Παρακολουθώντας κανείς την πορεία του, θα έλεγε κανείς πως ο Λεμονής προσπάθησε να γίνει ένα νέο είδος Ντούσαν Μπάγεβιτς : Να μονοπωλήσει δηλαδή εξουσίες και αξιώματα, ξεχνώντας όμως οτι αν δεν έχει φόντα να ανταπεξέλθει, μπορεί να χρεωθεί ευθύνες που θα μπορούσε να'χει αποφύγει. Ο Λεμονής υπερεκτίμησε τις ικανότητες του και στο τέλος έμεινε χωρίς υποστηρικτές. Το μεγάλο του "κουσούρι" είναι οτι χωρίζει τους παίκτες του σε παιδιά και αποπαίδια, κάτι που αρνείται κατηγορηματικά αλλά τα παραδείγματα μιλάνε απο μόνα τους....
Τα παιδιά :
Παρασκευάς Άντζας : Ο Άντζας βγήκε απ'τα... αζήτητα και έγινε βασικός και αναντικατάστατος (και μάλιστα με νέο συμβόλαιο). Γιατί; Γιατί ο Άντζας υπέμενε χωρίς διαμαρτυρία τους αποκλεισμούς απ'την 18άδα την προηγούμενη σεζόν και το σημαντικότερο : Δεν διαμαρτυρόταν στις εφημερίδες.
Στέλιος Βενετίδης : Ο Λεμονής θεωρούσε το Βενετίδη τον καλύτερο στη θέση του στον πάγκο, ενώ δε δέχτηκε την επιστροφή του Γεωργάτου στην ομάδα για να μη τον αγχώσει (με την αλήστου μνήμης δήλωση "ένας παίκτης σα το Γεωργάτο δε μπορεί να έρθει στον Ολυμπιακό και να κάθεται στον πάγκο"). Επίσης, ο Βενετίδης ποτέ δεν είχε προσβάσεις στον τύπο (σε αντίθεση με το Γεωργάτο). Το αποτέλεσμα ήταν πως αν έλειπε ο Βενετίδης, η ομάδα αριστερά "κούτσαινε".
Λάμπρος Χούτος : Ο Λεμονής είχε δηλώσει οτι "ονειρευόταν μια επίθεση στα μέτρα του". Επιθετικό δίδυμο Χούτος - Ζίζι Ρόμπερτς και Τζιοβάνι στον πάγκο και πονούσαν τα μάτια μας απο αυτά που βλέπαμε στο γήπεδο.
Τα αποπαίδια :
Γκαμπριέλ Άλβες : Ο "γύπας" πήρε ελάχιστες ευκαιρίες απ'το Λεμονή με αποτέλεσμα αργά αλλά σταθερά να παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια διεκδίκησης θέσης στην 11άδα. Το καλοκαίρι, στην προετοιμασία για τη σεζόν 2002-2003, ο Άλβες πήρε ευκαιρίες στα φιλικά, αλλά αφού προηγουμένως του είχε γίνει σύσταση να... ψάξει να βρεί ομάδα. Ο Ουρουγουανός φυσικά συμπέρανε πως ο κύκλος του στην ομάδα είχε κλείσει κι έτσι ο Λεμονής έχασε έναν φορ που μπορεί να μην είχε την τεχνική του Τζιοβάνι, αλλά τη μπάλα στο πλεκτό είχε τον τρόπο να τη βάλει (και συν τοις άλλοις, είχε αρχίσει να κάνει και πελάτισσα του την ΑΕΚ)...
Χόρχε Μπερμούδες : Αναντικατάστατο στέλεχος της Εθνικής Κολομβίας, αρχηγός και στυλοβάτης της άμυνας της Μπόκα Τζούνιορς, ο "El Patron" χρησιμοποιήθηκε απ'το Λεμονή - του οποίου αποτέλεσε προσωπική επιλογή - για να περάσουν... μηνύματα (!) προς τους υπόλοιπους παίκτες. Ο Μπερμούδες, κλασικός λίμπερο σε άμυνα τριών, κακοχρησιμοποιήθηκε (και εκτέθηκε) απ'το Λεμονή ως στόπερ και κατέληξε στην εξέδρα. Το πιο ωραίο είναι πως ο Λεμονής σε κατ'ιδίαν συζητήσεις του με τους αμυντικούς του, πως τολμάει να καίει τις μεταγραφές του για το καλό της ομάδας !!!
Ηλίας Πουρσανίδης : Ειδική περίπτωση, με διιστάμενες απόψεις. Ο Λεμονής είχε πεί στον Πουρσανίδη (εκ των αρχηγών του Ολυμπιακού τότε) πως πίστευε οτι τον έχει αδικήσει, αλλά θέλει να συνεχίσει να προσπαθεί. Ένα χρόνο μετά, ο Πουρσανίδης άρχισε να διαμαρτύρεται για τον παραγκωνισμό του για να εισπράξει την απάντηση "ή σου μειώνουμε τις αποδοχές, ή ψάξε να βρείς ομάδα". Ο Πουρσανίδης θεώρησε υπεύθυνο το Λεμονή, αιτιολογώντας το : Ο Πουρσανίδης σε μια συνέντευξη του σε ραδιοφωνικό σταθμό είχε πεί πως "πάλι οι Έλληνες θα βγάλουν το φίδι απ'την τρύπα", συνέντευξη που διογκώθηκε απ'τα ΜΜΕ και ξεσήκωσε θύελλες στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Ο Πουρσανίδης κατηγορήθηκε απ'την εκπομπή των οργανωμένων στο TV Magic και ο άλλοτε αρχηγός του Ολυμπιακού κατηγόρησε ευθέως το Λεμονή οτι τον έθεσε ουσιαστικά εκτός ομάδας, για να δείξει οτι αφουγκράζεται την εξέδρα. Κατά μια άλλη άποψη, το πρόβλημα ήταν απλά το υψηλό συμβόλαιο του Πουρσανίδη και ο Λεμονής δέχτηκε να παίξει το ρόλο του "κακού" για να εξαναγκασθεί ο Πουρσανίδης σε αποχώρηση.
Εντού Ντρασένα : Ο Βραζιλιάνος δεν πήρε ποτέ ευκαιρίες απ'το Λεμονή, γιατί δεν ήταν δική του επιλογή, πράγμα που εξόργισε τον Κόκκαλη, ειδικά όταν αποδείχθηκε πως ο νεαρός τότε Βραζιλιάνος ήταν πολύ καλός, σε πολύ καλή ηλικία και σε θέση που η ομάδα "πονούσε".
Τζιοβάνι : Η μεγαλύτερη επιτυχία του Λεμονή στα χρόνια που βρίσκεται στον Ολυμπιακό. Ο Sir-Takis, στον φίλα προσκείμενο σε αυτόν δημοσιογραφικό συρφετό, "διέρρεε" πως αυτό που τον εκνευρίζει στον Τζιοβιάνι είναι το γεγονός πως ένας τόσο χαρισματικός ποδοσφαιριστής είναι τόσο "τεμπέλης" στην προπόνηση. Η απάντηση ήταν απλή : Ο Βραζιλιάνος άσος, απ'το περιβάλλον του μάθαινε πως ο Λεμονής εισηγούταν επίμονα τη μη ανανέωση του συμβολαίου του, εξανεμίζοντας έτσι την κάθε ελπίδα σοβαρής συνεργασίας. Θυμηδία άλλωστε προκαλούσε το γεγονός του τελευταίου τριμήνου της συνεργασίας του Λεμονή με τον Ολυμπιακό : Ποδοσφαιριστής της κλάσης του Τζιοβάνι έμενε στον πάγκο, για να παίζει ο αλήστου μνήμης Ζίζι Ρόμπερτς. Άμα ο προπονητής βλέπει μπάλα...
Οι περίεργες περιπτώσεις :
Ανδρέας Νινιάδης : Από άσος στο μανίκι τη σεζόν 2000-2001, κατέληξε να γίνει ο πιο ακριβοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος στην Ελλάδα. Ο προπονητής θεωρούσε πιο φορμαρισμένο το Ζέτερμπεργκ, θεωρώντας πως θα μπορούσε να βγάλει όλη τη χρονιά με το Σουηδό που δε φημιζόταν ακριβώς για τη διάρκεια του. Ο Νινιάδης παραιτήθηκε σταδιακά απο κάθε προσπάθεια, πράγμα που αποδεικνύεται απ'το γεγονός πως ενώ είχε την ευκαιρία να μείνει ελεύθερος και να πάει σε ομάδα της αρεσκείας του για να αγωνίζεται, προτίμησε να υπογράψει νέο συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό σχεδόν με το 1/3 των χρημάτων που έπαιρνε.
Χρήστος Κόντης : Ο Κόντης παρέμεινε στον Ολυμπιακό με εισήγηση του Λεμονή και απο τότε... δε πήρε ούτε μια ευκαιρία. Ο Λεμονής έλεγε πως τον θεωρούσε, χρήσιμο, πολυσύνθετο, μέτριο ποδοσφαιριστή, αλλά... καλό παιδί. Έλεγε μάλιστα πως τον υπολόγιζε ως αριστερό μπακ, αφού πίστευε πως θα μπορούσε να του καλύψει αυτή τη θέση.
Θανάσης Κωστούλας : Βλέπε "Παρασκευάς Άντζας". Ο Κωστούλας ήταν βασικός και αναντικατάστατος και τα πήγαινε αρκετά καλά, ώσπου εκπαραθυρώθηκε και παρέμεινε "στον πάγο" σχεδόν όλη τη σεζόν, χωρίς ποτέ να πάρει καμμιά σοβαρή ευκαιρία. Μια φήμη που κυκλοφόρησε τότε ήταν πως τον απέκλειε απ'τη 18άδα για να μην αγχώνεται ο Άντζας και να νιώθει πιο σίγουρος.
Πίτερ Οφορίκουε : Το καλοκαίρι του 2002 έκανε προετοιμασία με τις... μπουλντόζες στου Ρέντη, και τον Οκτώβρη έπαιζε βασικός στο "Old Trafford" απέναντι στη Manchester United (!!!). Ο Λεμονής χρησιμοποίησε τον ούτως η άλλως απείθαρχο Γκανέζο για να περάσει μηνύματα. Ο Λεμονής θέλησε να δείξει στους παίκτες του πως είναι θαρραλέος, σκληρός και δίκαιος. Θαρραλέος, γιατί δε δίστασε να τιμωρήσει ένα απ'τα αγαπημένα παιδιά της διοίκησης (και δη του παντοδύναμου τότε Γιώργου Λούβαρη). Σκληρός, γιατί τον έδιωξε απ'την προετοιμασία για συνηθισμένο παράπτωμα και δίκαιος γιατί τον ξαναπήρε πίσω. Το μόνο που κατάφερε τελικά είναι να λένε "το μαλάκα το Λεμονή, τα κατάφερε να αχρηστέψει το Τζιοβάνι και παίζει με τη Μάντσεστερ με το... μπετατζή τον Οφορίκουε".
Ο Τάκαρος τις κακές συνήθειες δε τις κόβει, ακόμη κι αν οι φίλοι και σύμμαχοι του διατείνονται πως "ωρίμασε προπονητικά" και απέκτησε "άλλο τρόπο σκέψης". Το πόση διαύγεια έχει αποκτήσει αυτή η προπονητική ευφυΐα στη διαχείριση του έμψυχου υλικού του, μπορείτε να το δείτε διαβάζοντας εδώ.
Τα παιδιά :
Παρασκευάς Άντζας : Ο Άντζας βγήκε απ'τα... αζήτητα και έγινε βασικός και αναντικατάστατος (και μάλιστα με νέο συμβόλαιο). Γιατί; Γιατί ο Άντζας υπέμενε χωρίς διαμαρτυρία τους αποκλεισμούς απ'την 18άδα την προηγούμενη σεζόν και το σημαντικότερο : Δεν διαμαρτυρόταν στις εφημερίδες.
Στέλιος Βενετίδης : Ο Λεμονής θεωρούσε το Βενετίδη τον καλύτερο στη θέση του στον πάγκο, ενώ δε δέχτηκε την επιστροφή του Γεωργάτου στην ομάδα για να μη τον αγχώσει (με την αλήστου μνήμης δήλωση "ένας παίκτης σα το Γεωργάτο δε μπορεί να έρθει στον Ολυμπιακό και να κάθεται στον πάγκο"). Επίσης, ο Βενετίδης ποτέ δεν είχε προσβάσεις στον τύπο (σε αντίθεση με το Γεωργάτο). Το αποτέλεσμα ήταν πως αν έλειπε ο Βενετίδης, η ομάδα αριστερά "κούτσαινε".
Λάμπρος Χούτος : Ο Λεμονής είχε δηλώσει οτι "ονειρευόταν μια επίθεση στα μέτρα του". Επιθετικό δίδυμο Χούτος - Ζίζι Ρόμπερτς και Τζιοβάνι στον πάγκο και πονούσαν τα μάτια μας απο αυτά που βλέπαμε στο γήπεδο.
Τα αποπαίδια :
Γκαμπριέλ Άλβες : Ο "γύπας" πήρε ελάχιστες ευκαιρίες απ'το Λεμονή με αποτέλεσμα αργά αλλά σταθερά να παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια διεκδίκησης θέσης στην 11άδα. Το καλοκαίρι, στην προετοιμασία για τη σεζόν 2002-2003, ο Άλβες πήρε ευκαιρίες στα φιλικά, αλλά αφού προηγουμένως του είχε γίνει σύσταση να... ψάξει να βρεί ομάδα. Ο Ουρουγουανός φυσικά συμπέρανε πως ο κύκλος του στην ομάδα είχε κλείσει κι έτσι ο Λεμονής έχασε έναν φορ που μπορεί να μην είχε την τεχνική του Τζιοβάνι, αλλά τη μπάλα στο πλεκτό είχε τον τρόπο να τη βάλει (και συν τοις άλλοις, είχε αρχίσει να κάνει και πελάτισσα του την ΑΕΚ)...
Χόρχε Μπερμούδες : Αναντικατάστατο στέλεχος της Εθνικής Κολομβίας, αρχηγός και στυλοβάτης της άμυνας της Μπόκα Τζούνιορς, ο "El Patron" χρησιμοποιήθηκε απ'το Λεμονή - του οποίου αποτέλεσε προσωπική επιλογή - για να περάσουν... μηνύματα (!) προς τους υπόλοιπους παίκτες. Ο Μπερμούδες, κλασικός λίμπερο σε άμυνα τριών, κακοχρησιμοποιήθηκε (και εκτέθηκε) απ'το Λεμονή ως στόπερ και κατέληξε στην εξέδρα. Το πιο ωραίο είναι πως ο Λεμονής σε κατ'ιδίαν συζητήσεις του με τους αμυντικούς του, πως τολμάει να καίει τις μεταγραφές του για το καλό της ομάδας !!!
Ηλίας Πουρσανίδης : Ειδική περίπτωση, με διιστάμενες απόψεις. Ο Λεμονής είχε πεί στον Πουρσανίδη (εκ των αρχηγών του Ολυμπιακού τότε) πως πίστευε οτι τον έχει αδικήσει, αλλά θέλει να συνεχίσει να προσπαθεί. Ένα χρόνο μετά, ο Πουρσανίδης άρχισε να διαμαρτύρεται για τον παραγκωνισμό του για να εισπράξει την απάντηση "ή σου μειώνουμε τις αποδοχές, ή ψάξε να βρείς ομάδα". Ο Πουρσανίδης θεώρησε υπεύθυνο το Λεμονή, αιτιολογώντας το : Ο Πουρσανίδης σε μια συνέντευξη του σε ραδιοφωνικό σταθμό είχε πεί πως "πάλι οι Έλληνες θα βγάλουν το φίδι απ'την τρύπα", συνέντευξη που διογκώθηκε απ'τα ΜΜΕ και ξεσήκωσε θύελλες στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Ο Πουρσανίδης κατηγορήθηκε απ'την εκπομπή των οργανωμένων στο TV Magic και ο άλλοτε αρχηγός του Ολυμπιακού κατηγόρησε ευθέως το Λεμονή οτι τον έθεσε ουσιαστικά εκτός ομάδας, για να δείξει οτι αφουγκράζεται την εξέδρα. Κατά μια άλλη άποψη, το πρόβλημα ήταν απλά το υψηλό συμβόλαιο του Πουρσανίδη και ο Λεμονής δέχτηκε να παίξει το ρόλο του "κακού" για να εξαναγκασθεί ο Πουρσανίδης σε αποχώρηση.
Εντού Ντρασένα : Ο Βραζιλιάνος δεν πήρε ποτέ ευκαιρίες απ'το Λεμονή, γιατί δεν ήταν δική του επιλογή, πράγμα που εξόργισε τον Κόκκαλη, ειδικά όταν αποδείχθηκε πως ο νεαρός τότε Βραζιλιάνος ήταν πολύ καλός, σε πολύ καλή ηλικία και σε θέση που η ομάδα "πονούσε".
Τζιοβάνι : Η μεγαλύτερη επιτυχία του Λεμονή στα χρόνια που βρίσκεται στον Ολυμπιακό. Ο Sir-Takis, στον φίλα προσκείμενο σε αυτόν δημοσιογραφικό συρφετό, "διέρρεε" πως αυτό που τον εκνευρίζει στον Τζιοβιάνι είναι το γεγονός πως ένας τόσο χαρισματικός ποδοσφαιριστής είναι τόσο "τεμπέλης" στην προπόνηση. Η απάντηση ήταν απλή : Ο Βραζιλιάνος άσος, απ'το περιβάλλον του μάθαινε πως ο Λεμονής εισηγούταν επίμονα τη μη ανανέωση του συμβολαίου του, εξανεμίζοντας έτσι την κάθε ελπίδα σοβαρής συνεργασίας. Θυμηδία άλλωστε προκαλούσε το γεγονός του τελευταίου τριμήνου της συνεργασίας του Λεμονή με τον Ολυμπιακό : Ποδοσφαιριστής της κλάσης του Τζιοβάνι έμενε στον πάγκο, για να παίζει ο αλήστου μνήμης Ζίζι Ρόμπερτς. Άμα ο προπονητής βλέπει μπάλα...
Οι περίεργες περιπτώσεις :
Ανδρέας Νινιάδης : Από άσος στο μανίκι τη σεζόν 2000-2001, κατέληξε να γίνει ο πιο ακριβοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος στην Ελλάδα. Ο προπονητής θεωρούσε πιο φορμαρισμένο το Ζέτερμπεργκ, θεωρώντας πως θα μπορούσε να βγάλει όλη τη χρονιά με το Σουηδό που δε φημιζόταν ακριβώς για τη διάρκεια του. Ο Νινιάδης παραιτήθηκε σταδιακά απο κάθε προσπάθεια, πράγμα που αποδεικνύεται απ'το γεγονός πως ενώ είχε την ευκαιρία να μείνει ελεύθερος και να πάει σε ομάδα της αρεσκείας του για να αγωνίζεται, προτίμησε να υπογράψει νέο συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό σχεδόν με το 1/3 των χρημάτων που έπαιρνε.
Χρήστος Κόντης : Ο Κόντης παρέμεινε στον Ολυμπιακό με εισήγηση του Λεμονή και απο τότε... δε πήρε ούτε μια ευκαιρία. Ο Λεμονής έλεγε πως τον θεωρούσε, χρήσιμο, πολυσύνθετο, μέτριο ποδοσφαιριστή, αλλά... καλό παιδί. Έλεγε μάλιστα πως τον υπολόγιζε ως αριστερό μπακ, αφού πίστευε πως θα μπορούσε να του καλύψει αυτή τη θέση.
Θανάσης Κωστούλας : Βλέπε "Παρασκευάς Άντζας". Ο Κωστούλας ήταν βασικός και αναντικατάστατος και τα πήγαινε αρκετά καλά, ώσπου εκπαραθυρώθηκε και παρέμεινε "στον πάγο" σχεδόν όλη τη σεζόν, χωρίς ποτέ να πάρει καμμιά σοβαρή ευκαιρία. Μια φήμη που κυκλοφόρησε τότε ήταν πως τον απέκλειε απ'τη 18άδα για να μην αγχώνεται ο Άντζας και να νιώθει πιο σίγουρος.
Πίτερ Οφορίκουε : Το καλοκαίρι του 2002 έκανε προετοιμασία με τις... μπουλντόζες στου Ρέντη, και τον Οκτώβρη έπαιζε βασικός στο "Old Trafford" απέναντι στη Manchester United (!!!). Ο Λεμονής χρησιμοποίησε τον ούτως η άλλως απείθαρχο Γκανέζο για να περάσει μηνύματα. Ο Λεμονής θέλησε να δείξει στους παίκτες του πως είναι θαρραλέος, σκληρός και δίκαιος. Θαρραλέος, γιατί δε δίστασε να τιμωρήσει ένα απ'τα αγαπημένα παιδιά της διοίκησης (και δη του παντοδύναμου τότε Γιώργου Λούβαρη). Σκληρός, γιατί τον έδιωξε απ'την προετοιμασία για συνηθισμένο παράπτωμα και δίκαιος γιατί τον ξαναπήρε πίσω. Το μόνο που κατάφερε τελικά είναι να λένε "το μαλάκα το Λεμονή, τα κατάφερε να αχρηστέψει το Τζιοβάνι και παίζει με τη Μάντσεστερ με το... μπετατζή τον Οφορίκουε".
Ο Τάκαρος τις κακές συνήθειες δε τις κόβει, ακόμη κι αν οι φίλοι και σύμμαχοι του διατείνονται πως "ωρίμασε προπονητικά" και απέκτησε "άλλο τρόπο σκέψης". Το πόση διαύγεια έχει αποκτήσει αυτή η προπονητική ευφυΐα στη διαχείριση του έμψυχου υλικού του, μπορείτε να το δείτε διαβάζοντας εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου