Alberto José Poletti (Argentina, 1972-1973)

Ο Αλμπέρτο Χοσέ Πολέτι γεννήθηκε στις 20/07/1946 στο Μπουένος Άϊρες της Αργεντινής. Από μικρή ηλικία εντάχθηκε στις μικρές ομάδες της Εστουδιάντες και το 1964 προωθήθηκε στην ανδρική ομάδα. Δεν άργησε να καθιερωθεί στην βασική ενδεκάδα της Εστουδιάντες. Κατέκτησε το πρωτάθλημα Αργεντινής του 1967, το διηπειρωτικό κύπελλο του 1968 (με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ), το Κόπα Λιμπερταδόρες το 1968 και το 1969 καθώς και το παναμερικανικό κύπελλο του 1969. Οι εμφανίσεις του τον οδήγησαν στην εθνική Αργεντινής και όλα έδειχναν οτι ο Αργεντινός γκολκίπερ είχε λαμπρό ποδοσφαιρικό μέλλον.

Όμως, ο αγώνας για το διηπειρωτικό κύπελλο του 1969 με αντίπαλο την Μίλαν είχε άσχημη κατάληξη για τον ίδιο, καθώς στον συγκεκριμένο αγώνα έγιναν επεισόδια μεταξύ των παικτών της Εστουδιάντες και της Μίλαν με αποτέλεσμα - έπειτα από εντολή του ίδιου του προέδρου της Αργεντινής, Χουάν Κάρλος Ονγκανία - να συλληφθεί όλη η ομάδα της Εστουδιάντες! Ο Πολέτι μαζί με τους συμπαίκτες του Ραούλ Αγκίρε Σουάρες και Ραούλ Μαδέρο κατέληξαν στη φυλακή και τιμωρήθηκαν με ισόβιο αποκλεισμό. Μετά την αποφυλάκιση του παρέμενε στην Εστουδιάντες μεν, αλλά ήταν ανενεργός λόγω της τιμωρίας που του είχε επιβληθεί, ώσπου στα τέλη του 1970 του δόθηκε χάρη και μπόρεσε να αγωνιστεί ξανά. Όχι όμως για λογαριασμό της Εστουδιάντες που τον αποδέσμευσε, με αποτέλεσμα ο Πολέτι να υπογράψει στην Ατλέτικο Ουρακάν. Αγωνίστηκε σε λίγα παιχνίδια καθώς η αγωνιστική απραξία (και όχι μόνο, όπως θα αποδειχθεί αργότερα) αποτέλεσε τροχοπέδη στην προσπάθεια να πάρει φανέλα βασικού, με αποτέλεσμα να καταλήξει να προπονείται κάποια στιγμή προς το τέλος του 1971 μόνος του στη... Νέα Υόρκη.

Και τότε, τον Απρίλιο του 1972, έρχεται η πρόταση του Ολυμπιακού... Του Ολυμπιακού του Γουλανδρή, που έψαχνε εναγωνίως έναν καλό τερματοφύλακα για να χτιστεί γύρω του η άμυνα της ομάδας του Γουλανδρή. Ο "ιπτάμενος γκολκίπερ" - όπως τον αποκαλούσαν οι εφημερίδες λόγω της ελαστικότητας του τις καλές εποχές της Εστουδιάντες - δέχεται να έρθει στην Ελλάδα και στήνεται ένα μεγάλο πανηγύρι για τη "μεγάλη μεταγραφή που έκλεισε". Το κόστος της μεταγραφής έφτανε το τεράστιο για την εποχή ποσόν των 1.700.000 και την Τρίτη, 03/04/1972 που ο Πολέτι πάτησε Ελλάδα, στο αεροδρόμιο βρέθηκε πλήθος κόσμου αλλά και σύσσωμο το Δ.Σ. του Ολυμπιακού για να τον υποδεχτεί. Ο παίκτης δήλωσε συγκινημένος και υπερήφανος που θα αγωνιζόταν για τον Ολυμπιακό, τον οποίο δήλωσε οτι ήξερε λόγω της μεγάλης νίκης επί της Σάντος που "είχε προκαλέσει πάταγο στη Λατινική Αμερική" και την ίδια ημέρα πήγε και για την πρώτη του προπόνηση, παρουσία του τύπου. Ο Πολέτι, στο πνεύμα των ημερών τότε, ήρθε σαν "ομογενής" από την Αργεντινή.

Ο Πολέτι πάτησε πρώτη φορά γήπεδο στις 12/04/1972, σε φιλικό αγώνα που κλείστηκε με την Σκωτσέζικη Αμπερντίν. Ο αγώνας έληξε 2-2 με τον Πολέτι να πραγματοποιεί ορισμένες καλές επεμβάσεις και τους Σκωτσέζους να χάνουν αρκετές ευκαιρίες. Ο τότε προπονητής της ομάδας, ο Άλαν Άσμαν, από τις πρώτες ημέρες έδειχνε λίγο επιφυλακτικός αλλά λίγο ο ενθουσιασμός του Γουλανδρή, λίγο το πανηγυρικό κλίμα που είχε περάσει ο τύπος στον κόσμο, μετρίασαν τον προβληματισμό του. Ακολούθησε κι άλλος αγώνας, το νικηφόρο 4-2 επί της Ανόρθωσης για το "Κύπελλο Μεγάλης Ελλάδος", στον οποίο ο Πολέτι δέχθηκε δύο γκολ στα οποία έφερε ακέραια ευθύνη. Τόσο ο τύπος όσο και ο κόσμος ήταν επιεικής, καθώς έκριναν οτι ο Αργεντινός τερματοφύλακας χρειαζόταν χρόνο για να βρεί ξανά τα πατήματα του και την ελαστικότητα του, μετά από σχεδόν ενός έτους αγωνιστική απραξία.

Η προετοιμασία για τη νέα σεζόν ξεκίνησε και άρχισαν τα φιλικά... Ο Ολυμπιακός στις 13/06/1972 αντιμετώπισε την Κορίνθιανς, έχοντας στην 11άδα του ως "guest star" τον άσο της Γουέστ Χαμ, Μπόμπι Μουρ. Οι Βραζιλιάνοι κερδίζουν άνετα με 0-2 με τον Πολέτι να έχει καλή εμφάνιση σε γενικές γραμμές, αλλά να αρχίζουν οι πρώτοι ψίθυροι για κάποιες καθυστερημένες αντιδράσεις του. Ακολούθησε το φιλικό με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα στις 16/06/1972 με τον Ολυμπιακό να χάνει με 1-0 και τον Πολέτι να συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, για να ακολουθήσει μια σειρά φιλικών με αποκορύφωμα το 2-2 με την Λιντς στις 07/08/1972 και το 1-3 με τη Ρεάλ στα οποία ο Πολέτι προβληματίζει έντονα με την απόδοση του, καθώς αντί να βρίσκει τη φόρμα του δείχνει να είναι ολοένα και πιο διστακτικός και αναποτελεσματικός. Ο Άλαν Άσμαν, αποχωρώντας, είχε ενημερώσει τη διοίκηση οτι ο Πολέτι έχει πρόβλημα στο ένα του πόδι και ο νέος προπονητής, Λάκης Πετρόπουλος, διαπιστώνει το ίδιο μετά τα δύο προαναφερόμενα φιλικά. Μετά από αρκετές προπονήσεις, ο Πετρόπουλος ζητάει απ'τον Γουλανδρή να του βρεί επειγόντως τερματοφύλακα καθώς οι μικροτραυματισμοί του Πολέτι και η παρουσία του γενικά δεν ενέπνεε καμμιά εμπιστοσύνη και έτσι αποκτήθηκε ο Παναγιώτης Κελεσίδης από τον Πανσερραϊκό, που έμελλε να γράψει τη δική του ιστορία κάτω απ'τα ερυθρόλευκα γκολπόστ. Σε συνέντευξη του στις 28/11/1972, ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού, Άλαν Άσμαν, ομολογεί το προφανές : "Κανείς δεν μαε είχε πεί τίποτα για μηνίσκο ή για κάποια άλλη πάθηση. Με την πρώτη όμως προπόνηση κατάλαβα οτι κάτι δεν πήγαινε καλά στο ένα του πόδι. Ο Πολέτι δούλευε μόνο το ένα του πόδι, ενώ στο άλλο έδειχνε μεγάλη ευαισθησία. Με τέτοιες προϋποθέσεις δεν μπορούσε να παίξει σοβαρό ποδόσφαιρο. Χρειαζόταν εγχείρηση".

Έχει φτάσει Ιανουάριος του 1973, ο Πολέτι δεν έχει παίξει ακόμη ούτε ένα επίσημο παιχνίδι και σε μια προπόνηση ο Λάκης Πετρόπουλος εκνευρίζεται μαζί του επειδή δεν εκτελούσε σωστά τις ασκήσεις και τον διώχνει απ'την προπόνηση, για να ακολουθήσει επεισόδιο μεταξύ Πετρόπουλου και Πολέτι. Το θέμα φτάνει στη διοίκηση και εκεί ανακαλύπτεται πως ο Πολέτι έχει εγχειριστεί ξανά στο πόδι καθώς είχε έναν σοβαρό τραυματισμό που δεν του επέτρεπε να αγωνίζεται όπως θα ήθελε. Με εντολή Γουλανδρή ο Πολέτι ταξιδεύει στην Αγγλία για να εγχειριστεί από τον Αυστριακό ορθοπεδικό, Σούγκερτ. Η επέμβαση είναι επιτυχής αλλά η μετεγχειρητική περίοδος μακρά και η διάθεση του Πολέτι μετά την 2η εγχείρηση για να μπεί γερά στις προπονήσεις, μηδαμινή.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το συμβόλαιο του με τον Ολυμπιακό λύθηκε και ο παίκτης έμεινε ελεύθερος να επιστρέψει στην πατρίδα του. Στις 13/06/1973 ο Πολέτι πριν αναχωρήσει για την Αργεντινή, παραχώρησε μια συνέντευξη στην οποία όταν τον ρώτησαν με τι θα ασχοληθεί επιστρέφοντας, είπε αφοπλιστικά : "Δεν θα κάνω τίποτα. Δεν με απασχολεί επαγγελματικό ή οικονομικό πρόβλημα. Έχω τρία σπίτια. Νοικιάζω το ένα και εισπράττω ενοίκια. Έχω ένα κομμάτι γη, θα επιληφθώ της καλλιέργειας του. Δεν έχω προβλήματα. Θα ασχοληθώ βέβαια με το ποδόσφαιρο, για την ώρα όμως θα αναπαυθώ. Αν βρω μια ομάδα στην οποία να προσφέρω τεχνικές υπηρεσίες, ως βοηθός, θα εργασθώ, όπως τόσοι πολλοί βετεράνοι κάνουν, Όμως δικαίωμα φοιτήσεως σε σχολή προπονητών δεν έχω τώρα. Θα πρέπει να συμπληρώσω τα 30 χρόνια", ενώ παραδέχθηκε πως είχε τραυματιστεί όσο έπαιζε στην Αργεντινή σε ένα ματς με τη Λανούς.

Ο Αλμπέρτο Πολέτι εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 27 ετών λόγω του προβλήματος στο πόδι του. Θα έπρεπε να είχε τερματίσει την καριέρα του από την προηγούμενη σεζόν, όμως κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την Λατινο-μανία της εποχής, φόρτωσαν στον Ολυμπιακό τον σακατεμένο Πολέτι και μάλιστα έναντι ενός ποσού που άγγιζε τα 1.700.000 δραχμές. Στην ίδια συνέντευξη, ο Πολέτι είπε πως ο ίδιος υπέγραψε έναντι 5.000 δολαρίων ενώ η ομάδα του εισέπραξε 18.000 δολάρια. Στην αναλογία της εποχής, 150.000 και 540.000 δραχμές αντίστοιχα. Μέχρι το 1.700.000 λείπει ένα ολόκληρο εκατομμύριο δραχμές, το οποίο διάφοροι καλοθελητές προφανώς, έπιναν στην υγειά του "κορόϊδου", του συγχωρεμένου Νίκου Γουλανδρή που βρέθηκε κι αυτός ανάμεσα σε μια αυλή περιστοιχισμένη από αρπακτικά και... ύαινες. Το εκατομμύριο στην τσέπη των αετονύχηδων λοιπόν και το ανταποδοτικό όφελος, ένας παίκτης που έπαιξε μόνο σε φιλικά και επέστρεψε στην πατρίδα του για να ασχοληθεί με την... καλλιέργεια γης.