Τα φιλικά προς την ΑΕΚ ΜΜΕ προειδοποιούσαν όλη την εβδομάδα : "Χαλάστε τους τη φιέστα" έλεγαν. Και το έκαναν. Εμείς
είχαμε προετοιμαστεί να δούμε ένα δύσκολο ματς, με αγωνία, με άγχος και
το ξέσπασμα να έρχεται στο τέλος με τη νίκη και τα πανηγύρια για το 38ο
πρωτάθλημα, αλλά λογαριάσαμε χωρίς την μάνα ΑΕΚ των Batman και Robin
του ποδοσφαίρου, Αδαμίδη και Δημητριάδη : Ο αγώνας κρίθηκε από το πρώτο
λεπτό και ο πρωταθλητής αναδείχθηκε μόλις στο 7ο λεπτό... Το dynamic duo
δεν είχε ακούσει την δική μας προειδοποίηση αναφορικά με το σύνθημα που
τραγούδησαν στην επιστροφή από τη Θεσσαλονίκη : Ο τελευταίος που το'χε
πεί, έφυγε με ντόρτια στην πλάτη. Τα ντόρτια έγιναν εξάρες τελικά και
κατακτήσαμε το πρωτάθλημα όπως ακριβώς μας άξιζε : Με μια μεγάλη νίκη,
κλείνοντας στόματα και αποδεικνύοντας οτι είμαστε δίκαια οι πρωταθλητές για 38η φορά.* Σίγουρα η ΑΕΚ ήταν άτυχη καθώς έλειπε από τον αγώνα ο Τραγανός Δέλλας που με την εμπειρία του όταν έβλεπε το πράγμα να ζορίζει θα έδινε την κατάλληλη οδηγία : "Πέστε κάτω". Η ρήση "τα πάντα είναι δανεικά" βρήκε την εφαρμογή της για άλλη μια φορά και τα δανεικά του Μάρτη του 2008 ξεπληρώθηκαν 3 χρόνια αργότερα και μάλιστα... με τόκο.
* Δέλλας γιοκ, δυστυχώς για την ΑΕΚ και αν δεν λειτουργούσε το ανθρωπιστικό συναίσθημα στους παίκτες μας, τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν και χειρότερα στο τελευταίο εικοσάλεπτο. Ας όψεται ο Ρόμενταλ, που στη μία και μοναδική φορά που βρήκε ένα γήπεδο άδειο από τότε που ήρθε στην Ελλάδα για να επωφεληθεί από το μεγάλο του προσόν, την ταχύτητα, κράτησε τη μπάλα και τελικά σωριάστηκε στο έδαφος. Να έμπαινε εκεί και ένα 7ο...
* Τέλος πάντων, πολλά θέλουμε. Απαίτηση του κόσμου ήταν η νίκη που θα καθάριζε οριστικά την υπόθεση τίτλος. Ήρθε. Απαίτηση ήταν μια μεγάλη εμφάνιση επιτέλους σε ντέρμπι. Ήρθε κι αυτή. Απαίτηση τέλος ήταν και ο διασυρμός της ΑΕΚ της οποίας παράγοντες, παίκτες και δημοσιογράφοι είχαν βγάλει μεγάααααλη γλώσσα. Ήθελαν να μας χαλάσουν τη φιέστα... και τελικά τους χαλάσαμε την υγεία. Με τόσες χαμένες ευκαιρίες φέτος, ειδικά στον πρώτο γύρο, η Θεά Τύχη μας χρωστούσε ένα "ξεμπούκωμα" με πολλά γκολ. Άξιζε η αναμονή γιατί το ξεμπούκωμα ήρθε στον αγώνα με τον συγκεκριμένο αντίπαλο.
* Στο σημερινό ματς δεν υπάρχει φάση κλειδί. Το κλειδί της επικράτησης σήμερα ήταν η αποφασιστικότητα της ομάδας να μπεί μέσα και να καθαρίσει τον αγώνα. Μπήκε μέσα με πλάνο, με τσαμπουκά, πίεσε ψηλά, έκλεψε όλες τις μπάλες στο κέντρο αναγκάζοντας τον Ντιόπ να τραβάει απ'τις φανέλες (αλήθεια, αυτός στα πόσα φάουλ παίρνει κάρτα; Γιατί όποτε έμπαινε σε μια φάση τράβαγε, τράβαγε και ξανατράβαγε) μια τον Φουστέρ, μια τον Ιμπαγάσα και μια τον Μοδέστο. Σαφώς και είχαμε και την τύχη οι πρώτες μας δύο φάσεις να καταλήξουν στα δίχτυα, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Αυτό που μετράει είναι πως η ομάδα μετά το 2-0 δεν επαναπαύθηκε αλλά συνέχισε να πιέζει ψηλά, να δημιουργεί προβλήματα από τα άκρα και με τις συνεχείς αλλαγές θέσεων να μοιράζει σακούλες κατά το κοινώς λεγόμενον στους αμυντικούς. Αν οι Χολέμπας και Μανιάτης δεν ήταν τόσο αναποτελεσματικοί στα γεμίσματα τους και πέρναγαν έστω το 1/3 απ'όσα επιχείρησαν, το ρεκόρ του 11-0 που κρατάει σχεδόν 40 χρόνια τώρα, θα είχε αν μη τι άλλο απειληθεί σοβαρά.
* Οι οπαδοί και τα ΜΜΕ της δύσμοιρης ομαδούλας της κλάψας αφού φυσικά "στολίσουν" τους παίκτες και τον προπονητή τους για την ήττα-ντροπή, δεν θα παραλείψουν να αναφέρουν οτι ο Παμπορίδης έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να προηγηθεί ο Ολυμπιακός γρήγορα με 2-0, καθώς το πρώτο κόρνερ του Ιμπαγάσα προήλθε από... αεροβόλο στην εξέδρα, ενώ στο γκολ του Καφέ που ακυρώθηκε θα έπρεπε να δοθεί και μια ελεύθερη βολή. Για άλλη μια φορά, υπεύθυνοι θα είναι οι διαιτητές και το παρασκήνιο και σε δεύτερη μοίρα οι παίκτες και ο προπονητής. Το οτι την ΑΕΚ διοικεί σχήμα διορισμένων προέδρων χωρίς καν μετοχές και γνωστών Παναθηναϊκών αισθημάτων, είναι λεπτομέρεια. Το οτι η ΑΕΚ λειτουργεί ως επίσημο παράρτημα του Παναθηναϊκού και πως αν το 6-0 ήταν σε ματς Παναθηναϊκού - ΑΕΚ δεν θα είχε γραφτεί κάτι παραπάνω από το "ψηλά το κεφάλι ΑΕΚάρα", είναι επίσης λεπτομέρεια. Αυτό κάνει τη νίκη-θρίαμβο επί του συγκεκριμένου σωματείου ακόμα πιο σημαντική. Όχι γιατί ο Ολυμπιακός κέρδισε την ΑΕΚ, αλλά γιατί ουσιαστικά κέρδισε και τα αφεντικά της. Τον Φιλιππίδη του 2011 τον λένε Αδαμίδη και - που ξέρει κανείς; - αν είναι καλός υπάλληλος μπορεί κι αυτός να διοριστεί στο μέλλον σε κανέναν δημόσιο οργανισμό, όπως ο αλήστου μνήμης Άντζελο.
* Ο Θρύλος λοιπόν με ένα μεγάλο ξέσπασμα, με ωραία μπάλα, σε ένα κατάμεστο, γιορτινό "Καραϊσκάκη" ταπείνωσε τη δικέφαλη κατσαρίδα και έριξε στον κουβά όλο το σκηνικό απαξίωσης του που είχε στηθεί από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και μετά. Όταν κατακτάς το πρωτάθλημα με διψήφια βαθμολογική διαφορά, όταν δεν σε κερδίζει ούτε ο... Θεός ο ίδιος μέσα στην έδρα σου, όταν οι αντίπαλοι σου παραδέχονται οτι ήσουν όντως καλύτερος σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος, δεν μπορεί τον θρίαμβο σου να τον κιτρινίσει κανείς. Έγιναν λάθη, θα μπορούσαμε να είχαμε κατακτήσει τον τίτλο πιο άνετα και πιο εμφατικά ίσως, θα μπορούσαμε να είχαμε καλύτερες αντιδράσεις αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά (και μιλάω κυρίως για αντιδράσεις της διοίκησης στον πόλεμο που γινόταν στην ομάδα), αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να φτάνουν να μας κατηγορούν οτι κατακτούμε άδικα τον τίτλο, είναι μια άλλη εντελώς διάσταση, ένα παράλληλο σύμπαν.
* Μετά τις πρώτες κωλοτούμπες που ήδη έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στα "αντικειμενικά" sites, μετά τα διθυραμβικά αφιερώματα στον "δίκαιο πρωταθλητή Ολυμπιακό", θα αρχίσουν και πάλι οι λασπομαχίες. Θα βγουν οι καλικάντζαροι στο προσκήνιο, θα εμφανιστούν κασέτες, δισκέτες, ίσως και κανένας δίσκος 78 στροφών με "αποκαλύψεις" και παραφιλολογία για το αν ο Μαρινάκης κινείται στο παρασκήνιο ή αν ο Κόκκαλης ήταν πράκτορας της Στάζι. Με την καταγγελία του Ερμείδη, που δίνει τον Παναθηναϊκό ως "υπεύθυνο" του Άρης-ΠΑΟΚ 2-0 πέρυσι, με τον Ερμείδη να δηλώνει σε αθλητικό ραδιόφωνο πως "τo περσινό ματς Αρη-ΠΑΟΚ ήταν στημένο για λογαριασμό του Παναθηναϊκού και όχι του Αρη. Φρόντισαν γι΄αυτό ο Γιάννης Σπάθας, ο Μητρόπουλος και ο Βαρούχας". Ούτε στα ψιλά δεν γράφτηκε αυτό πουθενά, αλλά είπαμε : Ο Ολυμπιακός φταίει για όλα.
* Επιστροφή στα αγωνιστικά και σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε τον μεγαλοδύναμο που μας αξίωσε και δεν ασχοληθήκαμε με τους Γκερέϊρο (πρόπερσι) και Μπαχά (το Δεκέμβρη που μας πέρασε). Ο Βραζιλιάνος με το Πολωνικό διαβατήριο διεκδικεί στα ίσια τον τίτλο του πιο άμπαλου Βραζιλιάνου από τον Αλεσάντρε Ντ'Ακόλ, ενώ ο Μπαχά άνετα κοντράρει στο ένας με έναν ακόμα και "πεντάρι" του ΝΒΑ με τέτοια σωματικά προσόντα. Ο Βασίλης ο Καραπιάλης που έχει να παίξει και 11 χρόνια μπάλα έχει μικρότερη κοιλιά απ'τα ποτά σήμερα.
* Αν αυτά που έχει κάνει ο Χιμένεθ στην ΑΕΚ σε αυτούς τους μήνες παρουσίας του στην ομάδα τα'χε κάνει όχι σε μια μεγάλη, αλλά σε μια στοιχειωδώς σοβαρή ομάδα, όπως π.χ. στην Καβάλα, ο Big Mac θα του είχε σβήσει το πούρο στη μύτη, θα τον απέλυε και θα προσελάμβανε τον Αλέφαντο. Δεν θεωρώ τον Ισπανό κακό προπονητή : Ο Χιμένεθ μάλλον παραμυθιάστηκε για το μεγαλείο της μάνας ΑΕΚ και το φιλόδοξο project "λεφτά υπάρχουν" που του παρουσίασαν οι Αδαμίδηδες, δέχθηκε να'ρθει στην Ελλάδα και από εκεί που βρισκόταν στον πάγκο μιας ομάδας με βιονικούς αθλητές (Σεβίλλη), ξαφνικά βρέθηκε σε μια ομάδα που το αστέρι της είναι ο Νικολάκης Ξαναέλας και ο αμυντικός ογκόλιθος της ο Τραγανός Δέλλας. Κάποιος που ανασύρει από την ναφθαλίνη τον Ρότζερ Γκερέϊρο, είναι σε τεράστια απόγνωση.
* Ο Χιμένεθ πάντως θα πρέπει να τραβάει τις κοτσίδες του που αντικατέστησε τον Τζεμπούρ με αυτόν τον απίθανο Μπαχά. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς και το οτι δεν τα'χει καλά και με τον Μπλάνκο, τότε μπορεί να πεί κανείς οτι πέτυχε το απίθανο : Να καταφέρει να τσακωθεί με τους μοναδικούς δύο παίκτες του που είχαν σχετικά εύκολα το γκολ. Και έμεινε με τον Μπαχά τον πορθητή.
* Κανείς δεν υστέρησε σήμερα από την ομάδα. Οι Μανιάτης - Χολέμπας έκαναν ένα αρκετά καλό παιχνίδι, ενώ οι Αβραάμ Παπαδόπουλος και Μέλμπεργκ έκαναν σπουδαίο παιχνίδι με τον Σουηδό στόπερ να κάνει ένα απ'τα καλύτερα του παιχνίδια με τα ερυθρόλευκα και να πετυχαίνει και μια γκολάρα. Ο Μοδέστο δεν είχε προβλήματα ανασταλτικά και είχε συμμετοχή στο πρώτο γκολ, ο Φουστέρ έκανε ένα καλό παιχνίδι και πήρε εκδίκηση με το γκολ του για τα Αδαμίδεια νταβατζιλίκια στο ματς του ΟΑΚΑ, ο Ιμπαγάσα αν δεν εκνευριζόταν και έχανε δυνάμεις κάνοντας ανούσια 60άρια και τάκλιν στο σημαιάκι του κόρνερ ίσως είχε προλάβει να μοιράσει 1-2 γκολ ακόμη. Ο Ριέρα χωρίς να κάνει το μεγάλο παιχνίδι δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα και τράβαγε παίκτες επάνω του, ο Μιραλάς αν και χωρίς να είναι εντυπωσιακός δημιουργούσε καταστάσεις και πέτυχε μια γκολάρα χάρμα οφθαλμών, ενώ τέλος ο Τζεμπούρ - αν και δεν κατάλαβα γιατί δεν πανηγύρισε - με δύο γκολ και μια ασίστ κερδίζει τον τίτλο του πρωταγωνιστή. Ακόμη και ο Ουρτάδο έκανε την πρώτη του καλή εμφάνιση, σε αντίθεση με τους Πάντελιτς και Ρόμενταλ που πέρασαν απαρατήρητοι αλλά αυτό λίγη σημασία έχει.
* Ο Ούρκο Πάρντο σε άλλο ένα ματς έδειξε οτι δεν κάνει για βασικός τερματοφύλακας του Ολυμπιακού. Τέσσερις φάσεις έγιναν στην εστία μας : Η γιόμα που επιχείρησε ο Σκόκο και έδιωξε ο Χολέμπας με το κεφάλι, στην οποία έκανε την κίνηση "βγαίνω - δε βγαίνω". Ένα κόρνερ από τον Σκόκο που έχασε την έξοδο αλλά έδιωξε τη μπάλα λίγο για να διώξει μακριά ο Χολέμπας και πάλι, τη φάση του ακυρωθέντος γκολ της ΑΕΚ που έφαγε το γκολ με κεφαλιά του Παντελή Φραπέ από τη γραμμή του άουτ και ένα σουτ του Σκόκο που το καθάρισε με πλονζόν στην αριστερή του γωνία. Πίστευα - και το είχα γράψει - οτι ο Πάρντο έχει τα προσόντα να παίξει στον Ολυμπιακό. Μετά από ένα ολόκλήρο πρωτάθλημα με τον Βελγοισπανό βασικό, το συμπέρασμα είναι πως δεν μπορείς να πας πουθενά με τον Τζόϊ Τριμπιάνι στα δοκάρια. Και όχι επειδή το λένε οι οπαδοί ή οι εφημερίδες, αλλά γιατί είναι ορατό στον αγωνιστικό χώρο πως δεν τον εμπιστεύεται η άμυνα του. Και τερματοφύλακα που δεν τον εμπιστεύεται η άμυνα, ξέχασε τον...
* Ας απολαύσουμε τα αυριανά πρωτοσέλιδα και τους σχολιασμούς των ειδικών. Ότι γράφει δεν ξεγράφει : Ολυμπιακός πρωταθλητής 2010-2011, Ολυμπιακός - ΑΕΚ 6-0. Όπου να'ναι θα ξανααρχίσει η κασετολαγνεία και οι προκλήσεις. Εμείς σαν Ολυμπιακός (αναφέρομαι στην ομάδα) οφείλουμε να δώσουμε τις απαντήσεις μας αντρίκεια, στα ίσια, όπως έχουμε μάθει : Επίθεση όπου απαιτείται και στο μεταξύ δουλειά εν'όψει της νέας σεζόν. Αλίμονο αν επαναπαυτούμε στις δάφνες που εξασφάλισε ο... σεισμός των 6 ρίχτερ : Η νέα σεζόν θα είναι απείρως δυσκολότερη και η δουλειά χρειάζεται να ξεκινήσει από τώρα. Αν και δεν έχει καμμιά σημασία, ελπίζω στα τρία παιχνίδια που απομένουν, η ομάδα να παίξει καλή μπαλίτσα, απελευθερωμένη από το άγχος της βαθμοθηρίας αφού όλα έχουν κριθεί. Μια τελευταία υποχρέωση μας έμεινε μόνο : Να ξεπροβοδίσουμε τη Λάρισα την τελευταία αγωνιστική στην τελευταία της εμφάνιση στην Superleague, καθώς του χρόνου επιστρέφει στη Football League. Θα είναι ιδιαίτερη χαρά μας να φροντίσουμε να πάρει το σωστό λεωφορείο για τον υποβιβασμό μια ομάδα με διοίκηση "κολλητούλα" του Παναθηναϊκού, πόσο μάλιστα όταν έχει και προπονητή τον πάτερ-Κωστένογλου. Άντε, καλή εβδομάδα να έχουμε συμπρωταθλητές!
