Ο Ντιέγκο Αγκίρε γεννήθηκε το 1967 στο Μοντεβίδεο της Ουρουγουάης. Ταλαντούχος επιθετικός, πολλά υποσχόμενος, αλλά "απ'το σωρό" όπως αποδείχθηκε, καθώς δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό. Ο Αγκίρε ξεκίνησε την καριέρα του στη Λίβερπουλ του Μοντεβίδεο στην Ουρουγουάη το 1985 και την επόμενη σεζόν πήρε την πολυπόθητη μεταγραφή στην μεγάλη Πενιαρόλ. Στην Πενιαρόλ έγινε ήρωας, καθώς η ομάδα έφτασε μέχρι τον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες το 1987 και κατέκτησε το τρόπαιο κερδίζοντας την Αμέρικα Κάλι της Κολομβίας με γκολ του Αγκίρε στα τελευταία λεπτά.
Στον Ολυμπιακό, βρισκόμαστε στην εποχή Κοσκωτά. Ο Κοσκωτάς έχει μπεί στον Ολυμπιακό και ψάχνει να συμπληρώσει τις κενές θέσεις των ξένων στην ομάδα (αφού Καζιμιέρσκι και Σάντμπεργκ "πήραν πόδι") και ψάχνει στη Λατινική Αμερική για να βρεί το λάβράκι. Οι πληροφοριοδότες του κοιτάζουν κατ'ευθείαν τα κιτάπια της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της ηπείρου και βλέπουν δύο λέξεις : "Πενιαρόλ" και "Αγκίρε". "Πρόεδρε, τον Αγκίρε να πάρουμε, παικταράς, 20 χρονών μόνο, με δικό του γκολ η Πενιαρόλ πήρε το Κόπα Λιμπερταδόρες". Ο Κοσκωτάς δε χρειάστηκε να ακούσει άλλα, η πρόταση του δε χρειάστηκε καν να συζητηθεί απ'τους ιθύνοντες της Πενιαρόλ, που... πακετάρισαν σε συσκευασία δώρου τον Αγκίρε και τον έστειλαν πακέτο στον Πειραιά.
Στο άκουσμα της μεταγραφής ο κόσμος ενθουσιάστηκε. Τα ρεπορτάζ απ'τη Λατινική Αμερική έλεγαν ότι θα κάνει μεγάλη καριέρα και πως επρόκειτο για πραγματικό θηρίο που σύντομα θα καθιερωνόταν στην εθνική της Ουρουγουάης και θα προκαλούσε το ενδιαφέρον των μεγάλων Ευρωπαϊκών συλλόγων. Ο Αγκίρε όμως, έχοντας παίξει μόνο στο "δεύτερης ταχύτητας" πρωτάθλημα της Ουρουγουάης και με μόνο του "crash test" τα 7-8 ματς του Κόπα Λιμπερταδόρες, βρέθηκε σε μικρή ηλικία σε μια χώρα που αποδεδειγμένα δε μπορεί να αναθρέψει και να αναδείξει ταλέντα απ'τη Λατινική Αμερική. Σε συνδυασμό με το γεγονός οτι ο κόσμος περίμενε να δεί τον πιτσιρικά Αγκίρε να αρπάζει τη μπάλα και να περνάει όλη την 11άδα των αντιπάλων και αν χρειαζόταν ακόμα και τους αναπληρωματικούς, η πίεση που αισθανόταν ο νεαρός Ουρουγουανός ήταν τεράστια.
Ο Αγκίρε ξεκίνησε μουδιασμένα. "Θέλει χρόνο προσαρμογής το παιδί", οι πρώτες εκτιμήσεις. Στις 13/01/1988 ο Αγκίρε άνοιξε το λογαριασμό του με τη φανέλα του Ολυμπιακού, στον αγώνα κυπέλλου στο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό Βόλου. Ο Ολυμπιακός κέρδισε 5-0 και ο Αγκίρε έβαλε 2 γκολ. "Νάτος, θα πάρει μπροστά τώρα ο παιχταράς", οι νέες εκτιμήσεις. Εις μάτην. Οι εμφανίσεις του ήταν τουλάχιστον απογοητευτικές. Έδειχνε παντελώς ανήμπορος να συμμετάσχει στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, ακόμα και με αντιπάλους που ένας φορ μέσης ικανότητας θα τους έκανε πλάκα. Πολλοί χαρακτήριζαν τον Αγκίρε με το... Σάντμπεργκ, 15 χρόνια πιο νέο. Σε συνδυασμό με την παρουσία του Λίμπρεχτς στον πάγκο, ενός προπονητή που αποδεδειγμένα δε συμπαθούσε τους Λατίνους, ήταν δύσκολο να του δοθεί χρόνος να καθιερωθεί.
Ο Λίμπρεχτς αποτέλεσε σύντομα παρελθόν, αλλά ο Αγκίρε δε μπορούσε να προσαρμοστεί με τίποτα. Παράλληλα άρχισε να εκδηλώνει παράπονα : Δε του άρεσε η ζωή στην Ελλάδα, δε του άρεσε το φαγητό, δε του άρεσαν οι κλιματολογικές συνθήκες, ένιωθε "ενοχλήσεις" στη μέση και στα γόνατα. Ο κόσμος που προσδοκούσε πολλά απ'αυτόν έκανε υπομονή : "Δε πειράζει, θα προσαρμοστεί και θα σκίσει κώλους ο παικταράς" ήταν οι γενικότερες εκτιμήσεις. Αμ δε... Ο Αγκίρε εκτός του ότι δε βλεπόταν αγωνιστικά, σε έλεγχο αντιντόπινγκ πιάστηκε ντοπέ (είχε χρησιμοποιήσει την απαγορευμένη ουσία φεντερμίνη), τιμωρήθηκε και ουσιαστικά τελείωσε για τον Ολυμπιακό χωρίς να προσφέρει απολύτως τίποτα.
Στη συνέχεια της καριέρας του αγωνίστηκε στις : Sport Club Internacional (Βραζιλία - 1990), Sao Paulo (Βραζιλία - 1991), Independiente (Αργεντινή- 1992), Marbella (Ισπανία - 1993-1995), Penarol (Ουρουγουάη - 1995-1996), River Plate (Ουρουγουάη - 1997-1998). Τους μόνους τίτλους της καριέρας του τους κατέκτησε με τη φανέλα της Πενιαρόλ (Κόπα Λιμπερταδόρες 1987, Πρωτάθλημα Ουρουγουάης 1996). Ένα πέρασμα απ'το ποδόσφαιρο που δεν είχε καμμία σχέση με όσα υποσχόταν εκείνο το νικητήριο γκολ στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες...
Στον Ολυμπιακό, βρισκόμαστε στην εποχή Κοσκωτά. Ο Κοσκωτάς έχει μπεί στον Ολυμπιακό και ψάχνει να συμπληρώσει τις κενές θέσεις των ξένων στην ομάδα (αφού Καζιμιέρσκι και Σάντμπεργκ "πήραν πόδι") και ψάχνει στη Λατινική Αμερική για να βρεί το λάβράκι. Οι πληροφοριοδότες του κοιτάζουν κατ'ευθείαν τα κιτάπια της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της ηπείρου και βλέπουν δύο λέξεις : "Πενιαρόλ" και "Αγκίρε". "Πρόεδρε, τον Αγκίρε να πάρουμε, παικταράς, 20 χρονών μόνο, με δικό του γκολ η Πενιαρόλ πήρε το Κόπα Λιμπερταδόρες". Ο Κοσκωτάς δε χρειάστηκε να ακούσει άλλα, η πρόταση του δε χρειάστηκε καν να συζητηθεί απ'τους ιθύνοντες της Πενιαρόλ, που... πακετάρισαν σε συσκευασία δώρου τον Αγκίρε και τον έστειλαν πακέτο στον Πειραιά.
Στο άκουσμα της μεταγραφής ο κόσμος ενθουσιάστηκε. Τα ρεπορτάζ απ'τη Λατινική Αμερική έλεγαν ότι θα κάνει μεγάλη καριέρα και πως επρόκειτο για πραγματικό θηρίο που σύντομα θα καθιερωνόταν στην εθνική της Ουρουγουάης και θα προκαλούσε το ενδιαφέρον των μεγάλων Ευρωπαϊκών συλλόγων. Ο Αγκίρε όμως, έχοντας παίξει μόνο στο "δεύτερης ταχύτητας" πρωτάθλημα της Ουρουγουάης και με μόνο του "crash test" τα 7-8 ματς του Κόπα Λιμπερταδόρες, βρέθηκε σε μικρή ηλικία σε μια χώρα που αποδεδειγμένα δε μπορεί να αναθρέψει και να αναδείξει ταλέντα απ'τη Λατινική Αμερική. Σε συνδυασμό με το γεγονός οτι ο κόσμος περίμενε να δεί τον πιτσιρικά Αγκίρε να αρπάζει τη μπάλα και να περνάει όλη την 11άδα των αντιπάλων και αν χρειαζόταν ακόμα και τους αναπληρωματικούς, η πίεση που αισθανόταν ο νεαρός Ουρουγουανός ήταν τεράστια.
Ο Αγκίρε ξεκίνησε μουδιασμένα. "Θέλει χρόνο προσαρμογής το παιδί", οι πρώτες εκτιμήσεις. Στις 13/01/1988 ο Αγκίρε άνοιξε το λογαριασμό του με τη φανέλα του Ολυμπιακού, στον αγώνα κυπέλλου στο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό Βόλου. Ο Ολυμπιακός κέρδισε 5-0 και ο Αγκίρε έβαλε 2 γκολ. "Νάτος, θα πάρει μπροστά τώρα ο παιχταράς", οι νέες εκτιμήσεις. Εις μάτην. Οι εμφανίσεις του ήταν τουλάχιστον απογοητευτικές. Έδειχνε παντελώς ανήμπορος να συμμετάσχει στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, ακόμα και με αντιπάλους που ένας φορ μέσης ικανότητας θα τους έκανε πλάκα. Πολλοί χαρακτήριζαν τον Αγκίρε με το... Σάντμπεργκ, 15 χρόνια πιο νέο. Σε συνδυασμό με την παρουσία του Λίμπρεχτς στον πάγκο, ενός προπονητή που αποδεδειγμένα δε συμπαθούσε τους Λατίνους, ήταν δύσκολο να του δοθεί χρόνος να καθιερωθεί.
Ο Λίμπρεχτς αποτέλεσε σύντομα παρελθόν, αλλά ο Αγκίρε δε μπορούσε να προσαρμοστεί με τίποτα. Παράλληλα άρχισε να εκδηλώνει παράπονα : Δε του άρεσε η ζωή στην Ελλάδα, δε του άρεσε το φαγητό, δε του άρεσαν οι κλιματολογικές συνθήκες, ένιωθε "ενοχλήσεις" στη μέση και στα γόνατα. Ο κόσμος που προσδοκούσε πολλά απ'αυτόν έκανε υπομονή : "Δε πειράζει, θα προσαρμοστεί και θα σκίσει κώλους ο παικταράς" ήταν οι γενικότερες εκτιμήσεις. Αμ δε... Ο Αγκίρε εκτός του ότι δε βλεπόταν αγωνιστικά, σε έλεγχο αντιντόπινγκ πιάστηκε ντοπέ (είχε χρησιμοποιήσει την απαγορευμένη ουσία φεντερμίνη), τιμωρήθηκε και ουσιαστικά τελείωσε για τον Ολυμπιακό χωρίς να προσφέρει απολύτως τίποτα.
Στη συνέχεια της καριέρας του αγωνίστηκε στις : Sport Club Internacional (Βραζιλία - 1990), Sao Paulo (Βραζιλία - 1991), Independiente (Αργεντινή- 1992), Marbella (Ισπανία - 1993-1995), Penarol (Ουρουγουάη - 1995-1996), River Plate (Ουρουγουάη - 1997-1998). Τους μόνους τίτλους της καριέρας του τους κατέκτησε με τη φανέλα της Πενιαρόλ (Κόπα Λιμπερταδόρες 1987, Πρωτάθλημα Ουρουγουάης 1996). Ένα πέρασμα απ'το ποδόσφαιρο που δεν είχε καμμία σχέση με όσα υποσχόταν εκείνο το νικητήριο γκολ στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου