Λέγαμε για το "κουσούρι" του Λεμονή να χωρίζει τους παίκτες του σε παιδιά και αποπαίδια. Είχε κατηγορηθεί οτι το κάνει από την προηγούμενη θητεία του στον Ολυμπιακό (τα είπαμε όλα σε αυτό το κείμενο).
Πως όμως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στα "νέα, καθαρά αποδυτήρια του Ολυμπιακού" (που λέει και ο Τάκαρος) ;
Τα παιδιά :
Χρήστος Πατσατζόγλου : Ο συμπαθής Χρηστάρας είναι πάντοτε μέσα στις βασικές επιλογές του Λεμονή. Δεν έχει σημασία αν είναι σε καλή, κακή, ή σε μέτρια μέρα. Ο Λεμονής θα τον αφήσει στο ματς ο κόσμος να χαλάσει. Υπάρχουν παιχνίδια που ο Πατσατζόγλου είναι με διαφορά ο χειρότερος, αλλά ο Λεμονής τον αφήνει μέσα. Στο μόνο ματς που ο "Πατσα" τον δικαίωσε, ήταν στο ματς της Βρέμης, με τη γκολάρα που πέτυχε. Είναι κρίμα αυτό το τόσο ταλαιπωρημένο παιδί να εκτίθεται απ'τον προπονητή του.
Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς : Ο αρχηγός είναι... τοτέμ για το Λεμονή και τα τοτέμ δε τα αγγίζουμε. Τον έκανε αλλαγή σε κάποια φιλικά (προφανώς για το ξεκάρφωμα) και απο εκεί και πέρα όχι απλά δε τον βγάζει, ούτε καν το σκέφτεται. Δεν έχει σημασία αν ο αρχηγός υπάρχουν παιχνίδια που σέρνεται : Ο Λεμονής θα ξεκινάει την ομάδα απο αυτόν. Δεν είμαστε τώρα για μπελάδες, ν'ανοίξουμε βαβούρες με το Τζόλε. Και ας λέει ο Τάκαρος οτι τώρα... "καθάρισαν τα αποδυτήρια". Ε Τάκη;
Ραούλ Μπράβο : Ο Ισπανός προέρχεται από ένα μεγάλο πρωτάθλημα (Primera Division) και απο μια μεγάλη ομάδα (Ρεάλ Μαδρίτης). Τώρα θα πείτε " εντάξει ρε μεγάλε, τι περίμενες, τέτοιος παίκτης με τέτοια προϋπηρεσία και τέτοιο υψηλό συμβόλαιο να μένει έξω; ". Λογικό. Όμως δε χαρακτηρίζεται "παιδί" γι'αυτό ο Ραούλ Μπράβο, αλλά για το γεγονός οτι ο Λεμονής ούτε στα μάτια δεν τολμά να κοιτάξει τον Ισπανό, που με τη σειρά του δουλεύει τον κόσμο ψιλό γαζί : Μέσα σε ενάμιση μήνα και περίπου 6-7 παιχνίδια που αγωνίστηκε, ο Ραούλ Μπράβο έχει γίνει αλλαγή ως "τραυματίας" στα 4 ! Κυκλοφορεί και σχετικό ανέκδοτο στου Ρέντη, όπου λένε πως "...ρε, αυτός τραυματίζεται και στις χειραψίες". Μέχρι τώρα ο Μπράβο κάνει ότι θέλει, ο Λεμονής δε του λέει τίποτα και η ζωή κυλάει όμορφα...
Τα αποπαίδια :
Λομάνα Λούα Λούα : Ο Αφρικανός ξέρει τόση μπάλα όση σχεδόν τα υπόλοιπα 2/3 της ομάδας, έχει απίστευτη ταχύτητα, είναι καλός χαρακτήρας με μόνο μειονέκτημα οτι είναι ατομιστής (όπως σχεδόν όλοι οι Αφρικανοί επιθετικοί). Ατομιστής ήταν όμως και ο Καστίγιο με την σχεδόν μηδενική προσφορά στα 7 χρόνια παρουσίας του στην ομάδα και λατρευόταν σα θεότητα. Ο Λεμονής προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να "χάσει" τον Λούα Λούα, δε μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς. Ο Αφρικανός είναι πάντα σχεδόν η πρώτη αλλαγή που θα κάνει ο Τάκαρος, άσχετα αν ο Λούα Λούα πετάει, είναι καλός, μέτριος ή κακός. Ο Λεμονής τις τρείς τελευταίες αγωνιστικές (ΠΑΟΚ, Ρεαλ Μαδρίτης, Αστέρα Τρίπολης) έχει κάνει αλλαγή απ'το ημίχρονο το Λούα Λούα. Ο Αφρικανός είναι και παίκτης ψυχολογίας και ο Λεμονής κάνει ότι μπορεί για να χάσει την εμπιστοσύνη ενος παίκτη που παίζει από πολύ μικρή ηλικία στην Premier League. Αν το καταφέρει και αυτό ο Τάκαρος, θα μπεί στο πάνθεον των απανταχού μυρωδιάδων, αφού υπενθυμίζεται οτι ήδη είχε προσπαθήσει να "φάει" το Τζιοβάνι στην πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό, ενώ το καλοκαίρι που πέρασε είχε πεί οτι δεν ήθελε το Ριβάλντο στην ομάδα. Α, ο Λούα Λούα έχει και το μειονέκτημα οτι είναι μεταγραφή του Ίλια Ίβιτς, όχι δική του.
Μίχαλ Ζεβλάκοβ : Ο Sir Takis χρησιμοποιεί τον πολυσύνθετο Πολωνό απο... ανάγκη, αφού οι τραυματισμοί των αμυντικών (Άντζας, Σέζαρ, Μπράβο) δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια. Ο Πολωνός ξεκίνησε σα βασικό στόπερ δίπλα στον Άντζα στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και στο ματς του C.L. με τη Λάτσιο, όπου τα πήγε περίφημα. Κάπου εκεί ο Τάκαρος άρχισε τους συμβιβασμούς : Ο Σέζαρ έπρεπε να παίζει γιατί γκρίνιαζε, ο Μπράβο είναι ο πιο υψηλά αμειβόμενος, ο Πατσατζόγλου απ'την ομάδα δε βγαίνει, οπότε εντελώς αθόρυβα ο Πολωνός φαγώθηκε απ'την ομάδα χωρίς να καταλάβει και ο ίδιος γιατί. Οι τραυματισμοί του έχουν δώσει θέση βασικού στην ομάδα και πάλι (όπου τα πηγαίνει περίφημα για άλλη μια φορά), αλλά σε λίγο καιρό που θα αποθεραπευτούν οι Άντζας - Μπράβο - Σέζαρ, σε συνδυασμό με την επικείμενη μεταγραφή στόπερ, ο Ζεβλάκοβ θα βρεθεί πάλι σε ρόλο κομπάρσου.
Οι περίεργες περιπτώσεις :
Μαρκο Νε : Περίεργη περίπτωση ο Ιβοριανός, που πέρασε απ'την κατηγορία των "παιδιών" σε αυτή των "αποπαιδιών". Σημαντική συμμετοχή σε όλη την προετοιμασία, αλλαγή στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, μέχρι τότε ο Λεμονής έδειξε οτι "κέρδιζε" το χαμένο στοίχημα που λέγεται Μάρκο Νε. ΄Ώσπου, στα καλά καθούμενα, ο Μάρκο Νε έπαψε να αγωνίζεται και εκπαραθυρώθηκε απ΄την ομάδα. Τότε κι αυτός με τη σειρά του άρχισε την αλάνθαστη μέθοδο "Ντιμίτρι Σέλουκ" και άρχισε να κάνει τον τραυματία.
Μιχάλης Κωνσταντίνου : Η απόκτηση ενός φορ της αξίας του Ντάρκο Κοβάτσεβιτς, από μόνη της έθετε τέρμα στο δίλημμα "Ντάρκο ή Μιχάλης" για τη θέση του σέντερ φορ. Ο Κοβάτσεβιτς που δήλωσε πως θα παίξει μέχρι το καλοκαίρι και θα γυρίσει για μόνιμη εγκατάσταση στην Ισπανία, με τα 34 χρονάκια να βαραίνουν την πλάτη του, μπήκε στο γήπεδο και έδειξε πως πρέπει να αγωνίζεται ένας πραγματικός φορ. Ένα μόλις χρόνο πριν κρεμάσει οριστικά (;) τα παπούτσια του, έδειξε σε όλους τι εστί... βερίκοκο. Προς τιμήν του ο Κύπριος φορ, έδειξε να αποδέχεται τον πάγκο και σε αυτό όλοι πρέπει να του βγάλουν το καπέλο. Ο επαγγελματίας Κωνσταντίνου πήρε άριστα, έστω και αν ο εγωϊσμός του θίχθηκε. Η ευθύνη του Λεμονή όμως τεράστια, καθώς ναι μεν ο Κωνσταντίνου μπορεί να μην υπολογιζόταν για βασικός, αλλά υπήρξαν φορές που ήταν 3η αλλαγή πίσω απ'τους Νούνιεζ, Μήτρογλου ενώ στα φιλικά ο Λεμονής προτιμούσε να βάζει ακόμα και το νεαρό Ματσούκα απ'το να ετοιμάζει λίγο και τον Κωνσταντίνου. Τα αποτελέσματα τα είδαμε στην Τρίπολη, όπου ο Κωνσταντίνου χρειάστηκε να παίξει βασικός και δε μπορούσε με τίποτα να προσαρμοστεί στο παιχνίδι.
Λεονέλ Νούνιεζ : Ο Αργεντινός ήρθε όχι σαν όνομα, αλλά σαν ένας εξελίξιμος περιφερειακός επιθετικός. Παίκτης με καλή τεχνική και δυνατό σουτ, ήξερε εξ'αρχής οτι θα είναι "πίσω" απ'τους Κοβάτσεβιτς και Λούα Λούα, πράγμα που δε τον πείραζε γιατί θεωρεί πως μπορεί να μάθει πολλά απ'τους δύο. Πάντα ορεξάτος και συνήθως πρώτη αλλαγή του Λεμονή, φαίνεται πως τον τελευταίο καιρό - άγνωστο γιατί - έπεσε σε δυσμένεια. Ο Νούνιεζ δείχνει ακεφος και προσπαθεί πολύ, αλλά αυτό το "μια κρύο, μια ζέστη" του Λεμονή είναι ψυχοφθόρο τόσο γι'αυτόν, όσο και για τους άλλους επιθετικούς της ομάδας.
Ροντρίγκο Αρτσούμπι : Μέλος της Εθνικής Νέων Αργεντινής που κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο του 2005, ο Ροντρίγκο Χαβιέρ Αρτσούμπι ήρθε για να βοηθήσει τον Ολυμπιακό απ'τη θέση του αριστερού χαφ. Προσωπική επιλογή του Ντανιέλ Πασαρέλα για τη Ρίβερ Πλέϊτ, ο νεαρός Αρτσούμπι προτίμησε το ενδεχόμενο της Ευρώπης και του Champions League, ενώ προέταξε και την επιθυμία του να γνωρίσει την "άλλη μισή πατρίδα του", καθώς ο Αρτσούμπι έχει Ελληνική υπηκοότητα (πραγματική, όχι σα του... Μπουμπλή-Ρότσα). Ας πρόσεχε. Που να'ξερε οτι εδώ εδρεύει ο (Tor)Mentor της προπονητικής Τάκης Λεμονής. Ο Αρτσούμπι έπαιξε ένα ημίχρονο στο φιλικό με τον Ερυθρό Αστέρα, 40 λεπτά σαν... αριστερό μπακ με τη Ρεάλ Μαδρίτης και άλλα 50 λεπτά ΠΑΛΙ σαν αριστερό μπακ με τον Αστέρα Τρίπολης. Κατά τα άλλα "πρέπει να δυναμώσει, είναι πίσω απο πλευράς φυσικής κατάστασης, δε μπορεί να βοηθήσει. Ε, ναι ρε Τάκαρε... Απο τη θέση του αριστερού μπακ, ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ να βοηθήσει. Για να τα λέμε όμως κι όλα, ο Αρτσούμπι δεν έχει αποδείξει με τη σειρά του οτι πρόκειται για κάποια αξιόπιστη λύση, στις λιγοστές ευκαιρίες που πήρε να παίξει στη φυσική του θέση και το χειρότερο είναι πως μάλλον δε πρόκειται να το δείξει ποτέ, καθώς βλέπει οτι εφ'όσον βρίσκεται στον Ολυμπιακό αφ'ενός ως δανεικός, αφ'ετέρου οτι ο προπονητής του δε τον υπολογίζει έστω σα "δεύτερη" λύση και προτιμά να βάζει αριστερά μια το Λούα Λούα και μια το Γκαλέτι όταν υπάρχει πρόβλημα. Ο Αρτσούμπι μάλλον ακολουθεί το παράδειγμα του Άλβεζ παλαιότερα : Απλά περιμένει να λήξει το Ελληνικό... μαρτύριο για να επιστρέψει στη χώρα του να βρεί την υγειά του και θα σκεφτεί διπλά την επόμενη πρόταση για Ευρωπαϊκή εξόρμηση.
"Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν"... ή αν προτιμάτε, "ο λύκος κι αν εγέρασε...".
Πως όμως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στα "νέα, καθαρά αποδυτήρια του Ολυμπιακού" (που λέει και ο Τάκαρος) ;
Τα παιδιά :
Χρήστος Πατσατζόγλου : Ο συμπαθής Χρηστάρας είναι πάντοτε μέσα στις βασικές επιλογές του Λεμονή. Δεν έχει σημασία αν είναι σε καλή, κακή, ή σε μέτρια μέρα. Ο Λεμονής θα τον αφήσει στο ματς ο κόσμος να χαλάσει. Υπάρχουν παιχνίδια που ο Πατσατζόγλου είναι με διαφορά ο χειρότερος, αλλά ο Λεμονής τον αφήνει μέσα. Στο μόνο ματς που ο "Πατσα" τον δικαίωσε, ήταν στο ματς της Βρέμης, με τη γκολάρα που πέτυχε. Είναι κρίμα αυτό το τόσο ταλαιπωρημένο παιδί να εκτίθεται απ'τον προπονητή του.
Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς : Ο αρχηγός είναι... τοτέμ για το Λεμονή και τα τοτέμ δε τα αγγίζουμε. Τον έκανε αλλαγή σε κάποια φιλικά (προφανώς για το ξεκάρφωμα) και απο εκεί και πέρα όχι απλά δε τον βγάζει, ούτε καν το σκέφτεται. Δεν έχει σημασία αν ο αρχηγός υπάρχουν παιχνίδια που σέρνεται : Ο Λεμονής θα ξεκινάει την ομάδα απο αυτόν. Δεν είμαστε τώρα για μπελάδες, ν'ανοίξουμε βαβούρες με το Τζόλε. Και ας λέει ο Τάκαρος οτι τώρα... "καθάρισαν τα αποδυτήρια". Ε Τάκη;
Ραούλ Μπράβο : Ο Ισπανός προέρχεται από ένα μεγάλο πρωτάθλημα (Primera Division) και απο μια μεγάλη ομάδα (Ρεάλ Μαδρίτης). Τώρα θα πείτε " εντάξει ρε μεγάλε, τι περίμενες, τέτοιος παίκτης με τέτοια προϋπηρεσία και τέτοιο υψηλό συμβόλαιο να μένει έξω; ". Λογικό. Όμως δε χαρακτηρίζεται "παιδί" γι'αυτό ο Ραούλ Μπράβο, αλλά για το γεγονός οτι ο Λεμονής ούτε στα μάτια δεν τολμά να κοιτάξει τον Ισπανό, που με τη σειρά του δουλεύει τον κόσμο ψιλό γαζί : Μέσα σε ενάμιση μήνα και περίπου 6-7 παιχνίδια που αγωνίστηκε, ο Ραούλ Μπράβο έχει γίνει αλλαγή ως "τραυματίας" στα 4 ! Κυκλοφορεί και σχετικό ανέκδοτο στου Ρέντη, όπου λένε πως "...ρε, αυτός τραυματίζεται και στις χειραψίες". Μέχρι τώρα ο Μπράβο κάνει ότι θέλει, ο Λεμονής δε του λέει τίποτα και η ζωή κυλάει όμορφα...
Τα αποπαίδια :
Λομάνα Λούα Λούα : Ο Αφρικανός ξέρει τόση μπάλα όση σχεδόν τα υπόλοιπα 2/3 της ομάδας, έχει απίστευτη ταχύτητα, είναι καλός χαρακτήρας με μόνο μειονέκτημα οτι είναι ατομιστής (όπως σχεδόν όλοι οι Αφρικανοί επιθετικοί). Ατομιστής ήταν όμως και ο Καστίγιο με την σχεδόν μηδενική προσφορά στα 7 χρόνια παρουσίας του στην ομάδα και λατρευόταν σα θεότητα. Ο Λεμονής προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να "χάσει" τον Λούα Λούα, δε μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς. Ο Αφρικανός είναι πάντα σχεδόν η πρώτη αλλαγή που θα κάνει ο Τάκαρος, άσχετα αν ο Λούα Λούα πετάει, είναι καλός, μέτριος ή κακός. Ο Λεμονής τις τρείς τελευταίες αγωνιστικές (ΠΑΟΚ, Ρεαλ Μαδρίτης, Αστέρα Τρίπολης) έχει κάνει αλλαγή απ'το ημίχρονο το Λούα Λούα. Ο Αφρικανός είναι και παίκτης ψυχολογίας και ο Λεμονής κάνει ότι μπορεί για να χάσει την εμπιστοσύνη ενος παίκτη που παίζει από πολύ μικρή ηλικία στην Premier League. Αν το καταφέρει και αυτό ο Τάκαρος, θα μπεί στο πάνθεον των απανταχού μυρωδιάδων, αφού υπενθυμίζεται οτι ήδη είχε προσπαθήσει να "φάει" το Τζιοβάνι στην πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό, ενώ το καλοκαίρι που πέρασε είχε πεί οτι δεν ήθελε το Ριβάλντο στην ομάδα. Α, ο Λούα Λούα έχει και το μειονέκτημα οτι είναι μεταγραφή του Ίλια Ίβιτς, όχι δική του.
Μίχαλ Ζεβλάκοβ : Ο Sir Takis χρησιμοποιεί τον πολυσύνθετο Πολωνό απο... ανάγκη, αφού οι τραυματισμοί των αμυντικών (Άντζας, Σέζαρ, Μπράβο) δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια. Ο Πολωνός ξεκίνησε σα βασικό στόπερ δίπλα στον Άντζα στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και στο ματς του C.L. με τη Λάτσιο, όπου τα πήγε περίφημα. Κάπου εκεί ο Τάκαρος άρχισε τους συμβιβασμούς : Ο Σέζαρ έπρεπε να παίζει γιατί γκρίνιαζε, ο Μπράβο είναι ο πιο υψηλά αμειβόμενος, ο Πατσατζόγλου απ'την ομάδα δε βγαίνει, οπότε εντελώς αθόρυβα ο Πολωνός φαγώθηκε απ'την ομάδα χωρίς να καταλάβει και ο ίδιος γιατί. Οι τραυματισμοί του έχουν δώσει θέση βασικού στην ομάδα και πάλι (όπου τα πηγαίνει περίφημα για άλλη μια φορά), αλλά σε λίγο καιρό που θα αποθεραπευτούν οι Άντζας - Μπράβο - Σέζαρ, σε συνδυασμό με την επικείμενη μεταγραφή στόπερ, ο Ζεβλάκοβ θα βρεθεί πάλι σε ρόλο κομπάρσου.
Οι περίεργες περιπτώσεις :
Μαρκο Νε : Περίεργη περίπτωση ο Ιβοριανός, που πέρασε απ'την κατηγορία των "παιδιών" σε αυτή των "αποπαιδιών". Σημαντική συμμετοχή σε όλη την προετοιμασία, αλλαγή στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, μέχρι τότε ο Λεμονής έδειξε οτι "κέρδιζε" το χαμένο στοίχημα που λέγεται Μάρκο Νε. ΄Ώσπου, στα καλά καθούμενα, ο Μάρκο Νε έπαψε να αγωνίζεται και εκπαραθυρώθηκε απ΄την ομάδα. Τότε κι αυτός με τη σειρά του άρχισε την αλάνθαστη μέθοδο "Ντιμίτρι Σέλουκ" και άρχισε να κάνει τον τραυματία.
Μιχάλης Κωνσταντίνου : Η απόκτηση ενός φορ της αξίας του Ντάρκο Κοβάτσεβιτς, από μόνη της έθετε τέρμα στο δίλημμα "Ντάρκο ή Μιχάλης" για τη θέση του σέντερ φορ. Ο Κοβάτσεβιτς που δήλωσε πως θα παίξει μέχρι το καλοκαίρι και θα γυρίσει για μόνιμη εγκατάσταση στην Ισπανία, με τα 34 χρονάκια να βαραίνουν την πλάτη του, μπήκε στο γήπεδο και έδειξε πως πρέπει να αγωνίζεται ένας πραγματικός φορ. Ένα μόλις χρόνο πριν κρεμάσει οριστικά (;) τα παπούτσια του, έδειξε σε όλους τι εστί... βερίκοκο. Προς τιμήν του ο Κύπριος φορ, έδειξε να αποδέχεται τον πάγκο και σε αυτό όλοι πρέπει να του βγάλουν το καπέλο. Ο επαγγελματίας Κωνσταντίνου πήρε άριστα, έστω και αν ο εγωϊσμός του θίχθηκε. Η ευθύνη του Λεμονή όμως τεράστια, καθώς ναι μεν ο Κωνσταντίνου μπορεί να μην υπολογιζόταν για βασικός, αλλά υπήρξαν φορές που ήταν 3η αλλαγή πίσω απ'τους Νούνιεζ, Μήτρογλου ενώ στα φιλικά ο Λεμονής προτιμούσε να βάζει ακόμα και το νεαρό Ματσούκα απ'το να ετοιμάζει λίγο και τον Κωνσταντίνου. Τα αποτελέσματα τα είδαμε στην Τρίπολη, όπου ο Κωνσταντίνου χρειάστηκε να παίξει βασικός και δε μπορούσε με τίποτα να προσαρμοστεί στο παιχνίδι.
Λεονέλ Νούνιεζ : Ο Αργεντινός ήρθε όχι σαν όνομα, αλλά σαν ένας εξελίξιμος περιφερειακός επιθετικός. Παίκτης με καλή τεχνική και δυνατό σουτ, ήξερε εξ'αρχής οτι θα είναι "πίσω" απ'τους Κοβάτσεβιτς και Λούα Λούα, πράγμα που δε τον πείραζε γιατί θεωρεί πως μπορεί να μάθει πολλά απ'τους δύο. Πάντα ορεξάτος και συνήθως πρώτη αλλαγή του Λεμονή, φαίνεται πως τον τελευταίο καιρό - άγνωστο γιατί - έπεσε σε δυσμένεια. Ο Νούνιεζ δείχνει ακεφος και προσπαθεί πολύ, αλλά αυτό το "μια κρύο, μια ζέστη" του Λεμονή είναι ψυχοφθόρο τόσο γι'αυτόν, όσο και για τους άλλους επιθετικούς της ομάδας.
Ροντρίγκο Αρτσούμπι : Μέλος της Εθνικής Νέων Αργεντινής που κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο του 2005, ο Ροντρίγκο Χαβιέρ Αρτσούμπι ήρθε για να βοηθήσει τον Ολυμπιακό απ'τη θέση του αριστερού χαφ. Προσωπική επιλογή του Ντανιέλ Πασαρέλα για τη Ρίβερ Πλέϊτ, ο νεαρός Αρτσούμπι προτίμησε το ενδεχόμενο της Ευρώπης και του Champions League, ενώ προέταξε και την επιθυμία του να γνωρίσει την "άλλη μισή πατρίδα του", καθώς ο Αρτσούμπι έχει Ελληνική υπηκοότητα (πραγματική, όχι σα του... Μπουμπλή-Ρότσα). Ας πρόσεχε. Που να'ξερε οτι εδώ εδρεύει ο (Tor)Mentor της προπονητικής Τάκης Λεμονής. Ο Αρτσούμπι έπαιξε ένα ημίχρονο στο φιλικό με τον Ερυθρό Αστέρα, 40 λεπτά σαν... αριστερό μπακ με τη Ρεάλ Μαδρίτης και άλλα 50 λεπτά ΠΑΛΙ σαν αριστερό μπακ με τον Αστέρα Τρίπολης. Κατά τα άλλα "πρέπει να δυναμώσει, είναι πίσω απο πλευράς φυσικής κατάστασης, δε μπορεί να βοηθήσει. Ε, ναι ρε Τάκαρε... Απο τη θέση του αριστερού μπακ, ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ να βοηθήσει. Για να τα λέμε όμως κι όλα, ο Αρτσούμπι δεν έχει αποδείξει με τη σειρά του οτι πρόκειται για κάποια αξιόπιστη λύση, στις λιγοστές ευκαιρίες που πήρε να παίξει στη φυσική του θέση και το χειρότερο είναι πως μάλλον δε πρόκειται να το δείξει ποτέ, καθώς βλέπει οτι εφ'όσον βρίσκεται στον Ολυμπιακό αφ'ενός ως δανεικός, αφ'ετέρου οτι ο προπονητής του δε τον υπολογίζει έστω σα "δεύτερη" λύση και προτιμά να βάζει αριστερά μια το Λούα Λούα και μια το Γκαλέτι όταν υπάρχει πρόβλημα. Ο Αρτσούμπι μάλλον ακολουθεί το παράδειγμα του Άλβεζ παλαιότερα : Απλά περιμένει να λήξει το Ελληνικό... μαρτύριο για να επιστρέψει στη χώρα του να βρεί την υγειά του και θα σκεφτεί διπλά την επόμενη πρόταση για Ευρωπαϊκή εξόρμηση.
"Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν"... ή αν προτιμάτε, "ο λύκος κι αν εγέρασε...".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου