Εις το επανιδείν... :)

Σκεφτόμουν πολλές φορές οτι και αυτή η στιγμή θα ερχόταν. Το χρονικό διάστημα που θα μπορούσα να κάνω αυτό που έκανα αρχικά στο blog και στη συνέχεια εδώ είχε ημερομηνία λήξης, καθώς ακόμα και για τις πιο λατρεμένες συνήθειες έρχεται η στιγμή που θα μπούν σε δεύτερη μοίρα, που ο διαθέσιμος χρόνος δεν θα είναι αρκετός, που δεν θα υπάρχουν οι αντοχές και πολύ περισσότερο η διάθεση. Και η αλήθεια είναι πως εδώ και καιρό έχω τόσα πολλά στο κεφάλι μου που έπιανα τον εαυτό μου κάποιες φορές να μουρμουρίζει που έπρεπε να γράψω κείμενο για αγώνα της ομάδας, σαν να επρόκειτο για κάποιο βάρος...  Μετά με έπιανε ο ενθουσιασμός, να γράψω, να βγάλω τα εσώψυχα μου, να μοιραστώ τους προβληματισμούς μου, τις αγωνίες μου, τα όνειρα μου, όλα αυτά τα τόσο μικρά για ορισμένους μα τόσο μεγάλα για όλους όσους ακούνε "Ολυμπιακός" και ξέρουν ακριβώς τι εννοώ...

Δεν ξέρω τι ακριβώς να γράψω και η αλήθεια είναι πως η απόφαση αυτή όσο και με ενοχλεί, τη θεωρώ ωστόσο επιβεβλημένη. Επιβεβλημένη γιατί πάνω απ'όλα θέλω να είμαι συνεπής και οι συνθήκες αυτή την εποχή δεν είναι οι κατάλληλες - και δεν ξέρω αν θα είναι και πότε θα είναι - ώστε να μου επιτρέπουν να είμαι συνεπής και σε όλους εσάς που με τιμήσατε με την επιλογή σας να με διαβάζετε τρία χρόνια τώρα, αλλά και με τον εαυτό μου. Ίσως επανέλθω κάποια στιγμή με κάτι διαφορετικό, ίσως καταπιαστώ μελλοντικά με κάτι που είχα στα σκαριά αλλά το άφησα και θα περιέχει μόνο αφιερώματα, ιστορικά, στατιστικά και τέτοια... Το σίγουρο είναι πως η πολύ όμορφη αυτή διαδρομή, τελειώνει εδώ. Το site θα παραμείνει ανοιχτό για να μπορείτε να βρίσκετε το υλικό που έχω ανεβάσει, δηλαδή τα αφιερώματα και τη βάση δεδομένων - τα άρθρα των αγώνων λίγη σημασία έχουν.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που τιμούσατε με την επίσκεψη σας αυτόν εδώ το χώρο, καθώς και με τα σχόλια σας. Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ είναι το λιγότερο που μπορώ να πω για το πόσο ευγνώμων αισθάνομαι για τη στήριξη σας. Δεν θα πω αντίο, θα πω "εις το επανιδείν". Εις το επανιδείν λοιπόν αδέλφια...