by ANASTO
Με αυτά που διαβάζουμε τον τελευταίο καιρό σε διάφορα άρθρα δημοσιογράφων, αλλά το κυριότερο γιατί μας αφορά περισσότερο, σε διάφορα forums οπαδών του Ολυμπιακού, μας έχει σχηματιστεί η εντύπωση ότι ο Τάκης Λεμονής έχει προσλάβει διαστάσεις λαϊκού ήρωα. Ο κυριότερος λόγος δεν αφορά στις προπονητικές του ικανότητες, που είναι περιορισμένες ακόμα για τους φανατικούς υποστηρικτές του, αλλά στην υποτιθέμενη "αχαριστία" που έδειξε προς το πρόσωπό του ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, μας θυμίζει την περίπτωση Κέβιν Κίγκαν στην Αγγλία, που παρά τις περιορισμένες τεχνικές του ικανότητες και τις καταστροφικές του θητείες σε Νιούκαστλ (δις) και Εθνική Αγγλίας, θεωρείται από πολλούς λαïκός ήρωας.
Μέσα στα πολλά άρθρα που διαβάσαμε, κρατήσαμε κάποια αποσπάσματα από τον Κώστα Καίσαρη που μας εκφράζουν απόλυτα σχετικά με την υπόθεση Τάκη Λεμονή και πολλά από αυτά τα έχουμε γράψει από παλιά και εμείς.
"Οι δημοσιογράφοι βοηθούν μόνο στις προσλήψεις προπονητών
ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ο Φερέρ, δεν βρήκε ούτε ένα δημοσιογράφο να τον υπερασπισθεί. Πριν ακόμη φύγει ο Λεμονής, η συμπαράσταση ήταν καθολική. Ούτε ο «άσσος φίλτρο» να ήτανε, που έχει παντού μόνο φίλους. Φίλοι του οι ποδοσφαιριστές της ομάδας, με πρώτο και καλύτερο τον Πατσατζόγλου. «Φίλοι» του κι οι δημοσιογράφοι. Ολοι σχεδόν είχανε μια καλή κουβέντα να γράψουνε και να πούνε. Κι όχι τόσο για να προλάβουνε το μοιραίο, όσο για να αποδώσουνε τα του Κόκκαλη στον Κόκκαλη.
Οτι, δηλαδή, ο Λεμονής έφερε τα δύο διπλά στην Ευρώπη, ότι είναι ακόμη μέσα στο πρωτάθλημα κι ότι η αλλαγή προπονητή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή εμπεριέχει τεράστιο ρίσκο. Συν, βέβαια, και το αυτονόητο ότι, αν χανόταν το πρωτάθλημα με Λεμονή θα έφταιγε αυτός, ενώ αν τον διώξουνε θα φταίνε όλοι.
Τα είπαμε και χθες: Οι δημοσιογράφοι μπορεί να βοηθάνε στην πρόσληψη προπονητών. Να τους κρατήσουνε, όμως, στη θέση τους δεν γίνεται με τίποτα. Οι ποδοσφαιριστές μπορεί να διώχνουνε προπονητές. Να τους σώσουνε, όμως, δεν γίνεται. Ο κάθε Κόκκαλης, όταν είναι να πάρει μία απόφαση, δεν υπολογίζει τίποτα και κανέναν. Πολύ περισσότερο ο συγκεκριμένος Κόκκαλης. Κι ούτε έδιωξε τον Λεμονή με μοναδικό γνώμονα ότι με κάποιον άλλον θα πάρει το πρωτάθλημα. Τον έδιωξε, επειδή δεν μπορεί να τον βλέπει άλλο. Τόσο απλά.
Η σχέση αφεντικού - προπονητή είναι πάνω από όλα σχέση εμπιστοσύνης. Δίνεις την ομάδα σου σε κάποιον που τον εμπιστεύεσαι. Σε κάποιον που σε έχει πείσει. Οταν αυτή η εμπιστοσύνη κλονιστεί, τετέλεσται. Δεν θέλεις ούτε να τον βλέπεις. Ολα τα άλλα έπονται.
Προσωπικά, δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος για να κρίνω. Η θέση μου είναι δεδομένη: Δεν θεωρούσα ποτέ τους Λεμονήδες προπονητές. Οπως δεν θεωρούσα ποτέ προπονητή τον Ρότσα, ακόμη κι όταν είχε φθάσει τον Παναθηναϊκό στους «4» του Τσάμπιονς Λιγκ. Το γιατί επιλέγουνε τέτοιους οι παράγοντες είναι άλλου είδους συζήτηση, που θα την κάνουμε αύριο μεθαύριο. Για να εμπιστευθείς σε κάποιον την ομάδα σου, τα λεφτά σου και τις φιλοδοξίες σου, σε καμία περίπτωση αυτός δεν μπορεί να είναι ένας εμπειρικός. Οπως δεν θα εμπιστευθείς έναν ασκούμενο δικηγόρο ή έναν αγροτικό γιατρό. Θα πάρεις κάποιον που ξέρει. Οχι κάποιον που θα μάθει απάνω στην πλάτη σου. Κι αυτό είναι θέμα αρχής".
ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ο Φερέρ, δεν βρήκε ούτε ένα δημοσιογράφο να τον υπερασπισθεί. Πριν ακόμη φύγει ο Λεμονής, η συμπαράσταση ήταν καθολική. Ούτε ο «άσσος φίλτρο» να ήτανε, που έχει παντού μόνο φίλους. Φίλοι του οι ποδοσφαιριστές της ομάδας, με πρώτο και καλύτερο τον Πατσατζόγλου. «Φίλοι» του κι οι δημοσιογράφοι. Ολοι σχεδόν είχανε μια καλή κουβέντα να γράψουνε και να πούνε. Κι όχι τόσο για να προλάβουνε το μοιραίο, όσο για να αποδώσουνε τα του Κόκκαλη στον Κόκκαλη.
Οτι, δηλαδή, ο Λεμονής έφερε τα δύο διπλά στην Ευρώπη, ότι είναι ακόμη μέσα στο πρωτάθλημα κι ότι η αλλαγή προπονητή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή εμπεριέχει τεράστιο ρίσκο. Συν, βέβαια, και το αυτονόητο ότι, αν χανόταν το πρωτάθλημα με Λεμονή θα έφταιγε αυτός, ενώ αν τον διώξουνε θα φταίνε όλοι.
Τα είπαμε και χθες: Οι δημοσιογράφοι μπορεί να βοηθάνε στην πρόσληψη προπονητών. Να τους κρατήσουνε, όμως, στη θέση τους δεν γίνεται με τίποτα. Οι ποδοσφαιριστές μπορεί να διώχνουνε προπονητές. Να τους σώσουνε, όμως, δεν γίνεται. Ο κάθε Κόκκαλης, όταν είναι να πάρει μία απόφαση, δεν υπολογίζει τίποτα και κανέναν. Πολύ περισσότερο ο συγκεκριμένος Κόκκαλης. Κι ούτε έδιωξε τον Λεμονή με μοναδικό γνώμονα ότι με κάποιον άλλον θα πάρει το πρωτάθλημα. Τον έδιωξε, επειδή δεν μπορεί να τον βλέπει άλλο. Τόσο απλά.
Η σχέση αφεντικού - προπονητή είναι πάνω από όλα σχέση εμπιστοσύνης. Δίνεις την ομάδα σου σε κάποιον που τον εμπιστεύεσαι. Σε κάποιον που σε έχει πείσει. Οταν αυτή η εμπιστοσύνη κλονιστεί, τετέλεσται. Δεν θέλεις ούτε να τον βλέπεις. Ολα τα άλλα έπονται.
Προσωπικά, δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος για να κρίνω. Η θέση μου είναι δεδομένη: Δεν θεωρούσα ποτέ τους Λεμονήδες προπονητές. Οπως δεν θεωρούσα ποτέ προπονητή τον Ρότσα, ακόμη κι όταν είχε φθάσει τον Παναθηναϊκό στους «4» του Τσάμπιονς Λιγκ. Το γιατί επιλέγουνε τέτοιους οι παράγοντες είναι άλλου είδους συζήτηση, που θα την κάνουμε αύριο μεθαύριο. Για να εμπιστευθείς σε κάποιον την ομάδα σου, τα λεφτά σου και τις φιλοδοξίες σου, σε καμία περίπτωση αυτός δεν μπορεί να είναι ένας εμπειρικός. Οπως δεν θα εμπιστευθείς έναν ασκούμενο δικηγόρο ή έναν αγροτικό γιατρό. Θα πάρεις κάποιον που ξέρει. Οχι κάποιον που θα μάθει απάνω στην πλάτη σου. Κι αυτό είναι θέμα αρχής".
"Ούτε ένα «ευχαριστώ» στον Κόκκαλη
ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ ο Κόκκαλης, επειδή έδιωξε τον Λεμονή. Το ευχαριστώ για τα δύο διπλά που έκανε στην Ευρώπη ήτανε η απόλυση. Να το δεχθούμε. Ο Λεμονής που φεύγοντας είπε «ευχαριστώ τον κόσμο», τι είναι; Τι θα ήτανε, δηλαδή, σήμερα ο Λεμονής, αν δεν είχε βρεθεί στο δρόμο του ο Κόκκαλης; Το πολύ πολύ να ήτανε στη ΝΕΤ αντί για τον Πέτρο Μίχο. Στο μπλα μπλα είναι εξίσου καλός. Υπήρχε, δηλαδή, κανένας προπονητής Λεμονής πριν τον πάρει ο Ματζουράκης στον Ολυμπιακό να γράφει τα στατιστικά στο μπλοκάκι; Εχουμε και λέμε, λοιπόν: Πεντακόσια εκατομμύρια σε δραχμές στην πρώτη θητεία του. Τώρα που τα λεφτά είναι σε ευρώ, πήρε για πέρυσι και για φέτος ένα εκατομμύριο εκατό χιλιάρικα. Και είναι σε εκκρεμότητα τα πριμ Πρωταθλήματος και Κυπέλλου, άλλα τριακόσια χιλιάρικα. Πόσα βγάζει η σούμα όλα μαζί;
Πάμε παρακάτω. Φεύγοντας από τον Ολυμπιακό, όλο και κάποια μεροκάματα βρήκε. Πρώτος σταθμός ήτανε ο ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο με πέντε εκατομμύρια το μήνα, στη συνέχεια σε Καλλιθέα και Λιβαδειά. Θα τον παίρνανε όμως ο Σαλευρής ή ο Κομπότης, αν δεν είχε κάτσει στον πάγκο του Ολυμπιακού; Και ξεκινώντας η νέα σεζόν, όλο και κάπου μπορεί να βρει να δουλέψει, για να μην τρώει τα έτοιμα.
Δεν είναι, λοιπόν, μόνο τα μπρος που παίρνεις, όταν σου δίνονται τέτοιες ευκαιρίες. Είναι και τα πίσω. Ο Λεμονής, όμως, μιλώντας για τον κόσμο, ευχαρίστησε μόνο τον Κουντούρη που τον υποστήριξε στο ΔΣ. Στον Κόκκαλη δεν αισθάνθηκε ότι είχε την υποχρέωση να πει ένα ευχαριστώ.
Κέρδισε, λοιπόν, ο Λεμονής δύο φορές τη Βέρντερ. Μάλιστα. Οταν, όμως, έφαγε τρία από τη Μακάμπι στην Κύπρο, είχε πληρώσει κανένα πρόστιμο; Τη Μακάμπι που την είχε βρει μετά η ΑΕΚ στο ΟΥΕΦΑ και τις έβαλε στα δύο παιχνίδια μέσα έξω οκτώ γκολ.
Κι από πού κι ως πού ο Λεμονής είναι ένα βαθμό πίσω στο πρωτάθλημα; Ενα βαθμό διαφορά από τον Παναθηναϊκό έχει ο Ολυμπιακός. Η διαφορά του Λεμονή μέσα στο γήπεδο είναι τέσσερις. Τα διακόσα χιλιάρικα, λοιπόν, που είναι το πριμ πρωταθλήματος, αν το πάρει ο Ολυμπιακός με τους τρεις βαθμούς της Καλαμαριάς, πρέπει να τα πάρουνε αυτοί της Επιτροπής που βγάλανε την απόφαση. Κι όχι ο Λεμονής".
ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ ο Κόκκαλης, επειδή έδιωξε τον Λεμονή. Το ευχαριστώ για τα δύο διπλά που έκανε στην Ευρώπη ήτανε η απόλυση. Να το δεχθούμε. Ο Λεμονής που φεύγοντας είπε «ευχαριστώ τον κόσμο», τι είναι; Τι θα ήτανε, δηλαδή, σήμερα ο Λεμονής, αν δεν είχε βρεθεί στο δρόμο του ο Κόκκαλης; Το πολύ πολύ να ήτανε στη ΝΕΤ αντί για τον Πέτρο Μίχο. Στο μπλα μπλα είναι εξίσου καλός. Υπήρχε, δηλαδή, κανένας προπονητής Λεμονής πριν τον πάρει ο Ματζουράκης στον Ολυμπιακό να γράφει τα στατιστικά στο μπλοκάκι; Εχουμε και λέμε, λοιπόν: Πεντακόσια εκατομμύρια σε δραχμές στην πρώτη θητεία του. Τώρα που τα λεφτά είναι σε ευρώ, πήρε για πέρυσι και για φέτος ένα εκατομμύριο εκατό χιλιάρικα. Και είναι σε εκκρεμότητα τα πριμ Πρωταθλήματος και Κυπέλλου, άλλα τριακόσια χιλιάρικα. Πόσα βγάζει η σούμα όλα μαζί;
Πάμε παρακάτω. Φεύγοντας από τον Ολυμπιακό, όλο και κάποια μεροκάματα βρήκε. Πρώτος σταθμός ήτανε ο ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο με πέντε εκατομμύρια το μήνα, στη συνέχεια σε Καλλιθέα και Λιβαδειά. Θα τον παίρνανε όμως ο Σαλευρής ή ο Κομπότης, αν δεν είχε κάτσει στον πάγκο του Ολυμπιακού; Και ξεκινώντας η νέα σεζόν, όλο και κάπου μπορεί να βρει να δουλέψει, για να μην τρώει τα έτοιμα.
Δεν είναι, λοιπόν, μόνο τα μπρος που παίρνεις, όταν σου δίνονται τέτοιες ευκαιρίες. Είναι και τα πίσω. Ο Λεμονής, όμως, μιλώντας για τον κόσμο, ευχαρίστησε μόνο τον Κουντούρη που τον υποστήριξε στο ΔΣ. Στον Κόκκαλη δεν αισθάνθηκε ότι είχε την υποχρέωση να πει ένα ευχαριστώ.
Κέρδισε, λοιπόν, ο Λεμονής δύο φορές τη Βέρντερ. Μάλιστα. Οταν, όμως, έφαγε τρία από τη Μακάμπι στην Κύπρο, είχε πληρώσει κανένα πρόστιμο; Τη Μακάμπι που την είχε βρει μετά η ΑΕΚ στο ΟΥΕΦΑ και τις έβαλε στα δύο παιχνίδια μέσα έξω οκτώ γκολ.
Κι από πού κι ως πού ο Λεμονής είναι ένα βαθμό πίσω στο πρωτάθλημα; Ενα βαθμό διαφορά από τον Παναθηναϊκό έχει ο Ολυμπιακός. Η διαφορά του Λεμονή μέσα στο γήπεδο είναι τέσσερις. Τα διακόσα χιλιάρικα, λοιπόν, που είναι το πριμ πρωταθλήματος, αν το πάρει ο Ολυμπιακός με τους τρεις βαθμούς της Καλαμαριάς, πρέπει να τα πάρουνε αυτοί της Επιτροπής που βγάλανε την απόφαση. Κι όχι ο Λεμονής".
"Παίζει ρόλο ο τρόπος που το χάνεις
Το επιχείρημα ότι «δεν διώχνεις έναν προπονητή όταν έχει την ομάδα δεύτερη μ' ένα μόλις βαθμό διαφορά» είναι ακαταμάχητο. Οχι μόνο δεν μπορείς να αντισταθείς απέναντί του, αλλά υποκλίνεσαι κι από πάνω. Οπως επίσης είναι ισοπεδωτικό το ερώτημα: «Κι αν ο Σεγκούρα πάει την ομάδα χειρότερα από τον Λεμονή, τι γίνεται;». Εδώ η απάντηση είναι τόσο εύκολη όσο και το αυγό του Κολόμβου: αναλαμβάνει την ευθύνη ο Κόκκαλης.
Πάμε, λοιπόν, πίσω, εκεί που ξεκινήσαμε για να δούμε το ίδιο θέμα από την ανάποδη: Σε 24 παιχνίδια στο πρωτάθλημα μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός έχει δεκάξι νίκες, επτά ισοπαλίες, μία ήττα. Κερδίζει δηλαδή ένα στα τρία παιχνίδια. Στην ουσία, όμως, αυτές οι νίκες είναι δεκαπέντε. Αυτή με την Καλαμαριά είναι ψεύτικη. Αρα ούτε ένα στα τρία δεν έχει κερδίσει.
Με τα όποια προβλήματα, λοιπόν, κι αν βγήκανε στη σεζόν: κούραση από το Τσάμπιονς Λιγκ, τραυματισμοί, μικρό ρόστερ, κακό χορτάρι σε Τρίπολη και «Κλ. Βικελίδης» είναι δυνατόν ο Ολυμπιακός σ' αυτό το ψευτοπρωτάθλημα να μην μπορεί να κερδίζει ούτε δύο στα τρία παιχνίδια; Τις άλλες χρονιές που η ομάδα έπαιζε στο Τσάμπιονς Λιγκ, δεν κουραζότανε; Οταν χάνεις δηλαδή, βγάζεις το ματς περπατώντας και ξεκούραστα; Οταν την τελευταία φορά του Μπάγεβιτς η ομάδα έκανε δέκα πόντους στο Τσάμπιονς Λιγκ και έπαιξε μετά τέσσερα ματς για το ΟΥΕΦΑ, δεν είχε κουραστεί; Τι αλλάζει, δηλαδή, σε σχέση με την καταπόνηση από το ένα-τρία τότε στο «Ανφιλντ» με το τρία-ένα φέτος στη Βρέμη; Ο βαθμός κούρασης είναι συνάρτηση του αποτελέσματος; Αμα είναι έτσι, να μας το πούνε για να το μάθουμε.
Σαφώς, λοιπόν, και στον Ολυμπιακό έχουνε ψύχωση με το πρωτάθλημα, με πρώτο και καλύτερο τον Κόκκαλη. Παίζει, όμως, ρόλο κι ο τρόπος που το χάνεις. Αν το χάνεις επειδή ο ανταγωνισμός είναι υψηλός, κομμάτια να γίνει. Οταν όμως το χάνεις επειδή δεν μπορείς να κερδίζεις ούτε δύο στα τρία παιχνίδια, δεν έχεις καμία απολύτως δικαιολογία".
"Είδαν τα αποτελέσματα και έφριξαν
ΚΑΒΑΛΗΣΕ ο Ολυμπιακός την πρώτη θέση. Θα κρατηθεί, όμως; Οχι να τρέξουνε δεν μπορούνε οι ποδοσφαιριστές του, αλλά ούτε τα πόδια τους να πάρουνε. Μετά το 60' τετέλεσται. Κι αυτό είναι αποκλειστικά έργο Λεμονή. Τώρα με τη νέα κατάσταση πήγανε τους παίχτες για αιματολογικές εξετάσεις. Ετσι γίνεται πάντα σε όλες τις ομάδες. Μόλις αλλάζει προπονητής, μετράνε τους ποδοσφαιριστές να δούνε τι γίνεται. Πήρανε, λοιπόν, τα αποτελέσματα και φρίξανε. Σε βασικό ποδοσφαιριστή, χωρίς να λέμε τό όνομά του, ο σίδηρος ήτανε πεσμένος τόσο πολύ, που όχι μπάλα να παίξει ούτε τζόκινγκ δεν επιτρέπεται να κάνει. Η αδυναμία που αισθανόταν ήταν στο σημείο να του προκαλεί «κρυάδες» και να νομίζει ότι είναι άρρωστος. Ετσι ερμηνεύεται το γεγονός ότι η ομάδα έχει κλατάρει.
Εργο Λεμονή η όλη κατάσταση
ΓΙ' ΑΥΤΟ σφουγγαρίσανε όλο το επιτελείο Λεμονή και δεν έμεινε ούτε ένας. Η λεγόμενη επιστημονική υποστήριξη είχε πάει κατά διαόλου. Το έργο Λεμονή, όμως, δεν περιορίζεται εκεί. Στις 11 Δεκεμβρίου στο ματς με τη Βέρντερ στο Καραϊσκάκη τελείωσε η πρώτη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο προπονητής μόνος του ή σε συνεργασία με το επιτελείο του, έκρινε ότι οι ποδοσφαιριστές ήταν κουρασμένοι. Δύο φορές την εβδομάδα, λοιπόν, έκανε χαλάρωμα και μία ημέρα έδινε ρεπό, για να τους ξεκουράσει. Κι εκεί επήλθε η διάλυση. Η πολύ ξεκούραση έφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Και από δυνάμεις έμεινε η ομάδα και οι θλάσεις αρχίσαν να πέφτουν σαν περονόσπορος. Τίποτε δεν είναι τυχαίο στο ποδόσφαιρο. Για κάθε τι που συμβαίνει, θετικό ή αρνητικό, υπάρχουν συγκεκριμένες αιτίες. Δεν κλατάρανε τυχαία οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού. Ολη η δουλειά που έγινε πάνω στη φυσική κατάσταση ήτανε της πλάκας."
by ANASTO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου