Εννοείται πως παρακολουθώντας φιλικούς αγώνες δεν μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. Ειδικά όταν αυτά τα φιλικά γίνονται την περίοδο της προετοιμασίας. Δεν μπορείς όμως να παραβλέψεις κάποια πράγματα, ειδικά όταν είναι τόσο εμφανώς επαναλαμβανόμενα από παιχνίδι σε παιχνίδι, ένα πράγμα σαν την "Τόλμη και γοητεία". Ξέρεις οτι μόλις ο Ριτζ περάσει ένα χέρι την Τέιλορ, θα πάει να περάσει ένα χέρι και τη Μπρουκ. Η οποία Μπρουκ με τη σειρά της, θα περάσει όλο το σόι Φόρεστερ, από συγγένεια πρώτου βαθμού μέχρι μακρινό ξάδελφο από νόθο αδελφό με μητέρα Νεφελίμ. Όπως λοιπόν ξέρεις ποιός είναι ο επόμενος που θα πάρει τη Μπρουκ, έτσι εύκολα προβλέπεις κάποια πράγματα. Προβλέπεις π.χ. οτι ο Φέισα θα τρέχει με τα χέρια απλωμένα σε όλο το ματς να προλάβει τους αντιπάλους του, σαν σεκιουριτάς που κυνηγάει τον Jimmy Jump. Προβλέπεις οτι η μεσαία γραμμή δε θα σταυρώσει μια πάσα της προκοπής προς τα εμπρός, προβλέπεις οτι στην άμυνα δεν θα κερδίσουμε ούτε μισή κεφαλιά. Και όσο κι αν θες να τα παραβλέψεις όλα λόγω της περιόδου, δεν μπορείς παρά να προβληματίζεσαι.
Ο Ολυμπιακός του Μίτσελ είναι ένα σύνολο χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Κοινοτυπία μεν, αλλά δυστυχώς είναι η αλήθεια. Ο Ισπανός προπονητής με το λουκ του απόφοιτου της σχολής κομμωτικής "το χρυσό ψαλίδι" αδυνατεί να περάσει φιλοσοφία στην ομάδα. Οι αμυντικοί κοιτάζουν απορημένοι ο ένας τον άλλον, οι μέσοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε με autocue και στην επίθεση... εκεί δεσπόζει η μορφή του μεγάλου, ανυπέρβλητου, ακατάβλητου, στρατηγού της καγκουροσύνης, Κώστα Μήτρογλου (θα γράψω παρακάτω γι'αυτόν). Ο Ολυμπιακός του Ισπανού maitre έχει σοβαρό πρόβλημα όχι γιατί έχει τρομερές ελλείψεις στο ρόστερ, αλλά γιατί ο Ισπανός δεν έχει καταφέρει να διδάξει στην ομάδα του το ποδόσφαιρο που θέλει ο ίδιος να παίζει. Κάτι που - για να λέμε την αλήθεια - δεν φαίνεται να ξέρει ούτε ο ίδιος ακόμα! Και το χειρότερο; Το χειρότερο είναι οτι ο Μίτσελ δεν ήρθε τώρα στον Ολυμπιακό, αλλά μετράει ήδη μισή σεζόν στον πάγκο της ομάδας. Με όλες τις μεταγραφικές επιλογές να είναι της αρεσκείας του, με νέους παίκτες, με πλήρη έλεγχο στο ρόστερ και καμμία παρέμβαση στο έργο του. Μετά από 8 μήνες στον Ολυμπιακό λοιπόν, ο Ισπανός δείχνει ανήμπορος - για να μην πω ανίκανος - να περάσει την φιλοσοφία του στους παίκτες του. Αν έχει φιλοσοφία δηλαδή, αν έχει πλάνο, γιατί μοιάζει προς το παρόν να πειραματίζεται με το σύστημα "Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα" έχοντας σαν εναλλακτική το "Ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κώλος μας".
Η αλήθεια είναι πως καμμία από τις τελευταίες προετοιμασίες, δεν μας έχει "βγεί" καλά, από πλευράς φιλικών πάντα. Και επί Βαλβέρδε, και επί Κετσπάγια, και επί Ζαρντίμ, η εικόνα μας ήταν προβληματική, αλλά έστρωνε σιγά σιγά όταν ξεκινούσαν τα επίσημα. Και πάλι όμως, στα πιο δύσκολα παιχνίδια ζοριζόμασταν, αλλά στα πιο εύκολα δείχναμε κάποια στοιχεία. Κάποιες καλές επεμβάσεις στην άμυνα, κάποιες καλές κινήσεις στο κέντρο, κάποια ωραία τελειώματα... Ο Ολυμπιακός ως τώρα, πέρα από εκείνο το 0-0 που έδειξε καλά στοιχεία, σε όλα τα άλλα φιλικά είναι πηγή προβληματισμού. Και θα σταθώ στο σημερινό φιλικό με την Λίβερπουλ.
Ένα φιλικό, απέναντι σε μια Λίβερπουλ επίσης σε περίοδο προετοιμασίας, με χαλαρή διάθεση, και με συμμετοχή του μπαρμπα-Τζέιμι Κάραγκερ και του Ρόμπι Φάουλερ, που το'χει ρίξει στα fish and chips προφανώς γιατί έχει φτιάξει μπάκα που θα ζήλευε και ο Ραμπεσαντρατανά. Αν οι Άγγλοι ήξεραν τι εικόνα θα παρουσίαζε ο Ολυμπιακός, ενδεχομένως να έφερναν κι άλλους guests και να τους έριχναν στο ματς. Όπως π.χ. τον Μπρους Γκρόμπελααρ, τον Σάμι Λι ή τον (παικταρά) Γιαν Μέλμπι με την μπυροκοιλιά. Απέναντι σε μια ομάδα με χαλαρή διάθεση, στο καταμεσήμερο, σε εντελώς φιλικό κλίμα με τον κόσμο να μην συμμετέχει ενεργά στο ματς λόγω του χαρακτήρα του, ο Ολυμπιακός του Μίτσελ δεν κατάφερε να αλλάξει δύο αναθεματισμένες πάσες. Όχι πολλές, δύο. Και δεν είναι σήμερα... Σε όλα τα φιλικά υπάρχει αυτή η εικόνα. Όσο "βαριά" και να είναι τα πόδια από την προετοιμασία, όσο ταλαιπωρημένοι κι αν είναι οι ποδοσφαιριστές, τέτοια εικόνα δεν είναι δυνατόν να μην προβληματίσει. Με λίγα λόγια: Κύριε Μίτσελ, αν δεν έχεις πλάνο, πάρε το αεροπλάνο και γύρνα στο σεσουάρ σου. Φέτος δεν έχεις τη δικαιολογία "δεν έχω παίκτες". Εκτός αν θέλεις και τον Μέσι με τον Ιμπραΐμοβιτς για να κερδίσεις τον Πλατανιά και τον Απόλλωνα.
Τι έχουμε δεί από τους ποδοσφαιριστές : Προσωπικά έχω ξεχωρίσει τον Αλεχάντρο "Τσόρι" Ντομίνγκεζ, ο οποίος μπορεί να μην έχει την ταχύτητα ή το ξεπέταγμα, αλλά είναι παίκτης που φαίνεται οτι ξέρει μπάλα και πως αν έχει βοήθεια από τους υπόλοιπους χαφ, θα κάνει ωραία πράγματα στο οργανωτικό κομμάτι. Δεν είναι και ο Μαραντόνα, αλλά δείχνει πως σίγουρα μπορεί να βοηθήσει. Και από πλευράς προσαρμογής, δείχνει καλά στοιχεία. Καλά στοιχεία έχει δείξει και ο Βλαντιμίρ Βάις, αλλά ακόμη θέλει αρκετή δουλειά από πλευράς προσαρμογής. Όπως δουλειά θέλουν και οι Κάμπελ, Σαβιόλα που (λογικό) δεν έχουν βρεί ακόμη τα πατήματα τους, αφού μόλις ήρθαν. Ο Ρομπέρτο δεν ξέρω αν θα πάρει άμεσα φανέλα βασικού, έκανε κάποιες καλές επεμβάσεις στα δύο ματς που έπαιξε, με τα υπάρχοντα δεδομένα πάντως ο Μέγκιερι είναι ένα κλικ μπροστά. Ο Σάμαρης είναι ψαρωμένος ακόμα, ο Ολαϊτάν δείχνει οτι για Ελλάδα μπορεί να βοηθήσει, ενώ ο Ντε Βινσέντι δεν έχει καταφέρει να σταυρώσει πάσα ούτε στην προπόνηση και μάλλον θα πάει για δανεικός. Όσο για τον Σαλίνο, που μας είχαν ζαλίσει για το πόσο παιχταράς, μπακάρα και σφαίρα είναι, έχω να πω ΖΗΤΩ που αφήσαμε τον Σκόνδρα για να πάρουμε τον Βραζιλιάνο λατερνατζή. Όχι οτι ο Σκόνδρας είναι ο Καφού, αλλά ο Σαλίνο είναι φούστα κλαρωτή και γαρύφαλλο στ'αυτί.
Για το τέλος, κρατάω τις top-3 αρνητικές παρουσίες : Ο Μασάντο προσπαθεί ακόμα να κάνει ΕΝΑ καλό 45λεπτο από την ημέρα που ήρθε στην ομάδα. "Δεν παίζει στη θέση του" έγραφαν στις εφημερίδες και στα sites. Τώρα, ένα χρόνο μετά, ο Πορτογάλος έχει παίξει 10άρι, 8άρι, στα άκρα, πίσω απ'τον επιθετικό, μέχρι και αμυντικό χαφ (...) που τον έβαλε ο Σνίτσελ. Παρακαλείται η Αγγελική Νικολούλη να ρίξει φως στο τούνελ και να βρεί ποιά είναι επιτέλους η θέση του Μασάντο.
Πάμε παρακάτω : "ΤΑΥΡΟΣ Ο ΜΕΝΤΖΑΝΙ", έγραφαν στις εφημερίδες όταν ήρθε ο Αλγερινός. Ταύρος, σίγουρα. Ποδοσφαιριστής πάντως, δεν δείχνει... Αφού το παλικάρι είναι ταύρος, να πάνε να τον αφήσουν στην Παμπλόνα, να παίρνει στο κυνήγι τον κόσμο στο φεστιβάλ του Σαν Φερμίν. Κάποτε έλεγα τον Κυριάκο Παπαδόπουλο "ταγάρι" (ακόμα πιστεύω οτι δεν το'χει ξεκρεμάσει απ'τον ώμο). Αν ο Παπαδόπουλος είναι το ταγάρι, ο Μεντζανί είναι τα μύγδαλα. Το μόνο που λείπει είναι να μπεί στο σκηνικό και ο Βόγλης και να κυνηγάει την Ανν Λόμπεργκ.
Last, but not least, o Costa Van Mitroglooy. Κάτι οι δηλώσεις του Μίτσελ για το ταλέντο του, κάτι η ιστορία με τον Τζεμπούρ, έκαναν τον Κωστάκη να βγάλει το σοβαρό του προσωπείο και να ξαναδείξει πόσο μεγάλος κάγκουρας και άμυαλος είναι. Πραγματική αηδία η εικόνα του, κάθε, μα ΚΑΘΕ φορά που τον πιάνει η κάμερα, βάζει χέρι σε κάποιον συμπαίκτη του επειδή "δεν του έδωσε πάσα". Προ ημερών έβριζε τον Φετφατζίδη, σήμερα έκανε όλο χειρονομίες στον Κάμπελ και στον Ντομίνγκεζ, λες και αν έπαιρνε τη μπάλα θα την έκανε κάτι εκεί που ήταν. Ειδικά στη φάση με τον Κάμπελ, ήταν στο ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής! Δεν έχει σημασία αν ήταν μαρκαρισμένος από τρείς αντιπάλους, δεν έχει σημασία αν ήταν εκτός περιοχής, δεν έχει σημασία αν ήταν εκτός φάσης: Ο Μήτρογλου πιστεύει οτι ΟΛΟΙ στο γήπεδο πρέπει να δουλεύουν γι'αυτόν, τη στιγμή που ο ίδιος σαν καλό σέντερ φορ - "περίπτερο", θα κάθεται και θα περιμένει να του δώσουν τη μπάλα για να σκοράρει και να τον δοξάζει ο κόσμος του Ολυμπιακού. Εννοείται πως αν κάνει ο ίδιος λάθος πάσα, πάλι φταίει ο συμπαίκτης. Κώστα Μήτρογλου, είσαι μεγάλο ταλέντο, αλλά αγόρι μου είσαι εντελώς βλαμμένο. Και δυστυχώς με αυτά τα μυαλά, βασικός φορ στον Ολυμπιακό δεν πρόκειται να γίνεις ποτέ. Μουσάκι α-λα Χομεϊνί, τατουαζάκια, μόστρα, αλλά από μυαλό; Κεμπαμπ. Ε, ρε Ζε Ελίας που σου χρειάζεται...
Τα είπα και έβγαλα ένα βάρος. Και τώρα, κράξτε ελεύθερα.