονικά αμυντικά συστήματα) στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ως όμιλος, η INTRACOM HOLDINGS απασχολεί 5.700 εργαζόμενους, δραστηριοποιείται εξαγωγικά σε 60 χώρες και διατηρεί θυγατρικές σε 20 χώρες. Επίσης είναι ο ιδρυτής και Πρόεδρος της INTRALOT Α.Ε., μιας από τις τρεις παγκοσμίως μεγαλύτερες εταιρίες ανάπτυξης και παροχής ολοκληρωμένων συστημάτων τυχερών παιχνιδιών, που απασχολεί 4,000 εργαζομένους εκ των οποίων 3,400 εκτός Ελλάδος.

Το 1997 ανακηρύχθηκε John Harvard Fellow μετά την ίδρυση του Προγράμματος Κόκκαλη στο Kennedy School of Government, στο Πανεπιστήμιο του Harvard (ΗΠΑ). Μέχρι σήμερα, το Πρόγραμμα Κόκκαλη έχει καλύψει τα έξοδα περίπου 40 μεταπτυχιακών υποτρόφων για σπουδές Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο του Harvard και πάνω από 200 υποτροφίες για προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης.

Το 1998, προς τιμή της μνήμης του πατέρα του, Πέτρου Κόκκαλη (διεθνώς αναγνωρισμένου Καθηγητή Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών), ίδρυσε το Ίδρυμα Κόκκαλη, ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό με έδρα την Αθήνα. Στόχος του Ιδρύματος είναι η διάδοση της γνώσης και η προώθηση έρευνας, η ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και η υποστήριξη της συνεργασίας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, μέσω χρηματοδότησης εκπαιδευτικών πρωτοβουλιών, καθώς και χορηγιών σε ερευνητικά κέντρα και νοσοκομεία.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι Πρόεδρος Δ.Σ. του Athens Information Technology (ΑΙΤ), ενός εκπαιδευτικού και ερευνητικού κέντρου που ιδρύθηκε το 2002. Το ΑΙΤ αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές επνδύσεις στην Ελλάδα στους τομείς της έρευνας και της εκπαίδευσης. Έχει αποκλειστική πανευρωπαϊκή συνεργασία με το κορυφαίο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ Carnegie Mellon, καθώς και συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Harvard και με το Ίδρυμα Κόκκαλη σε θέματα επαγγελματικής εκπαίδευσης. Μέχρι σήμερα, το ΑΙΤ έχει χορηγήσει περισσότερες από 250 υποτροφίες σε αριστούχους φοιτητές από 21 χώρες.

(Πως το'χε πει ο Ριβάλντο, βρε παιδιά; Οτι "δε τον ξέρει κανένας έξω απ'την Ελλάδα, χάρη σε εμένα τον μαθαίνουν;")

15 Σεπ 2010

Εκεί που έχουν ταξιδέψει αυτοί...

Έχω καιρό να αφιερώσω άρθρο στους πολυαγαπημένους μας βάζελους... Η Ολυμπιακή επικαιρότητα ήταν έντονη τόσο την περυσινή σεζόν όσο και μέχρι τώρα και δεν είχα την ευκαιρία να γράψω δυό-τρία πραγματάκια για την πολυαγαπημένη μας ομάδα με σήμα το κουτόχορτο. Τι καλύτερο λοιπόν από το να αφιερώσω μερικές γραμμές στον πολυαγαπημένο "πρέσβη" της Ευρώπης, μετά από μια πολύ μεγάλη (ίσαμε... 5 γκολ) Ευρωπαϊκή του βραδιά;
 
Όπως είπαμε λοιπόν, ο Παναθηναϊκός κοίταξε τη Μπαρτσελόνα στα μάτια. Όμως οι Καταλανοί τον κοίταξαν στον κώλο... και δεν φτάνει που τον κοίταξαν, δεν φτάνει που τον... θώπευσαν, τον... παραβίασαν κι από πάνω. Και αν ο κώλος δεν ήταν τόσο διάπλατα ανοιγμένος από την απύθμενη κωλοφαρδία που δέρνει αυτόν το σύλλογο διαχρονικά, σήμερα - κατά την αγαπημένη τους ρήση - θα "παραμιλούσε η Ευρώπη", καθώς θα γινόταν ο πρώτος σύλλογος που θα μάζευε διψήφιο αριθμό τερμάτων στο Champions League. Μεγαλειώδης η εμφάνιση της Πανάθας, πραγματική μαγεία. Από που να ξεκινήσει κανείς; Από τον Τζιμπρίλ Τσισέ, που έκανε το τακουνάκι στην αρχή και μετά περίμενε πότε θα πάει η μπάλα πάνω του περιμένοντας ακίνητος; Το τεράστιο δίδυμο Σεντρίκ Καντέ (καμμία συγγένεια με τον Mory Kante που είχε βγάλει το hit της δεκαετίας του '80, Yeke Yeke) και Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ, με τους δύο Γάλλους να βλέπουν τη μπάλα να περνά, μαζί με 3-4 Ισπανούς; Τον σπουδαίο γκολκίπερ Αλέξανδρο Τζόρβα, ντυμένο μελισσούλα, να σηκώνει τα χέρια του μετά από κάθε γκολ, πότε στον επόπτη (highlight η αντίδραση του στο 4ο γκολ, να γυρίζει προς τον επόπτη και να ζητάει να ακυρωθεί το γκολ - του'μεινε κουσούρι απο την Ελλάδα) και πότε στους συμπαίκτες του; Ή τον α(ει)κίνητο Κώστα Κατσουράνη, που επελέχθη να κουμαντάρει τη μεσαία γραμμή και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο (για τη Μπαρτσελόνα);

Ειδική μνεία πρέπει φυσικά για γίνει στους αληθινούς πρωταγωνιστές... Όχι μωρέ ποιός Μέσι και αηδίες;! Για τον Σεμπαστιάν το Λέτο λέω, αυτό το τρελό αγόρι με το μακρύ μαλλάκι και το αγέρωχο στυλ, που έκανε τα πάντα για να παίζει η Μπαρτσελόνα με 12 παίκτες. Μέχρι και πάσες στον Πουγιόλ έδινε για να ξεκινήσει παιχνίδι από την άμυνα, για να μη νιώθει αποκομμένος ο γερο-Κάρλες. Αλλά ο πραγματικός, ο ένας και μοναδικός, ήταν ο Νίκος ο Νόμπλιας (είπαμε, εμείς που μεγαλώσαμε ποδοσφαιρικά στα '80s έτσι τον μάθαμε από τους σπορτκάστερς - τον Νιόπλια, Νόμπλια και τον Νταρακλίτση, Νταραγκλίτσα)... Ο άνθρωπος που δήλωσε προχθές "Εμείς στην κατοχή της Μπαρτσελόνα θα απαντήσουμε με κυκλοφορία". Ο άνθρωπος που κατέβηκε στο Νου Καμπ να παίξει τη Μπαρτσελόνα με άμυνα ζώνης, ο άνθρωπος που έβαλε τον Γκοβού σε θέση κρυφού δεξιού μπακ. Ναι, ΑΥΤΟΣ είναι η μεγαλύτερη προπονητική ελπίδα της Ελλάδας, όπως μας έχουν παρουσιάσει δεκάδες φορές τα ΜΜΕ. Να τον χαιρόμαστε και πάντα τέτοια του ευχόμαστε.

Γίνομαι όμως είρων και κακός με τον "πρέσβη". Την ομάδα που έχει χαρίσει βραδιές ευτυχίας στο Ελληνικό κοινό. Τον "μόνο εσύ". Τον "εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ". Σε αυτό το σημείο, αξίζει πιστεύω να θυμηθούμε τις μεγάλες τους Ευρωπαϊκές βραδιές, να θυμηθούμε που έχουν ταξιδέψει αυτοί...

* Τη σεζόν 1967-1968 για το Κύπελλο Κυπελλούχων, ταξίδεψαν στη Γερμανία : Μπάγερν Μονάχου - Παναθηναϊκός 5-0
* Τη σεζόν 1970-1971 για το Κύπελλο Πρωταθλητριών, ταξίδεψαν στην πρώην Γιουγκοσλαβία : Ερυθρός Αστέρας - Παναθηναϊκός 4-1
* Τη σεζόν 1980-1981 για το Κύπελλο UEFA, ταξίδεψαν στην Ιταλία : Γιουβέντους - Παναθηναϊκός 4-0
* Τη σεζόν 1984-1985 για το Κύπελλο Πρωταθλητριών, ταξίδεψαν στην Αγγλία : Λίβερπουλ - Παναθηναϊκός 4-0
* Τη σεζόν 1987-1988 για το Κύπελλο UEFA, ταξίδεψαν στην Ουγγαρία : Χόνβεντ - Παναθηναϊκός 5-2
* Τη σεζόν 1989-1990 για το Κύπελλο Κυπελλούχων, ταξίδεψαν στη Ρουμανία : Ντιναμό Βουκουρεστίου - Παναθηναϊκός 6-1
* Τη σεζόν 1999-2000 για το Κύπελλο UEFA, ταξίδεψαν στην Ισπανία : Ντεπορτίβο λα Κορούνια - Παναθηναϊκός 4-2
* Τη σεζόν 2003-2004 για το Champions League, ταξίδεψαν στην Αγγλία : Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ - Παναθηναϊκός 5-0
* Τη σεζόν 2005-2006 για το Champions League, ταξίδεψαν στη Γερμανία : Βέρντερ Βρέμης - Παναθηναϊκός 5-1
* Τη σεζόν 2005-2006 για το Champions League, ταξίδεψαν στην Ισπανία : Μπαρτσελόνα - Παναθηναϊκός 5-0
* Τη σεζόν 2006-2007 για το Κύπελλο UEFA, ταξίδεψαν στην Γαλλία : Παρί Σεν Ζερμέν - Παναθηναϊκός 4-0
* Μόλις εχθές, για το Champions League, ταξίδεψαν ξανά στην Ισπανία : Μπαρτσελόνα - Παναθηναϊκός 5-1

Και θα ήταν άδικο να μη θυμηθούμε και τις βραδιές που ταξίδεψαν... οι άλλοι στην Ελλάδα : Τη σεζόν 1962-1963 για το Κύπελλο Πρωταθλητριών, η Πολόνια Μπίτομ κέρδισε τον Παναθηναϊκό με 1-4, ενώ το ίδιο ευχάριστο ταξίδι έκανε και η Μπάγερ Λεβερκούζεν τη σεζόν 1993-1994 για το Κύπελλο Κυπελλούχων (1-4 στο ΟΑΚΑ). Συνολικά δηλαδή, 14 ταξίδια... 10 τέρματα υπέρ, 64 κατά. Αφήνω έξω τις τριάρες, κατανοώ οτι είναι μια ώρα δύσκολη για τους πολυαγαπημένους μας βάζελους οπότε λέω να τους αφήσω στη στοργική αγκαλιά του (γαμη)Μένιου, να τους εξηγήσει οτι δεν έγινε και τίποτα που έχασαν από την Μπαρτσελόνα - άλλωστε είναι τιμή να φας μόνο 5 γκολ από αυτή την ομάδα. Από πλευράς μας, το μόνο που μένει να ευχηθούμε, είναι... ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ.

8 Αυγ 2010

Ερνέστο Βαλβέρδε, η 13η επιστροφή...

Ο διακαής πόθος του Βαγγέλη Μαρινάκη για τον πάγκο της ομάδας, ο Ερνέστο Βαλβέρδε, "ψήθηκε" τελικά και απάντησε καταφατικά στην πρόταση συνεργασίας που του έκανε ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ και έρχεται τη Δευτέρα να υπογράψει διετές συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Ο Βάσκος τεχνικός γίνεται έτσι ο 13ος προπονητής στην ιστορία του Ολυμπιακού που θα επιστρέψει ξανά στον πάγκο της ομάδας (16ος αν συνυπολογίσουμε και τους Θανάση Μπέμπη, Γιώργο Δαρίβα και Μπόζινταρ Μπάντοβιτς που κλήθηκαν να κάνουν τους προπονητές ενώ δεν επαγγέλονταν προπονητές) μετά τους Γιάννη Ανδριανόπουλο, Τίμπορ Έσερ, Θεολόγο Συμεωνίδη, Βαγγέλη και Γιάννη Χέλμη, Λάκη Πετρόπουλο, Κάζιμιρ Γκόρσκι, Αλκέτα Παναγούλια, Νίκο Αλέφαντο, Αντώνη Γεωργιάδη, Τάϊς Λίμπρεχτς, Ντούσαν Μπάγεβιτς και Τάκη Λεμονή (πρωταθλητής των επιστροφών είναι ο Θανάσης Μπέμπης με τέσσερις θητείες στο πάγκο της ομάδας και ακολουθούν οι Γιάννης Ανδριανόπουλος και Νίκος Αλέφαντος με τρείς).

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης μαζί με τους Σωκράτη Κομινάκη και Ντάρκο Κοβάτσεβιτς συναντήθηκαν εχθές στη Βαρκελώνη με τον Ερνέστο Βαλβέρδε και τον μάνατζερ του, Ινιάκι Ιμπάνιεθ και συζήτησαν το ενδεχόμενο συνεργασίας. Ο Βαλβέρδε προέταξε το οικογενειακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει, λέγοντας πως η σύζυγος του με τα παιδιά τους δεν μπορεί να φύγει από την Ισπανία και πως ο ίδιος θέλει να είναι κοντά τους, αλλά τελικά με μερικές χιλιάδες ευρώ παραπάνω τα προβλήματα και οι αποστάσεις εκμηδενίζονται και το εμπόδιο ξεπεράστηκε. Οι άνδρες έδωσαν τα χέρια με τις πρώτες πληροφορίες να μιλάνε για κλειστό διετές συμβόλαιο (αντί 1+1 που ακούστηκε αρχικά) και ο Βάσκος τεχνικός αναμένεται τη Δευτέρα στη χώρα μας για να παρουσιαστεί από τον σύλλογο την Τρίτη 10/08/2010.

Pros & Cons της (επανα)πρόσληψης Βαλβέρδε
(+) Ο Ολυμπιακός θα έχει στον πάγκο του ξανά ότι πλησιέστερο σε κανονικό προπονητή ξανά (και ο Λίνεν ήταν κανονικός προπονητής, αλλά ο Μαρινάκης δε τον ήθελε γιατί ήταν επιλογή Κόκκαλη, τα είπαμε) μετά από μια χρονιά απίστευτης ταλαιπωρίας με Χαμούρ Κανάγια, Ζίκο και Μπάζοβιτς.

(-) Οι επιστροφές προπονητών στον Ολυμπιακό ήταν προβληματικές πάντοτε και δεν είχαν καλή κατάληξη. Με εξαίρεση την επιστροφή του Λάκη Πετρόπουλου το 1972 που οδήγησε τον Ολυμπιακό σε τρείς τίτλους επί Γουλανδρή, οι υπόλοιποι έφυγαν απ'την ομάδα εν μέσω ενστάσεων, γκρίνιας, ενίοτε και... κορνέδων. Ο Κάζιμιρ Γκόρσκι, απολύθηκε τον Ιούνιο του 1983 γιατί ήταν γέρος, παρηκμασμένος και δεν μπορούσε να οδηγήσει τον Ολυμπιακό ψηλά εις τας Ευρώπας. Ο Αλκέτας Παναγούλιας έφυγε νύχτα μετά την ήττα με 4-1 από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, επικαλούμενος προβλήματα υγείας, με τον κόσμο να βράζει εναντίον του. Ο Νίκος Αλέφαντος... εντάξει, αυτός είναι μια κατηγορία μόνος του. Ο Αντώνης Γεωργιάδης έγινε ο πρώτος προπονητής που δε συμπλήρωσε ούτε εβδομάδα στον Ολυμπιακό και έφυγε με τη συνοδεία κορνέδων απ'του Ρέντη. Ο Τάϊς Λίμπρεχτς έφυγε κλωτσηδόν την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας για τη σεζόν 1995-1996. Τέλος, οι δύο πιο πρόσφατοι, Ντούσαν Μπάγεβιτς και Τάκης Λεμονής, θα θυμάστε πως έφυγαν. Όλοι αυτοί είχαν ένα κοινό : Δεν είχαν πίστωση χρόνου γιατί υποτίθεται οτι ήξεραν πρόσωπα και πράγματα στην ομάδα και δεν χρειάζονταν χρόνο προσαρμογής.

(+) Ο Ολυμπιακός επί Βαλβέρδε δεν είχε πρόβλημα φυσικής κατάστασης, αφού είχε καλό τεχνικό τιμ και όχι σαλτιμπάγκους.

(-) Δεν έχει κάνει εκείνος προετοιμασία στην ομάδα. Ο Λίνεν ήταν σοβαρός επαγγελματίας και θα'χει κάνει καλή δουλειά με όσους είχε στα χέρια του, αλλά υπάρχει μια ομάδα παικτών που δεν έχει κάνει προετοιμασία και σε 20 ημέρες ξεκινάει το πρωτάθλημα.

(+) Ο Βαλβέρδε δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής γιατί γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις στον Ολυμπιακό, γνωρίζει αρκετούς από τους παίκτες και ξέρει πως να κινηθεί.

(-) Αυτό ταυτόχρονα είναι και μειονέκτημα, γιατί τα ΜΜΕ τον έχουν παρουσιάσει σαν σωτήρα, που σίγουρα ΔΕΝ είναι. Ο κόσμος περιμένει να δεί μπάλα, περιμένει να δεί νίκες και κατάκτηση του πρωταθλήματος. Δεν υπάρχει ο βραχνάς της Ευρώπης φέτος, οπότε οι υποχρεώσεις μας περιορίζονται εντός των συνόρων... πράγμα που σημαίνει οτι δεν υπάρχουν δικαιολογίες και καθόλου πίστωση χρόνου.

(+) Το όνομα του τραγουδήθηκε τη σεζόν που πέρασε επανειλημμένως στο Καραϊσκάκη.

(-) Το όνομα του χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον περισσότερο για να "πικαριστεί" ο Κόκκαλης και όχι ως αποτέλεσμα προσωπολατρείας για τον Βάσκο τεχνικό.

(+) Η πλειοψηφία (?) του κόσμου τον θέλει και τον στηρίζει.

(-) Υπάρχει όμως και η μειοψηφία (?) που δε τον θέλει και η πρόσληψη του λειτουργεί διχαστικά σε μια περίοδο που ο Ολυμπιακός χρειάζεται ΕΝΟΤΗΤΑ.

(+) O Βαλβέρδε βλέπει σαν πρώτης τάξεως ευκαιρία τον Ολυμπιακό για να ξαναφτιάξει το όνομα του, μετά το αποτυχημένο πέρασμα του από την Βιγιαρεάλ και την απόλυση του.

(-) Υπάρχει διάθεση από κόσμο και διοίκηση να στηριχθεί όπως πρέπει; Είναι διατεθειμένος και ο ίδιος να δουλέψει για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και όχι για την επιστροφή του σε Ισπανική ομάδα;

Επισημάνσεις
* Ο Μαρινάκης μέσα σε ένα 24ωρο έκλεισε έναν προπονητή τον οποίο "πάλευε" να ψήσει ένα εξάμηνο ο Κόκκαλης για να μείνει στην ομάδα και μέχρι την αλλαγή στα διοικητικά είχε εισπράξει τρείς φορές το "όχι" ως απάντηση στην πρόταση επιστροφής. Και φυσικά ο λόγος της συμφωνίας δεν είναι οτι... ενθουσιάστηκε με τα μεγάλα όνειρα του Μαρινάκη ο Βαλβέρδε ή επειδή γεννήθηκε με την αφίσα του Μπούκοβι στο δωμάτιο του, αλλά... τα μπικικίνια. Ο μάνατζερ του Ερνέστο ικανοποιήθηκε από τα λεφτά που του πρόσφεραν, άλλες σοβαρές προτάσεις δεν υπήρχαν και του είπε "πες ναι ρε μαλάκα". Και έτσι το μεγάλο οικογενειακό πρόβλημα έγινε λεπτομέρεια.

* Αυτά περί "λευκής επιταγής" και "εν λευκώ παράδοσης της ομάδας" στον προπονητή είναι γραφικότητες. Ο προπονητής πρέπει να έχει το απόλυτο κουμάντο όσο αφορά τη ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ του ποδοσφαιρικού τμήματος, όχι να κάνει γενικό κουμάντο στο τμήμα. Η μεγαλύτερη κατάρα σε μια ομάδα είναι να πείς σε προπονητή "επέλεξε εσύ όποιους παίκτες θέλεις", τη στιγμή που δίπλα στον εκάστοτε προπονητή βρίσκεται πάντοτε ένα κοράκι-μάνατζερ έτοιμο να προτείνει παίκτες. Κάπως έτσι ήρθε "πακέτο" με τον Ερνέστο ο Όσκαρ, που έχει μάνατζερ τον... ναι, σωστά μαντέψατε, τον Ινιάκι Ιμπάνιεθ. Χρειάζεται συνεργασία του προπονητή ο οποίος θα πεί τι παίκτες θέλει και σε τι θέσεις, μπορεί να προτείνει κάποιο όνομα, αλλά η απόφαση πρέπει να είναι συλλογική. Σημαντική η παρουσία του Κοβάτσεβιτς δίπλα στον Βαλβέρδε αφού εκτός του ότι συννενοούνται στην ίδια γλώσσα, έχουν και κοινή ποδοσφαιρική κουλτούρα. Να δούμε πως θα δουλέψει αυτή η συνεργασία...

* Ο Ραούλ Μπράβο θα αναστέναξε με ανακούφιση όταν έφυγε ο Λίνεν. Όταν θα άκουσε οτι επιστρέφει ο Βαλβέρδε, θα πλάκωσε τα ουϊσκια (το ίδιο και ο Μήτρογλου, αλλά αυτός το κάνει ούτως ή άλλως, με ή χωρίς Βαλβέρδε). Το ίδιο θα έκαναν και οι Γκαλίτσιος, Γιάννης Παπαδόπουλος - ενδεχομένως και ο Ντάρμπισιρ, αλλά αυτός έχει αποδειχθεί γκρινιάρης ούτως η άλλως, με όλους τους προπονητές μετά τον Βαλβέρδε.

* Ο Βαλβέρδε το 2008-2009 είχε στην ομάδα τον Μπελούτσι που έτρεχε για... τρείς, τον κανονικό Ντιόγο και τον Λουτσιάνο Γκαλέτι σε δαιμονιώδη φόρμα. Τώρα βρίσκει αντί του Μπελούτσι τον Μαρέσκα, αντί του Γκαλέτι τον Ρόμενταλ και αντί του Ντιόγο έναν σωσία του. Η ομάδα έχει τρύπες που πρέπει να καλυφθούν και μάλιστα γρήγορα. Σε κάτι λιγότερο από τρείς εβδομάδες έχουμε σέντρα στο πρωτάθλημα και δεν είμαστε για πειραματικές εντεκάδες...

* Ήμουν δηλωμένος fan του Ερνέστο Βαλβέρδε τη σεζόν 2008-2009. Ο Βαλβέρδε κατ'εμέ - και κατά πολύ κόσμο - δεν έπρεπε να φύγει εκείνο το καλοκαίρι απ'την ομάδα, αλλά να παραμείνει και 2η σεζόν για να δούμε τι μπορούσε να κάνει παραπάνω στον Ολυμπιακό. Άπαξ όμως και απολύθηκε / αποχώρησε από την ομάδα, καλώς η κακώς έγινε ιστορία, παρελθόν και εκεί θα έπρεπε να παραμείνει. Είναι πολύ πιο εύκολο σε μια επιστροφή να χάσεις την εκτίμηση κόσμου που σε εκτιμούσε, παρά να κερδίσεις την εκτίμηση του κόσμου που δεν σε έβλεπε με καλό μάτι. Για να μην πλατειάζω, το είπα και παραπάνω - οι επιστροφές στον Ολυμπιακό ποτέ δεν δούλεψαν. Ας ελπίσουμε για το καλό της ομάδας να δουλέψει αυτή η επιστροφή.

* Ο Μαρινάκης έχει καταλάβει σε πόσο κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται ο Ολυμπιακός; Γιατί μέχρι τώρα δείχνει οτι δεν έχει καταλάβει ακριβώς...

* Προς αθλητικά ΜΜΕ : Σταματήστε για όνομα του Θεού το ανελέητο γλύψιμο στον Μαρινάκη. Ειδικά οι δικοί μας. Έχει όραμα για μεγάλα πράγματα ο Μαρινάκης επειδή έφερε τον Βαλβέρδε; Σοβαρευτείτε... Ας αποδείξει πρώτα οτι μπορεί να σταθεί σαν αφεντικό του Ολυμπιακού και μετά τον κάνουμε ήρωα.

* Το μεγάλο συν της πρόσληψης Βαλβέρδε : Με την έλευση ενός προπονητή "πουλέν" του μεγαλομετόχου και κατ'επέκταση των ΜΜΕ, εκμηδενίζονται οι δικαιολογίες για τους παικταράδες μας... Οπότε καλά θα κάνουν να αρχίσουν να τρέχουν στο γήπεδο, για να μην τρέχουν στου Ρέντη.

* Ααααααααυτά είναι... :) ΠΑΛΙ ΤΕΖΑ;

1 Αυγ 2010

Έβαλντ Λίνεν, αυτός ο Σατανάς που μας καταστρέφει...

Ξεκινάω λίγο ανάποδα, με μια μικρή αλλά απαραίτητη κατ'εμέ παρένθεση. Είμαι υπέρ της παραμονής του Έβαλντ Λίνεν. Δεν ξέρω κατά πόσο ο Γερμανός μπορεί να ανταπεξέλθει στο βάρος της ευθύνης που απαιτεί η θέση του προπονητή του Ολυμπιακού, αλλά σίγουρα είναι ένα πρόσωπο που αξίζει τον κόπο να εμπιστευθείς και να τον αφήσεις να δοκιμάσει. Όταν έχεις δώσει ευκαιρίες και έχεις στηρίξει "προπονητές" όπως ο Προτάσοφ ή ο Κετσπάγια ή ο... Μπάντοβιτς, το να έχεις στον πάγκο έναν προπονητή που όχι απλά δηλώνει προπονητής, αλλά είναι κιόλας, συνεπάγεται οτι θα τον στηρίξεις. Είμαι της άποψης οτι ο Λίνεν άπαξ και επιλέχθηκε, δεν πρέπει να συζητάμε για το αν πρέπει να φύγει ή να μείνει μέχρι το καλοκαίρι. Εννοείται πως μένει και πρέπει να στηριχθεί από εμάς τους οπαδούς, γιατί αν περιμένουμε από τη διοίκηση ή τα ΜΜΕ, σωθήκαμε. Κλείνω την παρένθεση και μπαίνω στο κυρίως θέμα.

Πυρ ομαδόν κατά του Γερμανού τεχνικού από τα ΜΜΕ την επόμενη ημέρα του αγώνα με την Μακάμπι. Τι οτι τον έσωσε ο Ζαϊρί διαβάσαμε, τι οτι την επόμενη φορά που θα'χει κόσμο το Καραϊσκάκη θα τον κράξει ο κόσμος διαβάσαμε, τι οτι κάνει τεχνικές κουταμάρες, ένα σωρό πράγματα. Να'ταν η πρώτη φορά που ακούγονταν όλα αυτά βέβαια, καλά θα ήταν - ο δύσμοιρος Γερμανός βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα από την ημέρα που αναφέρθηκε το όνομα του ως υποψήφιος προπονητής για τον Ολυμπιακό. Κάτι στο οποίο δεν ευθύνεται βέβαια ο ίδιος ο Λίνεν, αλλά η διοίκηση της ΠΑΕ. Και η νέα, αλλά και η παλιά. Λίγο πριν τις μεγάλες αλλαγές στα διοικητικά, τότε που ο Σωκράτης Κόκκαλης έδειχνε οτι θα παραμείνει στα πράγματα για άλλη μια σεζόν ελλείψει ενδιαφερομένου, αν θυμάστε είχαμε το σίριαλ της επιστροφής του Ερνέστο Βαλβέρδε. Το "και στο βάθος Λίνεν" δεν ξέρω κατά πόσο χάλασε τον κόσμο, αλλά σίγουρα χάλασε τους δημοσιογράφους που άρχισαν να τον περνάνε πριονοκορδέλα. Μέχρι και άρθρα που έλεγαν οτι είναι προτιμότερος ο... Μπάντοβιτς απ'τον Λίνεν υπήρξαν. Ο Βαλβέρδε δεν ήρθε, ο Λίνεν συμφώνησε με τον Ολυμπιακό και πήγε στην πατρίδα του για να λύσει το συμβόλαιο του με τη Μόναχο 1860. Και το λάθος της παλιάς διοίκησης εδώ, είναι οτι αφ'ενός συντηρούσε το θέμα Βαλβέρδε, αφ'ετέρου άφηνε να διαρρέουν φήμες οτι αν γίνουν αλλαγές στο ιδιοκτησιακό, τότε ο Λίνεν είναι επί ξύλου κρεμάμενος.

Και τότε... μπήκε στη ζωή μας ο Βαγγέλης Μαρινάκης και η παρέα των τρελών Ολυμπιακών, όπως είχε ο ίδιος δηλώσει. Ο Μαρινάκης που στον "προεκλογικό αγώνα" του είχε πεί για να ζορίσει τον Κόκκαλη πως κάνει δώρο τον Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό. Ξεκίνησε τότε μια νέα προσπάθεια των ΑΡΔ, μια προσπάθεια που αυτή τη φορά είχε στόχο το ανελέητο γλύψιμο στο νέο αφεντικό της ΠΑΕ. Στην προσπάθεια να φανούν ορισμένοι - και δικοί μας, δυστυχώς - βασιλικότεροι του βασιλέως, στην προσπάθεια να φτιάξουν ένα "ατσαλάκωτο" προφίλ του νέου ιδιοκτήτη και να τον παρουσιάσουν περίπου σαν ένα κράμα Μοράτι - Αμπράμοβιτς, άρχισαν το πριόνισμα : "Έτοιμο έχει τον Ερνέστο ο Μαρινάκης". Τι κι αν ο Λίνεν ήρθε και υπέγραψε διετές συμβόλαιο; "Ο Ερνέστο ήταν έτοιμος και στην πρώτη ευκαιρία θα αναλάβει την ομάδα". Όταν οι δημοσιογράφοι, "αντικειμενικοί" και μη έβλεπαν οτι το σίριαλ Βαλβέρδε είχε αρχίζει να κουράζει ακόμα και υποστηρικτές του Βάσκου τεχνικού, απλά το γενίκευσαν : "Έτοιμο έχει μεγάλο όνομα προπονητή ο Μαρινάκης για τον πάγκο του θρύλου". Και όλα αυτά, με τον Λίνεν να μην έχει ακόμη παίκτες στα χέρια του και να καλείται να προετοιμάσει μια ομάδα που μέχρι το τέλος Αυγούστου θα είχε αλλάξει κατά το ήμισυ, να μπεί στους ομίλους του Europa League και να είναι πανέτοιμη για το πρωτάθλημα.

Οι ευθύνες της νυν διοίκησης είναι εξίσου μεγάλες : Για τον Α' ή Β' λόγο δεν έκανε πράξη τις μεγάλες εξαγγελίες για "μεγάλο προπονητή" και θεώρησε οτι η δουλειά μπορεί κάλλιστα να γίνει και με τον Έβαλντ Λίνεν. Όλα καλά και όλα ωραία ως εδώ. Όταν λες όμως "συνεχίζω με αυτόν τον προπονητή", στήριξε τον κιόλας διάολε... Δε γίνεται να λες οτι στηρίζεις τον Λίνεν και να αφήνεις να πλανάται το φάντασμα του Βαλβέρδε πάνω απ'του Ρέντη. Δεν γίνεται να λες οτι στηρίζεις τον Λίνεν και να του επιβάλλεις για βοηθό τον Μπάζοβιτς, με το σκεπτικό "ξέρει την ομάδα και θα τον βοηθήσει τον Λίνεν"... Φάνηκε πολύ καλά πόσο ξέρει την ομάδα, μόλις 5οι τερματίσαμε με τους μισούς παίκτες να τον ειρωνεύονται και τους άλλους μισούς να μη του δίνουν σημασία. Δε γίνεται να λες οτι στηρίζεις τον Λίνεν και να μην έχεις πεί επισήμως σα διοίκηση μια κουβέντα, να μη κόβεις τον αέρα στους δημοσιογράφους ( ΕΙΔΙΚΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ "ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ" ) που προσπαθούν απ'το πουθενά να δημιουργήσουν θέμα προπονητή στον Ολυμπιακό. Εκτός αν υπάρχει κανένας άλλος λόγος, όπως π.χ. να βολεύει αυτή η συντήρηση του προφίλ του νέου ιδιοκτήτη, οτι και καλά όταν διώχνει κάποιον θα παίρνει άλλον 10 φορές καλύτερο και κάτι τέτοια όμορφα, πράγματα που δεν θέλω να σκέφτομαι. Δεν χρειάζονται επίσημες ανακοινώσεις και τέτοια πράγματα. Μια συνάντηση με τα φιλαράκια δημοσιογράφους που έπαιξαν κάργα αβάντα στο θέμα του ιδιοκτησιακού, αρκεί για να πεί το παρεάκι των τρελών Ολυμπιακών να πέσουν οι τόνοι για να δουλέψει απερίσπαστη η ομάδα.

Ο Λίνεν σαν προσωπικότητα είναι ενδιαφέρων άνθρωπος. Είναι προπονητής - κανονικός, έχει δουλέψει με παίκτες μακράν υποδεέστερους αυτών που βρήκε στον Ολυμπιακό και θεωρεί οτι ο θρύλος είναι η ευκαιρία του για να αποδείξει πράγματα στον κόσμο του ποδοσφαίρου, οτι είναι προπονητής που μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό, να χειριστεί βεντέτες, να αφήσει το αποτύπωμα του και σε μια μεγάλη ομάδα. Έχει αδυναμίες, είναι το μόνο σίγουρο - δεν υπάρχει προπονητής που δεν έχει άλλωστε. Στην παρούσα φάση όμως, ο Λίνεν είναι ίσως ο ιδανικός προπονητής για να "χτίσει" μια ομάδα απ'την αρχή, μια ομάδα που ένα άλλο... παρεάκι τρελών Ολυμπιακών πέρυσι κόπιασε πολύ για να τη διαλύσει (και τα κατάφερε). Ο Γερμανός έχει δύσκολο έργο και θέλει στήριξη και από εμάς και από την διοίκηση. Από εκεί και πέρα, αυτονόητο είναι πως "στηρίζουμε τον Λίνεν" σημαίνει οτι αποδεχόμαστε ασυζητητί όποιεσδήποτε ενδεχόμενες "παλαβομάρες" που τυχόν του περάσουν απ'το μυαλό. Ας πούμε αυτή η ανεξήγητη εμμονή με τον Κουμορτζί είναι να σε βγάζει απ'τα ρούχα σου. Αλίμονο αν αυτό που λείπει αυτή τη στιγμή απ'τη μεσαία γραμμή μας είναι ο Κουμορτζί. Μακάρι να ήταν δηλαδή, με 1,5 - 2 εκ. ευρώ θα ήμασταν κομπλέ. Αλλά η δύσμοιρη Κουμόρτζα δεν έχει καταφέρει εδώ και μια τετραετία να αποδείξει οτι πρόκειται για παίκτη για μεγαλύτερη ομάδα - πέραν της ανάδειξης του ως πολυτιμότερος παίκτης της σεζόν 2006-2007 με το Αιγάλεω, οι εμφανίσεις του είναι μια του ύψους και μια του βάθους. Για να τα λέμε όλα πάντως, έχει και ένα ελαφρυντικό στο θέμα Κουμορτζί ο Λίνεν : Ξεκινήσαμε με Γκούτι... πήγαμε στον Σένα, μετά στον Γκατούζο, μετά στον Εντιαγέ και τώρα λέει κυνηγάμε (Θεός φυλάξοι) τον Τζιόλη. Είναι να μη λέει ο Γερμανός "ας μου φέρουν την Κουμόρτζα που την ξέρω κιόλας";

Όσο για άρθρα του στυλ "την επόμενη φορά θα έχει κόσμο" ή "ο κόσμος απαιτεί θέαμα" και άλλα τέτοια χαριτωμένα, καλό θα είναι να θυμόμαστε και εμείς που τα διαβάζουμε αλλά και αυτοί που τα γράφουν, οτι στο παρελθόν μας έχουν χαρίσει... διαμάντια στην αθλητική αρθρογραφία : Αξέχαστα τα πύρινα κείμενα για τα μπαλάκια του Γιοβάνοβιτς (για την εκπληκτική προπόνηση που έκανε ο Γιοβάνοβιτς στους τερματοφύλακες του Ολυμπιακού με τα μπαλάκια του τένις και τις μπάλες του ράγκμπι) ή το αλησμόνητο "ξεχάστε τη συντηρητική τακτική του Σόλιντ, τώρα με Λεμονή ο Ολυμπιακός θα σκάει από παντού". Προσπαθούμε μόνοι μας να βγάλουμε τα ματάκια μας. Ο βάζελος δεν έχει σταυρώσει νίκη σε φιλικό με τους ΓκοβουΣισέδες και ο Νιόπλιας παρουσιάζεται σαν τον νέο Μουρίνιο. Ο Μπάγεβιτς χτίζει (πάλι, για 3η σερί χρονιά) τη "Νέα ΑΕΚ" που θα πάρει τίτλους και σαρώνει τα τουρνουά στην Αυστραλία. Λεπτομέρεια οτι αναγκάστηκε σε κωλοτούμπα και ανέχεται τους Σκόκο και Τζιμπούρ που πέρυσι δεν ήθελε να τους βλέπει. Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να'χε φάει καμμιά 10αριά γκολ στην Ολλανδία και την άλλη μέρα διάβαζες για τον Δερμιτζάκη και έλεγες "που ήταν ρε κρυμμένος ο προπονηταράς". Να σταματήσουν να πυροβολούν οι ίδιοι τον προπονητή της ομάδας που αν μη τι άλλο, είναι ένας σοβαρός άνθρωπος που δε μπορεί κανείς να τον χαρακτηρίσει και μυρωδιά. Όλοι οι "δικοί μας" δημιοσιογράφοι που αβαντάρουν τους "αντικειμενικούς" που κόπτονται για το καλό της ομάδας, ας ρίξουν μια ματιά τι μας έλεγαν πέρυσι τέτοια εποχή για μια... μεγάλη μορφή της προπονητικής και τα συμπεράσματα δικά τους... και δικά μας :


Υ.Γ. 1 : Έγραψα στο προηγούμενο άρθρο : "Υπάρχουν δύο οπτικές αναφορικά με την εικόνα της ομάδας στο ματς. Υπάρχει το ελαφρυντικό "πιασμένη η ομάδα απ'την προετοιμασία", "δεν έχει συμπληρωθεί το ρόστερ", "επηρεάστηκε η ομάδα απ'την απουσία του κόσμου" - αυτή είναι η μία οπτική. Η άλλη οπτική λέει οτι παίζεις με μια ομάδα τίμιων ξυλοκόπων, μια ομάδα που οφείλεις να κερδίσεις. Τέτοια εποχή ο Ολυμπιακός συνήθως αντιμετώπιζε ομάδες όπως η Άλκμααρ, η Αμπερντίν, η Μπλάκμπερν, η Λάτσιο... Οι κληρώσεις με Μπέσα και Μακάμπι ήταν ιδανικές για να μη διαταραχθεί το "μοντάρισμα" της ομάδας, αφού ούτε ο αντίπαλος ήταν τίποτα το αξιόλογο, αλλά ούτε και άλλαζε τίποτα στον σχεδιασμό της ομάδας". Επειδή παρεξηγήθηκε αυτό που έγραψα, μια διευκρίνιση : Δεν αποτελεί μομφή για τη δουλειά του Λίνεν ή της τακτικής που ακολουθεί ο Γερμανός. Δεδομένου όμως οτι τίμιους ξυλοκόπους και ταμπουρωμένους τσελιγκάδες θα αντιμετωπίζεις στα 3/4 της σεζόν, περίμενα σε αυτό το σημείο της σεζόν να έβλεπα κάποια σημάδια που να έδειχναν οτι ο Ολυμπιακός μπορεί να βγάλει ένα 90λεπτο χωρίς τον Ιμπαγάθα π.χ. να περνάει κάθετες πάσες. Η ομάδα αυτή που έπαιξε με την Μακάμπι κατά τα 7/11 "γνωρίζεται", οπότε θέμα ανομοιογένειας δεν υπάρχει. Αυτό που με προβλημάτισε δεν ήταν η τεχνική καθοδήγηση, αλλά η αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας, που βρώμαγε... Μπαντοβιτσίλα, να το πω πιο απλά. Και περιμένω από τον Λίνεν να βγάλει αυτή την Μπαντοβιτσίλα απ'την ομάδα... και αν γίνεται και τον ίδιο τον Μπάντοβιτς από δίπλα του - δυστυχώς όμως δεν περνάει απ'το χέρι του.

Υ.Γ. 2 : Άρεσε ο Ιμπαγάθα στο χθεσινό φιλικό με τον Αστέρα Τρίπολης. Ευχής έργον θα'ναι να βρεθεί επιτέλους ένας άνθρωπος να περνάει μια κάθετη μπαλιά. Το θέμα είναι οτι αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρείς επιθετικοί οι οποίοι δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη, πόσο μάλλον να αξιοποιήσουν τις μπαλιές των Ιμπαγάθα - Ρόμενταλ - Ριέρα. Ο Ντάρμπισιρ όποτε ξεκινάει βασικός βυθίζεται στη μετριότητα (συν το γεγονός οτι το ενδεχόμενο μεταγραφής του είναι ανοιχτό), ο Ντιόγο έχει θέληση αλλά όσο επιμένει να βγαίνει εκτός περιοχής και να βουτάει είναι άδικος κόπος (και πεταμένα λεφτά), ενώ ο Μήτρογλου αυτή την εποχή είναι για να πηγαίνουν για σούζες με τα παπιά στα Λιμανάκια με τον Χολέμπας.

Υ.Γ. 3 : Οι μεγάλες πληγές στην ομάδα είναι α) Το μετέωρο βήμα του Λίνεν, που αφήνεται εκτεθειμένος απ'τη διοίκηση - δεν αρκούν οι τοποθετήσεις του Μώραλη στα ραδιόφωνα - στις διαθέσεις του κάθε δημοσιογράφου που εγκαλεί τον Γερμανό λέγοντας "εδώ δεν είναι Πανιώνιος" και β) το μετέωρο βήμα της διοίκησης που στο μεταγραφικό τοπίο δεν έχει καταλήξει ακόμα ποιούς θα πάρει, πόσους θα πάρει, σε ποιές θέσεις θα αγωνίζονται αυτοί που θα πάρει και ΠΟΤΕ θα τους πάρει. Αυτό που προέχει είναι να λυθεί το θέμα του προπονητή. Στήριξη έμπρακτη στον Λίνεν και συνεργασία με τον Κοβάτσεβιτς για τη συμπλήρωση του ρόστερ, γιατί ο καιρός περνάει.

Υ.Γ. 4 : Είπα "Μώραλης"... Καλά το πάει, ξεκινήσαμε με το "πάμε για 4-5 παίκτες", τους κάναμε 3-4 παίκτες και καταλήξαμε στο "θα αποκτηθούν 1-2 παίκτες ακόμα". Όπου να'ναι θα βγεί και το "είμαστε πλήρεις"...

1 Ιουλ 2010

Ewald Lienen (Germany)

Ο Έβαλντ Λίνεν γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1953 στο Σλος Χόλτε-Στούκενμπροκ, μια πόλη που βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Γκίτερσλο στη Βεστφαλία. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο σε ηλικία 8 ετών, στα τμήματα υποδομής της τοπικής ομάδας αγωνιζόμενος αρχικά ως επιθετικός, για να γυρίσει σύντομα στη μεσαία γραμμή. Στις "μικρές" ομάδες παρέμεινε μέχρι το 1971, όταν και προωθήθηκε στην ομάδα των ανδρών. Μετά από μια τριετία καλών εμφανίσεων, το ταλέντο του ξεχώρισε και του έδωσε το εισιτήριο για το βήμα παραπάνω, ήτοι τη μεταγραφή του σε μεγαλύτερη ομάδα. Η ομάδα αυτή ήταν η Αρμίνια Μπίλεφελντ που αγωνιζόταν τότε στην 2η κατηγορία. Μετά από μια επιτυχημένη τριετία στην Αρμίνια, 93 συμμετοχές και 24 γκολ, έκανε το μεγάλο βήμα της καριέρας του καθώς μετεγγράφη στην κραταιά τότε Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ (είχε κατακτήσει τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα) το καλοκαίρι του 1977.

Στην Γκλάντμπαχ έμεινε μια τετραετία, από το καλοκαίρι του 1977 μέχρι το καλοκαίρι του 1981. Δεν κατάφερε να χριστεί πρωταθλητής, αφού η Γκλάντμπαχ δεν κατάφερε να συνεχίσει το σερί των τίτλων της, παρά μόνο να τερματίσει στη 2η θέση την πρώτη του σεζόν στην ομάδα (1977-1978) και να εξασφαλίσει την έξοδο στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Η επόμενη σεζόν - αν και η Γκλάντμπαχ απέτυχε να διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο - εν τέλει έκλεισε θριαμβευτικά, καθώς η ομάδα με τον Λίνεν παρόντα σε όλους τους αγώνες κατέκτησε το κύπελλο ΟΥΕΦΑ κερδίζοντας με 2-1 τον Ερυθρό Αστέρα. Ο ίδιος ο Λίνεν χρίστηκε δις σκόρερ στη διοργάνωση, σκοράροντας ενάντια στην Μάντσεστερ Σίτι και την Ντούϊσμπουργκ στην πορεία προς τον τελικό. Την επόμενη σεζόν η Γκλάντμπαχ έφτασε πολύ κοντά στο να επαναλάβει το κατόρθωμα της, αλλά αυτή τη φορά έχασε το τρόπαιο από την Άϊντραχτ Φρανκφούρτης στη διαφορά τερμάτων. Ο Λίνεν πάντως απεδείχθη συνεπής, καθώς πέτυχε άλλα δύο τέρματα, ενάντια στην Βίκινγκ και στην Σεντ Ετιέν. Αγωνίστηκε στην Γκλάντμπαχ μέχρι το καλοκαίρι του 1981 αγωνιζόμενος σε 118 αγώνες και πετυχαίνοντας 23 γκολ, οπότε και επέστρεψε στην Αρμίνια Μπίλεφελντ, η οποία είχε ανέβει στην Μπουντεσλίγκα.

Το ξεκίνημα του Λίνεν στην Αρμίνια δεν ήταν ακριβώς όπως το φανταζόταν. Στο ξεκίνημα της σεζόν 1981-1982, στον αγώνα με την Βέρντερ Βρέμης, ο Λίνεν υπέστη έναν απ'τους ανατριχιαστικότερους τραυματισμούς που έχουν συμβεί σε ποδοσφαιρικό γήπεδο : Στις 14/08/1981 λοιπόν στον αγώνα με την Βέρντερ, ο Λίνεν διεκδικεί την μπάλα από τον Νόρμπερτ Ζίγκμαν, Ο αμυντικός της Βέρντερ πέφτει με τη σχάρα του παπουτσιού του στον δεξιό μηρό του Λίνεν, του σχίζει το δέρμα και του κάνει ένα τραύμα μεγέυους 25 εκατοστών. Έξαλλος ο Λίνεν σηκώθηκε και έτρεξε προς τον τότε προπονητή της Βέρντερ, Ότο Ρεχάγκελ, κατηγορώντας τον οτι ο Ζίγκμαν τον τραυμάτισε σκόπιμα ακολουθώντας δικές του εντολές. Αν και το θέαμα ήταν άκρως ανατριχιαστικό, ο Λίνεν έκανε 23 ράμματα και μετά από ενάμιση μήνα περίπου επανήλθε κανονικά στην ενεργό δράση. Η συνέχεια ήταν καλή για τον Λίνεν που βοήθησε την Αρμίνια να σταθεροποιηθεί στην κατηγορία και να κάνει αρκετές καλές εμφανίσεις. Κάπου εκεί ο Λίνεν είχε αρχίσει να εκδηλώνει τις πολιτικές και κοινωνικές του ανησυχίες, αφού συμμετείχε στο κίνημα των Ειρηνιστών, ενώ αργότερα συμμετείχε σε έναν συνδυασμό με τον οποίο είχε κατέβει ως υποψήφιος στις Ευρωεκλογές του 1984. Μέχρι και... συνέντευξη στο PlayBoy είχε δώσει!


Στο αγωνιστικό κομμάτι, μετά από 2 σεζόν στο Μπίλεφελντ, 60 συμμετοχές και 12 γκολ, ο Λίνεν επέστρεψε ξανά στην Γκλάντμπαχ το καλοκαίρι του 1983. Στην αγαπημένη του Γκλάντμπαχ έμεινε για μια τετραετία ακόμη, είχε 124 συμμετοχές και 13 γκολ αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει κάποιον τίτλο αφού στο πρωτάθλημα δεν κατάφερνε να διεκδικήσει τον τίτλο ως το τέλος ενώ στην ευκαιρία που είχε να κερδίσει το κύπελλο το 1984, ηττήθηκε στα πέναλτι από την Μπάγερν. Τον Ιούλιο του 1987, σε ηλικία 34 ετών, ο Λίνεν μεταπήδησε στην Ντούϊσμπουργκ που αγωνιζόταν τότε στην Ομπερλίγκα. Βασικός και αναντικατάστατος εκεί, συνεισέφερε τα μέγιστα ώστε να κερδίσει η ομάδα του την άνοδο στην 2η κατηγορία το 1989. Η χρονιά ήταν διπλά επιτυχημένη για τον ίδιο, αφού παράλληλα, είχε αρχίσει να παρακολουθεί μαθήματα προπονητικής και το ίδιο έτος πήρε την άδεια να εξασκήσει το επάγγελμα του προπονητή. Οι πολιτικές του ανησυχίες δεν είχαν κοπάσει εν τω μεταξύ - μάλιστα είχε προσπαθήσει να δημιουργήσει μια ένωση / συνδικάτο για τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές στο Ντούϊσμπουργκ, μαζί με τους Μπένο Μέλμαν και Φρανκ Πάγκελσντορφ. Με τα χρώματα της Ντούϊσμπουργκ αγωνίστηκε μέχρι το καλοκαίρι του 1992, καταφέρνοντας μάλιστα να βοηθήσει την ομάδα να ανέβει στην Μπουντεσλίγκα. Έπαιξε την τελευταία του σεζόν σε κορυφαίο επίπεδο σε ηλικία 39 ετών και όταν η ομάδα τελικά υποβιβάστηκε, πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει την ενεργό δράση.


Ο Λίνεν παρέμεινε στο Ντούϊσμπουργκ και ανέλαβε ως προπονητής της ομάδας των νέων για να προωθηθεί γρήγορα στη θέση του πρώτου προπονητή. Μάλιστα, το βάπτισμα του πυρός, έμελλε να το πάρει ως προπονητής ομάδας της Μπουντεσλίγκα, αφού η Ντούϊσμπουργκ είχε καταφέρει να εξασφαλίσει την άνοδο. Η παρθενική του σεζόν ήταν αρκετά καλή, καθώς η ομάδα του τερμάτισε 9η, αλλά η επόμενη σεζόν ήταν πολύ κακή και τον Νοέμβριο ο Λίνεν απολύθηκε μετά από ένα βαρύ 0-5 από το Αμβούργο, αφήνοντας την Ντούϊσμπουργκ στον πάτο της βαθμολογίας με μόλις 2 βαθμούς. Επόμενος σταθμός του ήταν η Ισπανική Τενερίφη, όπου προσελήφθη ως βοηθός προπονητή του Γιουπ Χάϊνκες, παλιού προπονητή του στην Γκλάντμπαχ. Η Τενερίφη έκανε δύο καλές σεζόν αλλά όταν ο Χάϊνκες κλήθηκε για να αναλάβει την Ρεάλ Μαδρίτης, η συνεργασία του με τον Λίνεν τερματίστηκε, όπως και η συνεργασία του Λίνεν με την Τενερίφη, αναγκάζοντας τον να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη. Δεν δυσκολεύτηκε πάντως να βρεί δουλειά, καθώς τον προσέλαβε η Χάνσα Ροστόκ την οποία οδήγησε στην πρώτη του σεζόν στην καλύτερη της χρονιά μέχρι τότε στην Μπουντεσλίγκα, αφού τερμάτισε 6η. Η δεύτερη του σεζόν ωστόσο δεν ήταν το ίδιο καλή, η Χάνσα φλέρταρε με τον υποβιβασμό και τον Μάρτιο του 1999 ο Λίνεν απολύθηκε.

Το καλοκαίρι του 1999 η άλλοτε κραταιά Κολωνία του έκανε πρόταση να αναλάβει την τεχνική της ηγεσία με στόχο να την επαναφέρει στην μεγάλη κατηγορία, αφού είχε υποβιβαστεί. Ο Λίνεν δέχτηκε την πρόταση και με χαρακτηριστική άνεση ανέδειξε πρωταθλήτρια στη 2η κατηγορία την Κολωνία κερδίζοντας άμεσα το εισιτήριο της ανόδου. Τη σεζόν 2000-2001 η Κολωνία δεν είχε προβλήματα και τερμάτισε στη μέση της βαθμολογίας, αλλά την επόμενη σεζόν ο υποβιβασμός έγινε και πάλι οδυνηρή πραγματικότητα, ο Λίνεν είδε την πόρτα της εξόδου. Την πόρτα της... εισόδου όμως του άνοιξε η παλιά γνώριμη, Τενερίφη, που είχε υποβιβαστεί στην 2η κατηγορία. Ο Λίνεν δέχτηκε την πρόκληση και πήγε στην Ισπανία, αλλά τα πράγματα αποδείχθηκαν ζόρικα για την ομάδα και τον ίδιο και η συνεργασία αυτή έληξε άδοξα, έξι μήνες μόλις μετά την έναρξη της. Επέστρεψε στη Γερμανία και πάλι όπου δύο μήνες μετά η παλιά αγαπημένη του Γκλάντμπαχ ζήτησε και πάλι τις υπηρεσίες του, μετά την αποχώρηση του τότε προπονητή Χανς Μέγιερ. Η ομάδα παρέπαιε και όδευε προς τον υποβιβασμό, αλλά με ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ ο Λίνεν οδήγησε την ομάδα στην 12η θέση και την σωτηρία. Δικαιωματικά κέρδισε την παραμονή του και τη νέα σεζόν, αλλά το κακό ξεκίνημα με μια νίκη μόλις σε 6 ματς του στοίχισε την θέση του καθώς του ανακοινώθηκε οτι αντικαθίσταται από τον Χόλγκερ Φαχ τον Σεπτέμβρη του 2003. Μετά από εξάμηνη αποχή από τους πάγκους, ο Λίνεν επέστρεψε τον Μάρτιο του 2004 ως προπονητής του Αννόβερου που μαχόταν για τη σωτηρία. Για άλλη μια φορά ο Λίνεν πέτυχε τον στόχο του, σώζοντας την ομάδα και την επόμενη σεζόν (2004-2005) οδήγησε το Αννόβερο στην 10η θέση, την καλύτερη θέση της ιστορίας του ως τότε. Ωστόσο, Η κατάρα των ομάδων-ασανσέρ "χτύπησε" και πάλι τον Λίνεν τη νέα σεζόν, που απολύθηκε τον Νοέμβριο του 2005 μετά από 12 μόλις αγώνες.


Και κάπου εκεί το όνομα "Έβαλντ Λίνεν" μπαίνει στην Ελληνική πραγματικότητα... Το καλοκαίρι του 2006 έδωσε τα χέρια με τον πρόεδρο του Πανιωνίου, Τσακίρη και δέχθηκε να έρθεο στην Ελλάδα και να αναλάβει την ομάδα της Νέας Σμύρνης. Το ξεκίνημα του ήταν ονειρικό : Η σεζόν 2006-2007 ήταν απ'τις καλύτερες της ιστορίας του Πανιωνίου, καθώς η ομάδα τερμάτισε στην 5η θέση και εξασφάλισε την έξοδο στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, με αποτέλεσμα το 2007 να αναδειχθεί προπονητής της χρονιάς από τον ΠΣΑΠ. Η επόμενη σεζόν (2007-2008) ξεκίνησε με την πρόκριση στους ομίλους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όπου εκεί είχε μια επιτυχημένη πορεία, με μια νίκη και μια ισοπαλία εκτός έδρας. Τελικά αποκλείστηκε αφού δεν κατάφερε να πάρει βαθμούς στο γήπεδό του, όπου ηττήθηκε δυο φορές (0-3 από την Γαλατασαράι και με 2-3 από την Μπορντό) αλλά στο πρωτάθλημα είχε και πάλι σπέσιαλ πορεία, τερματίζοντας εκ νέου στην 5η θέση και εξασφαλίζοντας θέση στον νεοσύστατο θεσμό των playoffs, όπου τερμάτισε στην 5η θεση και δεν κατάφερε την έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Είχε την ευκαιρία όμως να διεκδικήσει την έξοδο μέσω του κυπέλλου ΙΝΤΕΡΤΟΤΟ, αλλά αποκλείστηκε στον 2ο γύρο από την Νάπολι. Η σεζόν 2008-2009 δεν έμοιαζε σε τίποτα με τις προηγούμενες αφού ο Πανιώνιος δεν ξεκίνησε καλά, υπήρχαν κρούσματα απειθαρχίας και κόντρες του βοηθού του (και γαμπρού του) Ραμντάν με αρκετούς παίκτες της ομάδας, που οδήγησαν στην κόντρα με τον αρχηγό της ομάδας, Λάμπρο Χούτο. Ο Γερμανός κατηγορήθηκε για το υπεράριθμο ρόστερ και κάποιες αποτυχημένες μεταγραφές όπως του Μάρτιν Ντελούρα, που πέρασε 2 χρόνια στα χειρουργεία και η λύση του συμβολαίου του ήταν αναπόφευκτη... Στο ξεκίνημα της σεζόν πάντως, το όνομα του είχε ακουστεί για τον Ολυμπιακό, που έψαχνε προπονητή αφού ο υπηρεσιακός Χοσέ Σεγούρα αρνήθηκε την πρόταση του Σωκράτη Κόκκαλη να γίνει μόνιμος προπονητής. Δημοσιεύματα μιλούσαν για προχωρημένες συζητήσεις, αλλά τελικά ο Ολυμπιακός έκλεισε τον Ερνέστο Βαλβέρδε και ο Λίνεν έμεινε στην Νέα Σμύρνη.

Τον Μάϊο του 2009 το όνομα του ακούστηκε πάλι για τον Ολυμπιακό μετά την αποχώρηση του Βαλβέρδε, αλλά ακούστηκε και για την Ανόρθωση ως πιθανού αντικαταστάτη του Κετσπάγια που θα ερχόταν στον Ολυμπιακό, αλλά τελικά υπέγραψε στην Μόναχο 1860 που αγωνιζόταν στην 2η κατηγορία της Γερμανίας. Τελικά η τρίτη φορά που το όνομα του ακούστηκε για τον Ολυμπιακό ήταν και η... φαρμακερή αφού η φημολογία έγινε συνεργασία, με τον Λίνεν να γίνεται μόλις ο 2ος Γερμανός προπονητής που αναλαμβάνει τον Ολυμπιακό επί επαγγελματικού ποδοσφαίρου μετά τον Χάϊντς Χέερ. Ο Λίνεν θα υπογράψει διετές συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό δίνοντας υπόσχεση για το χτίσιμο μιας νέας ομάδας που θα κατακτήσει τίτλους. Στις πρώτες του δηλώσεις, είπε : "Θα κάνω κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιστρέψει ο Ολυμπιακός στην κορυφή. Αυτό θα πω και στους παίκτες. Να ξαναγίνουμε πρώτοι. Είναι τιμή για μένα που ο Ολυμπιακός θέλησε να συνεργαστούμε. Πρόκειται για μια σπουδαία ομάδα σε όλα τα επίπεδα".

Το αγαπημένο στυλ ποδοσφαίρου του Λίνεν είναι με τη μπάλα κάτω, με συνεχή κίνηση και πρέσινγκ, ενώ έχει την ευχέρεια να χρησιμοποιεί σωστά νεαρούς παίκτες στις ομάδες του και να τους αναδεικνύει με μεγάλη επιτυχία. Στα μειονεκτήματα του το οτι έχει παραστάσεις κυρίως από ομάδες που ήθελαν να κερδίσουν την άνοδο τους και είχαν διαφορετική διαχείριση πίεσης απ'ότι έχει ο Ολυμπιακός, που δεν είναι και το πιο εύκολο καράβι του κόσμου. Ο Γερμανός βέβαια δεν παύει να είναι ένας σοβαρός προπονητής και όσο κι αν είναι πισωγύρισμα ίσως η επιλογή του, μοιάζει με... όνειρο η πρόσληψη του μετά τα ανδραγαθήματα του προέδρου τη σεζόν 2009-2010. Ο Λίνεν εξ'αρχής είχε δύσκολο έργο, πόσο μάλλον μετά την αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς με την παράδοση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών στον Βαγγέλη Μαρινάκη (που ήθελε κάτι καλύτερο για τον πάγκο της ομάδας).

Τελικά ο Λίνεν παρέμεινε παίρνοντας μια μικρή περίοδο χάριτος για να δείξει τη δουλειά του. Στον 2ο προκριματικό γύρο του Europa League ο Ολυμπιακός διέλυσε την Αλβανική Μπέσα με συνολικό σκορ 11-1 (5-0, 6-1) παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο και η κλήρωση με την Μακάμπι Τελ Αβίβ από το Ισραήλ έμοιαζε ιδανική ευκαιρία για "ξεμούδιασμα". Η δύσκολη νίκη με 2-1 στο Καραϊσκάκη και οι δύο "λευκές" ισοπαλίες με Εργοτέλη και Αστέρα Τρίπολης στα φιλικά που ακολούθησαν, έφεραν γκρίνιες και ακόμα περισσότερη γκρίνια έφερναν κάποιες επιλογές του Γερμανού, όπως η περιθωριοποίηση του Ραούλ Μπράβο και η χρησιμοποίηση του Χοσέ Χολέμπας στη θέση του. Η ρεβάνς του Τελ Αβίβ ήταν μαχαιριά και για τον Ολυμπιακό και για τον Λίνεν : Ήττα με 1-0 και αποκλεισμός από την Ευρώπη από τον Αύγουστο με τον Λίνεν να βρίσκεται στο χειρότερο βράδυ του προπονητικά στην ομάδα.

O Γερμανός τεχνικός ουδέποτε γνώρισε τη στήριξη της νέας διοίκησης, που ήθελε κάτι καλύτερο όπως έλεγε αλλά δεν μπορούσε να απολύσει τον Λίνεν δύο μόλις ημέρες μετά την πρόσληψη του γιατί δεν ήθελε να δείξει ρεβανσισμό προς τον Σωκράτη Κόκκαλη. Ο Γερμανός έμεινε εκτεθειμένος στις επιθέσεις των ΜΜΕ που τον κατηγορούσαν με το μοτο "εδώ δεν είναι Πανιώνιος" (είναι οι ίδιοι που όταν ο Κετσπάγια πέρυσι έλεγε "εμείς στην Ανόρθωση αυτό, εμείς στην Ανόρθωση εκείνο", μας έλεγαν πως "έχει ένα συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό του ο Γεωργιανός"),  που τον κριτίκαραν τη μια γιατί βάζει τον Μιραλάς, την άλλη γιατί δε τον βάζει και τον "πριόνιζαν" συστηματικά. Ο Λίνεν προσελήφθη με στόχο να έχει έτοιμη την ομάδα στις 28/08 που θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα, αφού και οι μεταγραφές μέχρι τότε θα "έτρεχαν" για την ομάδα. Ξεκίνησε προετοιμασία μη έχοντας στη διάθεση του ούτε τον Ρόμενταλ, ούτε τον Ιμπαγάθα, ούτε τον Ριέρα, ούτε τους διεθνείς Τοροσίδη και Παπαδόπουλο και έπρεπε να προλάβει να "δέσει" παλιούς και νέους, με τις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις να τρέχουν. Και ο Γερμανός όμως, δεν βοήθησε τον εαυτό του. Ήξερε οτι δεν είχε τη σιγουριά που θα του πρόσφερε η παραμονή Κόκκαλη στα πράγματα και πως έπρεπε να αποδείξει πράγματα στη νέα διοίκηση. Θα μπορούσε να κερδίσει χρόνο, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των παικτών του δουλεύοντας με όλους όσους είχε. Ήρθε όμως από νωρίς σε "κόντρα" με δύο σημαντικούς παίκτες του ρόστερ, τον Ματ Ντάρμπισιρ και τον Ραούλ Μπράβο τον οποίο εκπαραθύρωσε από την 11άδα για χάρη του Χολέμπας, ενώ έδειχνε μια ακατανόητη εμμονή για την απόκτηση του Κουμορτζί από τον Πανιώνιο. Κάπου ο Γερμανός λύγισε από την πίεση που του ασκούταν, έκανε σωρεία λάθος επιλογών και μια απόλυση που έδειχνε προδιαγεγραμμένη από την ημέρα της πρόσληψης του κιόλας, έγινε πράξη στις 06/08/2010.

28 Ιουν 2010

Οράσιο Καρντόζο, (άλλη) μια παρ'ολίγον μεταγραφή...


Ο Οράσιο Ραμόν Καρντόζο αποτέλεσε στόχο και... παραλίγο παίκτη του Ολυμπιακού. Το γιατί θα το εξηγήσουμε στο τέλος του άρθρου. Γεννήθηκε στις 29/11/1979 στην πόλη Γκόγια της Αργεντινής. Μικρός το δέμας (1.73) ο Αργεντινός αμυντικός μέσος, αλλά πολύ δυναμικός - ενίοτε και "σκληρός" χαφ που δε διστάζει να ρίξει την κλωτσιά του όποτε χρειαστεί. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα της πόλης του, απ'όπου μεταπήδησε στις ακαδημίες της Εστουδιάντες, με την οποία υπέγραψε το επαγγελματικό του συμβόλαιο το 1998 σε ηλικία 19 ετών. Εκείνη τη σεζόν έκανε και τις πρώτες του συμμετοχές με τη φανέλα της Εστουδιάντες, αγωνιζόμενος σε 4 παιχνίδια συνολικά. Την επόμενη σεζόν πρόσθεσε στο ενεργητικό του άλλες 10 συμμετοχές, ενώ το 1999-2000 αγωνίστηκε ως βασικός σε αρκετά μας, κλείνοντας τη σεζόν με 20 συμμετοχές, 6 κίτρινες κάρτες, 2 κόκκινες κάρτες και πετυχαίνοντας και το πρώτο του επαγγελματικό γκολ.

28 Μαΐ 2010

Black Sabbas...

Φαντάζομαι οτι θα είχατε την ευκαιρία να ακούσετε τις μαγνητοφωνημένες συνομιλίες του Σάββα Θεοδωρίδη με τον δημοσιογράφο Βαγγέλη Δουκάκο που "βγήκαν στη φόρα" εχθές. Ο μεν Βαγγέλης Δουκάκος δήλωσε : "Η δικαιοσύνη θα μιλήσει. Είναι προϊόν εγκληματικής ενέργειας. Έχουν ειπωθεί επανειλημμένως όσα λέει στη συγκεκριμένη συνέντευξη. Απορώ με κάποιους που το γράφουν και τους προκαλεί έκπληξη. Δεν έχει εκπροσώπηση ο Ολυμπιακός. Ας το βρει η δικαιοσύνη. Τι να πω, ότι δεν έχει γίνει η συνομιλία; Βέβαια, με πονηρεύουν κάποια πράγματα αλλά ας δει η δικαιοσύνη τι θα κάνει. Κάθε μέρα μιλάω εγώ μαζί του», ο δε Σάββας είπε "...με τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο έχω μιλήσει πολλές φορές ενώ έχω δώσει ουκ ολίγες συνεντεύξεις για το κανάλι όπου εργάζεται. Η πράξη αυτή είναι η πλέον παράνομη και φυσικά θα ακολουθήσω την νόμιμη οδό. Από την Δευτέρα θα προβώ σε μηνύσεις. Προσωπικά δεν γνώριζα τίποτα. Επίσης δεν έχω καμία πρόθεση να καθίσω και να ακούσω αυτά τα ηχητικά αποσπάσματα. Πάντως το... ρεζουμέ είναι πως κάποιοι δεν με ήθελαν στον Ολυμπιακό. Ορισμένοι επεδίωξαν να παραιτηθώ από την διοίκηση. Αυτό νομίζω πως είναι φανερό».

Η... δισκογραφία του Black Sabbas, όπως έχει αναρτηθεί στο YouTube :


Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του. Οτι ο Σάββας π.χ. είναι χαζός που μιλάει φόρα-παρτίδα με δημοσιογράφους στυλ Δουκάκου, οτι ο Σάββας έπεσε θύμα πλεκτάνης γιατί θέλουν να τον φάνε απ'την ΠΑΕ, οτι ο Σάββας ξεμωράθηκε, οτι ο Σάββας λειτουργεί εκδικητικά, οτι αγαπάει τον Ολυμπιακό περισσότερο απ'όλους, ο καθένας μπορεί να βγάλει ότι συμπέρασμα του "κάθεται" καλύτερα. Προσωπικά, η θέση μου είναι η εξής : Όποιος φοράει παντελόνια απ'το υπάρχον διοικητικό σχήμα, να σηκωθεί και να φύγει, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται. Είτε είναι κλητήρας, είτε πρόεδρος. ΕΞΩ όλοι - ο Ολυμπιακός δεν είναι Φουρτουνάκηδες vs Βροντάκηδων, ούτε Μακρυκωσταίοι vs Κοντογιώργηδων, ούτε η δυναστεία Κάρινγκτον εναντίον της δυναστείας Κόλμπι. Άντε γειά σας, όλοι μαζί εκεί στη διοίκηση, Κοκκαλαίοι και Θεοδωρίδηδες και λοιπές φατρίες... και καλά ξεμπερδέματα με τους "νταβατζήδες".

Υ.Γ. : Το γλέντι αρχίζει...

20 Μαΐ 2010

"Θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τι θα πάθετε"...


Το περιβόητο "κρίσιμο Δ.Σ. της ΠΑΕ" ολοκληρώθηκε σήμερα λίγο πριν τις 18.00 το απόγευμα και όσοι από εμάς περιμέναμε να δρομολογηθούν εξελίξεις από την επόμενη κιόλας ημέρα του πέρατος των playoffs, πλανηθήκαμε πλάνην οικτράν. Το Δ.Σ. τελείωσε και το ρεζουμέ ήταν... χρησμός της Πυθίας μετά από υπερβολική κατανάλωση δαφνόφυλλων. Δεν ξεκαθάρισε απολύτως τίποτα, όλα είναι ρευστά : Διοικητικά, μεταγραφικά, θέμα προπονητή, αποδεσμεύσεων, προγραμματισμού, όλα χύμα. Μετά από τη λήξη του Δ.Σ. ο υπεύθυνος επικοινωνίας της ΠΑΕ, Γιάννης Μώραλης, ενημέρωσε για την απόφαση που λήφθηκε από τη συνεδρίαση και δεν είναι άλλη από τη σύγκληση έκτακτης Γενικής Συνέλευσης στις 14 Ιουνίου με μοναδικό θέμα την εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου, ενώ προαναγγέλθηκαν νέες επαφές του Κόκκαλη με πιθανούς ενδιαφερομένους που προτίθενται να συμμετάσχουν στο μετοχικό κεφάλαιο της ΠΑΕ. Ο Γιάννης Μώραλης ρωτήθηκε και για το αν ο Σωκράτης Κόκκαλης θα είναι υποψήφιος στις εκλογές του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, για να απαντήσει αινιγματικά "δεν γνωρίζω αν θα είναι ή όχι υποψήφιος για την προεδρία. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει" και να συμπληρώσει πως "αυτό που αποφασίστηκε είναι η σύγκληση έκτακτης Γενικής Συνέλευσης στις 14 Ιουνίου και να μην δεσμευθεί το επόμενο Δ.Σ., γι’αυτό δεν πάρθηκε και καμία απόφαση σχετικά με προπονητή και παίκτες. Υπάρχουν άτομα που τρέχουν τα ζητήματα της ομάδας, αλλα όμως δεν μπορούν να υπάρξουν δεσμευτικές αποφάσεις για τη νέα διοίκηση".

Η ανακοίνωση της ΠΑΕ : "Το Διοικητικό Συμβούλιο αποφάσισε τη σύγκληση έκτακτης Γενικής Συνέλευσης την 14η Ιουνίου 2010 με μοναδικό θέμα την εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου. Εν τω μεταξύ θα υπάρξουν εκ νέου επαφές του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου και των μελών του, με ενδιαφερόμενους που προτίθενται να συμμετάσχουν στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρίας".

Προσωπικά δεν συμμερίζομαι τον πανικό που επικρατεί απ'τις πλευρές "των άκρων" : Οι μεν πολέμιοι του Κόκκαλη πανηγυρίζουν για την... ανατροπή του καθεστώτος και μέρες απαράμιλλης δόξας που έρχονται, οι δε υποστηρικτές του μιλάνε για τη... συντέλεια του κόσμου. Οι δύο πλευρές στέκονται κοντόφθαλμα ο καθένας στην δική του οπτική του θέματος και δεν στέκονται στα γεγονότα... και το μοναδικό γεγονός είναι πως πουθενά δεν ειπώθηκε οτι ο Κόκκαλης τα παρατάει ή πουλάει την ομάδα. Το μόνο που ειπώθηκε είναι πως στις 14/06/2010 θα γίνουν εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης και πως θα γίνουν νέες συζητήσεις για την είσοδο νέων μετόχων στην ομάδα. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Επομένως ούτε για διάδοχες καταστάσεις μπορούμε επί της παρούσης να μιλάμε, ούτε οτι ο Κόκκαλης συνεχίζει κανονικά με τον όποιο προγραμματισμό έχει στο μυαλό του για τη νέα σεζόν. Στο δια ταύτα, ο μοναδικός ζημιωμένος για πολλοστή φορά φέτος είναι η ομάδα, αφού το μαγαζί... κλείνει μέχρι τις 14 Ιουνίου - ημέρα που έχει οριστεί η έναρξη της προετοιμασίας της ομάδας - και καμμία απόφαση δεν πρόκειται να ληφθεί.

Εικασία / μαντεψιά - και σιγά το δύσκολο δηλαδή : Ο Κόκκαλης για πολλοστή φορά φαίνεται να λειτουργεί ρεβανσιστικά προς τον κόσμο που αποδοκίμασε την παντελή απουσία του την φετινή σεζόν και αποφάσισε να "δώσει ένα μάθημα" στους "αχάριστους", αφήνοντας να αιωρείται η φήμη της αποχώρησης του με τα δημιοσιεύματα για το "μαύρο μέλλον" του Ολυμπιακού που θα ακολουθήσουν, να συναγωνίζονται σε σπαραξικάρδιες αναφορές ακόμα και ταινία της Μάρθας Βούρτση. Την ύστατη στιγμή όμως, ο πρόεδρος θα παραμερίσει τα πάντα γιατί η αγάπη του για τον Ολυμπιακό είναι τέτοια που δεν του επιτρέπει να αφήσει την ομάδα και θα παραμείνει στο Δ.Σ. για να χτιστεί η ομάδα της επόμενης δεκαετίας. Ω του θαύματος, θα εμφανιστεί και προπονητής ξαφνικά και υποψήφιοι μέτοχοι αλλά και πλάνο για τη νέα σεζόν με μεταγραφές, αποδεσμεύσεις και τα πάντα όλα και όλοι μαζί θα ψάλλουμε το "δόξα εν υψίστοις Θεώ" στο "Bravo Proedre" remix. Και αυτό πιστεύω οτι θα γίνει τελικά καθώς ο Κόκκαλης όσο εγωιστής και ρεβανσιστής κι αν είναι, δεν παύει να είναι Ολυμπιακός και πιστεύω οτι ως τέτοιος θα φερθεί τώρα που το τέλος της θητείας του φαίνεται να πλησιάζει : Θα μείνει για μια σεζόν μέχρι να παραδώσει.

Υ.Γ. 1 : Στο ερώτημα "γιατί τόσο αργά η Γενική Συνέλευση", ειπώθηκε πως βάση νόμου δεν μπορούσε να οριστεί νωρίτερα καθώς πρέπει να παρέλθουν 20 τουλάχιστον ημέρες από την ημέρα που έγινε το Δ.Σ. στο οποίο αποφασίστηκε η Γ.Σ. Όποιος ρωτήσει "καλά, και γιατί το Δ.Σ. δεν έγινε π.χ. έναν μήνα νωρίτερα" έχει απόλυτο δίκιο να το ρωτάει, αλλά απάντηση δεν πρόκειται να πάρει. Γιατί έτσι ήθελε ο πρόεδρος.

Υ.Γ. 2 : Αν μείνει ο Κόκκαλης και κάνει όσα πρέπει, τα απαραίτητα δηλαδή, όχι υπερβολές που απαιτούν ορισμένοι, εδώ είμαστε να τον στηρίξουμε και να σταθούμε στο πλευρό του. Αν πάλι δε θέλει να μείνει, τον ευχαριστούμε, είναι ο μεγαλύτερος ως τώρα πρόεδρος που πέρασε στην ιστορία της ομάδας, αλλά ο Ολυμπιακός ποτέ δεν στάθηκε σε πρόσωπα και δεν θα σταθεί ούτε και τώρα.

Υ.Γ. 3 : Οι διάφοροι Ολυμπιακάρες επιχειρηματίες που φέρονται να επιθυμούν διακαώς να μπουν στην ΠΑΕ θα πρέπει να αναλάβουν και αυτοί τις ευθύνες τους. Αν γουστάρουν να βγουν μπροστά, να κάνουν τις προτάσεις τους ωραία και καλά και αν ο Κόκκαλης τους ρίξει πόρτα θα έχει να απολογηθεί στον κόσμο. Αν πάλι δεν το κάνουν, τελειώνει το παραμύθι με τους μνηστήρες και ψάχνουμε εναλλακτικές λύσεις.

Y.Γ. 4 : Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΑΕ τέθηκε και το ζήτημα του νέου προπονητή της ομάδας. Όταν αναφέρθηκε το όνομα του Ερνέστο Βαλβέρδε, αυτού ντε, που μας έλεγαν οτι σχεδόν παρακαλάει για να τον πάρουμε, ο Κόκκαλης φέρεται να είπε : "Δύο φορές προσπάθησα να έρθω σε επαφή μαζί του και αυτός το τρέναρε", τελειώνοντας τον ουσιαστικά από την λίστα με τους υποψήφιους. Α πα πα πα, ντροπή του του παλιοΙσπανού, σα δεν ντρέπεται, να κοροϊδεύει... ενώ όλοι μας είχαμε πιστέψει οτι είναι "σιγουράκι"...

Υ.Γ. 5 : Συμπερασματικά : Είναι ανώφελο να γίνεται συζήτηση για το πόσο μεγάλος πρόεδρος ήταν ο Κόκκαλης ή πόσο μας κατέστρεψε απ'τη στιγμή που επί της παρούσης κανένας Κόκκαλης δεν παραιτήθηκε από την προεδρία. Όταν πεί "φεύγω" και όντως αποχωρήσει τότε θα μπορεί να γίνει ένας ωραίος και αναλυτικός απολογισμός των πεπραγμένων 17 χρόνων. Μέχρι τότε; Πάμε για άλλο ένα καλοκαίρι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα...

18 Φεβ 2010

O αντιΟλυμπιακός...


Ο αντιΟλυμπιακός ζεί ανάμεσα μας. Είναι αυτός που η μόνη διέξοδος στη μίζερη καθημερινότητα του είναι να φορτώνει τις απανωτές καρπαζιές που τρώει στη ζωή του στον Ολυμπιακό. Είναι δίπλα μας, είναι στο συγγενικό μας κύκλο, είναι συνάδελφος μας, είναι συμμαθητής μας. Είναι ο συμμαθητής που τα άλλα παιδάκια έπαιζαν "φατούρο" στο σβέρκο του. Είναι ο συνάδελφος που μια ευτυχισμένη ημέρα του εξαρτάται απ'το αν έχασε ή αν κέρδισε ο Ολυμπιακός : Κέρδισε; Μαύρες πλερέζες, μουρμούρα και αναθέματα για τους διαιτητές, την ΕΠΟ, τη Superleague, το κράτος (του Κόκκαλη). Έχασε; Ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, ο άνθρωπος βρήκε ασχολία μέχρι την επόμενη εβδομάδα για να γεμίσει τον χρόνο που όλοι οι υπόλοιποι αδιαφορούν για την ύπαρξη του. Είναι ο μονίμως μουρτζούφλης συγγενής που ξεκινάει τη συζήτηση επιτιθέμενος για τις αδικίες, τις διαιτησίες και τις κλοπές και το γυρίζει στο Τσάμικο και το Καλαματιανό όταν πάρει τις απαντήσεις που του αρμόζουν. Το ειρωνικό ύφος τότε αντικαθίσταται από το περίλυπο ύφος του "συνανθρώπου", που λέει όλο ενδιαφέρον "έμαθες τι έπαθε η θεία Παγώνα" και κουνάει το κεφάλι αναπαράγοντας ατάκες όπως το "τι είναι ο άνθρωπος", από τον αξέχαστο "Αντωνάκη" του παλαιού Ελληνικού κινηματογράφου.
 
Ο αντιΟλυμπιακός είναι αυτός που όπως είχε πεί ο Γιάννης Ιωαννίδης κάποτε "τρώει ξύλο στο σπίτι απ'τη γυναίκα του και έρχεται στο γήπεδο για να δείξει οτι φοράει παντελόνια". Είναι ο κάθε πονεμένος που προτιμά τη βολική λύση του να κατηγορεί τους άλλους παρά να κοιτάξει τα του οίκου του και πως να τα βελτιώσει. Είναι αυτός που ο αθλητισμός είναι μια μικρογραφία της καθημερινότητας του : Είναι αυτός που κατηγορεί "το σύστημα που τον έχει εγκλωβίσει σε μια δουλειά που δε γουστάρει να κάνει και δε τον πληρώνει καλά" τη στιγμή που είτε δεν έχει τα εφόδια να κάνει κάτι καλύτερο, είτε δεν έχει κάνει καν τον κόπο να... ψάξει για άλλη δουλειά. Ο αναθεματισμός του συστήματος είναι πιο εύκολος : Έτσι και στον αθλητισμό. Αναθεματίζοντας τον Ολυμπιακό δίδεται άφεση αμαρτιών στον συρφετό των "παικταράδων" που ήρθαν να αλλάξουν τις ισορροπίες, μόνο που τις άλλαξαν τόσο δραματικά που η βάρκα μπατάρισε. Θέλει κότσια να στραφεί ο οπαδός ενάντια στην ίδια του την ομάδα και να πεί "ρε κακομοίρηδες, ο άλλος έχει φέρει τα πυρηνικά όπλα και εσείς πολεμάτε με τα φυσοκάλαμα και τις σφεντόνες;". Είναι πιο εύκολο να κατηγορείς τον Τζιοβάνι για περιπατητή, τον Ριβάλντο για συνταξιούχο, τον Λούα Λούα για πρώην ποδοσφαιριστή παρά να σκεφτείς και να πείς "που πάω ρε να κοντράρω τους άλλους με τον Άλβιν Τσέκολι, με τον Βαγγέλη τον Κουτσουρέ και με τον Γιώτη τον Εγκωμίτη;".

Ο αντιΟλυμπιακός είναι αυτός που έχει πάντοτε μια καλή δικαιολογία που επεξηγεί γιατί "δεν ήταν, αλλά έγινε" αντιΟλυμπιακός. Όλοι επικαλούνται οτι "δεν αντέχουν την αδικία γιατί πάνω απ'όλα τους αρέσει το ποδόσφαιρο, τα οπαδικά έπονται". Όλοι έχουν μια ιστορία για το πως ο Ολυμπιακός "χάλασε" το ποδόσφαιρο. Ο ΠΑΟΚτζής έχει να λέει για την... αρπαγή του Κούδα (λεπτομέρεια το οτι ήρθε μόνος του). Ο βάζελος και ο ΑΕΚτζής επικαλούνται την "παράγκα", στην οποία χρεώνουν την αποτυχία τους να κατακτήσουν τον τίτλο. Παπαριές καμαρωτές : Δεν είδαμε κανέναν βάζελο να διαμαρτύρεται την εποχή του Μαντζεβελάκη ή του Βαρδινογιάννη ή φέτος (ως τώρα βέβαια), δεν είδαμε κανέναν ΑΕΚτζή να μιλάει για την αδικία την εποχή του Μπάρλου ή την εποχή των Μελισσανίδη-Καρρά, δεν είδαμε κανένα ΠΑΟΚι να διαμαρτύρεται το 1985 που περπάτησαν και οι παράλυτοι για να πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα. Ο καθένας κοιτάζει τον μικρόκοσμο του, ο καθένας έχει την εύκολη λύση, να τα ρίξει στον Ολυμπιακό και να κοιμούνται όλοι μαζί τον ύπνο του δικαίου, βέβαιοι πως "κάνουν το καλύτερο δυνατό, αλλά το κατεστημένο τους εμποδίζει".

Ο οπαδός του Παναθηναϊκού δεν θα μπορούσε παρά να είναι αντιΟλυμπιακός επειδή... έτσι πρέπει να είναι. Τις παλιές εποχές, τις δύο ομάδες χώριζε το κοινωνικό χάσμα, φτωχοί εναντίον πλούσιων, κουρελήδες εναντίον σιδερωμένων, εργάτες εναντίον αστών. Οι εποχές άλλαξαν, οι κοινωνικές ισορροπίες επίσης. Ο νέος Παναθηναϊκός οπαδός έγινε αντιΟλυμπιακός καθώς όντας καλομαθημένος από τις εποχές του Μαντζεβελάκη και του Βαρδινογιάννη δε μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα οτι δεν υπάρχουν πλέον Τριβέλλες να χτυπάνε προσοχή στο τηλέφωνο και να τρέμουν σύγκορμοι στο άκουσμα της φωνής του "Θαλή από το Ρέθυμνο". Δε μπορούν να δεχτούν οτι η εποχή του καπετάνιου που έκανε "ντου" στις φυσούνες με το περίστροφο ανα χείρας έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Δεν μπορούν να δεχτούν οτι ο Ολυμπιακός όχι μόνο βγήκε από τον βάλτο που τεχνηέντως τον είχαν ρίξει, όχι μόνο δεν διαλύθηκε, αλλά αντιθέτως βγήκε, γιγαντώθηκε και τους έχει μουρλάνει στο γάζωμα εδώ και σχεδόν μια δεκαπενταετία.

Ο οπαδός της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ δεν θα μπορούσε παρά να είναι μίζερος και κλαψιάρης, αφού είναι η φύση του. Πάντα στον οπαδό της δικέφαλης κότας, Νότου και Βορρά, φταίνε οι άλλοι. Δεν μπόρεσε να πάρει πρωτάθλημα; Οι άλλοι φταίνε. Τι κι αν ο ένας έπαιζε με αστέρι τον Σέμπουε και ο άλλος με τον Κουλακιώτη και τον Βελλή; Φταίει το κατεστημένο, η διαιτησία, η παράγκα, η ΕΠΟ, ο Κόκκαλης, ο Ολυμπιακός. Ο οπαδός του ΠΑΟΚ είναι τόσο τυφλωμένος απ'την αμπαλοσύνη του που θεωρεί πως με το να κερδίσει τον Ολυμπιακό μια φορά κάθε 5 χρόνια αποτελεί αιτία του να μαζευτεί στο αεροδρόμιο να υποδεχτεί την ομάδα, τη στιγμή που ο αντίστοιχος γαύρος οπαδός μετά από μια νίκη επί του ΠΑΟΚ θα ξύσει τα αχαμνά του, θα πεί μειδιώντας "που πάτε ρε ΠΑΟΚια" και θα βγεί για καφέ ή για σινεμά. Ο οπαδός του ΠΑΟΚ είναι τόσο εθισμένος στο κουτόχορτο που αν ρωτήσεις δέκα διαφορετικούς ΠΑΟΚτζήδες να σου πουν γιατί μισούν τον Ολυμπιακό, θα σου πουν δέκα διαφορετικές εκδοχές. Είναι ζήτημα αν θα βρείς έναν να σου πεί "μας αδίκησαν αλλά κι εμείς κάνουμε χοντρές μαλακίες κάθε καλοκαίρι". Πέρυσι και φέτος είχαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν κάτι πραγματικά καλό στη μίζερη ιστορία τους. Πέρυσι προτίμησαν να δώσουν επιδεικτικά κώλο για να κάνουν κακό στον Ολυμπιακό και έμειναν με το πουλί στο χέρι εν τέλει, πράγμα που ενδεχομένως να γίνει και φέτος.

Όσο για τον οπαδό της ΑΕΚ, αυτός είναι ο ορισμός του κωλοτούμπα... Οι ΑΕΚτζήδες δηλώνουν σήμερα "φιλοΠαναθηναϊκοί" και "φανατικοί αντιΟλυμπιακοί". Ναι, είναι οι ίδιοι ΑΕΚτζήδες που στις αρχές της δεκαετίας του '80 τραγουδούσαν στο ΑΕΚ-ΠΑΟ "Θρύλος - ΑΕΚ ενωμένοι, όλοι οι άλλοι γαμημένοι" και στις αρχές της δεκαετίας του '90 το επαναλάμβαναν λέγοντας "Γαύροι, αδέλφια, μαζί θα το γιορτάσουμε στη Νέα Φιλαδέλφεια". Ιστορική αναφορά νομίζω δεν χρειάζεται, τα έχουμε άλλωστε ξαναπεί. Ο ίδιος ΑΕΚτζής οπαδός λοιπόν που έκανε αβαβά τα σβησμένα φώτα, τα δακρυγόνα, τις βουτιές των παικταράδων της αρμάδας του Μπάγεβιτς, την εποχή του "μεγάλου Λουκά Μπάρλου" και τις μπούκες του "Τίγρη" στις φυσούνες, είναι ο ίδιος ΑΕΚτζής που τολμάει να μιλάει για το καλό του ποδοσφαίρου.

Κάθε ομάδα έχει τις εποχές που είναι στα πάνω της ή στα κάτω της : Ο Ολυμπιακός πέρασε τα "πέτρινα χρόνια". Ο Παναθηναϊκός σώθηκε χάρη στον Ολυμπιακό από τον υποβιβασμό. ΑΕΚ και ΠΑΟΚ χρωστούσαν της Μιχαλούς και παρ'όλα αυτά με κρατικές παρεμβάσεις είναι εδώ, έχοντας μάλιστα δημιουργήσει νέα χρέη. No problem, όλο και κάποιος βουλευτής / υπουργός θα βρεθεί να τα σβήσει. Το θέμα είναι πως αντιδρά κάθε ομάδα στα "κάτω" της : Ο Ολυμπιακός οργανώθηκε, βρήκε διοικητική ισορροπία, σταμάτησε να εντοπίζει το πρόβλημα μόνο στην διαιτησία και τους θεσμούς και ενίσχυσε σε όλα τα πόστα την ομάδα με αποτέλεσμα να ξεκινήσει το 1996 η δυναστεία της ερυθρόλευκης αυτοκρατορίας. Ο Παναθηναϊκός αφού έφαγε χρόνια ολόκληρα κατηγορώντας τους διαιτητές και τους θεσμούς, για πρώτη φορά φέτος έκανε κάποιες επενδύσεις που έδειξαν εν μέρει πως πρέπει να κινηθεί - αγωνιστικά μιλώντας πάντα, το κομμάτι βάζελος και παρασκήνιο είναι άλλο τεράστιο κεφάλαιο. Ο ΠΑΟΚ έχει για πρώτη φορά την ευκαιρία να διεκδικήσει τον τίτλο του πρωταθλητή μετά από 25 ολόκληρα χρόνια και προτιμάει λέει να τερματίσει 2ος για να παίξει με τον... Ολυμπιακό στα play offs (όπου αν χάσει, φυσικά θα φταίει η διαιτησία). Η δε ΑΕΚ προσπαθεί με πορδές να βάψει αυγά και απ'το 1994 που κατέκτησε το τελευταίο της πρωτάθλημα, κάθε καλοκαίρι επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Μία φορά μόνο έφτασε κοντά στον τίτλο, πέρυσι και η συνέχεια αντί να είναι ανάλογη, με επενδύσεις σε παίκτες, άρχισαν οι διοικητικές παλινωδίες και τα αναθέματα στους άλλους.

Ο αντιΟλυμπιακός πάνω απ'όλα υποστηρίζει οτι ο οπαδός του Ολυμπιακού δεν ξέρει μπάλα, αφήνοντας σαφέστατα να εννοηθεί οτι εκείνος και οι όμοιοι του "το κατέχουν" το άθλημα. Είναι αυτός που κάνει εμβριθείς αναλύσεις προσπαθώντας να αποδείξει οτι ο Ολυμπιακός ευνοήθηκε σε όλες τις φάσεις ενός παιχνιδιού, τη στιγμή που η δική του ομάδα αδικήθηκε κατάφωρα στον δικό της αγώνα, ακόμη και αν έπαιζε με τον Αστέρα Μαγούλας. "Φταίνε τα κέντρα εξουσίας". Αγαπάμε όμως τον αντιΟλυμπιακό γιατί πάνω απ'όλα μας κάνει να γελάμε. Ειδικά αν αυτός βγαίνει και στα ραδιόφωνα να πεί τον πόνο του ή - ακόμα καλύτερα - αν είναι ΑΡΔ.

Ο αντιΟλυμπιακός είναι αυτός που έχει στηρίξει την ανυπαρξία του στο αξίωμα "αφού ο Ολυμπιακός αποτυγχάνει στην Ευρώπη, τότε ότι επιτυγχάνει στην Ελλάδα είναι κάλπικο". Είναι αυτός που βαφτίζει "μεγάλη Ευρωπαϊκή πορεία" μια... τσάρκα της ομάδας του μέχρι τους 16 κάποιας Ευρωπαϊκής διοργάνωσης, τη στιγμή που όταν το επιτυγχάνει ο Ολυμπιακός μας εφιστούν "φιλικά" την προσοχή οτι μια πορεία στους 16 δεν είναι και τίποτε σπουδαίο, άλλωστε η ιστορία γράφει μόνο αυτούς που κατακτούν το τρόπαιο.

Ο αντιΟλυμπιακός είναι αυτός που υποστηρίζει πως τα 12/13 πρωταθλήματα δεν είναι τίποτα και καταλήγει περιχαρής την επιχειρηματολογία της πλάκας λέγοντας πως η τιμωρία του Ολυμπιακού είναι να μη χειροκροτούν οι αντίπαλοι τα πρωταθλήματα που παίρνει. Δε μας νοιάζει ρε 'σεις, δε θέλουμε το χειροκρότημα σας ούτε την αναγνώριση σας. Μας έχει αναγνωρίσει χρόνια τώρα η οπίσθια οπή σας, η οποία από τις συνεχείς παραβιάσεις έχει αποκτήσει διάμετρο σπηλαίου. Εμείς θέλουμε να σας βλέπουμε πάντα έτσι μίζερους, κατσουφιασμένους, να ψάχνετε να βρείτε γελοίες δικαιολογίες, να νιώθετε "δικαιωμένοι" που μας τα είπατε ένα χεράκι και την κατάληξη να είναι η συνηθισμένη : Εμείς πρωταθλητές και εσείς οι μαλάκες που θα μας ψυχαγωγούν για το καλοκαιρινό break μέχρι να αρχίσει η νέα αγωνιστική περίοδος...