5 Ιουν 2008

Κ. Αντωνίου - Δ. Σαραβάκος : Οι μεταγραφές που έμειναν στη μέση...

Καλοκαίρι του 1988. Ο Κοσκωτάς είναι μέσα στα πράγματα και - όπως έχουμε αναφέρει και στο άρθρο "Κοσκωτάς / Σαλιαρέλης : Οι εργολάβοι των πέτρινων χρόνων" - οι πιθανές μεταγραφικές κινήσεις του συζητιούνται όλο το καλοκαίρι στα αθλητικά πηγαδάκια. Τα ονόματα που ακούγονταν προκαλούσαν ίλιγγο : Γιούργκεν Κλίνσμαν, Πάολο Φούτρε, Λάγιος Ντέταρι... Ονόματα που μόνο στη φαντασία των οπαδών θα μπορούσαν να υπάρξουν ή μόνο αν έρχονταν στα... βαθιά τους γεράματα για τα τελευταία τους ένσημα.

Ο Κοσκωτάς κυνηγούσε τον - μεγάλο αστέρι, τότε - Πάολο Φούτρε. Αριστερός χαφ-εξτρέμ "σφαίρα" ο Πορτογάλος (στα 22 του τότε) με απίστευτη τεχνική κατάρτιση και ρεπερτόριο που θα'κανε και τον Κριστιάνο Ρονάλντο να... κοκκινίζει, είχε κάνει μια εκπληκτική τριετία στην Πόρτο (1984-1987) και είχε τραβήξει το ενδιαφέρον του Κοσκωτά. Ο Φούτρε είχε πάρει μεταγραφή στην Ατλέτικο Μαδρίτης το καλοκαίρι του 1987 και ο Κοσκωτάς προσπαθούσε να "ψήσει" τους Ισπανούς αφ'ενός για να πουλήσουν προσφέροντας το μυθικό ποσόν των 3 δισ. δραχμών, τον Φούτρε αφ'ετέρου να πεί το "ναι" έναντι 1,5 δισ. δραχμών το χρόνο. Πέραν όμως των ξένων που είχε βάλει στο στόχαστρο ανά την Ευρώπη, ο Κοσκωτάς επιχείρησε να κάνει το "colpo grosso" παίρνοντας απ'τον Παναθηναϊκό δύο ποδοσφαιριστές : Έναν πολύ χρήσιμο μέσο που άκουγε στο όνομα Κώστας Αντωνίου και μια "σημαία", μια "ζωντανή ιστορία", που άκουγε στο όνομα Δημήτρης Σαραβάκος. Ακουγόταν τότε οτι ο Γιώργος Βαρδινογιάννης - προσωπικός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου - προσπαθούσε να εκμεταλλευθεί τις γνωριμίες του για να χαλιναγωγήσουν τον ανερχόμενο μεγαλοεκδότη / μεγαλοαπατεώνα και να του "συστήσουν" να "είναι προσεκτικός". Η εκδίκηση του Κοσκωτά θα ήταν να χτυπήσει το Βαρδινογιάννη μέσω του ποδοσφαίρου : Προτείνοντας συμβόλαια με απίστευτα λεφτά στους πιο "Παναθηναϊκόφρονες" παίκτες της ομάδας του. Ιδού λοιπόν το ιστορικό των μεταγραφών των δύο παικτών που "τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε" με τον Κοσκωτά (στην περίπτωση του Αντωνίου φόρεσαν και την ερυθρόλευκη φόρμα και έκαναν και προετοιμασία) αλλά οι μεταγραφές τους δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ.

ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Λιγότερο διάσημος απ'τον σταρ Σαραβάκο, Ο Κώστας Αντωνίου γεννήθηκε στις 19/04/1961 και από νεαρή ηλικία γράφτηκε στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού. Αγωνιζόμενος στη μεσαία γραμμή, σαν "8άρι", το επίσημο ντεμπούτο του με την ομάδα των ανδρών το έκανε τη σεζόν 1977-1978 και τις επόμενες τρείς σεζόν αποτέλεσε χρήσιμο "εργαλείο" στο χώρο της μεσαίας γραμμής για τους εκάστοτε προπονητές του. Τη σεζόν 1978-1979 είχε 18 συμμετοχές και 1 γκολ, τη σεζόν 1980-1981 είχε 10 συμμετοχές αλλά κάπου εκεί ο Παναθηναϊκός θεώρησε οτι δεν είναι πλέον χρήσιμος και τον παραχώρησε με κανονική μεταγραφή στον Απόλλωνα Αθηνών. Στον Απόλλωνα έμεινε για δύο σεζόν όπου είχε "γεμάτες" χρονιές και ήταν εκ των πρωταγωνιστών της ομάδας της Ριζούπολης (1981-1982 29 συμμ. / 3 γκολ, 1982-1983 24 συμμ. 3 γκολ). Οι πολύ καλές του εμφανίσεις τράβηξαν το ενδιαφέρον της παλιάς του ομάδας και με εισήγηση του νέο προπονητή της ομάδας, Γιάτσεκ Γκμοχ, ο Αντωνίου επιστρέφει με κανονική μεταγραφή στον Παναθηναϊκό και γίνεται βασικό στέλεχος της 11άδας του Γκμοχ που θα κατακτήσει το πρωτάθλημα της σεζόν 1983-1984 (ο Αντωνίου είχε 24 συμμ. / 3 γκολ). Η επόμενη τετραετία ήταν επίσης "γεμάτη" για τον Αντωνίου :

1984-1985 : 27 συμμετοχές, 6 γκολ
1985-1986 : 28 συμμετοχές, 4 γκολ
1986-1987 : 27 συμμετοχές, 1 γκολ
1987-1988 : 25 συμμετοχές, 3 γκολ

Καλοκαίρι του 1988. Ο "νόμος Μποσμάν" δεν υπήρχε ακόμη στο ποδόσφαιρο και στην Ελλάδα ίσχυε ο νόμος της "προσφοράς" και της "αντιπροσφοράς". Αυτό σήμαινε πως όταν ένας παίκτης έκλεινε πενταετία ή οκταετία στην ομάδα του και επιθυμούσε να τον κρατήσει, το ανώτατο ποσό που μπορούσε να του προτείνει ήταν 17.000.000 δραχμές. Αυτός ήταν ο νόμος της "προσφοράς" και αν ο παίκτης την αποδεχόταν, είχε καλώς. Ο νόμος της "αντιπροσφοράς" έλεγε πως αν κάποια άλλη ομάδα επιθυμούσε να αποκτήσει κάποιον ποδοσφαιριστή που συμπλήρωνε πενταετία ή οκταετία και η ομάδα του είχε ήδη καταθέσει προσφορά, θα έπρεπε να καταθέσει αντιπροσφορά αυξημένη κατά 40% στο ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, ήτοι 23.800.000 δραχμές. Με αυτόν τον τρόπο, με πενταετίες και οκταετίες και "αντιπροσφορές", ο Βαρδινογιάννης είχε καταφέρει να αρπάξει απ'τον Ολυμπιακό τους Γαλάκο, Κυράστα, Σαργκάνη και Βαμβακούλα, αφού ο Νταϊφάς του'παιρνε τα πρωταθλήματα. Οι παίκτες έριχναν ένα "πρέπει να κοιτάξω το μέλλον μου", η ομάδα δε μπορούσε να καταθέσει ποσό άνω των 17.000.000 οπότε ο ποδοσφαιριστής συνήθως αποδεχόταν την αντιπροσφορά και έφευγε.

Κάπου εκεί μπαίνει στο παιχνίδι ο Κοσκωτάς. Το καλοκαίρι του 1988 λοιπόν, ο Αντωνίου συμπλήρωνε πενταετία στον Παναθηναϊκό. Ο Κοσκωτάς δε δυσκολεύεται να πείσει τον 27χρονο Αντωνίου να επιλέξει τον Ολυμπιακό, προσφέροντας του απίστευτα "πακέτα" παροχών και ο "Ταλιμπάν" πράσινος Αντωνίου γίνεται κόκκινος. Ο Βαρδινογιάννης καταθέτει την προσφορά των 17.000.000 δραχμών, ο Κοσκωτάς την αντιπροσφορά των 23.800.000 δραχμών, ο Αντωνίου λέει "χαίρετε και αντίο" και πηγαίνει για προετοιμασία με τον Ολυμπιακό!

Ο Βαρδινογιάννης φυσικά έπαθε αμόκ. Να χάσει παίκτη απ'τον Ολυμπιακό, και δη απ'τον Κοσκωτά, που ανέβαινε συνεχώς στους κοσμικούς και επιχειρηματικούς κύκλους (αφού κανείς ακόμη δε γνώριζε το ποιόν του); Το πλήγμα θα ήταν τεράστιο και ο Αντωνίου θα γινόταν κερκόπορτα και για τους υπόλοιπους. Μάζεψε λοιπόν το νομικό του επιτελείο, το σκάλισαν από εδώ, το ξεσκόνισαν από εκεί και βρήκαν τη λύση. Ουσιαστικά λύση δεν ήταν, αλλά δεν είχαν τίποτε άλλο στα χέρια τους. Εκμεταλλεύονται λοιπόν μια ξεχασμένη διάταξη περί "γηγενών παικτών", μια διάταξη που έλεγε οτι αν κάποιος ποδοσφαιριστής είναι γηγενής (ήτοι προέρχεται απ'τις ακαδημίες του συλλόγου και παραμένει από τότε στο δυναμικό της ομάδας) και δεχτεί αντιπροσφορά από άλλη ομάδα, τότε η ομάδα του έχει δικαίωμα να καταθέσει προσφορά ισόποση με την αντιπροσφορά της άλλης ομάδας ώστε να αποκτήσει δικαίωμα να του ανανεώσει μονομερώς το συμβόλαιο. Ισχυρίζονται λοιπόν οτι ο Αντωνίου είναι "γηγενής", καταθέτουν προσφορά ίση με την αντιπροσφορά του Ολυμπιακού και του ανανεώνουν μονομερώς το συμβόλαιο. Το κόλπο της υπόθεσης ήταν οτι ο Αντωνίου δε μπορούσε να θεωρηθεί "γηγενής",καθώς το καλοκαίρι του 1981 τον πούλησε στον Απόλλωνα Αθηνών, όπου και παρέμεινε για δύο χρόνια και απ'τον οποίο τον ΑΓΟΡΑΣΕ ξανά το καλοκαίρι του 1983.

Ο Αντωνίου - που όπως είπαμε είχε ξεκινήσει και προετοιμασία με τον Ολυμπιακό - αρνήθηκε την αντιπροσφορά του Παναθηναϊκού και μάλιστα έστειλε και εξώδικο στον Παναθηναϊκό, στον οποίο γνωστοποιούσε πως δεν ήθελε πλέον να έχει καμμία απολύτως επαγγελματική σχέση μαζί του. Αναπόφευκτα, η υπόθεση οδηγήθηκε στην αρμόδια εννεαμελή επιτροπή της ΕΠΟ, όπου με ψήφους 7-2 στη συνεδρίαση της 30/06/1988 δικαίωσαν τις θέσεις του Παναθηναϊκού! Ο Αντωνίου όμως ήταν ανένδοτος : "Οι απειλές και οι εντυπώσεις με αφήνουν αδιάφορο. Ανήκω στον Ολυμπιακό και είμαι βέβαιος οτι θα δικαιωθώ στο ΑΣΕΑΔ", δήλωσε, δείχνοντας οτι είναι αποφασισμένος να τραβήξει την υπόθεση "στα άκρα".

Συνεχίζουμε... Πράγματι, η υπόθεση πήγε στο ΑΣΕΑΔ (Ανώτατο Συμβούλιο Εκδικάσεως Αθλητικών Διαφορών) και ορίστηκε να εκδικαστεί τον Αύγουστο του 1988, ενώ ο Αντωνίου συνέχιζε να προπονείται με τον Ολυμπιακό. Η απόφαση του ΑΣΕΑΔ είναι ενδεικτική του τι σήμαινε "Βαρδινογιάννης" στα χρόνια της παντοδυναμίας του : Με ψήφους 4-1, το ΑΣΕΑΔ δικαίωσε τον... Παναθηναϊκό, κρίνοντας οτι "πρώτη πενταετία για ένα ποδοσφαιριστή μπορεί να θεωρηθεί και μετά από εννέα χρόνια προσφοράς του στην ίδια ομάδα". Ο ΠΣΑΠ (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμοιβομένων Ποδοσφαιριστών) του οποίου πρόεδρος ήταν ο Αντώνης Αντωνιάδης, τάχθηκε καθαρά υπέρ του Αντωνίου με τον οποίο επισκέφθηκαν τον τότε Υφυπουργό Αθλητισμού Θόδωρο Στάθη και του ζήτησαν να τοποθετηθεί για να διορθωθεί αυτή η σκανδαλώδης απόφαση. Η υπόθεση λοιπόν παραπέμφθηκε στην ολομέλεια του ΑΣΕΑΔ που είχε επιφορτιστεί το βάρος της τελικής απόφασης. Η πρώτη συνεδρίαση αναβλήθηκε, καθώς έξω απ'το ΑΣΕΑΔ είχαν μαζευτεί αρκετοί οπαδοί του Ολυμπιακού που είχαν δημιουργήσε καθαρά γηπεδική ατμόσφαιρα.

Σεπτέμβριος του 1988 και γίνεται η τελική συνεδρίαση της ολομέλειας του ΑΣΕΑΔ. Ο Αντωνίου στην κατάθεση του είπε οτι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό, καθώς οι σχέσεις του με την εργοδοσία ήταν κάκιστες και τόνισε πως αν τον στείλουν πίσω ουσιαστικά τον καταστρέφουν, αφού τον περιμένουν τιμωρίες, διακοπές συμβολαίου και ένα σωρό άλλα γνωστά και... Βαρδινογιαννικά. Λίγες ημέρες αργότερα (22/09/1988), βγήκε η απόφαση, η οποία ήταν... ισοπαλία : 6 ψήφοι υπέρ του Αντωνίου, 6 ψήφοι υπέρ του Παναθηναϊκού, αλλά η ψήφος του προέδρου του ΑΣΕΑΔ (που ήταν υπέρ του Παναθηναϊκού) μέτρησε "διπλή" και έτσι ο Αντωνίου υποχρεώνεται να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό! Ο Αντωνίου, φανερά δυσαρεστημένος απ'την τροπή που πήραν τα πράγματα, δήλωσε : "Στον Παναθηναϊκό δε γυρίζω ούτε νεκρός! Αυτό είναι ξεκαθαρισμένο. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, ύστερα απ'όσα έγιναν", ενώ ο Βαρδινογιάννης έσπευσε να δηλώσει "εμείς δεν εκδικούμεθα κανέναν παίκτη μας". Ο Ολυμπιακός κατέθεσε στο ΑΣΕΑΔ νέα αίτηση επανεξέτασης της υπόθεσης, αρνούμενος να δεχτεί τη "διπλή" ψήφο του προέδρου και η υπόθεση ξανάνοιξε, για να αποφανθεί τελικά ότι... όντως η ψήφος του προέδρου μετράει διπλή και να κλείσει οριστικά και αμετάκλητα η υπόθεση Αντωνίου.

"Στον Παναθηναϊκό δε γυρίζω ούτε νεκρός! Αυτό είναι ξεκαθαρισμένο"

Για την ιστορία : Ο Αντωνίου γύρισε στον Παναθηναϊκό (που δεν... εκδικείται) και πέρασε σχεδόν ένα εξάμηνο στο "ψυγείο" (παίζοντας σε μόλις 15 αγώνες και σημειώνοντας ένα γκολ), στον οποίο αγωνίστηκε μέχρι και τη σεζόν 1993-1994 (όταν και τον "ξαπόστειλαν" στον Αθηναϊκό όπου και έκλεισε την καριέρα του, χωρίς να αγωνιστεί σε κανέναν αγώνα). Εν έτει 2008, ο Αντωνίου πουλάει Παναθηναϊκοφροσύνη από την κρατική τηλεόραση ως σχολιαστής "Παναθηναϊκολόγος" της "Αθλητικής Κυριακής", ενώ το Μάϊο του 2008 επιβραβεύεται απ'το νέο, πολυμετοχικό σχήμα του Παναθηναϊκού αφού επιλέγεται ως διευθυντής ποδοσφαίρου της ΠΑΕ.

(Την πολύ διδακτική ιστορία περί Αντωνίου τη θυμήθηκα / "ξανάζησα" διαβάζοντας άρθρο του Μανώλη Γαβαθιώτη στη στήλη "Πολλά εν ολίγοις" της εφημερίδας "ΦΩΣ". Παραθέτω παρακάτω scan-αρισμένο το αυθεντικό κείμενο, με περισσότερες λεπτομέρειες).


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΡΑΒΑΚΟΣ

Ο Δημήτρης Σαραβάκος γεννήθηκε στις 29/07/1961 και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα απ'τον Πανιώνιο. Την παρθενική του εμφάνιση την έκανε τη σεζόν 1977-1978 όταν και προωθήθηκε στην ομάδα των ανδρών καθώς το ταλέντο του δε χωρούσε πλέον στις ομάδες των μικρών. Αγωνιζόμενος είτε σαν δεύτερος επιθετικός είτε σαν δεξιός εξτρέμ, την επόμενη σεζόν (1978-1979) πήρε 9 συμμετοχές, τη σεζόν 1979-1980 πήρε 12 συμμετοχές και απ'την επόμενη σεζόν έγινε βασικότατο στέλεχος του Πανιωνίου και "άνοιξε λογαριασμό" και με τα γκολ. Αναλυτικά η πορεία του στον Πανιώνιο :

1977-1978 : 1 συμμ.
1978-1979 : 9 συμμ.
1979-1980 : 12 συμμ.
1980-1981 : 33 συμμ., 4 γκολ
1981-1982 : 31 συμμ., 13 γκολ
1982-1983 : 28 συμμ., 8 γκολ
1983-1984 : 28 συμμ., 10 γκολ

Η πολύ καλή σεζόν του το 1983-1984 και οι καλές εμφανίσεις του με την εθνική ομάδα τράβηξαν τον ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού που "έκλεισε" τη μεταγραφή με τον Πανιώνιο στο άψε-σβήσε, καθώς παραδοσιακά οι δύο ομάδες είχαν άριστες σχέσεις. Έτσι το καλοκαίρι του 1984 ο Σαραβάκος βρέθηκε στον Παναθηναϊκό, στον οποίο "με το καλημέρα" έγινε το αστέρι της ομάδας (και πουλέν του Γιώργου Βαρδινογιάννη), σημειώνοντας 15 γκολ σε 23 συμμετοχές. Ο Σαραβάκος έγινε "σημαία" για τον Παναθηναϊκό και μεγάλο αστέρι της ομάδας, γνωρίζοντας την αποθέωση είτε έπαιζε καλά είτε όχι. Σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις φάουλ και πέναλτι, αλλά και σπεσιαλίστας στο να... κερδίζει μουσαντένια πέναλτι. Στην καριέρα του στον Παναθηναϊκό, η σπαραξικάρδια κραυγή του όταν έπεφτε, έχοντας ταυτόχρονα τα χέρια και τα πόδια ψηλά, με το κεφάλι να έχει κλίση προς τα πίσω, ήταν το απόλυτο highlight του. Δεκάδες πέναλτι και φάουλ σε καλό σημείο κέρδισε ο πρόεδρος της σχολής των ιπτάμενων θεατρίνων τα οποία ως επι το πλείστον επωφελήθηκε ο Παναθηναϊκός. Οι Σουηδοί της Γκέτεμποργκ έχουν να λένε ακόμα για τα δύο τραβηγμένα απ'τα μαλλιά πέναλτι που κέρδισε ο Παναθηναϊκός και μετέτρεψε σε γκολ ο Σαραβάκος (το πρώτο πάντως, στη Σουηδία, το'χε κερδίσει ένας μαθητής του Σαραβάκου, ο Θανάσης Δημόπουλος). Τέλος πάντων, ο Σαραβάκος - που παράλληλα είχε γίνει και βασικό στέλεχος της εθνικής μας ομάδας - ήταν το απόλυτο ίνδαλμα στον Παναθηναϊκό και στην πρώτη του τετραετία στην ομάδα είχε την εξής συγκομιδή :

1984-1985 : 23 συμμ., 15 γκολ
1985-1986 : 29 συμμ., 15 γκολ
1986-1987 : 23 συμμ., 13 γκολ
1987-1988 : 26 συμμ., 5 γκολ

...και κάπου εκεί έρχεται ο Κοσκωτάς. Ένας Κοσκωτάς, "φορτωμένος" με το συμβάν Αντωνίου, που περιγράψαμε παραπάνω, έψαχνε να βρεί τρόπο να εκδικηθεί το Βαρδινογιάννη και να κερδίσει τις εντυπώσεις, ταπεινώνοντας παράλληλα τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού που παρέμενε πανίσχυρος στο παρασκήνιο. Η ιδέα λέγεται οτι έπεσε απ'τον "μικρό" Κοσκωτά, το Σταύρο. "Γιώργο, να τους πάρουμε κάποιον που να τους πονέσει πολύ". Ο Κοσκωτάς ζήτησε να του φέρουν μια λίστα με τους παίκτες του Παναθηναϊκού που συμπληρώνουν πενταετία ή οκταετία το χειμώνα ή προσεχές καλοκαίρι. Με το που πήρε τη λίστα, το βλέμμα του έπεσε σε ένα όνομα : Δημήτρης Σαραβάκος. "Αυτό είναι", σκέφτηκε ο Κοσκωτάς, "θα του πάρω το Σαραβάκο και θα τους ξεφτιλίσω". Ο Κοσκωτάς ήξερε πως αυτή τη φορά δε μπορούσε κανείς να του πεί για γηγενείς, ομογενείς και... ιθαγενείς, οπότε ήταν αποκλειστικά στα χέρια του να κάνει μια προσφορά που ο μεν Σαραβάκος να μη μπορεί να αρνηθεί και ο δε Βαρδινογιάννης να μη σκεφτεί καν να τη "χτυπήσει" δίνοντας παραπάνω χρήματα.

Βρισκόμαστε πάντα στο Σεπτέμβριο του 1988. Ο Κοσκωτάς έψαχνε την ευκαιρία να "ξεμοναχιάσει" το Σαραβάκο χωρίς να γίνει αντιληπτός για να τον "κόψει". Και βρήκε την ευκαιρία, σε μια εκδήλωση του ΠΣΑΠ, όπου επρόκειτο μεταξύ άλλων να τιμηθεί και ο Σαραβάκος. Ο στόχος εντοπίστηκε, ο Σαραβάκος συνομιλούσε με κάποιους, όταν άκουσε μια φωνή απο πίσω του να λέει : "Θα κάνω δώρο το Σαραβάκο στα γεννέθλια του γιού μου". Ο Σαραβάκος σάστισε και γύρισε να δεί ποιός ήταν και η σαστιμάρα του μεγάλωσε ακόμα περισσότερο όταν είδε μπροστά του τον πελώριο όγκο του Κοσκωτά. Ο Κοσκωτάς έσφιξε το χέρι του Σαραβάκου κοιτάζοντας τον κατάματα και του είπε τέσσερις λέξεις όλες κι όλες : "Εμείς θα τα πούμε".

Ο Σαραβάκος θεώρησε ως κίνηση εντυπωσιασμού την κίνηση του Κοσκωτά και δεν έδωσε σημασία. Όταν όμως χτύπησε το τηλέφωνο του και άκουσε τον Κοσκωτά στην άλλη γραμμή να του λέει πως υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να συζητήσουν, χωρίς να υπάρχει καμμία δέσμευση από πλευράς του, ο Σαραβάκος βραχυκύκλωσε. Η περιέργεια μπορεί να σκότωσε τη γάτα, αλλά ο Σαραβάκος - αν και κατα βάθος ήξερε - ήταν περίεργος να ακούσει τι ήταν αυτό το σημαντικό δια στόματος Κοσκωτά. Η συνάντηση έγινε και ο Κοσκωτάς έριξε τις βόμβες στο Σαραβάκο : "Δεσμεύομαι οτι θα φύγεις χωρίς καμμία υποχρέωση. Μόνο να με ακούσεις. Μπορώ να κάνω τα πάντα για σένα, γιατί το αξίζεις. Ξέρεις, λήγει το συμβόλαιο σου και πρέπει να σκεφτείς το αύριο. Τώρα μπορεί να μην έχεις υποχρεώσεις, αλλά αύριο μεθαύριο οι ανάγκες σου θα είναι μεγαλύτερες. Θα σου λύσω το πρόβλημα όλης σου της ζωής και μια μέρα θα μ'ευγνωμονείς γι'αυτό". Ο Σαραβάκος είχε μείνει "κάγκελο". Ο Κοσκωτάς είδε τη σαστιμάρα του Σαραβάκου και συνέχισε : "Θα μιλάει για εμάς όλη η Ευρώπη. Θα φέρω τον Κλίνσμαν κι άλλους που δε μπορώ τώρα να σου πώ. Φαντάζεσαι τον εαυτό σου δίπλα στον Κλίνσμαν;". Ο Σαραβάκος προσπάθησε να μιλήσει, αλλά οι λέξεις δεν έβγαιναν απ'το στόμα του. Ο Κοσκωτάς έδειξε κατανόηση : "Σε καταλαβαίνω, έχεις ενδοιασμούς. Σκέφτεσαι το παρελθόν σου, τον κόσμο...". Ο Σαραβάκος έγνεψε καταφατικά. Ο Κοσκωτάς τον επανέφερε όμως στη... γραμμή πυρός : "Σκέψου όμως το μέλλον σου. Επαγγελματίας είσαι. Εδώ υπουργοί αλλάζουν κόμματα". Κάπου εκεί η συνάντηση των δύο έλαβε τέλος. Ο επίλογος της συνάντησης ήταν η δέσμευση που απαίτησε ο Κοσκωτάς : "Σκέψου το καλά και απάντησε μου. Πρέπει να ξέρω, δικαιούμαι να ξέρω"...

Ο Σαραβάκος δε μπόρεσε να κλείσει μάτι μετά τη συνάντηση, ενώ όλα αυτά είχαν επίδραση και στην απόδοση του εντός αγωνιστικών χώρων. Ο Σαραβάκος είχε δεσμευτεί οτι θα απαντήσει. Στο μυαλό του γύριζαν δεκάδες σκέψεις, η αποθέωση απ'τους Παναθηναϊκούς, τα γαμωσταυρίδια των Ολυμπιακών για τα πέτσινα πέναλτι και φάουλ που έπαιρνε κατά συρροήν, αλλά και η ενδεχόμενη πρόταση του Κοσκωτά που σίγουρα θα απείχε έτη φωτός απ'τις αποδοχές του στον Παναθηναϊκό. Ο Σαραβάκος κανόνισε άλλη μια συνάντηση με τον Κοσκωτά, που όμως ήταν απασχολημένος και έστειλε τον αδελφό του, Σταύρο. Ο ανήσυχος Σαραβάκος κομπιάζει και ο μικρός Κοσκωτάς αναλαμβάνει να τον... ξεμπλοκάρει : "Μην ανησυχείς, ο πρόεδρος είπε "Ότι θες", οπότε δε μας εμποδίζει τίποτα, θα τα βρούμε αρκεί να θέλεις". Ο Σαραβάκος αποδέχεται να κάνει χρήση της πενταετίας του και να πάει στον Ολυμπιακό, αρκεί να πάρει το ποσό των 600.000.000 δραχμών. Το θέλετε σε ευρώ; 1.760.822 ευρώ. Όσο δηλαδή μια καλή μεταγραφή εν έτει 2008, 20 χρόνια αργότερα δηλαδή. Αρκεί να σκεφτεί κανείς οτι τόσα χρήματα έχει λαμβάνειν στο περίπου ο προερχόμενος απ'τη Ρεάλ Μαδρίτης, Ραούλ Μπράβο, απ'τον Ολυμπιακό για τη σεζόν 2007-2008!

Ο Σαραβάκος περίμενε οτι μετά τη βόμβα... 600 μεγατόνων που έριξε, ο μικρός Κοσκωτάς θα κόμπιαζε και θα επικοινωνούσε με το "μεγάλο". Αμ δε. "Εντάξει, εξακόσια!" κάνει ο Σταύρος Κοσκωτάς. Ο Σαραβάκος είχε μείνει αποσβολωμένος και λίγο έλειψε να τον μαζέψουν οι κύριοι με τα άσπρα όταν άκουσε το πακέτο των υπόλοιπων παροχών : "1.000.000 δραχμές ετήσιο μισθό, ειδικά πριμ συμμετοχών, τερμάτων και τίτλων, σπίτι και επαγγελματική αποκατάσταση των συγγενών στη Γραμμή ΑΕ (εκδοτικός όμιλος του Κοσκωτά) και την Τράπεζα Κρήτης". Ο Σταύρος Κοσκωτάς έφυγε ευτυχής απ'το ραντεβού αφού είχε φέρει εις πέρας την αποστολή που του ανέθεσε ο αδελφός του Γιώργος, ενώ ο Σαραβάκος έφυγε με το ποσό των 600.000.000 να στριφογυρίζει συνεχώς στο μυαλό του.

Λίγες ημέρες αργότερα, στις 01.00 μετά τα μεσάνυχτα, έγινε το "κινηματογραφικό" ραντεβού στο άλσος της Νέας Σμύρνης. Ο Σαραβάκος ειδοποιήθηκε να πάει να συναντήσει το Σταύρο Κοσκωτά για να εισπράξει την προκαταβολή του, όπως του είπαν. Ο διεθνής ποδοσφαιριστής έμεινε κάγκελο μόλις είδε τι τον περίμενε : Δύο βαλίτσες της Τράπεζας Κρήτης με 50.000.000 μετρητά η κάθε μία (100.000.000 δραχμές μετρητά, δηλαδή) και ένα κλειδί θυρίδας της Τράπεζας, στην οποία υπήρχαν τα συμβόλαια που θα υπέγραφαν οι δύο πλευρές με το πέρας της πενταετίας και μια επιταγή 500.000.000 δραχμών. Για τη θυρίδα 202Α έγινε ειδική διευκρίνιση : "Υπάρχουν δύο κλειδιά. Ένα εσύ και ένα ο πρόεδρος". Ο Σαραβάκος έφυγε σα νεκροζώντανος απ'το ραντεβού, έχοντας 2 βαλίτσες που είχαν συνολικά 100 εκατομμύρια δραχμές, ζεστά ζεστά. Τα χρήματα τα πήγε στο σπίτι του και τα έκρυψε εκεί. Δε διακινδύνευε να πάει να καταθέσει τόσα χρήματα σε καμμία τράπεζα.

Μόλις έχει μπεί ο Οκτώβριος και οι φήμες κυκλοφόρησαν σχεδόν αμέσως, με τους Παναθηναϊκούς να αρνούνται να το πιστέψουν και τους Ολυμπιακούς να σκαρώνουν σύνθημα : "Στη θυρίδα 202, είναι του Μήτσου το δελτίο"... Ο Σαραβάκος δε μπορούσε να το κρατήσει μυστικό. Συναντήθηκε με το Γιώργο Βαρδινογιάννη και του είπε τα καθέκαστα. Ο Βαρδινογιάννης κάθιδρος απ'τα ποσά και τις παροχές που δεν πρόκειται να έδινε ποτέ στο Σαραβάκο - όχι επειδή δε τα'χε - αρκέστηκε να πεί "κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έκανα".

Πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις, αρχίζει ο πόλεμος των ΜΜΕ και ο Κοσκωτάς βάλλεται πανταχόθεν. Ακολουθεί η αποκάλυψη του σκανδάλου Κοσκωτά και ανακρίσεις, παραπομπές, ειδικά δικαστήρια... ένας χαμός. Στις 06/11/1988 ο Παναθηναϊκός κερδίζει τον Ολυμπιακό με 2-1 στο ΟΑΚΑ με το Σαραβάκο να πετυχαίνει το νικητήριο τέρμα με πέναλτι, για να του κάνει δριμύτατες παρατηρήσεις ο... Σταύρος Κοσκωτάς, λίγο πριν χαθεί απ'την καθημερινότητα του Ολυμπιακού. Σκηνές ροκ στις εξέδρες, με τους Παναθηναϊκούς να τραγουδούν "Σαραβάκος, οε οε οε" και τους Ολυμπιακούς να ανταπαντούν "... στη θυρίδα 202, είναι του Μήτσου το δελτίο"...

Οι Κοσκωτάδες εν τέλει εξαφανίστηκαν, αφήνοντας τον Ολυμπιακό έρμαιο του κράτους, φορτωμένο με ένα χρέος που ουδέποτε ο ίδιος επεδίωξε να δημιουργήσει. Ο Βαρδινογιάννης αντάμειψε το Σαραβάκο με νέο συμβόλαιο, συγχωρώντας τον - όπως έγραψαν τα (ελεγχόμενα απο τότε) ΜΜΕ - για την παρ'ολίγο "απιστία" του και η περιβόητη θυρίδα, η 202Α, ανοίχθηκε απ΄τον επίτροπο της Τράπεζας Κρήτης. Οτιδήποτε βρέθηκε εκεί κατασχέθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο και ο Σαραβάκος έπειτα απο διαβουλεύσεις με την Τράπεζα Κρήτης, επέστρεψε τα 100.000.000 που είχε πάρει απ'τον Κοσκωτά.

Τα παραπάνω γεγονότα δεν επιδέχονται αμφισβήτησης και τα έχει εκμυστηρευτεί ο ίδιος ο Σαραβάκος σε συνέντευξη του στο περιοδικό "Active" το 1998, λίγο καιρό μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Όταν ρωτήθηκε "Είχες δίλημμα; Τι σκέφτηκες;", απάντησε "Εσύ τι θα σκεφτόσουν στη θέση μου;" και παραδέχτηκε οτι επέστρεψε τα πάντα στην τράπεζα, εκτός απ'το κλειδί της θυρίδας και τις δύο άδειες βαλίτσες της τράπεζας Κρήτης, που ζήτησε να κρατήσει ως "ενθύμιο". Όπως είπε χαρακτηριστικά : "Πως αισθάνομαι; Σα να κέρδισα τον πρώτο αριθμό του λαχείου, του πρωτοχρονιάτικου εννοείται, και να πλύθηκε μαζί με το πουκάμισο"...

Υ.Γ. : Ο Σαραβάκος έπαιξε άλλα 5 χρόνια στον Παναθηναϊκό πριν φύγει για να παίξει για μια διετία στην ΑΕΚ των Μελισσανίδη-Μπάγεβιτς. Το 1997 επέστρεψε για να κλείσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό, αλλά έκανε μόλις 2 συμμετοχές, μέχρι που μια μέρα έφυγε απ'την προπόνηση του Παναθηναϊκού και δεν ξαναγύρισε ποτέ.


6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

mou aresei pou kanete tous magkes me ta klemmena lefta tou Koskwta. Kai exete kai to 0rasos na milate kai gia kyriarxia tou PAO sto paraskhnio 3exnontas oti esas sas xarisan ta xreh (ta lefta tou forologoumenou kosmakh dhladh) anti na sas ri3oun sth D E0nikh.

Oso gia ta "mousatenia" pentalty tou Saravakou ena exw na pw: stou kremasmenou to spiti de milane gia skoini". Piasthke to podi tou Tzole apo ta mousatenia penalty.

Alla tetoioi pou eiste, kati tetoioi glywdeis typoi styl Nikopolidh kai Mixalakh sas aksizoun. Tous 3eftilizate thn aksioprepeia bazontas tous na grafoun melh gia na kanete to kommati sas.

Ανώνυμος είπε...

Μιλούν οι Ολυμπιακοί για παρασκήνιο? Εδώ γελάμε!!!
Με κλεμένα λεφτά τσάμπα μάγκες!!!

Ανώνυμος είπε...

asxeta me to prohgoumeno sxolio mou, sygxairw ton ypeu0yno tou blog pou to anevase autousio kai den to logokrine.

Na epitelous kai enas kalos gavros :-)

Ανώνυμος είπε...

Θα ήταν ενδιαφέρον, αν είχες τη δυνατότητα, να αναρτήσεις τις φωτό του Κώστα Αντωνίου (τεχνικού διευθυντή της ΠΕΚ-ΠΑΟ, χα, χα, χα!) στις πλάτες των Γαύρων στον Ρέντη, τότε που δήλωνε πως ούτε νεκρός δεν θα γύριζε στην Παιανία!

Ανώνυμος είπε...

Ποιος ειναι αυτος που δεν πρεπει να μιλαει για μουφες πεναλτυ??
μηπως τα μουσαντενια πεναλτυ αυτα ηταν πιο παλια????ρωταω εγω τωρα....
ποιος ηταν αυτος που δουλευε με το παρασκηνιο στο Ελληνικο ποδοσφαιρο????
δεν κοιτατε τους ξεφτυλισμενους παιχτες σας που πουλανε βαζελοφροσυνη και σας πειραξε ο Νικοπολιδης και ο Μιχαλακης???
κοροιδα βαζελες!!!!ΒΛΑΚΕΣ...

Ανώνυμος είπε...

Οσο ζει κανείς μαθαίνει τελικά.Μου φαίνεται τόσο ύπουλο το χτύπημα κάτω από την ζώνη με τον Αντωνίου.Τρομάζει βέβαια με πόσο "ελαφρά την καρδία" κάποιος μπορεί να καταστρέψει μια καριέρα.
Για τον Σαραβάκο τι να πω;..μόνο οτι δεν υπήρξα ποτέ ερωτευμένη σαν πιτσιρίκα μαζί του.Και από το στόρυ κρατάω μόνο αυτό..."μέχρι που μια μέρα έφυγε απ'την προπόνηση του Παναθηναϊκού και δεν ξαναγύρισε ποτέ."