Ο Ολυμπιακός σήμερα χρειαζόταν τη νίκη για να κάνει ένα μεγάλο βήμα για την πρόκριση στην επόμενη φάση του Champions League. Ο στόχος επετεύχθη, καθώς η νίκη με 1-0 μας έβαλε στη θέση του οδηγού, έστω κι αν χρειάστηκε να περάσουμε ένα ψυχοβγαλτικό 90λεπτο. Η Μπενφίκα είχε μπεί αποφασισμένη για το καλύτερο στο γήπεδο και με σύμμαχο την έλλειψη φρεσκάδας της ομάδας, μας πίεζε από την αρχή του αγώνα και να περάσουμε δύσκολες στιγμές. Το 1-0 ήρθε χάρη σε ένα γκολ με κεφαλιά του Κώστα Μανωλά στο 13ο λεπτό από εκτέλεση κόρνερ του Χοσέ Χολέμπας και διατηρήθηκε έτσι ως το τέλος χάρη στην εξαιρετική εμφάνιση του Ρομπέρτο. Όταν αναφέρεται η ρήση "μια αψεγάδιαστη εμφάνιση του τερματοφύλακα των γηπεδούχων", κάλλιστα θα μπορεί κανείς να ανατρέχει σε αυτά που έκανε σήμερα ο Ρομπέρτο στο γήπεδο. Σίγουρος, αποφασισμένος, σταθερός, είχε τον έλεγχο κάθε φάσης είτε καθαρίζοντας όλες τις σέντρες των Πορτογάλων, είτε "βγάζοντας" όλες τις προσπάθειες που είχαν οι φιλοξενούμενοι για γκολ. Ευκαιρίες, ξε-ευκαιρίες όμως, σημασία έχει η νίκη, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για έναν κρισιμότατο Ευρωπαϊκό αγώνα - και ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που ήθελε. 
Τι είδαμε σήμερα
Ο Μίτσελ είδε τα πλάνα του να ανατρέπονται πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας, αφού ο Βλαντιμίρ Βάις κρίθηκε ανέτοιμος (είχε χτυπήσει στην προπόνηση της Δευτέρας) και αποκλείστηκε από την αποστολή. Έτσι, τη θέση του Σλοβάκου στα αριστερά πήρε ο Νταβίδ Φουστέρ, με τον Χαβιέ Σαβιόλα που θα έμενε εκτός 11άδας να παίρνει θέση τελικά πίσω από τον Κώστα Μήτρογλου. Οι υπόλοιποι της 11άδας ήταν οι Ρομπέρτο, Σαλίνο, Μανωλάς, Σιόβας, Χολέμπας, Σάμαρης, Μανιάτης και Γιαταμπαρέ.
Κατά την άποψη μου η σκέψη του Μίτσελ να βάλει στην 11άδα τον Γιαταμπαρέ δεν ήταν εσφαλμένη. Ο Ισπανός τον προτίμησε από τον Κάμπελ, θέλοντας να εξασφαλίσει αμυντικές βοήθειες στον Σαλίνο, έχοντας κατά νου οτι τόσο ο μέσος από το Μάλι όσο και ο Νταβίδ Φουστέρ μπορούν και να δημιουργήσουν από τον άξονα, αν χρειαστεί. Η σκέψη ήταν σωστή, δεν βγήκε όμως καθώς ο Γιαταμπαρέ δεν βοήθησε καθόλου ούτε αμυντικά ούτε - κυρίως - δημιουργικά, με αποτέλεσμα οι Πορτογάλοι να βρίσκουν συνεχώς χώρους από την πλευρά του. Οι Πορτογάλοι του Ζόρζε Ζεσούς λοιπόν, παίζοντας τα όλα για όλα, μπήκαν αποφασισμένοι από τα πρώτα λεπτά του ματς πιέζοντας και ζητώντας το γρήγορο γκολ. Στο πρώτο δεκάλεπτο, ο Ρομπέρτο τους έκλεισε δύο φορές το δρόμο προς τα δίχτυα και η Θεά Τύχη που τους είχε χαμογελάσει στο πρώτο ματς, τους ξεπλήρωσε με το ίδιο νόμισμα: Ο Χολέμπας εκτέλεσε το κόρνερ, ο Μανωλάς ήρθε από πίσω αμαρκάριστος και με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα της Μπενφίκα.
Οι Πορτογάλοι δεν πτοήθηκαν από το γκολ και βλέποντας οτι ο Ολυμπιακός δεν είχε φρεσκάδα και δυσκολευόταν να κρατήσει μπάλα, ανέβασαν την πίεση στο μισό γήπεδο. Ο Μήτρογλου μπροστά δεν ακολουθούσε στα μαρκαρίσματα, ο Φουστέρ προσπαθούσε να επιτηρήσει τον δραστήριο Περέιρα για να μη βγαίνει μόνος με τον Χολέμπας, ενώ οι Μανιάτης και Σάμαρης τα έβρισκαν σκούρα με τους μέσους της Μπενφίκα, αφού έδειχναν οτι ήταν ακόμη κουρασμένοι από το πρόσφατο ματς με τον Παναθηναϊκό. Θέλοντας και μη, η κατοχή ήταν για τη Μπενφίκα που κυκλοφορούσε ανενόχλητη τη μπάλα, με τον Ρομπέρτο να ορθώνει όποτε χρειάζεται το ανάστημα του και το ημίχρονο να λήγει στο 1-0.
Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα του ματς δεν άλλαξε. Ο Μίτσελ έβγαλε τον κουρασμένο Σαβιόλα και τον αντικατέστησε με τον Ντομίνγκεζ, αφού ήθελε έναν παίκτη να κρατάει μπάλα στη μεσαία γραμμή, αλλά και πάλι η ανασταλτική μας λειτουργία δεν ήταν καλή. Η Μπενφίκα ήλεγχε πλήρως το ρυθμό, έβγαινε συνεχώς με αξιώσεις στην επίθεση και δημιουργούσε ευκαιρίες, αλλά όλες σταματούσαν στον Ρομπέρτο - ο Ισπανός τους είχε πηδήξει την ψυχολογία, το έβλεπε κανείς στις αντιδράσεις του Ζόρζε Ζεσούς, που χτυπιόταν σαν φραπές στον πάγκο. Ο Μίτσελ στη συνέχεια έβαλε τον Εντινγκά στη θέση του Γιαταμπαρέ σε μια προσπάθεια του να βοηθήσει το ανασταλτικό παιχνίδι της ομάδας του και έκλεισε τις αλλαγές του στο 74' με τον Μπονγκ να μπαίνει στη θέση του Φουστέρ. Τα λεπτά κυλούσαν αργά και βασανιστικά, αλλά ο Ρομπέρτο έμεινε ανίκητος ως το τέλος, έχοντας άλλες δυό σωτήριες επεμβάσεις στο 78' και στο 88', συμβάλλοντας έτσι τα μέγιστα στη μεγάλη νίκη του Θρύλου με 1-0.
Ο Μίτσελ είδε τα πλάνα του να ανατρέπονται πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας, αφού ο Βλαντιμίρ Βάις κρίθηκε ανέτοιμος (είχε χτυπήσει στην προπόνηση της Δευτέρας) και αποκλείστηκε από την αποστολή. Έτσι, τη θέση του Σλοβάκου στα αριστερά πήρε ο Νταβίδ Φουστέρ, με τον Χαβιέ Σαβιόλα που θα έμενε εκτός 11άδας να παίρνει θέση τελικά πίσω από τον Κώστα Μήτρογλου. Οι υπόλοιποι της 11άδας ήταν οι Ρομπέρτο, Σαλίνο, Μανωλάς, Σιόβας, Χολέμπας, Σάμαρης, Μανιάτης και Γιαταμπαρέ.
Κατά την άποψη μου η σκέψη του Μίτσελ να βάλει στην 11άδα τον Γιαταμπαρέ δεν ήταν εσφαλμένη. Ο Ισπανός τον προτίμησε από τον Κάμπελ, θέλοντας να εξασφαλίσει αμυντικές βοήθειες στον Σαλίνο, έχοντας κατά νου οτι τόσο ο μέσος από το Μάλι όσο και ο Νταβίδ Φουστέρ μπορούν και να δημιουργήσουν από τον άξονα, αν χρειαστεί. Η σκέψη ήταν σωστή, δεν βγήκε όμως καθώς ο Γιαταμπαρέ δεν βοήθησε καθόλου ούτε αμυντικά ούτε - κυρίως - δημιουργικά, με αποτέλεσμα οι Πορτογάλοι να βρίσκουν συνεχώς χώρους από την πλευρά του. Οι Πορτογάλοι του Ζόρζε Ζεσούς λοιπόν, παίζοντας τα όλα για όλα, μπήκαν αποφασισμένοι από τα πρώτα λεπτά του ματς πιέζοντας και ζητώντας το γρήγορο γκολ. Στο πρώτο δεκάλεπτο, ο Ρομπέρτο τους έκλεισε δύο φορές το δρόμο προς τα δίχτυα και η Θεά Τύχη που τους είχε χαμογελάσει στο πρώτο ματς, τους ξεπλήρωσε με το ίδιο νόμισμα: Ο Χολέμπας εκτέλεσε το κόρνερ, ο Μανωλάς ήρθε από πίσω αμαρκάριστος και με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα της Μπενφίκα.
Οι Πορτογάλοι δεν πτοήθηκαν από το γκολ και βλέποντας οτι ο Ολυμπιακός δεν είχε φρεσκάδα και δυσκολευόταν να κρατήσει μπάλα, ανέβασαν την πίεση στο μισό γήπεδο. Ο Μήτρογλου μπροστά δεν ακολουθούσε στα μαρκαρίσματα, ο Φουστέρ προσπαθούσε να επιτηρήσει τον δραστήριο Περέιρα για να μη βγαίνει μόνος με τον Χολέμπας, ενώ οι Μανιάτης και Σάμαρης τα έβρισκαν σκούρα με τους μέσους της Μπενφίκα, αφού έδειχναν οτι ήταν ακόμη κουρασμένοι από το πρόσφατο ματς με τον Παναθηναϊκό. Θέλοντας και μη, η κατοχή ήταν για τη Μπενφίκα που κυκλοφορούσε ανενόχλητη τη μπάλα, με τον Ρομπέρτο να ορθώνει όποτε χρειάζεται το ανάστημα του και το ημίχρονο να λήγει στο 1-0.
Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα του ματς δεν άλλαξε. Ο Μίτσελ έβγαλε τον κουρασμένο Σαβιόλα και τον αντικατέστησε με τον Ντομίνγκεζ, αφού ήθελε έναν παίκτη να κρατάει μπάλα στη μεσαία γραμμή, αλλά και πάλι η ανασταλτική μας λειτουργία δεν ήταν καλή. Η Μπενφίκα ήλεγχε πλήρως το ρυθμό, έβγαινε συνεχώς με αξιώσεις στην επίθεση και δημιουργούσε ευκαιρίες, αλλά όλες σταματούσαν στον Ρομπέρτο - ο Ισπανός τους είχε πηδήξει την ψυχολογία, το έβλεπε κανείς στις αντιδράσεις του Ζόρζε Ζεσούς, που χτυπιόταν σαν φραπές στον πάγκο. Ο Μίτσελ στη συνέχεια έβαλε τον Εντινγκά στη θέση του Γιαταμπαρέ σε μια προσπάθεια του να βοηθήσει το ανασταλτικό παιχνίδι της ομάδας του και έκλεισε τις αλλαγές του στο 74' με τον Μπονγκ να μπαίνει στη θέση του Φουστέρ. Τα λεπτά κυλούσαν αργά και βασανιστικά, αλλά ο Ρομπέρτο έμεινε ανίκητος ως το τέλος, έχοντας άλλες δυό σωτήριες επεμβάσεις στο 78' και στο 88', συμβάλλοντας έτσι τα μέγιστα στη μεγάλη νίκη του Θρύλου με 1-0.
ΔιακριθέντεςΠέραν οποιασδήποτε αμφισβήτησης, ο MVP του ματς ήταν ο Ρομπέρτο. Ο Ισπανός τερματοφύλακας όχι απλά πήρε τη ρεβάνς από την Μπενφίκα και τους ξυπνητζήδες δημοσιογράφους που ειρωνεύονταν στο πρώτο ματς (τους έκανε και πλακίτσα - πήγε προς τους Πορτογάλους δημοσιογράφους και τους έδειχνε τη φανέλα του ενώ τους παρότρυνε να ξαναγράψουν για εκείνον), αλλά έδειξε οτι είναι πραγματικά τερματοφύλακας επιπέδου Champions League. Έχει τα κουσούρια του (όπως αυτό με το να διώχνει τη μπάλα με γροθιές στο κέντρο της εστίας του), αλλά ουδείς αλάθητος: Σήμερα πάντως έδειξε οτι στη μέρα του, γκολ δε του βάζεις ούτε αν τον δέσεις στα δοκάρια. Μεγάλη δουλειά να έχεις στα δοκάρια τερματοφύλακα - φόβητρο (εντάξει και ο Κωστέτσο φόβητρο ήταν, άλλο κεφάλαιο αυτό).
Μετά τον Ρομπέρτο, κατά την άποψη μου, ο καλύτερος ήταν ο Σαλίνο (το'λεγα οτι θα με κάνει ρόμπα κι αυτός... χαλάλι). Μεγάλη εμφάνιση από τον κοντό, που έμπαινε σε όλες τις κόντρες, έπαιζε και για τον Γιαταμπαρέ (όσο αγωνίστηκε αυτός), έδωσε κάποιες γερές εκεί στον Πέρεζ που του'κανε τον καμπόσο και αν έβαζε και γκολ στην τελευταία φάση, θα ολοκλήρωνε μια μεγαλειώδη βραδιά.
Από εκεί και πέρα, εξαιρετικός στο πρώτο ημίχρονο ο Χαβιέ Σαβιόλα, που γύριζε μέχρι το ημικύκλιο της περιοχής να βοηθήσει, πίεζε μπροστά, κράταγε μπάλα, αλλά δυστυχώς δεν άντεξε και αντικαταστάθηκε. Πολύ καλός και ο Νταβίδ Φουστέρ όσο άντεξε κι αυτός, γιατί μετά κουράστηκε, ενώ θετική παρουσία είχε και ο Χοσέ Χολέμπας. Οι Μανωλάς και Σιόβας κέρδισαν και έχασαν μάχες - είχαν πολλή δουλειά γιατί το ανασταλτικό μας παιχνίδι στη μεσαία γραμμή χώλαινε, βοήθησαν όσο μπορούσαν και όταν δεν μπορούσαν, υπήρχε από πίσω ο Ρομπέρτο να καθαρίσει. Οι Μανιάτης και Σάμαρης ήταν "σκασμένοι" προφανώς από το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό και δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν το ρυθμό του ματς (αν και ο Σάμαρης στο τελευταίο 15λεπτο του ματς, όντας ψόφιος στην κούραση, τα έδωσε όλα μέχρι τέλους), όπως και ο Μήτρογλου που δεν είχε ούτε καθαρό μυαλό, ούτε βοήθησε στην πίεση, ούτε πήρε μπαλιές για να κάνει κάποια φάση. Ο Εντινγκά βοήθησε λίγο την κατάσταση στα μαρκαρίσματα στο τέλος, ο Ντομίνγκεζ χρειάστηκε σε 3-4 φάσεις που κράτησε μπάλα, ο Μπονγκ στο λίγο που αγωνίστηκε βοήθησε με τη φρεσκάδα του να φύγει λίγο η μπάλα από την εστία μας. Για τον Γιαταμπαρέ τα είπαμε - προσπάθησε μεν, ήταν όμως εκτός κλίματος αγώνα και δεν του βγήκε τίποτα στο ματς, πέραν εκείνου του ωραίου σουτ στο 1ο ημίχρονο.
Υστερόγραφα
Υ.Γ. 1 : Το παιχνίδι τελείωσε, κερδίσαμε, το πανυγηρίζω και δεν με νοιάζει καθόλου που δεν παίξαμε καλά. Ο στόχος σήμερα ήταν η νίκη και η ρημάδα η τύχη μας χρωστάει πολλά τέτοια αποτελέσματα για τα χουνέρια που μας έχει κάνει κατά καιρούς.
Υ.Γ. 2 : Σε όσους αντιφρονούντες μιλήσουν για "κωλοφαρδία", "άθλια εμφάνιση" κλπ, να θυμίσω οτι η Παναθηναϊκή προπαγάνδα έστησε ολόκληρο μύθο (του Αισώπου) για τον "Ευρωπαίο Παναθηναϊκό", χτισμένο πάνω σε ασθενικά 1-0 με τους (υποδεέστερους, συνήθως) αντιπάλους να τον σφυροκοπούν και τον Παναθηναϊκό να παίζει το γνωστό (και μισητό παγκοσμίως) τσούκου τσούκου μπολ.
Υ.Γ. 3 : Η ομάδα τώρα θέλει ηρεμία και φρεσκάρισμα. Να χαλαρώσουν όλοι, τα δύο κρίσιμα παιχνίδια πέρασαν και όχι απλά πέρασαν, αλλά έγινε και το 2 στα 2. Καλή διαχείριση, σωστή προπόνηση, υγιείς να'ναι οι παίκτες και την Κυριακή θα έχουμε γλέντι.
Υ.Γ. 4 : Λεάντρο Σαλίνο συγνώμη ρε μπαγάσα. Όσο μπόι σου λείπει, τόσο πάθος έβγαλες σήμερα στο γήπεδο.
Υ.Γ. 5 : Στο τέλος, κάποιος Πορτογάλος (δε θυμάμαι ποιός) πήγε να κάνει τσαμπουκάδες στον Σαλίνο. Επενέβη ο Μανιάτης και τον έσπρωξε, ενώ σε επόμενη φάση ο Εντινγκά έδωσε μια γερή στον Πέρεζ και μετά του'λεγε "What?". Επιτέλους, η ομάδα δείχνει δείγματα ομάδας. Οι παίκτες δείχνουν να νοιάζονται και για τον συμπαίκτη τους, το καλό κλίμα φαίνεται να έχει επιστρέψει. Μου έλειψε πολύ αυτό πέρυσι, μακάρι όλα να πηγαίνουν προς το καλύτερο.
Από εκεί και πέρα, εξαιρετικός στο πρώτο ημίχρονο ο Χαβιέ Σαβιόλα, που γύριζε μέχρι το ημικύκλιο της περιοχής να βοηθήσει, πίεζε μπροστά, κράταγε μπάλα, αλλά δυστυχώς δεν άντεξε και αντικαταστάθηκε. Πολύ καλός και ο Νταβίδ Φουστέρ όσο άντεξε κι αυτός, γιατί μετά κουράστηκε, ενώ θετική παρουσία είχε και ο Χοσέ Χολέμπας. Οι Μανωλάς και Σιόβας κέρδισαν και έχασαν μάχες - είχαν πολλή δουλειά γιατί το ανασταλτικό μας παιχνίδι στη μεσαία γραμμή χώλαινε, βοήθησαν όσο μπορούσαν και όταν δεν μπορούσαν, υπήρχε από πίσω ο Ρομπέρτο να καθαρίσει. Οι Μανιάτης και Σάμαρης ήταν "σκασμένοι" προφανώς από το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό και δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν το ρυθμό του ματς (αν και ο Σάμαρης στο τελευταίο 15λεπτο του ματς, όντας ψόφιος στην κούραση, τα έδωσε όλα μέχρι τέλους), όπως και ο Μήτρογλου που δεν είχε ούτε καθαρό μυαλό, ούτε βοήθησε στην πίεση, ούτε πήρε μπαλιές για να κάνει κάποια φάση. Ο Εντινγκά βοήθησε λίγο την κατάσταση στα μαρκαρίσματα στο τέλος, ο Ντομίνγκεζ χρειάστηκε σε 3-4 φάσεις που κράτησε μπάλα, ο Μπονγκ στο λίγο που αγωνίστηκε βοήθησε με τη φρεσκάδα του να φύγει λίγο η μπάλα από την εστία μας. Για τον Γιαταμπαρέ τα είπαμε - προσπάθησε μεν, ήταν όμως εκτός κλίματος αγώνα και δεν του βγήκε τίποτα στο ματς, πέραν εκείνου του ωραίου σουτ στο 1ο ημίχρονο.
Υστερόγραφα
Υ.Γ. 1 : Το παιχνίδι τελείωσε, κερδίσαμε, το πανυγηρίζω και δεν με νοιάζει καθόλου που δεν παίξαμε καλά. Ο στόχος σήμερα ήταν η νίκη και η ρημάδα η τύχη μας χρωστάει πολλά τέτοια αποτελέσματα για τα χουνέρια που μας έχει κάνει κατά καιρούς.
Υ.Γ. 2 : Σε όσους αντιφρονούντες μιλήσουν για "κωλοφαρδία", "άθλια εμφάνιση" κλπ, να θυμίσω οτι η Παναθηναϊκή προπαγάνδα έστησε ολόκληρο μύθο (του Αισώπου) για τον "Ευρωπαίο Παναθηναϊκό", χτισμένο πάνω σε ασθενικά 1-0 με τους (υποδεέστερους, συνήθως) αντιπάλους να τον σφυροκοπούν και τον Παναθηναϊκό να παίζει το γνωστό (και μισητό παγκοσμίως) τσούκου τσούκου μπολ.
Υ.Γ. 3 : Η ομάδα τώρα θέλει ηρεμία και φρεσκάρισμα. Να χαλαρώσουν όλοι, τα δύο κρίσιμα παιχνίδια πέρασαν και όχι απλά πέρασαν, αλλά έγινε και το 2 στα 2. Καλή διαχείριση, σωστή προπόνηση, υγιείς να'ναι οι παίκτες και την Κυριακή θα έχουμε γλέντι.
Υ.Γ. 4 : Λεάντρο Σαλίνο συγνώμη ρε μπαγάσα. Όσο μπόι σου λείπει, τόσο πάθος έβγαλες σήμερα στο γήπεδο.
Υ.Γ. 5 : Στο τέλος, κάποιος Πορτογάλος (δε θυμάμαι ποιός) πήγε να κάνει τσαμπουκάδες στον Σαλίνο. Επενέβη ο Μανιάτης και τον έσπρωξε, ενώ σε επόμενη φάση ο Εντινγκά έδωσε μια γερή στον Πέρεζ και μετά του'λεγε "What?". Επιτέλους, η ομάδα δείχνει δείγματα ομάδας. Οι παίκτες δείχνουν να νοιάζονται και για τον συμπαίκτη τους, το καλό κλίμα φαίνεται να έχει επιστρέψει. Μου έλειψε πολύ αυτό πέρυσι, μακάρι όλα να πηγαίνουν προς το καλύτερο.
Υ.Γ. 6 : Μίτσελ δεν ξέρω αν είσαι προπονηταράς, μαύρος μάγος ή αν πιάνεις μπαρμπούνια με τον κώλο όπως ο Ρότσα, αλλά ειλικρινά με έχεις κερδίσει. Μεγάλη μαγκιά το να έχεις τους παίκτες όλους να σε προσκυνάνε, χωρίς να εκμεταλλεύεσαι το όνομα σου για να κάνεις δημόσιες σχέσεις με τον τύπο. Υπενθυμίζω οτι ζήτησα συγνώμη στο περασμένο άρθρο για όσα σου έσουρα και την επαναλαμβάνω, ακόμα και τώρα που το παιχνίδι δεν σου βγήκε όπως θα ήθελες.
Υ.Γ. 7 : Και τώρα, καρντάσια, ελάτε στο Φάληρο να πάρετε το διπλό... Μην παρεξηγηθείτε όμως αν πάρετε τρία, έτσι;
