Με το βαρύ 1-4 ξεκίνησαν οι αγωνιστικές μας υποχρεώσεις στο Champions League. Το σκορ δεν είναι καθόλου κολακευτικό μα συνάμα δεν είναι και αντιπροσωπευτικό του αγώνα, αφού ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου προσέφερε ένα απ'τα καλύτερα 45λεπτα που έχουμε δεί στην διοργάνωση. Με παίκτες πλήρως προσηλωμένους στο αγωνιστικό πλάνο, με αποφασιστικότητα, σεβασμό προς τον αντίπαλο αλλά όχι φόβο, ο Ολυμπιακός για 45 λεπτά έκανε την "πολυεκατομμυριούχο" Παρί Σεν Ζερμέν να ψάχνει να βρει τι την χτύπησε, με το 1-1 να είναι μαγική εικόνα, αφού ο Ολυμπιακός είχε και 2 δοκάρια με τους Βάις και Φουστέρ. Στο 2ο ημίχρονο η ομάδα ξέμεινε από δυνάμεις, ενώ ο Λοράν Μπλαν κατάφερε να κλείσει αφ'ενός τους διαδρόμους στον Βάις, αφ'ετέρου στο πρόσωπο του Εζέκιελ Λαβέτσι βρήκε τον άνθρωπο που άλλαξε τη ροή του αγώνα.
Φύγε Ζλάταν, κρατάω μαχαίρι...
Πιστός στην παραλλαγή του 4-3-3 ο Μίτσελ, παρέταξε τους Ρομπέρτο στα δοκάρια, Μανιάτη - Μπονγκ στα άκρα της άμυνας και Μεντζανί - Σιόβα σε ρόλο κεντρικών αμυντικών, τους Σάμαρη - Μασάντο - Ντομίνγκες σε ρόλο κεντρικών χαφ με τον Αργεντινό λίγο πιο μπροστά και τους Φουστέρ - Βάις και Μήτρογλου να συμπληρώνουν την ενδεκάδα. Από πλευράς Παρί Σεν Ζερμέν ο Λοράν Μπλαν επέλεξε το 4-4-2 και ξεκίνησε με τον Σίριγκου στα δοκάρια, τον Μαρκίνιο δίπλα στον Τιάγκο Σίλβα, αντί του τραυματία Άλεξ. Δεξιά στην άμυνα ήταν ο Φαν ντερ Βιλ, αριστερά ο Μάξουελ, αμυντικά χαφ οι Τιάγκο Μότα και Βεράτι, δεξιά ο Λούκας Μόουρα, αριστερά ο Ματουϊντί και στην επίθεση ήταν οι Ιμπραΐμοβιτς και Καβάνι.
Το πρώτο σαρανταπεντάλεπτο ήταν απλά ονειρεμένο. Ο Μίτσελ είχε προαναγγείλει "επίθεση" και είχε πεί επίσης πως "θα προσπαθήσουμε να πιέσουμε τον αντίπαλο". Όπερ και εγένετο, αφού ο Ολυμπιακός είχε καθηλώσει την Παρί των εκατομμυρίων, επιτιθέμενος κατά κύματα με κορυφαίους τους Ανδρέα Σάμαρη που έκοβε τα πάντα και ανέβαζε σωστά τη μπάλα στη μεσαία γραμμή και Βλαντιμιρ Βάις, που έπαιρνε την μπάλα και σκορπούσε τον πανικό στην άμυνα της Παρί. Δεν ήταν μόνο η σουτάρα του στο δοκάρι, ήταν όλη του η παρουσία: Τα στημένα του, οι εναλλαγές στις πλευρές, η κίνηση του, χωρίς τη μπάλα. Από κοντά και ο Γκαετάν Μπονγκ που είχε ακυρώσει τον Λούκας Μόουρα και έφτανε συχνά-πυκνά μέχρι την περιοχή του Σίριγκου. Το γκολ της Παρί ήρθε κόντρα στη ροή του ματς, με τον Φουστέρ να κάνει το λάθος, τη μπάλα να καταλήγει στον Ιμπραΐμοβιτς και αυτός με μια ωραία κάθετη πάσα να αφήνει "ξερούς" τους Σιόβα - Μεντζανί που είδαν τον Μάξουελ να πασάρει στον Έντινσον Καβάνι για το 0-1. Εκεί ανέλαβε δράση ο Βάις, ο οποίος πήρε τη μπάλα από δεξιά, πέρασε τη μπάλα κάτω από τα πόδια του Μαρκίνιος, ξέρανε τον Τιάγκο Σίλβα με μια φοβερή ντρίμπλα και με πλασέ πριν προλάβουν τόσο ο Ματουϊντί όσο και ο εξερχόμενος Σίριγκου, ισοφάρισε και ξεσήκωσε το Καραϊσκάκη για να γράψει το 1-1, σκορ που ήταν και το τελικό για το πρώτο ημίχρονο, με τον Ολυμπιακό να έχει 10 τελικές προσπάθειες έναντι μίας (!) της Παρί.
Κατάρρευση...
Ο Λοράν Μπλαν στο ημίχρονο αποφάσισε να αλλάξει κάτι στην ομάδα του και γύρισε το σύστημα σε 4-3-3, περνώντας εκτός αγώνα τον Λούκας Μόουρα που είχε εγκλωβιστεί στο μαρκάρισμα του Μπονγκ, αντικαθιστώντας τον με τον Εζέκιελ Λαβέτσι. Ο Λαβέτσι έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην ανατροπή του σκορ, αφού έκανε δύσκολη τη ζωή του Μανιάτη, τη στιγμή που η κούραση των μέσων μας έδινε την ευκαιρία στους μέσους της Παρί να ανεβαίνουν όλο και πιο ψηλά. Το παιχνίδι για εμάς τελείωσε ουσιαστικά στο 1-2 (φάση όπου ο Ρομπέρτο φέρει ευθύνη 100%), αφού δεν υπήρχαν πλέον δυνάμεις για να κυνηγήσει η ομάδα την Παρί που είχε πάρει τα ηνία του αγώνα. Η είσοδος των Κάμπελ - Σαβιόλα και Γιαταμπαρέ δεν άλλαξε τίποτα, αντιθέτως το παιχνίδι έληξε με το βαρύ 1-4, με τα 3 γκολ που δεχτήκαμε στο 2ο ημίχρονο να προέρχονται με πανομοιότυπο τρόπο: Εκτέλεση στημένου, κεφαλιά στη μικρή περιοχή χωρίς πίεση, γκολ...
Κριτική (για να θυμηθούμε τα παλιά)...
Ρομπέρτο: Ο Ισπανός είναι καλός τερματοφύλακας. Θέλει δουλειά σε κάποια σημεία το παιχνιδιού του, ειδικά σε κάποιες τοποθετήσεις του - αυτά θα βελτιωθούν με τον καιρό, άλλωστε αν ήταν πλήρης θα ήταν βασικός ήδη στην Ισπανία και δεν θα ερχόταν προς τα μέρη μας. Στο παιχνίδι είχε καλή παρουσία σε γενικές γραμμές και λέω "γενικές γραμμές" γιατί εκτός από το γκολ στο 1-2 που είναι 100% δικό του, δεν είχε καλή επικοινωνία με την άμυνα του στα 3 πανομοιότυπα γκολ που δέχθηκε η ομάδα. Πιστώνεται βέβαια την σπουδαία επέμβαση του στο πέναλτι του Ιμπραΐμοβιτς.
Μανιάτης: Πολύ καλό πρώτο ημίχρονο από τον Μανιάτη που επέστρεψε στον ρόλο για τον οποίο είχε αρχικά αποκτηθεί από την ομάδα. Δεν έδινε χώρο, έβγαινε πρώτος στη μπάλα, απέφυγε τις περιττές κούρσες και καθάριζε εύκολα όλες τις φάσεις, με εξαίρεση τη φάση του 0-1 ίσως. Στο 2ο ημίχρονο με τον Βάις κουρασμένο και τον Κάμπελ να συμμετέχει... οπτικά μόνο στον ανασταλτικό τομέα, χάθηκε. Μπήκε και ο Λαβέτσι και του'κανε τη ζωή μαρτύριο...
Μεντζανί - Σιόβας: Άποψη μου, το δίδυμο αυτό δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και είναι προφανές. Και οι δύο προσπάθησαν - θα ήταν καλοί αμυντικοί σε σύστημα με 3 κεντρικούς, σε ρόλο στόπερ να καθαρίζουν ψηλές μπαλιές έχοντας άλλους δύο πίσω τους, στην ευθεία όμως με καλούς αντιπάλους, δεν είναι επαρκείς. Για να μην τους αδικήσω, ομολογώ οτι για τις δυνατότητες τους είχαν ένα αρκετά καλό - έως πολύ καλό, με εξαίρεση τη φάση του 0-1 - ημίχρονο με σωστές τοποθετήσεις και προωθήσεις. Στο δεύτερο ημίχρονο, ειδικά από τη στιγμή που η πίεση μετατέθηκε επάνω τους αφού είχαν κουραστεί οι μέσοι, βγήκαν τα προβλήματα...
Μπονγκ: Ωραία παρουσία ο Καμερουνέζος, βοήθησε στην ανάπτυξη από αριστερά, βοήθησε στην άμυνα, ανεβοκατέβηκε την πλευρά πολλές φορές και σίγουρα ήταν απ'τις μορφές του πρώτου ημιχρόνου. Στο δεύτερο ημίχρονο προσπάθησε, αλλά είχε μείνει από δυνάμεις.
Σάμαρης: Ο Ανδρέας Σάμαρης του πρώτου ημιχρόνου έχει καπαρωμένη θέση στην εθνική Ελλάδας των ΚατσουρανοΚαραγκούνηδων χρεωμένη με 108. Σπουδαίο παιχνίδι, πόσο μάλλον αν αναλογιστούμε οτι ο Σάμαρης είναι πρωτοεμφανιζόμενος στο Champions League. Αλλά τι πρωτοεμφανιζόμενος, εδώ τον είδαμε να κοντράρεται με κοτζάμ Ιμπραΐμοβιτς και να παίζει στα ίσια παίκτες πιο δυνατούς και έμπειρους όπως ο Ματουϊντί. Τα έδωσε όλα στο πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο όμως έμεινε εντελώς από δυνάμεις και ήταν μέσα στα δύο από τα τρία γκολ που δεχτήκαμε, ενώ έκανε και το πέναλτι στον Ιμπραΐμοβιτς.
Μασάντο: Ο Πορτογάλος με το Dirty Sanchez μουστάκι εμφανίστηκε από την απραξία σε δύο σερί 90λεπτα μέσα σε ένα τετραήμερο, αλλά κέρδισε αυτά τα 180 αγωνιστικά λεπτά με το σπαθί του, όπως κέρδισε και τον σεβασμό όλων. Απελευθερωμένος προφανώς από την ταμπέλα "ηγέτης", δεδομένης της παρουσίας Σαβιόλα - Βάις - Κάμπελ δείχνει ένα νέο αγωνιστικό πρόσωπο, που η αλήθεια είναι οτι προσωπικά μου αρέσει πολύ. Πολύ καλό πρώτο ημίχρονο, αναπόφευκτα μέτριο το δεύτερο, αν και ήταν απ'αυτούς που προσπάθησαν ως το τέλος.
Φουστέρ: Πολύ καλός και ο Φουστέρ στο πρώτο ημίχρονο - αν και γκαντέμης, αφού εκτός από το δοκάρι είχε και το "πούλημα" της μπάλας στη φάση του 0-1. Βοήθησε πάρα πολύ στο πρέσινγκ ψηλά, έμεινε από δυνάμεις στο δεύτερο ημίχρονο.
Ντομίνγκεζ: Ο Γιώργος Θεοφάνους είχε ένα καλό πρώτο μισάωρο - δεν ήταν εντυπωσιακός, αλλά βοηθούσε ουσιαστικά την ομάδα να κρατάει την πίεση ψηλά. Κουράστηκε γρήγορα και αντικαταστάθηκε γρήγορα.
Βάις: Αναμφίβολα ο MVP της ομάδας και ένα απ'τα καλύτερα ημίχρονα που μας έχει χαρίσει ξένος ποδοσφαιριστής στο ντεμπούτο του σε Ευρωπαϊκό αγώνα. Με το ξεκίνημα του αγώνα είχε εκείνο το τούβλο στο δοκάρι. Συνέχισε με πολύ τρέξιμο και περίτεχνες ενέργειες να ζαλίζει την άμυνα της Παρί, ενώ αυτό που κάνει στη φάση του γκολ θα γίνει φωτογραφία - λεζάντα στο λήμμα "μοιράζω σακούλες". Στο δεύτερο ημίχρονο ο Μπλαν προσάρμοσε πάνω του την άμυνα, ήρθε και η κούραση και η φυσιολογική πτώση.
Μήτρογλου: Εκτός από τα γκολ και τα χατ τρικ, θα υπάρχουν και αυτές οι άχαρες βραδιές που είτε η τροφοδότηση θα είναι προβληματική, είτε οι αντίπαλοι αμυντικοί θα είναι μαντρόσκυλα, είτε απλά δεν θα πηγαίνει τίποτα καλά - θα υπάρξουν πολλές τέτοιες βραδιές. Ο Κώστας Μήτρογλου σήμερα δεν ήταν κακός: Πίεσε την αντίπαλη άμυνα στο πρώτο ημίχρονο, τράβηξε παίκτες επάνω του, βοηθούσε την ομάδα να πιέσει. Στο 2ο ημίχρονο δεν υπήρχε στο γήπεδο.
Κάμπελ: Λίγα πράγματα ο Κοσταρικανός, ο οποίος δεν έδειχνε και τη θέληση του Βάις να συμμετάσχει στο ανασταλτικό παιχνίδι.
Σαβιόλα - Γιαταμπαρέ: Δεν πρόλαβαν να δείξουν τίποτε στο διάστημα που αγωνίστηκαν - ο Γιαταμπαρέ ήταν μάλιστα στη φάση του 1-4, αφού έχασε την κεφαλιά απ'τον κατά πολύ κοντύτερο του Μαρκίνιος.
Συμπεράσματα / Υστερόγραφα
Υ.Γ. 1 : Όχι, προσωπικά δεν με παίρνει από κάτω, ούτε απογοητεύτηκα από τη εικόνα της ομάδας. Απέναντι μου στο 2ο ημίχρονο είχα μια τριπλέτα που στοιχίζει 150.000.000 ευρώ (Καβάνι, Ιμπραΐμοβιτς, Λαβέτσι). Πιο πίσω είχαν Τιάγκο Σίλβα, είχαν Ματουϊντί, είχαν Λούκας, είχαν Μάξουελ. Εγώ είχα να αντιπαρατάξω μια ομάδα με πάνω από 15 νέα πρόσωπα, με τον καλύτερο μου αμυντικό (Αβραάμ) εκτός και την υπόλοιπη ομάδα να ψάχνει ομοιογένεια. Στο πρώτο ημίχρονο, είδα αυτό που ήθελα να δω: Απέναντι σε μια ομάδα που φιλοδοξεί να κοντράρει τη Ρεάλ, την Μάντσεστερ, την Μπάγερν, την Μπαρτσελόνα για τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης, έπαιξα - έστω για ένα ημίχρονο - ποδόσφαιρο κυριαρχίας και χειροκρότησα με την καρδιά μου.
Υ.Γ. 2 : Σαφώς και είναι σημείο προβληματισμού τα γκολ. Ναι, μου κάθησε βαρύ το τελικό σκορ. Ναι, με ενόχλησε αυτή η ήττα, ειδικά γιατί ήρθε όπως ήρθε και έχοντας παίξει ένα πρώτο ημίχρονο σαν αυτό. Δεν με ενόχλησαν τόσο τα 4 γκολ, αλλά τα 3 γκολ μέσα σε ένα μισάωρο με ακριβώς ίδιο τρόπο : Κεφαλιά από τη μικρή περιοχή. Ναι μεν τα γκολ χρεώνονται ο Ρομπέρτο, ο Σάμαρης και ο Γιαταμπαρέ που "έχασαν τη φάση", αλλά η άμυνα στα στημένα είναι συλλογική υπόθεση και αν προσέξει κανείς τις κινήσεις της άμυνας σε αυτές τις φάσεις, θα διαπιστώσει οτι υπήρχε πρόβλημα συνεννόησης στο ποιός μαρκάρει ποιόν. Πράγμα που είναι και θέμα ομοιογένειας, φυσικά, αλλά είναι και καμπανάκι: Δουλειά, δουλειά και πάλι δουλειά.
Υ.Γ. 3 : Ο Ανδρέας Σάμαρης έκανε ένα σούπερ ημίχρονο και άλλο ένα που δεν του πήγε τίποτα καλά. Οφείλει να κρατήσει την καλή του παρουσία στο πρώτο ημίχρονο και να βοηθηθεί από το τεχνικό τιμ ώστε να κάνει καλύτερη κατανομή των δυνάμεων του (είναι και θέμα εμπειρίας βέβαια). Το δε τεχνικό τιμ οφείλει να συνεχίσει να τον στηρίζει, γιατί δείχνει να έχει τα φόντα να σταθεί στον Ολυμπιακό. Αν το παιχνίδι του Σάμαρη σήμερα, ίδιο πρώτο και ίδιο δεύτερο ημίχρονο, το'χε κάνει κανένας Βραζιλιάνος / Αργεντινός παίκτης, θα λέγαμε "μάτια έβγαλε ο παιχταράς". Στήριξη στο παλικάρι, μπράβο του και τα καλύτερα θα έρθουν. +1 στον Μίτσελ που τον στηρίζει.
Υ.Γ. 4 : Ο Ολυμπιακός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα αν κρατήσει τα θετικά και μάθει από τα λάθη του στο σημερινό ματς. Ο αγώνας με την Παρί ήταν μια καλή ευκαιρία να μετρήσει δυνάμεις και να γνωρίσει τα όρια του απέναντι σε μια ομάδα που θεωρείται από τα φαβορί για την τελική 8άδα. Με σύνεση, δουλειά και επιμονή, στα παιχνίδια με Μπενφίκα και Άντερλεχτ μπορεί να πάρει τα αποτελέσματα που θέλει και να προχωρήσει.
Υ.Γ. 5 : Σε όλους εσάς που είχατε μαζευτεί για να δείτε να χάνουμε και να πανηγυρίσετε: Ελπίζω να είχατε μαζευτεί σε μεγάλες παρέες. Misery loves company.
