Πάλι μπροστά μας το μικρό και ευέλικτο ρόστερ...

Η ποδοσφαιρική σεζόν ολοκληρώθηκε και τυπικά για τον Θρύλο μετά τα φιλικά ματς της Κύπρου και ο Ερνέστο Βαλβέρδε επανέφερε στο προσκήνιο τη φράση που προσωπικά με κάνει να βγάζω σπυριά : "Θέλω μικρό και ευέλικτο ρόστερ, με 22-23 παίκτες το πολύ". Μπορεί ο Ολυμπιακός να βγάλει μια σεζόν η οποία θα έχει μίνιμουμ 10 αγώνες παραπάνω από τη φετινή σεζόν με ρόστερ 22-23 ποδοσφαιριστών;

Η ιστορία έχει διδάξει οτι ομάδες που βασίστηκαν σε "μικρό και ευέλικτο ρόστερ" κατέληξαν να ψάχνουν να βρουν παίκτες να συμπληρώσουν 18άδα σε πολλά παιχνίδια από το τέλος του πρώτου γύρου και μετά. Το μικρό ρόστερ ελαχιστοποιεί τις γκρίνιες : Λιγότεροι παίκτες, λιγότερη μουρμούρα και ερωτήματα "γιατί δεν παίζω εγώ και παίζει αυτός". 23 ποδοσφαιριστές μείον τους 3 τερματοφύλακες σημαίνει 20 παίκτες να καλύψουν 10 θέσεις της 11άδας. Ακούγεται καλό σαν αναλογία και δεν υπάρχει αμφιβολία οτι ένα ρόστερ 22-23 παικτών είναι υπεραρκετό για έναν μαραθώνιο 30 αγωνιστικών και μόνον. Τι γίνεται όμως όταν στην εξίσωση μπαίνει η διεκδίκηση του κυπέλλου Ελλάδος και μια σίγουρη εξάδα αγώνων στο Champions League, η οποία εξάδα μπορεί να γίνει οκτάδα, δεκάδα αν η ομάδα προκριθεί στην επόμενη φάση ή συνεχίσει στο Europa League; Πως μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά ένας προπονητής απρόοπτα όπως κόπωση, τραυματισμοί, ντεφορμάρισμα, τιμωρίες; Είναι λύση το "rotation θέσεων"; Άποψη μου πως δεν είναι κάθε μέρα του Άη-Μοδέστο και πως με το rotation θέσεων στην 11άδα το μόνο που καταφέρνεις είναι να βγάζεις από το ρυθμό τους τους παίκτες. Τρανό το παράδειγμα του Κέβιν Μιραλάς που ξεκίνησε αριστερά στην προετοιμασία, πήγε δεξιά, βρήκε ρυθμό στην κορυφή της επίθεσης και όταν άρχισε να παίζει στα πλάγια για να χωρέσει ο Πάντελιτς στην 11άδα έχασε την επαφή του όχι μόνο με το τέρμα, αλλά και το... γήπεδο. Παίκτης "πολυεργαλείο" σημαίνει και πολύ καλή ποδοσφαιρική πάστα, ποιότητα. Δεν αρκεί να βάζεις τον Μοδέστο χαφ επειδή είναι φιλότιμος, έχει αντοχές και προσπαθεί να αποδώσει το μάξιμουμ ή τον Χολέμπας χαφ επειδή η θητεία του δίπλα στον Εσκομπάρ σκιάζει τους οχτρούς : Με αντιπάλους τον Μπαστία και τον Μάκο χωρίς άλλες αγωνιστικές υποχρεώσεις τα τεχνάσματα αρκούν - στην Ευρώπη αν πας με μπαλώματα, ακολουθούν τραγωδίες.

Επόμενο δύσκολο ερώτημα... Ποιοί θα είναι αυτοί οι 22-23 παίκτες; Έχουν την ποιότητα να διατηρήσουν τα κεκτημένα στον Ελλαδικό χώρο και να σταθούν αξιοπρεπώς στην κορυφαία Ευρωπαϊκή διοργάνωση σε επίπεδο συλλόγων, το Champions League;  Οι κανονισμοί της UEFA για τα ρόστερ των ομάδων λένε πως η κάθε ομάδα θα πρέπει να δηλώσει 25 ποδοσφαιριστές εκ των οποίων οι 8 να χαρακτηρίζονται ως "γηγενείς". Η UEFA μάλιστα "σπάει" αυτή τη λίστα σε 4 "club home grown players" + 4 "association home grown players", με την πρώτη τετράδα να αφορά ποδοσφαιριστές οι οποίοι θα πρέπει να ανήκαν στην ομάδα για μια τριετία μεταξύ του 15ου και του 21ου έτους της ηλικίας τους και την άλλη τετράδα να αφορά ποδοσφαιριστές ανεξαρτήτου εθνικότητας, οι οποίοι όμως ανήκαν για μια τριετία  μεταξύ του 15ου και του 21ου έτους της ηλικίας τους σε Ελληνικές ομάδες. Τέλος, υπάρχει και μια τρίτη λίστα την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει ο Ολυμπιακός, στην οποία θα πρέπει να δηλώσει Έλληνες ποδοσφαιριστές που έχουν γεννηθεί από την 01/01/1990 και έπειτα (για τη φετινή διοργάνωση) : Εδώ η ΠΑΕ μπορεί να δηλώσει όσους ποδοσφαιριστές επιθυμεί, με τη διαφορά οτι οι παίκτες αυτοί θα πρέπει να προέρχονται από τις ακαδημίες της ομάδας και να ανήκουν για τουλάχιστον δύο χρόνια συνεχόμενα στην ομάδα από τη συμπλήρωση του 15ου έτους της ηλικίας τους, μέχρι και την ημέρα που θα δηλωθούν στην UEFA ενόψει της διοργάνωσης.

Μπέρδεμα; Για να μετρήσουμε και τα κουκιά τώρα... Ξεκινάμε με τα εύκολα : Στην τρίτη λίστα έχουμε αρκετούς ποδοσφαιριστές που μπορούν να δηλωθούν... Γιώργος Νικλητσιώτης, Άρης Σοϊλέδης, Γιώργος Κατσικογιάννης, Ανδρέας Βασιλόγιαννης, Κώστας Κρητικός, Γιώργος Βαλεριάνος ή οποιονδήποτε Έλληνα ποδοσφαιριστή των ακαδημιών που βρίσκεται στην ομάδα σερί για μια διετία.  Οι προαναφερθέντες ποδοσφαιριστές μπορούν να πλαισιώσουν και τους Γιάννη Φετφατζίδη, Γιάννη Ποτουρίδη, Νίκο Παπαδόπουλο κλείνοντας έτσι την τετράδα των "club home grown players". Να σημειώσω πως ενδεχομένως ένας εκ των λόγων που υπήρχε ως σκέψη να αποκτηθεί για 2ος τερματοφύλακας ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος, είναι οτι προέρχεται από τις ακαδημίες του συλλόγου και θα μπορούσε να "γεμίσει" την τετράδα.

Πάμε στην άλλη τετράδα, αυτή των "association home grown players" : Σε αυτή τη λίστα είπαμε οτι μπορούν να δηλωθούν ποδοσφαιριστές που για 3 χρόνια ανήκαν σε ομάδες του Ελληνικού πρωταθλήματος μεταξύ 15-21 ετών : Αυτή τη στιγμή στο ρόστερ υπάρχουν οι Αβραάμ Παπαδόπουλος, Βασίλης Τοροσίδης, Ράφικ Τζεμπούρ (ήρθε στα 18 του στην Ελλάδα για λογαριασμό του Εθνικού Αστέρα), Γιάννης Παπαδόπουλος, Γιάννης Μανιάτης, Τάσος Παπάζογλου, Μανώλης Μονιάκης και Γιώργος Γκαλίτσιος.

Κάνω μια τυχαία επιλογή και βάζω τους Νίκο Παπαδόπουλο, Γιάννη Φετφατζίδη, Γιάννη Ποτουρίδη και Γιώργο Κατσικογιάννη από την πρώτη λίστα και τους Αβραάμ Παπαδόπουλο, Βασίλη Τοροσίδη, Ράφικ Τζεμπούρ και Γιάννη Μανιάτη, δεδομένου οτι οι Γιάννης Παπαδόπουλος, Μανώλης Μονιάκης και Γιώργος Γκαλίτσιος δύσκολα θα ανήκουν στο ρόστερ του Ολυμπιακού την επόμενη σεζόν, ενώ και ο Παπάζογλου ενδέχεται να παραχωρηθεί δανεικός σε περίπτωση που αποκτηθεί κάποιος εκ των Μόρα, Παπασταθόπουλου. Ας πούμε λοιπόν οτι η 8άδα των home grown players είναι η προαναφερθείσα. Μας μένουν 18 θέσεις, οι οποίες αμέσως αμέσως γίνονται 16, αφού οι δύο θα καταληφθούν από τους 2 τερματοφύλακες που θα πλαισιώσουν τον Νίκο Παπαδόπουλο (εκτός αν αποκτηθεί κάποιος εκ των Ελευθερόπουλου, Σηφάκη, Κωνσταντόπουλου όπου και θα έχει δικαίωμα να "πιάσει" μια θέση στις λίστες των γηγενών, αντίστοιχα).

Ας πούμε οτι έχουμε 17 θέσεις διαθέσιμες... Σε αυτές δεν θα υπολογίσουμε τους Κρίστιαν Νέμεθ. Ντένις Ρόμενταλ, Ραούλ Μπράβο, Ντένις Επστάϊν, Ματ Ντάρμπισιρ και Κώστας Μήτρογλου τους οποίους ο Βαλβέρδε για τον α' ή β' λόγο δεν τους θέλει. Μας μένουν οι : Χοσέ Χολέμπας, Αριέλ Ιμπαγάσα, Αλμπέρ Ριέρα, Κέβιν Μιραλάς, Μοϊσές Ουρτάδο, Νταβίδ Φουστέρ, Φρανσουά Μοδέστο, Όλοφ Μέλμπεργκ και Φρανθίσκο Χαβίτο, συν τον Μπάλας Μέγκιερι που δύσκολα θα δηλωθεί στη λίστα της UEFA ελέω θέσης, ενώ υπάρχουν και οι Μάρκο Πάντελιτς, Σουμπίνιο, Ντιόγο και Λεονάρντο δίπλα στο όνομα των οποίων υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό : Δεδομένης της αποχώρησης του Μήτρογλου, δύσκολα θα φύγει ο Πάντελιτς, ειδικά αν φύγει και ο Ρόμενταλ αφού ενδέχεται ο Κέβιν Μιραλάς να "μετατεθεί" στα δεξιά. Ο Σουμπίνιο μπορεί να έδειξε καλά στοιχεία στα φιλικά της Κύπρου αλλά είναι μάλλον απίθανο να δηλωθεί στην 25άδα, ενώ με τους άλλους δύο Βραζιλιάνους τα πράγματα είναι εξίσου περίεργα... Ο Βαλβέρδε εκτιμά τις δυνατότητες τους και υπό προϋποθέσεις είναι πιθανόν να τους δούμε να κατηφορίζουν ξανά προς τα μέρη μας. Οι προϋποθέσεις φυσικά θα είναι να μην γίνει κίνηση για αριστερό μπακ και για 2 επιθετικούς, οπότε...

Με μια γρήγορη ματιά λοιπόν βλέπουμε οτι υπάρχουν 9 σίγουροι για τις 16 θέσεις, 10 με την ενδεχόμενη παραμονή του Μάρκο Πάντελιτς. Υπάρχουν δηλαδή 6 ακόμη θέσεις τις οποίες θα πρέπει να γεμίσουμε με πραγματικά ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, αν θέλουμε η ομάδα να ανέβει επίπεδο την νέα σεζόν και να ανταπεξέλθει σε όλες τις δυσκολίες. Ο Χαβίτο, ο Αμπντούν, ο Φουστέρ, ο Ουρτάδο (με πολλά ερωτηματικά αυτός) είναι αξιόλογες λύσεις για την πλειοψηφία των εν Ελλάδι αγώνων, αλλά για το βήμα παραπάνω χρειάζεσαι κάτι καλύτερο. Κάτι καλύτερο που δεν ξέρω αν μπορεί να το δώσει ο Κολομβιανός Σάντσεζ που κυνηγάμε τόσο καιρό, λες και έχει κολλήσει η ποδοσφαιρική αγορά και η απόκτηση του είναι μονόδρομος. Λέει όλος ο κόσμος καιρό τώρα - και δικαίως - οτι ο Ολυμπιακός ψάχνει τον αντι-Καρεμπέ από το 2004, αλλά εξακολουθεί μια επταετία μετά να κοιτάζει σε λάθος σημεία για να τον βρεί. Θα πρέπει στην επιλογή των παικτών που θα έρθουν να γίνει προσεκτικό και λεπτομερές "ξεκοκκάλισμα" ώστε να είναι σίγουροι στη διοίκηση και στο τεχνικό τιμ οτι αυτοί που θα έρθουν θα ανεβάσουν επίπεδο την ομάδα. Όχι να γίνουν μεταγραφές για τις μεταγραφές και να λέμε "πήραμε ότι ζήτησε ο προπονητής" : Αν ο προπονητής θέλει να φέρει τον Χουάν Τραβατόνε που παίζει στην Ρεάλ Γουαδαλκιδίρ επειδή μάτωσε τα δίχτυα της Γ' Κατηγορίας του τοπικού των Κανάριων Νήσων, δεν σημαίνει οτι είναι και αυτό που χρειάζεται η ομάδα. Ούτε η ομάδα χρειάζεται να εισηγείται ο Μαθία τα λιμά της Λίβερπουλ (όπως τον απίθανο Ινσούα) ή όσα λιμά δεν κατάφερε να πάρει στη Λίβερπουλ, ούτε ο Ντάρκο Κοβάτσεβιτς να εισηγείται Σερβάκια (με την ευκαιρία, Ντάρκο, αν θέλεις να αναλάβεις το πρώτο μεγάλο σου project, φόρτωσε σε μια βάρκα τον Όρτοντοξ Μπράδερ και βρες μια ομάδα να τον πουλήσουμε... Και αν δεν βρείς, άσ'τον στη βάρκα και φύγε). Χρειάζεται συνεργασία διοίκησης και τεχνικού τιμ σε όλα τα επίπεδα γιατί η χρονιά αυτή σημαίνει πολλά για την επόμενη ημέρα του Ολυμπιακού. Να μην κοιτάμε τα χάλια των άλλων : Αυτό που πρέπει να μας νοιάζει είναι το πως θα δυναμώνουμε εμείς, όχι το αν αποδυναμώνονται οι άλλοι.

Μήτρογλου
Το παιδί αποτελεί μια κατηγορία μόνος του. Θα έλεγα πως είναι συνδυασμός Σέλουκ, μπαμπά Χούτου και Ζάχοβιτς μαζί, με αξεσουάρ το καγκουρεμένο Peugeot 106 και το νικελωμένο παπί (για τις κοντινές αποστάσεις). Το 2007 που τον έφερε ο Λεμονής από την Γκλάντμπαχ έναντι 300.000 ευρώ περίπου, έδειχνε να έχει μια άνεση στο παιχνίδι με το κεφάλι, αλλά να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο με τη μπάλα στα πόδια. Πέτυχε το πρώτο του επίσημο γκολ στο Super Cup με αντίπαλο τη Λάρισα και με την ίδια ομάδα έμελλε να πετύχει ένα χρυσό γκολ, που σήμανε πολλά για την υπόθεση τίτλος της σεζόν 2007-2008. Ο Μήτρογλου έδειξε κάποια βελτίωση και δεδομένου του νεαρού της ηλικίας του - αλλά και του γεγονότος οτι μπροστά του είχε τον Ντάρκο Κοβάτσεβιτς, όλοι έλεγαν οτι έχει χρόνο να δείξει τις αρετές του. Η επόμενη σεζόν τον βρήκε υπό τις οδηγίες του Ερνέστο Βαλβέρδε, ο οποίος όμως είχε να επιλέξει μεταξύ των Ντιόγο, Κοβάτσεβιτς και Ντάρμπισιρ, με τον Μήτρογλου να αρχίζει να μουρμουρίζει και τον προπονητή του να τον κατηγορεί για αντιεπαγγελματισμό. Η σεζόν 2009-2010 μπορεί να ήταν βασανιστήριο για την ομάδα, για τον Μήτρογλου όμως ήταν η χρονιά που έγινε ίνδαλμα : Πολύ καλές εμφανίσεις στο πρώτο μισό της σεζόν, δύο γκολ στον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη, πανηγυρισμός-trademark με τα πιστόλια και κάπου εκεί άρχισε ο κατήφορος... Επανήλθαν τα προβλήματα με τις λιπομετρήσεις και οι ψίθυροι για κακή εξωγηπεδική ζωή έγιναν κραυγές... Ακολούθησαν κόντρες με τους προπονητές του, αρχικά με τον Ζίκο και στη συνέχεια με τον Μπάντοβιτς, χειρονομίες, ειρωνικά χαμόγελα και στο ξεκίνημα της σεζόν που μας πέρασε βρήκε μπροστά του ξανά τον Ερνέστο Βαλβέρδε, με τον οποίο ήταν αδύνατον να συνυπάρξουν αφού και ο Μήτρογλου δεν "πάει" τον Ισπανό, όμως και ο Ισπανός τους Μήτρογλου και Γκαλίτσιο δεν θέλει να τους βλέπει και το "βρες ομάδα" ήταν θέμα χρόνου να ειπωθεί, όπερ και εγένετο.

Ο βασιλιάς της καγκουροσύνης πήρε απ'τη Θεά Τύχη μια δεύτερη ευκαιρία να αποδείξει στον Ισπανό οτι κάνει λάθος δεχόμενος την πρόταση του παλιού του μέντορα, Τάκη Λεμονή να πάει στον Πανιώνιο δανεικός για ένα εξάμηνο : Ο Μήτρογλου έπιασε την ευκαιρία απ'τα μαλλιά και με τα γκολ του πήρε τον Πανιώνιο από τον πάτο της βαθμολογίας και με γκολ-χρυσάφι σε Άρη, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό κατάφερε να πετύχει 8 γκολ στο τετράμηνο της παραμονής του στη Νέα Σμύρνη. Εκεί που φαινόταν οτι ήταν καβάλα στο άλογο, κατάφερε να τσακωθεί ακόμα και με τον Λεμονή που ήταν η αιτία να ξεφύγει από τη Β' ομάδα της Γκλάντμπαχ και να φτάσει μέχρι την εθνική ομάδα. Οι δηλώσεις του Λεμονή ήταν πολύ ήπιες από σεβασμό στον παίκτη προφανώς, καθώς το "ο Κώστας έχει μια λάθος άποψη για το ποδόσφαιρο" άλλος προπονητής ενδεχομένως να το'λεγε πιο "χύμα" : "Με τέτοια μυαλά, ούτε για Πανιώνιο κάνεις Κωστάκη". Ο Μήτρογλου έχει την πρώτης τάξεως ευκαιρία να γυρίσει στον Ολυμπιακό και να πείσει οτι μπορεί να αποτελέσει έναν εκ των επιθετικών της ομάδας για τη νέα σεζόν : Γυρίζει, ο Βαλβέρδε τον περιμένει με τη ζυγαριά και τα αποτελέσματα θα έκαναν τον Ισπανό να θέλει να κάνει τούμπες απ'τη χαρά του καθώς ο Μήτρογλου είχε... μπόλικο λίπος περίσσεμα. Ακολούθησε - κλασικά - διένεξη των δύο και η καριέρα του Μήτρογλου στον Ολυμπιακό έλαβε τέλος.

Θα μπορούσε κανείς να ρίξει την ευθύνη στον Βαλβέρδε που δε τον ήθελε απ'την αρχή. Θα μπορούσε να πεί κανείς οτι αδικήθηκε, αλλά μπροστά του - με εξαίρεση την περυσινή σεζόν - είχε πάντοτε κάποιον καλύτερο του επιθετικό. Ο Μήτρογλου βελτιώθηκε σαν ποδοσφαιριστής στα χρόνια που βρέθηκε στον Ολυμπιακό, έβαλε σημαντικά γκολ, έφτασε ως την εθνική ομάδα, αλλά... υπάρχει ένα μεγάλο "αλλά" : Τον μεγάλο παίκτη τον κάνει η διάρκεια - η διάρκεια καταξιώνει τους μεγάλους. Και το σίγουρο είναι οτι με θράσος Σέλουκ, μυαλά μπαμπά Χούτου και τουπέ Ζάχοβιτς σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, ειδικά όταν δεν είσαι η πρώτη επιλογή, δεν έχεις θέση και δεν επιβιώνεις. Ο Μήτρογλου δεν αδικήθηκε τόσο από τους άλλους όσο αδίκησε ο ίδιος τον εαυτό του : Η καλύτερη διέξοδος θα είναι να επιστρέψει στη Γερμανία, μακριά από τα μαγαζιά, τις τραγουδιάρες και τις λουλουδούδες για να σώσει την καριέρα του. Σε διαφορετική περίπτωση, όπου και να πάει θα έχει προβλήματα, γκρίνιες, κόντρες, θα σκοράρει κάποια σημαντικά γκολ, τόσα όσα χρειάζονται για να νιώθει αδικημένος από τον εκάστοτε προπονητή του... και πριν το καταλάβει, θα ξοδέψει την καριέρα του όλη σε έναν φαύλο κύκλο με ξενύχτια, γκολ, γκρίνιες, φασαρίες και την στάμπα του ταλέντου που έμεινε ταλέντο.