29 Νοε 2007

Εκτός έδρας νίκες στο Τσάμπιονς Λιγκ: Τύχη ή ικανότητα;

by ANASTO

Ο Ολυμπιακός είχε "ακουμπήσει" αρκετές φορές το διπλό στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ότι πλησίασε σε Μόλντε, Ριαθόρ, Σοσιεδάδ, Ρόζενμποργκ, Σαχτάρ, Ρόμα με παικταράδες στη σύνθεση του, το έχει καταφέρει εις διπλούν φέτος και μάλιστα σε πολύ πιο δύσκολες έδρες. Συνήθως, έφταιγε η κατάρα των τελευταίων λεπτών, ο διαιτητής, ή η κακιά στιγμή, με λίγα λόγια η τύχη που του γύρναγε την πλάτη.

Εχθές, παίζοντας ένα από τα κρισιμότερα παιχνίδια του στο Τσάμπιονς Λιγκ κατάφερε να νικήσει Λάτσιο και διαιτησία και να βάλει τις βάσεις για πρόκριση στη νοκ-άουτ φάση είτε του Τσάμπιονς Λιγκ είτε του Ουέφα. Η νίκη αυτή παίρνει μεγαλύτερη σημασία αφού δε συνοδεύτηκε από μία ιδιαίτερα υψηλής στάθμης απόδοση όπως στη Βρέμη, ή ακόμα και στο Μπερναμπέου, αλλά προήλθε από μία πραγματική μάχη από πλευράς τακτικής. Με κόντρα και τη διαιτησία, που πολλές φορές αναφέρεται ως απόδειξη ατυχίας για κάποια καλή εμφάνιση που έμεινε χωρίς το ανάλογο αποτέλεσμα, ο Ολυμπιακός είχε την τύχη να σκοράρει στις 2 από τις 4 φορές που έφτασε με αξιώσεις στα ιταλικά καρέ. Η ρέντα που έλειπε τόσα χρόνια για να έρθει το πολυπόθητο από πολλούς διπλό, φέτος μας προσφέρεται απλόχερα. Όμως η τύχη από μόνη της, δε φτάνει για να έχεις αποτελεσματική παρουσία στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που συντέλεσαν ώστε ο φετινός Ολυμπιακός να είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί την όποια συνδρομή της τύχης, ή την όποια αδυναμία των αντιπάλων.


Πρώτος παράγοντας είναι η επιλογή σωστής τακτικής από τον σερ Τάκη στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, με το σύστημα με τα τρία αμυντικά χαφ και την εφαρμογή των αντεπιθέσεων. Ένα σύστημα, που ναι μεν δεν ταιριάζει στον Ολυμπιακό της Ελλάδας που παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, αλλά είναι απαραίτητο για να "κλέψεις" αποτελέσματα στην Ευρώπη, ασχέτως της δυναμικότητας του αντιπάλου σου. Είδαμε εχθές ότι μία Λάτσιο που δεν ήταν τίποτε το ιδιαίτερο ποιοτικά, με μπάτζετ μικρότερο από αυτό του Ολυμπιακού, έπαιρνε τα σφυρίγματα από τους διαιτητές, πολύ απλά γιατί στην ευρώπη το όνομα της "μετράει" περισσότερο από αυτό του Ολυμπιακού. Στα μάτια του μέσου Ευρωπαίου είναι μία μικρή ομάδα με ότι αυτό συνεπάγεται, άρα αν θέλει να φέρει αποτελέσματα πρέπει να σκέφτεται σαν μικρή ομάδα που πάει να "κλέψει" αποτέλεσμα.


Δεύτερος παράγοντας είναι η παρουσία ποιοτικών παικτών όπως ο Γκαλέτι, ο Λεντέσμα, ο Λούα Λούα και ο Κοβάτσεβιτς, που ταιριάζουν απόλυτα στο παραπάνω στυλ παιχνιδιού και το ξεσκαρτάρισμα από το ρόστερ παικτών που απλά δεν μπορούσαν να προσφέρουν για αγωνιστικούς και ψυχολογικούς λόγους. Ο Ολυμπιακός πλέον δεν παρατάει κανένα ματς, είτε δεχόμενος νωρίς/πρώτος τέρμα, είτε κόκκινη κάρτα. Υπό αυτή την έννοια, ο περσινός αποκλεισμός από τα Γιάννενα αποτέλεσε κρυμμένη ευλογία, μιας και αποτέλεσε την αφορμή για την εκκαθάριση και την ανανέωση του έμψυχου δυναμικού. Επιπλέον, ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει και στην άμυνα, όπου οι επιτυχημένες εμφανίσεις του κατ' ανάγκη σέντερ μπακ Μίχαλ Ζεβλάκοφ, αλλά και η αρχοντική παρουσία του εξορισθέντος Παρασκευά Άντζα, απέδειξε αυτό που χρόνια υποψιαζόμαστε και φωνάζαμε. Το δίδυμο Κωστούλας-Ανατολάκης (αλλά και ο Γεωργάτος) αποτελούσαν την αχίλλειο πτέρνα της ομάδας, από τη συμπεριφορά τους στην πίεση, την κακή ψυχολογία και τις λάθος τοποθετήσεις, ως και το κατέβασμα/διώξιμο της μπάλας από την άμυνα.


Τρίτος παράγοντας και κατά τη γνώμη μου πιο σημαντικός, είναι η εύρρυθμη λειτουργία της ομάδας. Ο φετινός Ολυμπιακός παίζει σαν ομάδα, κάτι που επεσήμαναν όλοι οι παίκτες στις δηλώσεις τους (ακόμα και αυτός ο χαβαλές βραζιλιάνος σέντερ μπακ από την καφετέρια του Πασαλιμανιού στην οποία παρακολούθησε το ματς). Το ομαδικό πνεύμα οφείλεται κατά κύριο λόγο, στην απουσία των καρκινωμάτων που επί δέκα και πλέον χρόνια κατέτρωγαν τις σάρκες του Ολυμπιακού και επηρέαζαν την ομάδα αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Μπήκε μία τάξη στα αποδυτήρια και λείπουν φαινόμενα όπως οι κόλλες σε παπούτσια, τα πεταμένα κλειδιά και οι ψίθυροι περί κερατωμάτων, ενώ δεν υπάρχουν φατρίες, κλίκες και κολλητοί και απουσιάζουν σχόλια στον τύπο περί Λάτιν και Ελλήνων.


Το ζητούμενο πλέον είναι η περαιτέρω ενίσχυση της ομάδας, ώστε το ρόστερ να αποκτήσει την πληρότητα που απαιτείται για την εκπλήρωση και των εγχώριων στόχων. Εκτιμώ ότι στην παρούσα φάση αυτό που χρειάζεται περισσότερο ο Ολυμπιακός είναι να αποκτήσει παίκτες για το ελληνικό πρωτάθλημα και όχι για την Ευρώπη. Στην Ευρώπη, καλώς η κακώς οι δυνατότητες της ομάδας την προκειμένη στιγμή εξαντλούνται στην πρόκριση στον επόμενο γύρο. Αντίθετα, στο ελληνικό πρωτάθλημα πρέπει να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για τη διατήρηση των κεκτημένων, που εκτός του γοήτρου, θα του δώσουν το δικαίωμα της εκ νέου συμμετοχής στο θεσμό του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ολυμπιακός σε βάθος χρόνου πρέπει να είναι ικανός να εφαρμόζει διαφορετικό σύστημα ανάπτυξης παιχνιδιού στην Ελλάδα απ' ότι στην Ευρώπη. Για να γίνει αυτό πρέπει να διαθέτει στο ρόστερ του το κατάλληλο μείγμα παικτών.

by ANASTO


16 Νοε 2007

Ο Ολυμπιακός των άκρων

by ANASTO

Ο φετινός Ολυμπιακός είναι ομάδα που "πετάει" στην Ευρώπη και σέρνεται στο ελληνικό πρωτάθλημα. Φαίνεται να αντιμετωπίζει τα προβλήματα που είχε ο Παναθηναϊκός επί Κυράστα και Μαρκαριάν. Για να ανταποκριθεί στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της ομάδας, είναι φτιαγμένος να παίζει στην κόντρα και με κύριο όπλο την ταχύτητα και την καλή τεχνική των Γκαλέτι, Τζόρτζεβιτς και Λούα Λούα, να εκμεταλλεύεται τους κενούς χώρους κυρίως από τα άκρα. Οι δύο και τρεις αμυντικοί χαφ είναι απαραίτητοι αφ' ενός μεν για να διασφαλιστούν τα νώτα της ομάδας και να δώσουν βοήθειες όταν ο Ολυμπιακός βρίσκεται υπό πίεση, αφ' ετέρου δε βοηθούν και στην ανάπτυξη αντεπιθέσεων με κλέψιμο και (μακρινή) μπαλιά.

Στο ελληνικό πρωτάθλημα, το παιχνίδι είναι εντελώς διαφορετικό και οι ρόλοι αντιστρέφονται: οι ομάδες που αντιμετωπίζει ο Ολυμπιακός αγωνίζονται πολύ κλειστά (κατά μεγάλη πλειοψηφία) και ψάχνουν την ευκαιρία με μακρινές μπαλιές προς τον επιθετικό σε σύστημα 451 ή 541. Οι πλάγιοι μπακ με τη συνδρομή των αμυντικών χαφ "διπλώνουν" πάνω στο αντίστοιχο εξτρέμ του Ολυμπιακού, ενώ όποτε ανεβαίνει ο πλάγιος μπακ του Ολυμπιακού για να βοηθήσει επιθετικά, ο αντίστοιχος εξτρέμ της αντίπαλης ομάδας γυρίζει για να δώσει βοήθειες και να κλείσει χώρους. Με αυτόν τον τρόπο, η αντίπαλη ομάδα έχει συνέχεια παίκτη παραπάνω στους κρίσιμους χώρους, βραχυκυκλώνει τα άκρα και τελματώνει τον τρόπο ανάπτυξης του παιχνιδιού του Ολυμπιακού.
Τα δύο αμυντικά χαφ του Ολυμπιακού στο 442, βγαίνουν εκτός παιχνιδιού: πρώτον, γιατί δεν μπορούν να αναχαιτίσουν τις αντεπιθέσεις του αντιπάλου, απο τη στιγμή που αυτές εκφράζονται με μακρινές μπαλιές στην πλάτη της άμυνας (παρακάμπτοντας το κέντρο). Δεύτερον, διότι τα συγκεκριμένα χαφ, δεν μπορούν να "τρέξουν" την μπάλα, δεν μπορούν να οργανώσουν παιχνίδι και με εγκλωβισμένα όπως είπαμε τα άκρα, έχουν δύο επιλογές: η να "γιομίσουν" την μπάλα στη μεγάλη περιοχή, ή να τη γυρίσουν στο Νικοπολίδη.

Για να ανοίξουν οι κλειστές άμυνες του ελληνικού πρωταθλήματος δε χρειάζεται τόσο το φοβερό σύστημα και οι αυτοματισμοί, που είχαν διαφημιστεί σαν πανάκεια από το Λεμονή και όσους (δημοσιογράφους κυρίως) ήθελαν να εξορκίσουν μάνι-μάνι το τρισκατάρατο 433 του Σόλιντ, όσο πολύ πιο απλές λύσεις. Όπως λόγου χάρη, η συμμετοχή στην ενδεκάδα παικτών που μπορούν να αδειάσουν αμυντικούς και να δημιουργήσουν αριθμητική υπεροπλία με κλειστή ντρίμπλα, να απειλήσουν με ντράιβ στη μεγάλη περιοχή από τον άξονα, να σουτάρουν απ' έξω. Χρειάζεται τα εξτρέμ να παίζουν με ανάποδο πόδι (π.χ. ο Γκαλέτι αριστερά), ώστε όταν δέχονται την μπάλα να συγκλίνουν προς το κέντρο και ή να σουτάρουν, ή να βγάλουν την κάθετη στο φορ ή σε κάποιο παίκτη που έρχεται από πίσω, ή να πάρουν το φάουλ σε καλή θέση. Χρειάζεται ένα κεντρικό χαφ με ικανότητες να τρέξει με την μπάλα και να κάνει το ντράιβ, που στη χειρότερη των περιπτώσεων θα πάρει κάποιο αντίπαλο αμυντικό χαφ πάνω του και θα απελευθερώσει τα άκρα.

Απο το φετινό ρόστερ λείπει (καθ' υπόδειξη του προπονητή) το "δεκάρι" που μπορεί να δώσει ώθηση στον άξονα του Ολυμπιακού και να ξεκλειδώσει τις κλειστές άμυνες. Με την πώληση του Καστίγιο λείπουν ο ακραίος ή ο περιφερειακός επιθετικός με την κλειστή ντρίμπλα που μπορεί να αποσταθεροποιήσει την άμυνα (με μόνη εξαίρεση το Λούα Λούα). Λείπει το αμυντικό χαφ που θα μπορεί να κυκλοφορήσει με τη μπάλα. Όσο το παιχνίδι του Ολυμπιακού είναι μονοδιάστατο (από τα άκρα) τόσο θα δυσκολεύεται να πάρει παιχνίδια, κυρίως εκτός έδρας που τα γήπεδα είναι μικρών διαστάσεων (και πάνω απ' όλα ακούρευτα, έτσι σερ Τάκη;).

by ANASTO


15 Νοε 2007

Αγαπητέ κύριε Μάουρερ...

Απόκομμα από το "ΕΘΝΟΣΠΟΡ"

Προς κον Ράινερ Μάουρερ, πρώην προπονητή ποδοσφαιρικής ομάδος Ο.Φ.Η. :

Αγαπητέ κε Μάουρερ,

Περάσατε σχεδόν δύο χρόνια στην Ελλάδα και δε μάθατε τα βασικά.

Ο Ο.Φ.Η. για να δικαιολογήσει την παρουσία του στη μεγάλη κατηγορία των ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων, έχει τέσσερις βασικούς στόχους (τους παραθέτω με τη σωστή ιεραρχία) :

1) ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΨΕΙ ΒΑΘΜΟΥΣ ΑΠ'ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ.

2)
Να κόψει βαθμούς απ'τον Ολυμπιακό.

3) Να χρησιμεύσει όποτε αυτό απαιτείται ως πλυντήριο βαθμών προς όφελος του "Μεγάλου Αδελφού".

4) Να δεχθεί αγόγγυστα και υπομονετικά κάθε αίτημα του "Μεγάλου Αδελφού" για μετακομίσεις ποδοσφαιριστών από Ηράκλειο προς Παιανία και το αντίστροφο. Πιο πρόσφατο παράδειγμα η ανταλλαγή γκολκίπερ, Καρνέζη με Τζόρβα.



Εσείς όμως, κε Μάουρερ, καταπατήσατε και τους τέσσερις σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα που βρίσκεστε στην Ελλάδα.

Σε τρία παιχνίδια που έδωσες με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, μετράς τρείς ήττες, εκ των οποίων οι δύο έκαναν πολύ... θόρυβο (4-1, 6-2).

Κάνεις δηλώσεις και παρατηρήσεις στους παίκτες σου όπως αυτή του άρθρου του "Εθνοσπόρ", πράγμα που αποτελεί παράβαση του 2ου κανόνα.

Έκανες φασαρία για την ανταλλαγή Καρνέζη - Τζόρβα, έφερες δικό σου γκολκίπερ (Πέερσμαν) με αποτέλεσμα να μη παίρνει ευκαιρίες ο... γάτος απ'την Παιανία. Άσε που ο άλλος σου τερματοφύλακας, ο Σηφάκης, κατέληξε στον Ολυμπιακό. Ανεπίτρεπτα πράγματα.

Τελευταίο και σημαντικότερο, στα δύο παιχνίδια που δώσατε με το "Μεγάλο Αδελφό", του κόψατε 4 βαθμούς (2 ισοπαλίες : 3-3 και 2-2). Αυτό κανονικά θα τιμωρείτο με άμεση απόλυση, αλλά η καλή εικόνα που έδειξε ο Ο.Φ.Η. μετά από πολλά πολλά χρόνια (σε συνδυασμό με τη γενικότερη κακή εικόνα του "Μεγάλου Αδελφού" την περασμένη σεζόν), έσωσαν την παρτίδα.

Μα με όλα αυτά, φίλτατε κε Μάουρερ, πως να στεριώσεις στο... καμάρι της Κρήτης; Γύρνα καλύτερα στους άμπαλους τους Γερμανούς μυρωδιάδες, γύρνα στη χώρα σου. Όλο και κάποιος άσχετος Γερμαναράς θα σου δώσει δουλειά. Οι παράγοντες στην Ελλάδα (ειδικά αυτοί του Ο.Φ.Η.), αν δεν ανέχονται ένα πράγμα, είναι η παραβίαση του πρωτοκόλλου.

Καλή συνέχεια, Ράϊνερ Μάουρερ.

14 Νοε 2007

Με αγάπη προς το Μέρλιν της προπονητικής...

Αγαπητέ Μέρλιν,

Με αφορμή τη δήλωση - προβληματισμό του Ίλια Ίβιτς ( "όπως πάμε, θα το χάσουμε το τρένο" ), άνοιξες το στόμα σου και είπες πάλι μεγάλες σοφιστείες.

Είπες : "Ούτε αδιάφοροι είναι ούτε ασόβαροι ούτε τα πόδια τους φυλάνε ! Δε το δέχομαι σε καμμία περίπτωση. Ίσα ίσα που έχουν κάνει τεράστια προσπάθεια".

Αν με τεράστια προσπάθεια είμαστε 4οι στο πρωτάθλημα με 4 νίκες - 3 ισοπαλίες - 1 ήττα, πίσω από ΠΑΟ, ΑΕΚ και... Άρη (!), τι γίνεται ρε αρχηγέ αν... χαλαρώσουν λίγο οι παίκτες;

Είπες : "Μη τρελλαθούμε κιόλας. Και μη χάσουμε όσα με κόπο κατακτήσαμε τόσους μήνες".

Τι ακριβώς κατακτήσαμε ρε Τάκαρε; 4οι είμαστε στο πρωτάθλημα, δώσαμε τρία μεγάλα ματς (ΠΑΟ - Άρης - ΠΑΟΚ) και κερδίσαμε μόνο το ένα κι αυτό με το ζόρι, ενώ στο Champions League είμαστε τρίτοι και αν δε πάρουμε αποτέλεσμα στη Ρώμη με τη Λάτσιο, θα ψάχνουμε να βρούμε πάλι που πήγε το πλοίο της αγάπης.

Είπες : "Ο μεγάλος εχθρός του Ολυμπιακού είναι ο ίδιος του ο εαυτός".

Φράση-κλισέ που τη λένε διάφοροι : Προπονητές, οπαδοί, διοικητικοί. Στην παρούσα φάση, η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική. Ο μεγάλος εχθρός του Ολυμπιακού είναι ο ίδιος του ο προπονητής.

Είπες : "Μπορούμε να κάνουμε πάρα πολύ καλή ομάδα αρκεί να είμαστε μαζί και στις νίκες και στις ήττες. Όχι να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας και να αρχίσουμε να ρίχνουμε ευθύνες δεξιά και αριστερά".

Μπορούμε όμως άφοβα να ρίχνουμε τις ευθύνες στο... χόρτο όταν δε μας κάθεται το αποτέλεσμα, σωστά;

Είπες : "Όλοι προβληματιστήκαμε γιατί δεν είχε η ομάδα καθαρό μυαλό στην Τρίπολη, αλλά ο Ολυμπιακός είναι σε σωστό δρόμο".

Αν ο σωστός δρόμος οδηγεί στην 4η θέση και στην παράδοση των σκήπτρων στον Παναθηναϊκό, θα προτιμούσα να πάμε απ'τον παράδρομο.

Είπες : "Εγώ και μετά τη Βέρντερ είπα οτι ακόμη δεν έχουμε κάνει τίποτα. Δεν καπηλεύθηκα εκείνη τη νίκη. Απλά τόνισα οτι έχει μια καλή βάση η ομάδα για να προχωρήσει σωστά".

Τότε ρε μεγάλε τι δηλώνεις πιο πάνω "Μη τρελλαθούμε κιόλας. Και μη χάσουμε όσα με κόπο κατακτήσαμε τόσους μήνες"; Εσύ δεν είσαι που δε καπηλεύεσαι τη νίκη (α πα πα πα πα πα)...

Μέρλιν άσε τα μαγικά και σοβαρέψου... γιατί τα πράγματα δε πάνε καθόλου καλά.

Με εκτίμηση,
Pesetero

11 Νοε 2007

Παιδιά και αποπαίδια (2007-2008)

Λέγαμε για το "κουσούρι" του Λεμονή να χωρίζει τους παίκτες του σε παιδιά και αποπαίδια. Είχε κατηγορηθεί οτι το κάνει από την προηγούμενη θητεία του στον Ολυμπιακό (τα είπαμε όλα σε αυτό το κείμενο).

Πως όμως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στα "νέα, καθαρά αποδυτήρια του Ολυμπιακού" (που λέει και ο Τάκαρος) ;


Τα παιδιά :

Χρήστος Πατσατζόγλου : Ο συμπαθής Χρηστάρας είναι πάντοτε μέσα στις βασικές επιλογές του Λεμονή. Δεν έχει σημασία αν είναι σε καλή, κακή, ή σε μέτρια μέρα. Ο Λεμονής θα τον αφήσει στο ματς ο κόσμος να χαλάσει. Υπάρχουν παιχνίδια που ο Πατσατζόγλου είναι με διαφορά ο χειρότερος, αλλά ο Λεμονής τον αφήνει μέσα. Στο μόνο ματς που ο "Πατσα" τον δικαίωσε, ήταν στο ματς της Βρέμης, με τη γκολάρα που πέτυχε. Είναι κρίμα αυτό το τόσο ταλαιπωρημένο παιδί να εκτίθεται απ'τον προπονητή του.

Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς : Ο αρχηγός είναι... τοτέμ για το Λεμονή και τα τοτέμ δε τα αγγίζουμε. Τον έκανε αλλαγή σε κάποια φιλικά (προφανώς για το ξεκάρφωμα) και απο εκεί και πέρα όχι απλά δε τον βγάζει, ούτε καν το σκέφτεται. Δεν έχει σημασία αν ο αρχηγός υπάρχουν παιχνίδια που σέρνεται : Ο Λεμονής θα ξεκινάει την ομάδα απο αυτόν. Δεν είμαστε τώρα για μπελάδες, ν'ανοίξουμε βαβούρες με το Τζόλε. Και ας λέει ο Τάκαρος οτι τώρα... "καθάρισαν τα αποδυτήρια". Ε Τάκη;

Ραούλ Μπράβο : Ο Ισπανός προέρχεται από ένα μεγάλο πρωτάθλημα (Primera Division) και απο μια μεγάλη ομάδα (Ρεάλ Μαδρίτης). Τώρα θα πείτε " εντάξει ρε μεγάλε, τι περίμενες, τέτοιος παίκτης με τέτοια προϋπηρεσία και τέτοιο υψηλό συμβόλαιο να μένει έξω; ". Λογικό. Όμως δε χαρακτηρίζεται "παιδί" γι'αυτό ο Ραούλ Μπράβο, αλλά για το γεγονός οτι ο Λεμονής ούτε στα μάτια δεν τολμά να κοιτάξει τον Ισπανό, που με τη σειρά του δουλεύει τον κόσμο ψιλό γαζί : Μέσα σε ενάμιση μήνα και περίπου 6-7 παιχνίδια που αγωνίστηκε, ο Ραούλ Μπράβο έχει γίνει αλλαγή ως "τραυματίας" στα 4 ! Κυκλοφορεί και σχετικό ανέκδοτο στου Ρέντη, όπου λένε πως "...ρε, αυτός τραυματίζεται και στις χειραψίες". Μέχρι τώρα ο Μπράβο κάνει ότι θέλει, ο Λεμονής δε του λέει τίποτα και η ζωή κυλάει όμορφα...


Τα αποπαίδια :

Λομάνα Λούα Λούα : Ο Αφρικανός ξέρει τόση μπάλα όση σχεδόν τα υπόλοιπα 2/3 της ομάδας, έχει απίστευτη ταχύτητα, είναι καλός χαρακτήρας με μόνο μειονέκτημα οτι είναι ατομιστής (όπως σχεδόν όλοι οι Αφρικανοί επιθετικοί). Ατομιστής ήταν όμως και ο Καστίγιο με την σχεδόν μηδενική προσφορά στα 7 χρόνια παρουσίας του στην ομάδα και λατρευόταν σα θεότητα. Ο Λεμονής προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να "χάσει" τον Λούα Λούα, δε μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς. Ο Αφρικανός είναι πάντα σχεδόν η πρώτη αλλαγή που θα κάνει ο Τάκαρος, άσχετα αν ο Λούα Λούα πετάει, είναι καλός, μέτριος ή κακός. Ο Λεμονής τις τρείς τελευταίες αγωνιστικές (ΠΑΟΚ, Ρεαλ Μαδρίτης, Αστέρα Τρίπολης) έχει κάνει αλλαγή απ'το ημίχρονο το Λούα Λούα. Ο Αφρικανός είναι και παίκτης ψυχολογίας και ο Λεμονής κάνει ότι μπορεί για να χάσει την εμπιστοσύνη ενος παίκτη που παίζει από πολύ μικρή ηλικία στην Premier League. Αν το καταφέρει και αυτό ο Τάκαρος, θα μπεί στο πάνθεον των απανταχού μυρωδιάδων, αφού υπενθυμίζεται οτι ήδη είχε προσπαθήσει να "φάει" το Τζιοβάνι στην πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό, ενώ το καλοκαίρι που πέρασε είχε πεί οτι δεν ήθελε το Ριβάλντο στην ομάδα. Α, ο Λούα Λούα έχει και το μειονέκτημα οτι είναι μεταγραφή του Ίλια Ίβιτς, όχι δική του.

Μίχαλ Ζεβλάκοβ : Ο Sir Takis χρησιμοποιεί τον πολυσύνθετο Πολωνό απο... ανάγκη, αφού οι τραυματισμοί των αμυντικών (Άντζας, Σέζαρ, Μπράβο) δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια. Ο Πολωνός ξεκίνησε σα βασικό στόπερ δίπλα στον Άντζα στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και στο ματς του C.L. με τη Λάτσιο, όπου τα πήγε περίφημα. Κάπου εκεί ο Τάκαρος άρχισε τους συμβιβασμούς : Ο Σέζαρ έπρεπε να παίζει γιατί γκρίνιαζε, ο Μπράβο είναι ο πιο υψηλά αμειβόμενος, ο Πατσατζόγλου απ'την ομάδα δε βγαίνει, οπότε εντελώς αθόρυβα ο Πολωνός φαγώθηκε απ'την ομάδα χωρίς να καταλάβει και ο ίδιος γιατί. Οι τραυματισμοί του έχουν δώσει θέση βασικού στην ομάδα και πάλι (όπου τα πηγαίνει περίφημα για άλλη μια φορά), αλλά σε λίγο καιρό που θα αποθεραπευτούν οι Άντζας - Μπράβο - Σέζαρ, σε συνδυασμό με την επικείμενη μεταγραφή στόπερ, ο Ζεβλάκοβ θα βρεθεί πάλι σε ρόλο κομπάρσου.


Οι περίεργες περιπτώσεις :

Μαρκο Νε : Περίεργη περίπτωση ο Ιβοριανός, που πέρασε απ'την κατηγορία των "παιδιών" σε αυτή των "αποπαιδιών". Σημαντική συμμετοχή σε όλη την προετοιμασία, αλλαγή στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, μέχρι τότε ο Λεμονής έδειξε οτι "κέρδιζε" το χαμένο στοίχημα που λέγεται Μάρκο Νε. ΄Ώσπου, στα καλά καθούμενα, ο Μάρκο Νε έπαψε να αγωνίζεται και εκπαραθυρώθηκε απ΄την ομάδα. Τότε κι αυτός με τη σειρά του άρχισε την αλάνθαστη μέθοδο "Ντιμίτρι Σέλουκ" και άρχισε να κάνει τον τραυματία.

Μιχάλης Κωνσταντίνου : Η απόκτηση ενός φορ της αξίας του Ντάρκο Κοβάτσεβιτς, από μόνη της έθετε τέρμα στο δίλημμα "Ντάρκο ή Μιχάλης" για τη θέση του σέντερ φορ. Ο Κοβάτσεβιτς που δήλωσε πως θα παίξει μέχρι το καλοκαίρι και θα γυρίσει για μόνιμη εγκατάσταση στην Ισπανία, με τα 34 χρονάκια να βαραίνουν την πλάτη του, μπήκε στο γήπεδο και έδειξε πως πρέπει να αγωνίζεται ένας πραγματικός φορ. Ένα μόλις χρόνο πριν κρεμάσει οριστικά (;) τα παπούτσια του, έδειξε σε όλους τι εστί... βερίκοκο. Προς τιμήν του ο Κύπριος φορ, έδειξε να αποδέχεται τον πάγκο και σε αυτό όλοι πρέπει να του βγάλουν το καπέλο. Ο επαγγελματίας Κωνσταντίνου πήρε άριστα, έστω και αν ο εγωϊσμός του θίχθηκε. Η ευθύνη του Λεμονή όμως τεράστια, καθώς ναι μεν ο Κωνσταντίνου μπορεί να μην υπολογιζόταν για βασικός, αλλά υπήρξαν φορές που ήταν 3η αλλαγή πίσω απ'τους Νούνιεζ, Μήτρογλου ενώ στα φιλικά ο Λεμονής προτιμούσε να βάζει ακόμα και το νεαρό Ματσούκα απ'το να ετοιμάζει λίγο και τον Κωνσταντίνου. Τα αποτελέσματα τα είδαμε στην Τρίπολη, όπου ο Κωνσταντίνου χρειάστηκε να παίξει βασικός και δε μπορούσε με τίποτα να προσαρμοστεί στο παιχνίδι.

Λεονέλ Νούνιεζ : Ο Αργεντινός ήρθε όχι σαν όνομα, αλλά σαν ένας εξελίξιμος περιφερειακός επιθετικός. Παίκτης με καλή τεχνική και δυνατό σουτ, ήξερε εξ'αρχής οτι θα είναι "πίσω" απ'τους Κοβάτσεβιτς και Λούα Λούα, πράγμα που δε τον πείραζε γιατί θεωρεί πως μπορεί να μάθει πολλά απ'τους δύο. Πάντα ορεξάτος και συνήθως πρώτη αλλαγή του Λεμονή, φαίνεται πως τον τελευταίο καιρό - άγνωστο γιατί - έπεσε σε δυσμένεια. Ο Νούνιεζ δείχνει ακεφος και προσπαθεί πολύ, αλλά αυτό το "μια κρύο, μια ζέστη" του Λεμονή είναι ψυχοφθόρο τόσο γι'αυτόν, όσο και για τους άλλους επιθετικούς της ομάδας.

Ροντρίγκο Αρτσούμπι : Μέλος της Εθνικής Νέων Αργεντινής που κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο του 2005, ο Ροντρίγκο Χαβιέρ Αρτσούμπι ήρθε για να βοηθήσει τον Ολυμπιακό απ'τη θέση του αριστερού χαφ. Προσωπική επιλογή του Ντανιέλ Πασαρέλα για τη Ρίβερ Πλέϊτ, ο νεαρός Αρτσούμπι προτίμησε το ενδεχόμενο της Ευρώπης και του Champions League, ενώ προέταξε και την επιθυμία του να γνωρίσει την "άλλη μισή πατρίδα του", καθώς ο Αρτσούμπι έχει Ελληνική υπηκοότητα (πραγματική, όχι σα του... Μπουμπλή-Ρότσα). Ας πρόσεχε. Που να'ξερε οτι εδώ εδρεύει ο (Tor)Mentor της προπονητικής Τάκης Λεμονής. Ο Αρτσούμπι έπαιξε ένα ημίχρονο στο φιλικό με τον Ερυθρό Αστέρα, 40 λεπτά σαν... αριστερό μπακ με τη Ρεάλ Μαδρίτης και άλλα 50 λεπτά ΠΑΛΙ σαν αριστερό μπακ με τον Αστέρα Τρίπολης. Κατά τα άλλα "πρέπει να δυναμώσει, είναι πίσω απο πλευράς φυσικής κατάστασης, δε μπορεί να βοηθήσει. Ε, ναι ρε Τάκαρε... Απο τη θέση του αριστερού μπακ, ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ να βοηθήσει. Για να τα λέμε όμως κι όλα, ο Αρτσούμπι δεν έχει αποδείξει με τη σειρά του οτι πρόκειται για κάποια αξιόπιστη λύση, στις λιγοστές ευκαιρίες που πήρε να παίξει στη φυσική του θέση και το χειρότερο είναι πως μάλλον δε πρόκειται να το δείξει ποτέ, καθώς βλέπει οτι εφ'όσον βρίσκεται στον Ολυμπιακό αφ'ενός ως δανεικός, αφ'ετέρου οτι ο προπονητής του δε τον υπολογίζει έστω σα "δεύτερη" λύση και προτιμά να βάζει αριστερά μια το Λούα Λούα και μια το Γκαλέτι όταν υπάρχει πρόβλημα. Ο Αρτσούμπι μάλλον ακολουθεί το παράδειγμα του Άλβεζ παλαιότερα : Απλά περιμένει να λήξει το Ελληνικό... μαρτύριο για να επιστρέψει στη χώρα του να βρεί την υγειά του και θα σκεφτεί διπλά την επόμενη πρόταση για Ευρωπαϊκή εξόρμηση.

"Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν"... ή αν προτιμάτε, "ο λύκος κι αν εγέρασε...".

Παιδιά και αποπαίδια (2001-2002)

Παρακολουθώντας κανείς την πορεία του, θα έλεγε κανείς πως ο Λεμονής προσπάθησε να γίνει ένα νέο είδος Ντούσαν Μπάγεβιτς : Να μονοπωλήσει δηλαδή εξουσίες και αξιώματα, ξεχνώντας όμως οτι αν δεν έχει φόντα να ανταπεξέλθει, μπορεί να χρεωθεί ευθύνες που θα μπορούσε να'χει αποφύγει. Ο Λεμονής υπερεκτίμησε τις ικανότητες του και στο τέλος έμεινε χωρίς υποστηρικτές. Το μεγάλο του "κουσούρι" είναι οτι χωρίζει τους παίκτες του σε παιδιά και αποπαίδια, κάτι που αρνείται κατηγορηματικά αλλά τα παραδείγματα μιλάνε απο μόνα τους....


Τα παιδιά :

Παρασκευάς Άντζας : Ο Άντζας βγήκε απ'τα... αζήτητα και έγινε βασικός και αναντικατάστατος (και μάλιστα με νέο συμβόλαιο). Γιατί; Γιατί ο Άντζας υπέμενε χωρίς διαμαρτυρία τους αποκλεισμούς απ'την 18άδα την προηγούμενη σεζόν και το σημαντικότερο : Δεν διαμαρτυρόταν στις εφημερίδες.

Στέλιος Βενετίδης : Ο Λεμονής θεωρούσε το Βενετίδη τον καλύτερο στη θέση του στον πάγκο, ενώ δε δέχτηκε την επιστροφή του Γεωργάτου στην ομάδα για να μη τον αγχώσει (με την αλήστου μνήμης δήλωση "ένας παίκτης σα το Γεωργάτο δε μπορεί να έρθει στον Ολυμπιακό και να κάθεται στον πάγκο"). Επίσης, ο Βενετίδης ποτέ δεν είχε προσβάσεις στον τύπο (σε αντίθεση με το Γεωργάτο). Το αποτέλεσμα ήταν πως αν έλειπε ο Βενετίδης, η ομάδα αριστερά "κούτσαινε".

Λάμπρος Χούτος : Ο Λεμονής είχε δηλώσει οτι "ονειρευόταν μια επίθεση στα μέτρα του". Επιθετικό δίδυμο Χούτος - Ζίζι Ρόμπερτς και Τζιοβάνι στον πάγκο και πονούσαν τα μάτια μας απο αυτά που βλέπαμε στο γήπεδο.


Τα αποπαίδια :

Γκαμπριέλ Άλβες : Ο "γύπας" πήρε ελάχιστες ευκαιρίες απ'το Λεμονή με αποτέλεσμα αργά αλλά σταθερά να παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια διεκδίκησης θέσης στην 11άδα. Το καλοκαίρι, στην προετοιμασία για τη σεζόν 2002-2003, ο Άλβες πήρε ευκαιρίες στα φιλικά, αλλά αφού προηγουμένως του είχε γίνει σύσταση να... ψάξει να βρεί ομάδα. Ο Ουρουγουανός φυσικά συμπέρανε πως ο κύκλος του στην ομάδα είχε κλείσει κι έτσι ο Λεμονής έχασε έναν φορ που μπορεί να μην είχε την τεχνική του Τζιοβάνι, αλλά τη μπάλα στο πλεκτό είχε τον τρόπο να τη βάλει (και συν τοις άλλοις, είχε αρχίσει να κάνει και πελάτισσα του την ΑΕΚ)...

Χόρχε Μπερμούδες : Αναντικατάστατο στέλεχος της Εθνικής Κολομβίας, αρχηγός και στυλοβάτης της άμυνας της Μπόκα Τζούνιορς, ο "El Patron" χρησιμοποιήθηκε απ'το Λεμονή - του οποίου αποτέλεσε προσωπική επιλογή - για να περάσουν... μηνύματα (!) προς τους υπόλοιπους παίκτες. Ο Μπερμούδες, κλασικός λίμπερο σε άμυνα τριών, κακοχρησιμοποιήθηκε (και εκτέθηκε) απ'το Λεμονή ως στόπερ και κατέληξε στην εξέδρα. Το πιο ωραίο είναι πως ο Λεμονής σε κατ'ιδίαν συζητήσεις του με τους αμυντικούς του, πως τολμάει να καίει τις μεταγραφές του για το καλό της ομάδας !!!

Ηλίας Πουρσανίδης : Ειδική περίπτωση, με διιστάμενες απόψεις. Ο Λεμονής είχε πεί στον Πουρσανίδη (εκ των αρχηγών του Ολυμπιακού τότε) πως πίστευε οτι τον έχει αδικήσει, αλλά θέλει να συνεχίσει να προσπαθεί. Ένα χρόνο μετά, ο Πουρσανίδης άρχισε να διαμαρτύρεται για τον παραγκωνισμό του για να εισπράξει την απάντηση "ή σου μειώνουμε τις αποδοχές, ή ψάξε να βρείς ομάδα". Ο Πουρσανίδης θεώρησε υπεύθυνο το Λεμονή, αιτιολογώντας το : Ο Πουρσανίδης σε μια συνέντευξη του σε ραδιοφωνικό σταθμό είχε πεί πως "πάλι οι Έλληνες θα βγάλουν το φίδι απ'την τρύπα", συνέντευξη που διογκώθηκε απ'τα ΜΜΕ και ξεσήκωσε θύελλες στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Ο Πουρσανίδης κατηγορήθηκε απ'την εκπομπή των οργανωμένων στο TV Magic και ο άλλοτε αρχηγός του Ολυμπιακού κατηγόρησε ευθέως το Λεμονή οτι τον έθεσε ουσιαστικά εκτός ομάδας, για να δείξει οτι αφουγκράζεται την εξέδρα. Κατά μια άλλη άποψη, το πρόβλημα ήταν απλά το υψηλό συμβόλαιο του Πουρσανίδη και ο Λεμονής δέχτηκε να παίξει το ρόλο του "κακού" για να εξαναγκασθεί ο Πουρσανίδης σε αποχώρηση.

Εντού Ντρασένα : Ο Βραζιλιάνος δεν πήρε ποτέ ευκαιρίες απ'το Λεμονή, γιατί δεν ήταν δική του επιλογή, πράγμα που εξόργισε τον Κόκκαλη, ειδικά όταν αποδείχθηκε πως ο νεαρός τότε Βραζιλιάνος ήταν πολύ καλός, σε πολύ καλή ηλικία και σε θέση που η ομάδα "πονούσε".

Τζιοβάνι : Η μεγαλύτερη επιτυχία του Λεμονή στα χρόνια που βρίσκεται στον Ολυμπιακό. Ο Sir-Takis, στον φίλα προσκείμενο σε αυτόν δημοσιογραφικό συρφετό, "διέρρεε" πως αυτό που τον εκνευρίζει στον Τζιοβιάνι είναι το γεγονός πως ένας τόσο χαρισματικός ποδοσφαιριστής είναι τόσο "τεμπέλης" στην προπόνηση. Η απάντηση ήταν απλή : Ο Βραζιλιάνος άσος, απ'το περιβάλλον του μάθαινε πως ο Λεμονής εισηγούταν επίμονα τη μη ανανέωση του συμβολαίου του, εξανεμίζοντας έτσι την κάθε ελπίδα σοβαρής συνεργασίας. Θυμηδία άλλωστε προκαλούσε το γεγονός του τελευταίου τριμήνου της συνεργασίας του Λεμονή με τον Ολυμπιακό : Ποδοσφαιριστής της κλάσης του Τζιοβάνι έμενε στον πάγκο, για να παίζει ο αλήστου μνήμης Ζίζι Ρόμπερτς. Άμα ο προπονητής βλέπει μπάλα...


Οι περίεργες περιπτώσεις :

Ανδρέας Νινιάδης : Από άσος στο μανίκι τη σεζόν 2000-2001, κατέληξε να γίνει ο πιο ακριβοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος στην Ελλάδα. Ο προπονητής θεωρούσε πιο φορμαρισμένο το Ζέτερμπεργκ, θεωρώντας πως θα μπορούσε να βγάλει όλη τη χρονιά με το Σουηδό που δε φημιζόταν ακριβώς για τη διάρκεια του. Ο Νινιάδης παραιτήθηκε σταδιακά απο κάθε προσπάθεια, πράγμα που αποδεικνύεται απ'το γεγονός πως ενώ είχε την ευκαιρία να μείνει ελεύθερος και να πάει σε ομάδα της αρεσκείας του για να αγωνίζεται, προτίμησε να υπογράψει νέο συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό σχεδόν με το 1/3 των χρημάτων που έπαιρνε.

Χρήστος Κόντης : Ο Κόντης παρέμεινε στον Ολυμπιακό με εισήγηση του Λεμονή και απο τότε... δε πήρε ούτε μια ευκαιρία. Ο Λεμονής έλεγε πως τον θεωρούσε, χρήσιμο, πολυσύνθετο, μέτριο ποδοσφαιριστή, αλλά... καλό παιδί. Έλεγε μάλιστα πως τον υπολόγιζε ως αριστερό μπακ, αφού πίστευε πως θα μπορούσε να του καλύψει αυτή τη θέση.

Θανάσης Κωστούλας : Βλέπε "Παρασκευάς Άντζας". Ο Κωστούλας ήταν βασικός και αναντικατάστατος και τα πήγαινε αρκετά καλά, ώσπου εκπαραθυρώθηκε και παρέμεινε "στον πάγο" σχεδόν όλη τη σεζόν, χωρίς ποτέ να πάρει καμμιά σοβαρή ευκαιρία. Μια φήμη που κυκλοφόρησε τότε ήταν πως τον απέκλειε απ'τη 18άδα για να μην αγχώνεται ο Άντζας και να νιώθει πιο σίγουρος.

Πίτερ Οφορίκουε : Το καλοκαίρι του 2002 έκανε προετοιμασία με τις... μπουλντόζες στου Ρέντη, και τον Οκτώβρη έπαιζε βασικός στο "Old Trafford" απέναντι στη Manchester United (!!!). Ο Λεμονής χρησιμοποίησε τον ούτως η άλλως απείθαρχο Γκανέζο για να περάσει μηνύματα. Ο Λεμονής θέλησε να δείξει στους παίκτες του πως είναι θαρραλέος, σκληρός και δίκαιος. Θαρραλέος, γιατί δε δίστασε να τιμωρήσει ένα απ'τα αγαπημένα παιδιά της διοίκησης (και δη του παντοδύναμου τότε Γιώργου Λούβαρη). Σκληρός, γιατί τον έδιωξε απ'την προετοιμασία για συνηθισμένο παράπτωμα και δίκαιος γιατί τον ξαναπήρε πίσω. Το μόνο που κατάφερε τελικά είναι να λένε "το μαλάκα το Λεμονή, τα κατάφερε να αχρηστέψει το Τζιοβάνι και παίζει με τη Μάντσεστερ με το... μπετατζή τον Οφορίκουε".


Ο Τάκαρος τις κακές συνήθειες δε τις κόβει, ακόμη κι αν οι φίλοι και σύμμαχοι του διατείνονται πως "ωρίμασε προπονητικά" και απέκτησε "άλλο τρόπο σκέψης". Το πόση διαύγεια έχει αποκτήσει αυτή η προπονητική ευφυΐα στη διαχείριση του έμψυχου υλικού του, μπορείτε να το δείτε διαβάζοντας εδώ.

Omerta τέλος...

Είχα γράψει σε παλαιότερο μου post "Omerta από πλευράς μου, σεβασμός στο Λεμονή μέχρι νεωτέρας".

Ε, λοιπόν, ήρθε η... νεωτέρα :) Το αποτέλεσμα - σοκ της Τρίπολης δεν ήταν απλά η αιτία, ήταν η αφορμή.

Απέναντι στον Παναθηναϊκό, παρά το γεγονός οτι - ειδικά στο 1ο ημίχρονο - οι ερυθρόλευκοι είχαν κυριολεκτικά εξαφανίσει τον Παναθηναϊκό απ'το γήπεδο, ο Λεμονής επέμεινε στο αμυντικογενές 4-5-1, παρουσιάζοντας τρομερή ατολμία και δείχνοντας οτι βολεύεται με το "Χ", αφού προτεραιότητα του ήταν "να μη χάσει"...

Απέναντι στη Λάτσιο, που ειδικά στην αρχή της σεζόν ήταν κυριολεκτικά ΤΡΑΓΙΚΗ, σε ένα από τα πιο "φοβισμένα" βράδια της ιστορίας του Ολυμπιακού, κατάφερε να μεταλλάξει το 4-5-1 σε 4-6-0 για ένα ολόκληρο ημίχρονο. ΣΠΑΤΑΛΗΣΕ 45 ολόκληρα λεπτά με ένα ανούσιο αμυντικό – συντηρητικό σχήμα απέναντι σε έναν αντίπαλο που είχε έναν τερματοφύλακα... 43 χρονών κάτω απ'τα δοκάρια. Ο Ολυμπιακός ευτύχησε να προηγηθεί με 1-0 και ο Τάκαρος απάντησε με... ταμπούρι. Αφησε μέχρι το 79’ την ομάδα ΜΟΝΑΧΗ στο γήπεδο να παραπαίει, να δίνει λάθος πάσες, να οπισθοχωρεί και σιγά σιγά να ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ.

Απέναντι στον Άρη, που βρισκόταν σε ένα κυκεώνα εξελίξεων με τις αλλαγές προπονητή και τεχνικού διευθυντή και μπαράζ δηλώσεων μεταξύ διοικούντων και απολυθέντων, σε έναν Άρη που είχε μεν το Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο του αλλά είχε κάνει όλες κι όλες τρείς προπονήσεις, κατάφερε να κάνει ότι και με τη Λάτσιο : Να προηγηθεί με τον Γκαλέτι και μετά - αντί να τελειώσει τον αντίπαλο - να παίξει πάλι το το σύστημα-ταμπούρι και να ισοφαριστεί στο 93'. Το καλύτερο; Η δήλωση του στο τέλος : "Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι τα γήπεδα δεν μπορούν να έχουν αυτή την κατάσταση. Για μας ήταν πολύ μεγάλη δυσκολία. Το χόρτο ήταν πάρα πολύ ψηλό και δεν ευνοούσε το γρήγορο παιχνίδι που θέλουμε να παίξουμε. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να λάβουν υπόψη τους τα στελέχη της Super League. Απ’ ότι βλέπω τα πρωινά των αγώνων γίνονται συσκέψεις που αφορούν βασικά το τι ρούχα θα φορέσουν οι δύο ομάδες και όχι με θέματα καλά για το ποδοσφαιρικό θέαμα". Φαίνεται πως ο Άρης προπονείται στη... ζούγκλα ή σε εγκαταλελειμμένα οικόπεδα και είναι συνηθισμένος στο ψηλό χορτάρι.

Κάπου εδώ ο Τάκαρος παίρνει... συγχωροχάρτι λόγω Βρέμης - με το σπαθί του επαναλαμβάνω, άλλωστε είναι ο μόνος που το πέτυχε στη δεκαετή πορεία του συλλόγου στο Champions League. Όμως ο Τάκαρος μας επεφύλλασε δυσάρεστη συνέχεια :

Απέναντι στον Εργοτέλη, και ενώ η ομάδα ήταν προφανές οτι χρειαζόταν ξεκούραση μετά την υπερπροσπάθεια της Βρέμης, ο Λεμονής προτίμησε να μη ξεκουράσει κανέναν. Οι προπονητικές του "ταρζανιές", ακόμα και όταν κατάφερε να γυρίσει το σκορ από 2-0 σε 2-3, οδήγησαν σε οπισθοχώρηση και ισοφάριση σε 3-3 από τον ΟΥΡΑΓΟ της βαθμολογίας, που μέχρι τότε είχε βάλει μόλις 3 γκολ !!!

Καταλήγουμε με το - ως τώρα - ρεσιτάλ του, το ματς της Τρίπολης. Σεμινάριο προπονητικής ανικανότητας απ'τον Sir Takis. Απο που να ξεκινήσει κανείς;

* Από την αλλοπρόσαλη επιλογή του να βάλει τον επιθετικό χαφ Ροντρίγκο Αρτσούμπι σε θέση αριστερού μπακ, επειδή τα πήγε σχετικά καλά στο 40λεπτο που έπαιξε (αναγκαστικά) σε αυτή τη θέση στον αγώνα με τη Ρεάλ; Η δικαιολογία "δεν είχε άλλες λύσεις" δε στέκει, γιατί κάλλιστα θα μπορούσε να έβαζε αριστερό μπακ τον Τάσο Πάντο με υπόλοιπους τρείς τους Τοροσίδη, Ζεβλάκοβ, Πατσατζόγλου, με μετάθεση του Τζόρτζεβιτς στον άξονα και στη ΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΣΗ τον Αρτσούμπι.

* Από την αλλαγή του μοναδικού δραστήριου επιθετικού του, του Λούα Λούα (τρίτη φορά σε τρία παιχνίδια που τον αλλάζει στο ημίχρονο, χωρίς να είναι ο χειρότερος);

* Από την αβλεψία του να περάσει στον αγώνα τον Λεονέλ Νούνιεζ, ώστε να γίνουν περισσότερα σουτ, δεδομένου του ευνοϊκού (δυνατού) αέρα στο 2ο ημίχρονο;

* Απο την επιλογή του να βάλει έναν επιθετικό με τον ίδιο σωματότυπο με το Μιχάλη Κωνσταντίνου (κώστας Μήτρογλου) και να παίζει για 45 λεπτά με γιόμες, ενώ ο αντίπαλος παίζει με άμυνα 3 κεντρικών αμυντικών;

* Από τις συνεχείς εναλλαγές των Πατσατζόγλου - Τοροσίδη σε θέση αμυντικού χαφ - δεξιού μπακ, με αποτέλεσμα οι παίκτες τελικά να μη ξέρουν που παίζουν και πως παίζουν;

* Από την μετάθεση του μοναδικού παίκτη που έδωσε ζωή στο κέντρο (Κώστας Μενδρινός) και είχε και σουτ στο δοκάρι, σε θέση δεξιού μπακ;;;

Η από την επίκληση ΠΑΛΙ του... ψηλού χόρτου στο γήπεδο; Τι μας λες ρε Τάκη; Και ο Αστέρας Τρίπολης προπονείται στο ίδιο οικόπεδο με τον Άρη;;;

Ακόμα και στις νίκες, οι προπονητικές ατασθαλίες του Λεμονή είναι παραπάνω απο ορατές. Π.χ. στο νικηφόρο 2-1 με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη, πάει και βάζει πάνω στον 1.70 Παντελή Κωνσταντινίδη τον 1.85 Βασίλη Τοροσίδη.

ΗΜΑΡΤΟΝ ρε Sir, Herr, Monsieur Takis, ήμαρτον...