Μεγάλο πανηγύρι έχει ξεκινήσει από εχθές τόσο σε ερυθρόλευκα στέκια, όσο και σε αθλητικά ΜΜΕ. Και ο λόγος έχει ονοματεπώνυμο: Όσκαρ Γκαρθία. Βγήκε λοιπόν δημοσίευμα της Ισπανικής Mundo Deportivo σύμφωνα με το οποίο ο Ολυμπιακός είναι σε συζητήσεις με τον Ισπανό προπονητή Όσκαρ Γκαρθία προκειμένου να αναλάβει άμεσα το ρόλο του προπονητή στον Ολυμπιακό. Για την ακρίβεια λέγεται πως όχι απλά υπάρχουν συζητήσεις, αλλά μιλάμε για ενδεχόμενη συμφωνία και μάλιστα τάχιστα (όπου τάχιστα σημαίνει οτι πάμε με νέο προπονητή στην πρεμιέρα του Β' Γύρου στη Λάρισα) !
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει ανακοινωθεί τίποτε, ούτε έχει διαψευστεί τίποτε. Δεν ξέρω αν πρόκειται για το γνωστό φαινόμενο της ξένης είδησης από... Ελλάδα ή όχι. Ξέρετε το φαινόμενο: Είναι αυτό όπου Έλληνας "δημοσιογράφος" επικοινωνεί με ξένο αρθρογράφο και τον ρωτάει αν υπάρχει όντως επικοινωνία της Χ ομάδας με τον Υ προπονητή / παίκτη, ο ξένος το αναπαράγει σε ξένο μέσο, το παίρνουν οι δικοί μας και να'τη η είδηση... Κάπως έτσι βγαίνουν οι "ειδησάρες" και τα "αποκλειστικά". Δεν ξέρω λοιπόν αν πρόκειται για πρωτοχρονιάτικο ανέκδοτο ή για υπαρκτή περίπτωση, αλλά εαν υπάρχει όντως τέτοιο ενδεχόμενο, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον μοιάζει εντελώς παράλογο.
Είναι γνωστό οτι δεν είμαι και ο μεγαλύτερος θαυμαστής του Τάκη Λεμονή σαν προπονητή του Ολυμπιακού. Όσοι με γνωρίζετε διαδικτυακά και από παλαιότερα, θα το θυμάστε - το δήλωνα σε εποχές που έμοιαζε άτρωτος στον πάγκο της ομάδας. Τον θεωρούσα προπονητή περιορισμένων δυνατοτήτων, που δε δούλεψε ποτέ τις αδυναμίες του, που δεν ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα να βελτιωθεί και πως στο δια ταύτα δεν είναι κακός προπονητής: Δεν είναι όμως προπονητής για το μέγεθος του Ολυμπιακού. Η άποψη μου παραμένει η ίδια. Για να σταθούμε λίγο όμως εδώ: Πως ήταν ο Ολυμπιακός πριν 10 χρόνια, με τον Λεμονή στον πάγκο και πως είναι τώρα;
Το 2007 είχε ένα ρόστερ που είναι ίσως από τα καλύτερα που είχε ποτέ στη διάθεση του προπονητής Ολυμπιακού. Με Γκαλέτι, με Κοβάτσεβιτς, με Νικοπολίδη, με Μπελούτσι, με Τζόρτζεβιτς, Λούα Λούα, Στολτίδη, Τοροσίδη, Λεντέσμα... Μη τα πολυλογώ, με ένα πλήρες ρόστερ όχι μόνο για Ελλάδα. Δέκα χρόνια αργότερα, το ρόστερ αποτελείται από μέτριους, γυρολόγους και προβληματικούς. Με τον κόσμο να έχει τις ίδιες απαιτήσεις με τότε και τη διοίκηση να απαιτεί να βγαίνουν κάθε χρόνο παίκτες έτοιμοι για πώληση. Ο Λεμονής λοιπόν κλήθηκε (δις) να διαχειριστεί - όπως μπορεί - το γκρουπ των Ανώνυμων Προβληματικών που απαρτίζουν το ροστερ μας, έχοντας παραλάβει την ομάδα από τα χέρια του Χάσι, όντας ήδη αρκετά πίσω στη βαθμολογία. Και με τη βοήθεια του Θεού, με επικλήσεις σε δαίμονες, με τη βοήθεια της τύχης ή με όλα μαζί, συμμάζεψε το μαύρο χάλι, το έκανε πιο υποφερτό και στο τέλος του πρώτου γύρου είμαστε ξανά πρώτοι με ισχνό προβάδισμα μεν από τους - λίγους κατά τα άλλα - ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, αλλά με προβάδισμα στο δια ταύτα.
Τι λέει λοιπόν η ποδοσφαιρική λογική, ή / και η απλή λογική; Οτι σε αυτό το σημείο, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, με αυτό το φετινό ρόστερ, το προπονητικό ταβάνι του Ολυμπιακού είναι ο Λεμονής. Όπερ μεθερμηνευόμενον, δεν τον αλλάζεις τώρα: Διορθώνεις ότι μπορείς για να καλύψεις τις ελλείψεις σου σε θέσεις της 11άδας, ανάβεις κεράκι (ή επικλήσεις κλπ κλπ, ότι φτιάχνει τον καθένα) και παρακαλάς να βγεί όπως πρέπει η χρονιά, για να διορθώσεις όλα σου τα λάθη σε επιλογές προσώπων το καλοκαίρι. Να κάνεις επιτέλους σωστό προγραμματισμό - όχι για μεταγραφές, αλλά για το τι ομάδα θέλεις να φτιάξεις. Τι Ολυμπιακό θέλεις: Selling Club; Χτίσιμο ομάδας που θα πρωταγωνιστήσει την επόμενη δεκαετία; Ομάδα με μισθοφορικό στρατό παικτών που θα αλλάζουν γρηγορότερα από σώβρακο, αρκεί να παίρνει όπως όπως το πρωτάθλημα, ίσα ίσα για τη συμμετοχή στα προκριματικά του C.L.; Θα τα πούμε αναλυτικά σε άλλο κείμενο - επανέρχομαι στο θέμα μας. Αντί να μείνεις ως έχεις λοιπόν με τις ίδιες διορθωτικές κινήσεις, σκέφτεσαι - σοβαρά, λέει - να αλλάξεις άμεσα τον προπονητή σου.
Να δεχτώ οτι πίσω από τις γραμμές μπορεί να βρίσκεται κάποια "ασυμφωνία χαρακτήρων". Από αυτές του "θέλουμε ενίσχυση" - "μα τι λες, είμαστε πλήρεις" ή από αυτές που η διοίκηση παίρνει προσωπική απόφαση για τερματισμό της συνεργασίας με πρόφαση "καθαρά αγωνιστικά κριτήρια". Και που προφανώς, τους πραγματικούς λόγους το πόπολο δε θα τους μάθει ποτέ. Συνέβη με τον Ζαρντίμ, συνέβη με τον Σίλβα, συνέβη με τον Καπίνο και θα ξανασυμβεί. Η λογική λοιπόν και το μέγεθος σου σαν σύλλογος προστάζει να αντικαταστήσεις αυτόν που διώχνεις με κάποιον ισάξιο ή καλύτερο, αν τον έχεις και αν δεν τον έχεις να τον φέρεις. Και εδώ έρχομαι μετά από αυτόν τον τεράστιο πρόλογο στον Όσκαρ Γκαρθία...
 |
Ο Ισπανός είχε μια αξιοπρεπέστατη καριέρα σαν ποδοσφαιριστής σε Μπαρτσελόνα και Εσπανιόλ, έχοντας αγωνιστεί επίσης και σε Αλμπαθέτε, Βαλένθια και Γέιδα. Κατάφερε μάλιστα να κερδίσει τρόπαια: Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Κύπελλο Κυπελλούχων, UEFA Super Cup, Ισπανικό Super Cup. Σαν προπονητής ξεκίνησε την καριέρα του πριν 5,5 χρόνια, τον Μάιο του 2012, όταν και ανέλαβε τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, με την οποία και κατέκτησε το πρωτάθλημα. Ακολούθησαν οι Μπράϊτον στην Αγγλία, η επιστροφή στο Ισραήλ για τη Μακάμπι, η επιστροφή εκ νέου στην Αγγλία για τη Γουότφορντ, η μετακόμιση στην Αυστρία για τη Ζάλτσμπουργκ (με την οποία κατέκτησε δύο νταμπλ) και τέλος η Γαλλία και η Σεντ Ετιέν, που αποτελεί και τον τελευταίο του προπονητικό σταθμό.
Τι δεν πάει καλά με τον Ισπανό: Ο Γκαρθία έχει βάλει στόχο να πιάσει πόστο σε προηγμένο πρωτάθλημα και να καθιερωθεί σε αυτό. Και καλά κάνει, νέος και φιλόδοξος είναι, απόλυτα λογικό είναι να στοχεύει ψηλά. Tο σημαντικό εν προκειμένω είναι πως ο Ισπανός επιδεικνύει τάσης φυγής από τις ομάδες του και μάλιστα σε μικρά χρονικά διαστήματα από την έναρξη της συνεργασίας μαζί τους, μόλις εμφανιστεί ο... γαμπρός απ'το Λονδίνο. Σίγουρα όχι το προφίλ προπονητή που - υποτίθεται - ψάχνει ο Ολυμπιακός: Προπονητής ναι μεν νέος, φιλόδοξος και με όρεξη, που θα μείνει όμως κάποια χρόνια να δουλέψει και θα αναδείξει παίκτες κλπ κλπ. Παραθέτω εν τάχει τις μετακινήσεις του:
* Τον Μάιο του 2012 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Μακάμπι Τελ Αβίβ. Έναν χρόνο μετά, τον Μάιο του 2013, έχοντας στεφθεί μόλις πρωταθλητής Ισραήλ με τη Μακάμπι (ο πρώτος μετά από μια δεκαετία), παραιτήθηκε από τη θέση του επικαλούμενος προσωπικούς λόγους. Ένα μήνα αργότερα, βρέθηκε στο τιμόνι της Μπράϊτον που αγωνιζόταν στην Αγγλική Football League...
* Τον Ιούνιο του 2013 λοιπόν ανέλαβε τη Μπράϊτον. Παρέμεινε μέχρι τον Μάιο του 2014, όταν μετά τον αποκλεισμό της Μπράιτον στα PlayOffs ανόδου από την Ντέρμπι, παραιτήθηκε από θέση του. Δεν έμεινε για καιρό άνεργος πάντως, ένα μήνα μετά βρέθηκε και πάλι σε πάγκο...
* ... και συγκεκριμένα σε γνώριμο πάγκο, αφού επέστρεψε τον Ιούνιο του 2014 στη Μακάμπι και το Ισραήλ. Υπέγραψε διετές συμβόλαιο αλλά - μαντέψτε - παραιτήθηκε μόλις 2 μήνες μετά, τον Αύγουστο του 2014, επικαλούμενος την πολιτική ένταση και τις αναταραχές που υπήρχαν στη χώρα...
Τι δεν πάει καλά με τον Ισπανό: Ο Γκαρθία έχει βάλει στόχο να πιάσει πόστο σε προηγμένο πρωτάθλημα και να καθιερωθεί σε αυτό. Και καλά κάνει, νέος και φιλόδοξος είναι, απόλυτα λογικό είναι να στοχεύει ψηλά. Tο σημαντικό εν προκειμένω είναι πως ο Ισπανός επιδεικνύει τάσης φυγής από τις ομάδες του και μάλιστα σε μικρά χρονικά διαστήματα από την έναρξη της συνεργασίας μαζί τους, μόλις εμφανιστεί ο... γαμπρός απ'το Λονδίνο. Σίγουρα όχι το προφίλ προπονητή που - υποτίθεται - ψάχνει ο Ολυμπιακός: Προπονητής ναι μεν νέος, φιλόδοξος και με όρεξη, που θα μείνει όμως κάποια χρόνια να δουλέψει και θα αναδείξει παίκτες κλπ κλπ. Παραθέτω εν τάχει τις μετακινήσεις του:
* Τον Μάιο του 2012 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Μακάμπι Τελ Αβίβ. Έναν χρόνο μετά, τον Μάιο του 2013, έχοντας στεφθεί μόλις πρωταθλητής Ισραήλ με τη Μακάμπι (ο πρώτος μετά από μια δεκαετία), παραιτήθηκε από τη θέση του επικαλούμενος προσωπικούς λόγους. Ένα μήνα αργότερα, βρέθηκε στο τιμόνι της Μπράϊτον που αγωνιζόταν στην Αγγλική Football League...
* Τον Ιούνιο του 2013 λοιπόν ανέλαβε τη Μπράϊτον. Παρέμεινε μέχρι τον Μάιο του 2014, όταν μετά τον αποκλεισμό της Μπράιτον στα PlayOffs ανόδου από την Ντέρμπι, παραιτήθηκε από θέση του. Δεν έμεινε για καιρό άνεργος πάντως, ένα μήνα μετά βρέθηκε και πάλι σε πάγκο...
* ... και συγκεκριμένα σε γνώριμο πάγκο, αφού επέστρεψε τον Ιούνιο του 2014 στη Μακάμπι και το Ισραήλ. Υπέγραψε διετές συμβόλαιο αλλά - μαντέψτε - παραιτήθηκε μόλις 2 μήνες μετά, τον Αύγουστο του 2014, επικαλούμενος την πολιτική ένταση και τις αναταραχές που υπήρχαν στη χώρα...
* ... και σε χρόνο ρεκόρ, ήτοι σε μια εβδομάδα (2 Σεπτεμβρίου 2014) βρέθηκε ξανά στην Αγγλία, όπου ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Γουότφορντ. Αυτή τη φορά στάθηκε άτυχος, καθώς μόλις 2 εβδομάδες αργότερα, στις 15 Σεπτεμβρίου, ένιωσε ενοχλήσεις στο στήθος και διακομίστηκε στο νοσοκομείο. Η παρακολούθηση της υγείας του ήταν σε πρώτη προτεραιότητα προφανώς, παραιτήθηκε από τη Γουότφορντ και έμεινε - ηθελημένα - μια σεζόν εκτός αγωνιστικών χώρων.
* Ξαναμπήκε στο παιχνίδι εύρεσης εργασίας με τη νέα σεζόν, για να βρεί τελικά δουλειά τον Δεκέμβρη του 2015 στην Αυστρία. Ανέλαβε τη Ζάλτσμπουργκ, με την οποία είχε μια άκρως επιτυχημένη πορεία, κατακτώντας 2 νταμπλ.
* Εκεί εμφανίστηκε η προοπτική της Γαλλίας και της Σεντ Ετιεν. Οι Γάλλοι που ήταν σε αναζήτηση προπονητή και προσπάθησαν να προσλάβουν τον Πατρίκ Βιεϊρά, στράφηκαν τελικά στον Γκαρθία ο οποίος άφησε την Αυστρία και τη Ζάλτσμπουργκ και από τις 15 Ιουνίου του 2017 ανέλαβε την Σεντ Ετιεν. Μόλις 5 μήνες όμως μετά, έπειτα από "αμοιβαία συνεννόηση" με τη διοίκηση των Γάλλων, έφυγε από την ομάδα μετά από την εντός έδρας ήττα με 0-5 από την Μαρσέιγ. Έκτοτε, αναζητεί τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.
Είναι λέει θιασώτης του επιθετικού ποδοσφαίρου, γι'αυτό τον επιλέγει η διοίκηση. Τι να το κάνεις, που μπορεί να σου έρθει και με εφαλτήριο τον πιθανό τίτλο που θα κατακτήσει στο τέλος της σεζόν, να σου δηλώσει μια παραίτηση και να τον δείς σε λίγες ημέρες αλλού; Το παράδειγμα με τον επίσης "νέο και φιλόδοξο" Σίλβα είναι πολύ πρόσφατο και φαντάζομαι ουδείς το ξέχασε - η ομάδα έχει μπεί σε μια άνευ προηγουμένου ταλαιπωρία να σταυρώσει προπονητή από τότε που μας παράτησε στην προετοιμασία κι έφυγε.
Είναι καλός προπονητής ο Γκαρθία; Μπορεί να είναι. Μπορεί σε 5 χρόνια να είναι φερ'ειπείν ο νέος Γκουαρντιόλα, μπορεί και όχι. Ποιό το νόημα όμως να προχωρήσει η διοίκηση σε αλλαγή προπονητή τη δεδομένη χρονική στιγμή, αντικαθιστώντας τον Λεμονή με κάποιον που δεν το'χει σε τίποτα να επικαλεστεί την... κρίση και τον ΦΠΑ και να σηκωθεί να φύγει; Σε τι εξυπηρετεί μια τέτοια κίνηση; Τι όφελος μπορεί να έχει; Θα μάθει μπάλα ο Σεμπά; Θα σταματήσει να τρακάρει στα δοκάρια ο Τζούρτζεβιτς; Θα σταματήσει να πατάει ο Εμενίκε τη μπάλα και να πέφτει;
* Ξαναμπήκε στο παιχνίδι εύρεσης εργασίας με τη νέα σεζόν, για να βρεί τελικά δουλειά τον Δεκέμβρη του 2015 στην Αυστρία. Ανέλαβε τη Ζάλτσμπουργκ, με την οποία είχε μια άκρως επιτυχημένη πορεία, κατακτώντας 2 νταμπλ.
* Εκεί εμφανίστηκε η προοπτική της Γαλλίας και της Σεντ Ετιεν. Οι Γάλλοι που ήταν σε αναζήτηση προπονητή και προσπάθησαν να προσλάβουν τον Πατρίκ Βιεϊρά, στράφηκαν τελικά στον Γκαρθία ο οποίος άφησε την Αυστρία και τη Ζάλτσμπουργκ και από τις 15 Ιουνίου του 2017 ανέλαβε την Σεντ Ετιεν. Μόλις 5 μήνες όμως μετά, έπειτα από "αμοιβαία συνεννόηση" με τη διοίκηση των Γάλλων, έφυγε από την ομάδα μετά από την εντός έδρας ήττα με 0-5 από την Μαρσέιγ. Έκτοτε, αναζητεί τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.
Είναι λέει θιασώτης του επιθετικού ποδοσφαίρου, γι'αυτό τον επιλέγει η διοίκηση. Τι να το κάνεις, που μπορεί να σου έρθει και με εφαλτήριο τον πιθανό τίτλο που θα κατακτήσει στο τέλος της σεζόν, να σου δηλώσει μια παραίτηση και να τον δείς σε λίγες ημέρες αλλού; Το παράδειγμα με τον επίσης "νέο και φιλόδοξο" Σίλβα είναι πολύ πρόσφατο και φαντάζομαι ουδείς το ξέχασε - η ομάδα έχει μπεί σε μια άνευ προηγουμένου ταλαιπωρία να σταυρώσει προπονητή από τότε που μας παράτησε στην προετοιμασία κι έφυγε.
Είναι καλός προπονητής ο Γκαρθία; Μπορεί να είναι. Μπορεί σε 5 χρόνια να είναι φερ'ειπείν ο νέος Γκουαρντιόλα, μπορεί και όχι. Ποιό το νόημα όμως να προχωρήσει η διοίκηση σε αλλαγή προπονητή τη δεδομένη χρονική στιγμή, αντικαθιστώντας τον Λεμονή με κάποιον που δεν το'χει σε τίποτα να επικαλεστεί την... κρίση και τον ΦΠΑ και να σηκωθεί να φύγει; Σε τι εξυπηρετεί μια τέτοια κίνηση; Τι όφελος μπορεί να έχει; Θα μάθει μπάλα ο Σεμπά; Θα σταματήσει να τρακάρει στα δοκάρια ο Τζούρτζεβιτς; Θα σταματήσει να πατάει ο Εμενίκε τη μπάλα και να πέφτει;
Μακάρι αυτά που ονειρεύονται στη διοίκηση να βγουν, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη το μόνο που ρισκάρουν - εκτός απ'τον τίτλο του πρωταθλητή - είναι να χάσει η ομάδα την όποια ισορροπία απέκτησε μετά από αρκετό κόπο και άγχος. Το θέμα είναι να στηρίξουν παίκτες και προπονητές έμπρακτα. Όχι να βρίσκουν εξιλαστήρια θύματα για να λέμε "το πήρε πάνω του ο πρόεδρος" και "όλα θα γιάνουν", για να καλύπτονται οι επαναλαμβανόμενες αστοχίες στις επιλογές προσώπων - συνεργατών, ποδοσφαιριστών και προπονητών.
Καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία πάνω απ'όλα. Εύχομαι σε όλους ότι καλύτερο και χρόνια πολλά. Ελπίζω να τα λέμε συχνότερα στο εξής.
Υ.Γ.1: Ναι, ζούμε στην εποχή του στυγνού επαγγελματισμού στο ποδόσφαιρο. Εκεί που δεν υπάρχει συναίσθημα, φιλότιμο, σεβασμός στη φανέλα καθότι οι ομάδες είναι ανώνυμες εταιρείες με CEO, HR Managers κλπ κλπ. Αυτό όμως που πάνε να κάνουν στον Λεμονή για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερο από ένα εξάμηνο, δεν υπάρχει λέξη για να το χαρακτηρίσει. Όχι γιατί δεν υπάρχει καλύτερος του, αλλά γιατί οι συνθήκες στον Ολυμπιακό ήταν και τις δύο φορές που ήρθε αυτές που ήταν / είναι.
Υ.Γ.2 : Αν μου έλεγε κάποιος οτι θα έγραφα κάποια στιγμή κείμενο-υπεράσπιση για τον Τάκη Λεμονή, θα έβαζα τα γέλια. Κι όμως, ασχέτως του τι πιστεύω, εννοώ αυτά που γράφω. Κρίμα που γίνεται υπό αυτές τις συνθήκες.
Υ.Γ.3: Είχα σκοπό - και είχα ξεκινήσει άλλο κείμενο, με πιο γενική θεματολογία, αλλά το... δώρο του Αη-Βασίλη με τον Γκαρθία ανέτρεψε το αρχικό πλάνο. Επιφυλάσσομαι.
Καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία πάνω απ'όλα. Εύχομαι σε όλους ότι καλύτερο και χρόνια πολλά. Ελπίζω να τα λέμε συχνότερα στο εξής.
Υ.Γ.1: Ναι, ζούμε στην εποχή του στυγνού επαγγελματισμού στο ποδόσφαιρο. Εκεί που δεν υπάρχει συναίσθημα, φιλότιμο, σεβασμός στη φανέλα καθότι οι ομάδες είναι ανώνυμες εταιρείες με CEO, HR Managers κλπ κλπ. Αυτό όμως που πάνε να κάνουν στον Λεμονή για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερο από ένα εξάμηνο, δεν υπάρχει λέξη για να το χαρακτηρίσει. Όχι γιατί δεν υπάρχει καλύτερος του, αλλά γιατί οι συνθήκες στον Ολυμπιακό ήταν και τις δύο φορές που ήρθε αυτές που ήταν / είναι.
Υ.Γ.2 : Αν μου έλεγε κάποιος οτι θα έγραφα κάποια στιγμή κείμενο-υπεράσπιση για τον Τάκη Λεμονή, θα έβαζα τα γέλια. Κι όμως, ασχέτως του τι πιστεύω, εννοώ αυτά που γράφω. Κρίμα που γίνεται υπό αυτές τις συνθήκες.
Υ.Γ.3: Είχα σκοπό - και είχα ξεκινήσει άλλο κείμενο, με πιο γενική θεματολογία, αλλά το... δώρο του Αη-Βασίλη με τον Γκαρθία ανέτρεψε το αρχικό πλάνο. Επιφυλάσσομαι.
