Abdeslam Ouaddou (Morocco, 2006)

Ο Αμπντεσλάμ Ουαντού γεννήθηκε στις 01/11/1978 στην πόλη Ξαρ Ασκούρ του Μαρόκο. Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε σε τοπικές ομάδες της γεννέτειρας του και ανακαλύφθηκε σχετικά αργά, σε ηλικία 19 ετών από τη Γαλλική Νανσί, στην οποία υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο το καλοκαίρι του 1999. Στη Νανσί δεν δυσκολεύτηκε να βρεί θέση βασικού, αφού λόγω του ύψους του και της αρκετά καλής για το μπόϊ του ταχύτητας, αποτελούσε μια πολύ καλή λύση για τη θέση του στόπερ. Ο Ουαντού έκανε μια πολύ καλή δεύτερη σεζόν στην Νανσί που είχε ως αποτέλεσμα να τον εντοπίσουν οι ανιχνευτές της Αγγλικής Φούλαμ. Έτσι, το καλοκαίρι του 2001 ο Μαροκινός εντάσσεται στο δυναμικό της Φούλαμ. Στην Αγγλία ο Ουαντού τα βρήκε σκούρα, καθώς δεν μπορούσε να ανταποκριθεί επαρκώς στο Αγγλικό στυλ παιχνιδιού, με αποτέλεσμα μετά από μια διετία με μόλις 21 συμμετοχές (μόλις 8 την πρώτη σεζόν και άλλες 13 τη δεύτερη) να επιστρέψει στη Γαλλία για λογαριασμό της Ρεν, Πάντως, το 2001 δεν πήγε και εντελώς στραβά για τον Ουαντού, αφού χρίστηκε διεθνής με την εθνική ομάδα του Μαρόκο.

Στη Γαλλική ομάδα ο Ουαντού βρήκε την Ιθάκη του, καθώς έγινε βασικός και αναντικατάστατος στην 11άδα και έκανε ορισμένα πολύ καλά παιχνίδια, έχοντας πάντως κάποια αστάθεια στην απόδοση του. Οι πρώτες του δύο χρονιές ήταν "γεμάτες", με πολλές συμμετοχές ενώ στην τρίτη του σεζόν στην ομάδα έπαιξε σε μόλις 19 ματς, καθώς κάποιοι τραυματισμοί αλλά και η μέτρια απόδοση του του στοίχισαν τη θέση του στην 11άδα. Την άνοιξη του 2006 θα δεχτεί την πρόταση του Ολυμπιακού που έψαχνε έναν στόπερ για backup, αφού ο Ανατολάκης είχε αρχίσει να "καίει λάδια" και ο Κωστούλας ήταν υπό διωγμό, θα προσυμφωνήσει με την ομάδα και το καλοκαίρι θα ενταχθεί στο δυναμικό του θρύλου.

Ο Ουαντού ήρθε σαν "μπάλωμα", σαν "συμπλήρωμα" του "μεγάλου ξένου αμυντικού" που επρόκειτο να αποκτηθεί σύμφωνα με τη φημολογία από τον Ολυμπιακό. Αυτό είχε ως συνέπεια ο παίκτης να μην έρθει αγχωμένος και όσο οι διοικούντες και ο προπονητής έψαχναν για στόπερ, ο Μαροκινός έβγαζε μάτια στην προετοιμασία. Μακράν ο καλύτερος στην προετοιμασία της ομάδας και ηγέτης της άμυνας του Ολυμπιακού σε όλα τα φιλικά της ομάδας. Ο Ουαντού γίνεται δεκτός με χειροκροτήματα στην πρώτη του εμφάνιση ενώπιον του κόσμου στο Καραϊσκάκη, που έβλεπαν στο πρόσωπο του Μαροκινού μια καλή λύση που ήρθε από το πουθενά ουσιαστικά. Μέχρι που φτάνουμε στα μέσα Σεπτεμβρίου...

12/09/2006, 1η αγωνιστική για τη φάση των ομίλων του Champions League. Ο Ολυμπιακός υποδέχεται τη Βαλένθια στο στάδιο Καραϊσκάκη και από το 28ο λεπτό θα προηγηθεί στο σκορ με γκολ του Μιχάλη Κωνσταντίνου. Η συνέχεια ήταν πολύ δύσκολη, καθώς ο Μοριέντες έκανε το βράδυ των οπαδών και του Ουαντού που είχε αναλάβει το μαρκάρισμα του, κατάμαυρο. Με 2 γκολ σε ένα πεντάλεπτο και άλλο ένα στο 89' πέτυχε χατ τρικ στο τελικό Ολυμπιακός - Βαλένθια 2-4, ο κόσμος ξεσπάει και ο Ουαντού στοχοποιείται. Ο παίκτης ήταν σε κακή ψυχολογική κατάσταση με όσα άκουγε και ήρθε και το περιστατικό του Ηρακλείου να τον κλονίσει ακόμα περισσότερο : Κατά την υποδοχή της ομάδας από οπαδούς, ο Μαροκινός έφαγε στην πλάτη ένα... γιαούρτι, που όμως προοριζόταν για έναν δημοσιογράφο τοπικού σταθμού που είχε "ξεσπαθώσει" κατά του Ολυμπιακού με αφορμή την ήττα απ'την Βαλένθια. Ο Ουαντού νόμιζε πως προοριζόταν γι'αυτόν και τρελάθηκε, πίστεψε πως οι οπαδοί τα'βαλαν μαζί του. Οι πρώτες φωνές μέσα απ'την ΠΑΕ πως ο παίκτης είναι καταπονημένος λόγω του Ραμαζανίου και πως δεν είναι τόσο κακός όσο φάνηκε με τη Βαλένθια δεν είναι ιδιαίτερα πειστικές.

Ο δύσμοιρος Ουαντού τα'χε όλα, είχε και την κατάθλιψη της γυναίκας του. Η κυρία Ουαντού δεν μπορούσε με τίποτε να προσαρμοστεί στη ζωή στην Ελλάδα, δεν μπορούσε να φάει τα Ελληνικά φαγητά, δε μπορούσε να συνηθίσει τους ρυθμούς της χώρας και ήθελε να τα παρατήσει και να γυρίσει στη Γαλλία. Η ψυχολογία του είχε φτάσει στο ναδίρ και πριν τον αγώνα με την Ρόμα στο Καραϊσκάκη ο συνεργάτης του τότε προπονητή μας Τροντ Σόλιντ, ο Φαν Πιουβέλντε, σύστησε κάποιον ειδικό στον Ουαντού ο οποίος θα μπορούσε να του παρέχει ψυχολογική στήριξη. Κάτι "καλά παιδιά" μέσα από την ομάδα, συμπαίκτες του Ουαντού (με τις κακές γλώσσες να λένε πως ήταν και ανταγωνιστές ως προς τη θέση) έδωσαν στους ΑΡΔ την είδηση οτι... "ο Ουαντού έφερε το μάγο της φυλής του για να διώξει τα κακά πνεύματα". Η ιστορία με τον Ουαντού και τον μάγο κυκλοφόρησε άμεσα και διογκώθηκε τόσο απ'τους πάντα "αντικειμενικούς" ΑΡΔ, που ο κόσμος άρχισε να αναρωτιέται αν ο Ουαντού στέκει στα καλά του. Λεπτομέρεια πως ο ευγενικός, μορφωμένος, διόλου φανατικός Μουσουλμάνος Ουαντού είναι Γάλλος Μαροκινής καταγωγής και ως γνωστόν, "μάγοι της φυλής" δεν υπάρχουν ούτε στη Γαλλία, αλλά ούτε και στο Μαρόκο.

Μετά την ιστορία με το μάγο, με διαφορά μόλις λίγων ημερών, ήρθε και η ιστορία με τα... κλειδιά. Στις 22/10/2006 ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει τον Ατρόμητο στο Περιστέρι όπου θα γνωρίσει την ήττα με 1-0. Μετά το τέλος του αγώνα και την επιστροφή της ομάδας στου Ρέντη, ο Ουαντού ψάχνει τα κλειδιά του αυτοκινήτου του. Πουθενά τα κλειδιά, ο Μαροκινός ψάχνει όλο τον κόσμο αλλά κλειδιά δε βρίσκει. Τελικά μετά από 2 ώρες ψάξιμο, βρήκε τα κλειδιά του στα... σκουπίδια, όπου κάποιος "πλακατζής" συμπαίκτης του τα είχε πετάξει. Το τελειωτικό χτύπημα το δέχθηκε λίγες ημέρες αργότερα, όταν κάποιοι έγραψαν συνθήματα στους τοίχους του σπιτιού που έμενε. Η γυναίκα του έπαθε υστερία, κυριολεκτικά και μάζεψε τα πράγματα της για να σηκωθεί και να φύγει άμεσα από την Ελλάδα. Ο Ουαντού είδε κι αποείδε : Η γυναίκα του αντιμετώπιζε πρόβλημα κατάθλιψης, η ψυχολογία του ίδιου ήταν χάλια, οι οπαδοί τον θεωρούσαν παλτό... Μοναδική του λύση, να μιλήσει με τη διοίκηση και να ζητήσει να αποδεσμευτεί. Έτσι και έγινε : Στις 07/12/2006, σχεδόν ένα πεντάμηνο μετά την ένταξη του στην ομάδα, ο Αμπντεσλάμ Ουαντού μετά από μόλις 7 επίσημες συμμετοχές με τη φανέλα της ομάδας έλυσε το συμβόλαιο του κοινή συναινέσει με τον Ολυμπιακό με σκοπό να επιστρέψει στη Γαλλία, αφού το πρόβλημα υγείας της γυναίκας του ήταν αξεπέραστο εμπόδιο στην προσπάθεια του να προσαρμοστεί. Ο Ουαντού έδωσε συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό "ΣΚΑΪ" λίγο πριν την αναχώρηση του για τη Γαλλία, ενώ off camera δήλωσε πως δέχθηκε τηλεφώνημα από ανθρώπους του Παναθηναϊκού όταν ήρθε στην Ελλάδα για να υπογράψει στον Θρύλο, αλλά δεν μπήκε καν στη διαδικασία να το συζητήσει.

Οι δηλώσεις του Ουαντού : "Εγώ είμαι τίμιος και δεν κρύβω πως με τον Ολυμπιακό υπέγραψα ένα καλό συμβόλαιο. Με το πρόβλημα που προέκυψε δεν μπορούσα να είμαι εδώ. Δεν θα μπορούσα να παίρνω τα χρήματα και να κάθομαι όπως κάνουν μερικοί παίκτες. Είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος στον Ολυμπιακό, μου προσέφερε τα πάντα, οι παίκτες μου συμπαραστάθηκαν, η ομάδα ήταν κοντά όπως επίσης και ο κόσμος που με χειροκρότησε. Κυκλοφορούσαν φήμες για κακό κλίμα στην ομάδα και δεν μπορούν 30 παίκτες σε μια ομάδα να είναι όλοι φίλοι. Εγώ δεν είχα πρόβλημα με κανέναν. Εγώ είχα καλές σχέσεις με τους Καψή, Κωστούλα, Πατσατζόγλου και Ταραλίδη, ενώ αν συνεχίσω θα τους πω όλους. Κάποιοι παίκτες είναι πιο κοντά. Την ιστορία με τα κλειδιά την επιβεβαιώνω, αλλά για την κόλλα στα παπούτσια του Μπόρχα δεν την ξέρω. Εγώ έκανα καλή αρχή, αλλά στον αγώνα με τη Βαλένθια δεν τα κατάφερα. Είναι κακό για έναν αμυντικό να δέχεται τέσσερα γκολ αλλά η ομάδα δεν έπαιξε καλά. Ύστερα, ο Σόλιντ αποφάσισε να κάνει αλλαγές, ενώ εγώ είχα αυτό το πρόβλημα.

Η ιστορία του μάγου διογκώθηκε. Ο άνθρωπος που ήρθε, με βοήθησε με μερικές ασκήσεις ώστε να μου φύγει η πίεση και το άγχος. Οι μάγοι είναι αντίθετη με τη θρησκεία μου και δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο. Το θέμα διογκώθηκε από τον Τύπο. Όσο για την αποτυχία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, είναι δύσκολο αυτή τη στιγμή να βρεθούν οι υπαίτιοι, αλλά πρέπει να βρεθούν λύσεις. Υπάρχει απογοήτευση, αλλά ο Ολυμπιακός έχει τον πρόεδρό του και τον προπονητή. Κατά την άποψή μου, αυτό που φταίει είναι ο τρόπος παιχνιδιού. Ο Ολυμπιακός πρέπει να αγωνίζεται με περισσότερο πάθος και κυρίως να μην πιστεύει πως οι άλλες ομάδες είναι καλύτερες από αυτόν. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει πως και οι παίκτες είναι φιλόδοξοι. Είναι άδικο μετά από μια ήττα να λες άσχημα πράγματα για αυτούς. Ο προπονητής πρέπει να αναλύσει τι πήγε στραβά και η διοίκηση να κάτσει στο τραπέζι ώστε να βρει λύσεις. Το γιατρικό θα είναι ένα σερί νικών και η κατάκτηση του πρωταθλήματος".

Ο Ουαντού επιστρέφοντας στη Γαλλία, υπέγραψε συμβόλαιο με τον Βαλενσιέν. Έκλεισε τη χρονιά μέτρια, με μόλις 10 συμμετοχές στην ομάδα αλλά τη σεζόν 2007-2008 πραγματικά αναγεννήθηκε παίζοντας σε 32 αγώνες και αποτελώντας βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος στην άμυνα της ομάδας. Το καλοκαίρι του 2008 ο Ουαντού επέστρεψε στην αγαπημένη του Νανσί, απ'όπου ξεκίνησε την καριέρα του και μετά την υπογραφή στο τετραετές συμβόλαιο του δήλωσε πως το όνειρο του να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο επαγγελματικά. Το Μάϊο του 2007 ο Ουαντού έδωσε άλλη μια συνέντευξη σε Ελληνικό μέσο, αυτή τη φορά στο περιοδικό "Active", όπου ήταν λίγο πιο αιχμηρός :

- Έδωσες την εντύπωση πως έφυγες πικραμένος από τον Ολυμπιακό. Βρήκες κατανόηση και ανταπόκριση στο πρόβλημά σου;
«Εφυγα πικραμένος γιατί δεν είχα προσφέρει αυτά που ήξερα πως μπορώ στην ομάδα. Πρώτα πήγα στο γραφείο του Σόλιντ και τους έκανα γνωστό το αίτημά μου να αποχωρήσω από την ομάδα. Μου είπε: "Μπορείς να φύγεις αλλά πρώτα θα πρέπει να αφήσεις λεφτά στο τραπέζι"».

- Εννοείς πως σου ζήτησε λεφτά για να φύγεις από την ομάδα ο προπονητής σου;
«Οχι ακριβώς έτσι. Ηταν φανερό πως είχε πρόβλημα μαζί μου και θεωρώ πως μου το είπε αυτό απλώς για να με πικάρει. Δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση γι' αυτό που μου είπε, ούτε θέλω να πιστέψω κάτι άλλο. Εγινα έξαλλος και του απάντησα πως δεν έχει κανένα λόγο για το συμβόλαιό μου. Ετσι αποφάσισα να μιλήσω στον πρόεδρο».

- Η διοίκηση της ομάδας τι στάση τήρησε;
«Αψογη. Μίλησα με τον κ. Λούβαρη, ο οποίος με έστειλε στον κ. Πέτρο Κόκκαλη. Αυτός μου είπε πως κατανοεί το πρόβλημά μου. Πως η υγεία και η οικογένεια είναι σημαντικότερα από οποιαδήποτε δουλειά. Λόγια που με συγκίνησαν και θα τα θυμάμαι για πάντα».

- Για τον Σόλιντ ποια είναι η γνώμη σου; Ακούγεται πως δεν είχατε καλές σχέσεις...
«Ο Σόλιντ δεν άξιζε να είναι προπονητής του Ολυμπιακού! Οταν κέρδιζε, κέρδιζε με την τακτική του. Οταν έχανε, έφταιγαν μόνο οι παίκτες. Δεν έπαιρνε ποτέ την ευθύνη στις ήττες. Οταν χάσαμε από τη Βαλένθια, στο πρώτο ματς στο γήπεδό μας, άρχισαν και τα προβλήματα.Δεν είναι δυνατόν όμως να παίζουμε 4-3-3 κόντρα σε μια ομάδα όπως η Βαλένθια. Μια ομάδα που έφτασε μέχρι τα προημιτελικά στο Τσάμπιονς Λιγκ και την οποία σεβάστηκε ακόμα και ο Μουρίνιο, που θεωρώ πως είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο.Είναι δύσκολο να εξηγήσεις γιατί η ομάδα δεν κερδίζει στην Ευρώπη. Πιστεύω ότι το πρόβλημα ήταν πως η ομάδα έπαιζε πολύ επιθετικά. Ο κόσμος θέλει εντυπωσιακό ποδόσφαιρο και αυτό είναι κάτι που πρέπει να κοιτάξουν στο μέλλον».

- Στα αποδυτήρια ποιες ήταν οι σχέσεις σου με τους συμπαίκτες σου;
«Με τους Ελληνες δεν είχα κανένα πρόβλημα. Ισα ίσα ήταν όλοι τους καλά παιδιά. Με τους ξένους είχα την εντύπωση πως κάποιοι με ζήλευαν. Ο Αντώνης (Νικοπολίδης) είναι άριστος επαγγελματίας και πολύ καλός χαρακτήρας. Οπως και ο Μπουλούτ. Επίσης ξεχώρισα τον "Πάτσα", τον Ταραλίδη, τον Πάντο, τον Ντομί, τον "Ρίμπο" και τον Οκκά. Στον Ολυμπιακό άφησα πολλούς φίλους που δεν θα τους ξεχάσω ποτέ».

- Τι είχε γίνει με τα κλειδιά που είχες χάσει. Γράφτηκαν πολλά τότε...
«Είχα μείνει δύο ώρες μετά την προπόνηση στου Ρέντη και έψαχνα τα κλειδιά μου. Τελικά τα βρήκα εκεί που αφήνουμε τα σκουπίδια. Τώρα το σκέφτομαι και γελάω. Γενικά τέτοιες πλάκες γίνονται στα αποδυτήρια. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν».

- Εμεινες λίγο στην ομάδα αλλά ο κόσμος σε αγάπησε. Θέλεις να τους στείλεις κάποιο μήνυμα;
«Τους έχω μέσα στην καρδιά μου. Δεν θα ξεχάσω στο ματς με τη Σοσιεδάδ που φώναζαν ρυθμικά το όνομά μου. Τους ευχαριστώ. Ελπίζω να μπορέσω να βρεθώ στη φιέστα για να πανηγυρίσουμε μαζί το πρωτάθλημα. Αγαπώ τον Ολυμπιακό, υποστηρίζω την ομάδα και πιστεύω πως θα άξιζα να έπαιρνα συμβολικά το μετάλλιο του πρωταθλητή, θα ήμουν περήφανος. Αλλωστε, έπαιξα σε έξι παιχνίδια και μετρήσαμε ισάριθμες νίκες».

Ο Ουαντού έχει πάνω από 50 συμμετοχές με την εθνική ομάδα του Μαρόκου. Μπορεί να μην έδεσε με τον Ολυμπιακό, να μην πρόλαβε - ή να μην μπορούσε - να δείξει τίποτα ουσιαστικά στιαλλά ένα είναι το σίγουρο : Ο Μαροκινός ήταν κύριος, με κεφαλαίο το "Κ"...