Ο Πέδρο Ρουί ντα Μότα Βιέιρα Μαρτίνς γεννήθηκε στις 17/07/1970 στην περιοχή Σάντα Μαρία της Φέιρα, στην Πορτογαλία. Ξεκίνησε την ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο από την προεφηβική ηλικία στην ομάδα της γεννέτειρας του, την Φεϊρένσε, στις ακαδημίες της οποίας παρέμεινε μέχρι και το 1988, όταν και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα. Μάλιστα ήταν μέλος της ομάδας που κέρδισε την άνοδο της, τη σεζόν 1989-1990, ενώ αγωνίστηκε και με τις ομάδες κάτω των 18 και κάτω των 19 ετών της Πορτογαλίας, γράφοντας απο μία συμμετοχή. Αγωνιζόμενος ως μεσοεπιθετικός, είχε πολύ καλή παρουσία και την επόμενη αγωνιστική σεζόν, όταν και άλλαξε θέση αγωνιστικά για να καθιερωθεί τελικά ως αμυντικός μέσος. Οι καλές του εμφανίσεις με τη φανέλα της Φεϊρένσε, έφεραν και τη μεταγραφή του στη Βιτόρια Γκιμαράες το καλοκαίρι του 1994.
Ο νέος προπονητής της Γκιμαράες, Κινίτο, πίστεψε σε αυτόν και χρησιμοποίησε σχεδόν εξ'αρχής τον νεοαποκτηθέντα Μαρτίνς, ο οποίος μάλιστα αποκτήθηκε για να καλύψει το κενό του πολύ γνωστού μας, Πάουλο Μπέντο, που ήταν ο βασικός αμυντικός μέσος της Γκιμαράες και μόλις είχε μεταγραφεί στην Μπενφίκα. Ο νέος του προπονητής στάθηκε κοντά του και τον βοήθησε να αποβάλλει το όποιο άγχος είχε με αποτέλεσμα να ακολουθήσει μια καλή χρονιά για την ομάδα αλλά και για τον ίδιο τον Μαρτίνς, όπως αποδείχθηκε. Όντας μέλος μιας ομάδας που είχε στις τάξεις της τους Πέδρο Μπαρμπόζα και τον... άλλο πολύ γνωστό μας, Ζλάτκο Ζάχοβιτς, ξεχώρισε με τις εμφανίσεις του (31 συμμετοχές, 5 γκολ) σε μια σεζόν που η Γκιμαράες τερμάτισε στην 4η θέση και κέρδισε τη συμμετοχή της στο Κύπελλο UEFA. Αυτές οι εμφανίσεις έφεραν και το μεγάλο βήμα στην καριέρα του, την μεταγραφή στην Σπόρτινγκ Λισσαβώνας το καλοκαίρι του 1995, στην οποία πήγε μαζί με τον συμπαίκτη του στην Γκιμαράες, Πέδρο Μπαρμπόζα (ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς έμεινε άλλη μια σεζόν πριν μεταγραφεί στην Πόρτο, το καλοκαίρι του 1996).
Το ξεκίνημα του ήταν ονειρικό, αφού με το "καλημέρα" στη σεζόν κατέκτησε το Σούπερ Καπ Πορτογαλίας του 1995 κόντρα στην Πόρτο. Είχε μια καλή τριετία με τη φανέλα της Σπόρτινγκ, χρίστηκε μάλιστα και διεθνής με την εθνική ανδρών της Πορτογαλίας (έπαιξε στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 εναντίον της Βόρειας Ιρλανδίας στις 29/03/1997), αλλά αυτό δεν στάθηκε αρκετό για να κερδίσει ένα νέο συμβόλαιο με την ομάδα και μεταγράφηκε το καλοκαίρι του 1998 στην Μποαβίστα. Δεν στέριωσε εκεί, αφού λίγο οι τραυματισμοί, λίγο η φθίνουσα αγωνιστική του πορεία, του έκλειναν το δρόμο για την 11άδα με αποτέλεσμα να γράψει μόλις 7 συμμετοχές και να αποχωρήσει το καλοκαίρι, μόλις μετά από έναν χρόνο και να μεταγραφεί στην Σάντα Κλάρα. Ίδια διαδρομή, λίγες περισσότερες συμμετοχές (19 συνολικά) και εκ νέου αποχώρηση το καλοκαίρι του 2000 για να βρεί τον τελευταίο σταθμό της ποδοσφαιρικής του καριέρας στην Αλβέρκα, που μόλις είχε ανέβει στην πρώτη κατηγορία της Πορτογαλίας. Έκλεισε την ποδοσφαιρική του καριέρα το καλοκαίρι του 2004 και ο τότε προπονητής του, ο Ζοζέ Κουσέιρο, του πρότεινε να τον ακολουθήσει στην νέα του ομάδα, την Βιτόρια Σετούμπαλ ως βοηθός του.
Η ενασχόληση με την προπονητική ήταν κάτι που ενδιέφερε τον Μαρτίνς και έτσι δεν είπε όχι στην πρόταση που του έγινε. Έμεινε για μισή σεζόν εκεί και ακολούθησε τον Κουσέιρο τον Φεβρουάριο του 2005 στον πάγκο της Πόρτο, στον οποίο έμεινε μέχρι το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, παρά την απόλυση του Κουσέιρο. Ακολούθησε όμως την επόμενη σεζόν (2005-2006) τον μέντορα του στον πάγκο της Μπελενένσες και τελικά το καλοκαίρι του 2006 ανέλαβε την πρώτη του ομάδα ως πρώτος προπονητής, την Ουνιάο Λάμας. Έμεινε μία σεζόν και το επόμενο καλοκαίρι ανέλαβε την Λουζιτάνια, στην οποία έμεινε για μια διετία και ακολούθησε το 2009 η Εσπίνιο. Το πραγματικό του ξεκίνημα όμως ήρθε από την Β ομάδα της Μαρίτιμο, την οποία ανέλαβε το 2010, σχεδόν στο μέσο της σεζόν. Η ομάδα είχε 8 σερί ήττες και κακή ψυχολογία, αλλά με ένα καλό σερί αγώνων (7 νίκες - 1 ισοπαλία) κατάφερε να αντιστρέψει αφ'ενός το κακό κλίμα, να κερδίσει αφ'ετέρου το εισιτήριο του για τον πάγκο της πρώτης ομάδας της Μαρίτιμο. Έκανε μια μεγάλη ανανέωση στην ομάδα, προωθώντας πολλούς παίκτες του απο την Β ομάδα της Μαρίτιμο. Το ρίσκο του βγήκε, η ομάδα του δεν κινδύνευσε ποτέ και στην τετραετία που έμεινε τερμάτισε 9ος, 5ος, 10ος και 6ος, αντίστοιχα, έχοντας οδηγήσει την ομάδα του και στο Europa League - μάλιστα το 2012 αντιμετώπισε τον Αστέρα Τρίπολης στη φάση των προκριματικών. Παράλληλα, επί των ημερών του, αναδείχθηκαν παίκτες που έκαναν καλές μεταγραφές στη συνέχεια της καριέρας τους όπως οι Άλεξ Άλβες, Ρούμπεν Φερέιρα, Ντερλέι. Είχε επίσης αρχίσει να κατασταλάζει στις αγαπημένες του διατάξεις στον αγωνιστικό χώρο, προτιμώντας κυρίως το 4-2-3-1 και σε κάποιες περιπτώσεις το 4-3-3.
Καλοκαίρι του 2014 λοιπόν, η περιπέτεια της Μαρίτιμο ολοκληρώθηκε και ο Μαρτίνς μεταπήδησε στη Ρίο Άβε. Στη διετία που έμεινε εκεί τερμάτισε 10ος στην πρώτη σεζόν, αλλά στη δεύτερη μετά από κάποιες πολύ καλές εμφανίσεις, την οδήγησε στην 6η θέση μέσω της οποίας εξασφάλισε τη συμμετοχή της στο Europa League. Η 6η θέση της Ρίο Άβε ήταν η δεύτερη καλύτερη στην ιστορία της, πίσω από την 5η θέση του μακρινού 1982. Η δεύτερη του σεζόν ήταν το εισιτήριο για τον πάγκο της ομάδας της οποίας υπήρξε ποδοσφαιριστής, της Βιτόρια Γκιμαράες, την οποία ανέλαβε το καλοκαίρι του 2016, παίρνοντας τη θέση ενός άλλου γνωστού μας, του Σέρτζιο Κονσεϊσάο. Η πρώτη του σεζόν ήταν εξαιρετική, τερμάτισε στην 4η θέση οδηγώντας την ομάδα του σε θέση που εξασφάλιζε συμμετοχή στο Europa League, ενώ έφτασε μέχρι τον τελικό του κυπέλλου Πορτογαλίας (όπου και ηττήθηκε από την Μπενφίκα).
Το καλοκαίρι του 2017 το όνομα "Πέδρο Μαρτίνς" άρχισε να ακούγεται ως υποψηφίου να αναλάβει τις τύχες κάποιου άλλου, μεγαλύτερου συλλόγου της Πορτογαλίας. Επίσης, τότε ακούστηκε πρώτη φορά το όνομα του και για τον πάγκο του Ολυμπιακού, που ταλαιπωρούταν με αλλαγές προπονητών από την αποχώρηση του Μάρκο Σίλβα το καλοκαίρι του 2016. Η Γκιμαράες φυσικά δεν θα τον άφηνε εύκολα να φύγει και έτσι ο Μάρτινς παρέμεινε στην ομάδα και για την επόμενη σεζόν, από την οποία απολύθηκε πάντως τον Φεβρουάριο του 2018, μετά την ήττα από την Μπράγκα με 5-0, σε μια χρονιά που δεν ήταν και η καλύτερη για την Βιτόρια Γκιμαράες.
Ο Πορτογάλος είχε προτάσεις για να καθήσει σε πάγκο ομάδας, αλλά προτίμησε να μείνει εκτός πάγκων μέχρι το τέλος της σεζόν για να επιλέξει τον επόμενο σταθμό της προπονητικής του καριέρας. Αμέσως μετά την οριστικοποίηση του διαζυγίου με τον Όσκαρ Γκαρθία, ο Ολυμπιακός προσέγγισε τον Μαρτίνς και αυτή τη φορά ο Πορτογάλος προπονητής δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να πεί το "ναι", δεδομένης της βαρύτητας που θα προσθέσει στο βιογραφικό του μια ομάδα του κύρους του Ολυμπιακού, που έχει και τη δυνατότητα να του "φτιάξει" την καριέρα. Ευχή όλων να φανεί αντάξιος της πρόκλησης που έχει μπροστά του, τερματίζοντας έτσι μια άσχημη διετία με αμέτρητες αλλαγές στον πάγκο της ομάδας αφ'ενός, δίνοντας αφ'ετέρου - επιτέλους - αγωνιστική ταυτότητα στην ομάδα.
