Ο Πητ μίλησε... τ'ακούτε εκεί στον Πειραιά; Καλή Χρονιά να έχουμε... :)

Το 2008 ανατέλλει με τα γεγονότα λένε πως το φετινό πρωτάθλημα είναι το δυσκολότερο (για τον Ολυμπιακό) της τελευταίας δωδεκαετίας, πιο δύσκολο ακόμη και απ'αυτά των αγωνιστικών περιόδων 2001-2002, 2002-2003, 2004-2005 τα οποία κατακτήθηκαν στην ισοβαθμία.

Απ'τη μία, ο σύλλογος-μεγάλος-δεν-υπάρχει-άλλος με πρόεδρο τη σωφεράντζα, αν και ανεβαίνει το Γολγοθά σε κάθε της παιχνίδι και δημιουργεί λιγότερες ευκαιρίες απ'όσες δημιουργούσε ο Αθηναϊκός επι του μακαρίτη του Γκερντ Πρόκοπ (που έπαιζε το σύστημα 7-3-0), βρίσκει πάντα τον τρόπο να κερδίζει τα παιχνίδια χωρίς να πείθει παραμένοντας σε απόσταση βολής. Σημαντικό ρόλο στην εως τώρα πορεία του και η... προεδρία του Τζίγκερ στη Super League, που φροντίζει να... συνετίζει και να νουθετεί τους διαιτητές (ο Τεροβίτσας εγκατέλειψε ήδη τη διαιτησία, ενώ ο άλλος "ανεπιθύμητος", ο Κασναφέρης μπήκε στο ψυγείο), ενώ η αβάντα που έχει απο πλάγιους (κυρίως - νωπό το παράδειγμα του επόπτη Μπιτσίδη στο Χαριλάου, που ότι κίτρινο έβλεπε, ακόμα και αν ήταν καναρίνι, σήκωνε τη σημαία) και πρώτους παραπέμπει σε εποχές που ο "Καπετάν-Γιώργης", γνωστός και ως "Ύψιστος" ήταν στα ντουζένια του. Ο Τζίγκερ θέλει να γιορτάσει τα 100ά γενέθλια (τά'χουμε ξαναπεί... 2008 μείον 1924 δε γίνεται με κανέναν αλγόριθμο... 100, αλλά δε βαριέσαι) του Παναθηναϊκού με διπλή νίκη : Γήπεδο στην Πανάθα και πρωτάθλημα, ώστε να βγεί απο πάνω του η ρετσινιά του "λούζερ" (και να γλυτώσει τα "Παύλο Θεέ πάρε την ΠΑΕ). Προκειμένου να το πετύχει, θα δούμε σημεία και τέρατα στη συνέχεια.

Απ'την άλλη μεριά, η ομάδα της μιζέριας και της κλάψας, η ομάδα που συντηρεί όμιλος επιχειρηματιών μαζί με τη... Δέσποινα Μαλέα (aka Despina Vandi, με ή χωρίς Φοίβο - όπως θέλει ο καθένας) - με την ευγενική χορηγία του κράτους, από την πρώτη στιγμή στη φετινή σεζόν, έθεσε ως στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος, θυσιάζοντας τις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις αλλά και τις νίκες "πάση θυσία" στα ντέρμπι, όπως αποδεικνύεται (μετράει ήδη 0/2 - άλλωστε δε "τα είχε" και ποτέ για να μπορεί να τα χτυπήσει) και "γεμίζοντας" το ρόστερ της με παίκτες που στη συντριπτική πλειοψηφία τους ναι μεν μπορεί να μη μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τους αντιπάλους τους σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, αλλά μπορούν να κερδίζουν κουτσά-στραβά τα ματσάκια με τους "μικρούς", Ριβάλντο παρόντος. Βέβαια, παρά τις διαμαρτυρίες του... κοσμοπολίτη Άκη Ζήκου (τρομάρα του) περί "χεσμένων διαιτητών", το μόνο που δε μπορεί να ισχυριστεί η ΑΕΚ γιατί θα πέσει φωτιά να τους κάψει, είναι οτι αδικείται - ή πιο σωστά, ΔΕΝ ΕΥΝΟΕΙΤΑΙ και μάλιστα ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ απ'την ΚΕΔ. Αν προσθέσουμε και το εξαιρετικά βατό πρόγραμμα του 2ου γύρου, τότε έχει σαφώς το προβάδισμα στα προγνωστικά. Προβάδισμα που διατηρεί "βραχεία κεφαλή", κυρίως λόγω του "Δον Κιχώτη" που έχει στον πάγκο της και που είναι ικανός απο μόνος του να το χάσει χωρίς πολύ κόπο. Ήδη άλλωστε μέσα σε 3 αγωνιστικές κατάφερε να απωλέσει διαφορά 6 βαθμών (και ο Ολυμπιακός με τη βλακώδη ισοπαλία που έφερε στη Λάρισα κατάφερε να την αναστήσει και πάλι, δίνοντας της προβάδισμα 2 βαθμών).

Ασχέτως όμως με τα προαναφερθέντα, και οι δύο αντίπαλοι έχουν κάνει σημαντικές γκέλες που άλλες χρονιές, θα τους είχαν αφήσει πίσω στη διεκδίκηση του τίτλου οριστικά και αμετάκλητα. Όμως, ο Ολυμπιακός, έχοντας πουλήσει ήδη πολλούς βαθμούς σε παιχνίδια που έπρεπε βάσει του βάρους της φανέλας και μόνο να τα έχει καθαρίσει, όχι απλά τους έχει βάλει στο παιχνίδι αλλά βρίσκεται και σε μειονεκτική θέση. Με δυσκολότερο πρόγραμμα στο 2ο γύρο, με διαιτησία κόντρα (ορισμό Κάκου - Βασσάρα - Τσίκινη σε 3 σερί ματς δε θα έκανε ούτε ο αξέχαστος Δραμουντάνης με τα κατεψυγμένα μπαλάκια της κληρωτίδας), με συνεχείς - και πολλούς - τραυματισμούς αλλά και με το μυαλό στις 19/02/2008 όπου θα κυνηγήσει το Ευρωπαϊκό του όνειρο, απέναντι στην Τσέλσι, καταλαβαίνει κανείς πως τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα.

Δε χρειάζεται να αναλύσει κάποιος και πολύ το ποιός φταίει - γιατί φταίει και που φταίει. Όλα ξεκίνησαν απ'το αλαλούμ στο σχεδιασμό του καλοκαιριού : Ο Λεμονής ζήταγε "μικρό κι ευέλικτο ρόστερ, με πολυθεσίτες ποδοσφαιριστές, με το Μακελελέ ή το Μπουρντίσο, τον Τουντσάϊ, το Ρόμενταλ και τον Πιζάρο και απ'την Ελληνική αγορά τον Άντζα, το Σπυρόπουλο και το Χριστοδουλόπουλο". Ο Σωκράτης Κόκκαλής με τη σειρά του, ενώ οι εφημερίδες μας... διαβεβαίωναν οτι "έχει πάρει πάνω του τις μεταγραφές" και τη μιά "συναντιόταν κρυφά με τον Τουντσάϊ" και την άλλη "συναντιόταν με το Μακελελέ στο κότερο του Αμπράμοβιτς", ξαφνικά αφήνει τις διαπραγματεύσεις, κάνει στην άκρη, παίρνει μαζί του και το Γιώργο Λούβαρη για να παραδώσει τη σκυτάλη στον Πέτρο Κόκκαλη και τον Ίλια Ίβιτς, μόλις 2 εβδομάδες πριν την έναρξη της προετοιμασίας ενώ σε συνεργασία με το Λεμονή έχουν διώξει σχεδόν τα 2/3 του ροστερ της σεζόν 2006-2007 ! Έτσι, ο Μακελελέ γίνεται Λεντέσμα, ο Τουντσάϊ γίνεται Λούα Λούα, ο Ρόμενταλ γίνεται Γκαλέτι, ο Χριστοδουλόπουλος γίνεται Μήτρογλου, ο Σπυρόπουλος γίνεται Ραούλ Μπράβο και ο Πιζάρο γίνεται Κοβάτσεβιτς (ειδικά γι'αυτόν θα πρέπει χρονιάρες μέρες που είναι, να πάνε όλοι μαζί : Σ & Π Κόκκαλης, Λούβαρης, Λεμονής, Ίβιτς και να ανάψουν μια λαμπάδα στον Άγιο Ντάρκο τον πορθητή). Τέλος, στο ρόστερ μπαίνουν και οι Νούνιεζ, Αρτσούμπι, Σηφάκης και Λάτσκο που μαζί με τους πιτσιρικάδες Παπαδόπουλο - Κατσικογιάννη - Ματσούκα και Λαμπρόπουλο, καλύπτουν το "μικρό κι ευέλικτο ρόστερ" που θέλει ο Λεμονής. Α, πήραν κι έναν παίκτη που ζήταγε ο Λεμονής : Τον Παρασκευά Άντζα.

Το όραμα του "μικρού κι ευέλικτου ρόστερ" κανονικά σηκώνει πολλή συζήτηση, αλλά αρκούν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα για να καταλάβει κανείς οτι καταρρέει σα χάρτινος πύργος : Αφ'ενός οι αλλεπάλληλοι τραυματισμοί παικτών-κλειδιών όπως του Λεντέσμα (ειδικά αυτού), του Γκαλέτι αλλά και των Στολτίδη, Πατσατζόγλου, των συνεχών τραυματισμών (ή "τραυματισμών" πιο σωστά) των Ραούλ Μπράβο και Μάρκο Νε, συνυπολογιζομένων και των απουσιών λόγω καρτών (Άντζας, Σέζαρ, Τζόρτζεβιτς), αφ'ετέρου το... πνευματικό overload παικτών όπως ο Τοροσίδης που βρέθηκε να παίζει Τετάρτη (με την Εθνική) αριστερό μπακ, Κυριακή αμυντικό χαφ, Τετάρτη (Champions League) δεξί μπακ και Σάββατο δεξί χαφ, δεν αποτελούν και το ιδανικό σκηνικό του σωστού στησίματος μιας ομάδας. Εδώ οφείλονται και οι κολοσσιαίες μεταπτώσεις στην απόδοση του Ολυμπιακού, που χάνει με κάτω τα χέρια απ'τον Αστέρα στην Τρίπολη, φέρνει 0-0 με τη Λάρισα κάνοντας μια μόνο ευκαιρία σε 94 λεπτά αγώνα και κάνει δύο διπλά που τρέλαναν την Ευρώπη, σε Γερμανία (Βέρντερ 1-3) και Ιταλία (Λάτσιο 1-2).

Το χειρότερο είναι πως μόλις τώρα η νεόκοπη διοίκηση μας φαίνεται να διαπίστωσε την - εν μέρει - αποτυχία του "μικρού και ευέλικτου ρόστερ" αφ'ενός, το ξεδιάντροπο στήσιμο που μας γίνεται αφ'ετέρου και τρέχει να σώζει ότι σώζεται. Ο Πέτρος Κόκκαλης έπρεπε να φτάσει η 14η αγωνιστική για να μιλήσει για τη διαιτησία ενώ έχουν γίνει όργια, ενώ όλοι μαζί, Κόκκαλης, Λεμονής, Ίβιτς, τρέχουν για να βρούν αξιόπιστες λύσεις για να γεμίσουν το ρόστερ με φανερό στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ακόμα κι έτσι όμως, θα πρέπει να γίνει υπέρβαση για να ξαναμπεί ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι. Βασική προϋπόθεση η κατάκτηση 12 βαθμών στα ερχόμενα 4 ματς με Ηρακλή εκτός - Παναθηναϊκό εντός - ΟΦΗ εκτός - Άρη εντός, θυσιάζοντας ίσως ακόμα και την πρόκριση στο κύπελλο επί του αιώνιου δεύτερου. Αν γκελάρουμε σε έστω ένα απ'τα 4 ματς, τετέλεσται...

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, είθισται να δημοσιεύονται στην εφημερίδα "ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ" οι προβλέψεις του Πητ Παπαδάκου για την εξέλιξη του πρωταθλήματος Ελλάδος. Τι προβλέψεις έκανε ο Πητ στο Θέμη Σινάνογλου; Click στην εικόνα που ακολουθεί (απόκομμα απ'το "ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ" της 01/01/2008) :


Το ένα γούρι μας - ο Πητ - βγήκε και μίλησε λοιπόν... Όταν εμφανιστεί και το έτερο γούρι μας να κάνει την κλασική του δήλωση, θεωρήστε το δικό μας το πρωταθληματάκι.

Ποιό είναι το άλλο γούρι μας; Ο Αλέφας φυσικά... και η κλασική του δήλωση "θα πρέπει να αυτοκτονήσει ο Ολυμπιακός για να το χάσει αυτό το πρωτάθλημα" (all-weather δήλωση, την κάνει ανεξαρτήτως προπονητή, ανεξαρτήτου βαθμολογικής διαφοράς - εκτός αν προπονητής είναι ο ίδιος). Βγές Αλέφα, μη χαλάς τα γούρια... :)