Τάκης Λεμονής. Η
αναφορά του ονόματος του πάντοτε θα αποτελεί το έναυσμα μεγάλων
συζητήσεων - όχι για τις ποδοσφαιρικές του ημέρες, τότε που φορώντας την
ερυθρόλευκη φανέλα απολάμβανε το χειροκρότημα του κόσμου του
Ολυμπιακού, αλλά για τον καιρό που κάθησε στον πάγκο του Θρύλου, ως
προπονητής της ομάδας. Ο Λεμονής στις ημέρες τις δόξας του ως προπονητής
έγινε κάτι σαν σύγχρονος λαϊκός ήρωας για τους οπαδούς. Στο ξεκίνημα
του κέρδισε τους πάντες. Πλέον μετράει λίγους, αλλά πιστούς οπαδούς
έχοντας άθελα του δημιουργήσει "Λεμονικό" και "αντι-Λεμονικό" μπλόκ. Δεν
ανήκω στους "οπαδούς" του, γνωστό αυτό για όσους με γνωρίζουν από
παλαιότερα, οπότε σε αντίθεση με το προφίλ του ως ποδοσφαιριστή, το
αφιέρωμα αυτό είναι "αιρετικό".
Η ποδοσφαιρική του καριέρα
Ο Τάκης Λεμονής γεννήθηκε στις
13/01/1960 στην Αθήνα και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην ομάδα του
Εθνικού Ελληνορώσων. Ακολούθησε ο Αττικός, απ'τον οποίο μετεγγράφηκε
στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1978, αφού πρώτα είχε μιλήσει και με
ανθρώπους του Παναθηναϊκού, αλλά οι "ερυθρόλευκες" προτιμήσεις τόσο του
ίδιου όσο και της οικογενείας του άφηναν μόνο μια επιλογή : Το μεγάλο
λιμάνι. Αποτέλεσε εισήγηση του τότε προπονητή της ομάδας, Τόζα
Βεσελίνοβιτς, ο οποίος είχε πάρει την εντολή απ'τη διοίκηση του
Ολυμπιακού για "ανανέωση εδώ και τώρα", αφού ο σύλλογος αντιμετώπιζε
πρόβλημα ρευστότητας και ο Τόζα Βεσελίνοβιτς είχε δεί στο πρόσωπο του
18χρονου Λεμονή έναν μεσοεπιθετικό που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πολύ
καλή μονάδα για τον Ολυμπιακό. Κάντε click εδώ για να διαβάσετε το αφιέρωμα στην ποδοσφαιρική του καριέρα.
Η ενασχόληση με την προπονητική
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του
καριέρας, ο Λεμονής αποφασίζει να ασχοληθεί με την προπονητική. Γι'αυτό
το σκοπό θα ταξιδέψει για να να σπουδάσει προπονητική στην Αγγλία,
απ'όπου θα αποφοιτήσει και θα επιστρέψει στην Ελλάδα για να ξεκινήσει να
εξασκεί το επάγγελμα του προπονητή. Η πρώτη του ευκαιρία ήρθε από ομάδα
των κατώτερων κατηγοριών και δη απ'τον Αστέρα Ζωγράφου. Ο Λεμονής
μαθημένος σε διαφορετικό επίπεδο, αφού από νεαρή ηλικία είχε παραστάσεις
Α' Εθνικής και μάλιστα συχνωτιζόταν με ποδοσφαιριστές διεθνείς,
πρωταθλητές και αγωνιζόταν στον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας, δεν
μπόρεσε να προσαρμοστεί στο ειδικών απαιτήσεων πρωτάθλημα των
ερασιτεχνών και φυσικά ούτε οι ερασιτέχνες στο σκεπτικό ενός ανθρώπου με
νοοτροπία Α' Εθνικής. Έτσι, το πέρασμα του απ'την ομάδα δεν ήταν
επιτυχημένο με αποτέλεσμα σύντομα να αποτελέσει παρελθόν. Με το
προπονητικό βιογραφικό του ουσιαστικά κενό, δεν ήταν εύκολο να βρεί μια
καλή δουλειά στον πάγκο κάποιας ομάδας, οπότε με χαρά αποδέχθηκε τελικώς
την πρόταση των εκπαιδευτηρίων Κωστέα-Γείτονα να εργαστεί εκεί ως
γυμναστής, μέχρι να βρεί την ευκαιρία να προπονήσει κάποια ομάδα σε
κάποια κατηγορία απ'τις τρείς μεγαλύτερες. Εκεί, παρέα με τον πρώην
συμπαίκτη του και φίλο του Νίκο Σαργκάνη είχαν αναλάβει την εκγύμναση
των μαθητών και την διδαχή των "μυστικών του ποδοσφαίρου". Ο Λεμονής
εκείνη την εποχή είχε και κάποιες έκτακτες εμφανίσεις στην τηλεόραση ως
σχολιαστής αγώνων του Ολυμπιακού, όπου με εύστοχα σχόλια, ήπιους τόνους
και προσεγμένη εμφάνιση κέρδιζε τις εντυπώσεις, πράγμα που πρόσεξε και ο
πρόεδρος του Ολυμπιακού, Σωκράτης Κόκκαλης.
Ο Λεμονής σαν ποδοσφαιριστής ήταν πάντοτε χαμηλών τόνων, δεν ήταν εριστικός και το ύφος του είχε μια έμφυτη ευγένεια που ξέφευγε από τον μέσο όρο του ποδοσφαιριστή της εποχής. Μιλούσε πάντοτε προσεκτικά στον τύπο, απέφευγε τις φασαρίες και τα σκάνδαλα - δεν έδωσε ποτέ πάτημα να τον σχολιάσουν αρνητικά, θα έλεγε κανείς οτι ήταν "τύπος και υπογραμμός". Ως υποψήφιος προπονητής όμως ήξερε οτι έπρεπε να δουλέψει πολύ σε αυτόν τον τομέα καθώς διαφορετικά αντιμετωπίζει ο τύπος έναν ποδοσφαιριστή και διαφορετικά έναν προπονητή. Γνώριζε επίσης οτι σε μια ομάδα το εύκολο θύμα είναι πάντοτε ο προπονητής, οπότε οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση αυτές ήταν μια ευκαιρία να καλλιεργήσει το προφίλ του. Σε αυτό το σημείο τον βοήθησε και η Θεά Τύχη, καθώς ο Λεμονής συναντήθηκε και είχε ποδοσφαιροκουβέντα με τον άνθρωπο που έμελλε να τον "βαφτίσει" προπονητή στο μέλλον : Τον Σωκράτη Κόκκαλη.
Ο Κόκκαλης εκτίμησε το γεγονός οτι ο Λεμονής είχε γνώσεις περί ποδοσφαίρου, είχε δική του άποψη για την τακτική, ήταν ήπιων τόνων και κάπου εκεί βρέθηκε να προπονεί περιστασιακά την ομάδα των εργαζομένων της Intracom, ενώ όποτε δινόταν η ευκαιρία ο Κόκκαλης τον έπαιρνε παράμερα για μίνι ποδοσφαιροκουβέντα στην οποία δε γινόταν φυσικά να μην αναφερθούν και τα τεκταινόμενα στον Ολυμπιακό, σε μια εποχή που ο Μπάγεβιτς μετά το νταμπλ και την πορεία του 1998-1999 είχε μεταβληθεί από καρδινάλιο σε Πάπα. Η προαγωγή του Λεμονή έμελλε να έρθει λίγο αργότερα, την άνοιξη του 2000 : Τότε ήταν που ο Κόκκαλης, βλέποντας τον κίνδυνο να χάσει το πρωτάθλημα, διώχνει κλωτσηδόν τον Ιταλό Αλμπέρτο Μπιγκόν (ο οποίος είχε αντικαταστήσει τον επίσης εκδιωχθέντα Ντούσαν Μπάγεβιτς) και ακούγοντας την εισήγηση του φίλου του, Θωμά Μητρόπουλου, προσλαμβάνει ως προσωρινό προπονητή τον Γιάννη Ματζουράκη, 8 αγωνιστικές πριν τη λήξη του πρωταθλήματος. Όσο για τον βοηθό του Ματζουράκη; Η εντολή Κόκκαλη "πείτε στον κύριο Λεμονή να έρθει απ'τα γραφεία" δεν άφηνε περιθώριο για παρερμηνείες... Έτσι, ο Λεμονής έκατσε στον πάγκο του Ολυμπιακού ως βοηθός του Γιάννη Ματζουράκη και ο Ολυμπιακός με 8 στα 8 πήρε το 4ο συνεχόμενο πρωτάθλημα, με τον Κόκκαλη ενθουσιασμένο να ανακοινώνει στους δύο συνεργάτες του ότι παραμένουν στα πόστα τους και τη νέα σεζόν.
Ο Λεμονής σαν ποδοσφαιριστής ήταν πάντοτε χαμηλών τόνων, δεν ήταν εριστικός και το ύφος του είχε μια έμφυτη ευγένεια που ξέφευγε από τον μέσο όρο του ποδοσφαιριστή της εποχής. Μιλούσε πάντοτε προσεκτικά στον τύπο, απέφευγε τις φασαρίες και τα σκάνδαλα - δεν έδωσε ποτέ πάτημα να τον σχολιάσουν αρνητικά, θα έλεγε κανείς οτι ήταν "τύπος και υπογραμμός". Ως υποψήφιος προπονητής όμως ήξερε οτι έπρεπε να δουλέψει πολύ σε αυτόν τον τομέα καθώς διαφορετικά αντιμετωπίζει ο τύπος έναν ποδοσφαιριστή και διαφορετικά έναν προπονητή. Γνώριζε επίσης οτι σε μια ομάδα το εύκολο θύμα είναι πάντοτε ο προπονητής, οπότε οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση αυτές ήταν μια ευκαιρία να καλλιεργήσει το προφίλ του. Σε αυτό το σημείο τον βοήθησε και η Θεά Τύχη, καθώς ο Λεμονής συναντήθηκε και είχε ποδοσφαιροκουβέντα με τον άνθρωπο που έμελλε να τον "βαφτίσει" προπονητή στο μέλλον : Τον Σωκράτη Κόκκαλη.
Ο Κόκκαλης εκτίμησε το γεγονός οτι ο Λεμονής είχε γνώσεις περί ποδοσφαίρου, είχε δική του άποψη για την τακτική, ήταν ήπιων τόνων και κάπου εκεί βρέθηκε να προπονεί περιστασιακά την ομάδα των εργαζομένων της Intracom, ενώ όποτε δινόταν η ευκαιρία ο Κόκκαλης τον έπαιρνε παράμερα για μίνι ποδοσφαιροκουβέντα στην οποία δε γινόταν φυσικά να μην αναφερθούν και τα τεκταινόμενα στον Ολυμπιακό, σε μια εποχή που ο Μπάγεβιτς μετά το νταμπλ και την πορεία του 1998-1999 είχε μεταβληθεί από καρδινάλιο σε Πάπα. Η προαγωγή του Λεμονή έμελλε να έρθει λίγο αργότερα, την άνοιξη του 2000 : Τότε ήταν που ο Κόκκαλης, βλέποντας τον κίνδυνο να χάσει το πρωτάθλημα, διώχνει κλωτσηδόν τον Ιταλό Αλμπέρτο Μπιγκόν (ο οποίος είχε αντικαταστήσει τον επίσης εκδιωχθέντα Ντούσαν Μπάγεβιτς) και ακούγοντας την εισήγηση του φίλου του, Θωμά Μητρόπουλου, προσλαμβάνει ως προσωρινό προπονητή τον Γιάννη Ματζουράκη, 8 αγωνιστικές πριν τη λήξη του πρωταθλήματος. Όσο για τον βοηθό του Ματζουράκη; Η εντολή Κόκκαλη "πείτε στον κύριο Λεμονή να έρθει απ'τα γραφεία" δεν άφηνε περιθώριο για παρερμηνείες... Έτσι, ο Λεμονής έκατσε στον πάγκο του Ολυμπιακού ως βοηθός του Γιάννη Ματζουράκη και ο Ολυμπιακός με 8 στα 8 πήρε το 4ο συνεχόμενο πρωτάθλημα, με τον Κόκκαλη ενθουσιασμένο να ανακοινώνει στους δύο συνεργάτες του ότι παραμένουν στα πόστα τους και τη νέα σεζόν.
Ο Λεμονής χρίζεται πρώτος προπονητής
Η νέα σεζόν ξεκινάει με τον Ματζουράκη
να αντιμετωπίζεται τουλάχιστον επιφυλακτικά απ'τον τύπο, φίλα
προσκείμενο στην ομάδα και μη. Οι δηλώσεις του για το σύστημα "ρόμβου με κλικ" που θα εφαρμόσει ο Ολυμπιακός (το οποίο λοιδωρήθηκε αλλά 5 χρόνια αργότερα όλο και περισσότεροι προπονητές ανέφεραν την ύπαρξη του) αλλά και η δήλωση του για το σύστημα προπόνησης με "δυάδες αμυντικές, δυάδες μεσοαμυντικές και δυάδες επιθετικές που ονομάζονται κόπλου"
αντιμετωπίζονται με ειρωνικά σχόλια από την πλειοψηφία του κόσμου και
του τύπου. Οι δε μεταγραφές του τέθηκαν υπό κρίση : Με δική του εισήγηση
αποκτήθηκε ο Άλβεζ απ'τη Νασιονάλ ο Ζέτερμπεργκ απ'την Άντερλεχτ και ο
πιτσιρικάς Καστίγιο απ'τη Ντανούμπιο οι οποίοι πλαισίωσαν τους Γεωργίου,
Σηφάκη, Γεωργάτο, Κόντη, Πατσατζόγλου και Ζε Ελίας που ήρθαν από
Πανηλειακό, Φωστήρα, Ίντερ, Πανιώνιο, SKODA Ξάνθη και Μπολόνια
αντίστοιχα. Άρχισαν οι μουρμούρες του στυλ "γιατί αυτόν και όχι τον άλλον", "τι να τον κάνει τον διαβητικό Σουηδό αφού έχει Νινιάδη".
Προσθέστε σε αυτό και την κακή εικόνα που έδειξε ο Ολυμπιακός στα
φιλικά προετοιμασίας και έχετε πλήρη εικόνα του κλίματος που επικρατούσε
γύρω απ'τον Ελληνορουμάνο τεχνικό.
Την ίδια ώρα που ο Ματζουράκης έφθειρε το προφίλ του αφού η κατάσταση ξέφευγε απ'τον έλεγχο του από νωρίς, ο Λεμονής οικοδομούσε το δικό του. Η αντιδημοσιογραφική εικόνα αλλά και τα Ελληνικά του Ματζουράκη που έχριζαν... παρερμηνείας, τον είχαν καταστήσει άτυπα εκπρόσωπο τύπου της τεχνικής ηγεσίας. Μιλούσε με δημοσιογράφους, είχε αποκτήσει φιλικές σχέσεις με την πλειοψηφία των παικτών και οι παίκτες τον εμπιστεύονταν : Ήταν "ο Τάκης των αποδυτηρίων", ένας άνθρωπος που γνώριζε από ποδόσφαιρο και μπορούσε να τους καταλάβει καλύτερα ίσως και απ'τον νυν προπονητή τους. Αυτός συνέχιζε να πηγαίνει όποτε το επέτρεπαν οι υποχρεώσεις στην ομάδα των εργαζομένων της Intracom και να αναλύει στον πρόεδρο το σκεπτικό του για τον Ολυμπιακό του "αύριο", ενώ σύντομα άρχισαν και οι αναφορές στον Ματζουράκη και τον τρόπο που "τρέχει" την ομάδα, αλλά και τις σχέσεις του με κάποιους απ'τους παίκτες (πράγμα που μεταξύ μας, δεν χρειαζόταν να το αναφέρει ο Λεμονής γιατί ήταν ηλίου φαεινότερο οτι οι Τζιοβάνι, Χούτος, Γεωργάτος, Ελευθερόπουλος και Ανατολάκης δεν ήθελαν ούτε καλημέρα με τον "Ρουμάνο"). Ο Κόκκαλης έδειχνε εντυπωσιασμένος απ'τις γνώσεις του Λεμονή - το'χε το κουσούρι ο Σωκράτης, εντυπωσιαζόταν εύκολα, αλλά είχε και το μεγαλύτερο κουσούρι οτι ξενέρωνε εξίσου εύκολα - και τον αντιμετώπιζε πάντοτε με το χαμόγελο. Μ'αυτά και μ'αυτά η επίσημη σεζόν ξεκίνησε και ο Ολυμπιακός ρίχνεται στη μάχη του κυπέλλου. Έξι αγώνες, έξι άνετες νίκες με ενεργητικό 27 γκολ, αλλά και παθητικό 7. Φτάνει η πρεμιέρα του Champions League, έρχεται η ήττα απ'τη Βαλένθια με 2-1 στην Ισπανία αλλά ο Ολυμπιακός παρά το γεγονός οτι δεν έπαιξε πολύ καλά, άρεσε με τον τρόπο που αγωνίστηκε.
Ο καιρός περνάει με τον Ολυμπιακό να προχωράει στο πρωτάθλημα χωρίς όμως να παίζει καλή μπάλα. Κυριότερη αιτία αποτελούσε η αδικαιολογήτως μειωμένη απόδοση κάποιων παικτών, με "μπροστάρη" το Γρηγόρη Γεωργάτο που είχε πρόβλημα με το Ματζουράκη και δε το έκρυβε. Ομοίως και ο Τζιοβάνι που έβλεπε συχνά - πυκνά να είναι η πρώτη αλλαγή της ομάδας, ενώ σε ανύποπτο χρόνο ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς είχε εκφράσει την άποψη οτι ο Ολυμπιακός αγωνίζεται προβλέψιμα, μιας και όποτε η μπάλα έφτανε στα πόδια του Λουτσιάνο αυτός έψαχνε μόνο τον Τζιοβάνι στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός εν μέσω γκρίνιας και παραπόνων δεν έχει προβλήματα στην Ελλάδα, κάνει το "3 στα 3" στις εντός έδρας υποχρεώσεις του στο Champions League, αλλά θα υποστεί μια οδυνηρή ήττα απ'την "πρωτάρα" Χέερενφεεν στην Ολλανδία και οι γκρίνιες αυξήθηκαν. Ήρθε η ήττα απ'τη Λιόν όπου παρά τη διαιτητική σφαγή απ'τον Αυστριακό Γκίντερ Μπένκο δεν συγχωρέθηκαν στο Ματζουράκη δύο πράγματα : Το επεισόδιο με τον Τζιοβάνι (με τον Βραζιλιάνο να του πετάει τη φανέλα στα μούτρα και να κινείται απειλητικά εναντίον του) και η καταραμένη ήττα στην Ολλανδία που στέρησε την πρόκριση στην επόμενη φάση (ο Ολυμπιακός τερμάτισε ισόβαθμος με τη Λιόν, με τους Γάλλους να έχουν καλύτερη διαφορά τερμάτων).
Την ίδια ώρα ο Λεμονής που ήταν ο εκπρόσωπος τύπου του τεχνικού τιμ όπως είπαμε, μιας και ο Ματζουράκης θεωρούσε οτι οι δημοσιογράφοι παρεξηγούν τα λεγόμενα του, φρόντιζε "off the record" να ενημερώνει τους δημοσιογράφους για την δυσαρέσκεια των παικτών προς το πρόσωπο του Ματζουράκη και κάθε ευκαιρίας δοθείσης εξηγούσε στον πρόεδρο που προβληματιζόταν τι χρειαζόταν ο Ολυμπιακός για να προχωρήσει. Στις τελευταίες τους συναντήσεις μάλιστα, οι συζητήσεις έγιναν στην σουϊτα του προέδρου στο Καραϊσκάκη...
Κάπου εκεί, πριν τον αγώνα για το κύπελλο UEFA με τη Λίβερπουλ, σήμανε το τέλος για τον Ματζουράκη που ήδη ήταν "στη μπούκα" μετά την ανέλπιστη ήττα απ'τις "καρδούλες" της Χέρενφεεν και τον αποκλεισμό απ'τη συνέχεια του Champions League. Τα επεισόδια με το Λάμπρο "βρωμάει η ανάσα σου" Χούτο και τον Τζιοβάνι είχαν βαρύνει πολύ το κλίμα και ήταν ηλίου φαεινότερο πως ο αγώνας με τη Λίβερπουλ θα έκρινε το μέλλον του στον Ολυμπιακό. Με Λεμονή στον πάγκο λοιπόν - καθώς ο Ματζουράκης ήταν τιμωρημένος για επίθεση στον διαιτητή Γκίντερ Μπένκο στο ματς με τη Λιόν - ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει στο ΟΑΚΑ τη Λίβερπουλ. Οι Άγγλοι προηγούνται γρήγορα με 1-0, ο Ολυμπιακός θα ισοφαρίσει αλλά η Λίβερπουλ και πάλι θα πάρει γρήγορα το προβάδισμα με κάποιους παίκτες του Ολυμπιακού να περιφέρουν κυριολεκτικά το σαρκίο τους στο γήπεδο. 50.000 κόσμος στο ΟΑΚΑ άρχισε να λούζει τον απόντα κόουτς Ματζούρ με το "αρχίδι, μουνάκι, Ματζουράκη" και κάπου εκεί γράφτηκε ο επίλογος της συνεργασίας του "Ρουμάνου" με τον Ολυμπιακό.
Ελλείψει εναλλακτικής λύσης (η διοίκηση μας ανέκαθεν δε... φημιζόταν για τα γρήγορα αντανακλαστικά της) αναθέτει το ρόλο του προσωρινού προπονητή στον Τάκη Λεμονή, καθώς ακολουθούσε ο αγώνας με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και ακόμα και να βρισκόταν προπονητής, η διοίκηση δεν επιθυμούσε να τον "κάψει" με το καλημέρα με μια πιθανή ήττα στην Θεσσαλονίκη. Ο Λεμονής έχοντας πολλές θεωρητικές γνώσεις μεν αλλά επί του πρακτέου σχέση με την προπονητική σε εκείνη την περίοδο τόση, όση ο Νίκος Αλέφαντος με την αστρονομία, έκανε μια πολύ λογική αλλά και συνάμα πανέξυπνη κίνηση-κλειδί που αποδείχθηκε καθοριστική για τη συνέχεια του στον Ολυμπιακό : Κατάργησε τους προπονητικούς νεωτερισμούς του Ματζουράκη με το ρόμβο και τα κλικ και επανέφερε ένα κλασικό 4-4-2 έχοντας στα άκρα τους Μαυρογενίδη-Γιαννακόπουλο από δεξιά και Γεωργάτο-Τζόρτζεβιτς από αριστερά, στην καλύτερη τους ηλικία. Οι παίκτες που σχεδόν 4 χρόνια με το Μπάγεβιτς παίζοντας αποκλειστικά το 4-4-2 είχαν μάθει ακόμα και πότε θα έκλανε ο διπλανός τους, ανεβαίνουν στην Τούμπα και συντρίβουν τον ΠΑΟΚ με 2-4 με καλύτερο παίκτη τον "σερνόμενο" επι Ματζουράκη, Γρηγόρη Γεωργάτο. Στην Τούμπα φυσικά γίνεται πανηγύρι με μπουκάλια, πέτρες, καφέδες και λοιπά αγαθά catering, οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ της Βορείου Ελλάδος αφήνουν μομφές για τη διαιτησία αλλά ο Λεμονής ετοιμόλογος, με ήρεμο τόνο και εύστοχος στις τοποθετήσεις τους τους αποστομώνει, πράγμα που του δίνει (πολλούς) πόντους τόσο μεταξύ των οπαδών που στο πρόσωπο του βλέπουν έναν Ολυμπιακάρα που μπορεί να αποδειχτεί κελεπούρι (και το λέω χωρίς ίχνος ειρωνίας γιατί υπήρξα μεγάλος fan του μέχρι σχεδόν το τέλος της σεζόν 2000-2001), όσο και στις τάξεις της διοίκησης που βλέπει οτι ανέξοδα βρίσκει κάποιον με έρεισμα τόσο στον τύπο, όσο και στον κόσμο.
Την ίδια ώρα που ο Ματζουράκης έφθειρε το προφίλ του αφού η κατάσταση ξέφευγε απ'τον έλεγχο του από νωρίς, ο Λεμονής οικοδομούσε το δικό του. Η αντιδημοσιογραφική εικόνα αλλά και τα Ελληνικά του Ματζουράκη που έχριζαν... παρερμηνείας, τον είχαν καταστήσει άτυπα εκπρόσωπο τύπου της τεχνικής ηγεσίας. Μιλούσε με δημοσιογράφους, είχε αποκτήσει φιλικές σχέσεις με την πλειοψηφία των παικτών και οι παίκτες τον εμπιστεύονταν : Ήταν "ο Τάκης των αποδυτηρίων", ένας άνθρωπος που γνώριζε από ποδόσφαιρο και μπορούσε να τους καταλάβει καλύτερα ίσως και απ'τον νυν προπονητή τους. Αυτός συνέχιζε να πηγαίνει όποτε το επέτρεπαν οι υποχρεώσεις στην ομάδα των εργαζομένων της Intracom και να αναλύει στον πρόεδρο το σκεπτικό του για τον Ολυμπιακό του "αύριο", ενώ σύντομα άρχισαν και οι αναφορές στον Ματζουράκη και τον τρόπο που "τρέχει" την ομάδα, αλλά και τις σχέσεις του με κάποιους απ'τους παίκτες (πράγμα που μεταξύ μας, δεν χρειαζόταν να το αναφέρει ο Λεμονής γιατί ήταν ηλίου φαεινότερο οτι οι Τζιοβάνι, Χούτος, Γεωργάτος, Ελευθερόπουλος και Ανατολάκης δεν ήθελαν ούτε καλημέρα με τον "Ρουμάνο"). Ο Κόκκαλης έδειχνε εντυπωσιασμένος απ'τις γνώσεις του Λεμονή - το'χε το κουσούρι ο Σωκράτης, εντυπωσιαζόταν εύκολα, αλλά είχε και το μεγαλύτερο κουσούρι οτι ξενέρωνε εξίσου εύκολα - και τον αντιμετώπιζε πάντοτε με το χαμόγελο. Μ'αυτά και μ'αυτά η επίσημη σεζόν ξεκίνησε και ο Ολυμπιακός ρίχνεται στη μάχη του κυπέλλου. Έξι αγώνες, έξι άνετες νίκες με ενεργητικό 27 γκολ, αλλά και παθητικό 7. Φτάνει η πρεμιέρα του Champions League, έρχεται η ήττα απ'τη Βαλένθια με 2-1 στην Ισπανία αλλά ο Ολυμπιακός παρά το γεγονός οτι δεν έπαιξε πολύ καλά, άρεσε με τον τρόπο που αγωνίστηκε.
Ο καιρός περνάει με τον Ολυμπιακό να προχωράει στο πρωτάθλημα χωρίς όμως να παίζει καλή μπάλα. Κυριότερη αιτία αποτελούσε η αδικαιολογήτως μειωμένη απόδοση κάποιων παικτών, με "μπροστάρη" το Γρηγόρη Γεωργάτο που είχε πρόβλημα με το Ματζουράκη και δε το έκρυβε. Ομοίως και ο Τζιοβάνι που έβλεπε συχνά - πυκνά να είναι η πρώτη αλλαγή της ομάδας, ενώ σε ανύποπτο χρόνο ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς είχε εκφράσει την άποψη οτι ο Ολυμπιακός αγωνίζεται προβλέψιμα, μιας και όποτε η μπάλα έφτανε στα πόδια του Λουτσιάνο αυτός έψαχνε μόνο τον Τζιοβάνι στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός εν μέσω γκρίνιας και παραπόνων δεν έχει προβλήματα στην Ελλάδα, κάνει το "3 στα 3" στις εντός έδρας υποχρεώσεις του στο Champions League, αλλά θα υποστεί μια οδυνηρή ήττα απ'την "πρωτάρα" Χέερενφεεν στην Ολλανδία και οι γκρίνιες αυξήθηκαν. Ήρθε η ήττα απ'τη Λιόν όπου παρά τη διαιτητική σφαγή απ'τον Αυστριακό Γκίντερ Μπένκο δεν συγχωρέθηκαν στο Ματζουράκη δύο πράγματα : Το επεισόδιο με τον Τζιοβάνι (με τον Βραζιλιάνο να του πετάει τη φανέλα στα μούτρα και να κινείται απειλητικά εναντίον του) και η καταραμένη ήττα στην Ολλανδία που στέρησε την πρόκριση στην επόμενη φάση (ο Ολυμπιακός τερμάτισε ισόβαθμος με τη Λιόν, με τους Γάλλους να έχουν καλύτερη διαφορά τερμάτων).
Την ίδια ώρα ο Λεμονής που ήταν ο εκπρόσωπος τύπου του τεχνικού τιμ όπως είπαμε, μιας και ο Ματζουράκης θεωρούσε οτι οι δημοσιογράφοι παρεξηγούν τα λεγόμενα του, φρόντιζε "off the record" να ενημερώνει τους δημοσιογράφους για την δυσαρέσκεια των παικτών προς το πρόσωπο του Ματζουράκη και κάθε ευκαιρίας δοθείσης εξηγούσε στον πρόεδρο που προβληματιζόταν τι χρειαζόταν ο Ολυμπιακός για να προχωρήσει. Στις τελευταίες τους συναντήσεις μάλιστα, οι συζητήσεις έγιναν στην σουϊτα του προέδρου στο Καραϊσκάκη...
Κάπου εκεί, πριν τον αγώνα για το κύπελλο UEFA με τη Λίβερπουλ, σήμανε το τέλος για τον Ματζουράκη που ήδη ήταν "στη μπούκα" μετά την ανέλπιστη ήττα απ'τις "καρδούλες" της Χέρενφεεν και τον αποκλεισμό απ'τη συνέχεια του Champions League. Τα επεισόδια με το Λάμπρο "βρωμάει η ανάσα σου" Χούτο και τον Τζιοβάνι είχαν βαρύνει πολύ το κλίμα και ήταν ηλίου φαεινότερο πως ο αγώνας με τη Λίβερπουλ θα έκρινε το μέλλον του στον Ολυμπιακό. Με Λεμονή στον πάγκο λοιπόν - καθώς ο Ματζουράκης ήταν τιμωρημένος για επίθεση στον διαιτητή Γκίντερ Μπένκο στο ματς με τη Λιόν - ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει στο ΟΑΚΑ τη Λίβερπουλ. Οι Άγγλοι προηγούνται γρήγορα με 1-0, ο Ολυμπιακός θα ισοφαρίσει αλλά η Λίβερπουλ και πάλι θα πάρει γρήγορα το προβάδισμα με κάποιους παίκτες του Ολυμπιακού να περιφέρουν κυριολεκτικά το σαρκίο τους στο γήπεδο. 50.000 κόσμος στο ΟΑΚΑ άρχισε να λούζει τον απόντα κόουτς Ματζούρ με το "αρχίδι, μουνάκι, Ματζουράκη" και κάπου εκεί γράφτηκε ο επίλογος της συνεργασίας του "Ρουμάνου" με τον Ολυμπιακό.
Ελλείψει εναλλακτικής λύσης (η διοίκηση μας ανέκαθεν δε... φημιζόταν για τα γρήγορα αντανακλαστικά της) αναθέτει το ρόλο του προσωρινού προπονητή στον Τάκη Λεμονή, καθώς ακολουθούσε ο αγώνας με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και ακόμα και να βρισκόταν προπονητής, η διοίκηση δεν επιθυμούσε να τον "κάψει" με το καλημέρα με μια πιθανή ήττα στην Θεσσαλονίκη. Ο Λεμονής έχοντας πολλές θεωρητικές γνώσεις μεν αλλά επί του πρακτέου σχέση με την προπονητική σε εκείνη την περίοδο τόση, όση ο Νίκος Αλέφαντος με την αστρονομία, έκανε μια πολύ λογική αλλά και συνάμα πανέξυπνη κίνηση-κλειδί που αποδείχθηκε καθοριστική για τη συνέχεια του στον Ολυμπιακό : Κατάργησε τους προπονητικούς νεωτερισμούς του Ματζουράκη με το ρόμβο και τα κλικ και επανέφερε ένα κλασικό 4-4-2 έχοντας στα άκρα τους Μαυρογενίδη-Γιαννακόπουλο από δεξιά και Γεωργάτο-Τζόρτζεβιτς από αριστερά, στην καλύτερη τους ηλικία. Οι παίκτες που σχεδόν 4 χρόνια με το Μπάγεβιτς παίζοντας αποκλειστικά το 4-4-2 είχαν μάθει ακόμα και πότε θα έκλανε ο διπλανός τους, ανεβαίνουν στην Τούμπα και συντρίβουν τον ΠΑΟΚ με 2-4 με καλύτερο παίκτη τον "σερνόμενο" επι Ματζουράκη, Γρηγόρη Γεωργάτο. Στην Τούμπα φυσικά γίνεται πανηγύρι με μπουκάλια, πέτρες, καφέδες και λοιπά αγαθά catering, οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ της Βορείου Ελλάδος αφήνουν μομφές για τη διαιτησία αλλά ο Λεμονής ετοιμόλογος, με ήρεμο τόνο και εύστοχος στις τοποθετήσεις τους τους αποστομώνει, πράγμα που του δίνει (πολλούς) πόντους τόσο μεταξύ των οπαδών που στο πρόσωπο του βλέπουν έναν Ολυμπιακάρα που μπορεί να αποδειχτεί κελεπούρι (και το λέω χωρίς ίχνος ειρωνίας γιατί υπήρξα μεγάλος fan του μέχρι σχεδόν το τέλος της σεζόν 2000-2001), όσο και στις τάξεις της διοίκησης που βλέπει οτι ανέξοδα βρίσκει κάποιον με έρεισμα τόσο στον τύπο, όσο και στον κόσμο.
Θα
πρέπει να πούμε πως αν βρεθεί άνθρωπος και πεί οτι δε λάτρεψε την
"πρώτη" του Λεμονή - ειδικά μετά την συνέντευξη τύπου της Τούμπας, θα
πεί ψέματα. Ο Λεμονής έβγαζε μια γνήσια Ολυμπιακοφροσύνη, έδειχνε σε
εκείνο το ξεκίνημα του πραγματικός υπηρέτης της ομάδας και όχι ο
προπονητής της. Αυτό εκτίμησε δεόντως ο κόσμος, αλλά και ο πρόεδρος όπως
αποδείχθηκε. Οι καλές σχέσεις του Λεμονή με ανθρώπους του τύπου
καλλιέργησαν ένα θετικό κλίμα για το Λεμονή, με την υπερβολή σε ορισμένα
σημεία να είναι διακριτή : Ο Λεμονής παικτικά παρουσιάστηκε σαν ένα
κράμα ποδοσφαιρικής αξίας Σιδέρη, προσφοράς Μουράτη και
Ολυμπιακοφροσύνης Αναστόπουλου, με αποτέλεσμα οι νεότεροι ηλικιακά
οπαδοί του Ολυμπιακού να σχηματίσουν την εικόνα οτι ο Τάκης ήταν ο
Έλληνας Γιόχαν Κρόϊφ και θα επαναλάμβανε όσα έκανε σαν παίκτης και σαν
προπονητής της Μπαρτσελόνα. Η διοίκηση είδε το έρεισμα που είχε ο
Λεμονής στον κόσμο και ευκαιρίας δοθείσης του δίνει το επίσημο σακάκι
που έλεγε "Προπονητής Ολυμπιακού" αποτινάσσοντας την ταμπέλα
"προσωρινός". Ο Λεμονής λοιπόν, ανέλπιστα, χωρίς να έχει κάνει καν το
αγροτικό του ούτε σε ομάδα του περιφερειακού πρωταθλήματος βρίσκεται στο
πόστο του πρώτου προπονητή του τετράκις πρωταθλητή στο διάστημα
1996-1997 / 1999-2000 Ολυμπιακού. Νέα εποχή δόξας και χρημάτων γι'αυτόν
και φυσικά η καλύτερη συστατική επιστολή για να δουλέψει μελλοντικά σε
οποιαδήποτε ομάδα Α' Εθνικής και ο ίδιος μαθαίνοτας την ομάδα παράλληλα
και τα "μυστικά" της θέσης, θα αρπάξει την ευκαιρία απ'τα μαλλιά. Οι
παίκτες συσπειρωμένοι πλέον, μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας του
εγχώριου τίτλου σοβαρεύονται, κάνουν εκεχειρία και τα δίνουν όλα αφού
γνωρίζουν οτι η οργή του κόσμου θα πέσει πάνω τους μιας και το άλλοθι
του "κακού προπονητή που προκαλεί δεινά στην ομάδα" δεν υπάρχει πια :
Συν τοις άλλοις είχαν και έναν "δικό τους άνθρωπο" στον πάγκο και είναι
γεγονός οτι έπαιζαν και για τον Λεμονή.Ο Ολυμπιακός της σεζόν 2000-2001 έπαιζε ουσιαστικά ένα ποδόσφαιρο ιδιωτικής πρωτοβουλίας, όπου οι παίκτες έπαιζαν με συστήματα και κινήσεις όπως τις είχαν μάθει απ'τους προηγούμενους προπονητές τους : Κατα βάση χρησιμοποιούσαν το κλασικό 4-4-2 του Μπάγεβιτς και ανάλογα με το πως τους έβγαινε το παιχνίδι χρησιμοποιούσαν είτε το 4-1-3-1-1 του Ματζουράκη είτε το 4-1-3-2 του Μπιγκόν (σπανίως). Ο Λεμονής ουσιαστικά επέλεγε τους αρχικούς 11, αφού ο Ολυμπιακός εκτός από καλοδουλεμένη ομάδα είχε και τα καλύτερα άκρα στον Ελλαδικό χώρο. Πατσατζόγλου / Μαυρογενίδης - Γιαννακόπουλος από δεξιά, Γεωργάτος - Τζόρτζεβιτς από αριστερά ήταν πράγματι "φονικές" πτέρυγες, τη στιγμή που οι Τζιοβάνι - Αλεξανδρής μπροστά και Ζε Ελίας - Ζέτερμπεργκ στο κέντρο, δεν ήθελαν και κανένα ειδικό σεμινάριο για να διαλύσουν οποιονδήποτε αντίπαλο εντός των συνόρων. Η "καλή" ενδεκάδα του Ολυμπιακού έπαιζε κυριολεκτικά στον αυτόματο πιλότο και κατάπινε σα στραγάλια τους αντιπάλους της. Η συνδρομή του Λεμονή - βάσει των εμπειριών του και μόνο - περιοριζόταν στο να αφήνει τους ποδοσφαιριστές να εκφραστούν και να τους ενθαρρύνει ή να προτείνει μια δική του οπτική στον αγώνα. Το οτι ο Λεμονής δεν ήταν έτοιμος για πρώτος προπονητής, φάνηκε ξεκάθαρα στα τρία μοναδικά παιχνίδια που χρειάστηκε να αλλάξει κάτι στην ομάδα λόγω τραυματισμών :
1) Στον πρώτο αγώνα κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ (1-1) όπου τραυματίστηκε ο Γεωργάτος σχετικά νωρίς στον αγώνα. Ο Λεμονής βραχυκύκλωσε προσπαθώντας να καλύψει το κενό του καταλήγοντας να παίξει με τον Τζόρτζεβιτς κάτι μεταξύ χαφ και μπακ, τον Αλεξανδρή να βγαίνει προς τα αριστερά και τον Τζιοβάνι να είναι αποκομμένος στην επίθεση, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να καταφέρει να ισοφαρίσει προς το τέλος του ματς με το γκολ του Λυμπερόπουλου σε μια βραδιά που η ήττα στο κάκιστο 2ο ημίχρονο αποφεύχθηκε χάρη στην εκπληκτική βραδιά του Δημήτρη Ελευθερόπουλου.
2) Στην 28η αγωνιστική, προτελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος, Πανιώνιος-Ολυμπιακός στη Νέα Σμύρνη, όπου ο Λεμονής αποφασίζει να πάει χαλαρός και με πολλές αλλαγές εν'όψει του τελικού Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ και χάνει με κατεβασμένα τα χέρια απ'τον Πανιώνιο με 2-1.
3) Στον τελικό κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ στη Ν.Φιλαδέλφεια, όπου ο Λεμονής νηφάλιος απ'τις δύο νίκες μέσα-έξω επί του ΠΑΟΚ του Μπάγεβιτς, εφησυχασμένος, δεν σκέφτηκε καν οτι ο αντίπαλος μπορεί να άλλαζε κάτι ειδικά για την περίσταση... έτσι, όταν είδε το Μπάγεβιτς να μη παρατάσσει το συνηθισμένο του 4-4-2 με Μπορμπόκη - Γεωργιάδη δεξιά και Βενετίδη - Κωνσταντινίδη αριστερά αλλά με κάτι σαν 5-4-1 με μόνο προωθημένο το Ναλιτζή και τον Οκκά να βγαίνει απο πίσω σαν κρυφό φορ, ο Λεμονής δεν έκανε τίποτε να το αντιμετωπίσει, παρά το γεγονός οτι δε θα είχε στις υπηρεσίες του τον Παρ Ζέτερμπεργκ. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία : Ο Ολυμπιακός στο 46' βρίσκεται να χάνει με 3-0, μειώνει με τον Τζόρτζεβιτς σε 3-1 για να δεχθεί άμεσα το 4ο γκολ και απλά ο Χούτος να κλείσει το σκορ στο ντροπιαστικό 2-4 με ήττα απ'τον ΠΑΟΚ μέσα στην Αθήνα...
Η μόνη διαφορά που ο Λεμονής άλλαξε κάτι και του βγήκε, ήταν στη βραδιά της Λεωφόρου, όπου ο αντικαταστάτης του τραυματισμένου Τζόρτζεβιτς (Λουτσιάνο) έκανε όργια και πήρε το ματς πάνω του. Μ'αυτά και μ'αυτά, ο Λεμονής ως προπονητής του Ολυμπιακού κατέκτησε το πρωτάθλημα και η ταπεινωτική ήττα απ'τον ΠΑΟΚ του Μπάγεβιτς συγχωρέθηκε απ'το "μαγικό" 1-4 της Λεωφόρου το Μάρτιο του 2001. Η μεγάλη βαθμολογική διαφορά απ'τον δεύτερο σε συνδυασμό με την εν λόγω νίκη, έδωσε δικαιωματικά στον Λεμονή την ευκαιρία να συνεχίσει ως πρώτος προπονητής και την επόμενη σεζόν, αφού ναι μεν εκμεταλλεύθηκε τη συσπείρωση των παικτών (Χούτος, Γεωργάτος, Τζιοβάνι, Ελευθερόπουλος ήταν "σκοτωμένοι" με το Ματζουράκη) που παραμέρισαν τις όποιες διαφορές και έπαιξαν φοβερό ποδόσφαιρο και την ομολογουμένως πολύ καλή προετοιμασία του Ματζουράκη, αλλά τα εκμεταλλεύθηκε προς όφελος της ομάδας και η αλήθεια είναι οτι τα αποτελέσματα μίλησαν από μόνα τους. Ο Λεμονής λοιπόν δικαίως απολαμβάνει τη μερίδα δόξας που του αναλογεί, άσχετα αν έβαλε το χεράκι της και η διοίκηση θέλοντας να εξαφανίσει τις λιγοστές φωνές για "προπονητή εγνωσμένης αξίας" : Η συμμετοχή του Λεμονή στο 5ο συνεχόμενο διογκώνεται απ'τον φίλα προσκείμενο τύπο και σιγά σιγά ο "προσωρινός" Λεμονής βαπτίζεται ηγετική μορφή και η μικρή μερίδα που του αναλογεί μεταλλάσσεται σε μερίδα του λέοντος. Ο Λεμονής πλέον είχε μπροστά του το δυσκολότερο έργο : Να πάψει να είναι ο "Τάκης των παικτών" και να γίνει ο προπονητής του Ολυμπιακού.
2001-2002 : Προσπάθεια απόδοσης προσωπικής σφραγίδας
Κάτι που (δικαιολογημένο και
ανθρώπινο) ενοχλούσε το Λεμονή, ήταν η "ρετσινιά" του "προπονητή
συντήρησης" που τον ακολουθούσε στη διάρκεια της περασμένης σεζόν, αφού
πέρα απ'τους πανηγυρισμούς και τις δηλώσεις Ολυμπιακοφροσύνης αρκετός
κόσμος άρχισε να στηλιτεύει πως ο Λεμονής απλά καρπωνόταν την δουλειά
των προηγούμενων προπονητών στον Ολυμπιακό - εποχή έχουν αφήσει οι...
επιστολογράφοι και τα "Ντούσαν, γύρνα" στο "ΦΩΣ". Ο Λεμονής λοιπόν
αποφάσισε να αποτινάξει απο πάνω του τη "ρετσινιά" αυτή και να κάνει
αλλαγές, τόσο σε πρόσωπα όσο και στο σύστημα της ομάδας. Ποτέ δεν υπήρξε
θιασώτης του 4-4-2, αλλά θα έπρεπε να μάθει τους ποδοσφαιριστές του να
παίζουν διαφορετικά.
Με την αμέριστη συμπαράσταση του Σωκράτη Κόκκαλη που δείχνει διατεθειμένος να τον βοηθήσει και να τον στηρίξει, αναλαμβάνει ο ίδιος την αναζήτηση ποδοσφαιριστών που θα στελεχώσουν νευραλγικές θέσεις της 11άδας. Ο Ολυμπιακός δεν ήθελε πολλές προσθήκες : Ήθελε σίγουρα αριστερό μπακ, μιας και ο Γεωργάτος (ξανα)έφυγε για την Ιταλία για λογαριασμό της Ιντερ, ενώ ο Λεμονής επιθυμούσε έναν ακόμα αμυντικό χαφ και έναν κεντρικό αμυντικό (το μεγάλο απωθημένο προπονητών και οπαδών), μιας και ο Κούλης Καραταΐδης αποφάσισε να τερματίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα. Ο Κόκκαλης "καθαρίζει" ο ίδιος το θέμα του αριστερού μπακ δίνοντας το διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν του 1 δις. δραχμών για να αποκτήσει απ'τον ΠΑΟΚ τον Στέλιο Βενετίδη. Ο Λεμονής πηγαίνει μια λίστα με αμυντικούς στο Γιώργο Λούβαρη στην οποία πάνω πάνω φιγουράρει το όνομα του Ρώσου Γιούρι Νικιφόροφ της Αϊντχόβεν. Ο Ρώσος δε το συζητάει καν να έρθει στην Ελλάδα, ο Κόκκαλης για παίκτη 32 ετών δεν έδειχνε διατεθειμένος να δώσει κοντά 2 δις δραχμές που αξίωνε η Ολλανδική ομάδα και οι συζητήσεις συνεχίζονταν, ενώ ο Κόκκαλης είχε δώσει εντολή να "κοιτάνε και αλλού" με το Λεμονή να προτείνει τον άγνωστο στο κοινό Ολεξάντρ Χολόβκο της Ντιναμό Κιέβου. Η πρόταση απορρίφθηκε ασυζητητί καθώς ο Χολόβκο απ'τη στιγμή που δύσκολα έβρισκε θέση στην ομάδα του, πως θα ήταν δυνατόν να ηγηθεί της άμυνας του Ολυμπιακού; Το τρίτο χτύπημα του Λεμονή ήταν ηχηρό και βρήκε σύμφωνο τον πρόεδρο : Χόρχε Μπερμούδες, αρχηγός της Μπόκα Τζούνιορς με παρατσούκλι "Ελ Πατρόν" και διεθνής με την εθνική Κολομβίας. Ο "Ελ Πατρόν" συμφωνεί καθώς τον ενθουσιάζει η προοπτική του Τσάμπιονς Λιγκ και της "εκδίκησης" στην Ευρώπη (καθώς είχε ένα αποτυχημένο πέρασμα από τη Μπενφίκα) και κατηφορίζει στον Πειραιά.
Για τη θέση του αμυντικού χαφ, ο Λεμονής έχει καταρτίσει μια λίστα με ελεύθερους παίκτες, μεταξύ των οποίων και τον παγκόσμιο πρωταθλητή του 1998 και πρωταθλητή Ευρώπης του 2000 με τη Γαλλία, Κριστιάν Καρεμπέ που ήταν "φευγάτος" απ'τη Μίντλεσμπρο. Ο Κόκκαλης είναι αποφασισμένος όμως να χτυπήσει μεγαλύτερο ψάρι και καταθέτει πρόταση στον αρχηγό της Μπαρτσελόνα, Πέπ Γουαρδιόλα, που είχε αποφασίσει να αφήσει το Νουέβο Κάμπο. Σε ένα σίριαλ που διήρκησε τελικά περίπου δύο εβδομάδες, ο Γουαρδιόλα παρά τα 4 εκ. ευρώ το χρόνο που του προσφέρει ο Κόκκαλης προτιμά το Καμπιονάτο και τη Μπρέσια και η προσοχή στρέφεται στον Καρεμπέ. Ο Γάλλος αποδεικνύεται πιο εύκολος συζητητής, συμφωνεί σε όλα με τον Ολυμπιακό και κατηφορίζει προς μεγάλη χαρά του Λεμονή που τον προτιμούσε απ'τον Γουαρδιόλα επειδή μπορούσε να παίξει εκτός από αμυντικός χαφ τόσο και σαν δεξιός χαφ, όσο και δεξιός μπακ. Την ύστατη στιγμή, ο Λεμονής ζητάει και επιθετικό, τη στιγμή που στο ρόστερ του είχε ήδη πέντε (5) επιθετικούς (Αλεξανδρή, Τζιοβάνι, Χούτο, Οφορίκουε, Άλβεζ) και προτείνει μάλιστα συγκεκριμένο παίκτη : Τον Λιβεριανό Ζίζι Ρόμπερτς του Πανιωνίου. Μάλιστα λέει πως θα τον χρειαστεί, καθώς θεωρεί (δικαιολογημένα) οτι ο Οφορίκουε δεν πρόκειται ποτέ να προσαρμοστεί στις ανάγκες ενός συλλόγου όπως ο Ολυμπιακός καθώς έχει παντελή έλλειψη υπευθυνότητας (δεν είχε κι άδικο σε αυτό...). Ο Κόκκαλης ικανοποιεί την επιθυμία του Λεμονή και πληρώνει τον Αχιλλέα Μπέο (ο οποίος σε δηλώσεις του πριν τον αγώνα Ολυμπιακού - Πανιωνίου είπε μέσες άκρες ότι... έπιασε κότσο τον Ολυμπιακό που του πούλησε τον Ρόμπερτς) αδρά για να αποκτηθεί ο Ρόμπερτς. Μάλιστα, για να αποκτηθεί ο Ρόμπερτς - που έπιανε θέση ξένου - και να γίνει το χατίρι του Λεμονή, θυσιάστηκε ο Λουτσιάνο, ο οποίος είχε ακούσει το αμίμητο "πήγαινε διακοπές και μόλις επιστρέψεις απ'τη Βραζιλία υπογράφουμε την ανανέωση", αλλά μόλις επέστρεψε του είπαν... "άκυρη η συμφωνία, βρες ομάδα"!). Τέλος πάντων, το ρόστερ κλείνει, η προετοιμασία - η πρώτη του Λεμονή ως πρώτου προπονητή - ολοκληρώνεται και η σεζόν ξεκινάει.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε καμμία σχέση με το εκρηκτικό συγκρότημα της περασμένης σεζόν. Μετά από κάποιους αποτυχημένους πειραματισμούς με το 4-5-1 και το 4-4-1-1 στα φιλικά του καλοκαιριού, ο Λεμονής επαναφέρει άρον άρον το 4-4-2, χωρίς να χρησιμοποιεί επιτελικό μέσο, καθώς θεωρούσε πως οι Καρεμπέ - Ζε Ελίας είχαν αρκετή ποιότητα για να δημιουργήσουν παιχνίδι. Στο σημείο που πήρε "κίτρινη" κάρτα, ήταν στην επιμονή του για χρησιμοποίηση του Μπερμούδες σε ρόλο στόπερ, καθώς όπως αποδείχθηκε (και όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Κολομβιανός) σε όλη του την καριέρα ο "Ελ Πατρόν" έπαιζε ως λίμπερο σε άμυνα τριών. Το σύνθημα του εκείνη την εποχή ήταν το πολυπαιγμένο "η αμυντική λειτουργία θα βελτιωθεί όταν μάθουμε να παίζουμε με 8 παίκτες πίσω από τη μπάλα". Αν υποτεθεί οτι ο Λεμονής δίδασκε κάτι τέτοιο στην προετοιμασία και τις προπονήσεις, τότε αβίαστα μπορεί να βγεί το συμπέρασμα οτι κανένας απ'τους παίκτες δεν το κατάλαβε, καθώς ο Ολυμπιακός δέχθηκε γκολ σε όλα τα ματς του Champions League και σε όλα τα ντέρμπι του Ελληνικού πρωταθλήματος.
Με την αμέριστη συμπαράσταση του Σωκράτη Κόκκαλη που δείχνει διατεθειμένος να τον βοηθήσει και να τον στηρίξει, αναλαμβάνει ο ίδιος την αναζήτηση ποδοσφαιριστών που θα στελεχώσουν νευραλγικές θέσεις της 11άδας. Ο Ολυμπιακός δεν ήθελε πολλές προσθήκες : Ήθελε σίγουρα αριστερό μπακ, μιας και ο Γεωργάτος (ξανα)έφυγε για την Ιταλία για λογαριασμό της Ιντερ, ενώ ο Λεμονής επιθυμούσε έναν ακόμα αμυντικό χαφ και έναν κεντρικό αμυντικό (το μεγάλο απωθημένο προπονητών και οπαδών), μιας και ο Κούλης Καραταΐδης αποφάσισε να τερματίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα. Ο Κόκκαλης "καθαρίζει" ο ίδιος το θέμα του αριστερού μπακ δίνοντας το διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν του 1 δις. δραχμών για να αποκτήσει απ'τον ΠΑΟΚ τον Στέλιο Βενετίδη. Ο Λεμονής πηγαίνει μια λίστα με αμυντικούς στο Γιώργο Λούβαρη στην οποία πάνω πάνω φιγουράρει το όνομα του Ρώσου Γιούρι Νικιφόροφ της Αϊντχόβεν. Ο Ρώσος δε το συζητάει καν να έρθει στην Ελλάδα, ο Κόκκαλης για παίκτη 32 ετών δεν έδειχνε διατεθειμένος να δώσει κοντά 2 δις δραχμές που αξίωνε η Ολλανδική ομάδα και οι συζητήσεις συνεχίζονταν, ενώ ο Κόκκαλης είχε δώσει εντολή να "κοιτάνε και αλλού" με το Λεμονή να προτείνει τον άγνωστο στο κοινό Ολεξάντρ Χολόβκο της Ντιναμό Κιέβου. Η πρόταση απορρίφθηκε ασυζητητί καθώς ο Χολόβκο απ'τη στιγμή που δύσκολα έβρισκε θέση στην ομάδα του, πως θα ήταν δυνατόν να ηγηθεί της άμυνας του Ολυμπιακού; Το τρίτο χτύπημα του Λεμονή ήταν ηχηρό και βρήκε σύμφωνο τον πρόεδρο : Χόρχε Μπερμούδες, αρχηγός της Μπόκα Τζούνιορς με παρατσούκλι "Ελ Πατρόν" και διεθνής με την εθνική Κολομβίας. Ο "Ελ Πατρόν" συμφωνεί καθώς τον ενθουσιάζει η προοπτική του Τσάμπιονς Λιγκ και της "εκδίκησης" στην Ευρώπη (καθώς είχε ένα αποτυχημένο πέρασμα από τη Μπενφίκα) και κατηφορίζει στον Πειραιά.
Για τη θέση του αμυντικού χαφ, ο Λεμονής έχει καταρτίσει μια λίστα με ελεύθερους παίκτες, μεταξύ των οποίων και τον παγκόσμιο πρωταθλητή του 1998 και πρωταθλητή Ευρώπης του 2000 με τη Γαλλία, Κριστιάν Καρεμπέ που ήταν "φευγάτος" απ'τη Μίντλεσμπρο. Ο Κόκκαλης είναι αποφασισμένος όμως να χτυπήσει μεγαλύτερο ψάρι και καταθέτει πρόταση στον αρχηγό της Μπαρτσελόνα, Πέπ Γουαρδιόλα, που είχε αποφασίσει να αφήσει το Νουέβο Κάμπο. Σε ένα σίριαλ που διήρκησε τελικά περίπου δύο εβδομάδες, ο Γουαρδιόλα παρά τα 4 εκ. ευρώ το χρόνο που του προσφέρει ο Κόκκαλης προτιμά το Καμπιονάτο και τη Μπρέσια και η προσοχή στρέφεται στον Καρεμπέ. Ο Γάλλος αποδεικνύεται πιο εύκολος συζητητής, συμφωνεί σε όλα με τον Ολυμπιακό και κατηφορίζει προς μεγάλη χαρά του Λεμονή που τον προτιμούσε απ'τον Γουαρδιόλα επειδή μπορούσε να παίξει εκτός από αμυντικός χαφ τόσο και σαν δεξιός χαφ, όσο και δεξιός μπακ. Την ύστατη στιγμή, ο Λεμονής ζητάει και επιθετικό, τη στιγμή που στο ρόστερ του είχε ήδη πέντε (5) επιθετικούς (Αλεξανδρή, Τζιοβάνι, Χούτο, Οφορίκουε, Άλβεζ) και προτείνει μάλιστα συγκεκριμένο παίκτη : Τον Λιβεριανό Ζίζι Ρόμπερτς του Πανιωνίου. Μάλιστα λέει πως θα τον χρειαστεί, καθώς θεωρεί (δικαιολογημένα) οτι ο Οφορίκουε δεν πρόκειται ποτέ να προσαρμοστεί στις ανάγκες ενός συλλόγου όπως ο Ολυμπιακός καθώς έχει παντελή έλλειψη υπευθυνότητας (δεν είχε κι άδικο σε αυτό...). Ο Κόκκαλης ικανοποιεί την επιθυμία του Λεμονή και πληρώνει τον Αχιλλέα Μπέο (ο οποίος σε δηλώσεις του πριν τον αγώνα Ολυμπιακού - Πανιωνίου είπε μέσες άκρες ότι... έπιασε κότσο τον Ολυμπιακό που του πούλησε τον Ρόμπερτς) αδρά για να αποκτηθεί ο Ρόμπερτς. Μάλιστα, για να αποκτηθεί ο Ρόμπερτς - που έπιανε θέση ξένου - και να γίνει το χατίρι του Λεμονή, θυσιάστηκε ο Λουτσιάνο, ο οποίος είχε ακούσει το αμίμητο "πήγαινε διακοπές και μόλις επιστρέψεις απ'τη Βραζιλία υπογράφουμε την ανανέωση", αλλά μόλις επέστρεψε του είπαν... "άκυρη η συμφωνία, βρες ομάδα"!). Τέλος πάντων, το ρόστερ κλείνει, η προετοιμασία - η πρώτη του Λεμονή ως πρώτου προπονητή - ολοκληρώνεται και η σεζόν ξεκινάει.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε καμμία σχέση με το εκρηκτικό συγκρότημα της περασμένης σεζόν. Μετά από κάποιους αποτυχημένους πειραματισμούς με το 4-5-1 και το 4-4-1-1 στα φιλικά του καλοκαιριού, ο Λεμονής επαναφέρει άρον άρον το 4-4-2, χωρίς να χρησιμοποιεί επιτελικό μέσο, καθώς θεωρούσε πως οι Καρεμπέ - Ζε Ελίας είχαν αρκετή ποιότητα για να δημιουργήσουν παιχνίδι. Στο σημείο που πήρε "κίτρινη" κάρτα, ήταν στην επιμονή του για χρησιμοποίηση του Μπερμούδες σε ρόλο στόπερ, καθώς όπως αποδείχθηκε (και όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Κολομβιανός) σε όλη του την καριέρα ο "Ελ Πατρόν" έπαιζε ως λίμπερο σε άμυνα τριών. Το σύνθημα του εκείνη την εποχή ήταν το πολυπαιγμένο "η αμυντική λειτουργία θα βελτιωθεί όταν μάθουμε να παίζουμε με 8 παίκτες πίσω από τη μπάλα". Αν υποτεθεί οτι ο Λεμονής δίδασκε κάτι τέτοιο στην προετοιμασία και τις προπονήσεις, τότε αβίαστα μπορεί να βγεί το συμπέρασμα οτι κανένας απ'τους παίκτες δεν το κατάλαβε, καθώς ο Ολυμπιακός δέχθηκε γκολ σε όλα τα ματς του Champions League και σε όλα τα ντέρμπι του Ελληνικού πρωταθλήματος.
Στην Ευρώπη, ο Ολυμπιακός με το "καλημέρα" στον όμιλο "άγγιξε" το πολυπόθητο διπλό, την καψούρα προέδρου και οπαδών, αλλά η ασυνεννοησία του Μπερμούδες με τον Ελευθερόπουλο στις καθυστερήσεις του αγώνα έφερε το 2-2 στις καθυστερήσεις από τον Κάρλος Βαλερόν και τις... φάπες στα αποδυτήρια μεταξύ του "Ελέ" και του "Ελ Πατρόν". Το ξεκίνημα ήταν ενθαρρυντικό αλλά η συνέχεια δεν ήταν το ίδιο ενθαρρυντική : Ήττα με 3-1 απ'τη νεοφώτιστη Λιλ στη Γαλλία, ήττα εντός έδρας απ'τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ 0-2 και "σπάσιμο" του αήττητου της έδρας στη διοργάνωση μετά από μια τετραετία χωρίς ήττα. Ο στόχος πλέον γίνεται "3η θέση και συνέχεια στο UEFA". Η Λιλ σε έναν πολύ αγχωτικό αγώνα θα ηττηθεί στο ΟΑΚΑ με 2-1, ακολούθησε η φυσιολογική ήττα στο Όλντ Τράφορντ απ'τη Μάντσεστερ με 3-0 και στον αγώνα με την Λα Κορούνια στο ΟΑΚΑ, η ισοπαλία με 1-1 καθηλώνει τον Ολυμπιακό στην 4η θέση του ομίλου με συγκομιδή 5 βαθμούς.
Στις Ελληνικές διοργανώσεις : Σε μια σεζόν 26 αγωνιστικών (λόγω μείωσης των ομάδων σε 14), ο Ολυμπιακός υπό τις οδηγίες του Λεμονή "γκέλαρε" 9 φορές παραχωρώντας 7 ισοπαλίες :
4η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΠΑΟΚ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1
6η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΞΑΝΘΗ 1-1
8η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 2-2 (παρ'ότι μέχρι το 70' ο Ολυμπιακός προηγείτο με 2-0)
9η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΟΦΗ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1
14η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΗΡΑΚΛΗΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1
21η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1
23η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ 2-2
6η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΞΑΝΘΗ 1-1
8η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 2-2 (παρ'ότι μέχρι το 70' ο Ολυμπιακός προηγείτο με 2-0)
9η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΟΦΗ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1
14η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΗΡΑΚΛΗΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1
21η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1
23η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ 2-2
...και δύο ήττες:
13η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΡΗΣ 0-1
15η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 3-1
15η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 3-1
...αλλά και έχασε για 2η συνεχόμενη φορά
το κύπελλο απ'την... πελάτισσα του, ΑΕΚ, γνωρίζοντας την ήττα με 2-1.
Το αξιοσημείωτο είναι οτι μέρος του τύπου (αλλά και ο ίδιος ο Λεμονής)
προσπάθησαν να μεταφέρουν την ευθύνη της απώλειας του τίτλου στον
Τζιοβάνι, με την αιτιολογία οτι αποβλήθηκε και κατέστρεψε το... πλάνο
της ομάδας. Η αλήθεια είναι πως ο Βραζιλιάνος εκείνο το βράδυ ήταν ο
μόνος που πάλευε και ήταν αυτός που πήρε απ'το χεράκι τον Ολυμπιακό που
πελαγοδρομούσε, ισοφάρισε το 1-0 σε 1-1 και τον οδηγούσε μπροστά μέχρι
την αποβολή του. Με την έξοδο του απ'το τερέν, ο τότε παίκτης της ΑΕΚ,
Ίλια Ίβιτς με κεφαλιά νίκησε τον Άγγελο Γεωργίου, έκανε το 2-1 και έδωσε
έναν ανέλπιστο τίτλο στην ΑΕΚ.
Μια και αναφέραμε τον Τζιοβάνι, δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε οτι ο Λεμονής άφηνε τον Τζιοβάνι στον πάγκο ουκ ολίγες φορές για να παίζει βασικός ο Ζίζι Ρόμπερτς, καθώς θεωρούσε οτι ο Βραζιλιάνος ήταν απείθαρχος ενώ ο Ρόμπερτς ήταν πιο κλασικός φορ. Ενδεικτικό του πόσο δεν ήθελε τον Τζιοβάνι στην ομάδα ο Λεμονής ήταν το γεγονός πως τον είχε στη "μαύρη λίστα", αυτή των παικτών προς αποδέσμευση δηλαδη. Ο Ολυμπιακός εν τέλει κερδίζει το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία απ'την ΑΕΚ, χάρη στη νίκη του με 4-3 στο μεταξύ τους ματς στο ΟΑΚΑ, σε έναν αγώνα που στο 4ο γκολ της ομάδας ο Λεμονής έκανε "ντου" στον αγωνιστικό χώρο τρέχοντας να αγκαλιάσει τους παίκτες του (άλλοι είδαν μια αγνή, Ολυμπιακή κίνηση, που σήμαινε απλά εκδήλωση μεγάλης χαράς, άλλοι πάλι είδαν πως ο Λεμονής πανηγύριζε επειδή η καρέκλα του "γλύτωσε" - το κακό ήταν οτι αρκετοί διοικητικοί ήταν της δεύτερης άποψης). Ο Ολυμπιακός κέρδισε τότε τον τίτλο στην ισοβαθμία με την ΑΕΚ τερματίζοντας πρώτος έχοντας 58 βαθμούς με 17 νίκες, 7 ισοπαλίες και 2 ήττες έναντι 58 βαθμών της ΑΕΚ που είχε 19 νίκες, 1 ισοπαλία και 6 ήττες, με τον Ολυμπιακό να έχει και καλύτερο συντελεστή στα μεταξύ τους παιχνίδια. Διοργανώνεται η φιέστα - φιλικό με την Πάρμα στο ΟΑΚΑ και οι εφημερίδες κυκλοφορούν με αποχαιρετιστήριους τίτλους για τον Τζιοβάνι. "ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ" λέει ο "Πρωταθλητής" και επισημαίνεται απ'τον τύπο πως με τη σύμφωνη γνώμη του Λεμονή το κεφάλαιο Τζιοβάνι κλείνει για τον Ολυμπιακό. Τη στιγμή που ο Κόκκαλης απένειμε τιμητική πλακέτα στον Τζιοβάνι και το καταιγιστικό "ΤΖΙΟΒΑΝΙ ΤΖΙΟΒΑΝΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ" του κόσμου δονούσε το ΟΑΚΑ, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί οτι ο Βραζιλιάνος την επόμενη ημέρα κιόλας θα υπέγραφε νέο τριετές συμβόλαιο με την ομάδα, προς μεγάλη έκπληξη του Λεμονή που σε εκείνη τη φάση γνώρισε από πρώτο χέρι πόσο εύκολα άδειαζε ο Σωκράτης Κόκκαλης τους συνεργάτες του, από τη μία στιγμή στην άλλη.
Αν
και ποτέ άλλοτε στην εξαετία κυριαρχίας του Ολυμπιακού (1996-1997 /
2001-2002) δεν είχε απειληθεί τόσο σοβαρά η απώλεια του στέμματος του
πρωταθλητή - εκτός ίσως απ'τη σεζόν του Αλμπέρτο Μπιγκόν (1999-2000) -
δεν υπήρχε θέμα αντικατάστασης του προπονητή, παρά μερικές φωνές που
έλεγαν "καλό παιδί ο Τάκης, έχει το μέλλον μπροστά του, αλλά θα πρέπει να πλαισιωθεί και με έναν έμπειρο τεχνικό σύμβουλο".
Για τον Σωκράτη δεν υπήρχε τέτοιο θέμα, άλλωστε ο Λεμονής είχε ένα
μεγάλο προσόν κατά τον πρόεδρο : Ήξερε να ακούει... Για αυτό και ξέχασε
τη δήλωση που είχε κάνει σε στενούς του συνεργάτες πριν τη λήξη του
αγώνα με τον Ακράτητο στα Λιόσια, στο αλησμόνητο ματς που ο Ολυμπιακός
κέρδισε 3-2 χάρη στο γκολ του Τζόρτζεβιτς με το... δεξί από μακριά : "Θα τον τελειώσω".
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Λεμονή όμως δεν ήταν ο Κόκκαλης ή το τι
έλεγαν οι οπαδοί, αλλά το γεγονός οτι κάποιοι ποδοσφαιριστές δεν
καλοέβλεπαν την μετάλλαξη του από "Τάκης" σε "κύριος Λεμονής", ειδικά οι
παλαιότεροι που θεωρούσαν οτι με την απόδοση του τον είχαν στηρίξει.
2002-2003 : Ο Θεός συγχωρεί, ο Σωκράτης όχι...
Καλοκαίρι του 2002 λοιπόν, ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής για 6η συνεχόμενη φορά κερδίζοντας στο αλήστου μνήμης παιχνίδι του ΟΑΚΑ την ΑΕΚ με 4-3, με τις εφημερίδες αλλά και μεγάλο μέρος του κόσμου να αποκαλεί τον Λεμονή "Sir Takis" (παρατσούκλι που "κόλλησε" απ'τη μονομαχία με τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, όταν κάποια δημοσιεύματα έλεγαν "θέλει να γίνει Sir ο Ολυμπιακός" απέναντι στη Μάντσεστερ του Sir Alex"). Προετοιμασία με τον Τάκη Λεμονή και πάλι, με ξεκάθαρο μήνυμα από πλευράς προέδρου για "λιτότητα" αφού τότε "έσκασε" η φούσκα του Alpha Digital και οι ομάδες βρέθηκαν σε κάπως άβολη θέση. Στόχος ήταν και πάλι το νταμπλ στην Ελλάδα και "ότι βγεί" στην Ευρώπη, σε πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών αφού το εγχείρημα με τις λιγότερες ομάδες θεωρήθηκε αποτυχημένο.
Το επόμενο σχέδιο Λεμονή ήταν άλλο ένα όνειρο προέδρου και οπαδών : Η προώθηση νεαρών παικτών και η αλλαγή του συστήματος σε 4-5-1, κάτι που όπως προείπαμε δοκίμασε και την περασμένη σεζόν αλλά γρήγορα το εγκατέλειψε, αφού είδε οτι με δύο αμυντικά χαφ και χωρίς κάποιον παίκτη να μοιράζει παιχνίδι, δουλειά δε γινόταν. Στην ομάδα λοιπόν προωθούνται οι Ανθούλης, Λύγκος, Λυκούδης Μενδρινος, Μπενετάτος, Ντόβας, Τζανετής και Μελαμπιανάκης ενώ στο ρόστερ θα προστεθεί και ο Φάνης Κατεργιαννάκης, με μερίδα του τύπου να ερμηνεύει την απόκτηση του Θεσσαλονικιού κίπερ ως σημάδι "αρχής του τέλους" για τον Ελευθερόπουλο ο οποίος είχε αρχίσει να γίνεται αντιπαθής και στον κόσμο (και ο Λεμονής τον θεωρούσε κακή επιρροή στα αποδυτήρια). Ο Ολυμπιακός έχει την ευκαιρία να αποκτήσει ως δανεικούς με option αγοράς δύο νεαρούς διεθνείς με την Ελπίδων της Βραζιλίας, τους Ντρασένα και Μαρτίνεζ. Κεντρικός αμυντικός ο πρώτος, αριστερός χαφ ο δεύτερος. Ο Λεμονής αρνήθηκε απ'την πρώτη στιγμή, παρά τις πιέσεις της διοίκησης που του έλεγε πως δεν θα έπρεπε να τον ενοχλεί, αφού οι παίκτες θα έρθουν ως δανεικοί και στο κάτω κάτω αν κριθούν ακατάλληλοι θα επιστρέψουν στη χώρα τους. Με προσωπική εντολή Λούβαρη, θα αποκτηθεί εν τέλει ο Εντού Ντρασένα με τον Λεμονή να μη το βλέπει θετικά και κύκλοι του να δηλώνουν πως "ο προπονητής ενοχλήθηκε". Κάτι που απέδειξε αργότερα, όταν αγνοούσε επιδεικτικά τον Ντρασένα και τον εξαιρούσε μονίμως απ'τα πλάνα του, εκνευρίζοντας τον στενό συνεργάτη του Σωκράτη Κόκκαλη.
Η προετοιμασία εν τω μεταξύ προχωράει και τα σημάδια όσο προχωράει είναι παραπάνω απο ανησυχητικά. Οι αυτοματισμοί εξαφανίζονται, οι παίκτες δείχνουν μπερδεμένοι, η άμυνα - παρά το πιο "σφιχτό" σύστημα - πελαγοδρομεί, τα χαφ δε μπορούν να κυκλοφορήσουν σωστά τη μπαλα αν και οι Ζε Ελίας - Καρεμπέ - Ζέτερμπεργκ ήταν παίκτες με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, ενώ ο Τζιοβάνι σύμφωνα με δηλώσεις φίλων του ένιωθε οτι ο ο Λεμονής προσπαθούσε να τον εκθέσει βάζοντας τον μοναδικό προωθημένο. Οι πολλοί και συχνοί τραυματισμοί (και ψευτοτραυματισμοί) του Ζε Ελίας άλλαζαν κατά συνθήκη την τακτική του Λεμονή στο κλασικό 4-4-2, με τον Αλεξανδρή να πηγαίνει ως παρτενέρ του Τζιοβάνι στην επίθεση. Και πάλι όμως, η κατάσταση δε διορθωνόταν. Ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε ούτε γκολ στους φιλικούς αγώνες που έδωσε εκτός Ελλάδος, χάνοντας διαδοχικά απ'το Αμβούργο με 1-0, τη Μαγιόρκα με 2-0, τη Γαλατάσαράϊ με 2-0 και τη Γιουβέντους με 4-0, ενώ κατάφερε να χάσει και στο ΟΑΚΑ απ'την αγωνιζόμενη στη Β' Κατηγορία της Βραζιλίας, Πορτουγκέζα, με 2-3, με τον κόσμο στις εξέδρες να αποδοκιμάζει για πρώτη φορά επί Λεμονή στον πάγκο. Η ομάδα δε ρολάρει, ο κόσμος αρχίζει να γκρινιάζει, αλλά ο Λεμονής επιμένει : "Θα είμαστε έτοιμοι όταν πρέπει", δείχνοντας πάντως φανερά προβληματισμένος.
Ξεκινάει το πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός κερδίζει τις πρώτες δύο αγωνιστικές κάνοντας το καθήκον του και χωρίς να αποδώσει έστω υποφερτό ποδόσφαιρο. Ειδικά την 1η αγωνιστική, στο πρώτο ματς του Ολυμπιακού που χρησιμοποίησε τη Ριζούπολη ως έδρα, ο κόσμος ήταν πραγματικά εξαγριωμένος με αυτό που αντρίκρυζε στο γήπεδο : Το 1-0 δια ποδός Τζόρτζεβιτς απλά κατεύνασε τα πράγματα (όσοι ήταν παρόντες εκείνο το απόγευμα στη Ριζούπολη θα το θυμούνται)... Εκεί όμως που δε το περίμενε κανείς, ακολούθησε η μαγική βραδιά του Τσάμπιονς Λίγκ, με τους παίκτες του Ολυμπιακού να χορεύουν κυριολεκτικά στο χορτάρι της Ριζούπολης και να διασύρουν τη Μπάγερ Λεβερκούζεν με 6-2. Ο Λεμονής μη χάνοντας χρόνο αρχίζει να... κομπορρημονεί και παίρνει την εκδίκηση του από τους εκπροσώπους του τύπου που έγραφαν πλέον για τις αδυναμίες του : "Σας το είχα πεί οτι θα είμαστε έτοιμοι όταν πρέπει ! Τα βλέπετε !", έλεγε γεμάτος ενθουσιασμό - με το δίκιο του. Όμως, η νίκη αυτή ήταν δίκοπο μαχαίρι : Ο κόσμος κατενθουσιασμένος αφ'ενός άρχισε να θεωρεί δεδομένη τη συνέχιση της βασιλείας στην Ελλάδα και να πιστεύει οτι επιτέλους ήρθε η ώρα της διάκρισης στην Ευρώπη και του πρώτου εκτός έδρας "διπλού", αφ'ετέρου ο πρόεδρος έκρινε πως η ομάδα έτσι όπως ήταν, χωρίς προσθήκες, στο χαλαρό μπορούσε να περάσει στην επόμενη φάση. Αλλά...
Τα πράγματα στη συνέχεια δυστυχώς δεν ήταν τόσο ρόδινα : Μακριά απ'την Ελλάδα η εφαρμογή του 4-5-1 είναι πάντα προβληματική, οι αδυναμίες επαναλαμβανόμενες, οι εμφανίσεις απογοητευτικές και οι δυσκολίες απερίγραπτες. Ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα "γκελάρει" νωρίς νωρίς με τον Ηρακλή (2-2), ενώ το παιχνίδι που ουσιαστικά αποτέλεσε την "ταφόπλακα" των σχεδίων του ήταν το καταραμένο παιχνίδι με τη Μακάμπι : Μπροστά σε 15.000 ερυθρόλευκους οπαδούς στην Κύπρο - όπου οι Ισραηλινοί έπαιζαν ως γηπεδούχοι λόγω των εχθροπραξιών με τους Παλαιστίνιους - ο Ολυμπιακός ταπεινώθηκε από τους Ισραηλινούς χάνοντας με 3-0, με το Λεμονή να κάνει τρομερά πράγματα, με μεγαλύτερη έμπνευση την τοποθέτηση του Χρήστου Πατσατζόγλου σε ρόλο στόπερ : Ο θηριώδης Γιακούμπου Αγιεγκμπένι κατάπιε την άμυνα μόνος του, έστησε γλέντι και έκανε χατ-τρικ. Ο Ολυμπιακός εκείνο το βράδυ είχε πολύ κακή διαιτησία, αλλά με τρία γκολ στην πλάτη τι να πείς;
Δύο ημέρες αργότερα, ήρθε ένα δημοσίευμα της εφημερίδας "ΦΩΣ" που έβγαλε τον Κόκκαλη απ'τα ρούχα του, γιατί είδε πως ο Λεμονής εμμέσως πλην σαφώς διέκρινε προσπάθεια να αποδοθούν ευθύνες στη διοίκηση του Ολυμπιακού για την κάκιστη διαιτησία του Ιταλού διαιτητή του αγώνα αλλά και για την "μη ενίσχυση" της ομάδας το καλοκαίρι. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν ακολούθησαν και οι υπόλοιπες αθλητικές εφημερίδες, επιρρίπτοντας ευθύνες στη διοίκηση που έχει αφήσει απροστάτευτη την ομάδα στην Ευρώπη, με συνέπεια να γίνεται (πολύ) συχνά θύμα σφαγιαστικών διαιτησιών, ακόμα και με αντιπάλους που δε τους ξέρει ούτε ο... πρόεδρος τους.
Έξω
φρενών ο Κόκκαλης πήγε στου Ρέντη με σκοπό να κατσαδιάσει όλη την ομάδα
για τα μαύρα χάλια που παρουσίασε, αλλά και να ζητήσει εξηγήσεις για τα
δημοσιεύματα, γνωρίζοντας οτι ο Λεμονής είχε προσβάσεις στον τύπο και
σχέσεις με δημοσιογράφους που τον αβαντάριζαν. Πριν μιλήσει με τους
παίκτες, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού είχε... τρυφερό τετ-α-τετ με το
Λεμονή στο γραφείο του προπονητή στου Ρέντη. Εκεί υπήρξε μια πολύ έντονη
λογομαχία, αφού ο Κόκκαλης ζήτησε εξηγήσεις απ'τον προπονητή του για τα
περί διαιτησίας, με το Λεμονή να ανταπαντάει υποστηρίζοντας πως δεν
είναι αυτός που θα πρέπει να απολογηθεί, αφού δεν μίλησε ούτε στη
συνέντευξη τύπου ούτε την επόμενη ημέρα για διαιτησία. Όμως ο Λεμονής
δεν έμεινε εκεί, αφού έβαλε... την κασέτα του αγώνα στο βίντεο γι να δεί
ο πρόεδρος τις επίμαχες φάσεις και είπε στον Κόκκαλη "από αυτές τις φάσεις έχω βάσιμες υποψίες οτι αυτός ο διαιτητής δεν έκανε ανθρώπινα λάθη". Λάθος μεγάλο, γιατί ο Κόκκαλης δεν είχε διστάσει να τελειώσει κοτζάμ Ιωαννίδη στην εποχή της δόξας του, όταν είχε πεί "πρόεδρε, άφησες την ομάδα απροστάτευτη".
Κάπου εκεί ουσιαστικά τελείωσε η σχέση Κόκκαλη-Λεμονή, αφού η συζήτηση οδηγήθηκε στις μεταγραφές που δεν έγιναν το καλοκαίρι και στην εικόνα παιδικής χαράς που παρουσιάζει η ομάδα με την απειθαρχία να βασιλεύει. Η κουβέντα εξαγρίωσε ακόμα περισσότερο τον Κόκκαλη, ο οποίος στην ομιλία του προς τους παίκτες τους... έκραξε κανονικά : "Τι αηδίες είναι αυτές που ακούω και διαβάζω οτι λέτε περί διαιτησίας; Δηλαδή ο διαιτητής έφταιγε για τα χάλια μας;". Οι παίκτες - όχι άδικα - σχημάτισαν την εντύπωση οτι ο Κόκκαλης ήταν πραγματικά έξαλλος με το Λεμονή, ενώ έγιναν συστάσεις σε όλους οτι θα πέσουν κεφάλια αν παρουσιαστούν ξανά κρούσματα απειθαρχίας.
Στον αγώνα με τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ στο Όλντ Τράφορντ, είδε τον Ζε Ελίας να κάνει τα δικά του και να κάνει φάουλ και με τα... δύο πόδια στον Βερόν με το σκορ στο 2-0 και να αποβάλλεται. Το 4-0 και ο επικείμενος αποκλεισμός για άλλη μια σεζόν απ'τη συνέχεια του Champions League έκαναν μπαρούτι τον Κόκκαλη, που άρχισε να μετράει τα μειονεκτήματα για να βρεί πάτημα να τον σουτάρει : Η επιμονή του να αφήνει εκτός ομάδας τον Ντρασένα - τον οποίο πίστευε πολύ ο Κόκκαλης, η περιθωριοποίηση των Μπερμούδες και Άλβεζ τους οποίους ο Ολυμπιακός χρυσοπλήρωνε, η αχρήστευση του Τζιοβάνι, η πειθαρχία παιδικής χαράς ήταν αρκετά. Α, και η άρνηση της επιστροφής του Γεωργάτου στην ομάδα, αφού σύμφωνα με τον Λεμονή "ο Γεωργάτος είναι ένας ποδοσφαιριστής που δεν μπορεί να κάθεται στον πάγκο, άλλωστε έχουμε τον Βενετίδη που είναι νέος και καλύτερος στα αμυντικά του καθήκοντα". Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η αποβολή του Τζιοβάνι για χτύπημα σε αντίπαλο μπροστά στα μάτια του διαιτητή, σε αγώνα με την Καλλιθέα και το σκορ στο 4-1 ! Ο Κόκκαλης αποφάσισε να δώσει τέλος στη "βασιλεία" του Λεμονή στον Ολυμπιακό στις 6/10/2002, κάνοντας τον έτσι τον πρώτο προπονητή που απολύθηκε απ'τον Ολυμπιακό πριν τελειώσει η φάση των ομίλων του Champions League. Έτσι, η τρίτη χρονιά του Λεμονή έμελλε να είναι και η φαρμακερή. Η αιτία της απόλυσης του είναι η ίδια αιτία για την οποία δε θα έπρεπε να είχε προσληφθεί καν ως πρώτος προπονητής, τουλάχιστον σε εκείνη τη χρονική περίοδο : Άπειρος ως προπονητής και όχι ισχυρή προσωπικότητα για να κάτσει στον πάγκο του Ολυμπιακού. Ο "Τάκης των παικτών και του τύπου" είχε μόνο συμπάθειες. Ο "προπονητής κύριος Λεμονής" είχε να αντιμετωπίσει όχι μόνο τον τύπο που γίνεται κακός όταν "κόβονται" οι γέφυρες επικοινωνίας, αλλά και τη δυσαρέσκεια των παικτών που θεωρούσαν οτι ο προπονητής τους ασχολείται περισσότερο με τον εαυτό του και λιγότερο με τη βελτίωση της ομάδας.
2006-2007 : Sir Takis Lemonis Strikes Back...
Δεκέμβριος 2006. Από το "ο καλύτερος προπονητής που έχει έρθει στην ομάδα επί προεδρίας μου" του Σωκράτη Κόκκαλη ενάμιση χρόνο νωρίτερα, ο Τρόντ Σόλιντ απολύεται ως αποτυχημένος και μιζαδόρος που εξ'αιτίας των μεταγραφικών επιλογών του και της εμμονής του στο 4-3-3. Η σεζόν 2005-2006 μπορεί να είχε και ωραία μπάλα και νταμπλ και το ρεκόρ των 16 σερί νικών, αλλά η νέα σεζόν ήταν τραγωδία : Η ομάδα δεν έπαιζε μπάλα, είχε χάσει έναν κεντρικό αμυντικό (Ουαντού) που η γυναίκα του έπαθε ψυχολογικό τραλαλά και συν τοις άλλοις, επί δύο σερί σεζόν η ομάδα πήγε "άκλαυτη" στην Ευρώπη τερματίζοντας στην 4η θέση. Ο Ολυμπιακός όντως δεν έπαιζε μπάλα και η αντικατάσταση του προπονητή σε εκείνο το σημείο έδειχνε μονόδρομος. Αυτό που σίγουρα δεν περίμενε κανείς, ήταν άλλο ένα comeback μετά τα δύο προηγούμενα των Γιάννη Ιωαννίδη (μπάσκετ) και Ντούσαν Μπάγεβιτς (ποδόσφαιρο) επί προεδρίας Κόκκαλη : Το comeback του Τάκη Λεμονή. Και δεν το περίμενε κανείς γιατί ο Λεμονής είχε - δεν είχε έναν μήνα που είχε αναλάβει τις τύχες της Ξάνθης.
Η επαναφορά Λεμονή ξένισε πολύ κόσμο. Οι επιστροφές γενικώς δεν ήταν ποτέ καλοδεχούμενες με ενθουσιασμό στον Ολυμπιακό. Οι συμπαθούντες τον Τάκη σαφώς χάρηκαν, αλλά οι υπόλοιποι ήταν επιφυλακτικοί : Όλοι θεωρούσαν καλό παιδί και γνήσιο Ολυμπιακό τον Λεμονή, αλλά οι άλλοι μισοί πίστευαν οτι ήταν παντελώς ακατάλληλος για προπονητής του Ολυμπιακού. Καλός προπονητής ναι, όχι για Ολυμπιακό όμως με λίγα λόγια. Η διοίκηση δικαιολόγησε την επαναπρόσληψη του επαναφέροντας το κλισέ του 2001, "ο Ολυμπιακός θέλει να βγάλει προπονητή από τα σπλάχνα του" και με την συμπληρωματική επεξήγηση πως "ο κος Λεμονής είναι πλέον έμπειρος και ικανός να οδηγήσει την ομάδα στους στόχους της" ο Λεμονής πιάνει δουλειά.
Η
θέση της διοίκησης περί απαραίτητης εμπειρίας του Λεμονή ήταν σαφώς
λίγο... μυστήρια, αφού η προπονητική του συνέχεια μετά την απόλυση του
απ'τον Ολυμπιακό δεν ήταν ακριβώς αυτό που λέμε "εντυπωσιακή" : Ανέλαβε
τον ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο στην 1η θέση αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα
"γκρεμίστηκε" στην 3η θέση, με τη διοίκηση των Κυπρίων να τον...
γκρεμίζει από τη θέση του προπονητή. Μετά πήγε στην Καλλιθέα, όπου στη
διετία που παρέμεινε φλέρταρε δύο φορές με τον υποβιβασμό (στη
δεύτερη σεζόν μίλησαν και οι μουγγοί για να μείνει η Καλλιθέα στην
κατηγορία - πιθανόν να θυμάστε την... "προφητεία του Σαλευρή", που ενώ η
Καλλιθέα παρέπαιε προέβλεψε πως θα κάνουν τρείς νίκες και θα σωθούν,
όπερ και εγένετο... Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία στον θαυμαστό κόσμο του ποδοσφαίρου)
και εν συνεχεία αναλαμβάνει τον Λεβαδειακό : Στην τελευταία αγωνιστική
παίζει με τον ΟΦΗ, με την ομάδα της Λιβαδειάς να παραμένει στην
κατηγορία με νίκη, ισοπαλία και ήττα με ένα γκολ διαφορά, αλλά χάνει με
2-0 και υποβιβάζεται παρά το γεγονός οτι για να διεκδικήσει την παραμονή
ο... Ολυμπιακός του έκανε πλάτες σε εκείνο το 3-2 της Λιβαδειάς αλλά
και "χαλώντας" τη φιέστα του για το πρωτάθλημα φέρνοντας "Χ" με τον
Ιωνικό. Επόμενος σταθμός του Λεμονή Ξάνθη στην οποία έμεινε για 4 μόλις
αγώνες, όταν και κλήθηκε εκ νέου απ'τον Σωκράτη Κόκκαλη να αναλάβει τις
τύχες του Ολυμπιακού το Δεκέμβρη του 2006. Δηλώνοντας "στρατιώτης του
Ολυμπιακού" ο Λεμονής παραιτείται από την Ξάνθη ανοίγοντας βεντέτα με
παίκτες της ομάδας και τον μεγαλομέτοχο, Χρήστο Πανόπουλο και
αναλαμβάνει την ομάδα, απορρίπτοντας την προτροπή του Σωκράτη Κόκκαλη να
αναλάβει από την 1η Ιανουαρίου για να αποφύγει τον επερχόμενο αγώνα με
την Ξάνθη στην ακριτική πόλη, σε μια προσπάθεια αποφυγής της όξυνσης των
πνευμάτων.
Ο Λεμονής αναλαμβάνει την 1η αγωνιστική του δευτέρου γύρου, παραλαμβάνοντας τον Ολυμπιακό απ'το Σόλιντ 5 βαθμούς μπροστά απ'τον 2ο και 9 βαθμούς απ'τον 3ο. Με 15 αγωνιστικές μπροστά του, ο Ολυμπιακός κάνει τις νίκες που χρειάζεται και εκμεταλλευόμενος την κακή κατάσταση των υπολοίπων, κερδίζει το πρωτάθλημα και με διαφορά παρά τις 6 γκέλες που έκανε σε αυτούς τους 15 αγώνες :
Μια και αναφέραμε τον Τζιοβάνι, δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε οτι ο Λεμονής άφηνε τον Τζιοβάνι στον πάγκο ουκ ολίγες φορές για να παίζει βασικός ο Ζίζι Ρόμπερτς, καθώς θεωρούσε οτι ο Βραζιλιάνος ήταν απείθαρχος ενώ ο Ρόμπερτς ήταν πιο κλασικός φορ. Ενδεικτικό του πόσο δεν ήθελε τον Τζιοβάνι στην ομάδα ο Λεμονής ήταν το γεγονός πως τον είχε στη "μαύρη λίστα", αυτή των παικτών προς αποδέσμευση δηλαδη. Ο Ολυμπιακός εν τέλει κερδίζει το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία απ'την ΑΕΚ, χάρη στη νίκη του με 4-3 στο μεταξύ τους ματς στο ΟΑΚΑ, σε έναν αγώνα που στο 4ο γκολ της ομάδας ο Λεμονής έκανε "ντου" στον αγωνιστικό χώρο τρέχοντας να αγκαλιάσει τους παίκτες του (άλλοι είδαν μια αγνή, Ολυμπιακή κίνηση, που σήμαινε απλά εκδήλωση μεγάλης χαράς, άλλοι πάλι είδαν πως ο Λεμονής πανηγύριζε επειδή η καρέκλα του "γλύτωσε" - το κακό ήταν οτι αρκετοί διοικητικοί ήταν της δεύτερης άποψης). Ο Ολυμπιακός κέρδισε τότε τον τίτλο στην ισοβαθμία με την ΑΕΚ τερματίζοντας πρώτος έχοντας 58 βαθμούς με 17 νίκες, 7 ισοπαλίες και 2 ήττες έναντι 58 βαθμών της ΑΕΚ που είχε 19 νίκες, 1 ισοπαλία και 6 ήττες, με τον Ολυμπιακό να έχει και καλύτερο συντελεστή στα μεταξύ τους παιχνίδια. Διοργανώνεται η φιέστα - φιλικό με την Πάρμα στο ΟΑΚΑ και οι εφημερίδες κυκλοφορούν με αποχαιρετιστήριους τίτλους για τον Τζιοβάνι. "ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ" λέει ο "Πρωταθλητής" και επισημαίνεται απ'τον τύπο πως με τη σύμφωνη γνώμη του Λεμονή το κεφάλαιο Τζιοβάνι κλείνει για τον Ολυμπιακό. Τη στιγμή που ο Κόκκαλης απένειμε τιμητική πλακέτα στον Τζιοβάνι και το καταιγιστικό "ΤΖΙΟΒΑΝΙ ΤΖΙΟΒΑΝΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ" του κόσμου δονούσε το ΟΑΚΑ, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί οτι ο Βραζιλιάνος την επόμενη ημέρα κιόλας θα υπέγραφε νέο τριετές συμβόλαιο με την ομάδα, προς μεγάλη έκπληξη του Λεμονή που σε εκείνη τη φάση γνώρισε από πρώτο χέρι πόσο εύκολα άδειαζε ο Σωκράτης Κόκκαλης τους συνεργάτες του, από τη μία στιγμή στην άλλη.
Αν
και ποτέ άλλοτε στην εξαετία κυριαρχίας του Ολυμπιακού (1996-1997 /
2001-2002) δεν είχε απειληθεί τόσο σοβαρά η απώλεια του στέμματος του
πρωταθλητή - εκτός ίσως απ'τη σεζόν του Αλμπέρτο Μπιγκόν (1999-2000) -
δεν υπήρχε θέμα αντικατάστασης του προπονητή, παρά μερικές φωνές που
έλεγαν "καλό παιδί ο Τάκης, έχει το μέλλον μπροστά του, αλλά θα πρέπει να πλαισιωθεί και με έναν έμπειρο τεχνικό σύμβουλο".
Για τον Σωκράτη δεν υπήρχε τέτοιο θέμα, άλλωστε ο Λεμονής είχε ένα
μεγάλο προσόν κατά τον πρόεδρο : Ήξερε να ακούει... Για αυτό και ξέχασε
τη δήλωση που είχε κάνει σε στενούς του συνεργάτες πριν τη λήξη του
αγώνα με τον Ακράτητο στα Λιόσια, στο αλησμόνητο ματς που ο Ολυμπιακός
κέρδισε 3-2 χάρη στο γκολ του Τζόρτζεβιτς με το... δεξί από μακριά : "Θα τον τελειώσω".
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Λεμονή όμως δεν ήταν ο Κόκκαλης ή το τι
έλεγαν οι οπαδοί, αλλά το γεγονός οτι κάποιοι ποδοσφαιριστές δεν
καλοέβλεπαν την μετάλλαξη του από "Τάκης" σε "κύριος Λεμονής", ειδικά οι
παλαιότεροι που θεωρούσαν οτι με την απόδοση του τον είχαν στηρίξει.2002-2003 : Ο Θεός συγχωρεί, ο Σωκράτης όχι...
Καλοκαίρι του 2002 λοιπόν, ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής για 6η συνεχόμενη φορά κερδίζοντας στο αλήστου μνήμης παιχνίδι του ΟΑΚΑ την ΑΕΚ με 4-3, με τις εφημερίδες αλλά και μεγάλο μέρος του κόσμου να αποκαλεί τον Λεμονή "Sir Takis" (παρατσούκλι που "κόλλησε" απ'τη μονομαχία με τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, όταν κάποια δημοσιεύματα έλεγαν "θέλει να γίνει Sir ο Ολυμπιακός" απέναντι στη Μάντσεστερ του Sir Alex"). Προετοιμασία με τον Τάκη Λεμονή και πάλι, με ξεκάθαρο μήνυμα από πλευράς προέδρου για "λιτότητα" αφού τότε "έσκασε" η φούσκα του Alpha Digital και οι ομάδες βρέθηκαν σε κάπως άβολη θέση. Στόχος ήταν και πάλι το νταμπλ στην Ελλάδα και "ότι βγεί" στην Ευρώπη, σε πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών αφού το εγχείρημα με τις λιγότερες ομάδες θεωρήθηκε αποτυχημένο.
Το επόμενο σχέδιο Λεμονή ήταν άλλο ένα όνειρο προέδρου και οπαδών : Η προώθηση νεαρών παικτών και η αλλαγή του συστήματος σε 4-5-1, κάτι που όπως προείπαμε δοκίμασε και την περασμένη σεζόν αλλά γρήγορα το εγκατέλειψε, αφού είδε οτι με δύο αμυντικά χαφ και χωρίς κάποιον παίκτη να μοιράζει παιχνίδι, δουλειά δε γινόταν. Στην ομάδα λοιπόν προωθούνται οι Ανθούλης, Λύγκος, Λυκούδης Μενδρινος, Μπενετάτος, Ντόβας, Τζανετής και Μελαμπιανάκης ενώ στο ρόστερ θα προστεθεί και ο Φάνης Κατεργιαννάκης, με μερίδα του τύπου να ερμηνεύει την απόκτηση του Θεσσαλονικιού κίπερ ως σημάδι "αρχής του τέλους" για τον Ελευθερόπουλο ο οποίος είχε αρχίσει να γίνεται αντιπαθής και στον κόσμο (και ο Λεμονής τον θεωρούσε κακή επιρροή στα αποδυτήρια). Ο Ολυμπιακός έχει την ευκαιρία να αποκτήσει ως δανεικούς με option αγοράς δύο νεαρούς διεθνείς με την Ελπίδων της Βραζιλίας, τους Ντρασένα και Μαρτίνεζ. Κεντρικός αμυντικός ο πρώτος, αριστερός χαφ ο δεύτερος. Ο Λεμονής αρνήθηκε απ'την πρώτη στιγμή, παρά τις πιέσεις της διοίκησης που του έλεγε πως δεν θα έπρεπε να τον ενοχλεί, αφού οι παίκτες θα έρθουν ως δανεικοί και στο κάτω κάτω αν κριθούν ακατάλληλοι θα επιστρέψουν στη χώρα τους. Με προσωπική εντολή Λούβαρη, θα αποκτηθεί εν τέλει ο Εντού Ντρασένα με τον Λεμονή να μη το βλέπει θετικά και κύκλοι του να δηλώνουν πως "ο προπονητής ενοχλήθηκε". Κάτι που απέδειξε αργότερα, όταν αγνοούσε επιδεικτικά τον Ντρασένα και τον εξαιρούσε μονίμως απ'τα πλάνα του, εκνευρίζοντας τον στενό συνεργάτη του Σωκράτη Κόκκαλη.
Η προετοιμασία εν τω μεταξύ προχωράει και τα σημάδια όσο προχωράει είναι παραπάνω απο ανησυχητικά. Οι αυτοματισμοί εξαφανίζονται, οι παίκτες δείχνουν μπερδεμένοι, η άμυνα - παρά το πιο "σφιχτό" σύστημα - πελαγοδρομεί, τα χαφ δε μπορούν να κυκλοφορήσουν σωστά τη μπαλα αν και οι Ζε Ελίας - Καρεμπέ - Ζέτερμπεργκ ήταν παίκτες με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, ενώ ο Τζιοβάνι σύμφωνα με δηλώσεις φίλων του ένιωθε οτι ο ο Λεμονής προσπαθούσε να τον εκθέσει βάζοντας τον μοναδικό προωθημένο. Οι πολλοί και συχνοί τραυματισμοί (και ψευτοτραυματισμοί) του Ζε Ελίας άλλαζαν κατά συνθήκη την τακτική του Λεμονή στο κλασικό 4-4-2, με τον Αλεξανδρή να πηγαίνει ως παρτενέρ του Τζιοβάνι στην επίθεση. Και πάλι όμως, η κατάσταση δε διορθωνόταν. Ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε ούτε γκολ στους φιλικούς αγώνες που έδωσε εκτός Ελλάδος, χάνοντας διαδοχικά απ'το Αμβούργο με 1-0, τη Μαγιόρκα με 2-0, τη Γαλατάσαράϊ με 2-0 και τη Γιουβέντους με 4-0, ενώ κατάφερε να χάσει και στο ΟΑΚΑ απ'την αγωνιζόμενη στη Β' Κατηγορία της Βραζιλίας, Πορτουγκέζα, με 2-3, με τον κόσμο στις εξέδρες να αποδοκιμάζει για πρώτη φορά επί Λεμονή στον πάγκο. Η ομάδα δε ρολάρει, ο κόσμος αρχίζει να γκρινιάζει, αλλά ο Λεμονής επιμένει : "Θα είμαστε έτοιμοι όταν πρέπει", δείχνοντας πάντως φανερά προβληματισμένος.
Ξεκινάει το πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός κερδίζει τις πρώτες δύο αγωνιστικές κάνοντας το καθήκον του και χωρίς να αποδώσει έστω υποφερτό ποδόσφαιρο. Ειδικά την 1η αγωνιστική, στο πρώτο ματς του Ολυμπιακού που χρησιμοποίησε τη Ριζούπολη ως έδρα, ο κόσμος ήταν πραγματικά εξαγριωμένος με αυτό που αντρίκρυζε στο γήπεδο : Το 1-0 δια ποδός Τζόρτζεβιτς απλά κατεύνασε τα πράγματα (όσοι ήταν παρόντες εκείνο το απόγευμα στη Ριζούπολη θα το θυμούνται)... Εκεί όμως που δε το περίμενε κανείς, ακολούθησε η μαγική βραδιά του Τσάμπιονς Λίγκ, με τους παίκτες του Ολυμπιακού να χορεύουν κυριολεκτικά στο χορτάρι της Ριζούπολης και να διασύρουν τη Μπάγερ Λεβερκούζεν με 6-2. Ο Λεμονής μη χάνοντας χρόνο αρχίζει να... κομπορρημονεί και παίρνει την εκδίκηση του από τους εκπροσώπους του τύπου που έγραφαν πλέον για τις αδυναμίες του : "Σας το είχα πεί οτι θα είμαστε έτοιμοι όταν πρέπει ! Τα βλέπετε !", έλεγε γεμάτος ενθουσιασμό - με το δίκιο του. Όμως, η νίκη αυτή ήταν δίκοπο μαχαίρι : Ο κόσμος κατενθουσιασμένος αφ'ενός άρχισε να θεωρεί δεδομένη τη συνέχιση της βασιλείας στην Ελλάδα και να πιστεύει οτι επιτέλους ήρθε η ώρα της διάκρισης στην Ευρώπη και του πρώτου εκτός έδρας "διπλού", αφ'ετέρου ο πρόεδρος έκρινε πως η ομάδα έτσι όπως ήταν, χωρίς προσθήκες, στο χαλαρό μπορούσε να περάσει στην επόμενη φάση. Αλλά...
Τα πράγματα στη συνέχεια δυστυχώς δεν ήταν τόσο ρόδινα : Μακριά απ'την Ελλάδα η εφαρμογή του 4-5-1 είναι πάντα προβληματική, οι αδυναμίες επαναλαμβανόμενες, οι εμφανίσεις απογοητευτικές και οι δυσκολίες απερίγραπτες. Ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα "γκελάρει" νωρίς νωρίς με τον Ηρακλή (2-2), ενώ το παιχνίδι που ουσιαστικά αποτέλεσε την "ταφόπλακα" των σχεδίων του ήταν το καταραμένο παιχνίδι με τη Μακάμπι : Μπροστά σε 15.000 ερυθρόλευκους οπαδούς στην Κύπρο - όπου οι Ισραηλινοί έπαιζαν ως γηπεδούχοι λόγω των εχθροπραξιών με τους Παλαιστίνιους - ο Ολυμπιακός ταπεινώθηκε από τους Ισραηλινούς χάνοντας με 3-0, με το Λεμονή να κάνει τρομερά πράγματα, με μεγαλύτερη έμπνευση την τοποθέτηση του Χρήστου Πατσατζόγλου σε ρόλο στόπερ : Ο θηριώδης Γιακούμπου Αγιεγκμπένι κατάπιε την άμυνα μόνος του, έστησε γλέντι και έκανε χατ-τρικ. Ο Ολυμπιακός εκείνο το βράδυ είχε πολύ κακή διαιτησία, αλλά με τρία γκολ στην πλάτη τι να πείς;
Δύο ημέρες αργότερα, ήρθε ένα δημοσίευμα της εφημερίδας "ΦΩΣ" που έβγαλε τον Κόκκαλη απ'τα ρούχα του, γιατί είδε πως ο Λεμονής εμμέσως πλην σαφώς διέκρινε προσπάθεια να αποδοθούν ευθύνες στη διοίκηση του Ολυμπιακού για την κάκιστη διαιτησία του Ιταλού διαιτητή του αγώνα αλλά και για την "μη ενίσχυση" της ομάδας το καλοκαίρι. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν ακολούθησαν και οι υπόλοιπες αθλητικές εφημερίδες, επιρρίπτοντας ευθύνες στη διοίκηση που έχει αφήσει απροστάτευτη την ομάδα στην Ευρώπη, με συνέπεια να γίνεται (πολύ) συχνά θύμα σφαγιαστικών διαιτησιών, ακόμα και με αντιπάλους που δε τους ξέρει ούτε ο... πρόεδρος τους.
Έξω
φρενών ο Κόκκαλης πήγε στου Ρέντη με σκοπό να κατσαδιάσει όλη την ομάδα
για τα μαύρα χάλια που παρουσίασε, αλλά και να ζητήσει εξηγήσεις για τα
δημοσιεύματα, γνωρίζοντας οτι ο Λεμονής είχε προσβάσεις στον τύπο και
σχέσεις με δημοσιογράφους που τον αβαντάριζαν. Πριν μιλήσει με τους
παίκτες, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού είχε... τρυφερό τετ-α-τετ με το
Λεμονή στο γραφείο του προπονητή στου Ρέντη. Εκεί υπήρξε μια πολύ έντονη
λογομαχία, αφού ο Κόκκαλης ζήτησε εξηγήσεις απ'τον προπονητή του για τα
περί διαιτησίας, με το Λεμονή να ανταπαντάει υποστηρίζοντας πως δεν
είναι αυτός που θα πρέπει να απολογηθεί, αφού δεν μίλησε ούτε στη
συνέντευξη τύπου ούτε την επόμενη ημέρα για διαιτησία. Όμως ο Λεμονής
δεν έμεινε εκεί, αφού έβαλε... την κασέτα του αγώνα στο βίντεο γι να δεί
ο πρόεδρος τις επίμαχες φάσεις και είπε στον Κόκκαλη "από αυτές τις φάσεις έχω βάσιμες υποψίες οτι αυτός ο διαιτητής δεν έκανε ανθρώπινα λάθη". Λάθος μεγάλο, γιατί ο Κόκκαλης δεν είχε διστάσει να τελειώσει κοτζάμ Ιωαννίδη στην εποχή της δόξας του, όταν είχε πεί "πρόεδρε, άφησες την ομάδα απροστάτευτη".Κάπου εκεί ουσιαστικά τελείωσε η σχέση Κόκκαλη-Λεμονή, αφού η συζήτηση οδηγήθηκε στις μεταγραφές που δεν έγιναν το καλοκαίρι και στην εικόνα παιδικής χαράς που παρουσιάζει η ομάδα με την απειθαρχία να βασιλεύει. Η κουβέντα εξαγρίωσε ακόμα περισσότερο τον Κόκκαλη, ο οποίος στην ομιλία του προς τους παίκτες τους... έκραξε κανονικά : "Τι αηδίες είναι αυτές που ακούω και διαβάζω οτι λέτε περί διαιτησίας; Δηλαδή ο διαιτητής έφταιγε για τα χάλια μας;". Οι παίκτες - όχι άδικα - σχημάτισαν την εντύπωση οτι ο Κόκκαλης ήταν πραγματικά έξαλλος με το Λεμονή, ενώ έγιναν συστάσεις σε όλους οτι θα πέσουν κεφάλια αν παρουσιαστούν ξανά κρούσματα απειθαρχίας.
Στον αγώνα με τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ στο Όλντ Τράφορντ, είδε τον Ζε Ελίας να κάνει τα δικά του και να κάνει φάουλ και με τα... δύο πόδια στον Βερόν με το σκορ στο 2-0 και να αποβάλλεται. Το 4-0 και ο επικείμενος αποκλεισμός για άλλη μια σεζόν απ'τη συνέχεια του Champions League έκαναν μπαρούτι τον Κόκκαλη, που άρχισε να μετράει τα μειονεκτήματα για να βρεί πάτημα να τον σουτάρει : Η επιμονή του να αφήνει εκτός ομάδας τον Ντρασένα - τον οποίο πίστευε πολύ ο Κόκκαλης, η περιθωριοποίηση των Μπερμούδες και Άλβεζ τους οποίους ο Ολυμπιακός χρυσοπλήρωνε, η αχρήστευση του Τζιοβάνι, η πειθαρχία παιδικής χαράς ήταν αρκετά. Α, και η άρνηση της επιστροφής του Γεωργάτου στην ομάδα, αφού σύμφωνα με τον Λεμονή "ο Γεωργάτος είναι ένας ποδοσφαιριστής που δεν μπορεί να κάθεται στον πάγκο, άλλωστε έχουμε τον Βενετίδη που είναι νέος και καλύτερος στα αμυντικά του καθήκοντα". Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η αποβολή του Τζιοβάνι για χτύπημα σε αντίπαλο μπροστά στα μάτια του διαιτητή, σε αγώνα με την Καλλιθέα και το σκορ στο 4-1 ! Ο Κόκκαλης αποφάσισε να δώσει τέλος στη "βασιλεία" του Λεμονή στον Ολυμπιακό στις 6/10/2002, κάνοντας τον έτσι τον πρώτο προπονητή που απολύθηκε απ'τον Ολυμπιακό πριν τελειώσει η φάση των ομίλων του Champions League. Έτσι, η τρίτη χρονιά του Λεμονή έμελλε να είναι και η φαρμακερή. Η αιτία της απόλυσης του είναι η ίδια αιτία για την οποία δε θα έπρεπε να είχε προσληφθεί καν ως πρώτος προπονητής, τουλάχιστον σε εκείνη τη χρονική περίοδο : Άπειρος ως προπονητής και όχι ισχυρή προσωπικότητα για να κάτσει στον πάγκο του Ολυμπιακού. Ο "Τάκης των παικτών και του τύπου" είχε μόνο συμπάθειες. Ο "προπονητής κύριος Λεμονής" είχε να αντιμετωπίσει όχι μόνο τον τύπο που γίνεται κακός όταν "κόβονται" οι γέφυρες επικοινωνίας, αλλά και τη δυσαρέσκεια των παικτών που θεωρούσαν οτι ο προπονητής τους ασχολείται περισσότερο με τον εαυτό του και λιγότερο με τη βελτίωση της ομάδας.
2006-2007 : Sir Takis Lemonis Strikes Back...
Δεκέμβριος 2006. Από το "ο καλύτερος προπονητής που έχει έρθει στην ομάδα επί προεδρίας μου" του Σωκράτη Κόκκαλη ενάμιση χρόνο νωρίτερα, ο Τρόντ Σόλιντ απολύεται ως αποτυχημένος και μιζαδόρος που εξ'αιτίας των μεταγραφικών επιλογών του και της εμμονής του στο 4-3-3. Η σεζόν 2005-2006 μπορεί να είχε και ωραία μπάλα και νταμπλ και το ρεκόρ των 16 σερί νικών, αλλά η νέα σεζόν ήταν τραγωδία : Η ομάδα δεν έπαιζε μπάλα, είχε χάσει έναν κεντρικό αμυντικό (Ουαντού) που η γυναίκα του έπαθε ψυχολογικό τραλαλά και συν τοις άλλοις, επί δύο σερί σεζόν η ομάδα πήγε "άκλαυτη" στην Ευρώπη τερματίζοντας στην 4η θέση. Ο Ολυμπιακός όντως δεν έπαιζε μπάλα και η αντικατάσταση του προπονητή σε εκείνο το σημείο έδειχνε μονόδρομος. Αυτό που σίγουρα δεν περίμενε κανείς, ήταν άλλο ένα comeback μετά τα δύο προηγούμενα των Γιάννη Ιωαννίδη (μπάσκετ) και Ντούσαν Μπάγεβιτς (ποδόσφαιρο) επί προεδρίας Κόκκαλη : Το comeback του Τάκη Λεμονή. Και δεν το περίμενε κανείς γιατί ο Λεμονής είχε - δεν είχε έναν μήνα που είχε αναλάβει τις τύχες της Ξάνθης.
Η επαναφορά Λεμονή ξένισε πολύ κόσμο. Οι επιστροφές γενικώς δεν ήταν ποτέ καλοδεχούμενες με ενθουσιασμό στον Ολυμπιακό. Οι συμπαθούντες τον Τάκη σαφώς χάρηκαν, αλλά οι υπόλοιποι ήταν επιφυλακτικοί : Όλοι θεωρούσαν καλό παιδί και γνήσιο Ολυμπιακό τον Λεμονή, αλλά οι άλλοι μισοί πίστευαν οτι ήταν παντελώς ακατάλληλος για προπονητής του Ολυμπιακού. Καλός προπονητής ναι, όχι για Ολυμπιακό όμως με λίγα λόγια. Η διοίκηση δικαιολόγησε την επαναπρόσληψη του επαναφέροντας το κλισέ του 2001, "ο Ολυμπιακός θέλει να βγάλει προπονητή από τα σπλάχνα του" και με την συμπληρωματική επεξήγηση πως "ο κος Λεμονής είναι πλέον έμπειρος και ικανός να οδηγήσει την ομάδα στους στόχους της" ο Λεμονής πιάνει δουλειά.
Η
θέση της διοίκησης περί απαραίτητης εμπειρίας του Λεμονή ήταν σαφώς
λίγο... μυστήρια, αφού η προπονητική του συνέχεια μετά την απόλυση του
απ'τον Ολυμπιακό δεν ήταν ακριβώς αυτό που λέμε "εντυπωσιακή" : Ανέλαβε
τον ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο στην 1η θέση αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα
"γκρεμίστηκε" στην 3η θέση, με τη διοίκηση των Κυπρίων να τον...
γκρεμίζει από τη θέση του προπονητή. Μετά πήγε στην Καλλιθέα, όπου στη
διετία που παρέμεινε φλέρταρε δύο φορές με τον υποβιβασμό (στη
δεύτερη σεζόν μίλησαν και οι μουγγοί για να μείνει η Καλλιθέα στην
κατηγορία - πιθανόν να θυμάστε την... "προφητεία του Σαλευρή", που ενώ η
Καλλιθέα παρέπαιε προέβλεψε πως θα κάνουν τρείς νίκες και θα σωθούν,
όπερ και εγένετο... Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία στον θαυμαστό κόσμο του ποδοσφαίρου)
και εν συνεχεία αναλαμβάνει τον Λεβαδειακό : Στην τελευταία αγωνιστική
παίζει με τον ΟΦΗ, με την ομάδα της Λιβαδειάς να παραμένει στην
κατηγορία με νίκη, ισοπαλία και ήττα με ένα γκολ διαφορά, αλλά χάνει με
2-0 και υποβιβάζεται παρά το γεγονός οτι για να διεκδικήσει την παραμονή
ο... Ολυμπιακός του έκανε πλάτες σε εκείνο το 3-2 της Λιβαδειάς αλλά
και "χαλώντας" τη φιέστα του για το πρωτάθλημα φέρνοντας "Χ" με τον
Ιωνικό. Επόμενος σταθμός του Λεμονή Ξάνθη στην οποία έμεινε για 4 μόλις
αγώνες, όταν και κλήθηκε εκ νέου απ'τον Σωκράτη Κόκκαλη να αναλάβει τις
τύχες του Ολυμπιακού το Δεκέμβρη του 2006. Δηλώνοντας "στρατιώτης του
Ολυμπιακού" ο Λεμονής παραιτείται από την Ξάνθη ανοίγοντας βεντέτα με
παίκτες της ομάδας και τον μεγαλομέτοχο, Χρήστο Πανόπουλο και
αναλαμβάνει την ομάδα, απορρίπτοντας την προτροπή του Σωκράτη Κόκκαλη να
αναλάβει από την 1η Ιανουαρίου για να αποφύγει τον επερχόμενο αγώνα με
την Ξάνθη στην ακριτική πόλη, σε μια προσπάθεια αποφυγής της όξυνσης των
πνευμάτων.Ο Λεμονής αναλαμβάνει την 1η αγωνιστική του δευτέρου γύρου, παραλαμβάνοντας τον Ολυμπιακό απ'το Σόλιντ 5 βαθμούς μπροστά απ'τον 2ο και 9 βαθμούς απ'τον 3ο. Με 15 αγωνιστικές μπροστά του, ο Ολυμπιακός κάνει τις νίκες που χρειάζεται και εκμεταλλευόμενος την κακή κατάσταση των υπολοίπων, κερδίζει το πρωτάθλημα και με διαφορά παρά τις 6 γκέλες που έκανε σε αυτούς τους 15 αγώνες :
16η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ : ΞΑΝΘΗ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-0
20η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ : ΑΕΚ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 3-3
24η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ : ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 0-1
26η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ : ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΡΗΣ 0-0
27η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ : ΛΑΡΙΣΑ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-0
29η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ : ΑΙΓΑΛΕΩ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1
20η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ : ΑΕΚ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 3-3
24η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ : ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 0-1
26η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ : ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΡΗΣ 0-0
27η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ : ΛΑΡΙΣΑ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-0
29η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ : ΑΙΓΑΛΕΩ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1
Το χειρότερο όλων φυσικά ήταν ο αποκλεισμός της ομάδας απ'τον ΠΑΣ Γιάννινα, όπου χάρη στην έμπνευση του εκείνο το απόγευμα ο Ολυμπιακός γνώρισε τον αποκλεισμό από ομάδα κατώτερης κατηγορίας για πρώτη φορά στην ιστορία του και μάλιστα σε αγώνα με ρεβάνς στο Καραϊσκάκη (2-0, 2-1). Η επίσημη δικαιολογία μέσω του τύπου; "Έβαλε μέσα όλα τα δεύτερα για να τους εκθέσει και να δεί ο πρόεδρος οτι η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση". Η προαναγγελία Κόκκαλη απ'το Φεβρουάριο του 2007 οτι ο Λεμονής θα μείνει και του χρόνου επιβεβαιώνεται και ο Τάκης παίρνει και επισήμως ψήφο εμπιστοσύνης και συνεχίζει ως πρώτος προπονητής και στη νέα σεζόν.
2007-2008 : The End... (;)
Η νέα σεζόν ξεκινάει με τον Λεμονή να δείχνει το απόλυτο αφεντικό, με εντολή Κόκκαλη. Ο Λεμονής έχει εντολή να λειτουργήσει ως "manager" κατά το Αγγλικό πρότυπο, ήτοι να τρέξει τις μεταγραφές, να κάνει ξεσκαρτάρισμα στην ομάδα και να κάνει τις προτάσεις του. Ο Λεμονής εισηγείται την απομάκρυνση αρκετών παικτών με σημαντικότερους εξ'αυτών τους Ριβάλντο (ήθελε ούτως ή άλλως να τον "φάει" ο Κόκκαλης), Μίλος Μάριτς, Γιώργο Ανατολάκη και Γρηγόρη Γεωργάτο. Γρήγορα κατασταλάζει στις εισηγήσεις του : Ζητάει επιτακτικά τον Κλοντ Μακελελέ απ'την Τσέλσι για τη θέση του αμυντικού χαφ, τον Πιζάρο της Μπάγερν για τη θέση του φορ, τον Κώστα Μήτρογλου της Γκλάντμπαχ και το Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο του ΠΑΟΚ, ενώ για την άμυνα ζητά έναν εκ των Μπουρντίσο - Ζουάν. Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος ήταν στην Τουρκία και προσπαθούσε να ψήσει τον Τούρκο Τουντσάϊ για να υπογράψει στον Ολυμπιακό.
Και ενώ ο Λεμονής πρότεινε παίκτες, έδινε... πασαπόρτι σε άλλους με εντολή Κόκκαλη και έκλεινε την πρώτη του μεταγραφή (Ντένις Ρόμενταλ), βγαίνει ο πρόεδρος απ'το πουθενά και αναγγέλει την αλλαγή του μοντέλου διοίκησης της ΠΑΕ! Αναλαμβάνει το δίδυμο Πέτρος Κόκκαλης - Ίλια Ίβιτς (με τον Σέρβο άμεσο προϊστάμενο του Λεμονή) και οι λίστες Λεμονή πάνε στα σκουπίδια : Ακόμα και ο "κλεισμένος" Ρόμενταλ ακυρώνεται! Έρχονται άλλοι παίκτες απ'αυτούς που είχε ζητήσει ο Λεμονής, οι διαφωνίες Ίβιτς - Λεμονή είναι έντονες απ'την αρχή και τελικά απ'τις εισηγήσεις Λεμονή "περνάει" μόνο ο Κώστας Μήτρογλου, ο οποίος και αποκτήθηκε έναντι 200.000 ευρώ από την Γκλάντμπαχ. Ο Ίβιτς πιάνει δουλειά και αρχίζουν να έρχονται παίκτες : Γκαλέτι, Κοβάτσεβιτς, Λούα Λούα, Αρτσούμπι, Νούνιεζ, Λεντέσμα, Ραούλ Μπράβο. Ο Λεμονής έχει πλέον στα χέρια του το ακριβότερο ίσως ρόστερ στην ιστορία της ομάδας και η προετοιμασία του έχει στόχο την πρόκριση στην επόμενη φάση του Champions League : Ο Λεμονής γνωρίζει οτι με τα λεφτά που δαπανήθηκαν ο Κόκκαλης δεν θα ανεχόταν να μη συνέχιζε η ομάδα στην Ευρώπη μετά από 2 σερί χρονιές που "πάτωσε".
Για να ανταποκριθεί στις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της ομάδας, ο Λεμονής εκπόνησε ένα 4-5-1 με το οποίο έπαιζε "κόντρα" με κύριο όπλο την ταχύτητα και την καλή τεχνική των Γκαλέτι και Λούα Λούα, οι οποίοι πλαγιοκοπούσαν απ'τα άκρα. Στο κέντρο έπαιζε απαραίτητα με τρείς κεντρικούς χαφ αφ' ενός μεν για να διασφαλιστούν τα νώτα της ομάδας και να δώσουν βοήθειες όταν ο Ολυμπιακός βρίσκεται υπό πίεση, αφ' ετέρου για να βοηθούν στην ανάπτυξη αντεπιθέσεων με κλέψιμο και (μακρινή) μπαλιά. Με αυτό το σύστημα ο Ολυμπιακός κάνει θαύματα στην Ευρώπη και παίρνει "διπλό" στο Champions League - και μάλιστα όχι ένα, αλλά δύο, πράγμα που μέχρι και τη στιγμή που γράφτηκαν αυτές οι γραμμές, δεν έχει επαναληφθεί σε αγώνα Champions League.
Στο Ελληνικό πρωτάθλημα όμως το παιχνίδι είναι εντελώς διαφορετικό και οι ρόλοι αντιστρέφονται: οι ομάδες που αντιμετωπίζει ο Ολυμπιακός αγωνίζονται πολύ κλειστά (κατά μεγάλη πλειοψηφία) και ψάχνουν την ευκαιρία με μακρινές μπαλιές προς τον επιθετικό σε σύστημα 4-5-1 ή 5-4-1. Οι πλάγιοι μπακ με τη συνδρομή των αμυντικών χαφ "διπλώνουν" πάνω στο αντίστοιχο εξτρέμ του Ολυμπιακού, ενώ όποτε ανεβαίνει ο πλάγιος μπακ του Ολυμπιακού για να βοηθήσει επιθετικά, ο αντίστοιχος εξτρέμ της αντίπαλης ομάδας γυρίζει για να δώσει βοήθειες και να κλείσει χώρους. Ο Λεμονής θεωρώντας πανάκεια το "Ευρωπαϊκό" 4-5-1, προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους τσουρουκάδες της Ελλάδας με τον ίδιο τρόπο, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να σταυρώσει παιχνίδι της προκοπής. Δεν είναι τυχαίο οτι ο Ολυμπιακός στα μοναδικά παιχνίδια που μπόρεσε και καθάρισε άνετα και με αρκετά γκολ, ήταν τα παιχνίδια με ομάδες που νόμιζαν οτι βγαίνοντας στην αντεπίθεση μπορούν να τον "καθαρίσουν" (ο ΟΦΗ εισέπραξε 6 και ο Παναθηναϊκός στο κύπελλο 4).
Ο Ολυμπιακός το Δεκέμβρη προκρίθηκε πανηγυρικά στην επόμενη φάση συγκεντρώνοντας 11 βαθμούς κερδίζοντας με τριάρα μέσα έξω τη Βέρντερ, βγάζοντας το λάδι της Ρεάλ Μαδρίτης και παίρνοντας διπλό στη Ρώμη επί της Λάτσιο. Στην Ελλάδα όμως είναι τρίτος και καταϊδρωμένος πίσω από έναν Παναθηναϊκό που ο ένας έβριζε τον άλλο και όλοι μαζί τον προπονητή και την ΑΕΚ που με τον Ριβάλντο να υπόσχεται "εκδίκηση" απ'τον Κόκκαλη φαινόταν να είναι μετά από αρκετά χρόνια ανταγωνιστική. Η επίκληση σε δύο - τρείς περιπτώσεις του... ακούρευτου χορταριού απ΄τον Λεμονή τον κάνει σημείο αναφοράς - αρνητικά αυτή τη φορά - αλλά όλα καλύπτονται απ'την ευφορία της πρόκρισης στην επόμενη φάση με την Τσέλσι να κληρώνεται για αντίπαλος του Ολυμπιακού. Ο Λεμονής διατρανώνει πως "τα αποδυτήρια αποπνέουν υγεία", ένας ισχυρισμός που αρχικά τουλάχιστον έδειχνε να στέκει : Διαλύθηκαν τα παρεάκια, μπήκε μία τάξη στα αποδυτήρια και εξέλειψαν φαινόμενα όπως οι κόλλες σε παπούτσια, τα πεταμένα κλειδιά και οι ψίθυροι περί κερατωμάτων. Όλα αυτά λίγο πριν τη δύση του 2007...
Και κάπου εκεί αρχίζει το πάρτυ : Τα αποδυτήρια τελικά δεν απέπνεαν και πολλή υγεία, αφού αρκετοί παίκτες άρχισαν να μουρμουρίζουν. Αρχικά βγήκε με συνέντευξη του ο Λιονέλ Νούνιεζ στην εφημερίδα "Ole" και άφησε σαφείς αιχμές για τον τρόπο χρησιμοποίησης του από τον Λεμονή. Ο Ραούλ Μπράβο έβαλλε κατά δικαίων και αδίκων και κατά του προπονητή του, που θεώρησε οτι τον άφησε απροστάτευτο στο θέμα του (σοβαρού, όπως αποδείχθηκε) τραυματισμού του. Ο Ντομί πήρε των ομματιών του και πήγε στο Κατάρ για αποθεραπεία. Ο Λεντέσμα και ο μάνατζερ του κάθε τρείς και λίγο έφερνε "πρόταση" (στο μιλητό) απ'τη Σαν Λορέντζο. Προσθέστε και τις αιχμές του Ντάρκο Κοβάτσεβιτς για το αγωνιστικό πλάνο του Λεμονή και έχετε την πλήρη εικόνα...
Συν
τοις άλλοις, άρχισαν οι τραυματισμοί. Πολλοί τραυματισμοί, όχι αστεία.
Είχε μπεί ο Φεβρουάριος και όλη η ομάδα είχε τουλάχιστον μια θλάση. Και
δεν είναι οτι πάθαιναν θλάσεις οι βασικοί, πάθαιναν και παίκτες που δεν
έπαιζαν! Οι πρώτες μουρμούρες για την κακή προετοιμασία εμφανίστηκαν.
Εκτός αυτού ο Ολυμπιακός έδειχνε να μένει και από δυνάμεις. Το "μικρό
και ευέλικτο ρόστερ" που ευαγγελιζόταν στην αρχή της σεζόν ο Λεμονής
γύριζε μπούμερανγκ τώρα, καθώς τραυματιζόταν κάποιος και άρχιζαν τα
σταυροκοπήματα για το ποιός θα τον αντικαταστήσει. Ήρθε το 0-0 με την
Τσέλσι στο Καραϊσκάκη και η ανώμαλη προσγείωση με μια τυπική, κάκιστη
εκτός έδρας εμφάνιση και 3-0 στην πλάτη στην Αγγλία. Η ομάδα έδειχνε να
μην το παλεύει άλλο και το χειρότερο - ο μόνιμος σκόρερ-σωτήρας της
ομάδας, Ντάρκο Κοβάτσεβιτς, είχε "σιγήσει".Ο Λεμονής τοποθετήθηκε σε συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα κυπέλλου με τον Ηρακλή στο Καραϊσκάκη και είπε - αρχικά για τη φυσική κατάσταση : "Υπάρχει υπερβολή σχετικά με το θέμα της φυσικής κατάστασης. Δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Η ομάδα έχει φτάσει στο σημείο όταν αντιμετωπίζει ομάδες όπως τη Βέρντερ, τη Λάτσιο και την Τσέλσι, να τρέχει περισσότερο". Αυτό φυσικά ήταν η μισή αλήθεια, γιατί η άλλη μισή είναι πως όταν αντιμετωπίζει ομάδες όπως τον ΠΑΟΚ, τον Ηρακλή, την Ξάνθη, την Καλαμαριά, τον Εργοτέλη, η ομάδα είχε φτάσει σε σημείο όχι απλά να τρέχει λιγότερο, αλλά από ένα σημείο και μετά να περπατάει!
Επίσης είπε σχετικά με τους τραυματισμούς πως "θα πρέπει να ξέρετε ότι σε αυτό το επίπεδο με τη συχνότητα των αγώνων που υπάρχουν, δεν είναι αφύσικο φαινόμενο και το λέω επειδή κάποιος ισχυρίστηκε ότι ποτέ δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο! Μπορείτε να μπείτε στα σάιτ της Ρεάλ ή της Μπαρτσελόνα για να δείτε τους αντίστοιχους τραυματισμούς. Και μιλάμε για δύο ομάδες του υψηλότερου επιπέδου". Το θέμα όμως ποιό είναι εδώ; Η Ρεάλ και η Μπάρτσα όμως, δίνουν 38 δυνατά παιχνίδια για το Ισπανικό πρωτάθλημα και άλλα 12 ντέρμπι στην Ευρώπη. Όλοι τους οι παίκτες είναι διεθνείς και δίνουν κι άλλα ντέρμπι με τις Εθνικές τους ομάδες : Αυτοί είναι λογικό να κλατάρουν, γιατί δεν παίζουν με αντιπάλους τους Παπαζαχαρίες και τους Διγκόζηδες. Ο τελευταίος ισχυρισμός του έπεισε και τον πλέον δύσπιστο για την ποιότητα της δουλειάς του καλοκαιριού ήταν το "...ήρθαν πολλοί νέοι παίκτες στην ομάδα, οι οποίοι άλλαξαν τρόπο ζωής και προπόνησης και μπήκαν σε άλλους ρυθμούς". Με λίγα λόγια, ο Γκαλέτι π.χ. και ο Ραούλ Μπράβο απ'την Primera Division δηλαδή συν τον Λούα Λούα που ήρθε απ'την Premier League, με κοντά 50+ παιχνίδια τη σεζόν σε πρωτάθλημα, κύπελλο ήρθαν στον Ολυμπιακό και τα βρήκαν μπαστούνια με την ποιότητα της προπόνησης!
Η αντίστροφη μέτρηση για την απόλυση του ξεκίνησε στις 03/02/2008, στον αγώνα με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Έναν αγώνα που λίγο έλειψε να στοιχίσει στον Ολυμπιακό το οριστικό "τέλος" των ελπίδων του για πρωτάθλημα, αν δεν εκμεταλλευόταν την τρομερή αβλεψία της ΠΑΕ Καλαμαριά να χρησιμοποιήσει τον Ρόμαν Βάλνερ. Οι εξελίξεις πάγωσαν εν'όψει Τσέλσι και δεν ήταν καθόλου τυχαίο το γεγονός οτι ο Λεμονής απολύθηκε μετά το νικηφόρο 0-1 στη Βέροια, λίγες ημέρες μετά την ήττα στο Στάμφορντ Μπριτζ.
Την απόλυση του Λεμονή ακολούθησε ένα δημοσιογραφικό κυρίως παραλήρημα που χαρακτήριζε "αχάριστο" τον πρόεδρο του Ολυμπιακού και ηρωοποιούσε τον Λεμονή. Αβίαστα σχηματιζόταν η εντύπωση ότι ο Τάκης Λεμονής έχει προσλάβει διαστάσεις λαϊκού ήρωα. Ο κυριότερος λόγος δεν αφορά στις προπονητικές του ικανότητες, που είναι περιορισμένες ακόμα για τους φανατικούς υποστηρικτές του, αλλά στην υποτιθέμενη "αχαριστία" που έδειξε προς το πρόσωπό του ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί θύμιζε αρκετά την περίπτωση Κέβιν Κίγκαν στην Αγγλία, που παρά τις περιορισμένες τεχνικές του ικανότητες και τις καταστροφικές του θητείες σε Νιούκαστλ (δις) και Εθνική Αγγλίας, θεωρείται από πολλούς λαϊκός ήρωας.
Ποιά η απάντηση της διοίκησης; Ο Σωκράτης Κόκκαλης δήλωσε έξω απ'τα δόντια πως "ο Ολυμπιακός που παρακολουθεί τον τελευταίο καιρό είναι ο χειρότερος Ολυμπιακός επί προεδρίας του". Το "επιστημονικό επιτελείο" που είχε φέρει ο Λεμονής ξηλώθηκε μέχρις ενός, καθώς η λεγόμενη επιστημονική υποστήριξη υπήρχε μόνο στα χαρτιά. Στις 11 Δεκεμβρίου στο ματς με τη Βέρντερ στο Καραϊσκάκη τελείωσε η πρώτη φάση του Champions League και ο Λεμονής με το επιτελείο του έκριναν πως οι παίκτες ήταν κουρασμένοι και πως πρέπει να εκπονηθεί ειδικό πρόγραμμα. Δύο φορές την εβδομάδα, λοιπόν, έκανε χαλάρωμα και μία ημέρα έδινε ρεπό, για να τους ξεκουράσει και κάπως έτσι άρχισαν να μετρούν θύματα στου Ρέντη. Δυστυχώς όλη η δουλειά που έγινε πάνω στη φυσική κατάσταση ήταν της πλάκας.
Το χειρότερο ήταν τα αποτελέσματα των εργομετρικών. Στις εργομετρικές και αιματολογικές εξετάσεις, έπεσαν τα τσιμέντα που θα'λεγε και ο Αλέφας : Οι δείκτες ήταν τόσο χαμηλοί, ο σίδηρος των παικτών ήταν τόσο χαμηλός που ήταν επικίνδυνο για την υγεία ορισμένων ακόμα και το να προπονούνται. Κάποιοι είχαν αδυναμία σε τέτοιο σημείο που να έχουν "κρυάδες" και να νομίζουν οτι έχουν αρρωστήσει, αλλά τελικά το γεγονός ήταν οτι η πλειοψηφία των παικτών και δη των πιο "μεγάλων", είχε κλατάρει. Και κάπου εκεί, άρχισαν οι παίκτες να κελαηδάνε : Για τις βιταμίνες που τους έδιναν και τις πετούσαν στα σκουπίδια επειδή ήταν της πλάκας, για τα ισοτονικά ποτά που δε τα δίνουν ούτε σε ερασιτεχνικά σωματεία, για το χαβαλέ στην προπόνηση. Ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς βγήκε και είπε "ήμουν ένα βήμα πριν το κώμα" προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις. Οι εξετάσεις που πήρε στα χέρια του ο Κόκκαλης τον έκαναν μπαρούτι αλλά και τι να γίνει; Στο κάτω κάτω δική του επιλογή ήταν...
Μικρά - μικρά...
* Ο Λεμονής ως προπονητής του Ολυμπιακού μετράει δύο εντυπωσιακές "τεσσάρες" επί του Παναθηναϊκού (2000-2001, 1-4 / 2007-2008, 4 -0), και τις δύο για το κύπελλο Ελλάδας. Στο πρωτάθλημα όμως, τον έχει κερδίσει μόλις μία φορά, τη σεζόν 2000-2001 (1-0, Τζόρτζεβιτς) ενώ επί της δεύτερης θητείας του έσπασε το αήττητο του Καραϊσκάκη (2006-2007, 0-1, Παπαδόπουλος) που κρατούσε απ'το 1995.
* Αν και τα αποτελέσματα στις προκριματικές φάσεις του κυπέλλου ήταν άκρως εντυπωσιακά, σε δύο συμμετοχές σε τελικό κυπέλλου Ελλάδος μετράει δύο ήττες από ΠΑΟΚ (2-4) και ΑΕΚ (1-2). Στη δεύτερη θητεία του ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε με αυτόν για πρώτη φορά στην ιστορία του από ομάδα κατώτερης κατηγορίας και μάλιστα σε διπλό αγώνα (2006-2007, ΠΑΣ Γιάννινα / 0-2, 2-1).
* Αν υπάρχει πάντως ομάδα που της δίνει και καταλαβαίνει, αυτή είναι η ΑΕΚ : 5 νίκες, 2 ισοπαλίες, 1 ήττα (στον μοναδικό τίτλο του... καρπουζά Σάντος στην Ελλάδα) και τέρματα 21 υπέρ - 13 κατά σε 8 αγώνες. Τρώει πολλά γκολ απ'την ΑΕΚ, αλλά της βάζει περισσότερα.
Επίλογος
Αυτό ήταν το πέρασμα του Τάκη Λεμονή απ'τον Ολυμπιακό. 141 παιχνίδια, 94 νίκες - 27 ισοπαλίες - 19 ήττες, 324 γκολ υπέρ - 145 γκολ κατά. Ο Λεμονής στηρίχθηκε όσο λίγοι απ'τον Κόκκαλη και στις δύο θητείες του, αλλά δεν άρπαξε την ευκαιρία : Η ξεροκεφαλιά του και οι εμμονές του σε κάποια μικρά αλλά σημαντικά πράγματα, τον οδήγησαν στην πόρτα της εξόδου τη στιγμή ακριβώς που φάνηκε να κερδίζει την αναγνώριση. Τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν να γίνει άλλος ένας προπονητής δίπλα στη σειρά των άλλων που δεν κρίθηκε ικανός τιμονιέρης για να οδηγήσει τον Ολυμπιακό. Το μεγάλο του επίτευγμα, αναμφισβήτητα κάποια σκορ - φάροι (1-4, 4-0 Παναθηναϊκό, 6-1 ΑΕΚ, 6-2 Λεβερκούζεν) και φυσικά τα πρώτα δύο διπλά του Ολυμπιακού στο Champions League (1-3 Βέρντερ, 1-2 Λάτσιο). Είναι ικανά κάποια αποτελέσματα στην Ευρώπη - που στην τελική δε χαρίζουν τρόπαιο αλλά ούτε την είσοδο στους "8"- να τον κάνουν προπονητή - σύμβολο για τον Ολυμπιακό; Σαφώς και όχι γιατί αν ήταν έτσι, ο Όλεγκ Μπλαχίν θα είχε υπογράψει συμβόλαιο μέχρι τη σύνταξη του μετά την πρόκριση επί της Μονακό.
