24 Μαΐ 2011

AE6... Μια ζωή μιζέρια


Με μια συγκινητική μέχρι δακρύων (από τα γέλια) ανακοίνωση η επιτροπή οπαδών του Παναθηναϊκού που διοικεί την ΠΑΕ ΑΕΚ, προέβη σε ένσταση κατά της εγκυρότητος του αγώνα με τον Ολυμπιακό Βόλου, προσδοκώντας να κερδίσει τον αγώνα στα χαρτιά με 3-0 και να παραμείνει ζωντανή στην προσπάθεια κατάληψης της 2ης θέσης των playoffs. Μιας και τα δικέφαλα κιτρινόμαυρα κατσαριδάκια μας έπιασαν πάλι στο στόμα τους που ακόμα μπουκωμένο είναι από την πρόσφατη εξάρα, ας δούμε την ανακοίνωση... και ας γελάσουμε.

"Σήμερα η ΠΑΕ ΑΕΚ κατέθεσε ένσταση αναφορικά με το κύρος της αναμέτρησης του εκτός έδρας αγώνα της ομάδας μας με τον Ολυμπιακό Βόλου. Η ένσταση αυτή κατατέθηκε ως ελάχιστη ηθική υποχρέωση, τόσο προς τον φίλαθλο κόσμο της ΑΕΚ, όσο και προς όλο το φίλαθλο κόσμο της Ελλάδας, που δεν δέχεται να συμπορεύεται με αυτούς που κάνουν λάβαρο παραβατικές και προκλητικές συμπεριφορές. Η ΠΑΕ ΑΕΚ και ο κόσμος της, φέτος, έχουν αποδείξει ότι είναι οι μόνοι που αντιστέκονται απέναντι σε διοργανώτριες αρχές και όργανα που με τις αποφάσεις τους εθελοτυφλούν και «νομιμοποιούν» την παρανομία, αφήνοντας ατιμώρητους ή και καμία φορά επιβραβεύοντας τους αυτουργούς της".

Έτσι ακριβώς : H ΠΑΕ ΑΕΚ και ο κόσμος της αντιστέκεται στην παρανομία και σε αυτούς που κάνουν λάβαρο παραβατικές συμπεριφορές. Όπως οι τσαμπουκάδες - εκ του ασφαλούς φυσικά, γιατί στον αγώνα του Καραϊσκάκη ενδεχομένως να μην τόλμησε να ανοίξει ούτε την τηλεόραση του - του Αδαμίδη στο ΟΑΚΑ στο μεταξύ μας παιχνίδι, ή το έξοχο δείγμα αντίστασης που έδειξε ο περήφανος λαός της ΑΕΚ στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας με τον Ατρόμητο. Η μπούκα πριν λήξει το ματς ήταν αντίσταση, λύθηκε η απορία όλων. Συνεχίζουμε...

"Τα «παπαγαλάκια» και όσοι δεν θέλουν την ΑΕΚ να πρωταγωνιστεί, αλλά να κρατάει ρόλο κομπάρσου, θα βαλθούν πάλι να διαστρεβλώσουν καταστάσεις και να μπουν σε συγκρίσεις με το «χάρτινο» πρωτάθλημα του 2008 και την ηθική που πρέπει να τηρείται".

Αυτό το "όσοι δεν θέλουν την ΑΕΚ να πρωταγωνιστεί" είναι όλα τα λεφτά. Μα... Η ΑΕΚ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. Ήταν η Μάρθα Βούρτση σε μια ταινία που πρωταγωνιστούσε ο Ξανθόπουλος, ήταν η Ρίκα Διαλυνά σε μια ταινία με τον Κωνσταντάρα, είναι μια ταινία του Καπουτζίδη απέναντι σε μια υπερπαραγωγή του Σπίλμπεργκ. Αυτό ήταν, αυτό είναι και αυτό θα είναι η ΑΕΚ και όσο παραμυθιάζονται με τα περί... πρωταγωνίστριας, μόνο καλό σε εμάς και κακό στον εαυτό τους κάνουν.

Παρακάτω... Ένσταση για την είσοδο παράγοντα στον αγωνιστικό χώρο ομολογουμένως είναι κάτι που μόνο η αναθρεμμένη μέσα στη μιζέρια και την κακομοιριά ΑΕΚ θα μπορούσε να σκαρφιστεί, επικαλούμενη μια ηθική ξεχειλωμένη στα δικά της μέτρα και σταθμά παίζοντας το γνωστό χαρτί της θυματοποίησης της. Συμφωνούμε 100% πως δεν μπορεί να εξισωθεί η ένσταση του Ολυμπιακού το 2008 με αυτή της ΑΕΚ σήμερα : Ο Ολυμπιακός την κατέθεση για αντικανονική συμμετοχή ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε κανονικά στον αγώνα ενώ δεν είχε δικαίωμα - άρα και είχε ΑΜΕΣΗ συμμετοχή στη διαμόρφωση του αποτελέσματος - ενώ η ΑΕΚ καταθέτει ένσταση επειδή ο Μπέος κοπάναγε την πόρτα των αποδυτηρίων. Αλλά είπαμε : Η ηθική πάνω απ'όλα. Πάμε ακόμα παρακάτω...

"ΟΧΙ κύριοι. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη. Οι αξίες που πρεσβεύει η ΑΕΚ και η ιστορία της δεν διαβάλλονται, όταν κινείται κατά των παραβατών και των «βιαστών» του ποδοσφαίρου. Οι αξίες και η ηθική αμαυρώνονται με τη συγκάλυψη και την ατιμωρησία".

Να αγιάσει το στόμα σας. Οι αξίες που πρεσβεύει η ΑΕΚ δεν διαβάλλονται. Ποιός ξεχνάει τις δίκαιες μπούκες του Μελισσανίδη στα αποδυτήρια των διαιτητών; Τον ξυλοδαρμό του Μπάκα; Τα δακρυγόνα στη Φιλαδέλφεια; Τα σβησμένα φώτα; Τη μπούκα των οπαδών στον τελικό του κυπέλλου; Την κατάσταση που επικρατούσε όταν πήγαινε ο Ολυμπιακός με τον Μπάγεβιτς στον πάγκο στη Φιλαδέλφεια; Τα "πρόδωσες τη γυναίκα σου για τη Στανίση"; Τις πιστολιές στο Members Club; Το "πέστε κάτω"; Την... ομορφιά του ποδοσφαίρου; Η ΑΕΚ διδάσκει αξίες και η ιστορία της είναι γεμάτη από τέτοιες. Πάμε παρακάτω...

"Η ένσταση μας γίνεται σήμερα, έχοντας την 3η θέση στα play-off, έχοντας ακόμα μία αγωνιστική που όλα τα αποτελέσματα είναι ανοικτά για όλες τις ομάδες και βεβαίως χωρίς να αγνοείται από κανέναν ότι η πρώτη θέση στα play-off, δεν οδηγεί σε ομίλους του Champions League, αλλά σε δύο προκριματικούς αγώνες, χωρίς την εξασφάλιση πρόκρισης ή οικονομικής ενίσχυσης".

Όλως τυχαίως, η ένσταση της ΑΕΚ γίνεται μια αγωνιστική πριν την λήξη των playoffs και είναι το τελευταίο της χαρτί στην προσπάθεια διεκδίκησης της 2ης θέσης που θα οδηγήσει στην προκριματική φάση του Champions League και θα αποτελέσει μια ελπίδα εισόδου στους ομίλους, άρα και έσοδα για την ΠΑΕ που πνέει τα λοίσθια και οργανώνει έρανο... πόρτα πόρτα για τη σωτηρία της. Και επειδή επιδεικνύουν το "δεν έχει κριθεί τίποτα ακόμη", να θυμήσουμε στους έχοντες αδύνατη μνήμη, οτι η ένσταση του Ολυμπιακού για την υπόθεση Βάλνερ κατατέθηκε στις 05/02/2008 με το πρωτάθλημα να βρίσκεται στην 19η αγωνιστική, ήτοι να υπολείπονται ακόμη 11 ολόκληρες αγωνιστικές. Προφανώς τότε... όλα είχαν κριθεί, ε; Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.

"Σήμερα για άλλη μία φορά, η ΠΑΕ ΑΕΚ καταγγέλλει τα αυτονόητα, ανεξαρτήτως της τελικής έκβασης των αγωνιστικών αποτελεσμάτων αλλά και της απόφασης των αθλητικών δικαιοδοτικών αρχών, που πιστεύουμε ότι μετά από την 5ετή παρουσία τους στη Super League, πρέπει να διαπνέονται και αυτοί από πνεύμα κάθαρσης και εξυγίανσης του χώρου. Το ποδόσφαιρο πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει. Το οφείλουμε στην ιστορία μας, στα παιδιά μας και στον αυτοσεβασμό του καθένα μας ξεχωριστά".

Αυτό με την ιστορία τα παιδιά και τον αυτοσεβασμό στο τέλος μου θυμίζει διάλογο δημοσιογράφων σε τηλε-παράθυρα, όταν παίρνουν το σοβαρό τους ύφος και αγωνιούν για το μέλλον της χώρας. Στο δια ταύτα - και εδώ είναι το ζουμί - η ΑΕΚ καταθέτει ένσταση για να πάρει τα τρία ποντάκια, να μείνει ζωντανή στο κυνήγι της 2ης θέσης και στο όνειρο των χρημάτων του Champions League.  Ούτε για τις χαμένες πατρίδες, ούτε για την περηφάνεια του Έλληνα οπαδού ούτε τίποτα. Απλά υπάρχει μια διαφορά στο "φοράμε παντελόνια" όπως το εννοούν αυτοί.

Κλείνοντας θα πω οτι η ΑΕΚ φέτος παίρνει αυτό που της αξίζει. Χρειάστηκε δύο φορές τη βοήθεια των "χαρτιών" για να διασώσει το τομάρι της σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο, ενώ ακόμη και τα τέσσερα δαχτυλάκια του Ριβάλντο και του Ζούλιο Σέζαρ τους επεστράφησαν και μάλιστα με τόκο. Οι ομάδες τους σε όλα τα αθλήματα βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού οικονομικά και αγωνιστικά και αυτό που απομένει είναι να κερδίσει την ένσταση, να χάσει απ'τον βάζελο και να κερδίσει ο ΠΑΟΚ τον Βόλο. Αποτέλεσμα; Ο βάζελος 2ος, ο ΠΑΟΚ 3ος, η ΑΕΚ 4η και τελικά και ο Βόλος βγαίνει στο Europa League.  Το ενδιαφέρον που θα προκύψει απ'αυτή την εξέλιξη θα είναι η βεντέτα που κυοφορείται με τον ΠΑΟΚ : Οι οπαδοί της άλλης δικέφαλης κότας δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι τις κινήσεις της ΑΕΚ από τον μεταξύ τους αγώνα και μετά και αυτό είναι κάτι που βάζει τέρμα στην φιλοξενία που είχε η ΑΕΚ με οικοδεσπότη τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Τα "καλύτερα" έρχονται για τη μάνα ΑΕΚ και εμείς το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε είναι ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ.

20 Μαΐ 2011

Μαθία και διαρκείας...



Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι σχόλιο από το site του "Πρωταθλητή" και κάνει αναφορά στις πρώτες εντυπώσεις που αφήνει ο Εδουάρδο Μαθία ως τεχνικός διευθυντής της ΠΑΕ :

"ΥΓ. 1: Έχουν πάθει πλάκα όλοι οι μάνατζερ με τον Εντουάρντο Μαθία. Με όσους έχει κάνει ραντεβού ώς τώρα ο νέος τεχνικός διευθυντής του Ολυμπιακού για να του προτείνουν παίκτες, με το που ακούει ένα όνομα, αμέσως ανοίγει το λαπ τοπ στην αντίστοιχη σελίδα και αυτομάτως γνωρίζει τα πάντα! Άρα το ξεσκαρτάρισμα γίνεται άμεσα και με απόλυτα περιορισμένο ρίσκο…

ΥΓ. 2: Ανάλογη… ζημιά, ωστόσο, έχουν πάθει και στη διοίκηση του συλλόγου, καθώς παίκτες δεν προτείνονται μόνο στον Μαθία, αλλά και σε υψηλόβαθμα στελέχη. Κάθε φορά, λοιπόν, που ενημερώνουν τον τεχνικό διευθυντή, ο οποίος μέσα στις πολλές αρμοδιότητές του συγκεντρώνει και όλους τους υποψήφιους, ξέρει ανά πάσα στιγμή, με το άκουσμα και μόνο του ονόματος, αν «αξίζει» ή όχι.


ΥΓ. 3: Με λίγα λόγια, η παρουσία του Μαθία επιβεβαιώνει περίτρανα το γνωστό σλόγκαν δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο".


Η τεχνολογία στην υπηρεσία της ΠΑΕ... Με όλο τον σεβασμό : Σε μια ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρεία και δη με το μέγεθος του Ολυμπιακού, έχουν πάθει πλάκα με τον τεχνικό διευθυντή, επειδή ξέρει να ψάχνει στο google, στο youtube και στο transfermarkt; Κάτι που κάνουν όλες οι ομάδες ανεξαρτήτως κατηγοριών εδώ και χρόνια παγκοσμίως; Μέχρι και η Ebbsfleet που παίζει ο Γιαννούλης Φακίνος, διοικείται διαδικτυακά ! Και φέρονται μάλιστα και τόσο ενθουσιασμένοι μαζί του, που σπεύδουν να τον συμβουλευτούν τα υψηλόβαθμα στελέχη, μιας και λόγω των πληροφοριών που συγκεντρώνει από το internet γνωρίζει με το άκουσμα και μόνο του ονόματος αν αξίζει ή όχι; Ας μας απαντήσει ο Εδουάρδο Μαθία λοιπόν κάποιες ερωτήσεις στα πεταχτά...

* Είναι καλύτερος ο Ινσούα που τρώγονται να τον φέρουν στον Ολυμπιακό από τον Ραούλ Μπράβο; Το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο, καθώς ο Αργεντινός της Λίβερπουλ φέρεται να αξιώνει ένα ποσό κοντά στο 1.3 εκ. ευρώ ετησίως. Ας πούμε οτι ορθώς αποχωρεί ο Ραούλ Μπράβο καθώς οι αποδοχές που ζητάει δεν ταιριάζουν με αυτά που μπορεί να προσφέρει. Βάσει ποιάς λογικής θα τον αντικαταστήσουμε με έναν ποδοσφαιριστή υποδεέστερο, προσφέροντας του τα ίδια χρήματα;

* Το κριτήριο για το αν αξίζει κάποιος ποδοσφαιριστής ή όχι, ποιό είναι; Καλά λόγια στο wikipedia, καλή τιμή στο transfermark και κανένα video-αφιέρωμα στο youtube; Είναι σαν να λέμε οτι γράφει κάποιος αφιέρωμα με καλά λόγια στον Μπόρχα, ανεβάζει και ένα βιντεάκι με όλα του τα γκολ στον Ολυμπιακό, κοτσάρει και ένα image της δήλωσης Αλέφαντου οτι "ο Μπόρχα θα ξεκωλιάσει τα αντίπαλα σέντρε μπακ", το τσακώνει ο αντίστοιχος Άγγλος - Γάλλος - Πορτογάλος Μαθία και όταν τον ρωτήσουν τι εστί Μπόρχα να λέει "πρόεδρε τεφαρίκι, πάρτον όσο όσο".

* Το laptop του Μαθία, στα αποτελέσματα αναζήτησης φέρνει μόνο Ισπανούς ή Ισπανόφωνους;

Πάντως το γεγονός είναι οτι στην ΠΑΕ εκσυγχρονιζόμαστε. Μετά το gaming και το scouting μέσω Football Manager, ανακαλύψαμε και τον μαγικό κόσμο του Internet. Ο Ντουντού και το twitter του έκαναν την αρχή, αλλά ο Μαθία θα μας εκσυγχρονίσει : Θα πάρει όλα τα Fax και τα χαρτιά με τα στατιστικά, θα τα περάσει από το Abbyy Fine Reader και θα τα μετατρέψει σε ηλεκτρονική μορφή, καταχωρώντας τα στο laptop του. Σε λίγο καιρό, θα υπάρχουν τα πάντα καταχωρημένα σε μια βάση δεδομένων. Και όταν ο Μαθία αποχωρήσει για άλλες πολιτείες, ενδεχομένως να μην έχει κάνει καμμιά μεταγραφή α-λα Τουρέ ή α-λα Μιραλάς, αλλά σίγουρα θα έχει αφήσει πίσω του Web Designers και έναν-δυό καλούς DBA.

Να σοβαρευτούμε : Ας στρωθούν στη δουλειά στην ΠΑΕ. Οι ανάγκες της ομάδας είναι γνωστές από καιρό. Μέχρι τώρα ακούμε ονόματα μόνο και η αλήθεια είναι οτι τα ονόματα που ακούμε προκαλούν περισσότερο ανησυχία παρά την ανάγκη, την προσμονή του "κάτι καλό μπορεί να είναι". Οι εποχές των Καρεμπέδων, των Τζιοβάνηδων και των Ριβάλντων φεύγουν και πίσω δεν θα γυρίσουν, αλλά από τον Καρεμπέ στον Ουρτάδο και από τον Νικοπολίδη στον Καλαταγιούδ υπάρχουν ενδιάμεσοι σταθμοί. Ας φροντίσουν να τους εντοπίσουν οι αρμόδιοι και ας χρησιμοποιήσουν ότι θέλουν. Είτε το laptop του Μαθία, είτε τον Deep Blue είτε το SkyNet από τον "Εξολοθρευτή".

Διαρκείας - γιατί ακριβά πάλι;
Παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, οι τιμές των εισιτηρίων διαρκείας παρέμειναν στα ίδια επίπεδα με πέρυσι. Επειδή την ιστορία την έχουμε ακούσει ξανά και την ακούμε χρόνια ολόκληρα, το επιχείρημα "δεν έχει τα ίδια έσοδα ο Ολυμπιακός με τις ομάδες του εξωτερικού ούτε από franchising, ούτε από τηλεοπτικά, ούτε από χορηγίες", το επιχείρημα αυτό έχει καταρρεύσει. - για την ακρίβεια θα έλεγα οτι αγγίζει τα όρια της μπαρουφολογίας. Επειδή δηλαδή η Μάντσεστερ ή η Μπαρτσελόνα ή η Ρεάλ ή η Μπάγερν ή η Λιόν ή... ή... ή όποιος θέλετε έχει τεράστια έσοδα από όλες τις μεριές, έχει καλές τιμές στα διαρκείας; Όχι φυσικά, τα διαρκείας είναι ακριβά μεν αλλά 1) το προϊόν που εμπορεύεται η Premiership φερ'ειπείν είναι απ'τα καλύτερα του κόσμου, 2) Ακόμη και οι μικρομεσαίες ομάδες της Αγγλίας έχουν ποδοσφαιριστές που θα έπαιζαν με κλειστά μάτια σε μια εκ των "μεγάλων" της Ελλάδας , 3) οι κουτοπόνηροι παράγοντες είναι είδος εν ανεπαρκεία στην μεγάλη κατηγορία και 4) δεν υπάρχει αγώνας που να κόβονται... 500 εισιτήρια, ακόμη και όταν παίζει η Ντάγκενχαμ με την Μπρόμλεϊ. 

Κάντε την αντιπαραβολή με το Ελληνικό πρωτάθλημα και βγάλτε τα συμπεράσματα σας... Δε μπορεί να έρχονται σαν αντεπιχείρημα τα πρωταθλήματα του εξωτερικού όταν μιλάμε για το Ελληνικό πρωτάθλημα. Δε μπορεί να έχει 1000 ευρώ μια σειρά συναυλιών με Iron Maiden, Judas Priest, Black Sabbath και να ακολουθούν σαν support μικρότερες μεν, αλλά δυνατές και διάσημες μπάντες και να κοστολογείται 800 ευρώ μια σειρά συναυλιών με Μητροπάνο, Βίσση, Στανίση και να ακολουθούν σαν support η Τζούλια Αλεξανδράτου, η Σάσα Μπάστα και η Στέλλα Μπεζαντάκου. Γιατί ναι μεν ο Μητροπάνος είναι το μεγάλο όνομα που πάντα θα τραβάει τα βλέμματα, η Βίσση θα είναι το άλλο καλό όνομα αιώνια δεύτερο όμως, θα υπάρχει και η Στανίση που θα θυμάται τα περασμένα μεγαλεία με τον Μπάγεβιτς και θα της φταίει το κατεστημένο που την κρατάει χαμηλά... και από εκεί και πέρα το χάος.

Να μην μακρυγορώ με τα παραδείγματα και τις παραβολές : Χαμηλότερες τιμές στα διαρκείας και άμεσα. Ο κόσμος του Ολυμπιακού ανέκαθεν δεν ήταν πανηγυριτζής στην συντριπτική του πλειοψηφία και αυτοί που ήθελαν να πάρουν διαρκείας, το έπαιρναν και χωρίς να περιμένουν αν θα κλείσει ο Κόκκαλης τον Τουντσάϊ και τον Μπεν Αρφά ή ο Μαρινάκης τον Ριέρα, όπως κάνουν οπαδοί άλλων ομάδων. Αυτό όμως δεν είναι και λογική, ήτοι "χτυπάμε τα αρρωστάκια στην αρρώστια τους και επικαλούμεθα τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες της εποχής". Γιατί αν είναι δύσκολα τα πράγματα οικονομικά για τις ΠΑΕ, για τον κόσμο είναι άστα να πάνε στο διάολο.


Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι...
Βαγγέλη Μαρινάκη, μιλάς πάρα πολύ. Τι δουλειά έχεις εσύ, πρόεδρος και μεγαλομέτοχος του μεγαλύτερου συλλόγου της χώρας να ανοίγεις κουβέντα με τον Αδαμίδη που αν τον γυρίσεις ανάποδα δεν θα πέσει ούτε ευρώ και με τον Γόντικα, που τον καλούσαν στις αθλητικές εκπομπές στα 80s να μιλήσει ως παίκτης του Παναθηναϊκού μόνο όταν δεν δεχόταν ο Στέλιος Καζάζης να πάει στο στούντιο της ΕΡΤ; Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι, Βαγγέλη Μαρινάκη. Έκανες καλό ξεκίνημα και προσωπικά με εξέπληξες ευχάριστα στο μεγαλύτερο μέρος των πεπραγμένων σου γιατί περίμενα διαφορετικά πράγματα και καθόλου ευοίωνα. Πάψε όμως επιτέλους να συμπεριφέρεσαι ώρες ώρες σαν... Πατέρας και κόψε τα πάρε-δώσε με άτομα σαν τον Μπέο. Είσαι πρόεδρος του Ολυμπιακού, έχεις πλέον μεγάλη δύναμη, αλλά η μεγάλη δύναμη φέρνει και μεγάλες ευθύνες. Ο κόσμος του Ολυμπιακού έφτασε να καταφέρεται εναντίον ενός Σωκράτη Κόκκαλη από ένα σημείο και μετά : Αυτό αρκεί να καταλάβεις οτι για τον κόσμο η διαδρομή "από δήμαρχος κλητήρας" είναι... ένα σύνθημα μακριά. Λιγότερα λόγια, περισσότερη δουλειά. Και έχουμε πολλή δουλειά εν'όψει της νέας σεζόν...

15 Μαΐ 2011

Πάλι μπροστά μας το μικρό και ευέλικτο ρόστερ...


Η ποδοσφαιρική σεζόν ολοκληρώθηκε και τυπικά για τον Θρύλο μετά τα φιλικά ματς της Κύπρου και ο Ερνέστο Βαλβέρδε επανέφερε στο προσκήνιο τη φράση που προσωπικά με κάνει να βγάζω σπυριά : "Θέλω μικρό και ευέλικτο ρόστερ, με 22-23 παίκτες το πολύ". Μπορεί ο Ολυμπιακός να βγάλει μια σεζόν η οποία θα έχει μίνιμουμ 10 αγώνες παραπάνω από τη φετινή σεζόν με ρόστερ 22-23 ποδοσφαιριστών;

Η ιστορία έχει διδάξει οτι ομάδες που βασίστηκαν σε "μικρό και ευέλικτο ρόστερ" κατέληξαν να ψάχνουν να βρουν παίκτες να συμπληρώσουν 18άδα σε πολλά παιχνίδια από το τέλος του πρώτου γύρου και μετά. Το μικρό ρόστερ ελαχιστοποιεί τις γκρίνιες : Λιγότεροι παίκτες, λιγότερη μουρμούρα και ερωτήματα "γιατί δεν παίζω εγώ και παίζει αυτός". 23 ποδοσφαιριστές μείον τους 3 τερματοφύλακες σημαίνει 20 παίκτες να καλύψουν 10 θέσεις της 11άδας. Ακούγεται καλό σαν αναλογία και δεν υπάρχει αμφιβολία οτι ένα ρόστερ 22-23 παικτών είναι υπεραρκετό για έναν μαραθώνιο 30 αγωνιστικών και μόνον. Τι γίνεται όμως όταν στην εξίσωση μπαίνει η διεκδίκηση του κυπέλλου Ελλάδος και μια σίγουρη εξάδα αγώνων στο Champions League, η οποία εξάδα μπορεί να γίνει οκτάδα, δεκάδα αν η ομάδα προκριθεί στην επόμενη φάση ή συνεχίσει στο Europa League; Πως μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά ένας προπονητής απρόοπτα όπως κόπωση, τραυματισμοί, ντεφορμάρισμα, τιμωρίες; Είναι λύση το "rotation θέσεων"; Άποψη μου πως δεν είναι κάθε μέρα του Άη-Μοδέστο και πως με το rotation θέσεων στην 11άδα το μόνο που καταφέρνεις είναι να βγάζεις από το ρυθμό τους τους παίκτες. Τρανό το παράδειγμα του Κέβιν Μιραλάς που ξεκίνησε αριστερά στην προετοιμασία, πήγε δεξιά, βρήκε ρυθμό στην κορυφή της επίθεσης και όταν άρχισε να παίζει στα πλάγια για να χωρέσει ο Πάντελιτς στην 11άδα έχασε την επαφή του όχι μόνο με το τέρμα, αλλά και το... γήπεδο. Παίκτης "πολυεργαλείο" σημαίνει και πολύ καλή ποδοσφαιρική πάστα, ποιότητα. Δεν αρκεί να βάζεις τον Μοδέστο χαφ επειδή είναι φιλότιμος, έχει αντοχές και προσπαθεί να αποδώσει το μάξιμουμ ή τον Χολέμπας χαφ επειδή η θητεία του δίπλα στον Εσκομπάρ σκιάζει τους οχτρούς : Με αντιπάλους τον Μπαστία και τον Μάκο χωρίς άλλες αγωνιστικές υποχρεώσεις τα τεχνάσματα αρκούν - στην Ευρώπη αν πας με μπαλώματα, ακολουθούν τραγωδίες.

Επόμενο δύσκολο ερώτημα... Ποιοί θα είναι αυτοί οι 22-23 παίκτες; Έχουν την ποιότητα να διατηρήσουν τα κεκτημένα στον Ελλαδικό χώρο και να σταθούν αξιοπρεπώς στην κορυφαία Ευρωπαϊκή διοργάνωση σε επίπεδο συλλόγων, το Champions League;  Οι κανονισμοί της UEFA για τα ρόστερ των ομάδων λένε πως η κάθε ομάδα θα πρέπει να δηλώσει 25 ποδοσφαιριστές εκ των οποίων οι 8 να χαρακτηρίζονται ως "γηγενείς". Η UEFA μάλιστα "σπάει" αυτή τη λίστα σε 4 "club home grown players" + 4 "association home grown players", με την πρώτη τετράδα να αφορά ποδοσφαιριστές οι οποίοι θα πρέπει να ανήκαν στην ομάδα για μια τριετία μεταξύ του 15ου και του 21ου έτους της ηλικίας τους και την άλλη τετράδα να αφορά ποδοσφαιριστές ανεξαρτήτου εθνικότητας, οι οποίοι όμως ανήκαν για μια τριετία  μεταξύ του 15ου και του 21ου έτους της ηλικίας τους σε Ελληνικές ομάδες. Τέλος, υπάρχει και μια τρίτη λίστα την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει ο Ολυμπιακός, στην οποία θα πρέπει να δηλώσει Έλληνες ποδοσφαιριστές που έχουν γεννηθεί από την 01/01/1990 και έπειτα (για τη φετινή διοργάνωση) : Εδώ η ΠΑΕ μπορεί να δηλώσει όσους ποδοσφαιριστές επιθυμεί, με τη διαφορά οτι οι παίκτες αυτοί θα πρέπει να προέρχονται από τις ακαδημίες της ομάδας και να ανήκουν για τουλάχιστον δύο χρόνια συνεχόμενα στην ομάδα από τη συμπλήρωση του 15ου έτους της ηλικίας τους, μέχρι και την ημέρα που θα δηλωθούν στην UEFA ενόψει της διοργάνωσης.

Μπέρδεμα; Για να μετρήσουμε και τα κουκιά τώρα... Ξεκινάμε με τα εύκολα : Στην τρίτη λίστα έχουμε αρκετούς ποδοσφαιριστές που μπορούν να δηλωθούν... Γιώργος Νικλητσιώτης, Άρης Σοϊλέδης, Γιώργος Κατσικογιάννης, Ανδρέας Βασιλόγιαννης, Κώστας Κρητικός, Γιώργος Βαλεριάνος ή οποιονδήποτε Έλληνα ποδοσφαιριστή των ακαδημιών που βρίσκεται στην ομάδα σερί για μια διετία.  Οι προαναφερθέντες ποδοσφαιριστές μπορούν να πλαισιώσουν και τους Γιάννη Φετφατζίδη, Γιάννη Ποτουρίδη, Νίκο Παπαδόπουλο κλείνοντας έτσι την τετράδα των "club home grown players". Να σημειώσω πως ενδεχομένως ένας εκ των λόγων που υπήρχε ως σκέψη να αποκτηθεί για 2ος τερματοφύλακας ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος, είναι οτι προέρχεται από τις ακαδημίες του συλλόγου και θα μπορούσε να "γεμίσει" την τετράδα.

Πάμε στην άλλη τετράδα, αυτή των "association home grown players" : Σε αυτή τη λίστα είπαμε οτι μπορούν να δηλωθούν ποδοσφαιριστές που για 3 χρόνια ανήκαν σε ομάδες του Ελληνικού πρωταθλήματος μεταξύ 15-21 ετών : Αυτή τη στιγμή στο ρόστερ υπάρχουν οι Αβραάμ Παπαδόπουλος, Βασίλης Τοροσίδης, Ράφικ Τζεμπούρ (ήρθε στα 18 του στην Ελλάδα για λογαριασμό του Εθνικού Αστέρα), Γιάννης Παπαδόπουλος, Γιάννης Μανιάτης, Τάσος Παπάζογλου, Μανώλης Μονιάκης και Γιώργος Γκαλίτσιος.

Κάνω μια τυχαία επιλογή και βάζω τους Νίκο Παπαδόπουλο, Γιάννη Φετφατζίδη, Γιάννη Ποτουρίδη και Γιώργο Κατσικογιάννη από την πρώτη λίστα και τους Αβραάμ Παπαδόπουλο, Βασίλη Τοροσίδη, Ράφικ Τζεμπούρ και Γιάννη Μανιάτη, δεδομένου οτι οι Γιάννης Παπαδόπουλος, Μανώλης Μονιάκης και Γιώργος Γκαλίτσιος δύσκολα θα ανήκουν στο ρόστερ του Ολυμπιακού την επόμενη σεζόν, ενώ και ο Παπάζογλου ενδέχεται να παραχωρηθεί δανεικός σε περίπτωση που αποκτηθεί κάποιος εκ των Μόρα, Παπασταθόπουλου. Ας πούμε λοιπόν οτι η 8άδα των home grown players είναι η προαναφερθείσα. Μας μένουν 18 θέσεις, οι οποίες αμέσως αμέσως γίνονται 16, αφού οι δύο θα καταληφθούν από τους 2 τερματοφύλακες που θα πλαισιώσουν τον Νίκο Παπαδόπουλο (εκτός αν αποκτηθεί κάποιος εκ των Ελευθερόπουλου, Σηφάκη, Κωνσταντόπουλου όπου και θα έχει δικαίωμα να "πιάσει" μια θέση στις λίστες των γηγενών, αντίστοιχα).

Ας πούμε οτι έχουμε 17 θέσεις διαθέσιμες... Σε αυτές δεν θα υπολογίσουμε τους Κρίστιαν Νέμεθ. Ντένις Ρόμενταλ, Ραούλ Μπράβο, Ντένις Επστάϊν, Ματ Ντάρμπισιρ και Κώστας Μήτρογλου τους οποίους ο Βαλβέρδε για τον α' ή β' λόγο δεν τους θέλει. Μας μένουν οι : Χοσέ Χολέμπας, Αριέλ Ιμπαγάσα, Αλμπέρ Ριέρα, Κέβιν Μιραλάς, Μοϊσές Ουρτάδο, Νταβίδ Φουστέρ, Φρανσουά Μοδέστο, Όλοφ Μέλμπεργκ και Φρανθίσκο Χαβίτο, συν τον Μπάλας Μέγκιερι που δύσκολα θα δηλωθεί στη λίστα της UEFA ελέω θέσης, ενώ υπάρχουν και οι Μάρκο Πάντελιτς, Σουμπίνιο, Ντιόγο και Λεονάρντο δίπλα στο όνομα των οποίων υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό : Δεδομένης της αποχώρησης του Μήτρογλου, δύσκολα θα φύγει ο Πάντελιτς, ειδικά αν φύγει και ο Ρόμενταλ αφού ενδέχεται ο Κέβιν Μιραλάς να "μετατεθεί" στα δεξιά. Ο Σουμπίνιο μπορεί να έδειξε καλά στοιχεία στα φιλικά της Κύπρου αλλά είναι μάλλον απίθανο να δηλωθεί στην 25άδα, ενώ με τους άλλους δύο Βραζιλιάνους τα πράγματα είναι εξίσου περίεργα... Ο Βαλβέρδε εκτιμά τις δυνατότητες τους και υπό προϋποθέσεις είναι πιθανόν να τους δούμε να κατηφορίζουν ξανά προς τα μέρη μας. Οι προϋποθέσεις φυσικά θα είναι να μην γίνει κίνηση για αριστερό μπακ και για 2 επιθετικούς, οπότε...

Με μια γρήγορη ματιά λοιπόν βλέπουμε οτι υπάρχουν 9 σίγουροι για τις 16 θέσεις, 10 με την ενδεχόμενη παραμονή του Μάρκο Πάντελιτς. Υπάρχουν δηλαδή 6 ακόμη θέσεις τις οποίες θα πρέπει να γεμίσουμε με πραγματικά ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, αν θέλουμε η ομάδα να ανέβει επίπεδο την νέα σεζόν και να ανταπεξέλθει σε όλες τις δυσκολίες. Ο Χαβίτο, ο Αμπντούν, ο Φουστέρ, ο Ουρτάδο (με πολλά ερωτηματικά αυτός) είναι αξιόλογες λύσεις για την πλειοψηφία των εν Ελλάδι αγώνων, αλλά για το βήμα παραπάνω χρειάζεσαι κάτι καλύτερο. Κάτι καλύτερο που δεν ξέρω αν μπορεί να το δώσει ο Κολομβιανός Σάντσεζ που κυνηγάμε τόσο καιρό, λες και έχει κολλήσει η ποδοσφαιρική αγορά και η απόκτηση του είναι μονόδρομος. Λέει όλος ο κόσμος καιρό τώρα - και δικαίως - οτι ο Ολυμπιακός ψάχνει τον αντι-Καρεμπέ από το 2004, αλλά εξακολουθεί μια επταετία μετά να κοιτάζει σε λάθος σημεία για να τον βρεί. Θα πρέπει στην επιλογή των παικτών που θα έρθουν να γίνει προσεκτικό και λεπτομερές "ξεκοκκάλισμα" ώστε να είναι σίγουροι στη διοίκηση και στο τεχνικό τιμ οτι αυτοί που θα έρθουν θα ανεβάσουν επίπεδο την ομάδα. Όχι να γίνουν μεταγραφές για τις μεταγραφές και να λέμε "πήραμε ότι ζήτησε ο προπονητής" : Αν ο προπονητής θέλει να φέρει τον Χουάν Τραβατόνε που παίζει στην Ρεάλ Γουαδαλκιδίρ επειδή μάτωσε τα δίχτυα της Γ' Κατηγορίας του τοπικού των Κανάριων Νήσων, δεν σημαίνει οτι είναι και αυτό που χρειάζεται η ομάδα. Ούτε η ομάδα χρειάζεται να εισηγείται ο Μαθία τα λιμά της Λίβερπουλ (όπως τον απίθανο Ινσούα) ή όσα λιμά δεν κατάφερε να πάρει στη Λίβερπουλ, ούτε ο Ντάρκο Κοβάτσεβιτς να εισηγείται Σερβάκια (με την ευκαιρία, Ντάρκο, αν θέλεις να αναλάβεις το πρώτο μεγάλο σου project, φόρτωσε σε μια βάρκα τον Όρτοντοξ Μπράδερ και βρες μια ομάδα να τον πουλήσουμε... Και αν δεν βρείς, άσ'τον στη βάρκα και φύγε). Χρειάζεται συνεργασία διοίκησης και τεχνικού τιμ σε όλα τα επίπεδα γιατί η χρονιά αυτή σημαίνει πολλά για την επόμενη ημέρα του Ολυμπιακού. Να μην κοιτάμε τα χάλια των άλλων : Αυτό που πρέπει να μας νοιάζει είναι το πως θα δυναμώνουμε εμείς, όχι το αν αποδυναμώνονται οι άλλοι.

Μήτρογλου
Το παιδί αποτελεί μια κατηγορία μόνος του. Θα έλεγα πως είναι συνδυασμός Σέλουκ, μπαμπά Χούτου και Ζάχοβιτς μαζί, με αξεσουάρ το καγκουρεμένο Peugeot 106 και το νικελωμένο παπί (για τις κοντινές αποστάσεις). Το 2007 που τον έφερε ο Λεμονής από την Γκλάντμπαχ έναντι 300.000 ευρώ περίπου, έδειχνε να έχει μια άνεση στο παιχνίδι με το κεφάλι, αλλά να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο με τη μπάλα στα πόδια. Πέτυχε το πρώτο του επίσημο γκολ στο Super Cup με αντίπαλο τη Λάρισα και με την ίδια ομάδα έμελλε να πετύχει ένα χρυσό γκολ, που σήμανε πολλά για την υπόθεση τίτλος της σεζόν 2007-2008. Ο Μήτρογλου έδειξε κάποια βελτίωση και δεδομένου του νεαρού της ηλικίας του - αλλά και του γεγονότος οτι μπροστά του είχε τον Ντάρκο Κοβάτσεβιτς, όλοι έλεγαν οτι έχει χρόνο να δείξει τις αρετές του. Η επόμενη σεζόν τον βρήκε υπό τις οδηγίες του Ερνέστο Βαλβέρδε, ο οποίος όμως είχε να επιλέξει μεταξύ των Ντιόγο, Κοβάτσεβιτς και Ντάρμπισιρ, με τον Μήτρογλου να αρχίζει να μουρμουρίζει και τον προπονητή του να τον κατηγορεί για αντιεπαγγελματισμό. Η σεζόν 2009-2010 μπορεί να ήταν βασανιστήριο για την ομάδα, για τον Μήτρογλου όμως ήταν η χρονιά που έγινε ίνδαλμα : Πολύ καλές εμφανίσεις στο πρώτο μισό της σεζόν, δύο γκολ στον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη, πανηγυρισμός-trademark με τα πιστόλια και κάπου εκεί άρχισε ο κατήφορος... Επανήλθαν τα προβλήματα με τις λιπομετρήσεις και οι ψίθυροι για κακή εξωγηπεδική ζωή έγιναν κραυγές... Ακολούθησαν κόντρες με τους προπονητές του, αρχικά με τον Ζίκο και στη συνέχεια με τον Μπάντοβιτς, χειρονομίες, ειρωνικά χαμόγελα και στο ξεκίνημα της σεζόν που μας πέρασε βρήκε μπροστά του ξανά τον Ερνέστο Βαλβέρδε, με τον οποίο ήταν αδύνατον να συνυπάρξουν αφού και ο Μήτρογλου δεν "πάει" τον Ισπανό, όμως και ο Ισπανός τους Μήτρογλου και Γκαλίτσιο δεν θέλει να τους βλέπει και το "βρες ομάδα" ήταν θέμα χρόνου να ειπωθεί, όπερ και εγένετο.

Ο βασιλιάς της καγκουροσύνης πήρε απ'τη Θεά Τύχη μια δεύτερη ευκαιρία να αποδείξει στον Ισπανό οτι κάνει λάθος δεχόμενος την πρόταση του παλιού του μέντορα, Τάκη Λεμονή να πάει στον Πανιώνιο δανεικός για ένα εξάμηνο : Ο Μήτρογλου έπιασε την ευκαιρία απ'τα μαλλιά και με τα γκολ του πήρε τον Πανιώνιο από τον πάτο της βαθμολογίας και με γκολ-χρυσάφι σε Άρη, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό κατάφερε να πετύχει 8 γκολ στο τετράμηνο της παραμονής του στη Νέα Σμύρνη. Εκεί που φαινόταν οτι ήταν καβάλα στο άλογο, κατάφερε να τσακωθεί ακόμα και με τον Λεμονή που ήταν η αιτία να ξεφύγει από τη Β' ομάδα της Γκλάντμπαχ και να φτάσει μέχρι την εθνική ομάδα. Οι δηλώσεις του Λεμονή ήταν πολύ ήπιες από σεβασμό στον παίκτη προφανώς, καθώς το "ο Κώστας έχει μια λάθος άποψη για το ποδόσφαιρο" άλλος προπονητής ενδεχομένως να το'λεγε πιο "χύμα" : "Με τέτοια μυαλά, ούτε για Πανιώνιο κάνεις Κωστάκη". Ο Μήτρογλου έχει την πρώτης τάξεως ευκαιρία να γυρίσει στον Ολυμπιακό και να πείσει οτι μπορεί να αποτελέσει έναν εκ των επιθετικών της ομάδας για τη νέα σεζόν : Γυρίζει, ο Βαλβέρδε τον περιμένει με τη ζυγαριά και τα αποτελέσματα θα έκαναν τον Ισπανό να θέλει να κάνει τούμπες απ'τη χαρά του καθώς ο Μήτρογλου είχε... μπόλικο λίπος περίσσεμα. Ακολούθησε - κλασικά - διένεξη των δύο και η καριέρα του Μήτρογλου στον Ολυμπιακό έλαβε τέλος.

Θα μπορούσε κανείς να ρίξει την ευθύνη στον Βαλβέρδε που δε τον ήθελε απ'την αρχή. Θα μπορούσε να πεί κανείς οτι αδικήθηκε, αλλά μπροστά του - με εξαίρεση την περυσινή σεζόν - είχε πάντοτε κάποιον καλύτερο του επιθετικό. Ο Μήτρογλου βελτιώθηκε σαν ποδοσφαιριστής στα χρόνια που βρέθηκε στον Ολυμπιακό, έβαλε σημαντικά γκολ, έφτασε ως την εθνική ομάδα, αλλά... υπάρχει ένα μεγάλο "αλλά" : Τον μεγάλο παίκτη τον κάνει η διάρκεια - η διάρκεια καταξιώνει τους μεγάλους. Και το σίγουρο είναι οτι με θράσος Σέλουκ, μυαλά μπαμπά Χούτου και τουπέ Ζάχοβιτς σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, ειδικά όταν δεν είσαι η πρώτη επιλογή, δεν έχεις θέση και δεν επιβιώνεις. Ο Μήτρογλου δεν αδικήθηκε τόσο από τους άλλους όσο αδίκησε ο ίδιος τον εαυτό του : Η καλύτερη διέξοδος θα είναι να επιστρέψει στη Γερμανία, μακριά από τα μαγαζιά, τις τραγουδιάρες και τις λουλουδούδες για να σώσει την καριέρα του. Σε διαφορετική περίπτωση, όπου και να πάει θα έχει προβλήματα, γκρίνιες, κόντρες, θα σκοράρει κάποια σημαντικά γκολ, τόσα όσα χρειάζονται για να νιώθει αδικημένος από τον εκάστοτε προπονητή του... και πριν το καταλάβει, θα ξοδέψει την καριέρα του όλη σε έναν φαύλο κύκλο με ξενύχτια, γκολ, γκρίνιες, φασαρίες και την στάμπα του ταλέντου που έμεινε ταλέντο.

7 Μαΐ 2011

Μιραλάς υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν...


Βλέποντας κάποιος τον τίτλο του άρθρου πιθανώς το πρώτο που θα σκεφτεί είναι οτι θα απαξιώσω τον Βέλγο και θα πω τα γνωστά κλισέ "ξενερώσαμε", "το μοναστήρι να'ναι καλά", "έχει κι αλλού πορτοκαλιές" ή άλλες γνωστές παροιμίες που ενδεχομένως θα ταίριαζαν στην περίσταση. Καμμία σχέση : Θα προσπαθήσω να βάλω σε μια σειρά κάποιες σκέψεις, έχοντας στο μυαλό εικόνες του όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος...

Ο Κέβιν Μιραλάς ήρθε το καλοκαίρι ως δανεικός από την Σεντ Ετιέν με option αγοράς στα 2.5 εκ. ευρώ, με όρο να μπεί ρήτρα 4,2 εκ. ευρώ στο συμβόλαιο του. Στην αρχή της σεζόν θα έλεγε κανείς οτι περνούσε απαρατήρητος : Οι εμφανίσεις του στην προετοιμασία και στα πρώτα φιλικά στην Ελλάδα έδειχναν οτι επρόκειτο για ποδοσφαιριστή που γνώριζε τα μυστικά της μπάλας, αλλά δεν ήταν και κάτι το σπέσιαλ, αγωνιζόμενος στα άκρα από τη μέση και μπροστά. Όλα άλλαξαν όταν ο Ερνέστο Βαλβέρδε από ανάγκη τον χρησιμοποίησε στην κορυφή της επίθεσης. Η συνέχεια γνωστή, οι εμφανίσεις του οδήγησαν στην αγορά των δικαιωμάτων του από την Σεντ Ετιέν και την συμφωνία με τον παίκτη για συμβόλαιο έως το 2014 και με το τέλος του πρωταθλήματος ξεκίνησαν συζητήσεις για την υπογραφή νέου συμβολαίου με αυξημένες αποδοχές και αυξημένη ρήτρα. Και ενώ το "κλεισμένο και τελειωμένο" θέμα Μιραλάς όπως μας έλεγαν απ'τον Οκτώβρη του 2010 φαινόταν τυπική διαδικασίας, ξαφνικά βρισκόμαστε στην επώδυνη διαδικασία ενός Σκωτσέζικου ντους : Μια κρύο, μια ζέστη...

Υπάρχουν δύο "γκέλες" εδώ, μια από την πλευρά Μιραλάς και μια από την πλευρά της διοίκησης. Ξεκινώντας απ'την πλευρά της διοίκησης, θα πω οτι η γκέλα είναι πως δεν μπορεί να κοστολογείς με 10.000.000 έναν ποδοσφαιριστή σου και να περιμένεις να μη ζητήσει ο μάνατζερ του το κάτι παραπάνω. Το τέρας "Ενροτό", η ίδια η διοίκηση το εξέθρεψε. Όταν υπήρχε η ευκαιρία να κλείσει ο Μιραλάς με ευνοϊκότερους ίσως όρους, η αντιμετώπιση ήταν "δεν βιαζόμαστε, υπάρχει χρόνος, δεν ανησυχούμε". Πλέον όμως, ο Μιραλάς δεν μιλάει σαν ένας καλός επιθετικός που διανύει μια καλή σεζόν, αλλά σαν ένας εκ των MVPs της ομάδας και πρώτος σκόρερ της, πράγμα που σημαίνει οτι πάει με άλλον αέρα στις διαπραγματεύσεις. Η διοίκηση αποφάσισε να τζογάρει εδώ, αλλά πόνταρε σε λάθος χρώμα.

Από την πλευρά Μιραλάς, η μεγάλη γκέλα δεν είναι τα χρήματα που αξιώνει και η αδιαλλαξία στο ποσόν της ρήτρας, αλλά η ατάκα που έπεσε περί "καταγγελίας του ιδιωτικού συμφωνητικού". Ο Μιραλάς ήταν σούπερ φέτος, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάει οτι ο Ολυμπιακός και η Ελλάδα ήταν η κατάλληλη ομάδα και ο κατάλληλος προορισμός σε αυτή τη φάση της καριέρας του, που στην Σεντ Ετιέν είχε τελματώσει. Άλλο - και θεμιτό - να ζητάς χρήματα και άλλο να εκβιάζεις "ή μου δίνετε αυτά που θέλω ή πάω στην UEFA".

Από εκεί και πέρα, αν η μεταγραφή χαλάει στο θέμα της ρήτρας ενώ ισχύει οτι η πλευρά του παίκτη είναι σύμφωνη με τα 5.500.000 ευρώ, τότε θαρρώ πως προσπαθούμε να βγάλουμε από τη μύγα ξύγκι. Κανείς ποδοσφαιριστής - ειδικά ξένος - στην ηλικία του Μιραλάς μετά τη σεζόν που έκανε θα δεχόταν να υπογράψει τέτοια ρήτρα, εκτός αν αγωνιζόταν σε κάποιο μεγάλο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Είμαστε υπερβολικοί κι εμείς που ζητάμε 10.000.000 ευρώ ρήτρα - ποσό που δεν αντικατοπτρίζει την τωρινή αξία του Μιραλάς, αλλά είναι και γραφικός ο μάνατζερ του που ζητάει αποδοχές πρωτοκλασάτου ποδοσφαιριστή ομάδας της Primera Division με ρήτρα αποδέσμευσης κατηγορίας... AllSvenskan.

Αν γυρίσουμε λίγο πίσω, ψάχνοντας παλαιότερες περιπτώσεις, θα δούμε οτι ο Ολυμπιακός είχε πρόβλημα να κρατήσει τους καλούς του παίκτες που βρίσκονταν σε καλή ποδοσφαιρικά ηλικία - είτε γιατί αδυνατούσε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τους, είτε γιατί τις θεωρούσε εξωφρενικές, είτε γιατί οι παίκτες απλά ήθελαν να φύγουν από την ομάδα. Να αραδιάσω μερικά ονόματα, παικτών που έκαναν μεγάλο "γκελ" στον κόσμο, αλλά για τον α' ή β' λόγο δεν έμειναν στην ομάδα :

* Μπεντ Κρίστενσεν : Ο "Τούρμπο-Μπεντ" ήρθε σαν δανεικός από την Σάλκε στα 26 του χρόνια και έγινε ίνδαλμα από το πουθενά, από την άποψη οτι δεν ήταν γνωστό όνομα όταν ήρθε. Με τα γκολ του και τις εμφανίσεις του κέρδισε το απαιτητικό κοινό του Καραϊσκάκη και από νωρίς άρχισαν να ακούγονται οι φήμες για την επικείμενη αγορά του, καθώς η Σάλκε τον έβγαζε "στο σφυρί". Οι απαιτήσεις του παίκτη και της Σάλκε κρίθηκαν υπερβολικές, δεν κατατέθηκε ποτέ πρόταση και ο Δανός κατέληξε στην άσημη Ισπανική Κομποστέλα.

* Αντρέϊ Γιουσκόβιακ : Η ιστορία του Κρίστενσεν φαίνεται πως δεν έγινε μάθημα στη διοίκηση, που 2 χρόνια αργότερα επανέλαβε το λάθος με τον Πολωνό Αντρέϊ Γιουσκόβιακ. Πιο αναγνωρίσιμο όνομα ο Πολωνός, με τακτική παρουσία στην εθνική ομάδα της χώρας του και καλές σεζόν στην Πορτογαλία με την Σπόρτινγκ. Αποκτήθηκε ως δανεικός και στον πρώτο γύρο ήταν απλά καταπληκτικός καθώς σκόραρε κατά βούληση και τρέλαινε κόσμο. Ο Ολυμπιακός συζητούσε να προχωρήσει σε αγορά των δικαιωμάτων του αλλά σκεφτόταν το κόστος της μεταγραφής (350.000.000 δραχμές ζητούσαν οι Πορτογάλοι). Στην διαδρομή ο Πολωνός προσεγγίσθηκε από την Γκλάντμπαχ και έδειξε ιδιαίτερα ζεστός στην ιδέα να αγωνιστεί στην Μπουντεσλίγκα. Με τη φήμη του "κακού επαγγελματία" και τη ρήση "αν δεν θέλει αυτός μία εμείς δε θέλουμε δέκα", ο Πολωνός έφυγε το καλοκαίρι του 1996 χωρίς να τον προσεγγίσει κανείς απ'την ομάδα που είχε option αγοράς των δικαιωμάτων του, αλλά δεν έγινε χρήση της και ο Γιουσκόβιακ υπέγραψε στην Γκλάντμπαχ.

* Ζλάτκο Ζάχοβιτς : Στραβωμένος ήρθε, στραβωμένος έφυγε. Ανακάτεψε ομάδα και κόσμο, έγινε αιτία να απολυθεί ο Μπάγεβιτς, πήρε το καναρίνι του και έφυγε για Σλοβενία, ο Κόκκαλης έσερνε τον Κούλη Καραταϊδη να ζητάει συγνώμη εκ μέρους των συμπαικτών του για να γυρίσει πίσω ο Σλοβένος, αυτός γύρισε, τσακώθηκε και με τον Μπιγκόν και πήρε άδεια επ'αόριστον απ'τη σημαία μέχρι να αποφασίσουν να τον πουλήσουν.

* Στέλιος Γιαννακόπουλος : Μάϊος του 2003, ο Ολυμπιακός πανηγυρίζει το 7ο συνεχόμενο, ο Κόκκαλης "πολιορκεί" τον Γιαννακόπουλο για να τον πείσει να παραμείνει στην ομάδα και να ανανεώσει το συμβόλαιο του, τη στιγμή που ο Γιαννακόπουλος ζητάει κάθε φορά "πρόεδρε βάλε κάτι παραπάνω". Ο πρόεδρος δεν έβαλε το κάτι παραπάνω και ο Γιαννακόπουλος πήγε στην Μπόλτον.

* Γιάγια Τουρέ : Όσοι θεωρούν προκλητικό τον μάνατζερ του Μιραλάς, μάλλον δεν θυμούνται τον μάνατζερ του Γιάγια Τουρέ, Ντιμίτρι Σέλουκ. Ο Ρώσος Νίκος Μουρατίδης απαιτούσε - και το κατάφερνε - να μιλάει απ'ευθείας με τον Σωκράτη Κόκκαλη ο οποίος πίστεψε οτι στο πρόσωπο του Τουρέ χτύπησε φλέβα χρυσού. Ο πονηρός μάνατζερ αντιλήφθηκε αμέσως την καψούρα όχι μόνο του Κόκκαλη, αλλα και τη δική μας για τον Ιβοριανό, ο οποίος είχε κάνει παπάδες στην αρχή της σεζόν και άρχισε να εγείρει απαιτήσεις. Υπερβολικός ο Μιραλάς που δεν δέχεται να ανέβει η ρήτρα; Τότε πως θα χαρακτηριζόταν ο Τουρέ που είχε κάτσει για ριλάξ στην Αφρική, επικαλούμενος πρόβλημα στη βίζα της γυναίκας του αλλά και στη... δορυφορική του τηλεόραση ( το θυμάστε αυτό; ). Αποτέλεσμα; Ο Τουρέ που είχε συμβόλαιο 2+1 αν θυμάμαι καλά, μετά τις πιέσεις και τους εκβιασμούς όχι μόνο δεν έσπασε τα μούτρα του, όχι απλά δεν έκαναν τίποτα στον Σέλουκ που "θα κυνηγούσαν δικαστικά", αλλά ίσα πέτυχε αυτό που ήθελε : Την ελευθέρας του αντί 4.000.000 ευρώ. Έτσι όχι μόνο δεν έφερε "20.000.000 στα ταμεία" όπως έκαναν όνειρα στη διοίκηση, αλλά μόλις 2.500.000, καθώς από τα 4 το 1,5 πήγε στην Μέταλουργκ Ντόνετσκ για την αγορά του Τουρέ το περασμένο καλοκαίρι. Της Μέταλουργκ, στην οποία ιθύνων νους ήταν ο... Ντιμίτρι Σέλουκ.

* Φερνάντο Μπελούτσι : Ο Αργεντινός δεν χρειάστηκε να ζητήσει μεταγραφή ή να εκβιάσει ο μάνατζερ του... Μόλις ο Πίνι Ζαχάβι έφερε την πρόταση αξίας 5.000.000 από την Πόρτο, οι διοικούντες είχαν αρχίσει να χτυπάνε φιλικά στην πλάτη τον Μπελούτσι και να του εύχονται καλή συνέχεια στην καριέρα του, χωρίς πολλά πολλά.

Φτάνουμε λοιπόν στο συμπέρασμα, που είναι και η εξήγηση του τίτλου του άρθρου : Μιραλάς υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Περιπτώσεις που ένας καλός ποδοσφαιριστής κάνει μια σπουδαία χρονιά και η ομάδα δεν θα μπορεί να τον κρατήσει, υπήρχαν και προ επαγγελματικού ποδοσφαίρου, υπήρχαν και επί Α' Εθνικής, υπάρχουν και επί Superleague και θα υπάρχουν. Αυτό δεν σημαίνει ούτε οτι οι διοικήσεις είναι ανίκανες, ούτε οτι οι παίκτες είναι στυγνοί εκβιαστές : Κάθε περίπτωση έχει τις δικές της παραμέτρους.  Αν ένας παίκτης θέλει να μείνει αλλά η διοίκηση δεν ψήνεται να τον κρατήσει δίνοντας του αυτά που θέλει, ο παίκτης δεν μένει. Αν ένας παίκτης δεν θέλει να μείνει, όσα και αν του δίνει η διοίκηση, θα επικαλείται από χαλασμένα κλιματιστικά και νηστεία σαν τον Ενροτό, ή ακόμη οτι χάλασε το τηλεκοντρόλ που του έδωσε η ομάδα και δε μπορεί να δεί η γυναίκα του τα νέα του τάγματος των κομβολογητών.

Λέγεται συχνά πως το ιδανικό θα ήταν να ξεκολλήσουμε κι εμείς σαν οπαδοί από την προσωπολατρεία κάποια στιγμή. Να μην αποθεώνουμε κάποιον πρόεδρο, κάποιον προπονητή, κάποιον παίκτη. Ναι, συμφωνώ, το "να μη φωνάζουμε κανένα όνομα στο γήπεδο" ακούγεται και είναι πολύ λογικό - είναι όμως ουτοπικό. Και είναι ουτοπικό για δύο λόγους : Αφ'ενός γιατί το να μην αποθεώσεις κάποιον ποδοσφαιριστή, να μην "δεθείς" μαζί του, δεν μειώνει την αξία του και τα κατορθώματα του στο γήπεδο. Άντε και δεν φώναζε κανείς "είσαι ο καλύτερος για εμάς, Μιραλάς, Μιραλάς" φέτος... Αυτό τι αντίκτυπο θα είχε; Θα ζήταγε λιγότερα ο μάνατζερ του; Εδώ πήγε ο μάνατζερ του Πάρντο - άκουσον άκουσον - και ζήταγε τις κάλτσες του. Αφ'ετέρου... Η σχέση ομάδας και οπαδού είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι μια αλυσίδα. Και οι ποδοσφαιριστές είναι και αυτοί κρίκοι της αλυσίδας. Δεν μπορείς να φτάσεις από τον πρώτο κρίκο στον τελευταίο, παραβλέποντας τους υπόλοιπους : Αυτός είναι και ο λόγος που πάντοτε, ότι κι αν λέμε, θα ζητωκραυγάζουμε έναν Έλληνα, έναν Πολωνό, έναν Γερμανό, έναν Βραζιλιάνο, έναν... οποιασδήποτε εθνικότητος για τα κατορθώματα του στο γήπεδο. Και αυτός είναι ο λόγος που αναθεματίζουμε είτε τον ίδιο όταν φεύγει από την ομάδα είτε την εκάστοτε διοίκηση... Γιατί εκείνη τη στιγμή "σπάει" ένας κρίκος, και δη δυνατός κρίκος...

Δεν είναι κακό ούτε βλάπτει την ομάδα να αποθεώνουμε παίκτες, προέδρους, προπονητές. Σε όλες τις χώρες γίνεται και σε όλα τα πρωταθλήματα υπάρχουν ιστορίες σχέσεων στοργής και σχέσεων οργής μεταξύ οπαδών και αθλητών / προπονητών / προέδρων. Θα βοηθήσει πολύ να κατανοήσουμε πως εμείς σαν τρίτοι βλέπουμε και κρίνουμε εντελώς διαφορετικά τα πράγματα από τις εν λόγω κατηγορίες ανθρώπων, οι οποίοι πάνω απ'όλα είναι επαγγελματίες και κοιτάζουν το συμφέρον τους : Ο μεν πρόεδρος πως θα ωφελήσει την επιχείρηση του με το μικρότερο δυνατό κόστος, ο δε προπονητής / ποδοσφαιριστής πως θα επιτύχει την καλύτερη οικονομική συμφωνία. Τα "είμαι Ολυμπιακάρα" και "είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό" πολλοί μας τα είπαν. Πόσοι τα εννοούσαν όμως; Απλά, μας αρέσει να ακούμε από το στόμα κάποιου μέλους της ομάδας να εκδηλώνει πως μοιράζεται το ίδιο πάθος με εμάς για την ομάδα, ακόμη και αν ξέρουμε οτι είναι πολύ πιθανό στην πρώτη ευκαιρία να ορκίζεται αιώνια πίστη ενώπιον των οπαδών μιας άλλης ομάδας... Όπως είναι πολύ πιθανόν να γίνει και με τον Κέβιν Μιραλάς. Τον οποίο Μιραλάς αν παραμείνει, θα αποθεώνουμε την επόμενη σεζόν στο Καραϊσκάκη όταν βάζει τα γκολάκια του. Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα'ναι...