Ο Trond Sollied (τον μάθαμε σαν "Τρόντ Σόλιντ", κανονικά προφέρεται "Τρόντ Σούλιντ") γεννήθηκε στις 29/04/1959 στο Mo i Rana της Νορβηγίας. Παλαιός διεθνής αμυντικός με την Εθνική ομάδα της χώρας του και βασικότατο στέλεχος της Rosenborg για μια εξαετία, έχει να επιδείξει μια σημαντική ποδοσφαιρική καριέρα - ασχέτως αν δεν ήταν "πρώτο όνομα" κατά το κοινώς λεγόμενον - πριν εξασκήσει την προπονητική.Ο Σόλιντ σαν ποδοσφαιριστής
Ο Σόλιντ ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα σε ηλικία 17 ετών, απ'την ομάδα της πόλης του, Mo, στην οποία αγωνίστηκε για 5 χρόνια (1976-1981). Το 1982 έκανε το "βήμα παραπάνω", παίρνοντας μεταγραφή στη Valerenga, με τα χρώματα της οποίας αγωνίστηκε για 2 χρόνια, έχοντας 63 συμμετοχές και 9 γκολ. Το 1985 έκανε το μεγάλο βήμα, μεταπηδώντας στη - σχεδόν μόνιμη - πρωταθλήτρια Νορβηγίας, Rosenborg, την οποία αγάπησε και στην οποία τον αγάπησαν και ακόμη τον... μελετάνε, ακόμη και σήμερα. Με τα χρώματα της Rosenborg αγωνίστηκε για έξι χρόνια (1985-1991), είχε 133 συμμετοχές και πέτυχε 12 γκολ. Στη διετία 1985-1987, σαν μέλος της Rosenborg, χρίστηκε διεθνής με την Εθνική ομάδα της Νορβηγίας, έχοντας 15 συμμετοχές και 1 γκολ.Το 1992, σε ηλικία 33 ετών, έκανε την τελευταία μεταγραφή της ποδοσφαιρικής του καριέρας, μεταπηδώντας στη Bodo/Glimt, με την οποία αγωνίστηκε έως το 1993, έχοντας 66 συμμετοχές και ένα γκολ, κλείνοντας εκεί την ποδοσφαιρική του καριέρα. Το 1992 ξεκίνησε ουσιαστικά και η προπονητική του καριέρα, όντας παίκτης-προπονητής της Bodo/Glimt, την οποία ανέδειξε πρωταθλήτρια της 1ης Κατηγορίας Νορβηγίας και την ανέβασε στην Νορβηγική Premier League.
Η προπονητική καριέρα ξεκινά
Ο Σόλιντ, όπως προείπαμε, το 1992 ξεκίνησε ουσιαστικά και την προπονητική του καριέρα, όντας παίκτης-προπονητής της Bodo/Glimt, την οποία ανέδειξε πρωταθλήτρια της 1ης Κατηγορίας Νορβηγίας και την ανέβασε στην Νορβηγική Premier League. Το 1993 η Bodo/Glimt τερμάτισε 2η στην Premier League και κατέκτησε το κύπελλο Νορβηγίας, στο κύκνειο άσμα του Σόλιντ ως ποδοσφαιριστή. Ο Σόλιντ παρέμεινε κανονικά στην τεχνική ηγεσία της Bodo/Glimt, οδηγώντας την σε υψηλά "πλασαρίσματα" στη βαθμολογία (3η το 1995, φιναλίστ του κυπέλλου ενάντια στην Tromso το 1996).
Ο Σόλιντ απομακρύνθηκε απ'την Bodo/Glimt λόγω διαφωνίας με κάποιους απ'τους παίκτες και τη διοίκηση της ομάδας. Δεν έμεινε για πολύ άνεργος, καθώς προσελήφθη απ'την Rosenborg ως βοηθός του "Νορβηγικού Μύθου" Nils Arne Eggen το 1997, χρονιά που η Rosenborg κατέκτησε το πρωτάθλημα. Ο Eggen αποφάσισε να πάρει... ένα χρόνο διακοπές για να ξεκουραστεί (πράγμα που η Rosenborg δε του αρνήθηκε, καθώς όπως είπαμε η φήμη του Eggen έχει διαστάσεις μύθου στη Νορβηγία) και ο Σόλιντ ανέλαβε πρώτος προπονητής της ομάδας για την ερχόμενη σεζόν. Η Rosenborg κέρδισε ξανά το πρωτάθλημα και μπήκε στους ομίλους του UEFA Champions League. Την ίδια χρονιά, η ομάδα του Σόλιντ κέρδισε το τουρνουά "Fotball Scandinavian Masters".
Το 1999 ο Σόλιντ αποφάσισε πως ήρθε η ώρα για μια νέα, φρέσκια πρόκληση στην καριέρα του και αποφάσισε να ξενιτευτεί. Προορισμός του το Βελγικό πρωτάθλημα και πρώτη του ομάδα εκτός Νορβηγίας η KAA Gent.
Το 2000 η Club Brugge του πρότεινε συμβόλαιο προκειμένουν ν'αναλάβει την τεχνική ηγεσία της, την οποία ο Σόλιντ αποδέχτηκε. Ως προπονητής της Brugge έφτιαξε ένα πολύ καλό όνομα στο Βέλγιο και στα 6 χρόνια που ο Νορβηγός παρέμεινε στο Βέλγιο κέρδισε τα πάντα : 2 πρωταθλήματα (2003 & 2004), 2 Κύπελλαs (2002 & 2004) και 2 Super Cups (2002 & 2004).
Το 2003, το όνομα του Σόλιντ απασχόλησε για πρώτη φορά τον τύπο της Νορβηγίας ώς υποψήφιος προπονητής της Εθνικής ομάδας της χώρας. Η Νορβηγική ομοσπονδία, μετά την αποχώρηση απ'την ενεργό δράση του Nils Johan Semb έκανε κρούση προς τον Σόλιντ για να αναλάβει την Εθνική Νορβηγίας. Ο 44χρονος τότε Σόλιντ είπε πως ήταν νέος ακόμα για να εγκαταλείψει τους πάγκους σε συλλογικό επίπεδο και δήλωσε πως θα αποδεχόταν την πρόταση της Νορβηγικής ομοσπονδίας μόνο αν του επιτρεπόταν να διατηρούσε και τη θέση του προπονητή στο σύλλογο που εργάζεται. Το αίτημα του δεν έγινε δεκτό απ'τη Νορβηγική ομοσπονδία και ο Σόλιντ αρνήθηκε τελικά την πρόταση, παραμένοντας στον πάγκο της Brugge. Έτσι, ο Age Hareide, έγινε τελικώς ο νέος τεχνικός της Εθνικής Νορβηγίας εκείνο τον καιρό.
Ο Σόλιντ στον Ολυμπιακό
Το όνομα του Τρόντ Σόλιντ στην Ελλάδα ακούστηκε πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 2004, όταν ενδιαφέρθηκε γι'αυτόν ο Παναθηναϊκός. "Σόλιντ... ροκ", έγραφε στο πρωτοσέλιδο της η "Αθλητική Ηχώ" τότε, πλέκοντας το εγκώμιο του Νορβηγού προπονητή. Οι "πράσινοι" ήταν σε αναζήτηση προπονητή μετά την αποπομπή του Ζντένεκ Σκάζνι και ο Σόλιντ έδειχνε να είναι η επιλογή τους. Ο Νορβηγός προπονητής "έκοψε τον αέρα" των πρασίνων, λέγοντας ορθά-κοφτά πως εν μέσω της σεζόν δεν αφήνει την ομάδα του, παραπέμποντας τους σε εκ νέου συζητήσεις με το πέρας της σεζόν. Ο Παναθηναϊκός καιγόταν για προπονητή, δε μπορούσε να περιμένει και κατέληξε στον Ιταλό διασκεδαστή Alberto Malesani, ενώ ο Σόλιντ συνέχισε στην Brugges με την οποία άλλωστε είχε συμβόλαιο μέχρι το καλοκαίρι του 2006.
Η σεζόν 2004-2005 τελειώνει και βρισκόμαστε στο καλοκαίρι του 2005. Ο Ολυμπιακός έπειτα απο μια χρονιά γεμάτη εντάσεις, γκρίνια, φασαρία, τιμωρίες και... ένα νταμπλ, βρίσκεται σε αναζήτηση προπονητή έπειτα απ'την παραίτηση-απόλυση του Dusan Bajevic (για 2η φορά μετά το 1999). Οι φήμες σε Ελλάδα και Ευρώπη οργιάζουν πως ο πρόεδρος Σωκράτης Κόκκαλης είναι πολύ κοντά σε συμφωνία με τον τέως προπονητή της Olympique Lyonnais (Lyon), Paul Le Guen, ο οποίος αποχώρησε απ'τον πάγκο της Γαλλικής ομάδας αναζητώντας μια νέα πρόκληση στην καριέρα του. Οι φήμες για τις συναντήσεις Κόκκαλη - Le Guen δίνουν και παίρνουν, ενώ ο τύπος φέρνει και ως μεσάζοντα τον τέως "ερυθρόλευκο" ποδοσφαιριστή, Christian Karembeu. Η εφημερίδα "Πρωταθλητής" αρχικά (ακολούθησαν αργότερα κι άλλοι) άρχισε - εν μέσω του... κυκλώνα Le Guen - να παρουσιάζει πως ο πρόεδρος γνωρίζει ήδη τις δυσκολίες της περίπτωσης Le Guen και πως υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο, το οποίο προκρίνει για τη θέση του προπονητή Νορβηγό τεχνικό που δουλεύει στο Βέλγιο, "φωτογραφίζοντας" τον Τρόντ Σόλιντ. Στον αντίποδα, το άρμα της "αντικειμενικότητας" - με εισαγωγικά, όπως το βλέπετε, η εφημερίδα "Sportday", προσπαθεί πάση θυσία να πείσει το αναγνωστικό κοινό της οτι η ιδανική λύση για τον Ολυμπιακό μετά το διαφαινόμενο ναυάγιο της ιστορίας Le Guen, είναι ο Ολλανδός Ronald Koeman, ο γνωστός παλιός παικταράς με το σουτ-δυναμίτη, αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων νυν τεχνικός.
Ο εγχώριος τύπος, βλέποντας την αναβλητικότητα του Paul Le Guen να απαντήσει θετικά ή αρνητικά στην πρόταση του Ολυμπιακού, αλλά και την παντελή αδιαφορία του Ολυμπιακού στα σενάρια περί Koeman, στρέφει το ενδιαφέρον του στο "τι εστί Τροντ Σόλιντ". Τότε, ο Σόλιντ γίνεται πρωταγωνιστής ενός "βίντεο-σκανδάλου" που διέρρευσε στον Βελγικό τύπο. Σε αυτό το βίντεο, ο Σόλιντ δήλωνε πως είχε αποφασίσει να αφήσει την Brugge για τον Ολυμπιακό. Ο Σόλιντ είπε πως αυτό το βίντεο δόθηκε στον τύπο χωρίς την άδεια του, καθώς προοριζόταν να δοθεί στον τύπο μετά την υπογραφή συμβολαίου με τον Ολυμπιακό, κάτι που όπως διαβεβαίωνε ο Σόλιντ "δεν είχε συμβεί". Οι πληροφορίες απ'το Βέλγιο μάλιστα "χόντραιναν" το παιχνίδι, καθώς αποκάλυψαν πως τον Σόλιντ είχε πλευρίσει και η Γερμανική Stuttgart και πως ο Νορβηγός τεχνικός είχε φτιάξει... 2 κασέτες, μία που έλεγε οτι εγκαταλείπει τη Brugge για τον Ολυμπιακό και άλλη μια που έλεγε οτι πράττει το ίδιο για τη Στουτγκάρδη! "Ο Σόλιντ" έλεγαν "δεν έχει αποφασίσει ακόμα που θα πάει, καθώς το Γερμανικό πρωτάθλημα είναι πιο ανταγωνιστικό, αλλά η πρόταση του Ολυμπιακού πολύ καλύτερη". Ο τύπος του Βελγίου παρουσίασε στη συνέχεια τη διαρροή του βίντεο σαν "τρικ" του Σόλιντ για να αναγκάσει την Μπριζ να διακόψει το συμβόλαιο του, χωρίς να χρειαστεί ο Ολυμπιακός έτσι να πληρώσει την ομάδα για να πάρει τον Σόλιντ. Τελικώς ο Σόλιντ υπέγραψε στις 05/07/2005 στον Ολυμπιακό και παρουσιάστηκε απ'τον πρόεδρο Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος τον χαιρέτισε ως τον "μεγαλύτερο προπονητή που έχει συνεργαστεί ποτέ".Ακολούθησαν διθυραμβικά δημοσιεύματα για το Σόλιντ, με μια δόση υπερβολής βέβαια, σε μια προσπάθεια να δει το νέο προπονητή ο κόσμος "με καλό μάτι", καθώς από τον τραγέλαφο της φιέστας εν μέσω αποδοκιμασιών και... επιδοκιμασιών που οδήγησαν στην αποπομπή του Μπάγεβιτς πήγαμε στο σίριαλ Λε Γκουέν, ανεβάζοντας τον πήχυ στα... ύψη και καταλήξαμε σε έναν προπονητή όχι ιδιαίτερα γνωστό στο ευρύ κοινό. Ο Σόλιντ εκπλήσσει τον κόσμο και τους παίκτες παρουσιάζοντας μια διαφορετική φιλοσοφία, που την κάνει γνωστή απ'την προπόνηση : Σε αντίθεση με τα πρότυπα προετοιμασίας που προβλέπουν ατελείωτα χιλιόμετρα τρεξίματος και γυμναστηρίου, ο Σόλιντ δίνει στους παίκτες του Ολυμπιακού μπάλα απ'την πρώτη κιόλας προπόνηση. Η προπόνηση είναι διαφορετική, οι παίκτες συμμετέχουν με ευχαρίστηση, ενώ δεν παραμελείται διόλου η φυσική κατάσταση της ομάδας, η οποία όπως θα αποδειχτεί, είναι πολύ καλή (καμμία ομάδα του Σόλιντ ποτέ δεν παρουσίασε πρόβλημα φυσικής κατάστασης).
Η σεζόν 2005-2006Ο Σόλιντ έχοντας λάβει διαβεβαιώσεις για "εν λευκώ παράδοση" της ομάδας στα χέρια του, αξιολογεί το ρόστερ του και προτείνει τις όποιες απαραίτητες προσθήκες σκέφτεται. Οι πρώτες του εισηγήσεις είναι ακριβές μεν, αλλά όχι εξωπραγματικές : Τίμι Σίμονς (Άντερλεχτ) για τη θέση του αμυντικού χαφ, Άλεξ (Αϊντχόβεν) για τη θέση του στόπερ, Εμίλ Μπενζά (Αμβούργο), Τόρε Άντρε Φλο (Ρόζενμποργκ) για δύο θέσεις στην επίθεση. Ο τύπος (ειδικά οι "αντικειμενικοί") αρχίζουν να παρουσιάζουν σωρεία στόχων, που θα αποτελέσουν - και καλά - απάντηση στην απόκτηση του Φλάβιο Κονσεϊσάο απ'τον Παναθηναϊκό. Έτσι, παρελαύνουν ένα σωρό άσχετοι (Alfaro Mehia, Albert Celades, Bernardo Romeo, Philippe Christanval, Marcelo Pletsch, Hanni Tihinen, Damian Manso, Steve Marlet, Vikash Dhorashoo) που ουδέποτε ζήτησε ο Σόλιντ και φυσικά ουδέποτε σκέφτηκε ο Κόκκαλης να τους αποκτήσει. Αφού οι κρούσεις για τους "στόχους" δεν έβρισκαν ανταπόκριση, το επόμενο βήμα ήταν πως ο Σόλιντ δεν ήταν προσεκτικός στην επιλογή των παικτών που θέλει. Έτσι, άρχισαν οι συγκρίσεις :
- "Γιατί να πάρει τον Μπενζά, ενώ μπορεί να πάρει τον Σαμπανί Νοντά απ'τη Μονακό;" - "Γιατί να πάρει τον Μπέργκντολμο, ενώ μπορεί να πάρει τον παικταρά Τίχινεν; - "Γιατί να ασχοληθεί με τον τελειωμένο Φλο, ενώ μπορεί να πάρει τον Χαβιέ Πορτίγιο;" Ο Σόλιντ έβλεπε τους στόχους του έναν προς έναν να απομακρύνονται. Ο Άλεξ έμεινε στην Αϊντχόβεν (οι εμφανίσεις του κίνησαν το ενδιαφέρον της Chelsea και η Αϊντχόβεν καρπώθηκε ένα σημαντικότατο ποσό για να τον πουλήσει), ο Σίμονς πήγε στην Αϊντχόβεν, οι Μπενζά / Φλό / Μπέργκντολμο επίσης έμειναν στις ομάδες τους. Ο Σόλιντ παρουσίασε το εναλλακτικό του πλάνο : Γιάγια Τουρέ που τον γνώριζε απ'το Βέλγιο, για αμυντικό χαφ. Έρβιν Λέμενς για αναπληρωματικό του Νικοπολίδη. Ίβιτσα Ντραγκουτίνοβιτς (Σταντάρντ Λιέγης) για τη θέση του αριστερού μπακ / στόπερ, Στέφεν Ίβερσεν / Χαβιέ Πορτίγιο για δύο θέσεις στην επίθεση. Τελικά, για να μη τα πολυλογούμε, αντί αυτών, του πήραν : Τον Τάσο Κυριάκο απ'την Καλλιθέα με συστάσεις... Λεμονή, το Χάρη Παππά απ'τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, το Μιχάλη Καψή απ'τη Μπορντό, τον Ερόλ Μπουλούτ απ'τη Μόναχο 1860, το Μιχάλη Κωνσταντίνου (ελεύθερο από Παναθηναϊκό), τον Γκαρσία Λάρα Ντάνι απ'την Εσπανιόλ και τον Αρούνα Μπαμπανγκίντα απ'τη Μέταλουργκ Ντόνετσκ που δοκιμαζόταν στην περίοδο της προετοιμασίας. Οι μόνες μετεγγραφικές εισηγήσεις του Σόλιντ που... εισακούστηκαν, ήταν του Γιάγια Τουρέ απ'την Μέταλουργκ Ντόνετσκ και του Έρβιν Λέμενς απ'την Εσπανιόλ. Με μόλις 2 "δικούς του" παίκτες λοιπόν ο Σόλιντ, καλείται να χτίσει το νέο Ολυμπιακό, με στόχο το νταμπλ και το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη...
Η κληρωτίδα έχει κέφια και βγάζει 1η αγωνιστική ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού. Το μεγάλο γεγονός που σημαδεύει τις σχέσεις των δύο αντιπάλων είναι η απόκτηση του Μιχάλη Κωνσταντίνου που είχε μείνει ελεύθερος απ'τον Παναθηναϊκό, εν μέσω βαρύγδουπων δηλώσεων για "ποτέ στον Πειραιά" και όρκων για "αιώνια Παναθηναϊκή πίστη". Η συνέχεια γνωστή, ο Κωνσταντίνου καταλήγει στον Ολυμπιακό (ο 2ος μετά τον Νικοπολίδη σε 2 διαδοχικές σεζόν). Η επιχείρηση απαξίωσης του Κωνσταντίνου απ'τα "πράσινα" ΜΜΕ έχει αρχίσει και οι Παναθηναϊκοί ορκίζονται "εκδίκηση" την 1η αγωνιστική και νίκη του Παναθηναϊκού.
Ο Ολυμπιακός ξεκινάει τις επίσημες υποχρεώσεις του λοιπόν και στις 28/08/2005 μπαίνει στο τερέν του ΟΑΚΑ για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό. 90 λεπτά μετά, ο Σόλιντ έχει κάνει το πρώτο του "διπλό" στην Ελλάδα που συνδυάζεται με εκτός έδρας νίκη επί του αιωνίου αντιπάλου. Με κεκτημένη ταχύτητα απ'την πρεμιέρα, ο Ολυμπιακός "ρίχνει" άλλα... πέντε στον Πανιώνιο (5-0) και μέσα σε κλίμα ευφορίας για τις δύο πολύ καλές νίκες και εμφανίσεις προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει την αγάπη του Σόλιντ, Ρόζενμποργκ, στο Στάδιο Καραΐσκάκη. Σ'ένα παιχνίδι που πήγε στραβά και χάθηκε χωρίς κανείς να καταλάβει πως, ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 1-0 στο 18' για να βρεθεί μέσα σε ένα πεντάλεπτο (42' - 47') πίσω στο σκορ και να δεχτεί το 3ο γκολ στην αντεπίθεση στο 94', για να χάσει έτσι με 1-3. Σοκαριστική - δίχως άλλο - πρεμιέρα στο Champions League και με τους επόμενους αντιπάλους να είναι η Λυόν και η Ρεάλ Μαδρίτης, τα περιθώρια πρόκρισης στένευαν επικίνδυνα.
Ο Ολυμπιακός συνεχίζει στην Ελλάδα με νίκες, και μάλιστα χωρίς να δεχτεί γκολ : 3-0 την Καλλιθέα, 2-0 τον Ακράτητο και ταξιδεύει στη Μαδρίτη για να αντιμετωπίσει τη Ρεάλ. Ο συνήθης ύποπτος, Ραούλ, ανοίγει το σκορ στο 9' αλλά ο Παντελής Καφές ισοφαρίζει. Ο Ολυμπιακός στέκεται πολύ καλά χωρίς να κλειστεί στα καρέ του και τελικά χάνει το ματς με 2-1 από ολιγωρία της άμυνας και κεφαλιά του Σολντάντο απ'την καρδιά της οπισθοφυλακής. Με το ηθικό ψηλά ο Ολυμπιακός και ο κόσμος του, μετά την εμφάνιση της Μαδρίτης, προετοιμάζονται για το 2ο μεγάλο ντέρμπι της σεζόν : Με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ... Ο Ολυμπιακός αν και βρίσκεται πίσω στο σκορ με γκολ του Αλεξόπουλου (που... μπλόκαρε τη μπάλα πριν τη στείλει στα δίχτυα), κερδίζει με 3-1 και κάνει το 5 στα 5, έχοντας πετύχει 15 γκολ και έχοντας δεχτεί μόλις 1!
Η συνέχεια δεν είναι η ανάλογη : Ο Ολυμπιακός χάνει στο Καραϊσκάκη απ'τον ΠΑΟΚ με 1-2 και ταξιδεύει στη Γαλλία για τον αγώνα με τη Λυόν, όπου και χάνει με τον ίδιο τρόπο όπως στη Μαδρίτη! Η Λυόν προηγείται από νωρίς, ο Παντελής Καφές ισοφαρίζει και λίγο πριν τη λήξη ο Ολυμπιακός "τρώει" το γκολ και χάνει με 2-1! Το δυσάρεστο κλίμα γίνεται βαρύ καθώς ο Ολυμπιακός χάνει για 3ο στη σειρά παιχνίδι μετά από ΠΑΟΚ και Λυόν, καθώς θα ηττηθεί και απ'τον ΟΦΗ με 1-0. Αυτό ήταν! Ο Ολυμπιακός στο Ελληνικό πρωτάθλημα δεν ξανακοίταξε πίσω και έκλεισε τον 1ο γύρο με 8 σερί νίκες (Καλαμαριά 2-1, Ξάνθη 2-0, Ατρόμητο 1-0, Ηρακλή 2-1, Αιγάλεω 3-1, Λάρισα 4-0, Λεβαδειακό 1-0, Ιωνικό 1-0). Δυστυχώς στην Ευρώπη τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά, καθώς η Λυόν "μας έκανε κηδεία" στο Καραϊσκάκη (1-4, αν και προηγηθήκαμε με 1-0) και στη Νορβηγία χάθηκε η ευκαιρία του πρώτου εκτός έδρας "διπλού", καθώς ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε ισόπαλος της Ρόζενμποργκ με 1-1, ενώ επροηγείτο με 0-1 μέχρι το 88' και με τον Αντώνη Νικοπολίδη να'χει αποκρούσει πέναλτι στο 86'!). Πήραμε όμως την τιμητική νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης στο Καραϊσκάκη με 2-1, τερματίζοντας στην 4η θέση του ομίλου με μόλις 4 βαθμούς.
Χωρίς τον Ευρωπαϊκό "βραχνά", ο Ολυμπιακός στόχευε πλέον στο νταμπλ και ο Σόλιντ πέτυχε κάτι πολύ δύσκολο : Να πείσει τους "μπαρουτοκαπνισμένους" οτι μπορεί να'χουν πάρει τίτλους, αλλά μπροστά τους έχουν ένα ρεκόρ : Τις 15 σερί νίκες που, ρεκόρ που κρατούσε απ'τη σεζόν 1996-1997, στο πρώτο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού. Ο Σόλιντ έχει βρεί το "κουμπί" του γκρινιάρη Ριβάλντο, ο οποίος κάνει την καλύτερη σεζόν του ως τότε (και θα κάνει τελικά την καλύτερη σεζόν του στον Ολυμπιακό), έχει βρεί τρόπο να χρησιμοποιεί σωστά τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και έχει μετατρέψει σε "φονικό όπλο" τον... Μιχάλη Κωνσταντίνου. Ο Σόλιντ είχε επίσης έναν μεγάλο πονοκέφαλο : Ο πολυτιμότερος χαφ του, ο Γιάγια Τουρέ, που είχε κλέψει την παράσταση, έφυγε για το Κόπα Άφρικα με την ακτή Ελεφαντοστού και κάποια στιγμή είπε "δε γυρίζω", παρακινούμενος απ'τον Ουκρανό μάνατζερ του, Ντιμίτρι Σέλουκ ώστε να πιεστεί ο Ολυμπιακός να τον παραχωρήσει με μεταγραφή, καθώς οι εμφανίσεις του Ιβοριανού είχαν κινήσει το ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων. Οι "πάλιουρες" πείθονται για το κυνήγι του ρεκόρ - καθώς ήδη έχουν κάνει όπως είπαμε 8 σερί νίκες - με τις παροτρύνσεις της διοίκησης. Ο Ολυμπιακός καθαρίζει Πανηλειακό και Θρασύβουλο για το κύπελλο Ελλάδας, ξεκινάει ο 2ος γύρος του πρωταθλήματος και το γλέντι αρχίζει...
15/01/2006 και ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον - φαφλατά, όπως πάντα - Παναθηναϊκό που "έρχεται για νίκη". Παρ'ότι οι "πράσινοι" θα προηγηθούν με μουσαντένιο πέναλτι που κέρδισε ο Παπαδόπουλος και εκτέλεσε εύστοχα ο Γκονζάλες, ο Ολυμπιακός με μπροστάρη τον Ριβάλντο (2 γκολ) "γλεντάει" τον Παναθηναϊκό για να κερδίσει μέσα σε παραλήρημα με 3-2. Η 9η και πιο δύσκολη νίκη ήρθε και ο Ολυμπιακός κερδίζει με φοβερή ανατροπή τον Πανιώνιο 3-2 (έχανε στο 10' με 2-0!), την Καλλιθέα 2-1 και τον Ακράτητο με 1-0. 12 σερί νίκες και όλοι λένε πως το σερί σταματάει εδώ, καθώς ακολουθούν η ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη και ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα.
Παραμονές της αναμέτρησης με την ΑΕΚ, σημειώνεται η... επιστροφή του ασώτου υιού : Ο Γιάγια Τουρέ επιστρέφει στην Ελλάδα και δηλώνει έτοιμος για το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Ο Σόλιντ κάνει μια πολύ καλή κίνηση τακτικής, καθώς φωνάζει στο γραφείο του τους αρχηγούς της ομάδας και συζητάει μαζί τους το ενδεχόμενο χρησιμοποίησης του Τουρέ στη βασική εντεκάδα. Οι αρχηγοί συμφωνούν πως ο Ολυμπιακός με τον Τουρέ στα χαφ είναι άλλη ομάδα και ο Αφρικανός φοράει τη φανέλα του βασικού και ετοιμάζεται να τεθεί αντιμέτωπος της ΑΕΚ. Ο Σόλιντ βγαίνει διπλά κερδισμένος, καθώς κέρδισε την πλήρη εμπιστοσύνη των παικτών του, καθώς με την συζήτηση με τους αρχηγούς έδειξε οτι υπολογίζει τη γνώμη τους, αλλά κέρδισε και τον αγώνα καθώς ο Τουρέ ήταν μακράν ο καλύτερος του γηπέδου, μαζί με τον Ριβάλντο που και πάλι πέτυχε 2 γκολ σε ντέρμπι. 3-0 και... τέζα η ΑΕΚ, 13 νίκες ο Ολυμπιακός και πάμε παρακάτω.
Ο πρόεδρος Σωκράτης Κόκκαλης, ενθουσιασμένος με την απόδοση του Τουρέ, αντί για τον Ιβοριανό βλέπει... πακέτα με ευρώ. Οι "ειδικοί" του έλεγαν οτι η μεταπωλητική αξία του Αφρικανού θα φτάσει τα 10.000.000, 10 φορές περισσότερα απ'όσα έδωσε ο Ολυμπιακός για να τον αποκτήσει και δίνει ενθουσιασμένος την εντολή "να βρούμε κι άλλους σα τον Τουρέ και το καλοκαίρι παίρνουμε πρωτοκλασάτους". Ο Σόλιντ παίρνει την εντολή να ψάξει να βρεί "λαβράκια" και παίκτες που νομίζει οτι κάνουν για την ομάδα, ελεύθερους όμως. Ο Σόλιντ δεν αργεί να εντοπίσει τους στόχους του και ο Ολυμπιακός πρωτοπορεί για τα Ελληνικά δεδομένα : Λίγο μετά την έλευση του νέου χρόνου, έχει "κλείσει" ήδη 5 παίκτες : Τους Ντιντιέ Ντομί (ελεύθερος από Εσπανιόλ), Μίχαλ Ζεβλάκοβ (ελεύθερος από Άντερλεχτ), Τόμισλαβ Μπούτινα (ελεύθερος από Μπριζ) και τους Φέλιξ Μπόρχα, Μάρκο Νε που αποκτήθηκαν ως "λαβράκια" (παίκτες με potential δηλαδή που αν δουλευτούν θα γίνουν από χρήσιμοι έως πολύ καλοί).
Συνέχεια στο πρωτάθλημα και ούτε η Τούμπα μπορεί να σταματήσει τον Ολυμπιακό. Ο ΠΑΟΚ προηγείται απ'το 5ο λεπτό αλλά ο Ολυμπιακός θα κερδίσει πιο εύκολα απ'ότι δείχνει το τελικό 2-1. Ακολουθεί η συντριβή του ΟΦΗ με 4-0 με την οποία θα ισοφαριστεί το ρεκόρ των 15 νικών και λίγες ημέρες αργότερα, μέσα σε αποθέωση, ο Ολυμπιακός κερδίζει και τον Απόλλωνα Καλαμαριάς με 2-1 και κάνει νέο ρεκόρ νικών, πετυχαίνοντας 16 σερί νίκες στο πρωτάθλημα!
Ο Ολυμπιακός καθάρισε και τις Ξάνθη, Λάρισα για το κύπελλο και στον τελικό θα έβρισκε μπροστά του για 3η φορά στη σεζόν την ΑΕΚ. Κάπου εκεί οι "πάλιουρες" - δεδομένου οτι οι υπόλοιποι έβλεπαν τον Ολυμπιακό στη βαθμολογία με... κυάλια, αποφάσισαν να αράξουν. Ακολουθεί ήττα απ'την Ξάνθη με 1-0, νίκη επί του Ατρομήτου με 3-0, νέα ήττα με 2-0 στην... πισίνα του Καυταντζογλείου απ'τον Ηρακλή, νίκη με 5-1 επί του Αιγάλεω και τρία ματς στα οποία οι "πάλιουρες" αποφάσισαν να... τραβήξουν χειρόφρενο : Ήττες από Λάρισα (2-1) και Λεβαδειακό (3-2, σ'ένα ματς που ο Σόλιντ δήλωσε "σήμερα έγινα σοφότερος", εννοώντας πως οι παίκτες του ηθελημένα έχασαν απ'το Λεβαδειακό για να πέσει ο ΟΦΗ) και μια ισοπαλία στη φιέστα τίτλου με τον Ιωνικό (0-0). Προηγήθηκε για... τρίτη φορά το ξεβράκωμα της ΑΕΚ με την ίδια... ταρίφα (3-0) και το 2ο συνεχόμενο νταμπλ ήταν πλέον γεγονός. Ο πανευτυχής Σωκράτης Κόκκαλης προαναγγέλει ενίσχυση της ομάδας με στόχο το νέο νταμπλ και την Ευρωπαϊκή διάκριση. Ο Σόλιντ έτσι κατάφερε να κερδίσει πρωτάθλημα και κύπελλο σε τρείς διαφορετικές χώρες (Νορβηγία, Βέλγιο, Ελλάδα) και με τον αέρα του θριαμβευτή αρχίζει να καταστρώνει τα πλάνα του για τη νέα σεζόν...
Η σεζόν 2006-2007
Η σεζόν 2005-2006 βρήκε, όπως είπαμε, θριαμβευτή και νταμπλούχο τον Ολυμπιακό, ο οποίος κέρδισε μέσα-έξω τον Παναθηναϊκό με συνολικό σκορ 5-2 και "έκοψε ταρίφα" στην ΑΕΚ, που όπου την έβρισκε της έριχνε από τρία γκολ (3-1, 3-0 στο πρωτάθλημα, 3-0 στον τελικό του Κυπέλλου), ενώ έκανε και ένα απίστευτο σερί 16 συνεχόμενων νικών στο πρωτάθλημα, καθαρίζοντας το ουσιαστικά απ'τα... Χριστούγεννα! Με τον κόσμο να... παραμιλάει ακόμα απ'τον τελικό κυπέλλου και την 3η συνεχόμενη "τριάρα" επί της ΑΕΚ, αλλά και το 2ο συνεχόμενο νταμπλ, ο Σόλιντ δεδομένου του γεγονότος οτι οι παίκτες που τράβηξαν την ομάδα στις πλάτες τους την περασμένη σεζόν μεγάλωσαν κατά ένα χρόνο, ζητάει περαιτέρω ενίσχυση, ενθυμούμενος και τις "δεσμεύσεις Κόκκαλη". Ο Νορβηγός θεωρεί πως έχει μεγαλύτερο πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας και ρίχνει το βάρος στην απόκτηση όχι ενός, αλλά δύο παικτών. Η προεδρική εντολή δίδεται στον Γιώργο Λούβαρη που σε συνεργασία με τον πρόεδρο θα παραλάβει τη λίστα με τους στόχους του Σόλιντ για να προχωρήσει σε υλοποίηση των επιθυμιών του προπονητή...
H λίστα του Τροντ Σόλιντ έχει :
* Στην κορυφή της τον Βραζιλιάνο αμυντικό της Μπάγερ Λεβερκούζεν, Ζουάν, γνωρίζοντας όμως ότι πρόκειται για πολύ δύσκολη περίπτωση.
* Η αμέσως επόμενη επιλογή του είναι ο Κροάτης αμυντικός της Χέρτα, Γιόζιπ Σίμουνιτς που αποτελεί τον διακαή πόθο του Νορβηγού.
* Επόμενη επιλογή ο Βραζιλιάνος Μαρσέλο Μπορντόν της Σάλκε, γνωρίζοντας όμως οτι επίσης είναι δύσκολη περίπτωση (κυρίως οικονομικά).
* Εναλλακτική λύση ο πολύ καλός Γάλλος αμυντικός της Μονακό, Σαλβατόρε Σκιλασί.
* Ακολουθούν οι Πέδρο Κοντρέρας - Ματίας Λέκι (αμυντικό δίδυμο της Θέλτα)
* Μετά ο Βραζιλιάνος Άντερσον Πόλγκα της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας
* Στο τέλος της λίστας Σόλιντ υπάρχουν ο Βραζιλιάνος Ζούλιο Σέζαρ της Μεξικανικής Τίγκρες (γνωστός απ'τη θητεία του σε Ρεάλ Μαδρίτης, Μίλαν) και ο Μαροκινός Αμπντεσλάμ Ουαντού της Γαλλικής Ρεν.
Επίσης, στη λίστα με τους αμυντικούς υπάρχουν και δύο Ελληνικά ονόματα : Παρασκευάς Άντζας και Σωτήρης Κυργιάκος.
Τα αποτελέσματα :
* Το θέμα Ζουάν δεν "έπαιξε" πολύ, καθώς ο Βραζιλιάνος αμυντικός δεν (κατα)δέχτηκε να συζητήσει το ενδεχόμενο ένταξης του σε Ελληνικό σύλλογο, παρά το δέλεαρ του Τσάμπιονς Λίγκ.
* Ο Σίμουνιτς ήταν σύμφωνος να έρθει και ήταν συζητήσιμος στο οικονομικό, μιας και το συμβόλαιο του έληγε και δεν υπήρχε ο βραχνάς και της Χέρτα.
* Για τον Μπορντόν οι Γερμανοί δε δέχτηκαν καν να συζητήσουν με τα ποσά που ήθελε ο Ολυμπιακός.
* Ο Σαλβατόρε Σκιλασί βρήκε πολύ εύκολα συμβόλαιο στην Παρί Σεν Ζερμέν και δε χρειάστηκε να περιμένει τον Ολυμπιακό.
* Για τους Κοντρέρας - Λέκι δεν έγινε ποτέ επίσημη πρόταση στη Θέλτα.
* Με την ιστορία του Άντερσον Πόλγκα που είχε - και καλά - κλείσει και δεν ήρθε επειδή δεν... ήθελε η γυναίκα του, ενώ το πρόβλημα ήταν 100.000 ευρώ (!), ακόμα γελάμε... κλαίγοντας.
Ενδιάμεσα φυσικά, εμφανίζονταν και οι... αντιπροτάσεις της διοίκησης, σύμφωνα με την "Pravda" (Πρωταθλητής). Σίμουνιτς ο Σόλιντ; Ρόκε Ζούνιορ η διοίκηση. Σκιλασί ο Νορβηγός; Ριγκομπέρτ Σονγκ ο Σωκράτης. Πόλγκα ο προπονητής; Σάμουελ Κουφούρ ο πρόεδρος.
Τελικά αποκτήθηκαν ως γνωστόν οι Ζούλιο Σέζαρ - Αμπντεσλάμ Ουαντού. Με το Ζούλιο Σέζαρ έγινε ολόκληρο θέμα για το αν είναι ελεύθερος, μπορεί να έρθει, πως θα έρθει και γιατί. Μετ'εμποδίων ο Σέζαρ ήρθε στον Ολυμπιακό, ενώ είχε αποκτηθεί νωρίτερα και ο Ουαντού που με το που ήρθε πρόταση του Ολυμπιακού είπε "ναι" με κλειστά μάτια. Όσο για τους εγχώριους στόχους, Άντζα και Κυργιάκο; Ο πρώτος ούτε που συζήτησε το ενδεχόμενο επανένταξης του στον Ολυμπιακό αν δεν αλλάξουν κάποια πράγματα, ενώ ο δεύτερος "κόπηκε", επειδή η εντολή της διοίκησης ήταν να αγοραστεί "κάτι καλύτερο". Το "καλύτερο" ήταν τελικά ο Μαροκινός Ουαντού, που σηκώθηκε κι έφυγε απ'το Δεκέμβριο, μην αντέχοντας τα καψόνια των "μπαρουτοκαπνισμένων" που του πέταγαν τα κλειδιά στα σκουπίδια και διέδιδαν στον τύπο οτι πήγαινε σε... φύλαρχους και μάγους για ψυχολογική υποστήριξη! Με τον δε Σέζαρ τελικά έγινε τρελό γλέντι μέχρι να έρθει, καθώς το πρωτάθλημα είχε σχεδόν ξεκινήσει και ο Ολυμπιακός ακόμη ήταν σε διαμάχη με την Τίγκρες και τους μάνατζερ του παίκτη, προσπαθώντας να καταλάβουν όλοι αν ο Σέζαρ ήταν ελεύθερος, αν είχε συμβόλαιο ή αν είχε διαπραγματευτεί νέο συμβόλαιο!
Μέσα σε όλα, ενώ ο Σόλιντ πονοκεφάλιαζε για το τι μέλλει γεννέσθαι με τους κεντρικούς αμυντικούς, προηγήθηκε το... ξεπούλημα του Γιάγια Τουρέ στη Μονακό αντί 4.000.000 ευρώ, αφήνοντας την ομάδα χωρίς το βασικό της αμυντικό χαφ εν μέσω προετοιμασίας! Η απόκτηση αμυντικού χαφ γίνεται επιτακτική ανάγκη και ο Σόλιντ ετοιμάζει μια λίστα με υποψήφιους στόχους, αλλά η λίστα δε θα φτάσει ποτέ στα χέρια του Κόκκαλη καθώς "ο πρόεδρος έχει πάρει επάνω του το θέμα του αμυντικού χαφ".
Η προετοιμασία βέβαια συνεχιζόταν κανονικά και ο Ολυμπιακός - έστω και χωρίς στυλοβάτη στην άμυνα (μιας και το σίριαλ Σέζαρ ήταν σε πλήρη εξέλιξη) και χωρίς τον Τουρέ, κυριολεκτικά "τάραξε" την Ευρώπη με τις εμφανίσεις του στα φιλικά : 5-0 τη Μπλάκμπερν, 4-0 τη Βέρντερ Βρέμης, 5-1 τη Ρεάλ Σοσιεδάδ, με την ομάδα να αποδίδει καταπληκτικό ποδόσφαιρο και το Σόλιντ να τρίβει τα χέρια του βλέποντας πως οι παίκτες του εμπεδώνουν το 4-3-3 και σκεπτόμενος την καλύτερη συνέχεια με την έλευση του Σέζαρ και του αμυντικού χαφ "που βλέπει ο πρόεδρος". Η δουλειά του Σόλιντ στον Ολυμπιακό δεν πέρασε απαρατήρητη στην Ευρώπη καθώς η UEFA (και όχι καμμιά "υπηρεσία στατιστικής" του... κώλου, απ'αυτές που βρίσκουν τα πράσινα ΜΜΕ και δείχνουν τον Παναθηναϊκό καλύτερη ομάδα του πλανήτη) κατέταξε 9ο τον Σόλιντ στη λίστα της με τους κορυφαίους προπονητές. "Αυτό το γεγονός δείχνει οτι το όνομα μου έχει απήχηση στην Ευρώπη. Είναι ωραίο να μπορεί κάποιος να εκτιμήσει την δουλειά σου" δήλωσε ο Σόλιντ στην εφημερίδα "Dagsavisen". Είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο στο περιοδικό της UEFA: "Είναι ταλαντούχος και με τον τρόπο που οργάνωσε τον Ολυμπιακό, κατάφερε να τον απομακρύνει αρκετά απο τους υπόλοιπους Ελληνικούς συλλόγους".
Ο στόχος του Κόκκαλη ήταν ο Βραζιλιάνος άσος, γνωστός απ'το Γερμανικό πρωτάθλημα κυρίως (Μπάγερ Λεβερκούζεν, Μπάγερν Μονάχου) και απ'τις δεκάδες συμμετοχές του με την Εθνική Βραζιλίας, Ζε Ρομπέρτο. "Έρχεται", "φτάνει", "έκλεισε ο παικταράς", "απο ώρα σε ώρα" μας έλεγαν οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος αδημονούσε σκαρώνοντας συστήματα με Ριβάλντο - Ζε Ρομπέρτο στα χαφ, θαυμάζοντας ταυτόχρονα το Ζε Ρομπέρτο να διαπρέπει με τη φανέλα της Βραζιλίας στο Μουντιάλ του 2006. Εναλλακτικό σχέδιο δεν υπήρχε, καθώς η μεταγραφή ήταν σχεδόν "βέβαιη" όπως είπαμε και τελικά μετά από δίμηνη αναμονή (10/08/2006) ένα απ'τα λυρικότερα πρωτοσέλιδα του αθλητικού τύπου μας πληροφορεί για την εξέλιξη της υπόθεσης :
Το πρωτάθλημα ξεκίνησε, αλλά η έλλειψη ποιοτικού χαφ ήταν φανερή : Με το Ριβάλντο να κάνει ότι μπορεί (άριστη η εκμετάλλευση του απ'τον Σόλιντ) και τους άλλους... υπερήλικες να το παλεύουν, ο Ολυμπιακός μπορεί να μην έπαιζε τη μπάλα της προετοιμασίας ή της περασμένης σεζόν, μπορεί να κέρδισε δύσκολα την ΑΕΚ με 1-0 και να έχασε με αυτογκόλ του Κωστούλα απ'τον Παναθηναϊκό με 1-0 στο ΟΑΚΑ, αλλά ακριβώς στο τέλος του πρώτου γύρου ήταν πρώτος, 5 βαθμούς διαφορά απ'το δεύτερο. Εν τω μεταξύ είχαμε τα γνωστά "ξεσπάσματα" Ριβάλντο, τη δυσαρέσκεια ορισμένων παικτών, τα καψόνια των "μπαρουτοκαπνισμένων" σε Ουαντού (με τα πεταμένα κλειδιά, τις φήμες για μάγους και φυλάρχους αλλά και τις διαδόσεις περί μανιοκαταθλιπτικής συζύγου) και Μπόρχα (με την κόλλα στα παπούτσια του), τα δικαστήρια του Σόλιντ στους παίκτες αλλά και τη δυσαρέσκεια του κόσμου προς το πρόσωπο του Κόκκαλη για τη νέα Ευρωπαϊκή αποτυχία ("Ξύπνα Σωκράτη και άκου την 7, ομάδα για να κάνεις, χρειάζονται λεφτά") που ώθησαν τον Κόκκαλη στο να βρεί εξιλαστήριο θύμα, αφού έβλεπε πως ο κόσμος δεν "έκραζε" το Σόλιντ, αλλά τον ίδιο!Το Δεκέμβριο του 2006, μετά απο δύο αποτυχημένες Ευρωπαϊκές σεζόν, καθώς ο Ολυμπιακός τερμάτισε 4ος στον όμιλο του (έχοντας μόλις 1 νίκη (Ρεάλ Μαδρίτης 2-1) - 4 ισοπαλίες (Ρόζενμποργκ 1-1, Ρόμα 1-1, Σαχτάρ 2-2 και 1-1) και 7 ήττες (Ρόζενμποργκ 3-1, Λυόν 4-1 και 2-1, Ρεάλ Μαδρίτης 2-1, Ρόμα 1-0, Βαλένθια 4-2 και 2-0) και δε συνέχισε ούτε στο Κύπελλο UEFA, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού αποφάσισε να τερματίσει τη βασιλεία του Τρόντ Σόλιντ στον πάγκο του Ολυμπιακού στις 28/12/2006, ψάχνοντας ένα εξιλαστήριο θύμα για την Ευρωπαϊκή οπισθοχώρηση του Ολυμπιακού, αγνοώντας πως ο Ολυμπιακός με το υλικό που είχε (με Ανατολάκη στα 33, Τζόρτζεβιτς στα 34, Ριβάλντο στα 34, Στολτίδη στα 31 κ.ο.κ.) είχε πάρει για πλάκα ένα νταμπλ και από Δεκέμβρη μήνα ήταν ήδη 5 βαθμούς μπροστά απ'τον 2ο και στους "8" του Κυπέλλου Ελλάδας. Την τραγελαφική συνέχεια τη γνωρίζουν όλοι, όταν ακούστηκε το όνομα του αντικαταστάτη : "Παναγιώτης Λεμονής"...
Το σύστημα του Σόλιντ
Ο Σόλιντ είναι φανατικός υποστηρικτής του επιθετικού 4-3-3 και δε το αλλάζει παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις (π.χ. αποβολή παίκτη του). Χρησιμοποιεί μια άμυνα ζώνης τεσσάρων, έναν καθαρόαιμο αμυντικό χαφ με δύο χαφ πλάγια δεξιά και αριστερά του, δύο πλάγιους επιθετικούς που βοηθούν ταυτόχρονα σε κέντρο και επίθεση και έναν βαρύ σέντερ φορ περιοχής. Είναι θιασώτης του επιθετικού ποδοσφαίρου και αυτό απαιτούσε πάντα απ'τους παίκτες του Ολυμπιακού. Τη σεζόν 2005-2006 παρουσίασε ένα εξαιρετικά δυνατό σύνολο, παρά την "προχωρημένη" ηλικία αρκετών παικτών (Ριβάλντο - Τζόρτζεβιτς - Σούρερ - Γεωργάτος 35άρηδες, Στολτίδης - Ανατολάκης - Πάντος 32άρηδες), το οποίο έκανε μεγάλες πλάκες στους αντιπάλους του στον Ελλαδικό χώρο.
Οι τίτλοι του Σόλιντ ως ποδοσφαιριστής
Με τη Valerenga : Πρωταθλητής 1983, 1984
Με τη Rosenborg : Πρωταθλητής 1985, 1988, 1990 και κυπελλούχος 1988, 1990
Με τη Bodo/Glimt : Πρωταθλητής Β' Κατηγορίας 1992, κυπελλούχος 1993
Οι τίτλοι του Σόλιντ ως προπονητής
Με τη Bodo/Glimt : Πρωταθλητής Β' Κατηγορίας 1992, κυπελλούχος 1993
Με τη Rosenborg : Πρωταθλητής 1998, Νικητής Scandinavian Masters 1998
Με την Club Brugge : Πρωταθλητής 2002-2003, 2004-2005 / Κυπελλούχος 2003-2004 / Νικητής Super Cup 2002, 2003, 2004, 2005
Με τον Ολυμπιακό : Πρωταθλητής και κυπελλούχος 2005-2006
