Τη δεκαετία του '50, ένας άνθρωπος που ήθελε να δεί την ομάδα του είτε γιατί την αγαπούσε είτε γιατί το έβλεπε σαν διασκέδαση, πλήρωνε το εισιτήριο του και πήγαινε στο γήπεδο. Τη δεκαετία του '60, επίσης το ίδιο. Τη δεκαετία του '70 εξακολουθούσε να πληρώνει το (πιο ακριβό) εισιτήριο για να βλέπει τον Τριαντάφυλλο, τον Κούδα, τον Δομάζο. Τη δεκαετία του '80, την εποχή που "τελείωσε ο ρομαντισμός" κατά τους... ηθικολόγους, στα πρώτα 5-6 χρόνια, το νεόδμητο ΟΑΚΑ είχε σε κάθε αγώνα πάνω από 50.000 εισιτήρια. Τη δεκαετία του '90, επίσης... Μέχρι και στις ημέρες μας, ισχύει ο ίδιος κανόνας : Όποιος θέλει να δεί ποδόσφαιρο, να δεί την ομάδα του, είτε ο αγώνας είναι Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός είτε Ασπίδα Ξάνθης - Πανθυρεατικός, πληρώνει το εισιτήριο του και πηγαίνει στο γήπεδο.
Δεν μπορεί να ομιλεί κάποιος ως εκπρόσωπος του κόσμου που πηγαίνει στο γήπεδο : "Έφυγε ο κόσμος απ'τα γήπεδα λόγω της αναξιοπιστίας, λόγω της βίας, λόγω, λόγω, λόγω"... Το ποδόσφαιρο για τον κόσμο είναι μια πολυτέλεια. Όποιος έχει τον χρόνο και το χρήμα, πάει στο γήπεδο. Όποιος δεν το έχει, βάζει όπως παλιά το ραδιοφωνάκι στο αυτί και προσπαθεί να φτιάξει εικόνες με το μυαλό του, μιας και οι ραδιοφωνικές αναμεταδόσεις πάντοτε ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό απ'την πραγματικότητα στο γήπεδο. Όποιος θέλει και μπορεί πάει στο γήπεδο, όποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί δεν πάει και είναι τόσο απλό και δεν παίζει ρόλο ούτε η βία ούτε τα "στημένα" ούτε το κακό θέαμα όπως μας λένε οι αναλυτές του κώλου. O κόσμος που πάει στο γήπεδο πάει επειδή έτσι του κάνει κέφι και ξέρει εκ των προτέρων οτι δεν θα δεί τον "Αρχοντα των Δαχτυλιδιών", αλλά έναν αγώνα που ενδεχομένως να του φάει 2 ώρες απ'τη ζωή του. Είναι εν γνώσει του.
Πριν 50 χρόνια δεν έκανε και πάλι ντου ο κόσμος στα γήπεδα, και όχι μια και δύο; Μήπως η μπάλα που παιζόταν ήταν καμμιά φαντασμαγορική παράσταση, η μήπως η ισχυρή ομάδα είχε να αντιμετωπίσει ως επι το πλείστον 11 τσελιγκάδες που στόχο είχαν να κόψουν πόδια; Για να μην φτάσουμε στη μεγαλύτερη αμπελοφιλοσοφία, το "εμβρόντητη η κοινή γνώμη παρακολουθεί το σκάνδαλο των στημένων". Λες και ο αθλητισμός ήταν άσπιλος τόσα χρόνια, λες και δεν υπήρχαν στησίματα επιστημονικά, λες και δεν θυμόμαστε τι γινόταν τις εποχές που η Α' Εθνική είχε 18 ομάδες με τις αδιάφορες ομάδες (που δεν διεκδικούσαν τίποτε, δηλαδή) οι οποίες καθόριζαν τις θέσεις του υποβιβασμού, παραχωρώντας αποτελέσματα κατά το δοκούν; Αλλά είπαμε, ήρθε η παράγκα το 1996 γιατί μέχρι τότε όλα ήταν καθαρά. Από εκεί και πέρα πάλι καθαρά ήταν δηλαδή, απλά βρώμιζαν όταν πρωτάθλημα έπαιρνε ο Ολυμπιακός. Το 2003-2004 και το 2009-2010 καθάρισαν προς στιγμήν (ειδικά πρόπερσι ο Νικόλας ο Πατέρας με τα χεράκια του καθάρισε τη μπουγάδα, κατά τη δήλωση του) και τώρα ξαναβρώμισαν.
Κάποια στιγμή, όλοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι (και μη) δημοσιογράφοι, παράγοντες, προπονητές και ποδοσφαιριστές που μεταξύ κλαυθμών και οδυρμών εκτοξεύουν κορόνες για την κατάντια του ποδοσφαίρου επικαλούμενοι τις "εποχές της αλάνας", τον "ρομαντισμό" και την "ευγενή άμιλλα του αθλητισμού", καλά θα κάνουν να κάτσουν και να σκεφτούν. Να σκεφτούν ποιανού το λάκκο σκάβουν απαξιώνοντας σε τέτοιο βαθμό το ίδιο το προϊόν που τους έχει κάνει αναγνωρίσιμους και σε πλείστες περιπτώσεις πλούσιους. Ειδικά όταν ακούς ποδοσφαιριστές, είναι να τρελαίνεσαι. Να βγαίνει ο κάθε φούφουτος και να μιλάει για "κάθαρση" και "βρωμιά" για έναν χώρο που του έδωσε λεφτά και αναγνωρισιμότητα πέρα απ'το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς του.
Δεν σας αρέσει κύριοι το προΪόν που λέγεται Ελληνικό ποδόσφαιρο; Σας χαλάει το θέαμα; Πιστεύετε οτι όλα είναι προσυμφωνημένα; Δεν υπάρχει πιο εύκολη λύση : Αλλάξτε επάγγελμα ή αλλάξτε χώρα. Από μια πλευρά, θα ήθελα να έβλεπα όλους αυτούς τους ευαίσθητους, αν για παράδειγμα γινόταν ένα "μπραφ" και δεν είχαμε την ερχόμενη σεζόν ούτε πρωτάθλημα, ούτε συμμετοχή σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Να δω πως οι ψυχοπονιάρηδες παράγοντες θα πλήρωναν τα λειτουργικά έξοδα των ομάδων χωρίς τα έσοδα των εισιτηρίων και χωρίς φράγκο από τηλεοπτικά δικαιώματα, αφού είναι ηλίου φαεινότερο οτι θα έπαιρναν το μακρύτερο σε περίπτωση που δεν υπήρχε πρωτάθλημα. Θα είχε ενδιαφέρον να βλέπεις "αντικειμενικούς" στα λόγια να χάνουν δύναμη, αναγνωρισιμότητα, χρήμα και ενδεχομένως και τις δουλειές τους, αφού οι ίδιοι θα έχουν πολεμήσει λυσσαλέα ένα σύστημα που τους έκανε ανθρώπους κατά το κοινώς λεγόμενον. Αλλά η μαγκιά εκ του ασφαλούς είναι δυστυχώς ανέξοδη : Ποντάρουν στα σίγουρα, καθώς ξέρουν οτι κανέναν δεν συμφέρει να απαξιωθεί το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Και πρώτα απ'όλα τους ίδιους... και την τσέπη τους.
Υ.Γ. 1 : Ντεμάκος στην επικαιρότητα. Ο άνθρωπος που είναι επικηρυγμένος από τους μισούς στην ΑΕΚ, βγήκε με συνταρακτικές λέει αποκαλύψεις. Θυμάται λέει ένα περιστατικό που έγινε το 2006, όταν εμφανίστηκε ένα "υψηλόβαθμο" στέλεχος της περιβόητης "παράγκας" και ζήτησε να τον συναντήσει. Το παραγκοστέλεχος προφανώς ήθελε να εξομολογηθεί και απ'το να τρέχει στους παπαΤσάκαλους και τους παπαΡοκάδες, είπε να τα εξομολογηθεί στον Ντεμάκο που ήταν εύκαιρος. Ο Ντεμάκος λοιπόν, λέει, τον άκουγε επί τρείς ολόκληρες ώρες να του περιγράφει πως έστηναν τα παιχνίδια από το 1996 μέχρι το 2003. Φυσικά χωρίς να πεί ποιός του είπε τι, ποιός έστηνε τα παιχνίδια, τι παιχνίδια έστηνε, ποιό ήταν το όφελος (στοιχηματικό, αγωνιστικό, χρηματικό) γιατί "δεν ήξερε ποιοί εμπλέκονται". Και το καλύτερο; Δεν είπε τίποτα λέει από το 2006 που το έμαθε μέχρι τώρα, γιατί λέει έδωσε τον λόγο του για "off the record". Έχεις δηλαδή μόλις μπεί στον χώρο σαν παράγοντας, κρατάς στα χέρια σου πυρηνικό όπλο και λες "έλα μωρέ και η σφεντόνα καλή είναι". Και φυσικά ο Ντεμάκος λέει κατέθεσε στα τέλη του 2010 στην εισαγγελέα που κίνησε τη διαδικασία της έρευνας για το θέμα, λέγοντας την ιστορία του παραγκοπαράγοντα, προσθέτοντας οτι "δεν ξέρει ποιοί εμπλέκονται". Και αυτό μας το παρουσιάζουν σαν αληθοφανή κατηγορία που πρέπει να τη λάβουμε και σοβαρά υπόψη (και αν γίνεται, να υποβιβαστεί ο Ολυμπιακός - πάει με όλα, σαν την Coca-Cola εσχάτως). Σαν να λέμε οτι το λαϊκό άσμα ".... γιατί μαμιέται η Βανδή με τον Αλεξανδρή" είναι αυταπόδεικτο.
Υ.Γ. 2 : Γιατί εμφανίστηκε τώρα αυτό το θέμα; Γιατί πολύ απλά ο Ολυμπιακός δεν είναι μπλεγμένος πουθενά στα "συνταρακτικά στοιχεία" τους, γιατί ο Μαρινάκης δυσφήμισε τον Ολυμπιακό συνομιλώντας με Μπέο και Πατέρα μεν αλλά δεν υπάρχει καμμία κατηγορία ή ένδειξη οτι μπορεί έστω να είχε συμμετοχή σε οποιοδήποτε στήσιμο αγώνα. Και αφού λοιπόν το θέμα ξεφτίζει και δεν ασχολούνται ούτε οι ίδιοι οι δικαστικοί, είπαν να επιστρέψουν στην παλιά, παραδοσιακή συνταγή καραμέλας που δε λιώνει ποτέ : "Ο Κόκκαλης είναι ο Βελζεβούλ, έφτιαξε την παράγκα και έβαλε παραγκάρχη τον Αντίχριστο να σφραγίζει τους προέδρους των άλλων ομάδων και τους διαιτητές". Μόνο που η καραμέλα αυτή πλέον είναι τόσο άνοστη, που δεν τρώγεται.
Υ.Γ. 3 : Αλήθεια, μου έμεινε μια απορία... Ο παραγκοπαράγοντας του είπε και πως στήθηκε η "ομορφιά του ποδοσφαίρου" με τον Καρκαμάνη; Του είπε και για τα παιχνίδια ΑΕΚ - Ολυμπιακού επί Μπάγεβιτς; Του είπε για τις κατηγορίες του συγχωρεμένου του Παθιακάκη για τον "εθνικό προπονητή" Τζέκο, που "του μπαμπάκιαζε τους παίκτες"; Πρέπει να του είπε πολλές, ενδιαφέρουσες ιστορίες , για να κάτσει τρείς ολόκληρες ώρες και να τον ακούει. Και μετά, έτσι για να υπάρχει διάλογος και να υπάρχει και ανταποδοτικό όφελος, ελπίζω ο Ντεμάκος να του διηγήθηκε κι αυτός πως στήθηκε το "πέστε κάτω, οε οε οε". Τότε που ξάπλωσαν στο χορτάρι σα τα μοσχάρια και βγήκε ο Μανωλάς την επόμενη στα ραδιόφωνα και τους έκραζε.
Υ.Γ. 4 : Έβλεπα τις δηλώσεις του Παύλου Γερουλάνου και των άλλων βουλευτών αναφορικά με τον αθλητισμό και την αποφασιστικότητα τους (ουάου) να βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο, προαναγγέλοντας μέχρι και διακοπές πρωταθλημάτων και αποκλεισμό από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Καλά, αυτοί δεν έχουν καταλάβει ακόμα οτι το τελευταίο που θέλουν είναι να μη στραφεί το ενδιαφέρον του κόσμου προς τη μεριά τους; Υπάρχει ακόμη (πολύς) κόσμος που ξεχνιέται ασχολούμενος με τα αθλητικά, κάνοντας υπομονή σε όσα συμβαίνουν γύρω του. Ας αφήσουν τις Ταρζανιές, γιατί δε θέλει πολύ αυτοί που τους "επιτίθενται λεκτικά" να αρχίσουν να τους ρίχνουν τίποτε κλωτσιές, τίποτε φάπες, γιατί συνήθως το μπαμ γίνεται μετά την πρώτη φάπα. Να, σαν να λέμε ότι έγινε τότε με τους "επιστήμονες" : Έφαγε την πρώτη φάπα ο Δημόπουλος και μετά τις έφαγαν όλοι. Μέχρι και ο Ανάργυρος (στα ίσα και να τις ξαναφάει).
