17 Σεπ 2009

Arthur Antunes Coimbra Zico


ΑΡΤΟΥΡ ΑΝΤΟΥΝΙΕΣ ΚΟΪΜΠΡΑ ΖΙΚΟ

Αρτούρ Αντούνιες Κοΐμπρα Ζίκο. Ο αποκαλούμενος ως "λευκός Πελέ" δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις στην ποδοσφαιρική πιάτσα, καθώς υπήρξε ένας απ'τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του παγκόσμιου στερεώματος. Η εξαιρετική του τεχνική κατάρτιση, οι μαγικές του εμπνεύσεις, τα σίγουρα τελειώματα του και οι - σήμα κατατεθέν - συστημένες εκτελέσεις φάουλ του ξεχώριζαν και τον έκαναν να λάμπει στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Ο ίδιος ο "βασιλιάς" Πελέ τον "έχρισε" ως διάδοχο του, αφού είχε δηλώσει πως "όλα αυτά τα χρόνια, αν υπήρξε ένας παίκτης που με πλησίασε πολύ, αυτός ήταν ο Ζίκο".

O Ζίκο γεννήθηκε στις 03/03/1953 στο Κιντίνο του Ρίο ντε Τζανέϊρο. Όπως όλα τα Βραζιλιανάκια, πέρναγε τον περισσότερο από το χρόνο του στις αλάνες παίζοντας ποδόσφαιρο και ονειρευόταν πως μια μέρα θα γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Σε ηλικία 14 ετών, το 1967 ήταν έτοιμος να ταξιδέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες για να δοκιμάσει την τύχη του σε ομάδες των ΗΠΑ, όπου αγωνίζονταν ήδη τα μεγαλύτερα αδέλφια του, Αντούνιες και Εντού. Ένας δημοσιογράφος, οικογενειακός φίλος της οικογένειας Κοΐμπρα όμως, έπεισε τον πατέρα του Ζίκο να τον πάει στα δοκιμαστικά της Φλαμένγκο, της οποίας ήταν οπαδός άλλωστε. Τα πράγματα πήραν το δρόμο τους : Οι προπονητές των ακαδημιών της Φλαμένγκο έχασαν το φως τους με τον κοντοστούπη Βραζιλιάνο που μιλούσε στη μπάλα και με συνοπτικές διαδικασίες τον ενέταξαν στο δυναμικό τους.

Το τεχνικό τιμ της Φλαμένγκο είχε αντιληφθεί πως έχει στα χέρια του ένα ακατέργαστο διαμάντι. Δούλεψαν πολύ στην ενδυνάμωση του πιτσιρικά - άλλωστε τα τεχνικά χαρίσματα περίσσευαν - και με πολλή προπόνηση, αυστηρό διαιτολόγιο και πολύ γυμναστήριο ο Ζίκο "έχτισε" σώμα αθλητή καθώς το ύψος του (1,72) δεν βοηθούσε. Παράλληλα με το ειδικό του πρόγραμμα ο Ζίκο συμμετείχε κανονικά στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας των νέων : Μοίραζε και σκόραρε γκολ με το τσουβάλι και μετά από μια τετραετία (1967-1971), 116 αγώνες και 81 γκολ, ο 18χρονος πλέον Ζίκο προβιβάστηκε στην ομάδα των ανδρών της Φλαμένγκο. Στη Φλαμένγκο έμεινε για 12 χρόνια (1971-1983) και σημείωσε 123 γκολ στις 212 συμμετοχές του, ενώ κέρδισε το Copa Libertadores και το Intercontinental Cup (1981) ενώ κατέκτησε και 2 φορές το πρωτάθλημα Βραζιλίας. Τα κατορθώματα του Ζίκο τον οδήγησαν δικαιωματικά και στην βασική εντεκάδα της εθνικής Βραζιλίας.

Το 1983 άφησε την αγαπημένη του Φλαμένγκο σε ηλικία 24 ετών για να ταξιδέψει στην Ευρώπη για λογαριασμό της Ουντινέζε. Ο ανταγωνισμός στην Ιταλία ήταν μεγάλος - συν τοις άλλοις είχε μπροστά του τη μεγάλη Γιουβέντους του Μισέλ Πλατινί αλλά και την ανερχόμενη δύναμη, Νάπολι, του Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο Ζίκο δεν κατάφερε να κάνει πολλά πράγματα την πρώτη χρονιά του (20 συμμετοχές - 6 γκολ), αλλά το 1984-1985 έκανε πράγματα και θαύματα στην Ιταλία και έβαλε 24 γκολ σε 33 συμμετοχές, οδηγώντας την Ουντινέζε στα ψηλά σκαλοπάτια της Serie A. Το γεγονός όμως πως οι Ιταλοί έμειναν μακριά απ'τους τίτλους αυτή τη διετία τον οδήγησε στην αποχώρηση και στην επιστροφή του εν τέλει στην πολυαγαπημένη του Φλαμένγκο. Αντί καλωσορίσματος όμως, ο Ζίκο είχε έναν σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο και έμεινε σχεδόν όλη τη σεζόν εκτός. Τα πράγματα ήταν καλύτερα την επόμενη σεζόν, αφού ο Ζίκο ήταν γερός και οδήγησε την Φλαμένγκο στον τίτλο το 1987 ενώ το 1988 "συστήθηκε" και απο κοντά στον κόσμο του Ολυμπιακού, αφού - για όσους θυμούνται - το καλοκαίρι του 1988, ο Ολυμπιακός είχε αντιμετωπίσει την Φλαμένγκο σε φιλικό στο ΟΑΚΑ (3-2 είχε κερδίσει ο Ολυμπιακός).

Το Δεκέμβριο του 1989 ο Ζίκο έκανε την τελευταία του επίσημη εμφάνιση στον αγώνα με τη Φλουμινένσε, σε έναν αγώνα στον οποίο διέπρεπε και αποθεώθηκε μετά τον θρίαμβο της Φλαμένγκο με 5-0. Φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα της Φλαμένγκο στον αγώνα με μια "μικτή κόσμου", στην οποία συμμετείχαν ονόματα όπως οι Κέμπες, Ρουμενίνγκε, Μπράϊτνερ, Φαλκάο, Βαλντάνο το Φεβρουάριο του 1990. Ο Ζίκο με τις 731 συμμετοχές του έγινε ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία της Φλαμένγκο σε συμμετοχές ενώ με τα 508 γκολ του είναι μακράν ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών για τη Φλαμένγκο. Με το τέλος της καριέρας του, ο Ζίκο έγινε υπουργός αθλητισμού της Βραζιλίας επί προεδρίας Φερνάντο ντε Μέλο.

Το 1991 όμως, μετά από μόλις έναν χρόνο θητείας ως υπουργός αθλητισμού, ο Ζίκο αποχώρησε από το υπουργείο για να επανέλθει στην ενεργό δράση : Ο Βραζιλιάνος άσος αποδέχθηκε την πρόταση της Σουμιτόμο Μέταλς της Ιαπωνίας για να βοηθήσει την ομάδα να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στο νέο (επαγγελματικό) πρωτάθλημα της Ιαπωνίας που θα ξεκινούσε το 1993. Ο Ζίκο έπαιξε με τη Σουμιτόμο την τελευταία σεζόν πριν την έναρξη της νέας J.League και έκανε τη δουλειά του και με το παραπάνω : 22 συμμετοχές, 21 γκολ και η Σουμιτόμο στην J.League. Με την εκκίνηση της νέας λίγκας, η Σουμιτόμο μετονομάστηκε σε Κασίμα Άντλερς και θεωρούταν το μεγάλο φαβορί για υποβιβασμό καθώς δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα για να συναγωνιστεί τις πιο πλούσιες ομάδες της λίγκας. Κι όμως, με τον 40χρονο Ζίκο μπροστάρη, η Κασίμα Άντλερς τερμάτισε 2η στην πρώτη της σεζόν και στα επόμενα χρόνια εδραιώθηκε ως μία απ'τις παραδοσιακές δυνάμεις της J.League, κατακτώντας μάλιστα το πρωτάθλημα το 1993. Ο Ζίκο, ο "Θεός του ποδοσφαίρου" όπως τον αποκαλούσαν στην Ιαπωνία, κρέμασε οριστικά τα παπούτσια του σε ηλικία 41 ετών έπειτα από 65 συμμετοχές και 46 γκολ με τη φανέλα της Κασίμα. Ο Βραζιλιάνος άσος ένιωθε να'χει ακόμα δυνάμεις και ασχολήθηκε με το beach soccer για να επιστρέψει στην Κασίμα έναν χρόνο αργότερα (1995) ως τεχνικός σύμβουλος, ενώ μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα σε Ιαπωνία και Βραζιλία : Στην πατρίδα του πλην του beach soccer είχε πλέον και το Zico Football Center, μια ποδοσφαιρική ακαδημία στο Ρίο ντε Τζανέϊρο. Ο Ζίκο λατρεύτηκε σαν Θεός, πραγματικά, στην Κασίμα - μάλιστα μια προτομή προς τιμήν του κοσμεί το στάδιο της Κασίμα.

Ο Ζίκο σε εθνικό επίπεδο είχε 72 συμμετοχές και 52 γκολ ενώ ήταν βασικό στέλεχος των ομάδων που συμμετείχαν στο Παγκόσμιο κύπελλο του 1978, του 1982 και του 1986. Αν και η Βραζιλία είχε εξαιρετικό υλικό - ειδικά αυτή του 1982 θεωρείτο πως ήταν η πληρέστερη ίσως Βραζιλία της μετά Πελέ εποχής - δεν κατόρθωσε να κερδίσει κάποιον τίτλο. Ο ίδιος κατέκτησε τον τίτλο του "παίκτη της χρονιάς" το 1983. Το παλμαρέ του ως παίκτης περιλαμβάνει μια πλειάδα ατομικών διακρίσεων. Οι τίτλοι του σε ομαδικό επίπεδο :

Πρωτάθλημα Ρίο : 1972, 1974, 1978, 1979, 1981, 1986
Πρωτάθλημα Βραζιλίας : 1980, 1982, 1983, 1987
Copa Libertadores : 1981
Intercontinental Cup : 1981
Πρωτάθλημα Ιαπωνίας : 1993
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Beach Soccer : 1995, 1996
Αμερικανικό Κύπελλο Beach Soccer : 1995, 1996

Το 1998 ο Ζίκο ανέλαβε χρέη τεχνικού διευθυντή στην εθνική Βραζιλίας για το παγκόσμιο κύπελλο του 1998, θέση την οποία εγκατέλειψε με το πέρας του Μουντιάλ. Το 2002 ο Βραζιλιάνος που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στην Ιαπωνία, δέχθηκε πρόταση απ'την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ιαπωνίας να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Ο Ζίκο έκανε αποδεκτή την πρόταση και σε αντίθεση με τον προκάτοχο του, Φιλίπ Τρουσιέ, επέβαλλε ένα πιο ελεύθερο στυλ στο παιχνίδι της ομάδας, ενώ και τα ΜΜΕ τον αντιμετώπιζαν με σεβασμό. Το ξεκίνημα του δεν ήταν το ιδανικό και περιελάμβανε πολλά... παρατράγουδα : Μεθυσμένοι παίκτες, βαριές ήττες, ο κόσμος να ζητάει την απόλυση του. Ο Ζίκο δεν πτοήθηκε και οδήγησε την Ιαπωνία στην κατάκτηση του Ασιατικού κυπέλλου το 2004 έχοντας στη σύνθεση του μόνο έναν ποδοσφαιριστή που αγωνιζόταν στην Ευρώπη (Νακαμούρα). Η επιτυχία συνεχίστηκε με την εξασφάλιση της πρόκρισης στην τελική φάση του Παγκοσμίου κυπέλλου του 2006 με μόλις μια ήττα παθητικό. Στο Παγκόσμιο κύπελλο η Ιαπωνία ναι μεν έπαιξε καλά, αλλά έκανε δύο ήττες (από Αυστραλία και Βραζιλία) και μια ισοπαλία (με την Κροατία) σκοράροντας δύο φορές, δεχόμενη εφτά γκολ. Με το πέρας της διοργάνωσης ο Ζίκο παραιτήθηκε.

Ο Βραζιλιάνος δεν έμεινε χωρίς δουλειά για πολύ. Τον Ιούλιο του 2006 υπέγραψε για δύο χρόνια στην Φενέρμπαχτσέ και κατέκτησε το πρωτάθλημα τη σεζόν 2006-2007. Το 2007-2008 κατέκτησε το Super Cup Τουρκίας ενώ οδήγησε την Φενέρ για πρώτη φορά στην ιστορία της στους "8" του Champions League, αποκλείοντας μάλιστα την Σεβίλλη, που την διετία 2006-2008 έκανε πράγματα και θαύματα στα γήπεδα. Ο Ζίκο απέκτησε το παρατσούκλι "βασιλιάς Αρθούρος" απ'τους οπαδούς της Φενέρ, αλλά ο ίδιος θεώρησε πως ο κύκλος του στην Φενέρ έκλεισε και ανακοίνωσε πως δεν προτίθεται να ανανεώσει το συμβόλαιο του. Είχε εκφράσει το ενδιαφέρον του να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Νιουκάστλ (όπως και ο προκάτοχος του στον Ολυμπιακό, Τιμούρ Κετσπάγια) χωρίς όμως επιτυχία. Ο Ζίκο "ξέπεσε" στο Ουζμπεκιστάν και δη στην Μπουνιοντκόρ του γνωστού μας Ριβάλντο, την οποία οδήγησε στο νταμπλ. Το ξεκίνημα του 2009 τον βρήκε στην Ρωσία και τον πάγκο της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, με την οποία κατέκτησε το κύπελλο και το Super Cup Ρωσίας. Στο πρωτάθλημα όμως τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά, η ΤΣΣΚΑ ήταν απογοητευτική και ως αποτέλεσμα, στις 10/09/2009 ο Ζίκο απολύθηκε από την τεχνική ηγεσία της ομάδας.

Σχεδόν μια εβδομάδα αργότερα, με τον Ολυμπιακό να έχει μείνει χωρίς προπονητή μετά την απόλυση του Τιμούρ Κετσπάγια ο Ζίκο συμφώνησε με τον Σωκράτη Κόκκαλη να αναλάβει την ομάδα και στις 15/09/2009 βρέθηκε στον Πειραιά, όπου παρακολούθησε τον νικηφόρο αγώνα του Ολυμπιακού επί της ΑΖ Άλκμααρ (1-0) στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Ο στόχος του, να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα των αποδυτηρίων που δημιούργησε η κόντρα παικτών - Κετσπάγια και να επαναφέρει στην ομάδα και πάλι τον επιθετικογενή της χαρακτήρα. Η φιλοσοφία του Ζίκο είναι απλή : "Δεν θα σταματήσω ποτέ να επιθυμώ καλό ποδόσφαιρο. Υπάρχουν πολλές αμυντικές ομάδες με πόδοσφαιριστές που προτιμούν να αλλάζουν συνεχώς πάσες στις γραμμές. Προτιμώ παίκτες που διασκεδάζουν με το θέαμα και επιτίθενται. Ποτέ δεν θα έκανα με την ιδιότητα του προπονητή αυτά που μισούσα ως παίκτης. Για μένα ο διάλογος είναι απαραίτητος στο ποδόσφαιρο όσο και στη ζωή. Μου αρέσει να κουβεντιάζω με τους παίκτες και δεν αποκλείω τίποτα. Πάντα τους δίνω την ευκαιρία να ακούω τις απόψεις τους. Δεν θέλω να με ακούνε και να εκτελούν αυστηρά τις εντολές μου. Θέλω να έχουν απόλυτη ευκαιρία, να παίρνουν αποφάσεις μέσα στο γήπεδο, τούτη είναι η φιλοσοφία μου".

Οι "οπαδοί" του λένε πως είναι εύστροφος, εξπέρ στην ψυχολογική προετοιμασία των παικτών και "μάστορας" (αυτό έλειπε) στην προπόνηση και τη βελτίωση της τεχνικής. Οι "αντιφρονούντες" του καταλογίζουν εμμονή με το 4-3-3 το οποίο λένε πως δεν αλλάζει με τίποτα, αλλά και μεγάλη αδυναμία στον τομέα "εκγύμναση ομάδας", τονίζοντας πως αυτός ήταν και ο λόγος που απολύθηκε απ'την ΤΣΣΚΑ - η ομάδα έδειχνε ψόφια. Αυτό βέβαια είναι σχετικό, γιατί την διετία 2006-2008, η Φενέρ π.χ. κάθε άλλο παρά ψόφια έδειχνε. Απομένει να αποδειχθεί αν η μεγάλη αυτή προσωπικότητα του ποδοσφαίρου είναι ένας προπονητής ικανός να οδηγήσει τον Ολυμπιακό εκεί που πρέπει : Στους τίτλους...


15 Σεπ 2009

Τελικά ο Κετσπάγια είχε χολέρα...


Η είδηση πως ο Τιμούρ Κετσπάγια είναι στα γραφεία της ΠΑΕ, μου έφτιαξε το κέφι. Έστω και καθυστερημένα (απ'το Σάββατο έπρεπε να σκουπίσει τον Χαμούρ) ο Σώκος φώναξε τον Γεωργιανό και τον "σκούπισε" απ'την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Πριν όμως προλάβω / προλάβουμε να αναθαρρήσουμε, ήρθε το (τελειωτικό;) χτύπημα : "Η Π.Α.Ε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ανακοινώνει την, κοινή συναινέσει, λύση της συνεργασίας της με τον προπονητή Τιμούρ Κετσπάγια. Την τεχνική ηγεσία της ομάδας αναλαμβάνει προσωρινά ο Μπόζινταρ Μπάντοβιτς. Βοηθός του κ. Μπάντοβιτς θα είναι ο Ανδρέας Νινιάδης".

Δηλώσεις για το θέμα έκανε και ο... ειδικός στις δηλώσεις, ο Γιάννης Μώραλης μίλησε στον Sentra 103.3 : "Την ανακοίνωση της λύσης την έκανε ο Γιάννης Χρυσικόπουλος. Η ομάδα δεν έδειξε την δυναμική που θέλαμε. Δεν έδειξε το θέαμα που επιθυμούσαμε εμείς ως Ολυμπιακός και γι' αυτό λύσαμε κοινή συναινέσει τη συνεργασία μας. Μια αλλαγή προπονητή βοηθάει λίγο στο να αλλάξει το κλίμα σε μια ομάδα που δεν τα πήγαινε καλά. Μπάντοβιτς και Νινιάδης έχουν προσφέρει πολλά στην ομάδα από την θέση που ήταν ο καθένας. Γνωρίζουν την ομάδα καλά και τους γνωρίζει και αυτή. Για τα επόμενα 2-3 παιχνίδια να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους, μέχρι να έρθει άλλος προπονητής".

Για τα επόμενα 2-3 παιχνίδια λοιπόν Μπάντοβιτς - Νινιάδης, μέχρι να'ρθει άλλος. Τι σημασία έχει αν στα επόμενα 2-3 παιχνίδια έχεις βγεί εκτός από τη μάχη του πρωταθλήματος; Σιγά τ'αυγά... Δεν έχω να πω κάτι άλλο, απλά αποδεικνύεται περίτρανα πως ο Σώκος δεν παίζει μόνο με τα νεύρα μας και την ψυχολογία μας, αλλά και την υστεροφημία του.

Μπράβο Σώκο.

Υ.Γ. : Ένα "αντίο" στον Τιμούρ Κετσπάγια, με πολλή αγάπη...




Božidar Bandovic (Serbia, 1997-1998)

ΜΠΟΖΙΝΤΑΡ ΜΠΑΝΤΟΒΙΤΣ (1997-1998)

Ο Μπόζινταρ Μπάντοβιτς γεννήθηκε στις 30/08/1969. Από μικρός στα "βάσανα", αφού σε ηλικία μόλις εννέα ετών ήταν μέλος της ομάδας παίδων της Σουτιέσκα, στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 1986. Εκείνη τη χρονιά η οικογένεια Μπάντοβιτς μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί αγωνίστηκε με την ομάδα των Σεντ Λιούϊς Στρίμερς, όπου - αγωνιζόμενος ως ακραίος επιθετικός - σκόραρε συνολικά 41 γκολ και έγινε το "πουλέν" των οπαδών, αν και ένας εκ των νεαρότερων παικτών. Το 1988 θα φύγει από τις Ηνωμένες Πολιτείες και θα περιπλανηθεί στο Βέλγιο όπου δεν θα καταφέρει τίποτε το αξιόλογο και το 1989 θα επιστρέψει στην Γιουγκοσλαβία όπου θα υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με τον Ερυθρό Αστέρα.

Στον Αστέρα έμεινε μια πενταετία. Δεν ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το κύπελλο πρωταθλητριών το 1991, καθώς είχε δοθεί δανεικός εκείνη την περίοδο. Επέστρεψε στην ομάδα το καλοκαίρι του 1991, τότε που ο Αστέρας άρχισε να αποσυντίθεται και ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας που κατέκτησε το κύπελλο Σερβίας το 1993. Η σεζόν 1993-1994 ήταν η τελευταία του στη γεννέτειρα του, καθώς η επόμενη σεζόν τον βρίσκει στη χώρα μας για λογαριασμό του Εθνικού Πειραιώς. Ο Μπάντοβιτς - που στο μεταξύ είχε οπισθοχωρήσει στη θέση του δεξιού μπακ, ενώ ενίοτε έπαιζε και χαφ - έκανε δύο καλές σεζόν με τη φανέλα του Εθνικού ώσπου το καλοκαίρι του 1996 έδωσε τα χέρια με τον Σάκη Σταυρόπουλο και υπέγραψε στον Πανηλειακό. Πραγματοποιεί καλές εμφανίσεις και ο τότε προπονητής του Ολυμπιακού, Ντούσαν Μπάγεβιτς - που έψαχνε παίκτη για να "ντουμπλάρει" τον Δημήτρη Μαυρογενίδη μιας και είχε για "σουτ" τον Βόσνιο Μίρσα Βαρεσάνοβιτς - τον "σταμπάρει" και το καλοκαίρι του 1997 τον φέρνει στο λιμάνι.

Τα ρεπορτάζ έλεγαν πως ο Μπάντοβιτς θα μπορέσει να πλαισιώσει επάξια τον Στέλιο Γιαννακόπουλο, αφού ήταν σχετικά γρήγορος, είχε δυνατό πόδι και εξαιρετική σέντρα - πράγματα που είχε δείξει τόσο στον Εθνικό, όσο και στον Πανηλειακό. Στον Ολυμπιακό πάντως σε καμμία περίπτωση δεν το έδειξε, αφού ελάχιστες είναι οι καλές στιγμές που έχει να θυμηθεί ο κόσμος της ομάδας απ'τον Σέρβο. Κάποια "κακά παιδιά" - γνωστά και μη εξαιρετέα, εκείνη την εποχή - θέλοντας να καταδείξουν πως έχει... θέμα με τα αμυντικά του καθήκοντα, τον αποκαλούσαν "Μπάζοβιτς". Στον Ολυμπιακό δεν στέριωσε, έμεινε μόλις μια σεζόν (1997-1998), κατέκτησε το πρωτάθλημα ως παίκτης του Θρύλου και το καλοκαίρι του 1998 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του ΠΑΟΚ. Τον Νοέμβριο του 1999 θα ξαναανταμώσει με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς ο οποίος ανέλαβε τον ΠΑΟΚ και η κατάληξη θα'ναι η ίδια : Το καλοκαίρι του 2000, ο Μπάντοβιτς αποτέλεσε παρελθόν για τον ΠΑΟΚ...

Επέστρεψε στον Πανηλειακό όπου είχε μια μέτρια χρονιά και το καλοκαίρι του 2001 μεταπήδησε στον Εθνικό Αστέρα. Δεν έπαιξε πολύ και πήρε απόφαση τελικώς να σταματήσει το ποδόσφαιρο στο τέλος της σεζόν σε ηλικία 33 ετών, όπερ και εγένετο. Παρακολούθησε κάποια μαθήματα προπονητικής και δίδασκε τα καλοκαίρια σε σχολές ποδοσφαίρου νέων και σε ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Με τον αδελφό του, Νεμπόϊσα Μπάντοβιτς, διατηρούσαν και μια ακαδημία ποδοσφαίρου στις Ηνωμένες Πολιτείες, την "Nebo Pro Soccer Academy" που έδρευε στο Χιούστον.

Στον Ολυμπιακό επανήλθε το Σεπτέμβρη του 2005 ως στέλεχος του τμήματος scouting, θέση που διατηρούσε μέχρι και τις 15/09/2009, όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης απέλυσε τον προπονητή της ομάδας, Τιμούρ Κετσπάγια και του έδωσε το χρίσμα του υπηρεσιακού προπονητή μια ημέρα πριν την αναμέτρηση με την Άλκμααρ για την πρώτη αγωνιστική των ομίλων του Champions League.

Στις πρώτες του δηλώσεις ως προπονητής του Ολυμπιακού, ο Μπάντοβιτς δήλωσε : "Δεν μπορώ να σας πω κάτι συγκεκριμένο αυτό θα το κρατήσω για μένα. Είμαι 4 χρόνια και έχω δουλέψει με πολλούς προπονητές. Έχω κάποιες σκέψεις δικές μου και θα μιλήσουμε. Εγώ θέλω να βοηθήσω με τις γνώσεις που έχω και με τους παίκτες. Δεν το περίμενα ούτε εγώ. Με πήραν τηλέφωνο το πρωί. Δεν έχω δουλέψει σαν πρώτος προπονητής. Είμαι τελειομανής, έχω πάει σε σχολές, έχω δουλέψει με καλούς προπονητές, έχω γνώσεις και πιστεύω στον εαυτό μου. Σίγουρα είναι μια ευκαιρία και θέλω να προσφέρω στην ομάδα και να πάει στο επίπεδο απόδοσης που μπορεί. Δεν μπορεί να αλλάξει πολλά ο προπονητής. Θα προσπαθήσουμε ότι μπορούμε να κάνουμε σε μια ημέρα. Ήταν ξαφνικό σ αυτή την δουλειά σήμερα είσαι αύριο δεν είσαι. Το καταλαβαίνω και εγώ θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο πολύ μπορώ. Δεν είναι σωστό να μιλήσω για την απομάκρυνση του κυρίου Κετσπάγια γιατί είμαι 4 χρόνια στην ομάδα και δεν ξέρω και εγώ πόσοι προπονητές έχουν περάσει. Όλους τους έχουμε στηρίξει και με τα καλά τους και με τα κακά τους κι αυτό κάναμε και με τον κύριο Κετσπάγια. Από κει και πέρα δεν ξέρω τι θα γίνει. Αυτή τη στιγμή έχουμε την σημερινή προπόνηση και δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Σε κάποια παιχνίδια η απόδοση δεν ήταν τόσο καλή. Τώρα έχουμε πολλά παιχνίδια και θα κάνουμε ότι μπορούμε για να εμφανιστεί καλύτερη η ομάδα. Σίγουρα υπάρχει πίεση αφού ο Ολυμπιακός είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα. Αυτή όμως είναι η δουλειά μας και δεν παίζει ρόλο πόσο θα είμαι στην ομάδα, 2 μέρες ή παραπάνω. Τώρα όλοι μαζί οι παίκτες και ο κόσμος πρέπει να μας βοηθήσει".

Ο Μπάντοβιτς - αν και δεν έκανε και πολλά - τα κατάφερε, ο Ολυμπιακός κέρδισε με 1-0 και η διοίκηση με γρήγορες κινήσεις βρήκε τον αντικαταστάτη του Κετσπάγια που ήταν ο παλιός μεγάλος άσος της Βραζιλίας, Ζίκο. Ο Μπάντοβιτς διατηρήθηκε στον πάγκο και στον αγώνα πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, σε μια προσπάθεια της διοίκησης να μη φθαρεί ο Ζίκο από τυχόν αρνητικό αποτέλεσμα. Με τον Μπάντοβιτς στον πάγκο ο Ολυμπιακός κέρδισε 1-2 και μέσα στην Τούμπα, με τον Μπάντοβιτς να κάνει το "2 στα 2" πριν επανέλθει στο κανονικό του πόστο και πάλι, στο τμήμα scouting.



13 Σεπ 2009

Όχι και νεόγαυροι...

by ANASTO

Με αφορμή το σχόλιο ενός αναγνώστη περί ύπαρξης νεο- και παλαιό-γαυρων στις τάξεις των οπαδών του Ολυμπιακού. Σίγουρα υπάρχει μία αλλοίωση της σύστασης των οπαδών που πηγαίνουν πλέον στο γήπεδο Καραϊσκάκη, στο οποίο αν εξαιρέσουμε τη θύρα 7 που φωνάζει και στηρίζει την ομάδα, οι υπόλοιπες θύρες σε μεγάλο μέρος τους αποτελούνται από οπαδούς "πανηγυρτζήδες", νεό-γαυρους όπως αναφέρει ο φίλος, ή τους επονομαζόμενους στην Αγγλία "glory hunters". Στα δε ευρωπαϊκά παιχνίδια η κατάσταση είναι τραγική, αφού τα εισιτήρια που πάνε σε χορηγούς καταλήγουν σε χέρια ανίδεων όχι μόνο από Ολυμπιακό αλλά ακόμα κι από ποδόσφαιρο. Αργά αλλά σταθερά, με ευθύνες της διοίκησης (κυρίως) αλλά και της προβληματικής συμπεριφοράς μερίδας οπαδών (σαν τους τσάμπα μάγκες που την έπεσαν πρόσφατα σε κάτι νοικοκυραίους και γκόμενες από τη Σλοβακία) το Καραϊσκάκη μετατρέπεται από γήπεδο σε θέατρο.

Αυτή η μετάλλαξη όμως όσο κι αν την απεχθάνομαι προσωπικά, είναι αναπόφευκτη ως ένα σημείο και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτή. Ένας παράγοντας που επηρεάζει εξίσου, είναι η ανάπτυξη των μέσων ενημέρωσης και της τεχνολογίας, με τις αθλητικές παραγωγές ραδιοφώνου και το ίντερνετ να έχουν μεταφέρει τη "Βουλή του (Ολυμπιακού) Δήμου" από τις κερκίδες του Καραϊσκάκη και την άμεση δημοκρατία, στα ερτζιανά και στα kilobyte κάνοντας ακουστή τη "φωνή" πολύ μεγαλύτερης μάζας οπαδών. Δυστυχώς, η πλειονότητα των τελευταίων δεν έχει παραστάσεις από την μυσταγωγία που συντελείται ανέκαθεν στο Καραϊσκάκη και κατά συνέπεια είναι ευκόλως χαλιναγωγούμενη από πρόθυμα στόματα και γραφίδες. Ο οπαδός που τρώει το παραμύθι και περιμένει ευρωπαϊκές πορείες (νεόγαυρος) κι ο οπαδός που έχει ψύχωση με το πρωτάθλημα (κοκκαλόγαυρος) είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Ο πραγματικός διαχωρισμός που υπάρχει στις τάξεις των Ολυμπιακών οπαδών περιστρέφεται (όπως όλα άλλωστε) γύρω από το πρόσωπο του Κόκκαλη. Στις τάξεις των φιλάθλων του Ολυμπιακού υπάρχει ένα αντικοκκαλικό τμήμα κινούμενο είτε από πολιτικά ελατήρια (κατά το μάλλον), είτε από τη χαρακτηριστική "ελληνική" ζήλεια προς τον κάθε επιτυχημένο. Την τρέχουσα στιγμή, δεδομένων των (μεγάλων αν θέλετε) σφαλμάτων της διοίκησης Κόκκαλη, οι αντικοκκαλικοί έχουν βρει την ευκαιρία να ξεσπαθώσουν κατά του προέδρου και να βγάλουν αναδρομικά τα χρόνια απωθημένα τους. Από την άλλη, λόγω του Σωκράτη Κόκκαλη πάρα πολλοί οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν αναπτύξει έντονη την προσωπολατρεία, όπως άλλωστε συμβαίνει παντού όπου υπάρχουν ηγέτες με τόσο ισχυρή προσωπικότητα κι αυτό πυροδοτεί ακόμα περισσότερο την κόντρα που υποβόσκει στις τάξεις της ομάδας μας.

Ποτέ δεν περίμενα ότι θα αναγκαστώ να καταφερθώ εναντίον της διοίκησης Κόκκαλη, απολογητής της οποίας υπήρξα πλειστάκις στο παρελθόν. Μου προξενεί βαθύτατη θλίψη όμως, η συνεχής υποτίμηση της νοημοσύνης μας αλλά και των δυνατοτήτων της ομάδας μας με τα όσα συντελούνται τα τελευταία χρόνια, από την επιστροφή στο Καραϊσκάκη και μετά. Τον ίδιο σκεπτικισμό πλέον συμμερίζονται ολοένα και περισσότεροι φίλοι της ομάδας.

Η ομάδα θυμίζει έντονα τη χρονιά του "πρωταθλήματος Δούρου", χωρίς όμως την προσδοκία για την επάνοδο στο Καραϊσκάκη και με σκοτεινό μέλλον. Όπως σήμερα και τότε, είχαμε μεταγραφές από τα καλάθια των ομάδων της Α Εθνικής, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να θεωρεί δεδομένη την ενδυνάμωση του Παναθηναϊκού αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά και μία εξίσου αστεία επιλογή για τον πάγκο της ομάδας (Προτασόφ). Παρ΄όλα αυτά όλοι είχαμε την εντύπωση ότι τα καλύτερα ήταν μπροστά μας. Καταλαβαίναμε ότι στη Ριζούπολη ήταν δύσκολο να γίνει απόσβεση πολυδάπανων μεταγραφών κι υπήρχαν οι υποσχέσεις της διοίκησης για μία ομάδα ακριβότερη από το γήπεδο, για απογείωση των οικονομικών και αγωνιστικών δυνατοτήτων της ομάδας, για λαϊκή συμμετοχή σε διοικητικές αποφάσεις. Υποσχέσεις που δεν προήλθαν σαν απάντηση σε αντίστοιχα αιτήματα οπαδών, αλλά προσφέρθηκαν απλόχερα από τη διοίκηση.

Ο κόσμος στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, αν αναλογιστούμε την δικαιολογημένη πικρία που νιώθει για τις κινήσεις που έγιναν και την ανασφάλεια που νιώθει για τις εξελίξεις που έρχονται. Στο παιχνίδι με την Καβάλα, παρά το οικτρό θέαμα που παρουσίαζε ο Ολυμπιακός του Κετσπάγια, η ομάδα υποστηρίχτηκε με στωική υπομονή σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ο Κόκκαλης θα φύγει μόνος του και πολύ πιθανό σύντομα, δεν του (και μας) αξίζει να φύγει με άσχημο τρόπο, παρότι αυτός κάνει ότι μπορεί για να μας αποδείξει το αντίθετο.

Με όποιον Ολυμπιακό της γενιάς μου κι αν μιλήσω δε θα ακούσω παράπονα για τις μεταγραφές που δεν έγιναν ή για τη διαφαινόμενη φετινή αποτυχία στο πρωτάθλημα. Ένα πρωτάθλημα ακόμα δε μας λέει τίποτε, μία πορεία φωτοβολίδα στην Ευρώπη, το ίδιο. Η ομάδα είναι σε κρίσιμη καμπή και χρειάζεται ανανέωση, ο κόσμος του Ολυμπιακού χρειάζεται όραμα. Με όλα αυτά που ακούει και βλέπει είναι προβληματισμένος για το μέλλον της ομάδας και προφανώς δεν αναφερόμαστε στην έκβαση του φετινού πρωταθλήματος. Ο Κόκκαλης οφείλει στο λαό του Ολυμπιακού εξηγήσεις, όχι σχετικά με τον ακριβή αριθμό αριστερών χαφ τα ονόματα των οποίων παρήλασαν από τις εφημερίδες, αλλά σε σχέση με το όραμα, την αποτελεσματικότητα της διοίκησης και το ιδιοκτησιακό μέλλον του στον Ολυμπιακό.

Αυτές τις απαντήσεις ανέμενε ο κόσμος από τον Σωκράτη: δεν έδωσε καμία από αυτές κατά τον μονόλογό του την Παρασκευή που μας πέρασε. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κόκκαλη κατά το παρελθόν, υπέρτατος στόχος της διοίκησης του είναι να διασφαλίσει ότι ο Ολυμπιακός δε θα πέσει ξανά σε χέρια τυχοδιωκτών. Δυστυχώς οι εξαγγελίες του προέδρου έχουν ακυρωθεί τόσες πολλές φορές από τον ίδιο, που δεν αφήνουν πολλές προσδοκίες ότι έστω αυτή η ακρογωνιαία δέσμευσή του θα αποδειχτεί ειλικρινής και θα ευοδωθεί με επιτυχία. Γιατί κατά βάθος αυτός είναι ο φόβος όλων εμάς που ανησυχούμε με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί από τις αλλοπρόσαλλες επιλογές Κόκκαλη.

by ANASTO

11 Σεπ 2009

Ο Σώκος πήρε τ'όπλο του...


by ANASTO & PESETERO

Την Τετάρτη που μας πέρασε ο Σωκράτης είχε λέει "σύσκεψη κορυφής" με τον προπονητή της ομάδας, Τιμούρ Κετσπάγια, στη διάρκεια της οποίας ζήτησε να μάθει αν ο προπονητής έχει πρόβλημα με κάποιους ποδοσφαιριστές, τι γίνεται με την προπόνηση και τα εργομετρικά τεστ, για ποιον λόγο η ομάδα εμφανίζεται κουρασμένη και χωρίς δυνάμεις και γιατί αγωνίζεται με τον τρόπο που αγωνίζεται. Οι εξηγήσεις που δόθηκαν κρίθηκαν "ικανοποιητικές" και η πεντάρα του φιλικού με τον Εργοτέλη πέρασε στο ντούκου, αφού ο Κετσπάγια εξήγησε στον πρόεδρο πως ήταν... κόλπο της προετοιμασίας, περίμενε δηλαδή οτι θα'ναι τόσο κουρασμένοι οι παίκτες, αλλά αρχής γενόμενης απ'το Σάββατο, θα'ναι έτοιμοι.

Πριν από λίγη ώρα ολοκληρώθηκε και η συνέντευξη τύπου του Σωκράτη στα πλαίσια της παρουσίασης των νέων παικτών της ομάδας. Τι συνέντευξη δηλαδή, μονόνολογος ήταν αφού ο πρόεδρος δεν δέχτηκε ερωτήσεις. Ας θυμηθούμε πρώτα τι είπε και μετά τα σχολιάζουμε :

"Βρισκόμαστε εδώ για τη παρουσίαση των νέων μεταγραφών του Ολυμπιακού κα όχι για κάποια συνέντευξη Τύπου. Η Πολιτική του Ολυμπιακού έχει τρεις άξονες. Παίκτες εγνωσμένης αξίας που θέλουν να έρθουν στον Ολυμπιακό. Επιβραβεύουμε παλιούς παίκτες ή παίκτες που υπάρχουν στο ρόστερ της ομάδας με νέα συμβόλαια. Τέτοιοι παίκτες ήταν 11. Ένας από τους βασικούς μας στόχους ήταν να προωθήσουμε νεαρούς που προέρχονται από την ακαδημία μας. Μέχρι στιγμής έχουμε υπογράψει 9 συμβόλαιο με τέτοιου είδους ποδοσφαιριστές.

Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ότι κατά τη μεταγραφική περίοδο ασχοληθήκαμε με 9 παίκτες, οι οποίοι δεν κατέληξαν στον Ολυμπιακό. Όχι αυτά που αναγράφηκαν στον Τύπο. 250 ονόματα για τους οποίους είχε ενδιαφερθεί ο Ολυμπιακός. Αντιλαμβάνομαι ότι την περίοδο που δεν υπάρχει αγωνιστική δράση χρειάζεται ο Τύπος να γράφει κάτι παραπάνω. Οι παίκτες που κοιτάξαμε ήταν ο Λέτο, για τον οποίο είχαμε έρθει σε επαφή με τη Λίβερπουλ αλλά δεν καταλήξαμε σε συμφωνία. Ο παίκτης δεν κατάφερε να μας δείξει δείγματα την περσινή χρονιά, ώστε να μπορούμε να διαθέσουμε πολλά χρήματα για να τον πάρουμε. Για αυτό τον ζητήσαμε αρχικά δανεικό με οψιόν αγοράς. Δύο παίκτες της Ίντερ, ήταν ο Μαντσίνι και ο Κουαρέσμα. Ο πρώτος δεν ήθελε να έρθει στην Ελλάδα και ο δεύτερoς κρίθηκε απαραίτητος από τον προπονητή του. Ενδιαφερθήκαμε για τον Ντραγκουτίνοβιτς, αλλά προτιμήσαμε τον Μέλμπεργκ . Είχαμε ενδιαφερθεί για τον Τζιοβάνι Ντος Σάντος, ο οποίος επίσης δεν ήθελε να παίξει στην Ελλάδα. Επίσης για τον Κάλστρομ, αλλά η Λιόν ήθελε να τον κρατήσει. Για τον Μπομπό η στάση της Τουρκικής ομάδας δεν ήταν σταθερή και πιστεύαμε ότι δεν θα μας βοηθήσει. Είχαμε ενδιαφερθεί για τον Άλτιντορ, που δεν ήθελε να έρθει στην Ελλάδα. Βρισκόμαστε σε συζητήσεις για τον Φερναντίνιο και θα δούμε να θα προχωρήσουν θετικά η αρνητικά.

Από εκεί και πέρα, οι στόχοι του Ολυμπιακού είναι ξεκάθαροι. Να κατακτήσει το πρωτάθλημα, το Κύπελλο και να πραγματοποιήσει μια καλή πορεία στην Ευρώπη. Θα ήθελα να πω για εκείνους που σχολίασαν ότι είχαμε εύκολες κληρώσεις. Πώς μπορούμε να πούμε ότι είχαμε αφού τύχαμε με την Άλκμααρ; Η Ολλανδία δεν έχει έυκολο πρωτάθλημα. Στο Βέλγιο επίσης, όπου παίζει η Σταντάρντ Λιέγης, ισχύουν κανόνες μπορούν να παίξουν πάρα πολλοί ξένοι ποδοσφαιριστές. Και την Αρσεναλ την ξέρουμε. Ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει για το καλύτερο, γιατί είναι μια ενότητα που αποτελείται από την ομάδα, τη διοίκηση και τον κόσμο. Υπάρχει κατά τη γνώμη μου, μια συντονισμένη προσπάθεια απαξίωσης του Ολυμπιακού. Εμείς πρέπει να αντισταθούμε σε αυτό. Και να πιστεύουμε στα ιδεώδη που έχουμε ως Ολυμπιακοί. Πιστεύω ότι και φέτος θα πετύχουμε.


Στις 15/07 έγινε ΓΣ που αποφάσισε την αύξηση των 42 εκατ. ευρώ των μετοχών της ΠΑΕ. Το ελάχιστο ποσό συμμετοχής ήταν 50.000 ευρώ. Μόνοι κ. Μαρινάκης είχε ενδιαφερθεί και θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για αυτό. Στις 27/08 έγινε η δεύτερη ΓΣ αφού απέτυχε η πρώτη και βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη. Αυτή η δεύτερη αύξηση δεν εμπεριέχει το δικαίωμα της παραίτησης των παρόντων μετόχων. Επειδή ακούω ότι ο Κόκκαλης έχει βγάλει λεφτά από τον Ολυμπιακό θα ήθελα να πω τα εξής... Από τότε που έχω ασχοληθεί με τη διοίκηση του Ολυμπιακού, η οικονομική μου συμβολή ξεπερνά τα 200 εκατ. ευρώ. Αυτοί που μιλούν για μαύρες τρύπες, καλύτερα να κοιτάξουν για αλλού για μαύρες τρύπες. Τα οικονομικά είναι σε καλή κατάσταση.

Εκείνο που θέλω να πω στον κόσμο είναι να σταματήσουμε όλοι μαζί να δυσφορούμε και να παρασυρόμαστε από ορισμένα δημοσιεύματα του Τύπου. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω . Σας είπα ότι δεν πρόκειται για συνέντευξη Τύπου. Ίσως στο μέλλον μιλήσω αν δω κάποια πράγματα από τον Τύπο. Ήθελα να μιλήσω στον κόσμο, επειδή αυτοί μαζί με την ομάδα θα την παρασύρουν κατάκτηση των νέων στόχων. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει αρκετή δυσαρέσκεια στους ανταγωνιστές μας. Επειδή κατόρθωσαν μόνο μία φορά να πάρουν το πρωτάθλημα. Εμείς σαν Ολυμπιακός θα συνεχίσουμε την καλή μας πορεία στην Ελλάδα και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στην Ευρώπη".

Σχολιασμός
Κατ'αρχάς ξεκαθαρίστηκε σε όλους τους τόνους οτι δεν επρόκειτο για καμμιά απολογία και καμμία συνέντευξη τύπου. Σιγά μην καθόταν ο Σώκος να απολογηθεί για το τι έκανε και τι δεν έκανε σε αυτούς που "έγλειφε" μόλις πριν λίγα χρόνια για το "όλοι μέλη" και σε αυτούς που επίσης καλόπιανε για τα τριετή διαρκείας. Τέλος πάντων...

Να πιάσουμε πρώτα απ'όλα το θέμα των μεταγραφών που δεν έγιναν : Σωστή η αναφορά του Σώκου στα 250 ονόματα παικτών που έγραφαν οι εφημερίδες, άλλωστε και τα παγκάκια γέλαγαν με τα "αποκλειστικά" για Σεφτσένκο και Φαν Νιστελρόϊ. Ο πρόεδρος όμως παραδέχτηκε κάτι εξίσου σημαντικό : Ο Ολυμπιακός λέει ασχολήθηκε με 9 παίκτες, εκ των οποίων κανείς δεν κατέληξε στην ομάδα. Για τον Λέτο και τον Μπομπό, έφταιγε η διοίκηση των ομάδων τους που ήθελε πολλά λεφτά. Ο Ντραγκουτίνοβιτς ήταν περιττός γιατί αποκτήθηκε ο Μέλμπεργκ. Οι Μαντσίνι, Τζιοβάνι Ντος Σάντος και Άλτιντορ (έλεος) δεν ήθελαν να έρθουν στην Ελλάδα. Τέλος οι Κουαρέσμα και Κάλστρομ κρίθηκαν απαραίτητοι απ'τους προπονητές τους και παρέμειναν στις ομάδες τους ενώ την παλεύουμε για να πάρουμε τον Φερναντίνιο (που ήταν και καλά κλεισμένος απ'τη Χέρτα και δεν ήθελε να έρθει).

Με όσο καλή διάθεση και να θέλει να δεί κανείς το θέμα των μεταγραφών, είναι αδύνατον. Δύο ολόκληρους μήνες σχεδόν συζητούσαν με τον Μπομπό και τη διοίκηση της Μπεσίκτας για να καταλάβουν οτι τελικά "δεν μας κάνει ο παίκτης". Πουλήθηκε ο Μπελούτσι που "ήταν πολυτέλεια" για τον Ολυμπιακό ώστε με τα χρήματα της μεταγραφής να αποκτηθεί ο Κάλστρομ, ο "κλεισμένος" και τελικά μαθαίνουμε οτι... δεν έρχεται, γιατί υπολογίζεται απ'την ομάδα του. Ο Άλτιντορ, το σιγουράκι, που του'χε πει τα καλύτερα ο Βαλβέρδε, που έμπαινε από στιγμή σε στιγμή στο αεροπλάνο, δεν ήθελε να έρθει στην Ελλάδα... Ο Κουαρέσμα δεν ήθελε να έρθει - άσχετα αν λέγαμε οτι "χτυπάμε κάτι πολύ καλύτερο απ'τον Κουαρέσμα". Το καλύτερο ήταν ο... Φερναντίνιο, ο οποίος δεν ήρθε γιατί είχε συμφωνήσει με την Χέρτα, αλλά όλως τυχαίως βρίσκεται ακόμα στη Βραζιλία και συζητάει με τον... Ολυμπιακό. Με λίγα λόγια : Κοροϊδευόμαστε. Και καλά, 9 παίκτες και δεν ήρθαν... ΚΑΝΕΝΑ στέλεχος της ΠΑΕ δεν έχει την παραμικρή ευθύνη γι'αυτό;

Το επόμενο ομολογουμένως, χτυπάει πολύ άσχημα και στο μάτι και στο αυτί. Ο πρόεδρος μάλωσε όλους όσους σχολίασαν οτι είχαμε εύκολη κλήρωση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πως μπορούμε να το πούμε αφού τύχαμε με την Άλκμααρ και τη Σταντάρντ, αφού η Ολλανδία και το Βέλγιο έχουν δύσκολα πρωταθλήματα; Για όλα φταίνε ΜΟΝΟ οι δημοσιογράφοι που αποπροσανατολίζουν τον κόσμο και απαξιώνουν τον Ολυμπιακό και δημιουργούν λάθος εντυπώσεις. Ο Σώκος, ποτέ. Το 2004 δήλωνε πως "όποιος δεν έχει σαν στόχο την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν βαδίζει στο σωστό δρόμο". Το 2007 δήλωνε πως "το κύπελλο UEFA είναι πιο βατή διοργάνωση και ταιριάζει περισσότερο στον Ολυμπιακό". Πέρυσι είπαμε πως "δεν έγινε και τίποτα, στην Ευρώπη θα πηγαίνουμε όσο πάει μέχρι να πέσουμε με τη Μίλαν". Φέτος, τα πράγματα είναι δύσκολα γιατί πέσαμε με ομάδες απ'το Βέλγιο και την Ολλανδία ενώ θεωρείται πως ήδη έγινε η υπέρβαση, αφού απο επίσημα χείλη είχε λεχθεί το "ο στόχος είναι η πρόκριση στους ομίλους". Συγνώμη Σώκο μου αλλά όπως το πας, ποιό είναι το επόμενο βήμα; Η εξασφάλιση θέσης που οδηγεί στην Ευρώπη μέσω των play-offs;

Για το φιάσκο της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου είπε τα απολύτως βασικά. Κανείς δεν έμαθε τι απαιτούσε πραγματικά, κανείς δεν έμαθε τι πρόσφερε ως αντάλλαγμα ο Σωκράτης. Το μόνο που ειπώθηκε ήταν πως μόνο ο Μαρινάκης είχε ενδιαφερθεί και πως είναι σε εξέλιξη νέα ΓΣ όπου θα αποφασιστεί το συνολικό ποσό της αύξησης του ΜΚ. Και φυσικά, για τις αρνητικότατες εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν αφού ΚΑΝΕΝΑΣ πλην του Μαρινάκη απ'όσους έγινε κάλεσμα δεν θέλησε να μπεί με τους όρους του Σωκράτη στον Ολυμπιακό, ουδείς λόγος. Μόνο πως όλα είναι καλά, δεν υπάρχει καμμιά μαύρη τρύπα και πως τα οικονομικά του συλλόγου είναι σε καλή κατάσταση.

Για το τέλος είχαμε το παραδοσιακό κάλεσμα για να σταματήσει η γκρίνια και να πορευτούμε όλοι μαζί για την κατάκτηση των νέων στόχων. Υπήρξε η κλασική κορώνα για τους ανταγωνιστές μας που έχουν δυσαρεστηθεί επειδή κατόρθωσαν μόνο μία φορά να πάρουν το πρωτάθλημα και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Το ηθικό δίδαγμα λοιπόν ήταν πως για όλα φταίνε οι δημοσιογράφοι και πως όλοι είμαστε στραβοί, αφού όλα πάνε ρολόϊ. Φάνηκε και απ'τα φιλικά με Τότεναμ και Εργοτέλη πόσο καλά πάνε όλα. Αλλά απ'ότι φαίνεται, στου κουφού την πόρτα... Τα παθήματα του παρελθόντος προφανώς δεν έχουν γίνει μαθήματα και ο Σωκράτης δεν έχει αντιληφθεί οτι φέτος ο Ολυμπιακός θα έχει να αντιμετωπίσει ένα συσπειρωμένο αντιΟλυμπιακό μέτωπο, τόσο συσπειρωμένο όσο ποτέ. Δεν βλέπει οτι του ορίζουν με το έτσι θέλω τον αγώνα με την ΑΕΚ μετά την Τούμπα. Δεν βλέπει τις προειδοποιητικές εξωαγωνιστικές βολές, με κορωνίδα την κολοσσιαία αλλαξοκωλιά μεταξύ ΠαναθηναΪκού - ΠΑΟΚ - Ατρομήτου - Λάρισας. Δεν βλέπει οτι οι περισσότεροι εκ των συνεργατών του στην ΠΑΕ δεν είναι ικανοί ούτε να καθαρίζουν τζάμια στα φανάρια. Δεν βλέπει πως μέχρι και απόρρητα έγγραφα της ΠΑΕ έχουν κάνει φτερά και έχουν "ανέβει" στο Internet (απ'όπου βγαίνουν μερικά πολύ... μυστήρια συμπεράσματα, όπως π.χ. οτι ο Μπελούτσι των 7,5 εκ. ευρώ έκανε 5 και πως ο Λεονάρντο των 3 εκ. ευρώ 1,5... Αυτό είναι μια άλλη κουβέντα). Όλα πάνε καλά, Σωκράτη μου; ΛΥΠΑΜΑΙ, αλλά αυτή τη φορά δε σε πιστεύω. Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν σε πιστεύω πια.

Επίλογος
"Όλα υπό έλεγχο" λοιπόν, η ομάδα πάει να παίξει όλη τη χρονιά, κυριολεκτικά, μέσα σε ένα εικοσαήμερο όπου κρίνονται τόσο η Ευρώπη όσο και το πρωτάθλημα : 12/9 Καβάλα εντός, 16/9 Άλκμααρ εντός, 20/9 ΠΑΟΚ εκτός, 23/9 ΑΕΚ εκτός, 26/9 Πανιώνιος εντός, 29/9 Άρσεναλ εκτός. Όλα αυτά με την ομάδα να είναι άνω κάτω, τον προπονητή να έχει χάσει εκτός απ'το - όποιο - έρεισμα είχε στον κόσμο και τον έλεγχο των αποδυτηρίων, την ομάδα να δείχνει ανήμπορη να πάρει τα πόδια της και να μην έχει - ελέω Σώκου - εναλλακτικές λύσεις για να φρεσκάρει κάποιους παίκτες αναγκάζοντας τον προπονητή να κάνει πειραματισμούς. Τι γίνεται αν όλα πάνε καλά και η ομάδα βγεί αλώβητη απ'αυτόν τον αγωνιστικό Γολγοθά; Ο πρόεδρος δικαιώνεται για την επιλογή Τιμούρ και το "είμαστε πλήρεις" του. Τι γίνεται αν στραβώσει το πράγμα και ο Ολυμπιακός βγεί εκτός στόχων απ'τον Σεπτέμβρη κιόλας; Για όλα θα φταίει ο κακός Γεωργιανός που δεν είχε τα κότσια να ανταπεξέλθει στην πρόκληση του Ολυμπιακού.

Συγνώμη, Σώκο μου, αλλά το παραμύθι "ο Τιμούρ φταίει για όλα" έχει κάποια δόση αλήθειας, μα έχει και δράκο... και τον λένε Σωκράτη. Ο Κόκκαλης είχε την ευκαιρία να γυρίσει τον κόσμο υπέρ του, να τον συσπειρώσει και να πορευτεί χωρίς γκρίνιες στη χρονιά : Αρκούσε ένα ντόμπρο και μπεσαλίδικο "κύριοι, ακολουθούμε συντηρητική πολιτική φέτος, κάνουμε διάφορες αλλαγές, ζητούμε τη στήριξη σας στην ομάδα και την εμπιστοσύνη σας". Παντελονάτη και ξεκάθαρη εξήγηση. Αντί αυτού, ο Σωκράτης επέλεξε την μετωπική σύγκρουση, προτάσσοντας το επιχείρημα "έχω βάλει πάνω από 200 εκ. ευρώ στα 16 χρόνια που είμαι στον Ολυμπιακό". Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό και είσαι αξιέπαινος. Μα... γι'αυτό το λόγο δεν λέγεσαι πρόεδρος του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, ή χάνουμε κάτι; Συν τοις άλλοις, το οτι "δεν υπάρχει κανένα οικονομικό πρόβλημα" σε συνδυασμό με το οτι η ομάδα έμεινε γυμνή σε θέσεις - κλειδιά της εντεκάδας, είναι δείγμα σωφροσύνης; ΑΦΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ;

Κρίμα, πραγματικά κρίμα. Ο Σωκράτης Κόκκαλης θα έπρεπε να είναι εικόνισμα στο σπίτι του κάθε γαύρου οπαδού. Με τις πράξεις του την τελευταία τριετία δείχνει σαν να προσπαθεί από μόνος του να απαξιώσει το όνομα του. Προσωπικά αυτό που με "χαλάει" περισσότερο απ'όλα είναι οτι μου θυμίζει όλο και πιο έντονα στον τρόπο που ασκεί διοίκηση στην ΠΑΕ τον σιχαμερό σε όλα του Γιώργο Καπετάνιο Ρίνγκο Βαρδινογιάννη. Κρίμα, πραγματικά κρίμα. Είναι πιο τίμιο αν έχει κουραστεί να το έλεγε και να δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την διάδοχη κατάσταση. Αντί αυτού, επί της ουσίας "απειλεί" πως έχει βάλει ένα σωρό λεφτά και να μη τον πολυσκοτίζουμε. Ο εγωισμός του τον εμποδίζει να δεί πως αν επαναληφθεί το "αν με βρίσουν, φεύγω" το περυσινό, οι αντιδράσεις αυτή τη φορά δεν θα είναι οι ίδιες...

Υ.Γ. 1 : Η θέση μου είναι η ίδια : Υπομονή μέχρι και την Τούμπα. Ο Ολυμπιακός δίνει τρία ματς εκ των οποίων πρέπει να κερδίσει οπωσδήποτε και τα τρία, έστω με απαράδεκτο ποδόσφαιρο και μισό-μηδέν. Αν γίνει αυτό, έχει καλώς, μπορούμε με πιο ψύχραιμο μάτι μετά να δούμε που μπορεί να φτάσουμε και να έχουμε μια πιο ξεκάθαρη άποψη για τον Κετσπάγια. Γιατί ναι μεν ο καραφλοδαίμονας δεν χαίρει καμμίας εκτίμησης μετά την πεντάρα απ'τον Καραγεωργίου, αλλά αν κερδίσει Καβάλα, Άλκμααρ και κάνει κανένα διπλό στην Τούμπα, θα αποδειχτεί οτι όλα τα λεφτά είναι τα επίσημα. Αν δεν γίνει όμως, ο Θεός να λυπηθεί την ομάδα που έγινε έρμαιο στις ορέξεις ορισμένων.

Υ.Γ. 2 : Λένε οτι "τα στερνά τιμούν τα πρώτα"... Το μέλημα μιας σωστής διοίκησης είναι να παραδώσει την εταιρεία σε καλή κατάσταση και όχι σε χάος. Αλήθεια Σώκο μου, όλα καλά όλα ανθηρά όντως, ή απλά στα λόγια μέχρι να ανακοινωθεί ο Ξεπλένης;

Υ.Γ. 3 : Επίσης, Σώκο μου, να ξέρεις πως ο κόσμος δεν είναι προβληματισμένος επειδή δεν πήραμε αριστερό χαφ... Είναι επειδή βλέπει μια παντελή έλλειψη πλάνου, δε βλέπει φως στον ορίζοντα για το που βαδίζει η ομάδα. Μια ομάδα που απαξιώνεις εσύ ο ίδιος και κανείς άλλος, με τον τρόπο που χειρίστηκες την ΑΜΚ και το θέμα των μελών.

Υ.Γ. 4 : Το 1999 ο στόχος μας ήταν να γίνουμε Λιόν, το 2004 στόχος μας να γίνουμε Γαλατάσαράϊ, τώρα αφού θεωρούμε μεγαθήρια την Σταντάρντ και την Άλκμααρ, στόχος μάλλον είναι να γίνουμε Ανόρθωση.

Υ.Γ. 5 : Έλα Αλέκο... Στο κεφάλι ποιανού είπες πως θα μάθεις προπονητική; ΠΟΙΑΝΟΥ; Αχαχαχαχαχαχα...

Υ.Γ. 6 : Όλοι θέλουμε το καλό του Ολυμπιακού, οπότε "ταμπέλες" όπως αντιΟλυμπιακοί / Υπάλληλοι ένθεν και ένθεν πρέπει να σταματήσουν.

Υ.Γ. 7 : Προσέφερες πάρα πολλά. Είσαι ο μεγαλύτερος πρόεδρος της ιστορίας του Ολυμπιακού. Αλλά "Ολυμπιακός" δε σημαίνει "Κόκκαλης" και φρόντισε να το καταλάβεις όσο είναι καιρός. Αυτό που έχεις κατά νου, απλά δεν υπάρχει...



by ANASTO & PESETERO


5 Σεπ 2009

Δεν έχει πρωτάθλημα, ας πούμε ότι να'ναι...


* Ένα απ'τα "καλά" που ακούστηκαν την εβδομάδα που μας πέρασε ήταν η απάντηση στο κοσμογονικό ερώτημα "γιατί δεν ήρθε ο Φερναντίνιο στον Ολυμπιακό". Γιατί λέει φοβήθηκε ο παίκτουρ πως δεν θα τον καλέσει ο... Ντούνγκα στην εθνική Βραζιλίας αν ερχόταν στην Ελλάδα. Σίγουρα, ο προπονητής της εθνικής Βραζιλίας προτιμάει να καλεί παίκτες από ομάδες που μόλις ανέβηκαν στη μεγάλη κατηγορία, απ'το να καλεί παίκτες που θα έπαιζαν στην κορυφαία Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.

* Το καλύτερο ήταν βέβαια εκείνο που γράφτηκε, οτι και καλά αν έρθει ο Φερναντίνιο στον Ολυμπιακό, τα λεφτά που θα φέρει στην ΠΑΕ από την μεταπώληση του σε άλλη ομάδα, θα υπερκαλύψουν το ποσό που προσέφερε ο Μαρινάκης για να μπεί στην ΠΑΕ. Έπεσαν τα τσιμέντα, που θα'λεγε και ο Αλέφαντος. Βραζιλιάνος, 24 ετών, που δεν έχει παίξει καν σε μεγάλη ομάδα της Βραζιλίας, 1.70 και 66 κιλά, θα έρθει στον Ολυμπιακό και θα μεταπωληθεί με... 30 εκ. ευρώ. Τη στιγμή που οι Γερμανικές ομάδες που (λέγεται πως) τον ήθελαν, δεν έδιναν πάνω από 2,5 εκ. ευρώ. "Γελάει ο γκοζμάκης, αφτούνα δε τα λένε ούτε στους Ζουλού" (κατά τον Αλέφα, πάντα).

* Λαυρεντιάδης, λέει, στον Ολυμπιακό. Σαν να λέμε δηλαδή οτι έβγαλε ο Σώκος τα λεφτά απ'τη μια τσέπη και τα έβαλε στην άλλη. Τυχαίο το γεγονός οτι στον Λαυρεντιάδη όλως τυχαίως φέρεται να προσφέρει ποσοστό της "Καραϊσκάκης Α.Ε."; Τέλος πάντως, επειδή αρκετές παπάτζες έχουμε διαβάσει από το Μάϊο και όλα αποδείχθηκαν μπαρούφες ολκής, ας κρατάμε μικρό καλάθι και ας μην πιστεύουμε τίποτα. Όπως στις μεταγραφές ένα πράγμα : Αν δεν πέσει υπογραφή δηλαδή...

* Η ταχύτητα και η φαντασία που έχει η εθνική στο παιχνίδι της η ομάδα του κόουτς Ρεχάγκελ κάνει τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου να μοιάζουν με περιπέτειες a-la Τζάκι Τσαν, τουλάχιστον.

* Είπα "εθνική" και το μυαλό μου πήγε στον Κωστάκη τον Κατσουράνη. Που "θυμήθηκε" (εντελώς τυχαία, τη στιγμή που βουϊζει το σύμπαν με τη νέα αλλαξοκωλιά Παναθηναϊκού - Ατρομήτου - ΠΑΟΚ - Λάρισας) οτι το... 2000 - συγκεκριμένα στις 02/05/2000 - ο Παναθηναϊκός αδικήθηκε απ'τη διαιτησία στον αγώνα Παναχαϊκής - Παναθηναϊκού στην Πάτρα, όταν οι Πατρινοί κέρδισαν 1-0 (με γκολ του Κωστάκη) και εν πολλοίς έκαναν σημαντικό βήμα για τη σωτηρία τους. Ο Κωστάκης μάλιστα είπε οτι ήταν ένα πολύ σημαντικό ματς και απόρησε που δεν το έδειξε η τηλεόραση τότε. Το θυμήθηκε 9 χρόνια μετά, όντας ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού. Γιατί όσο έπαιζε στην Παναχαϊκή αλλά και στην ΑΕΚ, μετέπειτα, δεν είχε κάνει καμμία νύξη για "κακή διαιτησία".

* Τα βαζελάκια έχουν ξανοιχτεί και πανηγυρίζουν, γενικότερα. Λένε οτι έχουν καλύτερη ομάδα, λένε off the record οτι ελέγχουν πλέον το παρασκήνιο, λένε πως θα σαρώσουν τα πάντα φέτος. Λένε, λένε, λένε και "σβήνουν" μία μία τις δικαιολογίες τους. Θέλω να δω τι θα λένε αν χάσουν το πρωτάθλημα πάλι.

* Ναι, ο Ολυμπιακός για Ελλάδα είναι (σχεδόν) πλήρης - μη λέμε τα ίδια. Αυτό όμως σε καμμία περίπτωση δε μηδενίζει τις ευθύνες της διοίκησης και τον πανηγυριτζίδικο προγραμματισμό (τον ποιόν;) για άλλη μια χρονιά.

* Αν το δεί κανείς με πολύ ψυχρή ματιά, θα διαπιστώσει πως επι της ουσίας, χωρίς αριστερό χαφ παίζουμε εδώ και... δυό χρόνια, απ'τη σεζόν 2007-2008 δηλαδή. Απλά είχαμε τον Τζόλε σε ρόλο... Ελ Σιντ, που τον έβλεπαν και σκιάζονταν οι οχτροί. Τώρα απόντος του Ελ Σιντ, απλά παρακαλάμε να "βγεί" σαν χαφ το ταγάρι απ'τη Βραζιλία ή έστω να συνεχίσει να παίζει καλά ο μάγος της Καζαμπλάνκα.

* "Τι συμβαίνει με τον Ντιόγο", αναρωτιούνται στο ρεπορτάζ. Τι να συμβαίνει ρε παιδιά; Έπιασε παρτίδες με τον Λουτσιάνο, τόσο απλό είναι. Του κάνει τον... διερμηνέα, όπως έκανε με τον Τζιοβάνι πριν κάποια χρόνια. Το πρωϊ του μάθαινε Ελληνικά και το βράδυ του γνώριζε τραγουδίστριες. Στη διοίκηση τι έκαναν για να προστατέψουν την επένδυση τους; Τίποτα. Τώρα, απλά κάνουν "συστάσεις" στον Κετσπάγια "να τον αξιοποιήσει".

* Ρε παιδιά, αυτός ο chief scout που ήρθε απ'την Τσέλσι, ο Πέλε Άντερσον, που πήγε; Του ανέθεσαν το scouting στην Σκανδιναβία και το'ριξε στο ψάρεμα αντί να βρεί παίχτες; Ή στέλνει ο άνθρωπος εισηγήσεις και ο αρχι-scout Ανδρίκος Νινιάδης τις πετάει στην κάλαθο των αχρήστων;

* Για τις ακαδημίες, τα'χουμε πεί από καιρό. Το πρόσφατο ρεπορτάζ του "ΦΩΤΟΣ" ήταν απλά μια επιβεβαίωση πως οι ακαδημίες επανήλθαν στον παλιό καλό καιρό των "πατεράδων" και της στελέχωσης των ακαδημιών με παιδιά που κατά πρώτο λόγο έχουν μπαμπάδες με "κονέ". Αν τύχει και ξέρουν και λίγη μπαλίτσα, έχει καλώς. Αν όχι, δε βαριέσαι... Υπάρχουν κι άλλοι μπαμπάδες στην ουρά.

* Αυτός ο Κετσπάγια, τι κωλοφαρδία έχει ρε παιδιά... Μπαρμπούνια με τον κώλο πιάνει. Πέφτουμε στα προκριματικά του C.L. με ότι χειρότερο από πλευράς ποιότητας κυκλοφορούσε στην πιάτσα. Περνάμε χαλαροξεκούραστα, στους ομίλους και κληρωνόμαστε σε όμιλο που αν μη τι άλλο, σε σύγκριση με άλλους, χαρακτηρίζεται "βατός". Αναβάλλεται η πρώτη αγωνιστική, αποφεύγεται η σύγκρουση με την ΑΕΚ και κερδίζουμε στη Λάρισα μετά από 23 χρόνια. Ο Κούμαν ανέλαβε την Άλκμααρ, οι παίκτες της Σταντάρ Λιέγης δέχονται απειλητικά τηλεφωνήματα, η Άρσεναλ έχει θέμα με τον Εντουάρντο... Τι απομένει; Να παραιτηθεί ο Βενγκέρ, να κάνουν αποχή οι Βέλγοι, ένας Θεός ξέρει τι. Μακάρι να συνεχίσει έτσι...

Υ.Γ. 1 : Μόλις "έπνιξε" το κουνέλι ο Χαλκιάς στο ματς με την Ελβετία. Κάτι τέτοια θα βλέπει ο Ρεχακλής και τον βλέπω να ξημεροβραδιάζεται στα σκαλοπάτια του Νικοπολίδη για να επανέλθει στην εθνική ομάδα...

Υ.Γ. 2 : Επαναφέρω τα σχόλια. Με το μαλακό, έτσι; :)


1 Σεπ 2009

Τα νεύρα μας δεν είναι καλά...

Έλεγα να ασχοληθώ με τις φετινές παλινωδίες της διοίκησης (Α.Μ.Κ., πολυμετοχικότητα, μεταγραφές) αλλά θεωρώ πως το θέμα αναλύθηκε τόσο πολύ απ'όλες τις πλευρές που οποιοδήποτε άλλο σχόλιο επί του παρόντος φαντάζει περιττό. Απλά δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω ένα-δυό πραγματάκια.

Προσωπικά είμαι 1000% αντίθετος με το "γαμιέται ο πρόεδρος" γιατί στον Σωκράτη Κόκκαλη δεν του αξίζει να υβρίζεται. Η πλάστιγγα της προσφοράς του στον Ολυμπιακό γέρνει υπέρ των θετικών οπότε είναι τουλάχιστον αχαριστία και αγνωμοσύνη να υβρίζεται λες και είναι κανένας Σαλιαρέλης ή κανένας... Τροχανάς, λες και μας παρέλαβε στην κορυφή της Ευρώπης και μας έριξε στα τάρταρα.

Είμαι όμως 1000% αντίθετος επίσης και με το "ζήτω ο πρόεδρος", γιατί όλοι κρίνονται απ'τα έργα τους στο σύνολο τους - και σίγουρα όχι μόνο απ'τα θετικά. Και για να λέμε τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη, ο πρόεδρος έχει κάνει απανωτές γκάφες τα τελευταία χρόνια και τείνει να ισοφαρίσει τα θετικά που έχει κάνει με τις παλαβομάρες του. Ειδικά φέτος η ανοργανωσιά και η επιπολαιότητα έφτασαν σε δυσθεώρητα ύψη. Και στην τελική, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν είναι υπεράνω κριτικής.

Προτιμώ αυτό το θέμα να το αναλύσουμε αργότερα, να αφήσουμε να "τρέξει" λίγο η σεζόν. Προέχει να στηρίξουμε την ομάδα που μας έχει ανάγκη. Όχι για τον Κόκκαλη, όχι για τον Κετσπάγια, αλλά για αυτό που πρεσβεύει αυτή η ερυθρόλευκη και ριγωτή που μας παίρνει τα μυαλά και μας ξεσηκώνει, ανεξαρτήτως ηλικίας. ΟΛΟΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΜΑΣ και ο κόσμος έχει κριτήριο : Όποιον πρέπει να κράξει θα τον κράξει και όποιον πρέπει να αποθεώσει θα τον αποθεώσει. Απλά πράγματα. Είτε είναι προπονητής, είτε παίκτης, είτε πρόεδρος, είτε οπαδός.

Και κάτι για το τέλος : Ναι, δεν έχουμε αριστερό χαφ. Ναι, η ομάδα έχει ελλείψεις - ειδικά για τις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της. Αλλά με τίποτα δεν ασπάζομαι την άποψη οτι έρχεται η καταστροφή για τον Ολυμπιακό, όπως μας τη σερβίρουν τα ΜΜΕ (και δυστυχώς εμείς τσιμπάμε). Ο καιρός γαρ εγγύς και θα τα δούμε όλα μπροστά μας.

Προσωπική εκτίμηση : Πρωτάθλημα και φέτος. Ίσως χάσουμε το κυπελλάκι και στην Ευρώπη Τιμουρίσιο ταμπούρι και ο Θεός βοηθός. Ο Ολυμπιακός ακόμα και έτσι - και χωρίς τραυματισμούς εννοείται - δεν θα έχει πρόβλημα να πάρει το πρωτάθλημα. Πιο σωστά, θα πρέπει να μας ρίξουν πυρηνικά για να το χάσουμε. Εννοείται δε, πως αν κατακτήσουμε το πρωτάθλημα, αυτό θα πιστωθεί στη μαγκιά των παικτών και του προπονητή - όποιος και αν είναι. Γιατί η διοίκηση δεν θα έχει κανένα δικαίωμα να ομιλεί περί "δικαίωσης" αυτή τη φορά.

Υ.Γ. 1 : Όπως θα είδατε, "κατέβασα" τα comments, όπως είχα κάνει και με το shoutbox. Από ορισμένους η μαλακία χτύπησε κόκκινο τις τελευταίες ημέρες. Ηρεμία παλικάρια, όλοι Ολυμπιακοί είμαστε, μπορεί να διαφωνούμε αλλά όχι και "αει γαμήσου ρε υπάλληλε" ο ένας και "το μουνί της μάνας σου βάζελε" ο άλλος. Έλεος δηλαδή. Σκεφτείτε ρε παιδιά... Με αυτόν που λέτε "υπάλληλο" ή "κομπλεξικό βάζελο", μπορεί να πανηγυρίζατε πλάϊ πλάϊ μια κατάκτηση τίτλου, μια σπουδαία νίκη, ένα Ευρωπαϊκό τρόπαιο. Είμαστε Ολυμπιακοί και δε μας αρμόζουν τέτοιες αδελφίστικες - βαζέλικες συμπεριφορές.

Υ.Γ. 2 : Όπως πολύ σωστά μου είπε ο αδελφός ThePain (Γιώργος, κατά κόσμον) : "Σε άλλες ομάδες, όταν κάποιος μεγάλος παίκτης σταματάει τη μπάλα, αποσύρουν τη φανέλα με τον αριθμό που φορούσε για να τον τιμήσουν. Εμείς, για να τιμήσουμε τον Τζόρτζεβιτς, το πήγαμε λίγο παραπέρα : Αποσύραμε τη θέση του αριστερού χαφ"...


Μαρτσέλο Μπαλμπόα, ο... παραλίγο λίμπερο του Λίμπρεχτς...



Ο Μαρτσέλο Μπαλμπόα - καμμία σχέση με το.. Ρόκι Μπαλμπόα - γεννήθηκε στις 08/08/1967 στο Σικάγο και ξεκίνησε την καριέρα του στις ακαδημίες της Cerritos J.C. της Καλιφόρνια, όπου προπονητής ήταν ο πατέρας του. Αγωνίστηκε στο κολέγιο του Σαν Ντιέγκο με την ομάδα των Nomads (την ομάδα του κολλεγίου) και απο εκεί βρέθηκε... στην εθνική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών το 1988 (πρεμιέρα με τη Γουατεμάλα) και ήταν βασικός στην ομάδα που συμμετείχε στο Μουντιάλ του 1990 στην Ιταλία. Με τη λήξη του Μουντιάλ βρίσκει συμβόλαιο στους San Francisco Bay Blackhawks όπου θα μείνει μόλις μια σεζόν, έχοντας 15 συμμετοχές αλλά και 7 γκολ, αξιοζήλευτη επίδοση για αμυντικό. Τη σεζόν 1992-1993 θα παίξει για τους Colorado Foxes και θα κερδίσει το βραβείο του αθλητή της σεζόν. Το καλοκαίρι του 1994 αποτελεί βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ στο Μουντιάλ που διοργανώθηκε στη χώρα του και με το πέρας του Μουντιάλ ξεκουράζεται περιμένοντας προτάσεις εκτός των ΗΠΑ.