Τώρα λοιπόν που διαχωρίστηκαν οι "αγνοί" απ'τους "μη αγνούς" Ολυμπιακούς...

... και τους "ανοιχτομάτηδες" απ'αυτούς που είναι "τσακωμένοι με την αλήθεια", ας θυμηθούμε τρείς σύντομες ιστορίες απ'το ένδοξο παρελθόν της ΑΕΚάρας.

Άτιμοι... "αναρχικοί"...
13/01/1991, 15η Αγωνιστική. O Ολυμπιακός αντιμετωπίζει την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οι "ερυθρόλευκοι" που έρχονται με... φόρα απ΄την αρχή της σεζόν και βρίσκονται ένα μόλις βαθμό πίσω απ'τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό και 6 βαθμούς μπροστά απ'την ΑΕΚ. Σε ένα παιχνίδι γεμάτο πάθος και τσαμπουκά από πλευράς Ολυμπιακού, ο Ολυμπιακος θα προηγηθεί με 0-1 απ'το 6ο λεπτό με γκολ του Νίκου Τσιαντάκη. Ο Γεωργιάδης θα ισοφαρίσει στο 10ο λεπτό για την ΑΕΚ η οποία προσπαθεί να επιβάλλει το ρυθμό της, αλλά εις μάτην. Ο Ολυμπιακός μπαίνει ακόμα πιο δυνατά στο 2ο ημίχρονο και στο 54' ο Γιώτης Τσαλουχίδης με άψογο πλασέ νικάει τον Ηλία Ατματζίδη κάνοντας το 1-2 για τον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ δε μπορεί να αντιδράσει και ο Ολυμπιακός έχει τον έλεγχο του παιχνιδιού. 6 λεπτά πριν το τέλος ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να προηγείται 1-2 και στο 84ο λεπτό, ο Στέλιος Μανωλάς της ΑΕΚ θα δεί την δικαιολογημένη κόκκινη κάρτα. Τότε, απο οπαδούς της ΑΕΚ εκτοξεύτηκαν 2 δακρυγόνα (!) με αποτέλεσμα ο διαιτητής να διακόψει τον αγώνα προσωρινά. Τελικά η ατμόσφαιρα καθιστούσε τη συνέχιση του αγώνα ανέφικτη και ο αγώνας διεκόπη οριστικά.

Όπως ξέρουν και οι... πέτρες, η συνήθης διαδικασία προβλέπει μηδενισμό της ομάδας με υπαιτιότητα της οποίας διεκόπη ο αγώνας και κατακύρωση του αγώνα με 2-0 στον αντίπαλο. Εναλλακτικά, όπως είχε γίνει σε πλείστες περιπτώσεις, θα έπρεπε να διεξαχθεί το υπολειπόμενο διάστημα του αγώνα με τις αριθμητικές ισορροπίες να παραμένουν όπως είχαν διαμορφωθεί. Αμ δε... στο παρακράτος του "Θαλή απ'το Ρέθυμνο" ο αγώνας ορίζεται να... επαναληφθεί ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ στις 06-02-1991 στη Ρόδο!!! Και μάλιστα με το Στέλιο Μανωλά να συμμετέχει κανονικά...

06/02/1991, 15 Αγωνιστική. Ολυμπιακός - ΑΕΚ στον επαναληπτικό του αγώνα των δακρυγόνων. Ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει προβλήματα τραυματισμών και το μαρκάρισμα του φορμαρισμένου Ντανιέλ Μπατίστα ανατίθεται στο νεαρό και άπειρο Ματθαίο Γκοτζιά. Ο διαιτητής δεν έχει καμμία διάθεση να παιχτεί ποδόσφαιρο και βοηθούμενος απ'το σκληρό παιχνίδι εκατέρωθεν, σφυρίζει τα φάουλ το ένα μετά το άλλο. Στην τελευταία φάση του αγώνα, ο Μπατίστα ξεφεύγει απ'τον Γκοτζιά και σκοράρει, δίνοντας στην ΑΕΚ τη νίκη και έτσι η ομάδα της καρδιάς του... "Θαλή" βοηθούμενη απ'το αποτέλεσμα, βρήκε την ευκαιρία να ξεφύγει στη βαθμολογία απ'τον "ενοχλητικό" Ολυμπιακό του Μπλαχίν και των "Μίνγκ" (Προτάσοφ, Λιτόφτσενκο, Σάβιτσεφ).

"Ξαφνικά ενώ προηγούμαστε, απομένουν ελάχιστα λεπτά για να λήξει ο αγώνας και η ΑΕΚ αγωνίζεται με δέκα παίκτες εξαιτίας της αποβολής του Στέλιου Μανωλά, πέφτει ένα δακρυγόνο από τη σκεπαστή και ο διαιτητής κ. Ζακεστίδης διατάσει τη διακοπή της αναμέτρησης. Προτού καλά καλά τον πείσουμε ότι το ματς μπορεί να τελειώσει, βλέπουμε να μπαίνει μέσα ο κόσμος και να ξηλώνει τα δίχτυα" λέει ο Γιώτης Τσαλουχίδης και προσθέτει : "Το εξωφρενικό στην ιστορία δεν ήταν η διακοπή, αλλά η απόφαση της ΕΠΟ να ξαναγίνει το ματς στη Ρόδο, πράγμα που συνέβη και ο Ολυμπιακός έχασε με 1-0 αποχαιρετώντας την πιθανότητα να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα που φαινόταν ότι μπορούσε να κερδίσει. Ηταν μια εποχή που όλες οι αποφάσεις της ομοσπονδίας ήταν κατά κανόνα σε βάρος του Ολυμπιακού και αυτό μας εξόργιζε. Μετά από εκείνη την επανάληψη του αγώνα, κάθε φορά που έπρεπε να πάμε στη Νέα Φιλαδέλφεια αναρωτιόμασταν τι μας περιμένει. Λέγαμε "θα αρχίσουν οι προβολείς να αναβοσβήνουν σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο και θα μας πετάνε καπνογόνα για πλάκα". Νιώθαμε ότι μπορούν να συμβούν τα πάντα εναντίον μας και όλοι όσοι τα κάνουν να μείνουν ατιμώρητοι".

Ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ Στράτος Γιδόπουλος διαφωνεί με αυτή την εκτίμηση. "Σε εκείνη την περίπτωση απλά εφαρμόστηκε ο κανονισμός. Ο Ολυμπιακός και οι παράγοντες που τον διοικούσαν τότε είχαν δίκιο να φωνάζουν. Και εγώ το ίδιο θα έκανα αν θίγονταν τα συμφέροντα της Ενωσης. Η ουσία όμως είναι ότι η επανάληψη του αγώνα προβλεπόταν από τον ΚΑΠ και η απόφαση ήταν η πρέπουσα".

Ο ίδιος θυμάται το επεισόδιο της διακοπής και δίνει μάλιστα μια διάσταση εντελώς διαφορετική. "Η αλήθεια είναι ότι λίγες ημέρες πριν από τη διακοπή του ματς είχε προηγηθεί η κατάληψη του Πολυτεχνείου και οι συμπλοκές των ΜΑΤ με τους νεαρούς. Είχε γεμίσει η οδός Πατησίων ρουκέτες. Κάποιοι νεαροί ήρθαν στο γήπεδο για να τσακωθούν με τα ΜΑΤ και όχι για να δουν την ΑΕΚ. Θυμάμαι ότι όταν μια διμοιρία των ειδικών δυνάμεων παρατάχθηκε απέναντι από τη σκεπαστή το γήπεδο πήρε φωτιά. Πιστεύετε ότι για αυτά υπάρχει ευθύνη της ΑΕΚ;" αναρωτιέται ο κ. Γιδόπουλος και προσθέτει ότι "ο ίδιος είχα παραδώσει το κομμάτι του βλήματος δακρυγόνου που έπεσε στο γήπεδο στον τότε αστυνομικό διευθυντή κ. Δάβαλο με τον οποίο είχα τσακωθεί κιόλας γιατί δεν τον άφησα να κάνει επίθεση στην εξέδρα".

Με λίγα λόγια, ήρθαν στο γήπεδο κάποιοι που μάζεψαν... ρουκέτες απ'την Πατησίων και τις κράτησαν για να τις πετάξουν 4 λεπτά πριν τη λήξη, ενώ ο Ολυμπιακός προηγείτο με 1-2. Γειά σου ρε Γιδόπουλε με τα ωραία σου...

Βαγγέλη, τα φώτα...
24/10/1993, 9η αγωνιστική. ΑΕΚ - Ολυμπιακός στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο Ολυμπιακός έχει προηγηθεί από νωρίς (17ο λεπτό) με τον Γιώτη Τσαλουχίδη απέναντι στην καλύτερη ΑΕΚ, η οποία όμως ούτε τις κραυγαλέες ευκαιρίες είχε, ούτε συντριπτικά ανώτερη ήταν. Στο 61ο λεπτό τελικά, η ΑΕΚ αξιώνεται να ισοφαρίσει με τον Τάσο Μητρόπουλο, που πανηγύρισε έξαλλα το γκολ του τρέχοντας "σφαίρα" στα επίσημα, προς τη μεριά που καθόταν ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ, Δημήτρης Μελισσανίδης. Περίπου 5-10 λεπτά αργότερα... χάθηκε το φως. Κατέβηκαν οι διακόπτες και το ματς διακόπηκε.

Στις 12/01/2001, ο Στέλιος Μανωλάς με αφορμή των αγώνα "Πέστε κάτω, οε οε οε", δηλώνει στον ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 107,4 : "Αν τα έχει πεί αυτά ο Στάθης (εννοεί αν έχει δώσει εντολή να κάνουν τους "τραυματίες"), είναι εγκληματίας, πρέπει από σήμερα να φύγει απ'την ΑΕΚ, να εξαφανιστεί, διότι είναι επικίνδυνος και είναι λυπηρό για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές να τους λένε παράγοντες τι να κάνουν. Γιατί αν εμένα μου έλεγε κάτι τέτοιο ο Στάθης, θα τον πλάκωνα στις κλωτσιές, θα τον πετούσα έξω, όπως έχω κάνει στο παρελθόν, όταν έσβησε τα φώτα ο Μελισσανίδης, που πήγα να φύγω απ'το γήπεδο".

Η ιστορία των παραγόντων της ΑΕΚ με τα... φώτα είναι γνωστή και χιλιοειπωμένη : Το 1983, στα πλαίσια του κυπέλλου UEFA, η ΑΕΚ παίζει με την ισχυρή τότε FC Koln. Η ΑΕΚ κάνει καλό παιχνίδι, βάζει 3 γκολ, αλλά οι Γερμανοί της βάζουν άλλα τρία και με τέτοιο σκορ στη Γερμανία κάθε ελπίδα εξανεμίζεται. Τότε, γίνεται το... θαύμα : "Let There Be Dark", ή κατά το Ελληνικότερον "...και εγένετο σκότος". Ο αγώνας διακόπηκε λίγα λεπτά πριν τη λήξη και τελικά οι Γερμανοί κέρδισαν 0-1 στη Φιλαδέλφεια, πριν διασύρουν το ΑΕΚάκι με 5-0 στη Γερμανία.

Επίσης, ο Στράτος Γιδόπουλος, τέως πρόεδρος της ΑΕΚ, είχε διατελέσει και πρόεδρος του Πανιωνίου για ένα φεγγάρι. Σε αγώνα πρωταθλήματος στη Νέα Σμύρνη με αντίπαλο τον Αθηναϊκό, "έπεσαν τα φώτα" λίγο πριν τη λήξη και ενώ ο Αθηναϊκός προηγείτο με 1-2.

Πρωτάθλημα δεν πήρατε...
19/11/1994, πάλι για την 9η αγωνιστική. Ολυμπιακός - ΑΕΚ στο στάδιο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό να έχει στον πάγκο του τον Ολλανδό Τάϊς Λίμπρεχτς μόλις για ένα περίπου μήνα, αφού είχε απολυθεί μετά την 2η αγωνιστική ο Νίκος Αλέφαντος και μέχρι και την 5η αγωνιστική η ομάδα πορεύθηκε με υπηρεσιακό προπονητή (Νίκος Γιούτσος). Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, η ΑΕΚ προηγήθηκε με 0-1 στο 38' με τον Τιμούρ Κετσμπάϊα και είχε τον έλεγχο του αγώνα σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Στο 2ο ημίχρονο όμως, ο Ολυμπιακός την είχε κλείσει στο μισό γήπεδο και τη σφυροκοπούσε ανελέητα, ώσπου στο 70' γίνεται μια βαθιά μπαλιά στην καρδιά της άμυνας της ΑΕΚ. Ο Ίλια Ίβιτς κάνει μια μαγική κίνηση και κατεβάζει τη μπάλα, κατορθώνοντας να ξεμαρκαριστεί απ'τον προσωπικό του αντίπαλο και με άψογο πλασέ "ρίχνει τέζα" τον Ατματζίδη και ισοφαρίζει. Ο διαιτητής του αγώνα, Τσιμεντερίδης, ακυρώνει το γκολ του Ίβιτς ως... οφσάϊντ, "κόβει τα πόδια" του Ολυμπιακού και η ΑΕΚ κατορθώνει τελικά να πάρει τη νίκη με 0-1.

Στα εξωαγωνιστικά τώρα : Στις 11/11/1994, ο Βασίλης Δουρίδας, κατά κόσμον "Αττίλιο" απεβίωσε. Λίγο πριν την έναρξη του αγώνα, απ'τα μεγάφωνα ανακοινώνεται "ενός λεπτού σιγή εις μνήμην του Βασίλειου Δουρίδα, του γνωστού μας Αττίλιο". Ενός λεπτού σιγή από τους 22 ποδοσφαιριστές, τους πάγκους των ομάδων και τους οπαδούς του Ολυμπιακού, τη στιγμή που την παλιά "14" του Καραϊσκάκη - όπου φιλοξενούσε τους ΑΕΚτζήδες - δονούταν απ'το σύνθημα : "Πρωτάθλημα δεν πήρατε, στον τάφο τονε στείλατε...". Όσοι ήταν μέσα εκείνη τη μέρα, θα το θυμούνται. Όπως θα θυμούνται και το βρωμόξυλο που έπεσε μετά τον αγώνα.


Τελικά το θέλουμε το πρωτάθλημα;
Σε αυτούς λοιπόν, θέλουν ορισμένοι να δοθεί το πρωτάθλημα "ελαφρά τη καρδία". Σε αυτούς, τους "Γαύροι αδέλφια, μαζί θα το γιορτάσουμε στη Νέα Φιλαδέλφεια" του 1992-1993, που 2 χρόνια μόλις αργότερα δε σεβάστηκαν ούτε για ένα γαμημένο λεπτό τη μνήμη ενός νεκρού.

Θα μας πείτε τώρα τι καθόμαστε και τα αναφέρουμε όλα αυτά; Η νέα τάξη πραγμάτων μας λέει "είμαστε περήφανοι Ολυμπιακοί εμείς, έχουμε λεβεντιά, δε θέλουμε νίκες στα χαρτιά". Έτσι είναι. Αν χάσουμε το πρωτάθλημα θα τα ρίξουμε όλα στο... μαλάκα Κόκκαλη που δεν προστάτεψε την ομάδα και θα'χουμε το κούτελο μας καθαρό. Ε παιδιά;

Δέκα και πλέον χρόνια μας γαμούσαν με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο οι Βαρδινογιανναίοι και οι Μελισσανίδηδες, αλλά τα ξεχνάμε όλα... Εμείς είμαστε πλέον λαός "υπεράνω". Αν έπαιρνε η ΑΕΚ έναν αγώνα στα χαρτιά, θα τους λέγαμε "μαλάκες, το πήρατε στα χαρτιά, βάλτε το στον κώλο σας, σας γαμήσαμε" και θα καθαρίζαμε. Ναί, και ο ΑΕΚτζής που θα'χε πάρει το πρωτάθλημα δε θα'βρισκε τρύπα να κρυφτεί απ'τη ντροπή του...

Δε το θέλω πια ούτε εγώ αυτό το πρωτάθλημα. Και δε το θέλω γιατί δε μας αξίζει σα λαός, έτσι όπως έχουμε καταντήσει. Φτάνουμε σε σημείο να βγαίνουν οι... VIPs, οι Κωστόπουλοι, οι Καληώρες και οι ΣπυροΠαπαδόπουλοι και να δηλώνουν "το θέλω με τρέλα το πρωτάθλημα" και εμείς, οι πιστοί - υποτίθεται - οπαδοί να λέμε "δε το θέλουμε"... Έλεγα μερικές φορές αναχρονιστικούς και αναπολητές του παρελθόντος όσους έλεγαν καμμιά φορά πάνω στο θυμό τους "ε, ρε πέτρινα χρόνια που μας χρειάζονται...", αλλά πλέον συντάσσομαι με αυτούς.

Ε, ΡΕ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ...